ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Εισερχόμενα

x

Πατηρ Παύλος

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 23η Απριλίου 2020

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΘΕΡΜΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑ ΚΑΤΩ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 23 η Απριλίου 2020
ΜΠΟΡΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΝΑ ΘΕΩΡΗΣΕΙ ΩΣ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΤΙΣ

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ;

Με πολλή ανησυχία και θλίψη παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό μια
καταιγιστική επέλαση του πάθους της ομοφυλοφιλίας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πρόκειται για ένα γενικότερο παγκόσμιο κίνημα, που προωθείται από τους
σχεδιαστές της Νέας Εποχής, το οποίο δραστηριοποιείται κυρίως στην Ευρώπη
και στην Αμερική και το οποίο έχει κάνει αισθητή την παρουσία του εδώ και
αρκετές δεκαετίες με «παρελάσεις υπερηφάνειας», (Gay Pride), με φεστιβάλ
και διακηρύξεις, με αιτήματα προς την πολιτεία για τα δικαιώματα των
σεξουαλικών μειονοτήτων, για αναγνώριση και νομική κατοχύρωση του γάμου,
ή της ελεύθερης συμβίωσης μεταξύ ομοφυλοφίλων, υιοθεσίας παιδιών κλπ.
Σύμφωνα με την ιδεολογία του κινήματος, η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί μορφή
σεξουαλικής διαστροφής, μια παρά φύσιν κατάσταση, όπως διδάσκει η
Εκκλησία και όπως αυτό εθεωρείτο αυτονόητο και από όλους αποδεκτό, ακόμη
και από την ιατρική επιστήμη και την ψυχολογία, πριν από 30-35 χρόνια, αλλά
αποτελεί απλώς ένα διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, μια φυσική
διαφορετικότητα. Η διαφορετικότητα αυτή προβάλλεται ως φυσιολογικός
τρόπος ζωής, ο οποίος οφείλει να γίνει αποδεκτός από την ευρύτερη κοινωνία
και να θεσμοθετηθεί από την πολιτεία με κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις,
ανεξαρτήτως των συνεπειών πάνω στην ευρύτερη κοινωνία, (οικογένεια,
σχολείο, δομές κοινωνικές κλπ). Επίσης σύμφωνα με την καινούργια ιδεολογία
και νοοτροπία, κάθε αντίδραση και κριτική προς την σεξουαλική αυτή
«διαφορετικότητα» θεωρείται «ομοφοβία» και ρατσισμός, η οποία πρέπει να
καταστέλλεται και να πατάσσεται μέσω του ποινικού δικαίου. Η καινούργια
αυτή ιδεολογία έχει πλέον αποκρυσταλλωθεί και έχει βρει την πλήρη νομική
κατοχύρωσή της στην Απόφαση –Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
στις 4 Φεβρουαρίου 2014.
Το ακόμη πιο τραγικό είναι το γεγονός, ότι η αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας
ως «φυσιολογική σεξουαλική επιλογή» έχει εισχωρήσει ακόμη και μέσα στον
προτεσταντικό χώρο, όπως στην λεγόμενη «Αγγλικανική Εκκλησία», στην
οποία έχουν καθιερωθεί εδώ και δεκαετίες, χειροτονίες «κληρικών» όλων των
βαθμίδων και των δύο φύλων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και
δεδηλωμένοι ομοφυλόφιλοι και λεσβίες. Οι οπαδοί – μέλη αυτής της
προτεσταντικής κοινότητος προσπάθησαν να αναπτύξουν διάφορα θεολογικά
επιχειρήματα, για να αποδείξουν ότι το πάθος αυτό δεν έρχεται δήθεν σε
αντίθεση με την διδασκαλία της αγίας Γραφής. Άλλοι εξ’ αυτών που
ασπάστηκαν την Ορθοδοξία, εξακολουθούν να προβληματίζονται και να

2
αμφιταλαντεύονται, ενώ το θέμα αυτό από Ορθοδόξου απόψεως είναι
ξεκαθαρισμένο και λελυμένο, τόσο από την διδασκαλία της αγίας Γραφής, όσο
και από τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας.
Πρόσφατα έπεσε στην αντίληψή μας μια σχετική δημοσίευση στο περιοδικό
«Σύναξη» (τευχ. 153, 2020). Πρόκειται για άρθρο του π. Μπράντον Γκάλλαχερ,
με τίτλο: «Ανταμώνοντας με την Ορθόδοξη παράδοση στη νεωτερική Δύση:
Φυσικός νόμος, ομοφυλοφιλία και ζώσα παράδοση». Ο συγγραφέας, πρώην
αγγλικανός πάστορας, έζησε επί χρόνια σε ομοφυλοφιλικό περιβάλλον, αφού ο
αδελφός του, όπως εξομολογείται, ήταν ομοφυλόφιλος, ενώ ο ίδιος ως φοιτητής
στο σεμινάριο του αγίου Βλαδίμηρου σπούδασε με πολλούς ομοφυλόφιλους
υποψηφίους «ιερείς». Εν τέλει, κουρασμένος «από την ατέρμονη αντιπαράθεση
σχετικά με την ομοφυλοφιλία και μιας αίσθησης ότι οι αλλαγές που γίνονταν
τότε», στην εκκλησία του, «αποτελούσαν μια διολίσθηση εκτός της κλασικής
Χριστιανοσύνης», ασπάστηκε την Ορθοδοξία, χωρίς ωστόσο να μπορέσει να
απαλλαγεί ολοσχερώς από ομοφυλοφιλικά κατάλοιπα του παρελθόντος. Εμείς
βέβαια δεν πρόκειται να σχολιάσουμε βήμα προς βήμα το εκτεταμένο άρθρο
του. Θα περιοριστούμε μόνο να απαντήσουμε σε ένα καυτό ερώτημα, στο
οποίο, απ’ ότι φαίνεται, δυσκολεύεται να δώσει απάντηση. Γράφει: «Για μένα
το κεντρικό ερώτημα στην τωρινή διαμάχη σχετικά με την ομοφυλοφιλία
είναι, αν μπορεί, ή όχι, η Ορθοδοξία να θεωρήσει ‘ευλογημένες’ τις
ομοφυλοφιλικές σχέσεις, οι οποίες τελούν στο πλαίσιο δέσμευσης και
πιστότητας». Το παρά πάνω ερώτημα αναλύει σε άλλη συνάφεια περισσότερο
ως εξής: «Πρέπει με πίστη να επιχειρήσουμε να δώσουμε μια θεολογική
απόκριση από τα βάθη της αγίας Ορθοδοξίας στον μαχητικό ισχυρισμό, ότι
τα εν λόγω πρόσωπα είναι δημιουργημένα ‘φοβερά και θαυμαστα’ (πρβλ.
Ψαλμ. 139,14), από τον Θεό ακριβώς ως τέτοια πρόσωπα και ότι, από τη
στιγμή που έτσι έχουν φτιαχτεί από τον Θεό, ο οποίος ευλογεί τις επιθυμίες
τους και την ταυτότητα που τα συνοδεύει, μπορούν να ζουν σε ομοφυλόφιλες
σχέσεις αμοιβαίας δέσμευσης και πιστότητας, σχέσεις οι οποίες ευλογούνται
από τον Θεό και συνεπώς δύνανται να ευλογηθούν και από την Εκκλησία».
Ας εξετάσουμε πρώτα τα εν λόγω ερωτήματα από την ιατρική τους πλευρά
και στη συνέχεια από την θεολογική. Τι λέγει η ιατρική επιστήμη και η
ψυχολογία σχετικά με την σεξουαλική αυτή διαστροφή; Ενοχοποιούνται
γενετικοί και κληρονομικοί παράγοντες, ή αποδίδεται σε επίκτητα αίτια;
Έγκυρες επιστημονικές μελέτες διαφόρων ψυχιάτρων επιστημόνων δηλώνουν
ξεκάθαρα σε ψυχιατρικά εγχειρίδιά τους, ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι το
έμφυτο, ή έστω κληρονομικό, (δεν υπάρχει δηλαδή ειδικό γονίδιο
ομοφυλοφιλίας), αλλά ότι είναι μια επίκτητη σεξουαλική επιλογή, ένας
επίκτητος σεξουαλικός προσανατολισμός, με την έννοια ότι αποκτάται κατά την
διάρκεια της ζωής και δεν προέρχεται από φυσική, ή και γενετική προδιάθεση.
Όταν ο διάσημος ερευνητής του «γκέι γονιδίου» Dean Hamer ρωτήθηκε εάν η
ομοφυλοφιλία οφείλεται αποκλειστικά στη βιολογία, η απάντησή του ήταν:
«Ξεκάθαρα όχι». Η Ελληνίδα ψυχίατρος κ. Καλλιόπη Προκοπάκη σε σχετική
μελέτη της αναφέρει ότι «μέχρι στιγμής δεν έχει εντοπιστεί κάποιος βιολογικός
παράγοντας (ορμονικός, ανατομικός, χημικός, γεννητικός) που να προκαλεί

3
άμεσα, ή έμμεσα, την ομοφυλοφιλία… Η ομοφυλοφιλία παγιώνεται ως
σταθερή επιλογή συνήθως μετά το τέλος της εφηβείας». Σημαντικό ρόλο στην
παγίωση αυτή παίζουν εξωτερικοί παράγοντες, που προέρχονται από το
κοινωνικό περιβάλλον, από τα μηνύματα τα οποία δέχονται οι νέοι από τα
ΜΜΕ, ότι δήθεν η ομοφυλοφιλία είναι μια φυσιολογική σεξουαλική επιλογή,
από τις φιλίες και τις συναναστροφές των, από την έμφυτη τάση και επιθυμία
των νέων να δοκιμάσουν τα πάντα, όπως επίσης και σε καταστάσεις στις οποίες
υπάρχει μακροχρόνια έλλειψη του αντιθέτου φύλου.
Επίσης σχετικά με το ερώτημα, αν η ομοφυλοφιλία θεωρείται από την
ψυχιατρική επιστήμη ως ψυχιατρική νόσος, η κ. Προκοπάκη στην ίδια αυτή
μελέτη της αναφέρει ότι «η ομοφυλοφιλία συμπεριλήφθηκε ως ψυχιατρική
διαταραχή, (κοινωνιοπαθητική διαταραχή προσωπικότητας), στην πρώτη
έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχιατρικών
Διαταραχών της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, το 1952». Στη
συνέχεια «από την δεκαετία του 1980, σταδιακά ‘αποϊατρικοποιήθηκε’,
καθώς ο χαρακτηρισμός της ως ‘νόσου’ θεωρήθηκε από τα ομοφυλοφιλικά
κινήματα ως νέο στίγμα». «To 1992 η κατηγορία ‘ομοφυλοφιλία’ αφαιρείται
και από την Διεθνή Ταξινόμηση των Ασθενειών του Παγκόσμιου Οργανισμού
Υγείας (WHO)…. Η διεθνής σύγχρονη προσπάθεια νομιμοποίησης της
ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής πρακτικής δεν βασίζεται σε επιστημονικά
ιατρικά δεδομένα, αλλά σε ‘φιλοσοφικά-κοινωνικά’ δεδομένα και ισχυρές
πολιτικές πιέσεις. Τα αποτελέσματα της θεώρησης της ομοφυλοφιλίας ως
φυσιολογικής και ισότιμης συμπεριφοράς και η νομοθέτηση πρακτικών όπως
ο ‘γάμος’ μεταξύ ομοφυλοφίλων και η δυνατότητα υιοθέτησης παιδιών μπορεί
να έχουν σοβαρές συνέπειες στην δομή της κοινωνίας και στις ανθρώπινες
σχέσεις». Τις ίδιες διαπιστώσεις κάνει και ο καθηγητής Κοινωνικής
Ψυχιατρικής στο Πάντειο κ. Στέλιος Στυλιανίδης, ο οποίος αναφέρει, ότι η
ομοφυλοφιλία «καταργήθηκε από διακριτή ψυχιατρική διάγνωση που ανήκε
στην ομάδα των παραφιλιών το 1987, (και στο Γαλλικό νοσογραφικό σύστημα
το 1992), έπειτα από πίεση του κινήματος των ομοφυλοφίλων και των
κινημάτων πολιτών για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Παρά το γεγονός η ομοφυλοφιλία δεν θεωρείται πλέον ψυχιατρική διαταραχή,
ωστόσο πολλές πρόσφατες έρευνες έχουν επιβεβαιώσει ότι πολλοί
ομοφυλόφιλοι παρουσιάζουν πολύ συχνότερα κατάθλιψη, απόπειρες
αυτοκτονίας, γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, διαταραχή διαγωγής, χρήση
ουσιών και αλκοολισμό. Επίσης παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο να
παρουσιάσουν σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως σύφιλη, γονόρροια,
ηπατίτιδα B και C, έρπητα γεννητικών οργάνων και AIDS, καθώς και
ορισμένους τύπους καρκινωμάτων. Οι πρώτες περιπτώσεις AIDS αναφέρθηκαν
το 1981 σε νέους άνδρες ομοφυλοφίλους.
Ας δούμε τώρα, ποιά είναι η διδασκαλία της Εκκλησίας σχετικά με το παρά
πάνω ερώτημα. Δεν υπάρχει καμία απολύτως αναφορά, ούτε στην αγία Γραφή,
ούτε στους αγίους Πατέρες, (ούτε καν υπαινιγμός), που να δικαιώνει τον
ισχυρισμό, ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο με δύο δυνατότητες
σεξουαλικού προσανατολισμού, τον ετερόφιλο και τον ομόφιλο. Όπως είναι

4
γνωστό από την βιβλική διήγηση της Γενέσεως, οι συζυγικές σχέσεις ανδρός και
γυναικός αποτελούν τις μόνες κατά φύσιν ανθρώπινες σχέσεις, μέσα στους
όρους της οικονομίας του Θεού και ως αντίδοτο, τρόπον τινά, του βιολογικού
θανάτου, που ήταν αποτέλεσμα του πνευματικού θανάτου, εξ’ αιτίας της
αμαρτίας. Είναι προφανές λοιπόν, ότι οι σεξουαλικές σχέσεις ανδρός με άλλον
άνδρα, ή γυναικός με άλλην γυναίκα, αποτελούν μία παρά φύσιν κατάσταση,
ένα είδος σεξουαλικής διαστροφής, ξένο και άγνωστο όχι μόνο στο αρχικό
σχέδιο της δημιουργίας του ανθρώπου, αλλά και στο σχέδιο της οικονομίας του,
μετά δηλαδή την πτώση των πρωτοπλάστων, αφού με μια τέτοιου είδους σχέση
είναι αδύνατη η αναπαραγωγή του ανθρωπίνου γένους. Τούτο μαρτυρεί πέραν
των άλλων η ίδια η οντολογία της κατασκευής του ανθρώπου. Η κατασκευή
δηλαδή υπό του Θεού των γεννητικών οργάνων ανδρός και γυναικός αποτελούν
τρόπον τινά ένα οδοδείκτη, που μας δείχνει, ποιά είναι η κατά φύσιν σχέση και
ποιά η παρά φύσιν.
Δείγμα της αποστροφής του Θεού προς αυτό το πάθος είναι η καταστροφή
του αρχαίου κόσμου με τον κατακλυσμό του Νώε. Αν ο Θεός είχε
δημιουργήσει ανθρώπινα όντα με ομόφιλο σεξουαλικό προσανατολισμό, δεν θα
έπρεπε να καταστρέψει τον αρχαίο κόσμο, διότι τότε θα ερχόταν σε αντίφαση
με τον ίδιο τον εαυτό Του. Βλέποντας ο Θεός τους ανθρώπους της εποχής του
Νώε να αθετούν τους σεξουαλικούς νόμους, που ο ίδιος έθεσε και όλη τους η
ζωή να διέρχεται ζυμωμένη με την σεξουαλική αυτή διαστροφή, σαν να
μεταμελήθηκε, που δημιούργησε τον άνθρωπο και αποφάσισε να τον
καταστρέψει παιδαγωγικά, ενώ συγχρόνως με την εξαίρεση του Νώε από την
καταστροφή, έδειχνε την φιλανθρωπία Του και την προοπτική της μελλοντικής
σωτηρίας του από τον Θεάνθρωπο Σωτήρα Χριστό.
Το ίδιο αυτό πάθος υπήρξε η αιτία της καταστροφής των δύο αρχαίων
πόλεων, των Σοδόμων και των Γομόρρων. Όπως διηγείται η Γραφή στο βιβλίο
της Γενέσεως, οι κάτοικοι των δύο αυτών πόλεων είχαν επιδοθεί τόσο πολύ στο
πάθος αυτό και είχαν φθάσει σε τέτοιο βάθος κακών, ώστε ο ίδιος o Θεός
θέλησε να κατέβει προσωπικά, για να δει, αν πράγματι γίνεται μια τέτοιου
είδους αμαρτία, σαν να μην πίστευε καλά, αν ήταν δυνατόν να βρεθεί επάνω
στη γη μία τέτοια κακία: «Καταβὰς ουν όψομαι, ει κατὰ τὴν κραυγὴν αυτών
τὴν ερχομένην πρός με συντελούνται, ει δὲ μή ίνα γνω» (Γέν.18,13), λέγει
χαρακτηριστικά το βιβλικό κείμενο. Αν ο Θεός είχε δημιουργήσει ανθρώπινα
όντα με ομόφιλο σεξουαλικό προσανατολισμό, θα ήταν πότε δυνατόν να θέσει
στον εαυτό του ένα τέτοιο ερώτημα; Όχι βέβαια, διότι το ερώτημα αυτό θα ήταν
τελείως παράλογο. Αργότερα, στη Μωσαϊκή Νομοθεσία, το πάθος αυτό
χαρακτηρίζεται από τον Θεό ως βδέλυγμα: «Ος εάν κοιμηθή μετά άρσενος
κοίτην γυναικός, βδέλυγμα εποίησαν αμφότεροι. Θανάτω θανατούσθωσαν,
ένοχοι εισίν» (Λευϊτ.20,13).
Στην Καινή Διαθήκη ο απόστολος Παύλος στιγματίζει με τα μελανότερα
χρώματα στις επιστολές του το πάθος της ομοφυλοφιλίας: «αι τε γαρ θήλειαι
αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν, ομοίως δε και οι
άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει
αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι»

5
(Ρωμ.1,26-28). Δηλαδή: Οι γυναίκες άλλαξαν την φυσικήν σχέσιν και χρήσιν με
την παρά φύσιν. Όπως και οι άνδρες άφησαν την φυσική σχέση και χρήση της
γυναικός και κάηκαν από την ασυγκράτητη φλόγα της επιθυμίας μεταξύ τους,
διαπράττοντες άρρενες με άρρενες απαράδεκτες και άτιμες πράξεις. Στην Α΄
προς Κορινθίους επιστολή προσθέτει: «μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε
ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, [εννοεί τους
ομοφυλόφιλους], ούτε πλεονέκται, ούτε κλέπται, ούτε μέθυσοι, ου λοίδοροι,
ουχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι» (Α΄Κορ.6,9-11).
Ο μεγάλος Πατήρ της Εκκλησίας Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει
σχετικά με το πάθος αυτό: «Πάντα μὲν ουν άτιμα τὰ πάθη, μάλιστα δὲ η κατὰ
των αρρένων μανία». Όλα τα πάθη είναι άτιμα, πάνω απ᾽ όλα όμως άτιμο,
ατιμότατο, είναι η ομοφυλοφιλία. Και συνεχίζει: Οποιοδήποτε αμάρτημα και
αν αναφέρεις, δεν είναι ίσο με αυτήν την παρανομία, η οποία ανατρέπει όχι
μόνο τους θετούς ανθρώπινους νόμους, αλλά και τους νόμους της φύσεως:
«Και όπερ αν είποις αμάρτημα, ουδέν ίσον ερείς της παρανομίας ταύτης… Ου
γαρ οι θετοί μόνον, αλλά και αυτοί οι της φύσεως ανατρέπονται νόμοι». Σε
άλλο σημείο ονομάζει την ομοφυλοφιλία «κολοφώνα των κακών και
κεφάλαιον της συμφοράς». Επίσης ένας άλλος Πατέρας της Εκκλησίας, ο Άγιος
Κύριλλος Αλεξανδρείας γράφει ότι «Ουδὲν γὰρ αληθώς μυσαρώτερον ή
ακαθαρτώτερον των ούτω πορνευομένων τε καὶ πορνευόντων». Ο Μέγας
Βασίλειος στον Ζ΄ Κανόνα του συγκαταριθμεί τους ομοφυλοφίλους με τους
κτηνοβάτες, τους φονείς, τους φαρμακούς, τους μοιχούς και τους
ειδωλολάτρες.
Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε πολλές ακόμη βιβλικές και πατερικές
μαρτυρίες, ωστόσο δεν θα θέλαμε να κουράσουμε περισσότερο. Νομίζουμε ότι
όσα παρά πάνω αναφέραμε είναι αρκετά, αφ’ ενός μεν για να δώσουμε κάποια
απάντηση στο καυτό ερώτημα, που έθεσε ο π. Γκάλλαχαν και αφ’ ετέρου προς
ενημέρωση των αναγνωστών μας. Ελπίζουμε ότι ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος
π. Γκάλλαχαν, θα βοηθηθεί πνευματικά με όσα γράψαμε και θα ξεπεράσει τους
προβληματισμούς του. Βέβαια αυτό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, δεδομένου
ότι ακόμη και μέσα στην Ορθοδοξία ακούγονται αρκετές θεολογικές φωνές, που
συνηγορούν υπέρ των ομοφυλοφιλικών σχέσεων, πράγμα το οποίο προκαλεί σ’
αυτόν σύγχυση. Το γεγονός ότι στο άρθρο του παραθέτει πολλές μαρτυρίες
Ελλήνων Πατέρων, όπως και το γεγονός ότι δεν αμφισβητεί, ούτε απορρίπτει
τους αγίους Πατέρες, αυτό δείχνει ότι βρίσκεται σε καλό δρόμο. Έκανε ένα
μεγάλο βήμα: Να ασπασθεί την Ορθοδοξία. Τώρα απομένει να κάνει και το
δεύτερο μεγάλο βήμα: Να ξεπεράσει τα ομοφυλοφιλικά κατάλοιπα του
προτεσταντικού παρελθόντος, πράγμα το οποίο ευχόμαστε από καρδίας.
Εκ του Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΑΥΓΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ!

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΑΥΓΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ

Η θαρραλέα Αγία Μαρία η Μαγδαληνή ενώπιον του Αυτοκράτορος Τιβερίου στη Ρώμη, εξιστορεί τα γεγονότα με τον Χριστό στα Ιεροσόλυμα, ζητώντας απόδοση Δικαιοσύνης από τον Καίσαρα για την συκοφαντία και τη σταύρωση του Θεανθρώπου. 

Εκείνος αφού ακούει προσεκτικά και έχοντας ήδη πληροφορίες από την επιστολή του Πούμπλιου Λέντουλου, απαντά ότι όλα μπορεί να τα δεχθεί, αλλά πώς να πιστέψει ότι ο Χριστός αναστήθηκε! 

Εκείνη την ώρα, περνούσε μια υπηρέτης του παλατιού κρατώντας ένα καλάθι αυγά, οπότε βρίσκει ευκαιρία ο Τιβέριος και λέει: «να, εάν αυτά εκεί τα αυγά γίνουν κόκκινα, τότε θα πιστέψω και εγώ ότι ο Χριστός Αναστήθηκε»! 

Πηγαίνει τότε η Αγία Μαρία Μαγδαληνή, αγγίζει τα αυγά και θαυματουργικά γίνονται όλα κόκκινα! Παίρνει τότε ένα, το δείχνει στον Αυτοκράτορα Τιβέριο και του λέει: «Χριστός Ανέστη»! 

Και τότε εκείνος απαντά: «Αληθώς Ανέστη»! (αλήθεια αναστήθηκε) 

Και δίνει ευθύς διαταγή να συλληφθούν στα Ιεροσόλυμα Καϊάφας, Άννας και Πόντιος Πιλάτος και να προσαχθούν ενώπιόν του στη Ρώμη, όπως έγινε! Έτσι έχουμε τα κόκκινα αυγά! 

Οι δε ένοχοι της άδικης Σταύρωσης του Χριστού, συνελήφθησαν από Ρωμαίους Στρατιώτες με διαταγή του Καίσαρα Τιβέριου και τους έβαλαν σε πλοίο. Ο δε Καϊάφας πέθανε εν πλω κάπου κοντά στην Κρήτη. Κάποιοι λένε ότι θάφτηκε κοντά στο Ηράκλειο, αλλά ούτε η γης τον δεχότανε και τον έβγαλε επτά φορές, ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν πως το γεγονός ίσως σχετίζεται με  τη θέση «Καϊάφας» στην Πελοπόννησο. Ο Άννας πάλι βρήκε μαρτυρικό θάνατο από την τιμωρία του Τιβέριου, ενώ ο Πιλάτος σκοτώθηκε από βέλος που ρίχτηκε προς στη φυλακή του. Έτσι οι ένοχοι πλήρωσαν την αδικία και συκοφαντία τους.

Πηγή: noiazomai.gr

ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Αγαπητοί μας φίλοι, σας ευχόμαστε Χρόνια Πολλά με Υγεία και μοιραζόμαστε μαζί σας ένα άρθρο του Φώτη Κόντογλου στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, στις 30 Απριλίου 1962. 

Σας ευχαριστούμε που είστε κοντά μας.

Η Ανάσταση

Η Δοκιμασία της Λογικής

Η πίστη του Χριστιανού δοκιμάζεται με την Ανάσταση του Χριστού σαν το χρυσάφι στο χωνευτήριο. Απ’ όλο το Ευαγγέλιο η Ανάσταση του Χριστού είναι το πλέον απίστευτο πράγμα, ολότελα απαράδεχτο από το λογικό μας, αληθινό μαρτύριο για δαύτο. Μα ίσα ίσα επειδή είναι ένα πράγμα ολότελα απίστευτο, για τούτο χρειάζεται ολόκληρη η πίστη μας για να το πιστέψουμε. Εμείς οι άνθρωποι λέμε συχνά πως έχουμε πίστη, αλλά την έχουμε μονάχα για όσα είναι πιστευτά με το μυαλό μας. Αλλά τότε δε χρειάζεται η πίστη αφού φτάνει η λογική. Η πίστη χρειάζεται για το απίστευτο! 

Οι πολλοί άνθρωποι είναι άπιστοι. Οι ίδιοι οι μαθητάδες του Χριστού δε δίνανε πίστη στα λόγια του δασκάλου τους όποτε τους έλεγε ότι θ’ αναστηθεί, μ’ όλο το σεβασμό και την αφοσίωση που είχαν σ’ Αυτόν και την εμπιστοσύνη στα λόγια Του. Και σαν πήγανε οι Μυροφόρες την αυγή στο μνήμα του Χριστού κι είδανε τους δυο Αγγέλους, που τις μιλήσανε λέγοντας πως αναστήθηκε και τρέξανε να πούνε την χαροποιό είδηση στους μαθητές, εκείνοι δεν πιστέψανε τα λόγια τους, έχοντας την ιδέα πως ήτανε φαντασίες. «Και εφάνησαν ενώπιον αυτών και ηπίστουν αυταίς».

Τη ίδια μέρα πηγαίνανε σ’ ένα χωριό Εμμαούς ο Λουκάς κι ο Κλέοπας και μιλούσανε για όσα είχανε γίνει εκείνες τις μέρες. Απάνω σ’ αυτά να κι ο Χριστός που περπατούσε κι Εκείνος κατά κει  που πηγαίνανε οι δύο μαθητάδες του, δίχως να υποψιαστούνε ποιός ήτανε γιατί είχε πάρει αλλιώτικη όψη. Τους ρώτησε λοιπόν : «Για ποιό πράγμα κουβεντιάζετε κι είσαστε σκυθρωποί»; Του λέγει ο Κλέοπας  λιγάκι απότομα ; «Αδελφέ μου κάθεσαι κι εσύ στην Ιερουσαλήμ και δεν επήρες είδηση εκείνα που γινήκανε τούτες τις μέρες»; Κι ο Χριστός ρώτησε «Ποια»; «Να όσα έγιναν στον Ιησού το Ναζωραίο, που στάθηκε ένας προφήτης με λόγο και με έργο μπροστά στο Θεό και σ’ όλον το λαό και πως τον παραδώσανε σε θάνατο οι αρχιερείς κι οι άρχοντές μας και τον σταυρώσανε. Κι εμείς ελπίζαμε πως αυτός είναι εκείνος που θα λυτρώσει τον Ισραήλ. Αλλά είναι τώρα τρίτη μέρα από τότε που γενήκανε αυτά. Ωστόσο και κάποιες δικές μας γυναίκες πήγανε πολύ πρωί στο μνήμα του και μας είπανε κάποια πράγματα παράδοξα, γιατί δε βρήκανε το σώμα του και ήρθανε λέγοντα πως είδανε κάποιους αγγέλους, που τις είπανε πως εκείνος είναι ζωντανός. Μάλιστα και κάποιοι από μας πήγανε στο μνημείο και είδανε ό,τι είπανε οι γυναίκες»

Τότε τους είπε ο Χριστός «Ω ανόητοι και βαρύκαρδοι για να πιστέψετε σε όσα είπανε οι προφήτες. Αυτά δεν έπρεπε να πάθει ο Χριστός για να μπει στη δόξα του»; Κι αρχίζοντας από το Μωϋσέα κι απ’ όλους τους προφήτες τους εξηγούσε όσα ήτανε γραμμένα γι αυτόν. Στο μεταξύ φτάξανε στο χωριό που πηγαίνανε κι ο Χριστός είπε πως πήγαινε παραπέρα. Τότε εκείνοι τον παρακαλέσανε να μείνει μαζί τους λέγοντάς του πως έγειρε η μέρα και έπιασε να βραδιάζει. Και μπήκε σ΄ ένα πανδοχείο για να περάσει μαζί τους τη νύχτα. Και σαν καθίσανε στο τραπέζι Εκείνος πήρε το ψωμί και το βλόγησε κι ύστερα έκοψε και τους το έδωσε. Κι άξαφνα ανοίξανε τα μάτια τους και τον γνωρίσανε. Κι εκείνος έγινε άφαντος από μπροστά τους. Και τότες είπανε ο ένας στον άλλον. «Πως δεν κάηκε η καρδιά μας μέσα στο στήθος μας, την ώρα που μας μιλούσε στο δρόμο και μας εξηγούσε τις γραφές»; Και την ίδια ώρα γυρίσανε πίσω στην Ιερουσαλήμ και βρήκανε μαζεμένους τους έντεκα και τους άλλους που ήτανε μαζί τους και τους είπανε πως αναστήθηκε ο Κύριος και πως φανερώθηκε στον Πέτρο. Και κείνοι τους είπανε όσα γινήκανε στο δρόμο τους και πως τους φανερώθηκε ο Κύριος την ώρα που έκοβε το ψωμί! 

Εκεί που μιλούσανε παρουσιάστηκε μπροστά τους ο Χριστός ο ίδιος κι είπε : «Ειρήνη σε σας». Κι από το φόβο τους νομίζανε πως βλέπανε κανένα φάντασμα. Τότε τους λέγει ο Χριστός «Γιατί ήσαστε ταραγμένοι και γιατί διάφοροι λογισμοί ανεβαίνουνε στις καρδιές σας; Δείτε τα χέρια μου και τα πόδια μου, πως είμαι εγώ ο ίδιος. Ψηλαφίστε με και δείτε πως το φάντασμα δεν έχει σάρκα και κόκαλα, όπως με βλέπετε εμένα να έχω». Και λέγοντας αυτά τους έδειξε τα χέρια και τα πόδια του. Κι επειδή δεν πιστέψανε ακόμα από τη χαρά τους και θαυμάζανε τους είπε : 

 «Έχετε τίποτα φαγώσιμο εδώ»; Κι εκείνοι του δώσανε ένα κομμάτι ψάρι ψημένο και λίγη κηρήθρα και πήρε κι έφαγε μπροστά τους. Ύστερα τους είπε «Να τα λόγια που σας έλεγα τότε που ήμουνα ακόμη μαζί σας, πως πρέπει να γίνουνε όσα είναι γραμμένα για μένα στο νόμο του Μωϋσή και στους προφήτες και στους ψαλμούς». Τότε άνοιξε το νου τους για να καταλάβουνε τις γραφές. Και τους είπε πως έτσι ήτανε γραμμένο κι αυτά έπρεπε να πάθει ο Χριστός και ν’ αναστηθεί από τους νεκρούς την τρίτη μέρα και να κηρυχθεί στ’ όνομά του μετάνοια και άφεση αμαρτιών σε όλα τα έθνη αρχίζοντας από την Ιερουσαλήμ. «Κι εσείς είπε ήσαστε μάρτυρες γι αυτά. Και να εγώ σας δίνω όσα υποσχέθηκε ο πατέρας μου. Καθίσετε στην Ιερουσαλήμ ως που να πάρετε δύναμη από πάνω». 

Ύστερα από οχτώ μέρες φανερώθηκε πάλι ο Κύριος στους μαθητάδες του για να πιστέψει κι ο άπιστος Θωμάς που έλειπε τη μέρα που πρωτοφανερώθηκε. Και σαν έβαλε το χέρι στις πληγές του Δασκάλου του φώναξε «Ο Κύριός μου και Θεός μου»

Βλέπεις καταπάνω σε πόση απιστία αγωνίσθηκε ο ίδιος ο  Χριστός; Και στους ίδιους τους μαθητάδες του. Είδες με πόση μακροθυμία τα υπόμεινε όλα; Ακόμη και ψάρι έφαγε ο αθάνατος για να πιστέψει το πλάσμα του. Ω, τι φοβερό πράγμα να το συλλογισθεί κανένας. Μέγα το έλεος του πανάγαθου Θεού. Και μ’ όλα αυτά ίσαμε σήμερα οι περισσότεροι από εμάς είμαστε χωρισμένοι από το Χριστό με ένα τοίχο παγωμένον, τον τοίχο της απιστίας. Εκείνος ανοίγει την αγκάλη του και μας καλεί κι εμείς τον αρνιόμαστε. Μας δείχνει τα τρυπημένα του πόδια και τα χέρια του κι εμείς λέμε πως δεν τα βλέπουμε. Εμείς ψάχνουμε να βρούμε στηρίγματα στη απιστία μας για να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας που τον λέμε Φιλοσοφία και Επιστήμη. Η λέξη «Ανάσταση» δεν χωρά μέσα στα βιβλία της γνώσης μας. Τον καιρό που κήρυξε ο απόστολος Παύλος στην Αθήνα τον Άγνωστο Θεό, οι ακροατές του κάνανε υπομονή και τον ακούγανε για να δούνε που θα καταλήξει. Μόλις ξεστόμισε τη λέξη «Ανάσταση» και «ανάστασις νεκρών» εκείνοι οι Έλληνες, που ήτανε μαθημένοι στο μαγκανοπήγαδο της λογικής πιάσανε να τον κοροϊδεύουνε και να τον περιγελάνε «Ακούσαντες δε ανάστασιν νεκρών οι μεν εχλεύαζον οι δε είπον : ακουσόμεθα σου πάλιν περί τούτου»

Άραγε τώρα που βρίσκουνται αυτοί οι έξυπνοι, οι επικούρειοι και οι στωικοί, που εμπαίζανε τον επίγειον Άγγελο που τους έφερνε τα μηνύματα από τον κόσμο της αθανασίας και που λέγανε : «Τι θέλει να πει αυτός ο σπερμολόγος»; Η λέξη Ανάσταση τους εξαγρίωνε. Γιατί οι δυστυχείς ήτανε πεθαμένοι, ξαπλωμένοι μέσα στα μνημούρια τους και θαρρούσανε πως ήτανε ζωντανοί. Γιατί η γνώση τούτου του κόσμου δε μπορεί να γνωρίσει άλλο τίποτα παρεκτός από ένα πλήθος λογισμούς, όχι όμως εκείνο που γνωρίζεται με τη απλότητα της διάνοιας.

Ναι εκείνους που έχουνε αυτή την ευλογημένη απλότητα της διάνοιας τους μακάρισε ο Κύριος λέγοντας : «Μακάριοι οι πτωχοί των πνεύματι, ότι αυτών εστί η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Και στον Θωμά που γύρευε να τον ψηλαφίσει για να πιστέψει είπε : «Γιατί με είδες Θωμά, για τούτο πίστεψες; Μακάριοι είναι εκείνοι που δεν είδανε και πιστέψανε»!

Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας δώσει αυτή την πλούσια φτώχεια και την καθαρή καρδιά, ώστε να τον δούμε να ανασταίνεται για να αναστηθούμε κι εμείς μαζί Του. Αυτή η ανηξεριά ( η άγνοια) είναι ανώτερη από τη γνώση : «Αύτη εστίν η άγνοια η υπερτέρα της γνώσεως». Καλότυχοι και τρισκαλότυχοι εκείνοι που την έχουνε.

(Λεπτομέρεια από την τοιχογραφία της Ανάστασης στον Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Κάτω Πατησίων)

Τα Κόκκινα αυγά !

🥚ΓΙΑΤΙ ΒΑΦΟΥΜΕ ΚΟΚΚΙΝΑ ΑΥΓΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Εχετε αναρωτηθει; 

《Το βαψιμο των αυγων συνοδευεται απο πολλους θρυλους και παραδοσεις.Μια απο αυτες διηγειται πως οταν ανεβαζαν τον Χριστο στο Γολγοθα για να Τον σταυρωσουν, μια κοπελα που ετυχε να μαζευει τα αυγα απο το κοτετσι της, τρομαξε απο το θορυβο του οχλου και ρωτησε να μαθει τι συμβαινει. Μια απο τις κρυφες μαθητριες του Ιησου την πληροφορησε:

- "Τον Ιησου απο τη Ναζαρετ ανεβαζουν στο Γολγοθα για να σταυρωθει, μα την τριτη ημερα θα αναστηθει!"

- " Ε οχι και να αναστηθει!" ειπε, " μονο εαν τα αυγα που κρατω στην ποδια μου γινουν κοκκινα θα το πιστεψω!" 

και ευθυς κοιταει τα αυγα κι αυτα εγιναν κατακοκκινα! Τοτε κι εκεινη πιστεψε στο Θεανθρωπο Χριστο....

Το κοκκινο χρωμα συμβολιζει το αιμα που εχυσε ο Χριστος στο Σταυρο και συνεπως, τη νικη κατα του θανατου. 

Το αυγο συμβολιζει τον ταφο του Χριστου, που εχει μεσα του ζωη, γι αυτο και ο υμνος της Μεγαλης Παρασκευης " η ζωη εν ταφω κατετεθεις Χριστε...." 

Το τσουγκρισμα των αυγων συμβολιζει το σπασιμο απο τα δεσμα του Αδη και τον θριαμβο της Αναστασης.》

Το κειμενο ειναι αποσπασμα απο το βιβλιο του λαογραφου Ιωαννη Ν.Σκουλουδη, "ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ"

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ | Ο Μυστικός Δείπνος και η Προδοσία του Ιούδα | Ακολουθία ...

Ξυλούρης Νίκος ~ Οι πόνοι της Παναγιάς

Η σημασιολογία της Ημέρας, τα έθιμα και οι παραδόσεις της !

Tης Ελένης Μπετεινάκη

Μεγάλη Πέμπτη, κορύφωση του θείου Δράματος απόψε. Μέρα ιδιαίτερη μέρα που στη θρησκεία μας «τοποθετείται» ο Μυστικός δείπνος δηλαδή η παράδοση σχετική με το  Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Ο Χριστός παρέθεσε στους μαθητές Του το τελευταίο Δείπνο πριν τον σταυρικό θάνατό Του. Τους παρέδωσε το Σώμα Του και το Αίμα Του, την αιώνια πνευματική τροφή, που παραθέτει η Εκκλησία στους πιστούς σε κάθε λειτουργική σύναξη. Τους είπε, λοιπόν, δείχνοντας το ψωμί: «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το Σώμα μου, το υπέρ υμών κλώμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Μετά το δείπνο, έλαβε το ποτήρι με το κρασί και είπε: «Πίετε εξ αυτού πάντες. Τούτο εστί το Αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ υμών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Άλλο γεγονός της ημέρας είναι η Προσευχή του Κυρίου στο Όρος των Ελαιών και η Προδοσία του Ιούδα καθώς και η Τελετή της Σταύρωσης.

Το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης γίνεται η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. Το βράδυ ψάλλετε ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής και διαβάζονται τα 12 Ευαγγέλια. Ανάμεσα στο 5ο και 6ο ψάλλεται  το αντίφωνο «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…» και ο Εσταυρωμένος λιτανεύεται από τους ιερείς.

Την μεγάλη Πέμπτη αρχίζουν τα περισσότερα έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας.  Πρώτη μεγάλη ασχολία των νοικοκυράδων ήταν το ζύμωμα. Ζυμώνουν τις κουλούρες της Λαμπρής με διάφορα μυρωδικά και τις στολίζουν με ξόμπλια, δηλαδή στολίδια φτιαγμένα από ζυμάρι και ξηρούς καρπούς. Τα ονόματα στις κουλούρες ποικίλουν ανάλογα με το σχήμα και τις περιοχές. Φτιάχνονται κι εκείνα τα ψωμιά που χαρίζουν στα παιδιά, τις κουτσούνες, κουζουνάκια, κοφίνια, αυγούλες, δοξάρια ή και λαζαράκια και στην Κρήτη τα λέμε και κουκουναρές.

Αυτά όλα φτιάχνονται με λάδι με αμύγδαλα και γλυκάνισο και στη μέση βάζουν ένα κόκκινο αυγό. Τα στολίζουν και τα δίνουν στα παιδιά το Μεγάλο Σάββατο. Η δύναμη αυτών των αρτοσκευασμάτων είναι  τόσο κυρίαρχη στη συνείδηση του κόσμου που τους απέδωσαν και διάφορες άλλες ιδιότητες. 

Την κόκκινη Πέφτη ή  Μεγάλη Πέμπτη  που θα ζυμώσουν θα κάνουν και τρία μικρά κουτσουνάκια με σταυρό και θα τα αφήσουν στο εικόνισμα. Αν κάποιο από τα σκυλιά του σπιτιού λυσσάξει του το δίνουν και όλα  περνούν. Τούτοι τη μέρα ζυμώνουν και το κουλούρι της πρωτομαγιάς.

Αλλά η κυρίαρχη ασχολία είναι το βάψιμο των αυγών 

Πάσχα χωρίς τα κόκκινα αυγά, δεν είναι Πάσχα. Η εθιμοτυπία αλλάζει όπως και οι τρόποι βαψίματος  ανάλογα με την περιοχή. Οι δεισιδαιμονίες δίνουν και παίρνουν. Το δοχείο που βάφουν τα αυγά πρέπει να  είναι καινούργιο. Την βαφή δεν την βγάζουν από το σπίτι ούτε κάνει να την χύσουν. Τις πιο θαυμαστές ιδιότητες τις έχει το πρώτο αυγό το λεγόμενο αυγό της Παναγίας. Μ αυτό  οι γυναίκες σταυρώνουν τα παιδιά ενώ μερικές φορές το αυγό έχει και κάποιες ανατρεπτικές ιδιότητες. Όπως για παράδειγμα, αν είναι τριών χρόνων και τοποθετηθεί στην κοιλιά εγκύου γυναίκας ή ζώου, αποτρέπεται το ενδεχόμενο αποβολής .

Στα χωριά της Καρδίτσας, πιστεύουν ότι το πασχαλινό αυγό έχει θεραπευτικές ικανότητες. Λένε μάλιστα ότι όσοι έχουν αιματώδη στίγματα στο ασπράδι των ματιών τους και σπάσουν το φυλαγμένο από πέρσι πασχαλινό αυγό και βάλλουν επάνω τον κρόκο, θα βρουν τη γιατρειά τους.

Εξαιρετικές ιδιότητες έχουν και τα ευαγγελισμένα αυγά, εκείνα δηλαδή που στέλνονται στην εκκλησία για να λειτουργηθούν.

Στη Σινώπη, βάφονται τόσα αυγά όσα τα άτομα του σπιτιού και ένα της Παναγίας. Το βράδυ τα βάζουν σε ένα κουτάκι και τα πηγαίνουν στην Εκκλησία για να διαβαστούν. Τα τοποθετούν κάτω από την Αγία Τράπεζα ή πίσω από θρόνο του Δεσπότη και  τα αφήνουν εκεί έως την Ανάσταση. Τα τσόφλια των αυγών τα έβαζαν στις ρίζες των δέντρων και έτσι θα έπιαναν καρπό. 

Στον ίδιο σκοπό, αποβλέπει και το έθιμο των χωρικών της Δυτικής Μακεδονίας, όπου το αυγό που θα πρωτοβάψουν τη Μεγάλη Τετάρτη τα μεσάνυχτα, γιατί τότε βάφονται τα αυγά) θα ταφεί στην πρώτη αυλακιά του χωραφιού, εκεί ακριβώς όπου θα πρωταρχίσει το αλέτρι. Αυτό γίνεται για να βλαστήσει ο σπόρος με τη ζωτική δύναμη που έχει μέσα του το αυγό.

Η σύμπτωση ασκεί πάντα ιδιαίτερη γοητεία στο πνεύμα του λαού. Έτσι όσα αυγά, γεννήσουν οι κότες τη Μεγάλη Πέμπτη και μάλιστα αν τύχει η κότα να είναι μαύρη ή πρωτόγεννη θα  έχουν εξαιρετικά θαυμαστές ιδιότητες και θα  αποτρέπουν κάθε κακό.

Στο Σοποτό των Καλαβρύτων, τα αυγά που γεννιούνται τη Μ. Πέμπτη, τα πηγαίνουν στην Εκκλησία την ίδια μέρα, και αφού διαβαστούν, τα θάβουν πάλι την ίδια μέρα σταυρωτά στο αμπέλι για να μην το τρώει το σκαθάρι ή για να μην πέσει χαλάζι. Το ίδιο έθιμο  υπάρχει και σε όλη την Αρκαδία.

Στην Κορώνη, τα φυλάνε στο σπίτι και τα τρώνε όποτε τους πονάει ο λαιμός, γιατί πιστεύουν ότι κάνουν πολύ καλό.

Οι παραδόσεις επίσης που ισχύουν σχετικά με το χρώμα και το βάψιμο των αυγών ποικίλουν πάλι από περιοχή σε περιοχή.

Εκτός τις ήδη γνωστές λένε επίσης πως την Κοκκινοπέφτη βάφανε τα αυγά και τα βουτούσαν μαζί με ένα πανί. Αυτό βαφόταν κόκκινο και το κρεμούσαν έξω από το παράθυρο για σαράντα μέρες , στην Καστοριά άπλωναν στα παράθυρα κόκκινες βελέντζες και κόκκινα μαντήλια.

«Η εξαιρετική ιερότητα των όσων τελούνται στις λειτουργίες της Μ. Πέμπτης και της Μ. Παρασκευής, προσδίδει κατά τη λαϊκή πίστη, σε όλα τα αντικείμενα της λατρείας, (ύψωμα, λάδι, λουλούδια, κεριά) ξεχωριστή θεία δύναμη.

Έτσι, το ύψωμα της Μεγάλης Πέμπτης, οι γυναίκες σε πολλά μέρη της εβδομάδας, το βάζουν σε ένα σακουλάκι που έχει μέσα λουλούδια και το φυλάγουν πίσω από τα εικονίσματα για θεραπευτικές χρήσεις.» λέει ο μεγάλος λαογράφος Γ. Μέγας .

Η «λειτουργία» που ζυμώνεται σε ορισμένες περιοχές όπως στη Ζάκυνθο, γίνεται με τρόπο μαγικό και θα έπρεπε επτά αγνές παρθένες να καθαρίσουν το σιτάρι ανά κόκκο, να το πλύνουν και το απλώσουν στον ήλιο, να το αλέσουν και το ζυμώσουν την ίδια μέρα για  να είναι « μονοήμερο». Στην Κορώνη την Μεγάλη Πέμπτη γίνεται ευχέλαιο και στα σπίτια και οι παπάδες με τρία ριγανόξυλα μύρωναν όσους παρευρίσκονταν και στη συνέχεια οι νοικοκυραίοι τα φύλασσαν στο εικονοστάσι και όταν έφτιαχναν καινούργιο σπιτικό τα βάζανε στα θεμέλια ή στις γωνιές. Και το λάδι και το κρασί που καίνε στο φλιτζάνι αφού τα αφήνανε να καεί ως το τέλος το ξέπλεναν μόνο στο γιαλό.

Όταν διαβάζονται τα Δώδεκα Ευαγγέλια καίνε συνήθως 12 κεριά. Έχουν και τούτα ιδιαίτερες ιδιότητες. Το κερί αυτό, που μένει άκαυτο, το φυλάνε για φυλαχτό και όταν  το χειμώνα βροντά και βρέχει δυνατά, το ανάβουν για να μην πέσει κοντά τους αστροπελέκι.

Οι γυναίκες πάλι τούτη τη βραδιά θεωρούν την  ιδανικότερη στιγμή για τον αγιασμό ειδών καθημερινής χρήσης, για την τέλεση μαγγανειών για την αποτροπή ασθενειών και για την παρασκευή φυλαχτών. Για το λόγο αυτό σε πολλές περιοχές, κάθε οικογένεια φέρνει στην Εκκλησία ψωμί, αλάτι, αυγά και νερό σε φιάλη για να αγιαστούν.

Στη Λήμνο, στο τρισκέλι που ακουμπούσε ο παπάς  δένανε ένα σπάγκο και εκεί κρεμούσαν τα τσεμπέρια των παιδιών για να τα φυλάει ο Χριστός. Φέρναμε την ώρα που διαβάζονταν τα Δώδεκα Ευαγγέλια μπουκάλια με νερό κάτω από την Αγία Τράπεζα και τα έπαιρναν πίσω μόνο τη Λαμπρή. Αν κάποιος που ήταν άρρωστος πλενόταν με τούτο το νερό και σαραντίζονταν   με ένα κλωνάρι βασιλικού θα γίνονταν καλά. Το ίδιο έκαναν και στα ζώα. Στην Αγιάσο Λέσβου, οι γυναίκες στα Δώδεκα Ευαγγέλια κάθε φορά που τέλειωνε ένα από αυτά , έφτιαχναν με το κερί ένα σταυρό. Μάζευαν 12 σταυρούς και τους κολλούσαν στις γωνίες του σπιτιού για να ψοφήσουν οι ψύλλοι και οι κοριοί.

Υπάρχει η κοινή πίστη  ότι οι ψυχές των νεκρών την Μεγάλη  Πέμπτη, όταν ο Σωτήρας κατεβαίνει στον Αδη, λυτρώνονται και ξανασαίνουν. Για αυτό και οι συγγενείς τους την ημέρα αυτή, ή τις επόμενες, επισκέπτονται τα νεκροταφεία και αφήνουν πάνω στους τάφους προσφορές ή μοιράζουν στη μνήμη τους τροφές.

Στη Ρόδο, τη Μεγάλη Πέμπτη, στα Δώδεκα Ευαγγέλια, ανάβονται φωτιές με χοντρούς κορμούς πεύκων, στις οποίες τα παιδιά πηδούν και καίνε το «Μαρτάκι» τους.

Στη Μονή της Πάτμου, το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης, γίνεται στο ύπαιθρο αναπαράσταση του ιερού νιπτήρα και της προσευχής του Κυρίου στο Όρος των Ελαιών. Το βράδυ, την ώρα της ανάγνωσης των Δώδεκα Ευαγγελίων, ανάβουν φωτιά, απομίμηση της φωτιάς στην αυλή του Καϊάφα, όπου ήταν παρών ο Απόστολος Πέτρος.

Στις Κυδωνίες οι πιο θρήσκοι, τρώνε μια φορά τη μέρα, μόνο το μεσημέρι, γιατί μια φορά έγινε ο Μυστικός Δείπνος.

Στην Θράκη, την Κόκκινη Πέμπτη και τις δυο επόμενες, δεν πλένονται ούτε απλώνονται ρούχα, διότι καταστρέφονται τα αμπέλια και τα σπαρτά. Και στο Γύθειο άνοιγαν την κασέλα για τα ποντίκια ώστε να μην πλησιάζουν . Δεν σκούπιζαν επίσης για να μην  γεμίσει ο τόπος μυρμήγκια.

Τέλος στην Κρήτη το έθιμο την Μεγάλης Πέμπτης θέλει στεφάνια πλεγμένα  να αφιερώνονται την εκκλησιά για το Σταυρό και ιδιαίτερο βάρος να πέφτει στις γυναίκες ,με βασική υποχρέωση τους, τούτο το βράδυ,  στα μικρά κρητικά χωριά να ξενυχτούν ένα ακόμη νεκρό. Εκεί χωρίς ιδιαίτερες τυποποιημένες τελετουργίες αρχινούσε ο θρήνος , τα θυμιάματα και το μοιρολόι που συνήθως ήταν αυτοσχέδιο. 

Σήμερον μαύρος ουρανός,σήμερον μαύρη μέρα,

σήμερον εσταυρώσανε,τον πάντων βασιλέα.

Σήμερον όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται.

Σήμερον έβαλαν βουλήν οι άνομοι Εβραίοι,

οι άνομοι και τα σκυλιά οι τρισκαταραμένοι…

ΠΗΓΕΣ : 

Ελληνικές Γιορτές και έθιμα Λαϊκής Λατρείας, Γ. Α. Μέγας, εκδ. ΕΣΤΙΑ

Wikipedia.org

 Μουσείο Μπενάκη, εκπαιδευτικά προγράμματα

Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη, έθιμα στον κύκλο του Χρόνου, Νίκος Ψιλάκης, εκδ. Καρμάνωρ.

Φώτης Κόντογλου, Σήμερον κρεμάται, Ανέστης Χριστός.

http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr