ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΗΣ «ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ» ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 27η Μαΐου 2024

ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΗΣ «ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ» ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

(Σχόλιο στην πρόσφατη «χειροτονία» διακόνισσας)

Όπως έχουμε και άλλοτε τονίσει, η καθιέρωση από ορισμένες προτεσταντικές

κοινότητες, όπως αυτής των Αγγλικανών, της «χειροτονίας» των γυναικών σ’ όλους

τους βαθμούς της Ιερωσύνης, μέχρι και του Επισκόπου, οφείλεται στην επικράτηση

καινοφανών θεολογικών αντιλήψεων στους κόλπους του Προτεσταντισμού σχετικά

με το θέμα αυτό, που είναι σαφώς ξένες προς το περιεχόμενο της αντιστοίχου

διδασκαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Έχουν δε την αφετηρία τους, κατά

κύριον λόγον, στην απόρριψη υπό των Προτεσταντών σύνολης της Εκκλησιαστικής

και Πατερικής μας Παραδόσεως.

Μετά τη «Σύνοδο» της Κρήτης, στις συνοδικές αποφάσεις της οποίας, ως

γνωστόν, το έργο και η «θεολογική» παραγωγή του Π.Σ.Ε. καταφάσκεται και

επαινείται, (αντί απορρίψεως), αναζωπυρώθηκε και πάλι το εν λόγω θέμα από

γνωστούς κύκλους, στην προσπάθειά τους να φέρουν σε ακόμη μεγαλύτερη

προσέγγιση την Ορθοδοξία με τον Προτεσταντισμό μέσα στα πλαίσια του

οικουμενιστικού γίγνεσθαι. Πριν μερικά χρόνια, και συγκεκριμένα το 2020,

πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη Διεθνές Συμπόσιο με τίτλο: «Διακόνισσες:

Παρελθόν – Παρόν – Μέλλον». Σύμφωνα με σχετική ανοικτή επιστολή της

διοργανωτικής επιτροπής προς τις Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες: «Το συμπόσιο

εξέτασε από επιστημονική και εκκλησιαστική προοπτική τον θεσμό των

διακονισσών της Εκκλησίας, τόσο κατά τους πρώτους όσο και κατά τους

επόμενους αιώνες, καθώς και τις σύγχρονες αντιδράσεις και επιφυλάξεις των

Ορθοδόξων Εκκλησιών και άλλων χριστιανικών παραδόσεων». Ακολουθούν στην

επιστολή οι λόγοι, οι οποίοι καθιστούν την αναβίωση του θεσμού των διακονισσών

ως «επείγουσα ανάγκη».

Φαίνεται ότι οι εισηγήσεις και τα πορίσματα του Συμποσίου εκείνου της

Θεσσαλονίκης άρχισαν να υλοποιούνται και να εφαρμόζονται στην πράξη μόλις το

2024 με πρωτοπόρο την Ι. Μητρόπολη Ζιμπάμπουε του Πατριαρχείου

Αλεξανδρείας. Όπως πληροφορηθήκαμε από το διαδίκτυο, ο Μητροπολίτης

Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ προχώρησε πρόσφατα στη «χειροτονία» διακόνισσας,

επικαλούμενος πρακτικές ανάγκες, προκειμένου να διευκολυνθεί, το ιεραποστολικό

έργο της Μητροπόλεως: «Η ιεραποστολή στην Αφρική έχει ανάγκη τις διακόνισσες,

κυρίως για το ποιμαντικό έργο και για τις βαπτίσεις των ενηλίκων γυναικών,

καθώς και σε ιδιαίτερες περιπτώσεις…». 1 Ωστόσο όπως επισημαίνει ο Σεβ.

2

Μητροπολίτης Αντινόης κ. Παντελεήμων, βαθύς γνώστης του ιεραποστολικού

έργου της Αφρικής, σε επιστολή του προς τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο

τον Β΄, (17.5.2024): «Στην Ιερά Μητρόπολη Ζιμπάμπουε δεν υπάρχει τόση μεγάλη

προσέλευση των νεοφωτίστων, ώστε να απαιτεί την κατάσταση χειροτονίας

Διακόνισσας. Εξ’ άλλου, όπως Υμείς ο ίδιος γνωρίζετε, και με όλο τον σεβασμό, ο

Σεβασμιώτατος Αδελφός κ. Σεραφείμ, απουσιάζει τον περισσότερο καιρό από την

έδρα του. Πού, λοιπόν η ανάγκη χειροτονίας Διακόνισσας;;;». Οι βαθύτεροι λόγοι,

κατά την ταπεινή μας γνώμη, δεν μπορεί να είναι άλλοι από την προώθηση του

οικουμενιστικού πνεύματος, το οποίο ως γνωστόν απαιτεί την προσέγγιση και τον

συγκερασμό όλων των χριστιανικών ομολογιών και όλων των θρησκειών.

Σύμφωνα με την είδηση: «Η Angelic Molen από το Χαράρε της Ζιμπάμπουε

χειροτονήθηκε διακόνισσα στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και

πάσης Αφρικής από τον μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ.…Η διακόνισσα

Αγγελική….έχει εργαστεί για την ορθόδοξη νεολαία της Ζιμπάμπουε,

οικοδομώντας ένα θεμέλιο ποιμαντικής φροντίδας στην κοινότητά της, όπως

αναφέρει η τοπική εκκλησία. Η ίδια έχει οργανώσει εκκλησιαστικό σχολείο,

ομάδες για μητέρες και συναντήσεις νέων. Αυτή την περίοδο σπουδάζει στο

πανεπιστήμιο Γεωγραφία και Περιβαλλοντικές Σπουδές» 2 .

Είναι σημαντικό το ότι ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζιμπάπουε κ. Σεραφείμ ενήργησε

κατόπιν συνοδικής αποφάσεως του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Στις εργασίες της εν

λόγω Συνόδου ο Σεβ. κ. Σεραφείμ παρουσίασε σχετικό υπόμνημα και κατόπιν

«ακολούθησε γόνιμη συζήτηση που ολοκληρώθηκε με ομόφωνη Συνοδική

απόφαση μετά από πρόταση του Αλεξανδρινού Προκαθημένου για την Αναβίωση

του θεσμού των Διακονισσών» 3 . Σε σχετική ανακοίνωσή του το Πατριαρχείο

διευκρινίζει ότι «οι διακόνισσες δεν κατεστάθησαν ποτέ στην ιστορία της

Εκκλησίας ως γυναίκες- λειτουργοί των Ιερών Μυστηρίων, αλλά ως αφιερωμένες

γυναίκες-βοηθοί του εν γένει ποιμαντικού, λειτουργικού και αγιαστικού έργου της

Εκκλησίας, απευθυνομένων μόνον σε γυναίκες, όπου οι τοπικές συνθήκες και τα

ήθη τις απέκλειαν από την εκκλησιαστική ζωή» 4 . Παρά ταύτα όμως το

φωτογραφικό υλικό παρουσιάζει την εν λόγω «διακόνισσα» να είναι ενδεδυμένη τα

άμφια του διακόνου, να εισέρχεται δια της Ωραίας Πύλης στο Ιερό Βήμα και να

παραστέκεται, όπως οι διάκονοι, στην Αγία Τράπεζα. Επίσης εικονίζεται να κρατά το

άγιο Ποτήριο και να κοινωνεί τους πιστούς!

Στο Διορθόδοξο Θεολογικό Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στη Ρόδο το 1988, 5

1 https://orthodoxia.info/news/to-patriarcheio-alexandreias-tin/

2 https://orthodoxia.info/news/zimpampoye-cheirotonithike-proti-gyn/

3 https://www.romfea.gr/patriarxeia-ts/patriarxeio-alexandreias/63275-i-i-m-zimpampoue-gia-to-thema-tis-

xeirotonias-diakonissas

4 Όπου ανωτέρω

5 Διορθόδοξο Θεολογικό Συνέδριο: «Η θέσις της γυναικός εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία και τα περί της χειροτονίας των

γυναικών», Ρόδος, 30 Οκτωβρίου – 7 Νοεμβρίου 1988, Εκδ. «Τέρτιος», Κατερίνη 1994.

3

ένας εκ των εισηγητών, ο μακαριστός καθηγητής Ευάγγελος Θεόδωρου ανέπτυξε το

θέμα με τίτλο: «Ο θεσμός των διακονισσών εις την ορθόδοξον Εκκλησίαν και η

δυνατότης αναβιώσεως αυτού». Στην εν λόγω εισήγηση, μεταξύ άλλων, παραθέτει

αρχαίο κώδικα που περιλαμβάνει τυπικό «επί χειροτονία διακονίσσης». Σ’ αυτό

αναφέρονται τα εξής: «…Κατά δε τον της μεταλήψεως των θείων μυστηρίων

καιρόν κοινωνεί μεν, [η διακόνισσα], του θείου σώματος και αίματος μετά τους

διακόνους, λαμβάνουσα δε το ποτήριον εκ των του αρχιερέως χειρών ουδενί

μεταδίδωσιν, αλλ’ ευθύς επιτίθησι αυτώ τη αγία τραπέζη». 6 Σε άλλο σχετικό

κώδικα αναφέρονται τα εξής: «…[ο αρχιερεύς επεύχεται τη διακονίσση κατά την

ώρα της χειροτονίας της]…και τοις αγίοις ούτω ναοίς προσκαρτερείν ου μην και

τοις αχράντοις μυστηρίοις υπηρετείν επιτρέπει, ή ριπίδιον εγχειρίζεσθαι, ως επί

του διακόνου…». 7 Από τις παραπάνω αρχαίες μαρτυρίες γίνεται ξεκάθαρο, ότι η

διακόνισσα ούτε να κοινωνεί είχε την εξουσία, ούτε να επιτελεί χρέη διακόνου.

Με το θέμα του αρχαίου θεσμού των διακονισσών έχει ασχοληθεί το Γραφείο μας

με σχετικό δημοσίευμα με τίτλο: «Ο θεσμός των διακονισσών στην ορθόδοξη

παράδοση και στους κόλπους της παναιρέσεως του οικουμενισμού», (19.3.2020).

Στο δημοσίευμα αυτό μεταξύ άλλων αναφέραμε ότι στην αρχαία Εκκλησία υπήρχε

όντως και λειτουργούσε ο θεσμός των διακονισσών. Ο 48 ος Ιερός Κανών της

Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου ορίζει ότι η σύζυγος του επισκόπου «ει και αξία

φανείη, προς το της διακονίας αναβιβαζέσθω αξίωμα». Ο 15 ος Ιερός Κανών της Δ΄

Οικουμενικής Συνόδου επίσης ορίζει «διάκονον μη χειροτονείσθαι γυναίκα προ

ετών τεσσαράκοντα και ταύτην μετά ακριβούς δοκιμασίας». Oι «Αποστολικές

Διαταγές» αφ’ ενός μνημονεύουν τον θεσμό των διακονισσών και αφ’ ετέρου τον

συνδέουν με την άσκηση του όλου πνευματικού έργου της Εκκλησίας: «…και γαρ

εις πολλάς χρείας γυναικός χρήζομεν διακόνου. Και πρώτον μεν εν τω φωτίζεσθαι

γυναίκας, ο διάκονος χρίσει μεν μόνον το μέτωπον αυτών τω αγίω ελαίω και μετά

τούτον δε η διάκονος αλείψει αυτάς. Ου γαρ ανάγκη τας γυναίκας υπό ανδρών

κατοπτεύεσθαι». 8 Ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου, συνοψίζοντας την περί του θεσμού

των διακονισσών εκκλησιαστική συνείδηση, παρατηρεί ότι ο θεσμός ήταν αναγκαίος

ένεκα της «σεμνότητος του γυναικείου γένους, ή δι’ ώραν λουτρού, ή επισκέψεως

πάθους, ή πόνου και ότε γυμνωθείη σώμα γυναίου, ίνα μη υπό ανδρών

ιερουργούντων θεαθείη». 9 Ο Θεόδωρος Βαλσαμών μας πληροφορεί ότι αι προς

χειροτονίαν διακόνισσες εξελέγοντο από τις τάξεις των μοναζουσών, ήταν εκλεκτές

μοναχές, ή μεγαλόσχημες, ή και ηγουμένες γυναικείων μοναστηριών. 10 Κλασικό

παράδειγμα η αγία Ολυμπιάδα η διακόνισσα, η οποία αναδείχθηκε ηγουμένη σε

γυναικείο μοναστήρι, που ίδρυσε πλησίον του Iερού Ναού της αγίας Σοφίας

6 Ο.π. σελ. 330

7 Ο.π. σελ. 330-331.

8 Αποστολικαί Διαταγαί ΙΙΙ,16,2.

9 Επιφανίου, Κατά αιρέσεων, 5,9 PG 42,744.

10 Ερμηνεία εις τον μη΄ Κανόνα της εν Τρούλλω Οικουμενικής Συνόδου, Migne, Ε.Π. 137,658.

4

Κωνσταντινουπόλεως…. Άλλοι τομείς δράσεως και διακονίας ήταν η μεταφορά και

μετάδοσις κατ’ οίκον της Θείας Κοινωνίας σε ασθενείς γυναίκες, το «σαβάνωμα»

των κεκοιμημένων χριστιανών γυναικών, η προσφορά τους στα έργα της αγάπης της

φιλανθρωπίας και της ιεραποστολής, στην κατήχηση των εθνικών γυναικών και

γενικότερα στο διδακτικό και κατηχητικό έργο της Εκκλησίας, πάντοτε σε

συνεργασία μετά του Επισκόπου. Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα γυναικών που

προσέφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες στους παρά πάνω τομείς δράσεως της

Εκκλησίας, αναφερόμενες τόσο στην Καινή Διαθήκη, όσο και στην Εκκλησιαστική

μας παράδοση. Οι «Αποστολικές διαταγές» μας διασώζουν ακόμη σειρά τυπικών

χειροτονίας των διαφόρων τάξεων του κλήρου, μεταξύ δε αυτών συμπεριλαμβάνουν

και «τυπικόν χειροτονίας διακονισσών», το οποίο διέφερε σε ελάχιστα σημεία προς

το «τυπικό χειροτονίας διακόνου».

Εκτός από τις εύστοχες παρατηρήσεις του Σεβ. Μητροπολίτου Αντινόης που

αναφέραμε πιο πάνω, στην εν λόγω «χειροτονία» αντέδρασε και ο Σεβ.

Μητροπολίτης Ικονίου κ. Θεόληπτος, ο οποίος τόνισε πως «Η χειροτονία της

διακόνισσας στην Ι.Μ. Ζιμπάμπουε είναι εξευτελισμός…Με μεγάλη έκπληξη

διάβασα στο διαδίκτυο ότι ένας Μητροπολίτης του δευτερόθρονου Πατριαρχείου

Αλεξανδρείας χειροτόνησε μια διακόνισσα στην μακρινή Ζιμπάμπουε. Αυθαίρετα

μια Ορθόδοξος Εκκλησία προχώρησε και επανέφερε ένα παλαιό θεσμό που έχει

ατονήσει από τον 3ο αιώνα μ. Χ….» 11 . Και καταλήγει: «Το άλλο θέμα είναι ο τρόπος

της χειροτονίας των διακονισσών που δεν έχει καμία μα καμία σχέση με αυτό που

έγινε στη Ζιμπάμπουε.…Αυτή η χειροτονία που έγινε είναι ο εξευτελισμός στον

ανώτατο βαθμό της χειροτονίας των Διακόνων … Στώμεν καλώς, στώμεν μετά

φόβου» 12 ! Στο σημείο αυτό να προσθέσουμε ότι το ιεραποστολικό κλιμάκιο της Ι.

Μητροπόλεως Ζιμπάμπουε είναι ένα από τα πολλά ανάλογα Ορθόδοξα κλιμάκια που

λειτουργούν στην αφρικανική Ήπειρο. Κανένα όμως από τα πάμπολλα αυτά

κλιμάκια δεν προχώρησε σε «χειροτονία» διακονίσσης, απλούστατα διότι δεν

θεώρησε αναγκαία μια τέτοια «χειροτονία». Μπορούμε να πούμε, ότι μόνο στο

ιεραποστολικό κλιμάκιο της Ι. Μητροπόλεως Ζιμπάμπουε υπήρξε τόσο οξύ και

επείγον πρόβλημα, ώστε να είναι επιτακτική η ανάγκη «χειροτονίας» διακονίσσης;

Όταν πριν από 20ετία είχε ανακινηθεί θέμα «χειροτονίας διακονισσών» στην

Εκκλησία της Ελλάδος, ο μακαριστός Μητροπολίτης Χαλκίδος κυρός

Χρυσόστομος, ως εισηγητής, είχε επισημάνει ότι, «Ουδέποτε εις την συνείδησιν της

Εκκλησίας επεκράτησεν η αντίληψις διαφόρων κύκλων αιρετικών (γνωστικών,

μοντανιστών, μαρκιωνιτών) κατά την οποία αι γυναίκες είναι δυνατόν να

αποκτήσουν ιερουργικά, ιερατικά καθήκοντα, ανάλογα με εκείνα του πρεσβυτέρου

ή και του επισκόπου…Στη συζήτηση που είχε γίνει το 2004, η Ιεραρχία είχε

καταλήξει ότι ο θεσμός των διακονισσών ουδέποτε καταργήθηκε και πως

11 https://romioitispolis.gr/ikonioy-theoliptos-i-cheirotonia-tis-diakonissas-stin-i-m-zimpampoye-einai-exeytelismos/

12 Όπου ανωτέρω

5

επαφίεται στη ‘διακριτική ευχέρεια του επιχωρίου επισκόπου η καθοσίωση των

γεροντισσών των ιερών μονών της επαρχίας αυτού, για τις ανάγκες της ιεράς

μονής και μόνο’» 13 .

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι βαθύτεροι λόγοι αυτής της «χειροτονίας» είναι

άλλοι, σίγουρα όχι ποιμαντικής φύσεως. Είναι συχνό το φαινόμενο σήμερα να

συμπροσεύχονται υψηλά ιστάμενα εκκλησιαστικά πρόσωπα, με «ιέρειες» και

«επισκοπίνες», που σημαίνει έμμεση αναγνώριση της «ιεροσύνης των γυναικών»!

Πριν λίγο καιρό ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος ανακηρύχτηκε

αντιπρόεδρος του «Εθνικού Συμβουλίου Εκκλησιών του Χριστού των ΗΠΑ», με

πρόεδρο την «Επισκοπίνα» Elizabeth Eaton, της Λουθηρανικής Ευαγγελικής

«Εκκλησίας» της Αμερικής! 14

Υπάρχει και μια άλλη διάσταση του ζητήματος της «γυναικείας ιεροσύνης», η

οποία υπαγορεύεται από ισχυρά διεθνή φεμινιστικά κέντρα. Ο θεολόγος και

συγγραφέας κ. Κ. Νούσης σημείωσε: «Η κακή όψη του φεμινισμού θέλει, αφού

εισήλθε σχεδόν παντού και επικράτησε επιθετικώ τω τρόπω, να αλώσει και την

Ορθόδοξη Παράδοση. Η προχθεσινή χειροτονία κινεί εύλογα υποψίες

οικουμενιστικού χαρακτήρος, έστω και αν είναι αβάσιμες, καθόσον ανοίγει τον

δρόμο της εξομοίωσής μας με τις δυτικές χριστιανικές ομολογίες (βλ.

Προτεσταντισμός και Αγγλικανισμός)....» 15 .

Κλείνοντας, εκφράζουμε τον φόβο μας ότι η όψιμη αυτή αναβίωση του θεσμού

των διακονισσών έχει ως απώτερο στόχο την προώθηση και καθιέρωση της

γυναικείας Ιερωσύνης και στους δύο επόμενους βαθμούς, του Πρεσβυτέρου και του

Επισκόπου, μέσα στο χώρο της Ορθοδοξίας. Πιστεύουμε ότι το θέμα της

αναβιώσεως του θεσμού των διακονισσών δεν αποτελεί στην παρούσα χρονική

συγκυρία πρώτη προτεραιότητα στη ζωή της Εκκλησίας. Η πρώτη προτεραιότητα

σήμερα, κατά την ταπεινή μας γνώμη, είναι η ακύρωση των αποφάσεων της

«Συνόδου» της Κρήτης», η Συνοδική αντιμετώπιση της παναιρέσεως του

Οικουμενισμού και στη συνέχεια η θεραπεία του γνωστού υφισταμένου σχίσματος με

αφορμή το ουκρανικό Αυτοκέφαλο. Εν προκειμένω, παρακαλούμε ταπεινά το

δευτερόθρονο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, να ανακαλέσει την εν λόγω «χειροτονία»,

στην οποία δυστυχώς δεν τηρήθηκαν τα αρχαία τυπικά που καθορίζουν τον τρόπο

της «χειροτονίας» της διακονίσσης, αλλά και τα καθήκοντα της. Η παρούσα χρονική

συγκυρία είναι τελείως ακατάλληλη για τέτοιου είδους ενέργειες, καθ’ όν χρόνον η

παγκόσμια Ορθοδοξία μετράει τις πληγές της από την προηγηθείσα «Σύνοδο» της

Κρήτης και το ουκρανικό Αυτοκέφαλο. Ας μην δημιουργούμε αφορμές για

καινούργια σχίσματα και διαιρέσεις.

13 https://www.orthodoxtimes.gr/ixeis-afixeis-apo-to-patriarcheio-alexandreias-gia-to-thema-tis-cheirotonias-

diakonissas/

14 https://www.ekirikas.com/o-archiepiskopos-elpidoforos-antipro/

15 https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/63265-akyrotea-i-xeirotonia-tis-protis-orthodoksis-diakonissas

6

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΑΤΟΠΗΜΑ(Αναφορά σε πρόσφατη «βαπτισματική συμφωνία» στην Φινλανδία)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 17η Οκτωβρίου 2022

 

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΑΤΟΠΗΜΑ

(Αναφορά σε πρόσφατη «βαπτισματική συμφωνία» στην Φινλανδία)

    Όπως κατά κόρον έχουμε επισημάνει, το πολυκέφαλο θηρίο του Οικουμενισμού συνιστά σήμερα την μεγαλύτερη απειλή στο σώμα της Εκκλησίας. Οι οικουμενιστικές κακοδοξίες έχουν πλέον διαβρώσει σχεδόν όλα τα Πατριαρχεία και τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, τις Θεολογικές Σχολές, τα περισσότερα μοναστήρια, την πλειονότητα των κληρικών και λαϊκών, ακόμη και αυτό το Άγιον Όρος, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Μια από τις πιο επικίνδυνες αιρετικές θεωρίες αυτής της παναιρέσεως είναι και αυτή της «Βαπτισματικής Θεολογίας», ή «Βαπτισματικής Ενότητος», η οποία δυστυχώς έγινε ευρέως αποδεκτή από υψηλά ιστάμενους εκκλησιαστικούς ταγούς και θεολόγους. Είναι δε κατ’ εξοχήν επικίνδυνη, διότι αλλοιώνει σε βάθος την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία, σχετικοποιεί την Ορθόδοξη πίστη και Παράδοση, αποτέλεσε δε τον ακρογωνιαίο λίθο, πάνω στον οποίο στηρίχθηκε η προετοιμαζόμενη «ένωση των Εκκλησιών». 

    Με απλά λόγια, σύμφωνα με την θεωρία αυτή, εμείς οι  Ορθόδοξοι έχουμε κοινό βάπτισμα με τους αιρετικούς, επειδή είμαστε όλοι βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος και αποτελούμε όλοι μία Εκκλησία. Ο αρχ. π. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας της Ι. Μ. Πατρών και Δρ Θεολογίας, παρατηρεί σχετικά ότι «κατά τον προηγούμενο αιώνα παρουσιάστηκε μία εκκλησιολογική θεωρία, αποκαλούμενη ‘βαπτισματική θεολογία’, η οποία επεκτάθηκε και διδάσκεται εντόνως μέχρι τις ημέρες μας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, άλλοι Πατριάρχες, Επίσκοποι και θεολόγοι ορθόδοξοι πρεσβεύουν και διακηρύσσουν την θεωρία περί της ενότητος και εγκυρότητος του βαπτίσματος όλων των ‘χριστιανικών ομολογιών’. Παραδέχονται, δηλαδή και αποδέχονται το βάπτισμα των Παπικών, των Προτεσταντών και άλλων αιρετικών ομάδων ως έγκυρο, ταυτίζοντάς το με το Βάπτισμα των Ορθοδόξων….». Και διερωτάται: «Γίνεται, όμως, αυτό αποδεκτό από την Αγιογραφική και Πατερική διδασκαλία; Απαντούμε στεντορεία τη φωνή: Όχι!».             

    Σαφή έκφραση και εφαρμογή πάνω στην πράξη της παρά πάνω οικουμενιστικής θεωρίας αποτελεί και η πρόσφατη «Συμφωνία για το Βάπτισμα», που πραγματοποιήθηκε μεταξύ του επικεφαλής της «Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας της Φινλανδίας» κ. Τάπιου και του Ορθόδοξου Αρχιεπισκόπου Φινλανδίας κ. Λέοντος. Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα: «Ένα άλλο καταθλιπτικό νέο που διαβάσαμε σήμερα είναι ότι ο αρχιεπίσκοπος Ελσίνκι και πάσης Φινλανδίας Λέων και ο ηγέτης της Ευαγγελικής Λουθηρανικής αίρεσης της Φινλανδίας Τάπιο, υπέγραψαν κοινή συμφωνία για το Βάπτισμα….Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Φινλανδίας αναφέρει ότι η αναγγελία υπογράφηκε από τους δύο άνδρες στον καθεδρικό ναό της Λουθηρανικής ‘εκκλησίας’ στο Τούρκου, αφού είχε συμφωνηθεί πριν στους ‘θεολογικούς διαλόγους’ της 20ης και 21ης Σεπτεμβρίου. Στις δηλώσεις που έκανε κατά την υπογραφή του κειμένου ο αρχιεπίσκοπος Λέων τόνισε ότι ελπίζει πως το έγγραφο θα βοηθήσει τις ‘εκκλησίες να μεταδώσουν την σημασία της έννοιας του Βαπτίσματος με έναν πιο προσιτό τρόπο, μέσα σε ένα περιβάλλον όπου οι βαπτίσεις των παιδιών μειώνονται’. ‘Η κοινή διακήρυξη’ αναφέρει ότι το βάπτισμα καθιερώθηκε ως Μυστήριο από τον Κύριο. Αναφέρει την συμφωνία σε κάποια γενικά σημεία και αμέσως μετά οι υπογράφοντες δηλώνουν την διαφοροποίησή τους, η οποία όμως δεν έχει και μεγάλη σημασία! Αν και ‘έχουμε διαφορετικές ιδέες για το Βάπτισμα’, συνεχίζει η διακήρυξη, οι προσήλυτοι από τον Λουθηρανισμό στην Ορθοδοξία, ή το αντίστροφο δεν θα βαπτίζονται, διότι ‘και οι δύο οι εκκλησίες αναγνωρίζουν την επάρκεια της τελετής του Βαπτίσματός της άλλης….Οι εκκλησίες μας έχουν κοινές ρίζες στον αδιαίρετο Χριστιανισμό της πρώτης χιλιετίας. Μετά η εξέλιξη του δόγματος ακολούθησε διαφορετικούς δρόμους, και επομένως έχουμε διαφορετικές ιδέες για το Βάπτισμα και πώς να το τελέσουμε. …». 

    Την πρώτη προσπάθεια «θεολογικής» θεμελίωσης της κακόδοξης αυτής θεωρίας θα πρέπει να αναζητήσουμε στην Β΄ Βατικανή Σύνοδο, (1962-1965) και μάλιστα σε ένα από τα διατάγματα, που θεσπίσθηκαν σ’ αυτήν, στο λεγόμενο «Περί Οικουμενισμού Διάταγμα», (Unitatis Redintegratio). Γύρω από το εν λόγω Διάταγμα ασχολήθηκε σε μια άριστη μελέτη του ο πρωτ. π. Πέτρος Χιρς, διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., με τίτλο «Η εκκλησιολογική αναθεώρηση της Β΄ Βατικανής Συνόδου». Σύμφωνα με την μελέτη: «η εικόνα της Εκκλησίας που αναδύεται από τα κείμενα του Unitatis Redintegratio, (UR) και του Lumen Gentium, είναι μία ιδιάζουσα Εκκλησία δύο βαθμίδων με δύο είδη βαπτίσματος, ή δύο αποτελέσματα εκ του ενός βαπτίσματος. Σύμφωνα με το UR οι κατέχοντες μόνο το βάπτισμα, χωρίς την πραγματικότητα της Ευχαριστίας, (ήτοι οι περισσότεροι Προτεστάντες), ‘ενσωματώνονται αληθινά’ στο Σώμα του Χριστού με το βάπτισμα, χωρίς όμως να μετέχουν στο Αίμα του Χριστού, στην Ευχαριστία. Όσοι θεωρούνται πως κατέχουν μια ‘έγκυρη’ Ευχαριστία, επειδή έχουν Αποστολική Διαδοχή, (ήτοι οι Ορθόδοξοι), αυτοί παρ’ ότι συμμετέχουν αληθινά στο Σώμα και Αίμα του Χριστού, εν τούτοις παραμένουν ‘τραυματισμένοι’, στερούμενοι όχι το πλήρωμα του Χριστού, αλλά το πλήρωμα της κοινωνίας με τον εκπρόσωπο Αυτού, τον Ανώτατο Ποντίφικα». Στην παρά πάνω εικόνα περί Εκκλησίας που μας δίδει το UR, βασικό και θεμελιώδες κριτήριο εκκλησιαστικότητος είναι το βάπτισμα, το οποίο «ενσωματώνει στην Εκκλησία του Χριστού τους ‘χωρισμένους χριστιανούς’ πρώτον ως μέλη της ιδιαίτερης Εκκλησίας τους και δεύτερον ως χριστιανούς, που βρίσκονται σε ατελή κοινωνία με την Ρώμη». Αξίζει να σημειώσουμε εδώ, ότι το UR δεν ενδιαφέρεται μόνο να δώσει μια νέα θεώρηση στην περί βαπτίσματος διδασκαλία του Παπισμού, αλλά προχωρεί ένα βήμα πιο πέρα και αξιολογεί τόσο το προτεσταντικό, όσο και το ορθόδοξο βάπτισμα, τα οποία, (και τα δύο), «ενσωματώνουν αληθινά» στο σώμα του Χριστού και άρα είναι έγκυρα και αποτελεσματικά.     

    Η κακόδοξη αυτή θεωρία βρήκε έδαφος δυστυχώς και μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία με κύριους εκφραστές της πολλούς Επισκόπους και θεολόγους. Στο «Κοινό Ανακοινωθέν» του «Πάπα» Ιωάννη Παύλου του Β΄ και του οικ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, στις 29 Ιουνίου 1995, γίνεται λόγος για την «βαπτισματική ενότητα»: «Μία κοινή μυστηριακή αντίληψη της Εκκλησίας έχει εμφανισθεί, διατηρείται και μεταδίδεται στο χρόνο διά της αποστολικής διαδοχής…Παρακινούμε τους πιστούς μας, Καθολικούς και Ορθοδόξους, να ενισχύσουν το πνεύμα της αδελφότητας, το οποίο προέρχεται από το ένα βάπτισμα και από την συμμετοχή στη μυστηριακή ζωή».

    Ο πρώην Συμπρόεδρος της Μικτής Επιτροπής επί του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης Ζηζιούλας σε δήλωσή του επαναλαμβάνει: «Το βάπτισμα δημιουργεί ένα όριο στην Εκκλησία. Τώρα με αυτό το βαπτιστικό όριο είναι κατανοητό να υπάρξει διαίρεση, αλλά οποιαδήποτε διαίρεση μέσα σε αυτά τα όρια δεν είναι το ίδιο με την διαίρεση, που υπάρχει μεταξύ της Εκκλησίας και αυτών που βρίσκονται έξω από αυτό το βαπτιστικό όριο [...] Εντός του βαπτίσματος, ακόμη και αν υπάρχει μια διάσπαση, μια διαίρεση, ένα σχίσμα, ακόμη μπορείς να μιλάς για Εκκλησία». Ο Μητροπολίτης Πίτσβουργκ Μάξιμος, (Οικουμενικό Πατριαρχείο), δήλωσε τα εξής στο περιοδικό της Επισκοπής του: «Όταν ομολογούμε πίστη σε ένα Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών, δεν εννοούμε με αυτό το Ορθόδοξο Βάπτισμα, αλλά κάθε Χριστιανικό Βάπτισμα. Ορθοδοξία και Ρωμαιοκαθολικισμός, οι δύο ‘αδελφές εκκλησίες’, παλαιόθεν συνεχίζουν να αναγνωρίζουν το Βάπτισμα αλλήλων, όπως επίσης και τα άλλα μυστήρια, τα επιτελούμενα στις εκκλησίες αυτές. Ο αναβαπτισμός υπό των Ορθοδόξων των ετεροδόξων βαπτισμένων Χριστιανών εμπνέεται από στενοκεφαλιά, φανατισμό και μισαλλοδοξία… είναι μια αδικία κατά του Χριστιανικού Βαπτίσματος και εν τέλει μία βλασφημία του Αγίου Πνεύματος, που επενεργεί σε κάθε Χριστιανικό Βάπτισμα».

    Εφαρμόζοντας στην πράξη την πεπλανημένη αυτή θεωρία το Οικουμενικό Πατριαρχείο  προχώρησε τον Οκτώβριο του 2004 στην επίσημη αναγνώριση του βαπτίσματος των Προτεσταντών της «Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας». Πέραν τούτου στην 9η Γενική Συνέλευση του Π.Σ.Ε. στο Porto Alegre της Βραζιλίας το 2006 έγινε δεκτό και από τους  αντιπροσώπους των Ορθοδόξων Εκκλησιών ότι: «όλοι οι βαπτισμένοι εν Χριστώ είναι ενωμένοι στο Σώμα Του» (παράγ. 8). Και παρακάτω: «Το ότι όλοι μας από κοινού ανήκουμε στον Χριστόν διά του βαπτίσματος εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, δίνει την δυνατότητα στις Εκκλησίες και τις καλεί να συμβαδίσουν ακόμη και όταν διαφωνούν» (παράγ. 9).   

    Η εν λόγω θεωρία για πρώτη φορά αποτυπώθηκε στα κοινής αποδοχής κείμενα των Θεολογικών Διαλόγων μεταξύ Ορθοδόξων και παπικών στην  Ζ΄ Γενική Συνέλευση της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής επί του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και παπικών το 1993 στο Balamand του Λιβάνου. Στο κείμενο της εν λόγω Συνέλευσης διακηρύχθηκαν μεταξύ άλλων τα εξής: «…Από τις δύο πλευρές αναγνωρίζεται ότι αυτό που ο Χριστός ενεπιστεύθη στην Εκκλησία Του -ομολογία της αποστολικής πίστεως, συμμετοχή στα ίδια μυστήρια, προ πάντων στη μοναδική Ιερωσύνη, που τελεί τη μοναδική θυσία του Χριστού, αποστολική διαδοχή των Επισκόπων- δεν δύναται να θεωρήται ως η ιδιοκτησία της μιας μόνον από τις Εκκλησίες μας. Στα πλαίσια αυτά είναι προφανές ότι κάθε είδους αναβαπτισμός αποκλείεται, (παράγρ. 13,14)».

    Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος παρατηρεί σχετικά πως «… σύγχυση επικρατεί στους οικουμενιστικούς κύκλους γύρω από τα θέματα αυτά, καθώς επίσης και ότι η αποδοχή του Βαπτίσματος των αιρετικών (Παπικών, Προτεσταντών πού αλλοίωσαν το δόγμα της Αγίας Τριάδος κλπ) ερμηνεύεται ως αποδοχή της υπάρξεως Εκκλησίας στους αιρετικούς και ακόμη χειρότερο ότι και οι ‘δύο Εκκλησίες’ Ορθόδοξη και Λατινική έχουν ενότητα παρά τις ‘μικρές’ διαφορές, ή προερχόμαστε από την ίδια Εκκλησία και πρέπει να αναζητήσουμε να επιστρέψουμε και να αποτελέσουμε την μόνη Εκκλησία. Είναι έκδηλη εδώ η θεωρία των κλάδων». 

    Σύμφωνα με την διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας υπάρχει μόνο ένα έγκυρο βάπτισμα καθώς βεβαιώνει ο απόστολος Παύλος: «Εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα» (Εφ. 4,5), και καθώς ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως: «Ομολογώ εν βάπτισμα». Αυτό δε το ένα βάπτισμα είναι έγκυρο και κανονικό, αληθινό και λυτρωτικό, μόνο μέσα στην Μία, Αγία, Καθολική, και Αποστολική Εκκλησία, δηλαδή την Ορθόδοξο Εκκλησία. Είναι χαρακτηριστική η ρήση του Μ. Βασιλείου: «Πίστις δε και βάπτισμα, δύο τρόποι της σωτηρίας, συμφυείς αλλήλοις και αδιαίρετοι. Πίστις μεν γαρ τελειούται δια βαπτίσματος, βάπτισμα δε θεμελιούται δια της πίστεως, και δια των αυτών ονομάτων εκάτερα πληρούται. Ως γαρ πιστεύομεν εις Πατέρα και Υιόν και άγιον Πνεύμα, ούτω και βαπτιζόμεθα εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος. Και προάγει μεν η ομολογία προς την σωτηρίαν εισάγουσα, επακολουθεί δε το βάπτισμα επισφραγίζον ημών την συγκατάθεσιν». Κάθε άλλο βάπτισμα που τελείται από αιρετικούς, ή σχισματικούς, (στην προκειμένη περίπτωση από Ρωμαιοκαθολικούς, ή Προτεστάντες) είναι ψευδώνυμο και ανενέργητο. Την αλήθεια αυτή διακηρύσσουν κατά τρόπο αυθεντικό, ξεκάθαρο και οριστικό οι Αποστολικοί Κανόνες 46, 47, 50 και 68. Μάλιστα ο 50ος Κανόνας ορίζει σαν απαραίτητο στοιχείο του γνησίου βαπτίσματος, την τριπλή κατάδυση μέσα στο νερό. Ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης σχολιάζοντας τον 46ον Αποστολικό Κανόνα λέγει τα εξής πολύ σημαντικά: «Λοιπόν ακολουθούντες εις τα ειρημένα, επειδή ο τύπος του αποστολικού κανόνος το απαιτεί, λέγομεν, ότι το των Λατίνων, (και κατ’ επέκτασιν και των Προτεσταντών), βάπτισμα είναι ψευδώνυμον βάπτισμα και διά τούτο, ούτε κατά τον λόγον της ακριβείας είναι δεκτόν, ούτε κατά τον λόγον της οικονομίας» . 

    Μέσα στο ίδιο πνεύμα και σε πλήρη αρμονία με τα παρά πάνω ορίζει και ο πρώτος Κανών του Μ. Βασιλείου: «Οι δε της Εκκλησίας αποστάντες ουκέτι έσχον την Χάριν του Αγίου Πνεύματος εφ’ εαυτοίς. Επέλιπε γαρ η μετάδοσις τω διακοπήναι την ακολουθίαν…οι δε απορραγέντες, λαϊκοί γενόμενοι, ούτε του βαπτίζειν ούτε του χειροτονείν είχον την εξουσίαν, ουκέτι δυνάμενοι Χάριν Πνεύματος Αγίου παρέχειν, ης αυτοί εκπεπτώκασιν». Σε άλλο σημείο τονίζει ο ιερός πατήρ: «Εκείνο γαρ έκριναν οι παλαιοί δέχεσθαι βάπτισμα το μηδέν της πίστεως παρεκβαίνον» Η Σύνοδος της Καρχηδόνος, (255 μ. Χ.), όρισε: «Όπερ δια παντός ισχυρώς και ασφαλώς κρατούμεν, μηδένα βαπτίζεσθαι δύνασθαι έξω της καθολικής Εκκλησίας, ενός όντος βαπτίσματος, και εν μόνη τη καθολική εκκλησία υπάρχοντος». Τέλος ο μεγάλος θεολόγος της αρχαίας Εκκλησίας Δίδυμος ο Τυφλός τόνισε πως «Μετερχόμενοι τοίνυν εις την ορθοδοξίαν, καν τυχόν ώσιν βεβαπτισμένοι, βαπτίζονται μεν, (ου γαρ λέγομεν αναβαπτίζονται), επειδή μη έχουσι το αληθές βάπτισμα».

    Περαίνοντας, εκφράζουμε την τελεία αντίθεσή μας με την γενομένη  «Συμφωνία για το Βάπτισμα», την οποία θεωρούμε ως μέγα ατόπημα και σοβαρή παρέκκλιση από την Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία. Ο κ. Λέων διαγράφει την πατερική παράδοση αιώνων, ότι οι αιρετικοί είναι εκτός της Εκκλησίας, προβάλλοντας τη δική του άκρως πλανεμένη άποψη ότι οι αιρετικοί ακολουθούν έναν «διαφορετικό δρόμο» από την Ορθόδοξη Εκκλησία και όχι κακόδοξο!  Φυσικά δεν τρέφουμε την παραμικρή αυταπάτη για διακοπή εκκλησιαστικής κοινωνίας, (ή έστω κάποιον έλεγχο), από άλλη Τοπική Εκκλησία, διότι σχεδόν στο σύνολό της η Ορθόδοξη ηγεσία έχει αλωθεί από τα ολέθρια διδάγματα του Οικουμενισμού! Απευθυνόμαστε μόνο στο Ορθόδοξο  πλήρωμα, τον πραγματικό φύλακα της σώζουσας αλήθειας της Εκκλησίας μας, να επαγρυπνεί και να αντισταθεί στην δόλια απόπειρα νοθεύσεως της σώζουσας αλήθειας του Ευαγγελίου, που επιχειρείται μέσα στους κόλπους του Οικουμενισμού. 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

ΜΑΝΙΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ: Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ (Σχόλιο σε σχετικό δημοσίευμα)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 4η Ιουλίου 2022

ΜΑΝΙΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ: Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ 

(Σχόλιο σε σχετικό δημοσίευμα)

    Όπως και άλλοτε έχουμε σχολιάσει, δεν υπάρχει τίποτε πιο πολύτιμο από τη ζωή, γι’ αυτό και ο Δημιουργός ενέβαλε στα ζώα και τον άνθρωπο το ισχυρό ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως και της προστασίας της ζωής. Ενέβαλε επίσης και το ένστικτο της μητρότητας στη γυναίκα και της πατρότητας στον άνδρα, για να προστατεύεται η ζωή και να διαιωνίζεται το είδος. Έδωσε ακόμη ο Θεός στον άνθρωπο την δυνατότητα να γίνει συνεργός του στη δημιουργία νέων ανθρωπίνων υπάρξεων δια της ενώσεως άρρενος και θήλεος. Ωστόσο η είσοδος της αμαρτίας στον κόσμο και η εξ’ αιτίας αυτής εξαχρείωση της ανθρωπίνης φύσεως διέφθειρε και αυτό το ένστικτο της μητρότητας και της πατρότητας. Η ευλογία της παιδοποιίας μεταβλήθηκε σε κατάρα, διότι η κύηση και η ανατροφή των τέκνων θεωρήθηκαν εμπόδια στην ικανοποίηση των ηδονικών απολαύσεων και του ευδαιμονισμού. 

    Στους εσχάτους και αποκαλυπτικούς χρόνους που ζούμε, η αποστασία έχει φθάσει δυστυχώς στο αποκορύφωμά της. Ο σύγχρονος άνθρωπος κατόρθωσε, αξιοποιώντας τις καταπληκτικές προόδους της ιατρικής επιστήμης, να βρει τον τρόπο να απαλλαγεί από το ανεπιθύμητο βάρος της παιδοποιίας, φονεύοντας το έμβρυο μέσα στη μήτρα της μητέρας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Πρόκειται για τη σύγχρονη μάστιγα των εκτρώσεων, μέσω των οποίων κατακρεουργούνται στις μήτρες των γυναικών, πριν δουν το φως της γέννησης, εκατομμύρια αθώα και ανυπεράσπιστα βρέφη. Η δαιμονική αναίδεια των γυναικών έφτασε στην έσχατη κατάντια, να μη θεωρεί πλέον την έκτρωση ως ανθρωποκτονία, αλλά ως «αναφαίρετο δικαίωμα», ως «δημοκρατική κατάκτηση» του δικαιώματος να διαθέτει, όπως θέλει το σώμα της, ακόμα και να φονεύει το έμβρυό της! 

    Το Γραφείο μας έχει δημοσιεύσει αρκετές ανακοινώσεις γύρω από το φρικτό έγκλημα των εκτρώσεων, παρουσιάζοντας σφαιρικά και συνοπτικά την θεολογική, ηθική και κοινωνική διάσταση αυτού του ειδεχθούς εγκλήματος. Αποδείξαμε ότι η έκτρωση δεν είναι απλά μια ανθρωποκτονία όπως οι άλλες, αλλά φρικτός και απαίσιος φόνος ανυπεράσπιστου παιδιού, καταπάτηση κάθε δικαιώματός του, για να ζήσει! Επίσης αποκαλύψαμε πως αυτό το φρικτό έγκλημα έχει τις βαθύτερες ρίζες του στη σύγχρονη αποστατημένη κοινωνία, η οποία έχει κόψει κάθε σχέση με το Θεό και τις πανανθρώπινες αξίες που διαμόρφωσε η χριστιανική ηθική διά μέσου των αιώνων. Ότι αυτό το δαιμονικό «κίνημα» προωθείται από σκοτεινά παγκόσμια κέντρα, τα οποία έχουν ως σκοπό να ποδηγετήσουν και γαλουχήσουν την ανθρωπότητα στην ιδεολογία της Νέας Εποχής, στην αντζέντα της οποίας βρίσκεται η μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού, τόσο μέσω των εκτρώσεων, όσο και μέσω της αποφυγής της τεκνογονίας. 

    Υπενθυμίζουμε στο σημείο αυτό ότι σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, η έναρξη της ανθρώπινης ζωής γίνεται τη στιγμή της συλλήψεως, όταν δηλαδή το ωάριο της γυναικός ενωθεί με το σπερματοζωάριο του ανδρός στην γυναικεία μήτρα, ενώ ταυτόχρονα το γονιμοποιημένο ωάριο «εμψυχούται», αποκτά δηλαδή την αθάνατη ψυχή του. Από τη στιγμή αυτή αποτελεί μια εν εξελίξει ανθρώπινη ύπαρξη, μια ανεκτίμητη και ανεπανάληπτη προσωπικότητα, πλασμένη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού και προωρισμένη για την αιωνιότητα. Την αλήθεια αυτή επιβεβαιώνει ο θεόπνευστος λόγος της Αγίας Γραφής. Ο προφήτης Ησαΐας αναφέρει: «Κύριος εκ κοιλίας μητρός μου εκάλεσεν το όνομά μου», (Ησ. 49,1). Επίσης και ο προφήτης Ιερεμίας χρίεται προφήτης ήδη από την εμβρυϊκή του ηλικία: «Προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμαί σε και προ του σε εξελθείν εκ μητρός ηγίακά σε, προφήτην εις έθνη τέθεικά σε» (Ιερ. 1,5). Κατά παρόμοιο τρόπο και ο απόστολος Παύλος: «Ότε δε ευδόκησεν ο Θεός ο αφορίσας με εκ κοιλία μητρός μου», (Γαλ. 1,15). Γι’ αυτό και η Εκκλησία θέτει υπό κανόνα, τη γυναίκα που πραγματοποίησε την έκτρωση, (συνήθως αποχή από τη Θεία Κοινωνία για ένα χρονικό διάστημα), ανάλογα με την μετάνοιά της. 

    Πριν από λίγες ημέρες πληροφορηθήκαμε ότι στις ΗΠΑ το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έλαβε την απόφαση να βάλει φραγμούς στην ασυδοσία των εκτρώσεων. Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσηκωθεί κυριολεκτικά η «προοδευτική» αμερικανική κοινωνία, για να ματαιωθεί η απόφαση. Σύμφωνα με δημοσίευμα: «Θύελλα αντιδράσεων και έναν νέο διχασμό έφερε στις ΗΠΑ η διαρροή της γνωμοδότησης του Ανώτατου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών σύμφωνα με την οποία ετοιμάζεται να νομιμοποιήσει την απαγόρευση των αμβλώσεων, καταργώντας τον περίφημο νόμο «Ρόου κατά Ουέιντ». Αν και η τελική νομική απόφαση δεν αναμένεται πριν τον Ιούνιο, ήδη διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν την επόμενη μέρα μπροστά στο Κογκρέσο, δίνοντας μια πρόγευση του τι πρόκειται να ακολουθήσει αν πράγματι καταργηθούν οι αμβλώσεις…» (https://www.ethnos.gr/World/article /206735/ katarghshambloseonstishp apos blepoyn thnapo fashto yano tatoy dikast hrioyekprosopoitondhmokratikonkaitonrepoymplikanonsthnellada). Εάν το Ανώτατο Δικαστήριο ανατρέψει τελικά την απόφαση, κάθε πολιτεία θα μπορεί να κρίνει εάν θα περιορίσει, ή θα απαγορεύσει τις αμβλώσεις. Μάλιστα, ήδη σε τουλάχιστον είκοσι συντηρητικές Πολιτείες έχουν ετοιμαστεί νομοθετήματα για απαγόρευση της άμβλωσης, περιμένοντας το Ανώτατο Δικαστήριο να ανοίξει τον δρόμο για να γίνουν νόμοι. 

    Γύρω από το δαιμονικό αυτό κίνημα που στρέφεται ενάντια στην διά νόμου απαγόρευση  των εκτρώσεων έγραψε ένα πολύ σπουδαίο και αποκαλυπτικό άρθρο η αμερικανίδα πολιτική σχολιάστρια και συγγραφέας Michelle Malkin, με τίτλο: «Εκτρωσομανία: η τέλεια σχεδιασμένη κατάρρευση». Παραθέτουμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα, όπως δημοσιεύτηκαν στο ιστολόγιο http://redskywarning .blogspot.com/. «… η βολικά προγραμματισμένη διαρροή ενός σχεδίου γνώμης του Ανωτάτου Δικαστηρίου που ανέτρεπε την δικαστική απόφαση Roe vs. Wade έγινε το νέο όπλο της Αμερικής για μαζική απόσπαση της προσοχής. Αριστεροί abortifa αγκιτάτορες κατέβηκαν στα σκαλιά του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Ουάσιγκτον, ουρλιάζοντας: “Τα φασιστικά αποβράσματα πρέπει να φύγουν”….Οι εκτρωσομανείς δεν είναι απλά μουρλοί. Είναι σατανικοί….Η Planned Parenthood και η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών (η γνωστή ACLU) ήταν έτοιμες στην Ουάσιγκτον, τη Φιλαδέλφεια και την πλατεία Foley της Νέας Υόρκης για “αυθόρμητες” διαμαρτυρίες και κραυγές, όπου μάζες αυθόρμητα συγκεντρωμένων ταραχοποιών έφεραν αυθόρμητα τυπωμένα, πανομοιότυπα πλακάτ από τους χρηματοδοτούμενους με δισεκατομμύρια γίγαντες του Λόμπι του Θανάτου….» (http://redskywarning .blogspot.com/2022/05/blog-post_11.html)!    

    Για την απόφαση του Αμερικανικού Ανωτάτου Δικαστηρίου η γνωστή αμερικανίδα πολιτικός Χίλαρι Κλίντον δήλωσε χαρακτηριστικά:   «Η απόφαση αυτή αποτελεί απευθείας επίθεση στην αξιοπρέπεια, στα δικαιώματα και στις ζωές των γυναικών, χωρίς να λογαριάζουμε τη νομοθεσία δεκαετιών. Θα σκοτώσει και θα υποδουλώσει γυναίκες μολονότι η μεγάλη πλειοψηφία των Αμερικανών θεωρεί ότι η άμβλωση πρέπει να είναι νόμιμη. Τι ντροπή»! Στη χώρα μας ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος «υποδέχτηκε» με «αποτροπιασμό» και «δημοκρατική ευαισθησία» την είδηση, ως «σκοταδιστική απόφαση κατά της νομιμοποίησης των αμβλώσεων στις ΗΠΑ»! Τέλεια διαστροφή της αλήθειας, τόσον από την κ. Κλίντον, όσον και από τους ημέτερους «προοδευτικούς» υποστηρικτές των εκτρώσεων, οι οποίοι θέλουν να αγνοούν ότι πίσω από τα δήθεν «δημοκρατικά δικαιώματα» των γυναικών κρύβεται το πλέον ειδεχθές πρόσωπο του ρατσισμού και της καταπάτησης των δικαιωμάτων των αθώων κατακρεουργημένων αγέννητων παιδιών.

    Υπάρχουν και χειρότερα: Επίσημη δήλωση αμερικανίδας Υπουργού Οικονομικών θεωρεί «οικονομικά καταστροφική» την απαγόρευση των εκτρώσεων: «Η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζάνετ Γέλεν δήλωσε σήμερα ότι η απαγόρευση των αμβλώσεων θα μπορούσε να έχει “πολύ επιζήμιες επιπτώσεις” στην αμερικανική οικονομία, αφού ορισμένες γυναίκες δεν θα μπορούσαν να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους, θα μειώνονταν τα έσοδα που θα αποκόμιζαν κατά τον εργασιακό βίο τους ενώ άλλες θα έμεναν εκτός του εργατικού δυναμικού….“Πιστεύω ότι η εξάλειψη του δικαιώματος των γυναικών να αποφασίζουν για τις γυναίκες, αν θα κάνουν παιδιά, θα είχε πολύ καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία και θα έφερνε τις γυναίκες πολλές δεκαετίες πίσω” είπε η Γέλεν απαντώντας σε μια ερώτηση για το θέμα αυτό» (Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)! Το διαρκές φοβερό ολοκαύτωμα των εκτρώσεων κρίνεται και από οικονομικής άποψης συμφέρον και η απαγόρευσή του οικονομικά καταστροφικό! Οι ζωές των εκατομμυρίων κατακρεουργημένων παιδιών – εικόνων του Θεού, μπαίνουν στην ζυγαριά και του υλικού συμφέροντος! 

    Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ, σε πρόσφατο κήρυγμά του την Κυριακή 26 Ιουνίου 2022, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Πειραιώς, αναφερόμενος στο θέμα των εκτρώσεων επεσήμανε με έμφαση πως «ανθρώπινο δικαίωμα είναι και το δικαίωμα των εμβρύων να ολοκληρώσουν την βιολογική τους ύπαρξη και να βγουν στον κόσμο ως πρόσωπα και ως προσωπικότητες». Αναφερόμενος σε σχετικό ντοκιμαντέρ που υπάρχει και στο διαδίκτυο, σημείωσε πως εκεί, μπορεί κανείς να διαπιστώσει «την αγωνία, τον πόνο, το φόβο του εμβρύου την ώρα που μέσα στην κοιλία της μητρός του μπαίνει το έμβολο για να το τεμαχίσει πρώτα και μετά να το απορροφήσει. Καταλαβαίνει πόσο δίκιο είχαν αυτοί οι άνθρωποι εκεί στην μεγάλη υπερατλαντική χώρα, στην Αμερική, να αλλάξουν την νομολογία του ανωτάτου δικαστηρίου. Και είναι θλιβερό, πραγματικά θλιβερό, να βγαίνουν άνθρωποι, έλλογα όντα, και από τα δύο φύλα και να δικαιολογούν το μεγάλο, το τραγικό έγκλημα των αμβλώσεων ως δήθεν δικαίωμα να κάνει η γυναίκα το σώμα της ό,τι θέλει».

    Κλείνοντας θα θέλαμε να διατρανώσουμε την οδύνη μας για τη σιωπηλή γενοκτονία των αγέννητων παιδιών στη χώρα μας και να εκφράσουμε για μια ακόμη φορά με τον πλέον δραματικό τρόπο την ανησυχία μας για το τεράστιο αυτό πρόβλημα, που αφήνει πίσω του ανθρώπινα ναυάγια, προκαλεί σοβαρά ψυχολογικά, σωματικά, οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματα, ενώ παράλληλα δημιουργεί συνθήκες δημογραφικής κατάρρευσης της χώρας μας. Καλούμαστε όλοι μας να απαιτήσουμε, ανάμεσα στα άλλα νομοθετήματα, που περιφρουρούν τα δικαιώματα των μειονοτήτων, να προστεθεί και η προστασία των δικαιωμάτων των αγέννητων παιδιών, των αθώων αυτών εικόνων του Θεού. Καλούμε επίσης και την διοικούσα Εκκλησία να αναλάβει τις ευθύνες της.

    Ας αναλογιστούμε μήπως με την αυτοκτονική αυτή τακτική που ακολουθούμε ως κυβέρνηση και ως ελληνική κοινωνία, ο μεγαλύτερος εχθρός της πατρίδας μας είμαστε εμείς οι ίδιοι και όχι οι εξ’ ανατολών γείτονές μας. Να τονίσουμε, τέλος, πως το ποτάμι του αίματος των εκατομμυρίων αδικοσφαγμένων παιδιών βοά μπροστά στο θρόνο της μεγαλοσύνης του Θεού. Δεν θα αργήσει να λειτουργήσει  ο πνευματικός νόμος και θα έχει ανυπολόγιστα τρομακτικές συνέπειες για τον σύγχρονο αποστατημένο κόσμο, ακόμα και για όσους δεν αντιδρούμε και δεν διαμαρτυρόμαστε γι’ αυτή την διαρκή φρικαλεότητα! 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών