Η ΣΧΕΣΗ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 20η Μαΐου 2024

Η ΣΧΕΣΗ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αποδείξεις για να καταλάβουμε ότι ζούμε σε καιρούς

αποκαλυπτικούς και εσχατολογικούς, σε χρόνους πρωτοφανούς αποστασίας και

ηθικού εκτροχιασμού, όπου κυριαρχεί η ιδεολογία της «Νέας Εποχής του

Υδροχόου». Τα ολέθρια διδάγματά της έγιναν το «Ευαγγέλιο» του συγχρόνου

ανθρώπου. Το «Ευαγγέλιο» αυτό δεν είναι άλλο από το «Ευαγγέλιο του όφεως», που

βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα του Ευαγγελίου του Χριστού, διότι τοποθετεί τον

άνθρωπο υπεράνω του αγίου Τριαδικού Θεού. Βασικό και θεμελιώδες δόγμα του

είναι: «Ζήσε όπως θέλεις, κάνε ό, τι θέλεις, νόμος είναι η θέλησή σου». Αυτό το

δόγμα έρχεται σαν φυσική συνέπεια ενός άλλου βασικού δόγματος της Νέας Εποχής,

αυτό της αυτοθεώσεως, της «θεώσεως» δηλαδή χωρίς τον αληθινό Θεό, το οποίο

εδίδαξε για πρώτη φορά ο «ανθρωποκτόνος απ’ αρχής» (Ιωάν.8,9), ο διάβολος,

στους πρωτοπλάστους, όταν τους είπε μέσα στον παράδεισο, ότι «έσεσθε ως θεοί»

(Γεν.2,5). Ο διάβολος έπεισε και τον σύγχρονο άνθρωπο ότι ως «θεός» μπορεί να

κάμει ό,τι επιθυμεί, ό,τι ικανοποιεί τα πάθη και τις σαρκικές επιθυμίες του. Το

αποτέλεσμα είναι ότι η σύγχρονη κοινωνία μας έχει μεταβληθεί σε ζούγκλα, όπου το

κυνήγι της ηδονής, του πλουτισμού και της εξουσίας αποτελεί το ύψιστο ιδανικό.

Στους εσχάτους και αποκαλυπτικούς χρόνους που ζούμε, ο σύγχρονος άνθρωπος

κατόρθωσε, αξιοποιώντας τις καταπληκτικές προόδους της ιατρικής επιστήμης, να

βρει τον τρόπο να απαλλαγεί από το ανεπιθύμητο βάρος της παιδοποιίας, φονεύοντας

το έμβρυο μέσα στη μήτρα της μητέρας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Πρόκειται για τη σύγχρονη μάστιγα των εκτρώσεων, μέσω των οποίων

κατακρεουργούνται στις μήτρες των γυναικών, πριν δουν το φως της γέννησης,

εκατομμύρια αθώα και ανυπεράσπιστα βρέφη. Η δαιμονική θεώρησις των γυναικών

έφτασε στην έσχατη κατάπτωση, να μη θεωρεί πλέον την έκτρωση ως

ανθρωποκτονία, αλλά ως «αναφαίρετο δικαίωμα», ως «δημοκρατική κατάκτηση»

του δικαιώματος να διαθέτει, όπως θέλει το σώμα της, ακόμα και να φονεύει το

έμβρυό της!

Το Γραφείο μας έχει δημοσιεύσει αρκετές ανακοινώσεις γύρω από το φρικτό

έγκλημα των εκτρώσεων, παρουσιάζοντας σφαιρικά και συνοπτικά την θεολογική,

ηθική και κοινωνική διάσταση αυτού του ειδεχθούς εγκλήματος. Αποδείξαμε ότι η

έκτρωση δεν είναι απλά μια ανθρωποκτονία όπως οι άλλες, αλλά φρικτός και

απαίσιος φόνος ανυπεράσπιστου παιδιού, καταπάτηση κάθε δικαιώματός του, για να

ζήσει! Το γνωστό ντοκυμαντέρ «σιωπηλή κραυγή» τα λέει όλα.

2

Στην παρούσα ανακοίνωσή μας θα αναφερθούμε σε μια άλλη φρικιαστική πτυχή

του εγκλήματος των εκτρώσεων, στην «θρησκευτική» του διάσταση! Ναι, όσο και

αν αυτό ακούγεται παράδοξο, οι εκτρώσεις έχουν «τελετουργικό χαρακτήρα»!

Σήμερα δυστυχώς οι θρησκευτικές τελετουργίες της εκτρώσεως προωθούνται και

εφαρμόζονται ως «θρησκευτικό δικαίωμα» από συγκεκριμένες σατανιστικές

οργανώσεις και γενικότερα από τον χώρο του σύγχρονου Αποκρυφισμού.

Να αναφέρουμε κατ’ αρχήν, ότι στις ΗΠΑ προ ετών, το Ανώτατο Ομοσπονδιακό

Δικαστήριο, παρά τους νόμους των Πολιτειών και της Κεντρικής Κυβέρνησης,

(Λευκός Οίκος), κήρυξε τις εκτρώσεις παράνομη και εγκληματική ενέργεια,

εγείροντας θύελλα αντιδράσεων στη χώρα και σε όλο τον κόσμο, για την δήθεν

«καταπάτηση του αναφαίρετου δικαιώματος των γυναικών, για αυτοδιάθεση του

σώματός των»! Να έχουν δηλαδή το δικαίωμα να σκοτώνουν τα έμβρυά τους! Όλοι

αυτοί οι «προοδευτικοί» βρήκαν τον κατάλληλο υπερασπιστή τους, τον σύμμαχό

τους στον Σατανισμό! Αυτή η φρικώδης και αρρωστημένη «θρησκευτικότητα»

έδωσε τη λύση: Να θεωρείται η έκτρωση «θρησκευτική τελετουργία»

αναγνωρισμένης θρησκείας! Ως άσκηση ελεύθερης θρησκευτικής λατρείας! Βεβαίως

οι νόμοι δεν μπορούν να την αρνηθούν, διότι το απαγορεύει η «ελευθερία της

θρησκευτικής λατρείας», η ισότητα των πιστών κάθε θρησκείας! Αυτή την

«ελευθερία» υπερασπίζεται το Σύνταγμα των ΗΠΑ!

Δείτε την είδηση: «Σατανικός ναός ισχυρίζεται πως η άμβλωση είναι μέρος της

θρησκείας τους στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τις απαγορεύσεις των

αμβλώσεων. Ένας (υπέρ της ζωής) ακτιβιστής κρατά ένα πλαστικό έμβρυο σε μια

διαμαρτυρία μπροστά από το Ανώτατο Δικαστήριο στην Ουάσιγκτον, στις 23

Ιουνίου 2022. Η ομάδα ‘Ο Σατανικός Ναός’ δημιούργησε ένα τελετουργικό

άμβλωσης το οποίο ισχυρίζεται πως θα εξαιρεί τις γυναίκες από τους νόμους του

κράτους. Οι επικριτές λένε πως η ομάδα βρίσκεται σε ασταθές νομικό έδαφος.

Μια σατανική ομάδα συνεχίζει τις απόπειρές της να ανατρέψει τις απαγορεύσεις

των αμβλώσεων σε Πολιτείες των ΗΠΑ που είναι υπέρ της ζωής, καταθέτοντας

αγωγές υποστηρίζοντας πως η άμβλωση είναι μέρος της θρησκείας τους». 1

Και το αποκαλυπτικό δημοσίευμα συνεχίζει: «Η οργάνωση δημιούργησε ένα

τελετουργικό άμβλωσης το οποίο ισχυρίζεται πως θα μπορέσει να εξαιρεί τις

γυναίκες από τους νόμους των Πολιτειών τους.…Οι ομάδες υπέρ της ζωής

υποστηρίζουν πως η ζωή ξεκινά από την σύλληψη και πως το αναπτυσσόμενο

παιδί έχει δικαίωμα στην ζωή. Η οργάνωση ονόμασε την κλινική τους Samuel

Alito's Mom's Satanic Abortion Clinic, ειρωνευόμενη τον δικαστή του Ανωτάτου

Δικαστηρίου των ΗΠΑ που κατέθεσε την άποψη της πλειοψηφίας στην υπόθεση

Dobbs εναντίον της Οργάνωσης Γυναικείας Υγείας Jackson η οποία ανέτρεψε τον

παλαιότερο νόμο (υπέρ των αμβλώσεων) Roe εναντίον Wade». 2

1 https://www.theepochtimes.com/us/satanic-temple-claims-abortion-is-part-of-their-religion-in-effort-to-block-

abortion-bans-5564431?ea_src=author_manual&ea_med=related_stories

3

Ιδού και το φρικώδες τελετουργικό: «Το τελετουργικό της άμβλωσης

περιλαμβάνει την απαγγελία δύο από των αρχών της ομάδας και ενισχύει την ιδέα

της σωματικής αυτονομίας. “Το Σατανικό Τελετουργικό Άμβλωσης είναι ένα

τελετουργικό καταστροφής, το οποίο χρησιμεύει ως μια προστατευτική

ιεροτελεστία”, αναφέρει ο ιστότοπος. “Σκοπός του είναι να αποβάλλει τις σκέψεις

ενοχής, ντροπής και νοητικής δυσφορίας που μπορεί να βιώνει ένας ασθενής λόγω

της επιλογής να κάνει μια νόμιμη και ιατρικά ασφαλή έκτρωση”». 3 Πρόκειται για

μια καθαρά σατανική πρακτική, την οποία ο διάβολος πασχίζει να εξαφανίσει από

τον άνθρωπο κάθε ίχνος ενοχής για τη αμαρτία, έτσι ώστε να διαπράττονται ειδεχθή

εγκλήματα, χωρίς να έχουν συνείδηση οι εγκληματίες, για το τι κακό κάνουν!

Άλλωστε ο ίδιος «ανθρωποκτόνος ήν απ’ αρχής».

Αλλά υπάρχουν και χειρότερα. Οι δυνάμεις του κακού και του σκότους

προχώρησαν και στην ποινικοποίηση όσων αντιδρούν στο έγκλημα των εκτρώσεων.

Πρόσφατα δημοσιοποιήθηκαν διώξεις πιστών, οι οποίοι είτε αντιδρούν είτε

προσεύχονται εναντίων των εκτρώσεων. Δείτε την είδηση: «Ο νέος νόμος που

ψηφίστηκε από τις αρχές του Μπέρμιγχαμ ποινικοποιεί όσους θεωρείται ότι

‘συμμετέχουν σε οποιαδήποτε πράξη έγκρισης, ή απόρριψης, ή απόπειρας πράξης

έγκρισης, ή απόρριψης’ σε σχέση με την άμβλωση, συμπεριλαμβανομένων ‘με

οποιοδήποτε προφορικό, ή γραπτό μέσο, προσευχές ή συμβουλές’. Ιδού η ομολογία

της γυναίκας: ‘Με έψαξαν, με κράτησαν, με ανέκριναν και κατηγορήθηκα επειδή

απλώς προσευχήθηκα μυστικά..…Αλλά αυτό που έκανα δεν ήταν καθόλου

επιβλαβές: ασκούσα την ελευθερία της σκέψης μου, την ελευθερία της θρησκείας

μου, το αυτεξούσιο του μυαλού μου. Κανείς δεν πρέπει να ποινικοποιείται επειδή

σκέφτεται και προσεύχεται σε δημόσιο χώρο στο Ηνωμένο Βασίλειο’, δήλωσε η

Isabel Vaughan-Spruce μετά τη σύλληψή της». 4

Το δημοσίευμα διευκρινίζει: «Η Isabel Vaughan-Spruce δεν κρατούσε κανένα

πλακάτ, δεν έκανε κομποσχοίνι, δεν προσευχόταν φωναχτά, ή σε μια στάση που

υποδηλώνει ότι προσευχόταν. Παρέμεινε τελείως σιωπηλή, όρθια σε ένα

πεζοδρόμιο, μέχρι που την πλησίασαν οι αστυνομικοί και της έδειξαν φωτογραφίες

της έξω από την κλινική εκτρώσεων, ρωτώντας αν προσεύχεται. “Η πίστη μου

είναι θεμελιώδες στοιχείο της προσωπικότητάς μου, και μερικές φορές στέκομαι ή

περπατάω κοντά σε μια κλινική αμβλώσεων και προσεύχομαι για τη γυναίκα. Είναι

κάτι που κάνω σχεδόν κάθε εβδομάδα τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής μου.

Προσεύχομαι για τις φίλες μου που έκαναν αμβλώσεις και για τις γυναίκες που

σκέφτονται να το κάνουν μόνες τους”, είπε η Isabel Vaughan-Spruce». 5

2 Όπου ανωτέρω

3 Όπου ανωτέρω

4 https://www.medias-presse.info/pensee-criminelle-une-femme-arrete-au-royaume-uni-accusee-de-priere-mentale-

pres-dun-centre-davortement/168459/

5 Όπου ανωτέρω

4

Κλείνοντας εκφράζουμε την οδύνη μας για το κατάντημα του σύγχρονου

ανθρώπου, ο οποίος έχει υποβιβαστεί στην κατηγορία των αλόγων κτηνών, ζώντας

μόνο για να απολαμβάνει την ηδονή, με την ικανοποίηση των ενστίκτων του.

Πιστεύουμε πως οι αγαπητοί μας αναγνώστες κατανόησαν ότι η φρίκη των

εκτρώσεων, όπως και κάθε φρίκη, εκπορεύεται από το Σατανά και υλοποιείται από

τα επί γης τραγικά όργανά του. Κάνουμε δραματική έκκληση στους νέους γονείς και

ειδικά στις γυναίκες να συνειδητοποιήσουν πως η έκτρωση δεν είναι απλά μια

«απαλλαγή» από «ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη», ένας έστω «νόμιμος» και ατιμώρητος

φόνος, αλλά προσφορά θυσίας στον αιμοβόρο Σατανά.

Για μια ακόμη φορά κρούομε τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με το φρικτό αυτό

έγκλημα, που αφήνει πίσω του ανθρώπινα ναυάγια, προκαλεί σοβαρά ψυχολογικά,

σωματικά, οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματα, δημιουργεί συνθήκες

δημογραφικής κατάρρευσης της χώρας μας και κατατρώει τις σάρκες της κοινωνίας

μας. Κάθε χρόνο 300.000 νέοι Έλληνες θυσιάζονται στον Μολώχ του Σατανισμού.

Καλούμαστε όλοι μας να διατρανώσουμε την διαμαρτυρία μας προς την Πολιτεία και

να απαιτήσουμε, ανάμεσα στα άλλα νομοθετήματα, να προστεθεί και η προστασία

των δικαιωμάτων των αγέννητων παιδιών, των αθώων αυτών εικόνων του Θεού. Ας

αναλογιστούμε μήπως με την αυτοκτονική αυτή τακτική που ακολουθούμε ως

Κυβέρνηση και ως Ελληνική Κοινωνία, ο μεγαλύτερος εχθρός της πατρίδας μας

είμαστε εμείς οι ίδιοι και όχι οι εξ’ ανατολών γείτονές μας, οι οποίοι από 12

εκατομμύρια το 1922 έφθασαν σήμερα 85 εκατομμύρια, με ό,τι αυτό γεωπολιτικά και

γεωστρατηγικά συνεπάγεται για την αναζήτηση και διεκδίκηση «ζωτικού χώρου».

Να τονίσουμε, τέλος, πως το ποτάμι του αίματος των εκατομμυρίων

αδικοσφαγμένων παιδιών βοά μπροστά στο θρόνο της μεγαλοσύνης του Θεού. Δεν

θα αργήσει να λειτουργήσει ο πνευματικός νόμος και θα έχει ανυπολόγιστα

τρομακτικές συνέπειες για τον σύγχρονο αποστατημένο κόσμο, ακόμα και για όσους

δεν αντιδρούμε και δεν διαμαρτυρόμαστε γι’ αυτή την διαρκή φρικαλεότητα!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και τον Παραθρησκειών

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 6η Ιουνίου 2022

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!

    Το Γραφείο μας, στηριζόμενο στις μαρτυρίες της θεοπνεύστου Γραφής και στην Ορθόδοξη Παράδοση και έχοντας ως οδηγούς τους αγίους Πατέρες μας, έχει σταθερή την πεποίθηση ότι η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία του Χριστού είναι η μοναδική πύλη της σωτηρίας, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου μας: «ο πιστεύσας και βαπτισθείς, [και επομένως γενόμενος μέλος της Εκκλησίας του Χριστού], σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται», (Μαρκ.16,16). Επίσης ομόφωνη η πατερική μας Γραμματεία μαρτυρεί, ότι η μοναδική κιβωτός της σωτηρίας είναι η Εκκλησία, έξω από την οποία δεν υπάρχει σωτηρία. Την μαρτυρία αυτή συνοψίζει στη θεολογία του ο Άγιος Κυπριανός Καρθαγένης (+258) διακηρύσσοντας ότι «εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία». Δεν έχουμε ούτε μία μαρτυρία αγίου Πατρός, ο οποίος να διατυπώνει το αντίθετο. 

    Έχουμε συγγράψει πάμπολλες ανακοινώσεις μας, τονίζοντας αυτό το γεγονός και αναγκαζόμενοι από τις περιρρέουσες οικουμενιστικές δοξασίες περί του αντιθέτου. Διαβάζουμε συχνά σε κείμενα των θιασωτών του Οικουμενισμού την κακοδοξία, ότι δήθεν η Εκκλησία του Χριστού «δεν έχει την αποκλειστικότητα σωτηρίας», αλλά «υπάρχει σωτηρία και εκτός αυτής». Ότι δήθεν «δεν ταυτίζονται τα κανονικά με τα χαρισματικά όρια της Εκκλησίας» και επομένως υπάρχει σωτηρία και στις αιρέσεις και τις θρησκείες του κόσμου! Οι παρά πάνω ισχυρισμοί απηχούν ένα βασικό «δόγμα» του Οικουμενισμού ότι «όλες οι θρησκευτικές πίστεις προσφέρουν σωτηρία και είναι διαφορετικοί δρόμοι αναγωγής στον ίδιο Θεό»! Ένας από τους κλασικούς εκφραστές αυτής της κακοδοξίας σε εργασία του με τίτλο: «Εμπιστεύομαι την Εκκλησία» ισχυρίσθηκε ότι η Εκκλησία οφείλει να «αποστεί από την αλαζονεία της αποκλειστικότητας», διότι κατ’ αυτόν: «Η περί αποκλειστικότητας της Εκκλησίας διδασκαλία δεν αποτελεί δογματική διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας» και ότι  δήθεν «Η Ορθόδοξη Θεολογία θεωρεί ότι η Χάρις του Θεού μπορεί να πνέει και έξω από τα κανονικά όρια της Εκκλησίας και αυτό είναι σύμφωνο με τη βιβλική και πατερική διδασκαλία», (https://www.romfea. gr/katigories/10-apopseis/8579-empisteuomai-tin-ekklisia)!  

    Την παρά πάνω κακοδοξία διαπιστώσαμε και σε πρόσφατο σχόλιο της εφημερίδας  «Καθολική», (αρ. φύλλου 310, 20.4.2022), με τίτλο: «Υπάρχει σωτηρία έξω από την Εκκλησία;», από το οποίο πήραμε αφορμή για την παρούσα δημοσίευσή μας. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο: «Υπάρχει ένα ερώτημα το οποίο έθεσαν πολλές γενιές μέσα στις δύο χιλιετίες του Χριστιανισμού. Οι απαντήσεις που δόθηκαν παρουσιάζουν μία σημαντική εξέλιξη ανάλογα με την κατανόηση της θεολογικής έννοιας του θέματος, μέχρι την επίσημη δήλωση της Β΄ Συνόδου του Βατικανού για τις άλλες θρησκείες. Στο φως αυτής της δήλωσης μεταφράζουμε εδώ το σχόλιο μιας έγκυρης φωνής ενός καθολικού θεολόγου. ‘Κάποτε ήταν πεποίθηση των χριστιανών ότι έξω από την εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία και ότι μονάχα οι βαπτισμένοι μπορούν να σωθούν. Σήμερα πια δεν είμαστε τόσο κατηγορηματικοί. Δεν αμφισβητούμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η τακτική οδός της Σωτηρίας, ότι ο λυτρωτικός του θάνατος εξιλέωσε αντικειμενικά τις αμαρτίες όλων και συμφιλίωσε την ανθρωπότητα με το Θεό. Ωστόσο είμαστε πεπεισμένοι ότι η χάρη του Ιησού Χριστού ενεργεί και έξω από τα τακτικά κανάλια, τα οποία είναι το βάπτισμα και η προσήλωση στην εκκλησία. Όσοι άνθρωποι, που δεν γνωρίζουν το Ευαγγέλιο, ζουν σύμφωνα με τις επιταγές της συνείδησής τους και σύμφωνα με τις αρχές της θρησκείας τους και βοηθούν τον πλησίον τους, μπορούν να είναι ενωμένοι με το Χριστό περισσότερο από τόσους και τόσους χριστιανούς, οι οποίοι δεν ζουν καθόλου τις απαιτήσεις του βαπτίσματος τους. Μπορούμε λοιπόν να πούμε, ότι υπάρχει σωτηρία έξω από το Χριστό, αν και η σωτηρία αυτή δεν είναι χωρίς τον Χριστό. Υπάρχει σωτηρία και έξω από την Εκκλησία, αν και η σωτηρία αυτή δεν είναι ανεξάρτητη από την Εκκλησία. Με έναν ‘τρόπο τον οποίο μόνο ο Θεός τον γνωρίζει’, το Άγιο Πνεύμα πνέει και έξω από τα ορατά σύνορα της Εκκλησίας. Ο Θεός ‘θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι’ και αυτός είναι αρκετά σοφός και παντοδύναμος για να πραγματοποιήσει, αυτό που θέλει. Αυτό είναι εκείνο γνωρίζουμε με βεβαιότητα και το οποίο μας δίνει σήμερα γαλήνη και την αισιοδοξία, όταν σκεπτόμαστε όλους εκείνους, που ζουν έξω από τους ορίζοντες του Χριστιανισμού» (Ρανιέρο Κανταλαμέσσα, ιεροκήρυκας του Ποντιφικού Οίκου: «Από το Ευαγγέλιο στη Ζωή»). 

    Είναι γνωστό ότι η Β΄ Βατικανή «Σύνοδος» (1962-1965), με το γνωστό  «Περί Οικουμενισμού Διάταγμα», εγκαινίασε το άνοιγμα του Παπισμού προς την παναίρεση αυτή, στην οποία  έδωσε την ιδική της ώθηση, στοχεύοντας στην  υποταγή όλου του χριστιανικού κόσμου, αλλά και των θρησκειών, στην παπική εξουσία. Με το διάταγμα αυτό αναγνωρίζει και άλλες «Εκκλησίες», εκτός από την «Καθολική», όμως «ελλειμματικές», (επειδή δεν θέλουν να υποταχτούν στον «Πάπα»), στις οποίες συντελείται η σωτηρία. Επίσης αναγνωρίζει ότι υπάρχει σωτηρία και στις θρησκείες του κόσμου, με τις οποίες συνδιοργανώνει σε τακτά χρονικά διαστήματα, (στην Ασίζη και αλλού), Διαθρησκειακές Συναντήσεις,  Διαλόγους και Συνέδρια, προκειμένου να προωθηθεί η  θρησκευτική σύγκληση και εν τέλει η θρησκευτική ένωση του κόσμου! Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι ο αρθρογράφος θεμελιώνει την πεποίθησή του περί της σωτηρίας εκτός της Εκκλησίας αποκλειστικά και μόνον στην Β΄ Βατικανή «Σύνοδο», χωρίς να παραθέτει ούτε μία βιβλική, ή πατερική μαρτυρία. Είναι ολοφάνερες επίσης και οι αντιφάσεις, στις οποίες καταλήγει, ότι δήθεν «υπάρχει σωτηρία έξω από το Χριστό, αν και η σωτηρία αυτή δεν είναι χωρίς τον Χριστό» και ότι δήθεν «υπάρχει σωτηρία και έξω από την Εκκλησία, αν και η σωτηρία αυτή δεν είναι ανεξάρτητη από την Εκκλησία», χωρίς να μπορεί να μας εξηγήσει, πως είναι δυνατόν να «υπάρχει σωτηρία έξω από το Χριστό» και ταυτόχρονα «η σωτηρία αυτή δεν είναι χωρίς τον Χριστό».

     Σχετικά με το θέμα αυτό ο πολιός καθηγητής Γ. Γαλίτης γράφει: «Η έννοια της Εκκλησίας δεν μπορεί να χωρισθεί από την έννοια της σωτηρίας και η σωτηρία δεν μπορεί να χωρισθεί από την έσχατολογική προοπτική της βασιλείας των ουρανών. Όταν λέμε σωτηρία, την ταυτίζουμε με την βασιλεία των ουρανών, με την απόλαυση της βασιλείας των ουρανών. Που θα τη βρούμε τη σωτηρία; Η σωτηρία βρίσκεται μόνον μέσα στην Εκκλησία. Αυτό το έλεγε επιγραμματικά ο Κυπριανός: Extra Ecclesia nulla salus, εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία [….] Για να έχεις ζωή, πρέπει να μετάσχεις στη Θεία Ευχαριστία. Εφόσον η Θεία Ευχαριστία πραγματώνεται και προσφέρεται μόνον μέσα στην Εκκλησία και εφόσον έξω από την Εκκλησία δεν μπορούμε να βρούμε την αιώνιο ζωή, καταλαβαίνουμε ότι η σωτηρία βρίσκεται μόνον μέσα στην Εκκλησία, που οικοδομείται μέσω της Θείας Ευχαριστίας και φανερώνεται με τη Θεία Ευχαριστία. […] Μόνον δια της βρώσεως της Θείας Ευχαριστίας αίρονται οι συνέπειες της βρώσεως που έβγαλε τους Πρωτοπλάστους από τον παράδεισο» (https://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/ theologia _zoi/themata .asp?cat= dogma &main =EK_texts&file=6.htm)! Ο σαφέστατος λόγος του Κυρίου: «εάν μη φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς» (Ιωάν.6,53), δεν αφήνει κανένα περιθώριο σωτηρίας εκτός της Εκκλησίας.

    Μία άλλη πτυχή του θέματος είναι το πως ο αρθρογράφος, (και κατ’ επέκταση ο Παπισμός) εννοεί τον όρο «σωτηρία». Όταν ο Παπισμός και Προτεσταντισμός ομιλούν περί σωτηρίας, δεν την εννοούν όπως την εννοεί και την βιώνει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Ο Παπισμός αρνούμενος την άκτιστη φύση της Θείας Χάριτος, αρνείται και την κατά χάριν θέωση του ανθρώπου, επειδή η «κτιστή χάρις» δεν μπορεί να θεώσει τον άνθρωπο. Η σωτηρία κατ’ αυτόν νοείται ως μία διαδικασία τηρήσεως των ευαγγελικών εντολών, ως μια κατάσταση ηθικής προόδου, επί τη βάσει της οποίας αξιώνεται ο οπαδός του Παπισμού κάποια μετά θάνατον μακαριότητα, ανάλογη με αυτήν που υπόσχεται ο Μωάμεθ στους οπαδούς του Ισλάμ. Όμως η σωτηρία δεν είναι μια διαδικασία ηθικής προόδου. Είναι μια απτή πραγματικότητα, ένας υπερρεαλισμός, που συντελείται αποκλειστικά στην Εκκλησία. Ο Χριστός δεν ήρθε στον κόσμο για να μας κάνει «ηθικούς ανθρώπους», αλλά για να μας ελευθερώσει από την αιχμαλωσία του Σατανά, τη δουλεία της αμαρτίας και το θάνατο. Μόνον ο «κολλώμενος τω Κυρίω εν πνεύμά εστι», (Α΄Κορ.6,17), δηλαδή είναι ενωμένος μαζί Του, και σώζεται, όχι απλά ως «ηθικός άνθρωπος», αλλά ως οργανικό μέλος – κύτταρο του τεθεωμένου Σώματος του Χριστού.           

    Και ερχόμαστε τώρα να απαντήσουμε με πολλή συντομία, με βάση τις υπάρχουσες μαρτυρίες της Γραφής και την Ορθόδοξη Παράδοση, πάνω στα καυτά ερωτήματα: Πως θα κρίνει ο Θεός τους μη Χριστιανούς, εκείνους δηλαδή που δεν γνώρισαν το Ευαγγέλιο; Με ποια κριτήρια θα κριθούν όσοι ειδωλολάτρες έζησαν πρό Χριστού; Πρόκειται για ερωτήματα, που συχνά μας θέτουν πολλοί χριστιανοί: Ήδη το σχόλιο της «Καθολικής» προσπαθεί να δώσει κάποια απάντηση, κατά τη γνώμη μας εσφαλμένη: «Όσοι άνθρωποι, που δεν γνωρίζουν το Ευαγγέλιο, ζουν σύμφωνα με τις επιταγές της συνείδησης τους και σύμφωνα με τις αρχές της θρησκείας τους και βοηθούν τον πλησίον τους, μπορούν να είναι ενωμένοι με το Χριστό…». Κατ’ αρχήν κανένας από τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας δεν μας μίλησε με σαφήνεια, για το πως θα κρίνει ο Θεός τους εκτός της Εκκλησίας, που έζησαν μετά Χριστόν, όπως και για την τύχη των εθνικών, που έζησαν πρό Χριστού. Αυτό είναι ένα μυστήριο, το οποίο γνωρίζει μόνον ο Θεός και θα αποκαλυφτεί στα έσχατα. Εκείνο που με σαφήνεια γνωρίζουμε είναι, πρώτον μεν ότι η σωτηρία βρίσκεται μόνον μέσα στην Εκκλησία, διότι μόνον μέσα σ’ αυτήν έχουμε «ζωήν εν εαυτοίς» (Ιωάν.6,53). Και δεύτερον με σαφήνεια επίσης γνωρίζουμε, ότι ο Θεός θα κρίνει τους εκτός της Εκκλησίας με κριτήριο τη συνείδησή τους, επί τη βάσει των λόγων του αποστόλου Παύλου στην προς Ρωμαίους επιστολή του: «όσοι γαρ ανόμως ήμαρτον, ανόμως και απολούνται· και όσοι εν νόμω ήμαρτον, δια νόμου κριθήσονται….  όταν γαρ έθνη τα μη νόμον έχοντα φύσει τα του νόμου ποιή, ούτοι νόμον μη έχοντες εαυτοίς εισι νόμος,… οίτινες ενδείκνυνται το έργον του νόμου γραπτόν εν ταις καρδίαις αυτών, συμμαρτυρούσης αυτών της συνειδήσεως και μεταξύ αλλήλων των λογισμών κατηγορούντων η και απολογουμένων», (2,12,14,15). Μ’ άλλα λόγια ο Θεός έδωσε στους εκτός της Εκκλησίας αλλοθρήσκους, τον έμφυτο ηθικό νόμο της συνειδήσεως. Ο ιερός Χρυσόστομος παρατηρεί σχετικά ότι «Αντί του νόμου [του Μωσαϊκού], ήταν στους εθνικούς αρκετή η συνείδηση και το λογικό. Λέγοντας αυτά ο Παύλος έδειξε πάλι ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο ικανό για την εκλογή της αρετής και την αποφυγή της κακίας», (ΕΠΕ, 16β,454). Σε άλλο σημείο παρατηρεί ο ίδιος ιερός πατήρ: «Είναι περισσότερο αξιοθαύμαστοι, [οι μη Ιουδαίοι και οι μη Χριστιανοί], επειδή δεν χρειάσθηκαν τον νόμο και μπόρεσαν να εκτελέσουν όλες τις εντολές του νόμου, χαράζοντας στη διάνοιά τους όχι απλώς τα γράμματα, αλλά τα έργα του νόμου», (ΕΠΕ, 16β, 452).  

    Τόσον οι παπικοί, όσον επίσης και οι εκ των «Ορθοδόξων» οικουμενιστές επικαλούνται μια καινοφανή και κακόδοξη οικουμενιστική θεωρία, την λεγόμενη «Οικονομία του Πνεύματος», προκειμένου να στηρίξουν τους ισχυρισμούς των περί σωτηρίας και εκτός της Εκκλησίας. Μέσω αυτής πραγματοποιείται η σωτηρία των εκτός της Εκκλησίας ανθρώπων, που ανήκουν σε διάφορες θρησκείες, χωρίς την προϋπόθεση της πίστεως στο Χριστό και την είσοδό τους στην Εκκλησία με το άγιο βάπτισμα. Πρόκειται για μια από τις πλέον αντίχριστες και βλάσφημες θεωρίες, η οποία δίνει το πράσινο φως στην Ορθοδοξία, για  το «άνοιγμά» της στις θρησκείες του κόσμου, αλλά και την εκκλησιολογική νομιμοποίησή τους. Γύρω από την θεωρία αυτή το Γραφείο μας δημοσίευσε προ τετραετίας άρθρο με τίτλο: «Η κακόδοξη θεωρία της οικονομίας του Πνεύματος», (11.6.2018) και παραπέμπουμε εκεί τον αναγνώστη για περισσότερα στοιχεία. 

    Περαίνοντας εκφράζουμε τη θλίψη μας, όχι τόσο για το κατάντημα του Παπισμού, όσο κυρίως για το κατάντημα πολλών εκ των «Ορθοδόξων» προερχομένων οικουμενιστών, οι οποίοι ενώ ισχυρίζονται ότι είναι ορθοδοξότατοι, εν τούτοις με τις κακόδοξες διακηρύξεις τους, αλλά και με τα έργα τους αποδεικνύουν, ότι θεωρούν τον Παπισμό ως αληθή Εκκλησία με έγκυρα μυστήρια και αποστολική διαδοχή. Κατ’ εξοχήν δε μάλιστα λυπούμαστε, όταν αυτοί συμβαίνει να είναι και Επίσκοποι. Λυπούμεθα ειλικρινά, όχι μόνο διότι σκανδαλίζουν τον πιστό λαό του Θεού, αλλά και διότι θα είναι αναπολόγητοι εν ημέρα κρίσεως. Λυπούμεθα ακόμη όταν διαπιστώνουμε, ότι η διοικούσα Εκκλησία ούτε καν διανοείται να τους καλέσει σε απολογία, να τους ελέγξει για τις κακοδοξίες τους  και  να εφαρμόσει τους προβλεπόμενους Ιερούς Κανόνες. Η δε πικρία μας γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, όταν διαπιστώνουμε ότι τα πρόσωπα αυτά όχι μόνο δεν αποδοκιμάζονται, ούτε ελέγχονται, για όσα κακόδοξα λέγουν και πράττουν, αλλά και τιμώνται και επαινούνται ποικιλοτρόπως. Μακάρι να βρεθούν έστω κάποιοι Επίσκοποι, οι οποίοι με γενναίο και ομολογιακό φρόνημα θα ελέγξουν και θα ανατρέψουν τις κακοδοξίες τους. Το άκρως λυπηρό αυτό φαινόμενο πιστεύουμε ότι είναι ένα από τα «σημεία των καιρών» και δείχνει ότι βρισκόμαστε στους έσχατους καιρούς, όπου ο Αντίχριστος βρίσκεται «προ των πυλών», χωρίς βέβαια να γνωρίζουμε, πότε ακριβώς θα έρθει. Εκείνο που απομένει σε μας είναι να επαγρυπνούμε και να εντείνουμε τον πνευματικό μας αγώνα, ώστε να είμαστε πάντοτε έτοιμοι, να δίνουμε την ομολογία της πίστεώς μας προς πάσαν κατεύθυνση μέχρι θανάτου. 

       

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών