Πρόγραμμα πανηγύρεως Ι.Ν. Τιμίου Σταυρού Καστέλλας Πειραιώς.

Η ΕΚΠΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΔΕΝ ΧΡΕΙΖΕΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ, ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΗΣ!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 2α Σεπτεμβρίου 2024

Η ΕΚΠΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΔΕΝ ΧΡΕΙΖΕΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ, ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΗΣ!

(Αναφορά στο κοινό ανακοινωθέν της  πρόσφατης συνάντησης Ορθοδόξων και Λουθηρανών)

       

       Όπως είναι γνωστό, ο Προτεσταντισμός, ή Μεταρρύθμιση, προήλθε, τον 16ο αιώνα, από την διάσπαση του Παπισμού, ως ισχυρή διαμαρτυρία για τις τερατώδεις πράξεις του, την αντιχριστιανική του πορεία, την εγκληματική του δράση και την έσχατη ηθική κατάπτωσή του. «Ξεκίνησε στη Γερμανία το 1517, όταν ο Μαρτίνος Λούθηρος δημοσίευσε τις Ενενήντα Πέντε Θέσεις του ως αντίδραση στις καταχρήσεις στην πώληση συγχωροχαρτίων από την Καθολική Εκκλησία, που υποτίθεται ότι πρόσφερε άφεση αμαρτιών στους αγοραστές τους. Ο όρος ωστόσο προέρχεται από την επιστολή διαμαρτυρίας Γερμανούς Λουθηρανούς πρίγκιπες το 1529 κατά ενός διατάγματος της Δίαιτας του Σπάιερ που καταδίκαζε τις διδασκαλίες του Μαρτίνου Λούθηρου ως αιρετικές. Αν και υπήρξαν προηγούμενες ρήξεις και προσπάθειες μεταρρύθμισης της Καθολικής Εκκλησίας, κυρίως από τους Πέτερ Βάλντο, Τζον Ουίκλφ και Γιαν Χους, μόνο ο Λούθηρος κατάφερε να πυροδοτήσει ένα ευρύτερο, διαρκές και νεότερο κίνημα. Τον 16ο αιώνα ο Λουθηρανισμός εξαπλώθηκε από τη Γερμανία στις Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία, Λετονία, Εσθονία και Ισλανδία».  Τον Λούθηρο ακολούθησαν και άλλοι μεταρρυθμιστές, όπως Ούλριχ Ζβίγγλιος, ο Καλβίνος κ.α. Το κίνημα της Μεταρρύθμισης έλαβε σύντομα μεγάλες διαστάσεις και εδραιώθηκε στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, προσελκύοντας πλήθη παπικών, από τα φλογερά κηρύγματα των ηγετών του Προτεσταντισμού, με αίτημα την κάθαρση του Χριστιανισμού από τις δεκάδες αντιχριστιανικές δοξασίες και αντιχριστιανικές επιλογές του αιρετικού Παπισμού.

      Αλλά δυστυχώς το κίνημα αυτό όχι μόνο δεν επέφερε κάθαρση στον δυτικό Χριστιανισμό, αλλά έφτασε σε χειρότερες πλάνες. Μια προσεκτική μελέτη αποδεικνύει πως ο Προτεσταντισμός, το μόνο που κατάφερε ήταν η αποκόλλησή του από την παπική δυναστεία και απόρριψη κάποιων κραυγαλέων τερατωδιών, ενώ διατήρησε σχεδόν όλες τις παπικές κακοδοξίες και τις επαύξησε! 

      Μια από αυτές είναι και η αίρεση του φιλιόκβε, διατήρησε δηλαδή την παπική κακοδοξία της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος «και εκ του Υιού», η οποία ανατρέπει κυριολεκτικά το βασικότατο τριαδολογικό δόγμα της χριστιανικής μας πίστεως, με τρομακτικές συνέπειες και επιπτώσεις στην πορεία του δυτικού Χριστιανισμού. Η φρικτή αυτή αιρετική πλάνη, υιοθετήθηκε αρχικά από τους Φράγκους και αργότερα (1014) έγινε αποδεκτή και από τη Ρώμη, παρά το γεγονός ότι είχε καταδικαστεί στη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως του 879-880 (Η΄ Οικουμενική Σύνοδος) και με την συμμετοχή της Εκκλησίας της Ρώμης! Οι βάρβαροι και αιρετικοί Φράγκοι, όπως είναι γνωστό, στη «Σύνοδο» της Φραγκφούρτης (794) καταδίκασαν την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο (787), αποδοκιμάζοντας την τιμητική προσκύνηση των Ιερών Εικόνων, διαφοροποιήθηκαν από αυτήν. Στην συνέχεια οι Πατέρες της Θ΄ Οικουμενικής Συνόδου (1351) καταδίκασαν τον «σχολαστικισμό», ο οποίος έχει τις ρίζες του στην «Σύνοδο» της Φραγκφούρτης.

      Αυτή η «Σύνοδος» έχει μεγάλη σημασία, διότι αποτελεί την απαρχή του Προτεσταντισμού. Στηρίχτηκε στα διαβόητα «Libri Carolini (μετάφραση: βιβλία του Καρόλου), ή Opus Caroli regis contra synodum (το έργο του βασιλέως Καρόλου ή απλώς βιβλία του Καρλομάγνου), είναι γνωστή η τετράτομη θεολογική πραγματεία η οποία γράφτηκε υπό τον Καρλομάγνο της γερμανικής αυτοκρατορίας των Καρολιδών έναντι των αποφάσεων που πάρθηκαν το 787 κατά την Ζ´ Οικουμενική Σύνοδο -γνωστή και ως Β´ σύνοδος της Νίκαιας». Γράφηκαν από τον ημιμαθή, αθεολόγητο και μωροφιλόδοξο Φράγκο αυτοκράτορα με απώτερο στόχο να χτυπήσει την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, την οποία εποφθαλμιούσε. Προς την κατεύθυνση αυτή συνεκάλεσε την ως άνω «Σύνοδο», ώστε σε αυτή  οι Φράγκοι θεολόγοι, χρησιμοποιώντας τις «Καρολίγγειες βίβλους», να ανασκευάσουν τις αποφάσεις της Ζ΄ Οικουμενικής συνόδου και να πλήξουν την παραδεδομένη πίστη της Ανατολικής Αυτοκρατορίας. Ανάμεσα στα άλλα κινούσε και το ζήτημα της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, κακοδοξία η οποία είχε επικρατήσει σε πολλές επαρχίες της Δύσης ήδη από τον 6ο μ. Χ. αιώνα, θεσμοθετημένη από την «Σύνοδο» του Τολέδου (589) και στηριζόμενη σε ένα ψευδεπίγραφο κείμενο συνταχθέν το 645, το αποκαλούμενο «Αθανασιανό Σύμβολο» και έγινε, όπως προαναφέραμε, δόγμα πίστεως της Εκκλησίας της Ρώμης το 1014.  

      Στα πλαίσια του οικουμενικού διαλόγου, διεξάγεται εδώ και χρόνια ένας από τους πολλούς ατελέσφορους θεολογικούς διαλόγους, της Ορθοδόξου Εκκλησίας και με τους αιρετικούς Λουθηρανούς, οι οποίοι αποτελούν  μια από τις πολυάριθμες (περισσότερες από 2000) προτεσταντικές ομολογίες. Φυσικά είναι τέτοιες οι αβυσσαλέες δογματικές και άλλες διαφορές της με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ώστε τα σημεία συμφωνίας είναι ελάχιστα. 

     Τον περασμένο Μάιο είχαμε μια τέτοια  συνάντηση μικτής επιτροπής. Τα αποτελέσματα αυτής της συνάντησης υπήρξαν πενιχρά και το κοινό ανακοινωθέν αρκετά συγκεχυμένο και προφανώς απαράδεκτο από ορθοδόξου επόψεως. Η είδηση έχει ως εξής: «Η Διεθνής Μικτή Λουθηρανο-Ορθόδοξη Θεολογική Επιτροπή συμφώνησε σε μια κοινή αναδιατύπωση του Σύμβολου της Πίστεως της Νίκαιας του 6ου αιώνα, συμφωνώντας για τη χρήση του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου στις Εκκλησίες. Με την πρώτη ματιά, αυτό είναι ένα τεχνικό απόσπασμα που απευθύνεται σε ειδικούς. Η συνάντηση που έγινε στην Αίγυπτο, στο Κάιρο, μεταξύ της Λουθηρανικής Παγκόσμιας Ομοσπονδίας (LWF) και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ωστόσο, μπορεί να θεωρηθεί μια μικρή επανάσταση στις σχέσεις Δυτικής και Ανατολικής Εκκλησίας. Η συμφωνία επιτεύχθηκε χάρη σε έναν έντονο διάλογο μεταξύ των μερών, ο οποίος τελικά θα έχει ρεαλιστικά αποτελέσματα σε επίπεδο CD. “διαφοροποιημένη συναίνεση”. Ένας διάλογος, λοιπόν, που οδήγησε σε μια “θεμελιώδη προσέγγιση στην έννοια της σχέσης Υιού και Πνεύματος”. Μια προσέγγιση που μπορεί συγκεκριμένα να συμβάλει “στην επούλωση των αρχαίων διχασμών μεταξύ των κοινοτήτων μας και να μας επιτρέψει να ομολογήσουμε από κοινού την πίστη των Οικουμενικών Συνόδων της Νίκαιας και της Κωνσταντινούπολης”». 

       Πρώτος σχολιασμός μας είναι γιατί να γίνεται χρήση και όχι αποδοχή του Ορθοδόξου κειμένου του Συμβόλου της Πίστεως; Μήπως αυτό αποτελεί μια πονηρή υπεκφυγή των αιρετικών Προτεσταντών, για να κρατούν Ορθοδόξους σε συνεχή διάλογο, με απώτερο στόχο να τους πείσουν για την «ορθότητα» της δικής τους πίστης; Διερωτόμαστε επίσης, τι είδους «αναδιατύπωση» μπορεί να γίνει στο ξεκάθαρο κείμενο του Σύμβολου της Πίστεως, η οποία απορρέει από την σαφέστατη διαβεβαίωση του Χριστού, ότι το Άγιο Πνεύμα «παρά του Πατρός εκπορεύεται» (Ιωάν.15,26); Ακόμα, ποια είναι αυτή «η μικρή επανάσταση στις σχέσεις Δυτικής και Ανατολικής Εκκλησίας», που επιτεύχθηκε; Πείστηκαν μήπως οι αιρετικοί Λουθηρανοί για τις κακοδοξίες τους; Αρκετά σκοτεινή είναι και η «συμφωνία» που κλείστηκε και άδηλα τα «ρεαλιστικά αποτελέσματα». 

      Δεν κατανοούμε επίσης τι σημαίνει ο όρος «διαφοροποιημένη συναίνεση». Μήπως μετακίνηση της ορθοδόξου αντιπροσωπείας στις απαιτήσεις των αιρετικών Λουθηρανών; Μήπως ο διάλογος αυτός «οδήγησε σε μια «θεμελιώδη προσέγγιση στην έννοια της σχέσης Υιού και Πνεύματος», η οποία να συμβάλει «στην επούλωση των αρχαίων διχασμών μεταξύ των κοινοτήτων μας και να μας επιτρέψει να ομολογήσουμε από κοινού την πίστη των Οικουμενικών Συνόδων της Νίκαιας και της Κωνσταντινούπολης»; Μήπως οι αιρετικοί Λουθηρανοί απάλειψαν το φιλιόκβε από το Σύμβολο της Πίστεως; Προφανώς όχι, διότι θα το έλεγε το ανακοινωθέν! Ο όρος «απαναδιατύπωση» δεν σημαίνει απάλειψη, αλλά «κατανόηση» από τους Ορθοδόξους, για το τι σημαίνει για τους δυτικούς το φιλιόκβε και ίσως αποδοχή αυτής της «κατανόησης»! 

     Σε συνέχεια του δημοσιεύματος αναφέρεται: «Οι διαιρέσεις επικεντρώθηκαν στην προσθήκη της λατινικής λέξης “filioque” από τη Δυτική Εκκλησία στο αρχικό κείμενο του Σύμβολου της Πίστεως που περιγράφει την προέλευση του Αγίου Πνεύματος (ex Patre Filioque procedit, δηλ. προερχόμενο από τον Πατέρα και τον Υιό). Για την Ορθόδοξη Εκκλησία αυτή η προσθήκη αντιπροσώπευε μια διαστρέβλωση του δόγματος της Τριάδας. Παρά τις προσπάθειες συμφιλίωσης, η Ανατολική και η Δυτική Εκκλησία ήρθαν σε σχίσμα το 1054. Σχίσμα που παραμένει σε ισχύ μέχρι σήμερα. Στη συνάντηση του Καΐρου, οι συμμετέχοντες σημείωσαν ότι οι Εκκλησίες της Μεταρρύθμισης κληρονόμησαν το Σύμβολο της Πίστεως από τη δυτική παράδοση χωρίς να το θεωρούν προβληματικό. Σήμερα, ωστόσο, 1.700 χρόνια μετά τη Σύνοδο της Νίκαιας, Λουθηρανοί και Ορθόδοξοι συμφώνησαν ότι είναι καιρός να επανεξετάσουμε τι σημαίνει η προσθήκη αυτών των λέξεων και πώς μπορούμε να ανοίξουμε έναν δρόμο προς τη συμφιλίωση». Να επανεξετάσουμε τι; Ότι οι δυτικοί καταφρόνησαν την σαφέστατη διαβεβαίωση του Κυρίου για την μόνον εκ του Πατρός εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και την θεόπνευστη διατύπωσή της από την Β΄ Οικουμενική Σύνοδο; Οι σύνεδροι, Ορθόδοξοι και Λουθηρανοί, γνωρίζουν Θεολογία, Δογματική και Ιστορία, και  ως εκ τούτου μπορούν να ξέρουν πως εισήλθε στην δυτική Εκκλησία, με σφοδρές αντιδράσεις, από σύμπασα την Εκκλησία και από την ίδια. Οι θεοφόροι Πατέρες της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου (381), όταν διατύπωσαν το συγκεκριμένο άρθρο στο Σύμβολο της Πίστεως, ήξεραν πολύ καλά τι έγραφαν και ως εκ τούτου καμιά «αναδιατύπωση» και «επανεξέταση» δεν χωρεί.   

      Το δημοσίευμα συνεχίζει: «Η κοινή δήλωση προτείνει να δοθεί εκ νέου προσοχή στην αρχική διατύπωση του Σύμβολου της Πίστεως. Να “ενθαρρύνει τον ανανεωμένο θεολογικό προβληματισμό για την Τριάδα και τον ρόλο του Αγίου Πνεύματος”». Φρονούμε ότι η ορθόδοξη αντιπροσωπεία, όφειλε να απαιτήσει απάλειψη της προσθήκης του φιλιόκβε και όχι να εμπλακεί σε ανώφελα και ανούσια λόγια και προβληματισμούς, τα οποία μόνο τους αιρετικούς συνομιλητές τους ευνοούν.

      Οι άγιοι Πατέρες σύνταξαν το συγκεκριμένο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως, όπως και όλα τα άλλα, κατόπιν βαθειάς μελέτης των Ιερών Γραφών, η οποία συνοδεύονταν από θερμή προσευχή, ταπείνωση, φόβο Θεού και απόλυτη αυτογνωσία για τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και το σπουδαιότερο, μεταφέροντας την εμπειρία του αλάνθαστου εκκλησιαστικού σώματος της τοπικής του Εκκλησίας. Είναι άλλωστε γνωστό πως ουδεμία σχέση είχαν οι συγκλήσεις των Αγίων Συνόδων με τις σύγχρονες θεολογικές συναντήσεις, όπου κυριαρχεί η λογικοκρατία και η ατομική υπεροψία, η απουσία της  χάριτος του Θεού, συχνά ο δόλος, το ψέμα και φυσικά ο φωτισμός του Αγίου Πνεύματος.  Και για τούτο δεν τελεσφορούν και έχουν καταντήσει «ανούσια και ανόσια παίγνια», κατά την διαβεβαίωση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κυρού Στυλιανού, ο οποίος βίωσε μακροχρόνια, ως μέλος και συμπρόεδρος Θεολογικών Διαλόγων, αυτή την τραγική πραγματικότητα!  

      Όσον αφορά την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος μόνον από τον Πατέρα, μας διαβεβαίωσε ο ίδιος ο Κύριος, λέγοντας «Όταν έλθη ο Παράκλητος ον εγώ πέμψω υμίν παρά του Πατρός, το Πνεύμα της αληθείας ο παρά του Πατρός εκπορεύεται, εκείνος μαρτυρήσει περί εμού» (Ιωάν.15,26). Το ρήμα «εκπορεύομαι» σημαίνει  «προέρχομαι», «απορρέω». Εν προκειμένω, το Άγιο Πνεύμα απορρέει αενάως από την ουσία του Πατρός. Η αποστολή Του στον κόσμο από τον Υιό, σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει «εκπόρευση», «απορροή»! «Εγώ πέμψω υμίν παρά του Πατρός» τόνισε ο Χριστός, ακόμα και η αποστολή του στον κόσμο από τον Υιό έγινε «παρά του Πατρός», πόσο μάλλον η προαιώνια υπόστασή Του. 

       Ο αείμνηστος Καθηγητής Π. Χρήστου έγραψε: «Ενώ οι όροι γεννάσθαι και γέννησις εκφράζουν κατανοητώς ωρισμένο τρόπο προελεύσεως, οι όροι εκπορεύεσθαι και εκπόρευσις δεν απεικονίζουν σαφώς τον τρόπο προελεύσεως του Πνεύματος, διότι ο άνθρωπος δεν έχει παραστάσεις σχετικές με την εκπόρευσι. Γι' αυτό μερικοί Πατέρες σημειώνουν ότι η εκπόρευσις του Πνεύματος είναι άρρητος, δηλαδή δηλώνει μεν την οικειότητα του Πνεύματος με τον Πατέρα, αλλά φυλάσσει απόρρητο τον τρόπο της υπάρξεώς του. Αλλ' αν στο Πνεύμα δεν αποδίδεται η λέξις της γεννήσεως, του αποδίδεται η έννοιά της. Τίποτε το ξένο δεν υπεισέρχεται στην Τριάδα• “ου γαρ αλλότριον επιμίγνυται τη Τριάδι”. Η εκπόρευσις, όπως και η γέννησις, είναι γνώρισμα ομοουσιότητος, και όπως ο Υιός γεννώμενος από τον άκτιστο Πατέρα είναι άκτιστος, έτσι και το Πνεύμα εκπορευόμενο από αυτόν είναι άκτιστο». 

      Περαίνουμε την ανακοίνωσή μας με την διαβεβαίωση του Καθηγητή Παναγιώτη Χρήστου: «Οι Έλληνες Πατέρες δεν παρουσιάζουν ποτέ το Πνεύμα να εκπορεύεται και από τον Υιό, όπως άλλωστε υποδεικνύει και το σύμβολο της Β' Οικουμενικής Συνόδου. […] Η δογματική θέσις περί του Αγίου Πνεύματος είχε χαραχθή ολίγο μετά τα μέσα του 4ου αιώνος από τον Μέγα Αθανάσιο και έπειτα από τον Μέγα Βασίλειο με τα κλασικά τους δοκίμια επί του θέματος και διατυπώθηκε επισήμως στο σύμβολο της Β' Οικουμενικής Συνόδου (381). Από τότε άρχισε ο τονισμός της ενεργείας του Πνεύματος από την ορθόδοξη σκέψι». Θεωρούμε ότι οι συμμετέχοντες στους θεολογικούς διαλόγους με τους αιρετικούς, θα πρέπει να έχουν τους αγίους Πατέρες ως αλάνθαστους οδηγούς, να παραθέτουν τις ερμηνείες αυτών στους αιρετικούς και να τους υποδεικνύουν ως τους αυθεντικούς ερμηνευτές.

      Να επισημάνουμε επίσης ότι πολλοί ορθόδοξοι, εκ των θιασωτών της «ενώσεως των εκκλησιών», χωρίς την μετάνοια των αιρετικών και την απόρριψη των πλανών και κακοδοξιών τους, προκειμένου να ξεπεράσουν το «σκόπελο» του φιλιόκβε, τον οποίο δεν διανοούνται οι αιρετικοί παπικοί και Προτεστάντες να απορρίψουν, προσπαθούν να «κατανοήσουν» την πλάνη, «παίζοντας με τις λέξεις», ισχυριζόμενοι ότι δήθεν το κακόδοξο φιλιόκβε είναι αποτέλεσμα της διαφοράς της γλώσσας, διότι στην Λατινική γλώσσα το «εκπορεύεται» μεταφράζεται με το ρήμα «procedit», που σημαίνει «προέρχεται». Αυτή η τακτική δεν πρόκειται να γίνει δεκτή, για τον απλούστατο λόγο, ότι η Αγία Γραφή είναι κάτι περισσότερο από σαφής, ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται μόνον από τον Πατέρα, όπως και το Σύμβολο της Πίστεως! 

      Τέλος τα προειρημένα φληναφήματα, που ειπώθηκαν και συμφωνήθηκαν στην συνάντηση Ορθοδόξων και Λουθηρανών, ουδεμία αξία μπορεί να έχουν, αντίθετα μάλιστα φανερώνουν, πέρα από ενδοτισμό και έλλειψη σοβαρότητας και απουσία φόβου Θεού! 

     Τέλος να επισημάνουμε πως, και αν ακόμη οι αιρετικοί Λουθηρανοί δεχτούν την απάλειψη του φιλιόκβε από το Σύμβολο της Πίστεως, υπάρχει μια πληθώρα και άλλων κακοδοξιών, τι οποίες πρέπει να αποβάλλουν, προκειμένου να επιτευχθεί «ενότητα» με την ακηλίδωτη Εκκλησία του Χριστού. Ας χαμηλώσουν λοιπόν οι συμμετέχοντες ορθόδοξοι στον διάλογο, τον «πήχη» των προσδοκιών τους και τους άνευ αξίας συναισθηματικούς ενθουσιασμούς τους, για την «επούλωση των αρχαίων διχασμών μεταξύ των κοινοτήτων» και την «κοινή ομολογία πίστη των Οικουμενικών Συνόδων», όπως αναφέρεται στο κοινό ανακοινωθέν, προσγειώνοντας  εαυτούς στην δυσοίωνη πραγματικότητα!   

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

ΟΙ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΙΔΕΩΔΗ «ΘΥΣΙΑ» ΣΤΗΝ WOKE ΑΤΖΕΝΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ «ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΨΗ»!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 26η Αυγούστου 2024

ΟΙ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΙΔΕΩΔΗ «ΘΥΣΙΑ» ΣΤΗΝ WOKE ΑΤΖΕΝΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ «ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΨΗ»!

(Αναφορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες – παρωδία 2024)

    Αναφερθήκαμε σε παλαιότερες ανακοινώσεις μας και αναλύσαμε την πολύπλευρη κατρακύλα του δυτικού κόσμου και ιδιαίτερα της Ευρώπης, η οποία «σέρνει το χορό» της ανθρωπότητας στην άβυσσο! Ο σύγχρονη αποστατημένη Δύση, αφού απαρνήθηκε τη χριστιανική της κληρονομιά (με απόλυτη ευθύνη του Παπισμού και του Προτεσταντισμού), εγκολπώθηκε τον ορθολογισμό και την αθεΐα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. Στη συνέχεια διολίσθησε στον παραλογισμό της Νέας Εποχής, για καταλήξει σήμερα στην πλήρη και απροκάλυπτη αποδοχή του σατανά, «συν πάσι τοις έργοις αυτού και πάση τη λατρεία αυτού και πάσι τοις αγγέλοις αυτού και πάση τη πομπή αυτού». Προφανώς κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί, ότι η σημερινή Δύση θα ξεπερνούσε κατά πολύ την κατάντια του πρωτόγονου ειδωλολατρικού παρελθόντος, έτσι ώστε επάξια, (!) να της αποδοθεί το «χρυσό μετάλλιο» της ποικιλόμορφης αποστασίας, (ΛΟΑΤΚΙσμός, νεοσατανισμός, μετανθρωπισμός, παγκοσμιοποίηση, κ.λ.π.).

    Η  τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων, όπως και η τελετή λήξης, στο Παρίσι ήταν χωρίς αμφιβολία οι πιο δαιμονικές τελετές που είχε να παρουσιάσει η Νέα Τάξη Πραγμάτων τα τελευταία χρόνια, επιβεβαιώνοντας με τον πιο πανηγυρικό τρόπο τον δαιμονικό της χαρακτήρα. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο παρακολούθησαν σε ζωντανή μετάδοση να διακωμωδείται με τον πλέον αναίσχυντο τρόπο η ιερότερη στιγμή του επί γης απολυτρωτικού έργου του Χριστού, ο Μυστικός Δείπνος, όπου ο Κύριος, ως θύτης και θύμα, παρέδωσε το πανάγιο Σώμα και Αίμα Του, προς βρώση και πόση στους αγίους Αποστόλους και δι’ αυτών σ’ όλη την Εκκλησία και σε όλες τις εποχές, «εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον». Οι διοργανωτές αυτής της φιέστας θέλησαν να πλήξουν το υπέρτατο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, το κέντρο και την καρδιά της λατρείας της Εκκλησίας.  

    Δεν θα επαναλάβουμε το περιεχόμενο αυτής της διακωμωδήσεως που επενόησαν κάποιοι δαιμονιώντες νόες των φετινών Ολυμπιακών αγώνων, διότι είναι γνωστό ήδη από πάμπολλες δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο. Θα περιοριστούμε μόνο με πολλή συντομία να επισημάνουμε τα εξής. Κατά τη γνώμη μας, οι στόχοι των διοργανωτών ήταν οι εξής: α) να γελοιοποιούσουν το Υπέρτατο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, β) να «εξαγιάσουν» την θανάσιμη αμαρτία της ομοφυλοφιλίας, ταυτίζοντας τους παριστάμενους ομοφυλόφιλους με το Χριστό και τους αγίους Αποστόλους, γ) να  δείξουν την ανωτερότητα του Παγανισμού σε σχέση με τον Χριστιανισμό, προτάσσοντας τον «θεό» Διόνυσο στο πλάνο της σκηνής, δ) να δείξουν την αποστροφή τους στην χριστιανική ηθική διά του Διονύσου, «προστάτη θεού» της μέθης, της κραιπάλης και των πάσης μορφής σεξουαλικών οργίων, προτάσσοντας την ελεύθερη από κάθε ηθική δέσμευση ικανοποίηση των ηδονών και της ασωτίας, ε) να διαλαλήσουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι αν τότε, στην εποχή του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, οι πρόγονοί τους απλώς αρνήθηκαν τον Χριστό και εγκολπώθηκαν την αθεΐα, αυτοί τώρα έχουν κάνει ένα βήμα πιο πέρα: Όχι μόνον Τον αρνούνται, αλλά και τον υβρίζουν και τον βλασφημούν. Έτσι αποδεικνύονται χειρότεροι και από τους Γεργεσινούς, οι οποίοι απλώς παρεκάλεσαν τον Κύριο «όπως μεταβεί από των ορίων αυτών», (Ματθ. 8,34). Και στ) να επιβάλλουν μέσω της διαβόητης Woke ατζέντας, τη λεγόμενη «συμπερίληψη». Δηλαδή το να συμπεριληφθεί στην φυσικότητα και η μη φυσικότητα και κύρια η ομοφυλοφιλία, ως μια «φυσική σεξουαλική επιλογή».

    Όμως δεν ήταν μόνο η βεβήλωση της χριστιανικής πίστης και η προκλητική πρόταξη των ΛΟΑΤΚΙ+. Μέσα στο απόλυτα αντιχριστιανικό πρόγραμμα υπήρχε και εμφανής προώθηση του σύγχρονου Αποκρυφισμού: Ένας αφανής κουκουλοφόρος, με καλυμμένο το πρόσωπο, μετέφερε την ολυμπιακή φλόγα, παραπέμποντας, σύμφωνα με πολλούς ειδήμονες, στον Εωσφόρο! Η έπαρση της σημαίας των Ολυμπιακών αγώνων έγινε με τη σημαία ανάποδα, προφανώς για να δηλώσουν ότι τα πανάρχαια ολυμπιακά ιδεώδη, όπως τα ήξερε η ανθρωπότης επί 2500 χρόνια, ανήκουν πια στο παρελθόν. Επίσης τη σημαία αυτή μετέφερε ο ένας μυστηριώδης καβαλάρης, παραπέμποντας σαφώς στον τρομερό εξολοθρευτή καβαλάρη - άγγελο της Αποκάλυψης (Αποκ.6,12), θέλοντας να κάμουν γνωστό το «τέλος των καιρών», όπως το αντιλαμβάνονται και προωθούν οι σκοτεινοί ιθύνοντες της «Νέας Εποχής». 

    Φυσικά η τελετή αυτή δεν είχε καμία σχέση, όχι μόνο με τα ιδεώδη του Ολυμπισμού, αλλά ούτε και με τις προηγούμενες διοργανώσεις μέχρι τώρα.  Διαβάσαμε σε εύστοχο δημοσίευμα, με τίτλο: «Δήθεν ‘συμπερίληψη’, που προκαλεί αποστροφή», τα εξής: «Ο άνθρωπος που πρωταγωνίστησε στη δημιουργία της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού μοιάζει να μισεί ό, τι δεν είναι ακραίο περιθώριο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες υπήρξαν μια προσφορά του ελληνικού πολιτισμού στην ανθρωπότητα. Πριν από 2.500 χρόνια οι Έλληνες φιλόσοφοι “αποστρατιωτικοποίησαν” την έννοια της άσκησης και… μεταβόλισαν τη σκληρή σωματική προσπάθεια σε πνευματικότητα. Όπως απέδειξε και η συμπλεγματική τελετή έναρξης των Γάλλων, η ανθρωπότητα πήρε αυτό το δώρο και το πέταξε […] Για την αρχαία Ελλάδα η συνταγή ήταν το μέτρο σε όλα[…] Στον σημερινό κόσμο το μέτρο έχει χαθεί. Η προσπάθεια της ελληνικής αρχαιότητας μέσω εφευρέσεων, όπως ο αθλητισμός και το ιδεώδες, ώστε ο “πολιτισμένος” άνθρωπος να νικήσει το ζώο που έχει μέσα του, δηλαδή τα πάθη του, κατέρρευσε προ πολλού….». 

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Σεραφείμ, παρατηρεί εν προκειμένω τα εξής: «Η Woke ατζέντα και τα κέντρα που την προωθούν “αγωνίζονται” να επιβάλουν παγκοσμίως την ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας με την προώθησι των LOATKI+, ως δήθεν συμπερίληψι της διαφορετικότητας και ως θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων που όμως δεν στηρίζονται στην μορφολογία του ανθρωπίνου σώματος, αλλά αντιθέτως είναι παράχρησι των σωματικών οργάνων και σαν φαλκίδευσι του ανθρωπίνου ερωτισμού που είναι το Ιερό εφαλτήριο ώστε να αποβαίνει ο άνθρωπος συνδημιουργός με τον Θεό».

    Ο πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης, ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. σε δημοσίευμά του παρατηρεί τα εξής: «Συνυπεύθυνες με τις χριστιανικές Ομολογίες της Δύσεως, [για την άνευ προηγουμένου αλλοτρίωσή της], είναι δυστυχώς και οι Ορθόδοξες χώρες που συμμετέχουν τώρα στην Ενωμένη Ευρώπη, και πρώτη μεταξύ αυτών η Ελλάδα. Όχι μόνο γιατί αυτή πρώτη χρονικά εντάχθηκε στην Ενωμένη Ευρώπη, στην ‘λευκή δαιμονία’ κατά τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς, αλλά και γιατί πρώτη άφησε και αφήνει να εισάγονται νομοθετήματα ευρωπαϊκά, που κατεδαφίζουν τις χριστιανικές αρχές και αξίες, όπως μεταξύ άλλων την θέσπιση του γάμου των Ομοφυλοφίλων. Κατέκτησε έτσι το ‘χρυσό’ του Διαβόλου μετάλλιο, μεταξύ των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, με μηδενική σχεδόν αντίδραση της εκκλησιαστικής Ιεραρχίας. Πριν πάρουν εύκολα το ‘χρυσό’ μετάλλιο του Διαβόλου οι ΛΟΑΤΚΙ+ στο Παρίσι στην τελετή έναρξης, πριν από όλα τα μετάλλια των αθλητών, πρόλαβε η ‘Ορθόδοξη’ Ελλάδα να τους ‘στεφανώσει’ για τις αμαρτωλές τους ορέξεις και τις αδιάντροπες παρελάσεις υπερηφανίας (Gay Pride)».

    Αξίζει να αναφέρουμε ακόμη ότι το ανίερο και βλάσφημο «σόου» της τελετής ενάρξεως προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις σε όλο τον κόσμο. Ανακοινώσεις καταδίκης εξέδωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τα Πατριαρχεία Γεωργίας, Βουλγαρίας και Σερβίας, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Μητροπολίτες, η «Καθολική» Ιεραρχία της Γαλλίας, αλλά και σημαίνουσες προσωπικότητες της πολιτικής, της διανόησης, της δημοσιογραφίας κλπ. Ακόμα και αλλόθρησκοι καταδίκασαν την ανίερη και βλάσφημη τελετή, όπως η Κυβέρνηση του Ιράν, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Τ. Ερντογάν κ.α. μέχρι και άθεοι, αναγκάζοντας την Ολυμπιακή Επιτροπή να ζητήσει «συγνώμη». Παρά ταύτα όμως ο στόχος τους επιτεύχθηκε, έστω και αν ευτελίστηκε ο θεσμός των Ολυμπιακών Αγώνων!

    Εξ’ ίσου βλάσφημο και ανίερο, φορτισμένο με όλα τα χαρακτηριστικά του σατανισμού,  ήταν και το «σόου» της τελετής λήξεως, την περιγραφή και ερμηνεία της οποίας με πολλή επιτυχία παραθέτει σε δημοσίευμά του ο κ.  Ελευθέριος Ανδρώνης. Γράφει μεταξύ άλλων: «Πιστή στο αντίχριστο πνεύμα της τελετής έναρξης, η φρικιαστική τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι ήταν το μεγαλύτερο εωσφορικό μανιφέστο που έχει προβληθεί ποτέ στα χρονικά της τηλεθέασης. Και δυστυχώς αυτό το εικαστικό έρεβος έφερε και τη σφραγίδα της Ελλάδας…Η τελετή λήξης ήταν ένα δαιμονικό πρελούδιο που σχεδιάστηκε για να εισάγει την ανθρωπότητα στον σατανοκίνητο, παγκοσμιοποιημένο φασισμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Χωρίς περιστροφές και χωρίς δυσνόητους συμβολισμούς πλέον, ανακοινώνουν (σχεδόν) επίσημα ότι προετοιμάζουν την ανθρωπότητα για τη λατρεία του Αντιχρίστου….Η τελετή, από την αρχή ως το τέλος της, δεν είχε ίχνος ειρήνης, ενότητας, αλληλεγγύης, χαράς, ανθρωπισμού, ολυμπιακού ιδεώδους».

    Κλείνουμε, παραθέτοντας κάποιες ακόμη  επισημάνσεις του ως άνω συγγραφέως   κ. Ελευθέριου Ανδρώνη. Γράφει: «Μέχρι πριν λίγο καιρό, όσοι μιλούσαμε για βλάσφημους συμβολισμούς σε διεθνείς εκδηλώσεις, είμασταν ‘γραφικοί’, ‘σκοταδιστές’, ‘απολίτιστοι’ και δεν συμμαζεύεται. Τώρα δισεκατομμύρια κόσμου έγιναν θεατές αυτού του οργίου κακογουστιάς και ακραίας προπαγάνδας, συνειδητοποιώντας πού οδηγείται η κατάσταση. Όσοι έχουν ‘μάτια για να δουν’, αναγνώρισαν ότι ο μοναδικός εχθρός του σατανοκίνητου δόγματος που αναδύεται στον κόσμο είναι ο Χριστιανισμός. Καμία άλλη θρησκεία δεν εμποδίζει τον δρόμο του Αντιχρίστου, αλλά αντιθέτως τον προετοιμάζουν. ‘Οι εξελίξεις θα είναι τέτοιες που θα συμβάλουν, ώστε να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι’, έλεγε ο Άγιος Παΐσιος και να που επιβεβαιώνεται σιγά σιγά. Το ίδιο το σύστημα εξουσίας με την αποχαλινωμένη τάση του να βλασφημεί τον Χριστό, ωθεί τους λαούς σε έναν πνευματικό διπολισμό. Και έτσι ο καθένας καλείται να πάρει θέση και στάση. Τελειώνουν οι εποχές που ο διάβολος μπορούσε να κρυφτεί σε μεσοβέζικο έδαφος. Τώρα το πράγμα γίνεται ‘ή με τους από εδώ ή με τους από εκεί’».

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

   

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΟ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 22α Ιουλίου 2024

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΟ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑ

(Σχόλιο στον αφορισμό και την καθαίρεση αντιδρώντος παπικού καρδιναλίου)

       Ο Παπισμός είναι ένας πολιτικός και οικονομικός οργανισμός, με θρησκευτικό προσωπείο, δημιούργημα του βάρβαρου φραγκισμού, ο οποίος, τον 11ο αιώνα κατέλαβε δια της βίας το παλαίφατο και σεβάσμιο Πατριαρχείο της Δύσεως, υποτάσσοντάς το στις κοσμοκρατορικές επιδιώξεις των Φράγκων και τα όνειρα του μεγαλύτερου εχθρού της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, του διαβόητου Καρλομάγνου (748-814). Αυτό άλλωστε μαρτυρεί και επιβεβαιώνει η κρατική υπόστασή του! Το κρατίδιο του Βατικανού, το σημερινό, όπως είναι γνωστό, συστήθηκε με την συνδρομή του φασιστικού ιταλικού κράτους το 1929 και έχει όλα τα χαρακτηριστικά του φραγκικού φεουδαρχισμού, ήτοι: κοσμοκρατορικές βλέψεις, απόλυτη απολυταρχία και στοιχειώδης έλλειψη δημοκρατικών διαδικασιών, σκοτεινές και αδιαφανείς διεργασίες στα άδυτα του παπικού κράτους, άδηλος πλουτισμός, ακόμα και από παράνομες πηγές (π.χ. εμπόριο όπλων), κλπ. Και όλα αυτά «ντυμένα» με χριστιανικό «μανδύα», παραχαράσσοντας κατάφορα την χριστιανική διδασκαλία! 

      Αλλά ο φραγκισμός είναι συνδεδεμένος και με την απόλυτη ηθική κατάπτωση. Μελετώντας τις ιστορικές πηγές, διαπιστώνεται η ηθική διαφθορά στις τάξεις των φράγκων ηγεμόνων και ευγενών. Αυτή εισέβαλλε στην Δυτική Εκκλησία, μέσω των φράγκων επισκόπων, οι οποίοι προέρχονταν από τις τάξεις των ευγενών και ζούσαν και συμπεριφέρονταν περισσότερο ως κοσμικοί άρχοντες και λιγότερο ή καθόλου ως εκκλησιαστικά πρόσωπα. «Συνολικά η δημόσια ζωή των ηγετικών μελών της εκκλησίας άρχισε να μοιάζει με τη ζωή των πριγκίπων και όχι των μελών του κλήρου. Αυτή η λαμπρότητα και η διαφθορά στην κεφαλή της Εκκλησίας βρήκε τον δρόμο της προς τις κατώτερες τάξεις: όταν ένας επίσκοπος έπρεπε να πληρώσει ως και ενός έτους εισόδημα για να κερδίσει τη θέση, αναζητούσε τρόπους να συγκεντρώσει αυτά τα χρήματα από το νέο του αξίωμα. Αυτό έφτασε στα άκρα από τους συγχωρητές που πουλούσαν άφεση για κάθε είδους αμαρτίες. Ενώ οι συγχωρητές μισούνταν αλλά θεωρούνταν ευρέως ως βοηθητικοί για τη λύτρωση της ψυχής κάποιου, οι μοναχοί, που συνήθως θεωρείτο ότι δεν ακολουθούσαν τις ηθικές εντολές της Εκκλησίας αγνοώντας τους όρκους αγνότητας και φτώχειας τους, περιφρονούνταν. Αυτό το συναίσθημα ενίσχυε τα κινήματα που ζητούσαν επιστροφή στην απόλυτη φτώχεια, εγκατάλειψη όλων των προσωπικών και εκκλησιαστικών περιουσιών και κήρυγμα όπως ο Κύριος και οι μαθητές του». Είναι γνωστές άλλωστε οι παρεμβάσεις της Εκκλησίας της Ρώμης (πριν την κατάληψή της από τους Φράγκους), για τα ηθικά σκάνδαλα και την διαφθορά των κληρικών στις περιοχές της Ευρώπης που είχαν καταλάβει οι Φράγκοι.  

     Αυτή η διαφθορά πέρασε και στον διαχρονικό Παπισμό και συνεχίζεται για χίλια χρόνια και ως τις μέρες μας. Είναι γνωστή η ηθική και γενικά η ποικιλόμορφη κατάπτωση του στην ιστορική του πορεία, ώστε η ακολασία να είναι συνώνυμη με τον μεσαιωνικό Παπισμό. Αναφέρουμε ως κλασσικό και όχι ως μοναδικό παράδειγμα, τον Πάπα Ιωάννη ΚΓ΄ (Βαλτάσερ Δακόσσα) (1410-1415), ο οποίος «στα εννιά χρόνια που διακυβέρνησε σύμφωνα με τους ιστορικούς, δεν κατέστρεψε μόνο τους εκκλησιαστικούς θεσμούς αλλά και την ίδια τη Ρώμη, ξοδεύοντας αδιανόητα ποσά για το απαιτητικό lifestyle που ακολουθούσε. Το παλάτι του γέμισε με πόρνες και παντρεμένες γυναίκες με τις οποίες έκανε πλέον ανοιχτά σεξ χωρίς να κρύβεται, μία από τις αγαπημένες του ερωμένες λάμβανε ως δώρα θησαυρούς που είχε στην κατοχή της η εκκλησία, ενώ μάλιστα έμεινε και έγκυος από τον ίδιο. Υπήρχαν μάλιστα αναφορές ότι έβαζε να απαγάγουν γυναίκες οι οποίες ερχόντουσαν ως προσκυνήτριες στη Ρώμη, για να τις φέρουν στο παλάτι του»! Επίσης, «Ως γνωστόν οι Πάπες είχαν δώσει όρκο παρθενίας όπως όλοι οι καθολικοί ιερωμένοι, όμως αυτό δεν εμπόδισε τον (Πάπα) Αλέξανδρο να κάνει επτά νόθα παιδιά με διάφορες γυναίκες». Είναι ακόμα γνωστή η δράση και η διαφθορά στους διαβόητους Βοργίες, όπως, λ.χ. «Η Λουκρητία ήταν ερωμένη του Πάπα πατέρα της και παράλληλα ερωμένη του αδερφού της Καίσαρα Βοργία, που κι αυτός ήταν νόθο παιδί του Πάπα. Έκανε δύο νόθα παιδιά, τα οποία ο Πάπας Αλέξανδρος αναγνώρισε με διαδοχικές πράξεις, τη μία ως δικά του και την άλλη ως παιδιά του γιού του Καίσαρα. Στην πρώτη περίπτωση τα νόθα ήταν παιδιά του και εγγόνια του μαζί, ενώ στη δεύτερη ήταν μόνο εγγόνια του, αλλά και από τη μάνα κι από τον πατέρα τους»! 

     Αφήνοντας τον σκοτεινό και εφιαλτικό παπικό μεσαίωνα, ερχόμαστε στην σύγχρονη εποχή, διαπιστώνοντας πως ο Παπισμός παραμένει ο ίδιος, ο μεσαιωνικός, η φρικτή επιβίωση του διεφθαρμένου φραγκισμού. Ο σύγχρονος Παπισμός είναι συνώνυμος με την πλέον φρικιαστική μορφή ηθικής διαφθοράς, την παιδεραστία. Δράστες εγκληματίες χιλιάδες φραγκοπαπάδες, όλων των βαθμών, για πολλές δεκαετίες, έχουν διαφθείρει, βιάσει και καταστρέψει ανεξακρίβωτο αριθμό, πολλών χιλιάδων παιδιών, συχνά αναπήρων! Η δημοσιογραφική αποκάλυψη αυτών των εγκλημάτων και των εγκληματιών, είναι σχεδόν καθημερινή! Η παπική «εκκλησία» αναγκάστηκε, από τις αποφάσεις πολιτικών δικαστηρίων, να καταβάλλει τεράστια ποσά, ως αποζημιώσεις στα τραγικά θύματα των παπικών κακοποιήσεων! 

     Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα εγκλήματα αυτά διαπράχτηκαν από μέλη της παπικής «εκκλησίας» και δεν αποτελούν μομφή για την ίδια. Δυστυχώς για εκείνη, αυτά διαπράττονταν, για δεκαετίες, υπό την συγκάλυψή της! Όλες σχεδόν οι αποκαλυπτόμενες περιπτώσεις βιασμών και παιδεραστίας, από  πολιτικές ανακριτικές και δικαστικές αρχές αποδεικνύουν την απόλυτη συγκάλυψη του Βατικανού, που σημαίνει ότι την κύρια ευθύνη φέρει η παπική «εκκλησία»! 

      Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Όποιος εκ των έσω της παπικής «εκκλησίας» καταγγείλει και διαμαρτυρηθεί για την συγκάλυψη των εγκλημάτων της διώκεται απηνώς! Κλασσικό παράδειγμα ο πρόσφατος αφορισμός και καθαίρεση από τον «Πάπα» Φραγκίσκο του καρδιναλίου Carlo Maria Viganò, επειδή είχε αποκαλύψει οικονομικά και σεξουαλικά σκάνδαλα στο Βατικανό!  «Τον Αρχιεπίσκοπο Carlo Maria Viganò αφόρισε ο Πάπας Φραγκίσκος σήμερα κατηγορώντας τον για Σχισματικές πράξεις από την καθολίκή Εκκλησία με αποτέλεσμα να τον κρίνει ένοχο και να τον αφορίσει σήμερα. Ο Viganò μπήκε στο «στόχαστρο» του Βατικανού από τότε που κατηγόρησε το παπικό κράτος για οικονομική διαφθορά και κακοδιαχείριση και για συγκάλυψη σεξουαλικών σκανδάλων, ενώ έχει εκφράσει την έντονη αντίθεσή του στην Παγκοσμιοποίηση. […] Έγραψε επίσης μια ευρέως διαδεδομένη επιστολή το 2018 που κατηγόρησε τον Πάπα Φραγκίσκο και άλλους Καθολικούς ηγέτες για συγκάλυψη των ισχυρισμών σεξουαλικής κακοποίησης εναντίον του πρώην καρδινάλιου Theodore McCarrick. Στις 5 Ιουνίου 2024 κατηγορήθηκε επίσημα από το Βατικανό για το αδίκημα του σχίσματος. Στις 5 Ιουλίου, ο Viganò κηρύχθηκε ένοχος και αφορίστηκε»! Καταλαβαίνει λοιπόν ο καθένας το έρεβος που κυριαρχεί στο λεγόμενο και βλάσφημα επονομαζόμενο, «Κράτος του Θεού». Αντί να επαινεθεί ο εν λόγω παπικός αξιωματούχος για το θάρρος της γνώμης του και την ηθική του ευαισθησία, τιμωρήθηκε με καθαίρεση, που σημαίνει ότι η κατοπινή ζωή του θα είναι πολύ δύσκολη, φέροντας την παπική «ρετσινιά» του αφορισμένου και των οικονομικών δυσκολιών, αφού έπαψε να μισθοδοτείται από το Βατικανό και προφανώς να μην δικαιούται σύνταξη! 

     Και δεν έμεινε στον άδικο αφορισμό ο κ. Φραγκίσκος, αλλά προχώρησε και σε ένα ιησουίτικο τέχνασμα, να δικαιολογήσει την πράξη του, να μιλήσει για την …δημοκρατία! «Ελάχιστες ημέρες μετά τον αφορισμό και εκδίωξη  από την Καθολική Εκκλησία του Ιταλού Αρχιεπισκόπου Carlo Maria Viganò με διάταγμά του, σε ομιλία του στην Τεργέστη έκανε λόγο για “λαϊκιστικές πολιτικές” προειδοποιώντας πως η δημοκρατία έχει… “κλονιστεί” σε πολλές περιοχές του κόσμου, χωρίς αναφέρει το Βατικανό ανάμεσα σε αυτές. […] Σε ομιλία που εκφώνησε στο ετήσιο συνέδριο των Καθολικών για Κοινωνικά Θέματα της Ιταλίας, ο ποντίφικας είπε πως πολλοί άνθρωποι νιώθουν αποκλεισμένοι από τη δημοκρατία, με τους φτωχούς και τους ευάλωτους να έχουν αφεθεί να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Ο πάπας Φραγκίσκος τόνισε: “Είναι προφανές πως η Δημοκρατία δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση στον σημερινό κόσμο”». Ο άνθρωπος, ο οποίος ενσαρκώνει την φραγκική απολυταρχία, το πλέον μισητό και απάνθρωπο πολιτικοοικονομικό σύστημα της ιστορίας, τολμά να μιλά για έλλειμμα δημοκρατίας στις δημοκρατικά κυβερνούμενες χώρες, χωρίς να συμπεριλαμβάνει το απολυταρχικό Βατικανό! Ο άνθρωπος που καθαίρεσε τον θαρραλέο καρδινάλιο για την έκφραση της γνώμης του και την ελευθερία του λόγου (για την οποία χύθηκε πολύ αίμα), του κλείνει το στόμα! Ο δαιμονικός ιησουιτισμός σε όλο του το βάθος και πλάτος! 

     Ο καθαιρεμένος καρδινάλιος Carlo Maria Viganò καθαιρέθηκε από τον «Πάπα» Φραγκίσκο προφανώς και για άλλο σκοπό, διότι κατάγγειλε τα σύγχρονα σκοτεινά κέντρα, της «Νέας Τάξεως Πραγμάτων», και τούτο επειδή, όπως είναι γνωστό, από τις συχνές δηλώσεις του «ποντίφικα», αποδεικνύεται ότι είναι ο διαπρύσιος κήρυκάς της, καθότι ονειρεύεται ότι, με την επικράτησή της, μπορεί να είναι ο παγκόσμιος πνευματικός ηγέτης της ανθρωπότητας, ανεξαρτήτως θρησκευτικής πίστεως! «…ο Carlo Maria Viganò έχει καταγγείλει κατ’ επανάληψη ότι η καθολική Εκκλησία γνώριζε και απέκρυπτε  σεξουαλικά σκάνδαλα, ότι το Βατικανό έχει ενταχθεί σε ένα μεγάλο “αντιχριστιανικό σχέδιο” προκειμένου να προωθήσει τη ΝΤΠ, έχει εκφράσει τον προβληματισμό του για την λεγόμενη ατζέντα της κλιματικής κρίσης, όπως για την χρησιμοποίηση του μεταναστευτικού ως “όπλο κατά των δυτικών κοινωνιών”, ενώ έχει χαρακτηρίσει τον πάπα ως τον ψεύτικο προφήτη»! 

      Εκτός αυτού, ο «Πάπας» Φραγκίσκος έχει ανοίξει και άλλα «μέτωπα», τα οποία προδίδουν τις προθέσεις του και τον προσανατολισμό του, όπως είναι η σύνταξή του με το σύγχρονο κίνημα των ΛΟΑΤΚΙ+. Ως γνωστόν ο ίδιος, έχει αναφερθεί πολλές φορές με «συγκατάβαση» και «αγάπη» προς τους αμετανόητους ομοφυλόφιλους, τονίζοντας ότι «όλοι χωράνε στην Εκκλησία» (χωρίς εννοείται μετάνοια) και γι’ αυτό το λόγο θέσπισε «ευλογία» «γάμου» στα ομοφυλόφιλα «ζευγάρια», με την «Fiducia supplicans», το «έγγραφο που δόθηκε στη δημοσιότητα Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2023 εξηγώντας μια ριζική αλλαγή στην πολιτική του Βατικανού επιμένοντας ότι οι άνθρωποι που αναζητούν την αγάπη και το έλεος του Θεού δεν πρέπει να υπόκεινται σε “εξαντλητική ηθική ανάλυση” για να το λάβουν», αδιαφορώντας για τις σφοδρές αντιδράσεις στους κόλπους της παπικής «εκκλησίας», κυρίως από παπικούς «επισκόπους» και «κληρικούς» του τρίτου κόσμου! Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του «επισκόπου»  του Καζακστάν Athanasius Schneider, «ο οποίος εδώ και καιρό αντιτίθεται στην προοδευτική τάση του Φραγκίσκου, χαρακτήρισε τη νέα πολιτική “μεγάλη εξαπάτηση”. Οι ιερείς είπε, πρέπει να γνωρίζουν “το κακό που βρίσκεται στην ίδια την άδεια να ευλογούν τα ζευγάρια σε ακανόνιστες καταστάσεις και τα ομόφυλα ζευγάρια”». Επίσης ο Γερμανός καρδινάλιος Γκέρχαρντ Μύλλερ, ο οποίος προηγουμένως ήταν επικεφαλής του γραφείου δόγματος του Βατικανού, «είπε ότι η δήλωση (σ.σ. του «Πάπα) ήταν “αυτο-αντιφατική”, καθώς εξακολουθούσε να λέει ότι οι σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου ήταν αντίθετες με το νόμο του Θεού, ενώ επέτρεπε στα ομόφυλα ζευγάρια να λάβουν ευλογία. “Η εκκλησία δεν μπορεί να γιορτάζει ένα πράγμα και να διδάσκει ένα άλλο”, έγραψε ο Γερμανός καρδινάλιος Μύλερ σε ένα δοκίμιο που δημοσιεύτηκε σε θρησκευτικά μέσα ενημέρωσης»! Ανάλογες σφοδρές αντιδράσεις και επικρίσεις διατυπώθηκαν και από πληθώρα άλλων σημαινόντων παπικών. 

      Αντίθετα, ο κ. Φραγκίσκος, έχοντας την εωσφορική αντίληψη του «αλάθητου», όχι μόνο κωφεύει σε αυτές τις αντιδράσεις, αλλά έφτασε στο σημείο να τις θεωρεί ως «υποκρισία», δηλώνοντας ανερυθρίαστα και απροκάλυπτα: «Κανείς δεν αντιδρά αν ευλογήσω, ας πούμε, έναν επιχειρηματία που εκμεταλλεύεται τον κόσμο, αλλά αντιδρούν αν ευλογήσω έναν ομοφυλόφιλο. Αυτό είναι υποκρισία. Το κεντρικό σημείο της απόφασής μου αυτής, είναι το αίσθημα υποδοχής». 

      Ο άνθρωπος που ενσαρκώνει, ως ιησουίτης, την υποκρισία, τολμά να μιλά για υποκρισία στους άλλους! Το αποτέλεσμα είναι φοβερό. Όπως αποκαλύπτεται από έγκυρα δημοσιογραφικά κέντρα, οι «ευλογίες» ομοφυλόφιλων «ζευγαριών» από παπικούς «ιερείς», έχουν πάρει τη μορφή «χιονοστιβάδας» στην Ευρώπη και αλλαχού!  

     Περαίνουμε την ανακοίνωσή μας με την επισήμανση, την οποία έχουμε κάνει πάμπολλες φορές, ότι όλο αυτό το έρεβος και η φρίκη, που κυριαρχεί στον Παπισμό, μαρτυρεί ξεκάθαρα ότι λείπει από αυτόν παντελώς η Θεία Χάρις, η οποία συγκρατεί τον αγωνιζόμενο άνθρωπο να ξεπεράσει τον πτωτικό και αμαρτωλό εαυτό του. Εδώ δεν υπάρχει, από τότε που αποκόπηκε από την αδιαίρετη Εκκλησία, για να «φρενάρει» την διαχρονική πολυποίκιλη διαφθορά, καθότι ο Παπισμός παραμένει αναλλοίωτος, όπως ο εφιαλτικός μεσαιωνικός, ως θλιβερό απολίθωμα του βάρβαρου και απάνθρωπου φραγκισμού, σθεναρά αμετανόητος. Θεωρούμε πάντως ως θετικό δείγμα ότι υπάρχουν κάποιες υγιείς αντιδράσεις στους κόλπους του, όπως του καθαιρεμένου καρδιναλίου Carlo Maria Viganò, καθώς και όλων των αντιδρώντων στις ολέθριες παπικές αποφάσεις, όχι όμως ικανές να αλλάξουν την κατιούσα πορεία του αμετανόητου Παπισμού. 

      Συστήνουμε τέλος, με ταπείνωση και αγάπη, στους δικούς μας ένθερμους θιασώτες της «ένωσης των εκκλησιών», χωρίς τη μετάνοια των παπικών, να συνειδητοποιήσουν αυτές τις αντιδράσεις ως δηλωτικές της ποικιλόμορφης διαφθοράς, η οποία μαστίζει τον Παπισμό και να είναι συγκρατημένοι και λιγότερο αισιόδοξοι, για την πραγματοποίηση της «ένωσής» του με την μία και αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού. Η πολυπόθητη για όλους μας πραγματική ένωση θα γίνει (αν γίνει) μόνον όταν ο Παπισμός αποβάλλει τις δεκάδες αιρέσεις και πλάνες του και φυσικά απεκδυθεί την ηθική του κατάπτωση, ύστερα από ειλικρινή μετάνοια! Άλλος δρόμος δεν υπάρχει! 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

      

ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 29η Ιουλίου 2024 

ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ!

     Ο δυτικός κόσμος, απόλυτα αποστατημένος από την χριστιανική πίστη και αφιονισμένος από τα τεχνολογικά του επιτεύγματα, πίστεψε ότι έφτασε στο ζενίθ της δυνάμεώς του, «θρονιάζοντας» στη θέση του Θεού τον θεοποιημένο άνθρωπο, τον αποστασιοποιημένο από το Θεό, τον παραδομένο στα πάθη του και στον αφύσικο τρόπο ζωής, ανάγοντάς τον σε φυσικό και το χειρότερο, διαστρέφοντας την φυσικότητα σε μη φυσικότητα! 

     Το Γραφείο μας έχει δημοσιοποιήσει πάμπολλες ανακοινώσεις του, σχετικά με την πρωτοφανή παρακμή του δυτικού πολιτισμού, η οποία έχει προφητευτεί από θεοφόρους σύγχρονους Αγίους, ως τραγικό αποτέλεσμα της αποστασίας του δυτικού ανθρώπου. Μάλιστα η κατάρρευση αυτή έφερε και μια τρομερή σύγχυση, η οποία λειτούργησε και λειτουργεί ως αυτοκτονική. Ο σημερινός δυτικός άνθρωπος, μέσα στην πνευματική του σκοτοδίνη, «πριονίζει το κλαδί που τον στηρίζει» κατά τον αισώπειο μύθο. Μια από τις αυτοκτονικές επιλογές του, προφανώς η χειρότερη και πλέον μοιραία, είναι η προώθηση της πολυπολιτισμικότητας, δια της αλόγιστης στοχευμένης και προωθούμενης από σκοτεινά κέντρα, μετανάστευσης εκατομμυρίων ανθρώπων από «τρίτες χώρες», με εντελώς διαφορετική κουλτούρα και τρόπο ζωής, από τον δικό του. 

      Συνηθισμένοι οι δυτικοί από το αποικιοκρατικό «πνεύμα» του μιαρού και εφιαλτικού παρελθόντος, το οποίο ειρήσθω, αποτελεί το όνειδος της ανθρώπινης ιστορίας, κάλεσαν, με δελεαστικό τρόπο, εξαθλιωμένους μετανάστες από τις χώρες τους, προκειμένου να τους χρησιμοποιήσουν ως νέο-δούλους, με φτηνά εργατικά χέρια, στην οικονομική δραστηριότητά τους. Πίστεψαν ότι οι καιροί που εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τους ιθαγενείς είναι οι ίδιοι με τους σημερινούς και τους μεταχειρίζονταν χειρότερα από τα ζώα, ότι θα μπορούν να ποδηγετούν και τώρα τα στίφη των νομίμων και παρανόμων μεταναστών. Πίστευαν επίσης ότι ο δικός τους «ανώτερος πολιτισμός», θα τους «εκπολίτιζε» και θα έσβηνε τον δικό τους. 

       Αλλά έκαμαν τρομερό λάθος. Οι αλλόθρησκοι, κυρίως μουσουλμάνοι, είναι διαποτισμένοι μέχρι «μυελού οστέων» από τα ολέθρια πιστεύω της θρησκείας της ερήμου και φανατικά προσηλωμένοι στις ηδονιστικές αρχές του Ισλάμ. Επίσης δεν μπορούν να λησμονήσουν ότι χρέος του κάθε μουσουλμάνου είναι να επιβάλλει με κάθε μέσον, ακόμη και την πιο ακραία βία, την μουσουλμανική θρησκεία στους «απίστους» δυτικούς. Με άλλα λόγια, οι μετανάστες μουσουλμάνοι δεν έρχονται ως φιλοξενούμενοι στην Ευρώπη και στις υπόλοιπες δυτικές χώρες, αλλά ως κατακτητές! Αυτό είναι το «πνεύμα» που τους διέπει και που το καλλιεργούν δεόντως οι φανατικοί ιμάμηδες, στα πολυάριθμα ισλαμικά τεμένη, τα οποία φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, σε κάθε συνοικία, τη στιγμή που κλείνουν σωρηδόν οι χριστιανικοί ναοί, λόγω έλλειψης πιστών! 

      Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα, με τίτλο: «Οι μουσουλμάνοι μαθητές θεωρούν σημαντικότερο το Κοράνι από τους νόμους του γερμανικού κράτους». Στο αποκαλυπτικό αυτό δημοσίευμα τονίζεται με δραματικό τρόπο, η πλήρης αποτυχία των δυτικών να εξευρωπαΐσουν, όχι μόνο τους ενήλικες μουσουλμάνους μετανάστες, αλλά ούτε και αυτά τα παιδιά τους, με την εκπαίδευση που τους προσφέρουν! 

      Το δημοσίευμα αρχίζει με την γενική παρατήρηση, ότι, «Η συντριπτική πλειοψηφία των μουσουλμάνων μαθητών στη Γερμανία θεωρεί σημαντικότερους τους κανόνες του Κορανίου από τους νόμους του κράτους, ενώ σχεδόν ένας στους δύο πιστεύει ότι η καλύτερη μορφή κράτους είναι αυτή του ισλαμικού θεοκρατικού συστήματος».             

      Και συνεχίζει, παραθέτοντας αξιόπιστα και λίαν ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία: «Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Εγκληματολογικών Ερευνών της Κάτω Σαξονίας (KFN), το 67,8% των μουσουλμάνων μαθητών που φοιτούν σε σχολεία της Γερμανίας δηλώνουν ότι “οι κανόνες του Κορανίου είναι σημαντικότεροι από ό, τι το Σύνταγμα και οι νόμοι” του γερμανικού κράτους. Επιπλέον, το 51,5% θεωρεί ότι “μόνο το Ισλάμ είναι σε θέση να δώσει λύσεις στα προβλήματα της εποχής μας” και το 45,8% ότι “ένα ισλαμικό θεοκρατικό σύστημα είναι το καλύτερο πολίτευμα”. Το 36,5% δηλώνει η γερμανική κοινωνία θα ήταν ισχυρότερη, εάν εφαρμόζονταν οι ισλαμικοί κανόνες και το 35,3% εκφράζει κατανόηση για τη βία εναντίον ατόμων τα οποία προσβάλλουν τον Αλλάχ ή τον Μωάμεθ και μάλιστα το 21,25% δικαιολογεί και την ισλαμιστική βία στη Δύση, εφόσον απειλείται το Ισλάμ, ενώ το 18,1% θεωρεί δικαιολογημένη ακόμη και τη χρήση βίας για τη διάδοση και την επιβολή του Ισλάμ»! Το δημοσίευμα επιβεβαιώνει αυτό που εμείς εδώ και χρόνια αναλύουμε και παρουσιάζουμε στους αγαπητούς αναγνώστες των ανακοινώσεών μας, ότι οι εγκλωβισμένοι πιστοί της δαιμονικής αυτής θρησκείας, δεν μπορούν να αποβάλλουν τις βάρβαρες και μισάνθρωπες αρχές, που υπαγορεύει το Κοράνιο και εφαρμόζει η σαρία (ο άτεγκτος ισλαμικός νόμος). Κανένας νόμος και καμιά πολιτισμική ανωτερότητα δεν μπορεί να τους αποκολλήσει από το ισλαμικό αφιόνι, τους οποίους «ποτίζουν» τα «φλογερά» κηρύγματα των φανατικών ιμάμηδων.  

       Ακολούθως το δημοσίευμα αναφέρεται στις αντιδράσεις υγιώς σκεπτόμενων Γερμανών πολιτών, οι οποίοι είναι σε θέση να κατανοήσουν την αυτοκτονική τακτική της Γερμανίας και ολοκλήρου του δυτικού κόσμου:  «Τα ευρήματα της έρευνας προκάλεσαν και την αντίδραση των κομμάτων. Ο αρμόδιος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) για θέματα εσωτερικής πολιτικής Κρίστοφ ντε Βρις δήλωσε στην BILD ότι “η έρευνα δείχνει πόσο βαθιά έχει φθάσει το πολιτικό ισλάμ στη Γερμανία” και έκανε μάλιστα λόγο για “συστηματική κατήχηση” στους χώρους εργασίας. “Η πολυπολιτισμικότητα έχει προ πολλού αποτύχει. Τώρα απαιτείται σαφήνεια και συνέπεια, εάν θέλουμε να σταματήσει η επέλαση των μισαλλόδοξων”, πρόσθεσε, ενώ η υπουργός Παιδείας του Σλέσβιγκ-Χολστάιν και αντιπρόεδρος του CDU Κάριν Πρίεν εξέφρασε την ανησυχία της για τα αποτελέσματα της έρευνας, σημείωσε ότι “προφανώς δεν είναι δυνατόν να μεταδοθούν δημοκρατικές αξίες, οι οποίες απειλούν να υπονομεύσουν την κοινωνική συνοχή” και επέρριψε την ευθύνη “στις οικογένειες, στα σχολεία, στα κρατιδιακά κέντρα για την πολιτική αγωγή και βέβαια στις νεολαίες των κοινοτήτων γύρω από τα τζαμιά”».

      Σφοδρές αντιδράσεις εγείρονται και από την εκπαιδευτική κοινότητα, η οποία βιώνει εκ των έσω, την κατάσταση, στη νέα γενιά των νέο-αποίκων. «Από την πλευρά των εκπαιδευτικών, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δασκάλων Στέφαν Ντουλ έκανε λόγο για “ανησυχητικά αποτελέσματα” και τόνισε την ανάγκη για “περισσότερη εκπαίδευση στη δημοκρατία και στους κανόνες του Συντάγματος”. Ο ισλαμισμός “πρέπει να σταματήσει και σε αυτό πρέπει να υπάρχει μηδενική ανοχή”, πρόσθεσε, σε δηλώσεις του επίσης στην BILD. Σύμφωνα με την εφημερίδα, το μεγαλύτερο πρόβλημα ισλαμισμού στα σχολεία εντοπίζεται στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, με πιο χαρακτηριστική την υπόθεση τριών μαθητών σε σχολείο του Νόις, οι οποίοι απαιτούσαν την τήρηση των κανόνων της Σαρία από τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές τους, αλλά και τον διαχωρισμό αγοριών και κοριτσιών στις τάξεις»!

      Η λίαν ανησυχητική κατάσταση στη Γερμανία είναι απλά η «κορυφή του παγόβουνου» σχετικά με το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Δύση από την αλόγιστη μετανάστευση. Εφιαλτική είναι η κατάσταση στις σκανδιναβικές χώρες, οι οποίες έδειξαν εξ’ αρχής μεγαλύτερη ανεκτικότητα στους αλλόθρησκους μετανάστες και παρέχοντάς τους σκανδαλώδη δικαιώματα. Έχουν οργανωθεί σε γκέτο, δημιουργώντας σε κάθε συνοικία «κράτος εν κράτει»! Δεν γνωρίζουν από όρους φιλοξενίας, ευγένειας και ευγνωμοσύνης, αντίθετα απαιτούν με δυναμικό τρόπο παράλογα δικαιώματα, περισσότερα και από τους πολίτες των κρατών! Επίσης η βία και το έγκλημα έχουν εκτοξευτεί. Οι απόπειρες βιασμών και οι βιασμοί γυναικών κατάντησε αληθινή μάστιγα. 

      Υπάρχει και χειρότερο: Σε κάποιες χώρες, όπως στη Μ. Βρετανία, λειτουργεί η λεγόμενη «ισλαμική αστυνομία», αντίστοιχη με αυτή που λειτουργεί στις ισλαμικές χώρες, η οποία εποπτεύει και επιβάλλει στους μουσουλμάνους τον ισλαμικό νόμο (Σαρία) και τον ισλαμικό τρόπο ζωής, κυρίως στις γυναίκες μουσουλμάνες, όσον αφορά την ισλαμική αμφίεση. Και το ακόμα χειρότερο: προσπαθεί να ελέγξει και να αστυνομεύσει και τους ευρωπαίους πολίτες, ως δήθεν «ιερή υποχρέωση» προς τα μισάνθρωπα και  απάνθρωπα παραγγέλματα του Κορανίου και της Σαρία! Έχουν αναφερθεί πάμπολλες περιπτώσεις επιθέσεων σε ευρωπαίες για «ανάρμοστη ενδυμασία»!  

      Να αναφέρουμε και μια άλλη παράμετρο, πολύ σημαντική, της άλογης μετανάστευσης αλλοθρήσκων και κύρια μουσουλμάνων στην Δύση. Είναι γνωστή η απέχθεια των δυτικών προς τον Χριστιανισμό, εξ’ αιτίας του εγκληματικού παρελθόντος του αποστατημένου δυτικού. Επίσημα χείλη δυτικών, αλλά και ισλαμιστών αξιωματούχων θεωρούν την ισλαμική επέλαση ως ένα ακόμη τρόπο περιθωριοποίησης του Χριστιανισμού στις δυτικές χώρες. Είναι γνωστό πως επιχειρούν να περιορίσουν δραστικά τα χριστιανικά σύμβολα σε δημόσιους χώρους, αποχαρακτηρισμό χριστιανικών εορτών (π.χ. Χριστουγέννων, εορταστικούς στολισμούς, κωδωνοκρουσίες, κλπ). Ακόμα και τις διατροφικές τους συνήθειες άλλαξαν να μην «σκανδαλίζονται» οι μουσουλμάνοι, π.χ. δραστικός περιορισμός βρώσης χοιρινού κρέατος! 

      Το ακόμα τραγελαφικό είναι ότι πάμπολλες «εκκλησίες» στην Ευρώπη και την Αμερική, «αγκάλιασαν» τους ισλαμιστές, προσφέροντας τους σοβαρές διευκολύνσεις και σε κάποιες περιπτώσεις πάστορες καλούν ιμάμηδες για κοινή προσευχή και να κάμουν κήρυγμα στους ναούς τους! Οι θρησκευτικές εορτές στα σχολεία έχουν πλέον συγκρητιστικό περιεχόμενο!

     Περαίνουμε την ανακοίνωσή μας με το τραγικό συμπέρασμα, ότι το μοντέλο της πολυπολιτισμικότητας απέτυχε παταγωδώς, προς ζημία βεβαίως των δυτικών και ωφέλεια των αλλοθρήσκων μεταναστών! Τώρα οι θιασώτες αυτού του μοντέλου «γεύονται» τους πικρούς καρπούς αυτού του άλογου εγχειρήματος. Ο δυτικός κόσμος προφανώς δεν θα μπορέσει εύκολα, ή μάλλον ποτέ, να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση, διότι η κατάσταση είναι πλέον μη αναστρέφιμη. Υπάρχει και ένα ακόμα στοιχείο που εντείνει αυτή την ανησυχία. Πρόκειται για την δημογραφική κατάρρευση των δυτικών κοινωνιών και τις υπερ-γεννήσεις των μεταναστών, δια των οποίων πολύ σύντομα θα τους ανάγουν σε πλειοψηφίες, με ότι αυτό συνεπάγεται για το άδηλο μέλλον των δυτικών κοινωνιών! Δηλωτικές του ταχέως ερχόμενου ευρωπαϊκού εφιάλτη είναι συχνές απειλές, όπως αυτή της ανταποκρίτριας του BBC, πακιστανικής καταγωγής, Bushra Shaikh, προς τους Βρετανούς: «Αν δεν σας αρέσουν οι μουσουλμάνοι στη Βρετανία, τότε μπορείτε να ξεκουμπιστείτε»!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΛΑΤΡΕΥΕΤΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ ΣΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 15η Ιουλίου 2024

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΛΑΤΡΕΥΕΤΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ ΣΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ;

(Σχόλιο σε ένα ακόμα συγκρητιστικό ατόπημα»

 

     Είμαστε υποχρεωμένοι στα πλαίσια της διακονίας μας, να αναφερόμαστε συχνά στις ανακοινώσεις μας, στο μείζον πνευματικό πρόβλημα των καιρών μας, το οποίο είναι η ραγδαία διάδοση και επικράτηση, σε παγκόσμιο επίπεδο, του θρησκευτικού συγκρητισμού, «τέκνο» του Οικουμενισμού. Απώτερος σκοπός του η απομείωση και η εξαφάνιση της μόνης σώζουσας εν Χριστώ Ιησού ορθοδόξου πίστεως, στην πανθρησκειακή χοάνη του ψεύδους, στην ετοιμαζόμενη εφιαλτική πανθρησκεία, η οποία θα είναι η ανάμειξη, η ενοποίηση, όλων των υπαρχουσών θρησκευτικών πίστεων σε ένα τερατώδες σχήμα. 

      Οι αφανείς και εμφανείς προωθητές αυτής της πνευματικής πανώλης λανσάρουν το δαιμονικό «δόγμα», το οποίο εκπορεύεται μέσα από τα τεκτονικά «τυπικά» και αποτελεί βασική αρχή του θεοσοφικού κινήματος, ότι «Ο ίδιος Θεός λατρεύεται, με διαφορετικό τρόπο σε όλες τις θρησκείες» και «όλες οι θρησκείες είναι καλές, όμως ατελείς, διότι περιέχουν μέρη της αλήθειας. Η πλήρης αλήθεια θα προέλθει από την συνένωσή τους»! Παράλληλα θέλοντας να παραπλανήσουν, κηρύσσουν μια περίεργη «ανεξιθρησκία», με το επίσης δαιμονικό δόγμα: «πίστευε όπου θέλεις, μόνο να μην απολυτοποιείς την θρησκευτική σου πίστη και να μην θέτεις την θρησκεία σου πάνω από τις άλλες», αφήνοντας έτσι τεράστιο περιθώριο για την καλλιέργεια του θρησκευτικού συγκρητισμού.  

    Το άκρως ανησυχητικό είναι ότι σε αυτό το κακόδοξο κλίμα συμμετέχουν και υψηλά ιστάμενα εκκλησιαστικά πρόσωπα (κληρικοί και λαϊκοί), οι οποίοι, όχι απλά υιοθετούν αυτές τις λίαν επικίνδυνες πλάνες, αλλά και τις λανσάρουν στο ορθόδοξο πλήρωμα, ως δήθεν «χριστιανικές αρχές», ως «αίτημα των καιρών μας, για συμφιλίωση», ως «επιβεβλημένη έξοδο της Ορθοδοξίας από την απομόνωσή της και το άνοιγμά της στον σύγχρονο κόσμο», κλπ!  

      Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος βραβεύτηκε με το Διαθρησκειακό Βραβείο James Parks Morton 2024.  Σύμφωνα με την ιστοσελίδα: orthodoxianewsagency.gr, «Με το Διαθρησκειακό Βραβείο James Parks Morton 2024 τιμήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, 10 Ιουνίου, στο Διαθρησκειακό Κέντρο της Νέας Υόρκης. Το Βραβείο απένειμε στον Σεβασμιώτατο ο Άρχων Μιχαήλ Ψαρός, επαινώντας τον για το έργο του ως αναγνωρισμένου θεολόγου, πρωτοπόρου στον διαθρησκειακό διάλογο, γεφυροποιού και υπέρμαχου των περιθωριοποιημένων. Στην ομιλία του ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κάλεσε τους παρισταμένους να διαλέξουν την οδό της αγάπης καθώς αυτή αποτελεί την  βάση της πίστεώς μας. Το Βραβείο James Parks Morton έχουν παραλάβει, μεταξύ άλλων, ο Μπίλ Κλίντον και ο Δαλάι Λάμα. Εκτός από τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο κ. Ελπιδοφόρο το εφετινό Βραβείο απονεμήθηκε και στην τραγουδίστρια Τζούντι Κόλινς». 

      Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και ένα άλλο θλιβερό πρόσφατο συμβάν σχετικό με τον Σεβ. Αμερικής κ. Ελπιδοφόρο, ο οποίος δέχτηκε την θέση αντιπροέδρου «Εθνικού Συμβουλίου Εκκλησιών του Χριστού των ΗΠΑ», υπό την προεδρία της «επισκοπίνας» Elizabeth Eaton, της «Λουθηρανικής Ευαγγελικής Εκκλησίας Αμερικής»! Και ακόμα, ότι, «Ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, εκπρόσωπος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, πιστεύει ότι όλες οι θρησκείες είναι ίσες και η μία δεν πρέπει να υπερισχύει της άλλης. Στις 15 Ιουλίου 2021, ο επικεφαλής Αρχιεπισκοπής του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης στις Ηνωμένες Πολιτείες, Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, μιλώντας στη Νέα Υόρκη στη Διεθνή Διάσκεψη Κορυφής για τη Θρησκευτική Ελευθερία, είπε ότι “όλες οι θρησκείες είναι μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν στο ίδιο μέρος”». Επίσης «Τόνισε ότι “όταν ανυψώνετε μια θρησκεία πάνω από όλες τις άλλες, είναι σαν να αποφασίσετε ότι υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του βουνού”. “Αλλά στην πραγματικότητα, απλά δεν βλέπετε μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν στο ίδιο μέρος, γιατί περιβάλλεστε από βουνά προκαταλήψεων που σας κρύβουν την θέα”»!

     Για οικονομία χρόνου και χώρου αναφερόμαστε μόνο στα δύο ως άνω περιστατικά, ενδεικτικά, παραβλέποντας πληθώρα παρόμοιων και από άλλους υψηλόβαθμους κληρικούς, καθηγητές θεολογίας, κ.α., ικανά όμως να αποδείξουν το μέγεθος του προβλήματος, το οποίο «άγγιξε» και την Εκκλησία μας. 

     Είναι πρόδηλο πως τέτοια συμβάντα λόγων και πράξεων, φανερώνουν μια απαράδεκτη ενδοτικότητα στις επιδιώξεις του σύγχρονου φαινομένου του θρησκευτικού συγκρητισμού. Όταν αποδέχονται και συχνά επιδιώκουν να καταλάβουν ηγετικές θέσεις σε αιρετικά και διαθρησκειακά φόρα, φανερώνουν (τουλάχιστον) μια έλλειψη πίστεως στην μοναδικότητα της εν Χριστώ σωτηρίας, όπως αυτή διδάσκεται και βιώνεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, την οποία παραλληλίζουν  με τις πολυποίκιλες αιρέσεις και παντοειδείς θρησκείες του κόσμου. Αποδέχονται εμμέσως πλην σαφώς ότι «υπάρχει σωτηρία και εκτός του Χριστού και της Εκκλησίας», ότι «η Ορθοδοξία δεν κατέχει το μονοπώλιο της σωτηρίας», ότι «ο ίδιος Θεός λατρεύεται σε όλες τις θρησκευτικές πίστεις με διαφορετικό τρόπο»! 

     Είναι αρκετά διαφωτιστικά τα όσα είπαν κατά καιρούς πρωτεργάτες του σύγχρονου θρησκευτικού συγκρητισμού και της «Νέας Εποχής». Ο γνωστός διαβόητος γκουρού Σάι Μπάμπα τόνιζε πως: «Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Ένα Θεό. Τι νόημα έχει να λογομαχούν και να μάχονται οι άνθρωποι μεταξύ τους για αυτό που είναι Αιώνιο και Απόλυτο;». «Η οικουμενική, η αιώνια Πίστη είναι σαν τον ωκεανό. Οι διάφορες θρησκείες είναι τα ποτάμια που εκβάλλουν μέσα του». Ο Thor Benson υποστήριζε πως: «Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε πιο αλαζονικό από το να πιστεύεις ότι ο δικός σου θεός είναι αληθινός, ενώ οι χιλιάδες θεοί που έχει επινοήσει η ανθρωπότητα στο ρου της ιστορίας είναι γελοίες φαντασιοπληξίες». Επίσης ο παπικός γνωστός «θεολόγος» Huns Kung είπε τα εξής βλάσφημα: «Για το μέλλον ένα μόνο είναι βέβαιο· στο τέρμα τόσο της ανθρώπινης ζωής όσο και της πορείας του κόσμου δεν θα στέκονται ο Βουδισμός ή ο Ινδουισμός αλλά ούτε και το Ισλάμ και ο Ιουδαϊσμός. Ναι, ούτε και ο Χριστιανισμός. Καμία θρησκεία. Αλλά μόνον ο ίδιος ο Άρρητος… Και στο τέρμα δεν θα στέκεται πια μεταξύ θρησκειών διαχωριστικά κάποιος προφήτης ή φωτιστής· δεν θα στέκεται ούτε ο Μωάμεθ ούτε ο Βούδας. Μάλιστα δεν θα στέκεται πια διαχωριστικά ούτε και ο Ιησούς Χριστός…»! 

     Απαντούμε, με όλη την δύναμη της ψυχής μας, πως δεν λατρεύεται ο αληθινός Τριαδικός Θεός στις αιρέσεις και τις θρησκείες, αλλά μόνο στην Αγία Του Εκκλησία, την οποία «περιποιήσατο δια του ιδίου αίματος» του Υιού Του, του σαρκωμένου Θεού μας (Πραξ.20,28)! Δεν υπάρχει σωτηρία εκτός της Εκκλησίας! Δεν το λέμε εμείς οι ταπεινοί και άσημοι, αλλά το μαρτυρεί και διατρανώνει με κάθε σαφήνεια, ολόκληρη η Θεία Αποκάλυψη, η χριστιανική μας πίστη, οι μυριάδες, «εν ενί στόματι», άγιοι και θεοφόροι Πατέρες, το δισχιλιόχρονο βίωμα της αγίας μας Εκκλησίας! Ο Χριστός δεν ήρθε στον κόσμο να ιδρύσει καμιά θρησκεία, ουδέ καν την τελειότερη, αλλά να μεταποιήσει τον παλιό πτωτικό κόσμο των άπειρων και απόλυτα αναποτελεσματικών θρησκειών, σε «καινή κτίση» (Β΄Κορ.5,17). Να νικήσει το δυνάστη μας Σατανά και να καταλύσει τα σκοτεινά και καταστροφικά του έργα. Να καταργήσει τη φθορά και το θάνατο και να δώσει τη δυνατότητα στον κάθε άνθρωπο να σωθεί και να θεωθεί κατά χάριν. 

        Όσοι έχουν γνώση των θρησκειών, τόσο των προχριστιανικών, όσο και των μεταχριστιανικών, μπορούν να δουν το έρεβος των πλανών και των καταστροφικών ενεργητικών τους κατά της ανθρωπότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι, τόσον ο Ίδιος ο Χριστός, όσο και η Εκκλησία του στη συνέχεια, καταδιώχτηκε άγρια, μέχρι εξοντώσεως από τις θρησκείες του κόσμου (Ιουδαϊσμός, εθνισμός). 

      Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει πληθώρα αναφορών, περί της μοναδικότητας του Ενός Θεού. Στον Δεκάλογο αναφέρεται ρητά: «ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, ὅστις ἐξήγαγόν σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείας. οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ. οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς, οὐδὲ μὴ λατρεύσεις αὐτοῖς· ἐγὼ γάρ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, Θεὸς ζηλωτής, ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα, ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς…» (Εξ.20,2-5). Δεν πρόκειται για μισαλλοδοξία, αλλά για διαφύλαξη της καθαρότητας της πίστης στον Ένα και μοναδικό Θεό, τον αυτοαποκαλυπτόμενο. Μάλιστα ο ίδιος ο Θεός ορίζεται ανθρωπομορφικά ως «ζηλωτής» και «τιμωρός» σε όσους τον αμφισβητούν και τον ταυτίζουν με άλλους, ψεύτικους «θεούς», για να τονίσει την μοναδικότητά Του, να κατανοήσουν οι Ιουδαίοι ότι ο Θεός είναι ένας και μόνο σε Αυτόν πρέπει λατρεία και πίστη. Σε άλλο σημείο ορίζονται οι ψεύτικοι «θεοί» ως δαιμόνια «πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια» (Ψαλ,95,5) και η λατρεία ψεύτικων «θεών» θεωρείται «πνευματική μοιχεία» και τιμωρείται ανάλογα. Σε αυτή την περίπτωση θεωρείται ότι «εξεπόρνευσαν οι υιοί Ισραήλ» (Κριτ.2,17 κάθε φορά που λάτρευαν αλλότριους «θεούς», Ωσ.4, 12. κ. ά.)! Οι άγιοι Προφήτες, όπως και όλα τα ιερά πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ταύτισης του αληθινού Θεού με τους «θεούς» των ειδωλολατρικών λαών.

      Στην Καινή Διαθήκη είναι περισσότερο ξεκάθαρο ότι ο αποκαλυπτόμενος από τον Σαρκωμένο Λόγο, τον Κύριο Ιησού Χριστό, Τριαδικός Θεός είναι μοναδικός. Ο Χριστός δίδαξε ότι ο Θεός είναι απόλυτα υπερβατικός και μόνο δι’ Αυτού (του σαρκωμένου Υιού) μπορούμε να Τον προσεγγίσουμε. Είπε: «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ιωάν.14,6). «ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς» (Ιωάν.8,12). Η σωτηρία διενεργείται και πραγματοποιείται μόνον δι’ Αυτού, «ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι᾿ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται» (Ιωάν.10,9), «ο εωρακώς εμέ εώρακε τον Πατέρα» (Ιωάν.14,9), διότι «εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν» (Ιωάν.10,30) και «ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ει μη δι’ εμού» (Ιωάν.14,6). Ο απόστολος Πέτρος διακήρυξε: «καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πραξ.4,12), ομοίως και ο απόστολος Παύλος, ότι «εις μεσίτης Θεού και ανθρώπων» (Α΄Τιμ.2,5) ο Χριστός και κανένας άλλος. 

      Αυτές οι ελάχιστες βιβλικές αναφορές, από την μεγάλη πληθώρα, βεβαιώνουν ρητά και κατηγορηματικά ότι δεν μπορεί να υπάρξει ουδεμία σύγκριση του αληθινού  Θεού με τους «θεούς» των εθνών, οι οποίοι είναι, όχι μόνον ανύπαρκτοι, αλλά και αντίπαλοι του Θεού. Ο αληθινός Τριαδικός Θεός, τον Οποίο μας αποκάλυψε ο Χριστός, γνωρίζεται και προσεγγίζεται μόνον δια του Χριστού. Μάλιστα, όπως τονίζει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης,  «πας ο αρνούμενος τον υιόν ουδέ τον Πατέρα έχει» (Α΄Ιωάν.2,23), όσες αιρέσεις και θρησκείες αρνούνται την θεότητα του Υιού και Λόγου του Θεού, εν έχουν Θεό, είναι άθεοι! Οι ευαγγελικοί αυτοί λόγοι είναι σαφέστατοι και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για παρερμηνεία, για σωτηρία εκτός του Χριστού και της Εκκλησίας Του.

       Το ίδιο τόνισε και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, στην προς Διονύσιον επιστολή του χαρακτηρίζοντας την αίρεση δεύτερο γένος αθεΐας: «Δεύτερον δε γένος αθεΐας εστίν η πολυσχιδής και πολύμορφος απάτη των αιρετικών, ών οι μεν πατέρα λέγουσι άπαιδα τον Θεόν…οι δε κτιστού Υιού και Πνεύματος  άκτιστον Πατέρα… Πάντες δε ούτοι και οι τοιούτοι ουδέν των αθέων διενηνόχασιν… (Όλοι αυτοί και οι όμοιοι μ’ αυτούς σε τίποτε δεν διαφέρουν από τους αθέους)» ! Το ίδιο είχε τονίσει και ο Μ. Αθανάσιος στην προς Σεραπίωνα επιστολή του: «Ούτως ο διαιρών τον Υιόν από του Πατρός, ή το Πνεύμα κατάγων εις τα κτίσματα, (=ο αιρετικός), ούτε τον Υιόν έχει, ούτε τον Πατέρα, αλλ’ έστιν άθεος και απίστου χείρων, και πάντα μάλλον, ή χριστιανός»! Έτσι, μόνον οι Χριστιανοί δεν είναι «άθεοι εν τω κόσμω» (Εφ.2,12). 

      Δεν θέλουμε να επεκταθούμε περισσότερο, διότι, με τις αντιπροσωπευτικές αυτές βιβλικές και αγιοπατερικές αναφορές μας, αποδείξαμε ότι ο αυτοαποκαλυπτόμενος, στο θεανδρικό πρόσωπο του Χριστού, αληθινός Τριαδικός  Θεός, λατρεύεται και προσκυνείται μόνον μέσα στην Αγία Εκκλησία και πουθενά αλλού. Οι «θεοί» των αιρετικών και αλλοθρήσκων είναι, όπως προαναφέραμε «δαιμόνια» (Ψαλμ.95,5), τα οποία προσπαθούν να αντιστρατευτούν την δόξα και την σωστική δύναμη του Θεού. Στα ειδεχθή πρόσωπά τους λατρεύεται ο ίδιος ο Εωσφόρος, ο οποίος, εξ’ αρχής, θέλησε να στήσει το θρόνο του πλάι στον θρόνο της μεγαλοσύνης του Θεού, λέγοντας: «εις τον ουρανόν αναβήσομαι, επάνω των αστέρων του ουρανού θήσω τον θρόνον μου, αναβήσομαι επάνω των νεφών, έσομαι όμοιος τω Υψίστω» (Ησ.14,13-14) και για τούτο κατακρημνίστηκε στην άβυσσο. Άλλωστε, αν μελετήσει κάποιος τις περί «θεού» ή «θεών» δοξασίες των αιρετικών και αλλοθρήσκων, θα διαπιστώσει πολύ εύκολα τις χαώδεις διαφορές τους με τον αληθινό Θεό! 

      Περαίνοντας την ανακοίνωσή μας, καλούμε τους αγαπητούς μας αναγνώστες, να κλείνουν ερμητικά τα αυτιά τους στις δοξασίες των θιασωτών του σύγχρονου θρησκευτικού συγκρητισμού, σύμφωνα με τις οποίες σε όλες τις θρησκευτικές πίστεις λατρεύεται δήθεν ο ένας Θεός, με διαφορετικό τρόπο. Τέτοιες πίστεις μπορεί να μας οδηγήσουν στην απώλεια της σωτηρίας μας! Στώμεν καλώς!  

 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

ΕΙΝΑΙ ΒΙΒΛΙΚΑ ΠΡΟΦΗΤΕΥΜΕΝΗ Η ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΑΠΙΣΜΟ;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 8η Ιουλίου 2024

    

ΕΙΝΑΙ  ΒΙΒΛΙΚΑ ΠΡΟΦΗΤΕΥΜΕΝΗ Η ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΑΠΙΣΜΟ;

(Αναίρεση παραδοξολογιών Καθηγητή Θεολογίας)

      Είναι όντως αλγεινό το φαινόμενο στους εσχάτους καιρούς μας, εκκλησιαστικοί παράγοντες, κληρικοί όλων των βαθμών, λαϊκοί καθηγητές και θεολόγοι, τους οποίους τίμησε η Εκκλησία να την διακονούν,  να αποδέχονται την δήθεν ενότητα στις κακόδοξες διαφορετικότητες. Επ’ αυτού έχουμε γράψει πάμπολλες ανακοινώσεις μας και έχουμε αποδείξει επαρκώς τις πραγματικές επιδιώξεις του οικουμενιστικού συγκρητισμού, ο οποίος στοχεύει να συνενώσει την Αγία Εκκλησία του Χριστού με τις πολυποίκιλες αιρέσεις και θρησκείες του κόσμου, με απώτερο σκοπό την εξαφάνισή της σε αυτόν τον δαιμονικό κυκεώνα. 

       Όπως προαναφέραμε, δραστήριοι «σκαπανείς» αυτής της εκθεμελίωσης είναι πάμπολλα υψηλά ιστάμενα εκκλησιαστικά πρόσωπα, τα οποία εργάζονται τις τελευταίες δεκαετίες για την ένωση του κατακερματισμένου χριστιανικού κόσμου, για την «ένωση των εκκλησιών», διδάσκοντας και ακολουθώντας την βλάσφημη δοξασία, ότι δήθεν η Εκκλησία είναι διασπασμένη και είναι ανάγκη να συνενωθούν τα «κομμάτια» της, ως «θεία εντολή», προβάλλοντας το άσχετο με τις αρχές του οικουμενιστικού συγκρητισμού, αίτημα του Κυρίου προς τον Θεό Πατέρα: «πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς (σ.σ. τους Αποστόλους) ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς» (Ιωάν.17,11), εν αληθεία και δικαιοσύνη, όπως είναι Εκείνος ενωμένος με τον Πατέρα. Ο Χριστός ζήτησε την ενότητα των μαθητών Του, προκειμένου να συνεχίσουν το απολυτρωτικό Του έργο και όχι τη συνένωση της σώζουσας αλήθειας με το  ψεύδος, το οποίο είναι γέννημα του Σατανά, του «πατέρα του ψεύδους» (Ιωάν.8,44). Κανένας από τους Μεγάλους Πατέρες και Οικουμενικούς Διδασκάλους δεν ερμήνευσε το χωρίο αυτό, όπως το ερμηνεύουν (στην ουσία το κακοποιούν) οι θιασώτες του οικουμενιστικού συγκρητισμού!  

       «Μεγαλοπράγμονες» καθηγητές της θεολογίας, επιχειρούν να διαστρεβλώνουν βιβλικές αναφορές, να παρερμηνεύουν χωρία και να κάνουν «τολμηρές ακροβασίες», προκειμένου να «θεμελιώσουν αγιογραφικά» τα απαράδεκτα «ανοίγματα» προς τους αμετανόητους αιρετικούς. 

      Θεωρούμε ότι ένα τέτοιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι και ένα, προσφάτως δημοσιευμένο, άρθρου του Ομ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Παναγιώτη Μπούμη, με τίτλο: «Ένωση ή ενότητα Ορθοδόξων και Ρ/Καθολικών;». Σε αυτό προσπαθεί να πείσει τους αναγνώστες του ότι ο Παπισμός είναι αληθινή και γνήσια Εκκλησία και ως εκ τούτου είναι δεδομένη η ενότητα ορθοδόξων και παπικών πιστών και απομένει η τυπική ένωση! Το μόνο πρόβλημα είναι ο διαφορετικός τρόπος διοικήσεως των «δύο εκκλησιών», η αρχομανία του «Πάπα» και οι αυτοκεφαλίες στην Ορθοδοξία, οι οποίες εμποδίζουν την αποδοχή μιας «ορατής κεφαλής» στην Εκκλησία!        

     Αφού μελετήσαμε με προσοχή το ως άνω άρθρο, θεωρήσαμε υποχρέωσή μας να το ανασκευάσουμε, προς άρση ενδεχόμενων παρανοήσεων. 

      Να δηλώσουμε εξ’ αρχής ότι σεβόμαστε και αγαπάμε τον αγαπητό και ευγενέστατο Καθηγητή, του οποίου πολλοί υπήρξαν φοιτητές του. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να σιωπούμε όταν διαπιστώνουμε κίνδυνο για παραπλάνηση και βλάβη στο ορθόδοξο πλήρωμα. 

     Σύμφωνα με τον αρθογράφο, έλαβε αφορμή για την συγγραφή και δημοσίευση του άρθρου του, από πρόσφατο διάλογο στην αγωνιστική εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» (29-3-2024), σχετικά με παλαιότερη δήλωση του μακαριστού Μητροπολίτου Περγάμου κυρού Ιωάννου, ότι «δεν πρόκειται να γίνει η ένωση της Ορθοδόξου και Ρ/Καθολικής Εκκλησίας», εκλαμβάνοντας κάποιοι τον ισχυρισμό του ως συμπέρασμα «λόγω της εδραίωσης του κινήματος του αντιοικουμενισμού».   

       Δεν γνωρίζουμε ακριβώς το απαισιόδοξο αυτό «σκεπτικό» του μακαριστού Μητροπολίτου, ο οποίος υπήρξε θερμότατος θιασώτης της «ένωσης των εκκλησιών». Όμως έρχεται ο εν λόγω Καθηγητής να «ερμηνεύσει» το ως άνω μητροπολιτικό ρηθέν. Με ποιο τρόπο; Με το να διαχωρίζει τις έννοιες «ένωση» και «ενότητα», τονίζοντας πως αυτή η άποψη «δέν ὀφείλεται σέ διορατικότητα τοῦ Μητροπολίτου Περγάμου Ἰωάννου ἡ ἄποψή του ὅτι “δέν πρόκειται νά γίνει ἡ ἕνωση” Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν, ἐπειδή “ὁ ἀντιοικουμενισμός ἔχει ἑδραιωθεῖ . . . ἰσχυρά” (σ.σ. όπως ισχυρίστηκε αρθρογράφος του “Ορθοδόξου Τύπου”). Πρός τούτοις πρέπει νά προσέξουμε ὅτι ὁ Περγάμου λέει ἡ ἕνωση, ὄχι ἡ ἑνότητα. Τήν ἕνωση ἀποκλείει ὄχι τήν ἑνότητα»! Ακολούθως προσπαθεί να διευκρινίσει ότι, «“Ἕνωση” σημαίνει μία ὁλότητα ὑπό ἕνα πρόσωπο, ὑπό ἕνα πρῶτο, ἕνα πάπα. […] Μιλᾶμε, καί ὁ Περγάμου μαζί, γιά μία Ἕνωση καί ὄχι γιά μιά ἑνότητα. Ἕνωση ὑπό ἕνα Πάπα ἤ Πατριάρχη δέν θά γίνει, ἀλλά ἑνότητα μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν θά ἔχουμε ἤ μᾶλλον ἔχουμε ἀρχίσει νά ἔχουμε. Αὐτό ἐπιβεβαιώνεται καί μέ τά γεγονότα, μέ τίς ἐπαφές καί μέ τίς ἐπικοινωνίες πού βλέπουμε ἰδίως στούς χρόνους μας μεταξύ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν»! 

      Ο κ. Καθηγητής «διαπιστώνει» την «ενότητα» μεταξύ Ορθοδόξων και Παπικών, με τις ανούσιες και υποκριτικές επαφές και συναντήσεις των «εκκλησιαστικών ηγετών», οι οποίες ειρήσθω σκανδαλίζουν σφόδρα το λαό του Θεού,  παραβλέπει όμως τις χαώδεις δογματικές και άλλες διαφορές, τις οποίες έχουν διαπιστώσει μια σειρά αγίων Συνόδων (879-880 (Οικουμενική), Ησυχαστικές Σύνοδοι 1341, 1347, 1351, 1483, 1848, κλπ) και πάμπολλοι θεοφόροι Πατέρες και Άγιοι της Εκκλησίας μας! Ο άγιος Μάρκος Ευγενικός, παρά τις τιτάνιες προσπάθειές του και τις ταπεινωτικές υποχωρήσεις του για την ένωση στην Σύνοδο Φεράρας – Φλωρεντίας (1438-1439) βλέποντας την εμμονή των παπικών στις δεκάδες κακοδοξίες τους έγραψε, πως «ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν και δια τούτο αυτοίς εχωρίσθημεν... αιρετικοί εισιν άρα και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν». 

       Μπορεί να μας πει ο κ. Καθηγητής τι άλλαξε από τότε, πόσες πλάνες απέρριψαν οι παπικοί και «διαπιστώνει» ενότητα με την Ορθοδοξία μας; Καμία πλάνη δεν απέβαλε ο Παπισμός, αντίθετα μάλιστα πρόσθεσε και συνεχίζει να προσθέτει και άλλες! Να αναφέρουμε κάποιες από τις πάμπολλες παπικές κακοδοξίες, οι οποίες έχουν ανοίξει μέγα χάσμα με την μία και αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού, την Ορθόδοξη και οι οποίες αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο ενότητας: Φιλιόκβε, κτιστή χάρις και ενέργεια, ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης, καθαρτήριο, πρωτείο και αλάθητο «Πάπα», μαριολατρία, αξιομισθία των έργων των αγίων, άσπιλη σύλληψη Θεοτόκου, ανάληψη Θεοτόκου, υποχρεωτική αγαμία του κλήρου, κλπ. Επί πλέον ο Παπισμός είναι «φορτωμένος» στην χιλιόχρονη ιστορική του πορεία με φοβερά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και είναι συνώνυμος με την ακολασία και την ηθική καταβαράθρωση, με τις χιλιάδες χιλιάδων παιδοφθορίες αθώων παιδιών από χιλιάδες διεφθαρμένους φραγκοπαπάδες, τους οποίους κάλυπτε το Βατικανό για πολλές δεκαετίες! Ως καθηγητής του Κανονικού Δικαίου, γνωρίζει πολύ καλά πως η Εκκλησία του Χριστού είναι αγία, άμωμος και ακηλίδωτη «μη έχουσα σπίλον ή ρυτίδα, ή τι των τοιούτων» (Εφ.5,27), σε αντίθεση με τον Παπισμό, ο οποίος είναι απόλυτα ρυπαρός με ομολογίες ακόμη και των ιδίων των παπικών! Πως είναι δυνατόν να είναι Εκκλησία ο Παπισμός και να πλανάται ανάγοντας ως δόγματα,  δεκάδες φρικτές πλάνες, να διαπράττει διαχρονικά, με τη «βούλα» του Βατικανού, φρικαλέα εγκλήματα και να είναι βουτηγμένος στην ανηθικότητα; Σε τι διαφέρει ο Αρειανισμός από τον Παπισμό, αφού και οι δύο, ο μεν ένας κηρύττει τον Υιό ως κτίσμα, ο δε έτερος την Θεία Χάρη και Ενέργεια κτιστές; Είναι δυνατόν μια τέτοια «εκκλησία» να έχει ενότητα με την αληθινή Εκκλησία του Χριστού, την Ορθόδοξη; Πως μπορεί να είναι αληθινή Εκκλησία, με γνήσια και αποτελεσματικά Μυστήρια, με πίστη σε κτιστή χάρη; Παραβλέπει την λειτουργική αναφορά για την «ενότητα της πίστεως», η οποία προϋποθέτει την «κοινωνία του Αγίου Πνεύματος», που χωρίς αυτά δεν μπορούμε να προσέλθουμε στο Άγιο Ποτήριο; 

      Αρνείται ο κ. Καθηγητής την «ένωση», την οποία διαχωρίζει από την «δεδομένη (κατ’ αυτόν) ενότητα», με το αιτιολογικό ότι «στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά εὐδοκιμήσει ἕνα παπικό πρωτεῖο ἐξουσίας καί ἄς ὑπάρχει Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ὁ ὁποῖος ἔχει τά πρεσβεῖα τιμῆς στήν Ὀρθοδοξία. Ἔτσι δέν πρέπει νά φοβοῦνται οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί γιά μιά Ἕνωση Ρωμαιοκαθολικῶν καί Ὀρθοδόξων»! Όχι ένωση λοιπόν με τον Παπισμό, αλλά ενότητα! Δεν τον ενοχλεί ότι το παπικό πρωτείο, κακοδοξία ερειδομένη στο ανύπαρκτο και ψευδέστατο «πέτρειο δόγμα»,  αλλά το ότι «στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά εὐδοκιμήσει ἕνα παπικό πρωτεῖο ἐξουσίας»! Αν «ευδοκιμούσε» θα ήταν αποδεκτό; Θα μπορούσαμε να δεχτούμε έναν θεσμό, δαιμονικής υπερηφάνειας, ο οποίος είναι θεμελιωμένος σε πλαστά παπικά μεσαιωνικά κείμενα (Ψευδοκωνσταντίνειος Δωρεά, Ψευδοκλημέντεια, Ψευδοϊσιδώρειες Διατάξεις, κλπ); 

      Για να στηρίξει την άποψή του ο κ. Καθηγητής, ότι η παπική «εκκλησία» είναι αληθινή Εκκλησία, επαναφέρει παλιότερη παράδοξη και καινοφανή θεωρία του, στηριγμένη σε μια εντελώς αυθαίρετη ερμηνεία, δικής του εμπνεύσεως, των Β΄ και Γ΄ Καθολικών Επιστολών του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Με απίστευτους ερμηνευτικούς μετεωρισμούς προσπαθεί να τις παρουσιάσει ως «προφητικά κείμενα», τα οποία αναφέρονται δήθεν στην «ένωση των εκκλησιών» των εσχάτων, δηλαδή στις μέρες μας. Και το χειρότερο: τα προβάλλει ως «τεκμήρια» ότι ο Παπισμός ουδέποτε έπαψε να είναι Εκκλησία, παρά τα προβλήματα που προκάλεσαν οι «Πάπες»! Με έναν περίεργο και ανεξήγητο ενθουσιασμό, διακηρύσσει ότι δήθεν ήρθε ο καιρός να «επαληθευτούν» οι «προφητείες» των ως άνω Επιστολών, να ενωθούμε με τους παπικούς! 

      Όπως είναι γνωστό, ο ιερός συγγραφέας των Επιστολών, απευθύνεται, στην μεν Β΄ Επιστολή σε κάποια «κυρία» και στην Γ΄ Επιστολή σε κάποιον Γάιο. Πολλοί προσπάθησαν να ερμηνεύσουν ποιοι ήταν οι αποδέκτες τους. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται, (στην Β΄ Επιστολή), για κάποια ευσεβή γυναίκα, προφανώς κάποιας τοπικής Εκκλησίας της Μ. Ασίας. Άλλοι ισχυρίζονται ότι απευθύνεται σε κάποια τοπική Εκκλησία, όμορη της Εκκλησίας της Εφέσου, που ήταν επίσκοπος ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Οπωσδήποτε όμως όχι στην μακρινή Ρώμη, στην οποία ουδέποτε μετέβη και ουδεμία σχέση είχε. Και το σπουδαιότερο: ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο σφοδρός στηλιτευτής των αιρέσεων, σε καμιά περίπτωση δε θα μπορούσε να προφητεύσει ένωση του αμετανόητου Παπισμού τους με την Εκκλησία!  

     Όταν κανένας μεγάλος Πατέρας και θεολόγος της Εκκλησίας δεν προσπάθησε να εξηγήσει ποιοι ήταν οι αποδέκτες των δύο Επιστολών, ο κ. Καθηγητής, απόλυτα αυθαίρετα, και χωρίς την παραμικρή επιφύλαξη, ορίζει ως αποδέκτη της Β΄ Επιστολής την «Δυτική Εκκλησία» και το πιο παράδοξο, όχι εκείνη των ημερών του την ορθόδοξη, αλλά των ημερών μας την αιρετική! Έγραψε: «Σύμφωνα μέ τό περιεχόμενο τῶν δύο ἀλληλοεξαρτημένων αὐτῶν ἐπιστολῶν οἱ δύο ἐκλεκτές αὐτές, ἀλλά ἀνώνυμες, ἀδελφές, συμβολίζουν τίς δύο μεγάλες Ἐκκλησίες καί μέ τίς διαρθρώσεις τους. Γιά νά ὑποστηρίξουμε αὐτήν τήν ἑρμηνεία παραθέτουμε τά ἑξῆς: Μία πρώτη πρόκληση-ὑπόδειξη γιά τήν ἑρμηνεία αὐτή εἶναι τό παράδοξο φαινόμενο στή Β΄ Ἐπιστολή ὅτι, ἐνῶ μιλάει γιά δύο ἐκλεκτές ἀδελφές, ἐν τούτοις τίς ἀναφέρει ἀνωνύμως (Β΄ Ἰωάν., στίχ. 1 καί 13), πρᾶγμα πού προβληματίζει τόν ἀναγνώστη καί τόν ἀναγκάζει νά ἀναζητήσει τί κρύβεται πίσω ἀπό τίς ἐκλεκτές (= ἐκλεγμένες) “ἀδελφές”. Σ' αὐτό βοηθάει καί ἡ Γ΄ Ἐπιστολή, τήν ὁποία συνδέει ὁ Ἰωάννης μέ τή Β΄ διά τῆς αὐθεντικῆς ἐκφράσεως “Ἔγραψά τι (= κάτι τι) τῇ Ἐκκλησίᾳ” (στ. 9). Αὐτό τό “τί”, αὐτό τό “μικρό” μᾶς κατευθύνει νά ἐννοήσουμε τή Β΄, αὐτήν τή μικρή ἐπιστολή, ὅπου ἀναφέρονται οἱ δύο ἀδελφές Ἐκκλησίες καί μάλιστα “ὡς Ἐκκλησία μία”»!

     Μάλιστα φτάνει στο σημείο να ερμηνεύει και τα ονόματα που αναφέρονται στις Επιστολές, έτσι που να «θεμελιώνουν» την «ερμηνεία» του!  Έγραψε: «Καί ἐνισχύεται ἡ ἄποψη ὅτι πρόκειται περί τῶν μεγάλων Ἐκκλησιῶν (καί ἐδῶ περί τῆς Δυτικῆς), γιατί ἡ ἐν συνεχείᾳ πρόταση, “ἀλλ' ὁ φιλοπρωτεύων αὐτῶν Διοτρεφής”, μᾶς ὑποδεικνύει τόν ἀγαπῶντα τό πρωτεῖον (ὄχι πρωτεύοντα) Διοτρεφή. Ἀλλά μήπως καί ἡ ὀνομασία Διοτρεφής δέν μᾶς παραπέμπει στόν Δία, τόν πατέρα τῶν θεῶν; Στον Διοτρεφή, τ.ἔ. τόν ἐμφορούμενο ἤ μᾶλλον τρεφόμενο μέ τίς περί θεοῦ Διός ἰδέες τῶν Ἐθνικῶν. Μέ αὐτούς τούς χαρακτηρισμούς εὐχερῶς ἐννοοῦμε τόν παπικό θεσμό τῆς Δύσεως. Βεβαίως καί εὐτυχῶς, ἐκτός ἀπό αὐτήν τήν κακή ὄψη τοῦ παπικοῦ θεσμοῦ καί τήν ἀγάπη του πρός τό πρωτεῖον, ἔχουμε καί τήν καλή του ὄψη καί πλευρά, τήν ὁποία ἀντιπροσωπεύει ὁ “Δημήτριος” (Γ΄ Ἰω. 12): “Δημητρίῳ μεμαρτύρηται … καί ἡμεῖς δέ μαρτυροῦμεν, καί οἴδατε ὅτι ἡ μαρτυρία ἡμῶν ἀληθής ἐστι”. Ἀναφέρεται δηλ. καί στούς καλούς Πάπες, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε ἀναφερθεῖ στούς μή καλούς. Ἐδῶ πρέπει νά ἐπισημάνουμε ὅτι τό Δημήτριος σημαίνει τόν προσγειωμένο, τόν μετρημένο καί ἀκόμη τόν ταπεινόφρονα (Δα=Δη=Γη=Γήινος)»!  Θα έπρεπε ο κ. Καθηγητής, προτού αναλωθεί σε εντελώς αυθαίρετες ονοματικές ερμηνείες, να γνωρίζει ότι στην αρχαία Εκκλησία εισέρχονταν εθνικοί, διατηρώντας τα εθνικά τους ονόματα (π.χ. Τυχικός, Έπαφρος, Ηρωδίων, Ερμόλαος, Ερμογένης, Φοίβη, Αφροδίτη, κλπ) και μετά το Βάπτισμά τους. Άρα η «συμβολική ερμηνεία» των ως άνω ονομάτων είναι αυθαίρετη και χρειάζεται ισχυρή φαντασία για να βγει ασφαλές συμπέρασμα και μάλιστα τέτοιο που να «θεμελιώνει» την άποψή του ότι αποδέκτης της  Επιστολής του Ευαγγελιστή Ιωάννη είναι η «Δυτική Εκκλησία», ή οι «καλοί» και οι «κακοί» «Πάπες»! 

      Φτάνει μάλιστα στο σημείο να ισχυρίζεται ότι «ὁ Ἰωάννης μέ τίς δύο ἐπιστολές, μία (τήν Β΄) γιά τίς δύο ἀδελφές Ἐκκλησίες ὡς σύνολο, καί τήν ἄλλη (τήν Γ΄) μέ τούς ἡγέτες τους δείχνει ὅτι διακρίνει τήν μεταξύ τους ὕπαρξη. Ἄλλο ἡ Ἐκκλησία ὡς σύνολο καί ἄλλο ὁ ἡγέτης της, ὁ πρῶτος. Τούς ἀναφέρει χωριστά Ἐκκλησίες καί ἡγέτες τους ὄχι ὅμως ὅτι εἶναι χωρισμένοι»! Το μόνο που μας χωρίζει με τον αιρετικό Παπισμό είναι ο «Πάπας» και όχι οι δεκάδες παπικές κακοδοξίες του Παπισμού, τις οποίες συγκεφαλαιώνει και εκφράζει ο αιρετικός «Πάπας»! Αναμασά τον ισχυρισμό, ότι δήθεν το 1054 απλά έχουμε αναθεματισμό ανάμεσα στον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Πάπα και όχι των Εκκλησιών, ότι η Δυτική Εκκλησία δεν αποκόπηκε από τον ενιαίο κορμό της Εκκλησίας! Αυτό είναι ανιστόρητο και το γνωρίζει πολύ καλά!

    Αλλά προχωρά και σε άλλη αυθαίρετη θεωρία, προκειμένου να αποφανθεί ότι παπικοί και ορθόδοξοι έχουμε «ενότητα»: «Μᾶλλον θά πρέπει νά ἐννοήσουμε τίς πολλές αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες (“τά τέκνα”), οἱ ὁποῖες καταλαμβάνουν τό χῶρο τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καί στίς ὁποῖες εἶναι διακλαδωμένη σήμερα. Οἱ αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες ἀντικατέστησαν τούς τελευταίους αἰῶνες τή Μία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Αὐτές ὡς συνέχεια, ὡς τέκνα, τῆς Ἑνιαίας Ὀρθοδοξίας (τῆς ἀδελφῆς της τῆς ἐκλεκτῆς), ἔχουν ἐπικοινωνία καί μποροῦν αὐτοβούλως νά στέλνουν τούς ἀσπασμούς (π.χ. τίς ἑορταστικές ἐπιστολές) τους στή Δυτική Ἐκκλησία»! Ρωτάμε τον κ. Καθηγητή: από το ότι  οι σημερινοί ταγοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως και του Παπισμού, αναλώνονται σε κοσμικού τύπου σχέσεις, σημαίνει απαραίτητα ότι υπάρχει ενότητα της Εκκλησίας με τους αμετανόητους αιρετικούς; Τότε γιατί δεν προχωρούν στο κοινό Ποτήριο; Γιατί διστάζει να προτείνει και ο ίδιος κάτι τέτοιο;

    Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Όπως προαναφέραμε, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, τόσο στις συγκεκριμένες Επιστολές του, όσο και στα άλλα ιερά συγγράμματά του, στηλιτεύει με σφοδρότητα την αίρεση! Ως εκ τούτου θα μπορούσε να προφητεύσει την ένωση του αμετανόητου αιρετικού Παπισμού με την Αγία του Χριστού Εκκλησία; Κάθε άλλο, αφού αναγγέλλει στην «εκλεκτή κυρία» της Β΄ Καθολικής Επιστολής του, ότι «πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ Θεὸν οὐκ ἔχει· ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, οὗτος καὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱὸν ἔχει. εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε· ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς» (Β΄Ιωάν.9-11)! Ρωτάμε τον κ. Καθηγητή: είναι ο Παπισμός κακόδοξος; Αν ναι, θα μπορούσε ο θεόπνευστος ιερός συγγραφέας να αναιρέσει τα γραφόμενά του και να τον θεωρεί ως αληθινή εκκλησία, η οποία στο μέλλον θα έχει «ενότητα» πίστεως με την γνήσια Εκκλησία του Χριστού; Αν όχι, γιατί δεν ασπάζεται ο ίδιος τον Παπισμό; Γιατί δεν κοινωνεί σε παπικές «εκκλησίες»; 

     Προφανώς δεν ισχύει ο ισχυρισμός του ότι ο θεόπνευστος ιερός συγγραφέας των ως άνω Καθολικών Επιστολών, τις έγραψε, «προφητεύοντας» την «ενότητα» (αλλά όχι την «ένωση»!!!) Ορθόδοξου και Ρ/καθολικής Εκκλησίας στα έσχατα, για τον απλούστατο λόγο, ότι ο Παπισμός παραμένει αμετανόητος και με δαιμονικό θράσος απαιτεί να υποταχτεί η Εκκλησία στο υποπόδιο των ποδών του καταληψία φράγκου ηγεμόνα του σεβασμίου αποστολικού θρόνου της Δύσεως. Ο Καθηγητής του Κανονικού Δικαίου, θέλει να παραβλέπει το γεγονός ότι στον Παπισμό δεν διαχωρίζεται ο ηγέτης (Πάπας) από το ποίμνιο, διότι αυτός θεωρεί τον εαυτό του ως «εκκλησία»! Χωρίς αυτόν δεν μπορεί να υπάρξει η Εκκλησία και στην απίθανη περίπτωση, που θα απέβαλε το δαιμονικό πρωτείο του, αυτομάτως θα κατέρρεε ο Παπισμός ως χάρτινος πύργος! 

          Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους «ορθοδόξους» και έχουν κοινωνία με τον αιρετικό Παπισμό; Οι Ουνίτες! Τηρούν όλα τα ορθόδοξα «σχήματα», αλλά υπάγονται στον «Πάπα»! Αυτή την «ενότητα» οραματίζεται ο κ. Καθηγητής; Δεν είναι βεβαίως άσχετο γεγονός ότι το σχήμα που προβάλλεται ως «μοντέλο» της «ένωσης των εκκλησιών», είναι αυτό της Ουνίας, ήτοι: «Κρατάμε τα δικά μας, κρατούν τα δικά τους και κάνουμε την Ένωση»! Το δε Βατικανό διατηρεί και συντηρεί με πείσμα την Ουνία, παρά τις διαμαρτυρίες από ορθοδόξου πλευράς, βλέποντάς την ως τον μόνο πρόσφορο τρόπο «ενώσεως των εκκλησιών»! Μόνο οι ουνίτες πιστεύουν στην «ενότητα» που προβάλλει ο κ. Καθηγητής! Μήπως οραματίζεται κάποια «ενότητα» τύπου Ουνίας; 

      Άξια σχολιασμού είναι και η φράση του: «Οἱ αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες ἀντικατέστησαν τούς τελευταίους αἰῶνες τή Μία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία»! Αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι αυτό εκφράστηκε αυτό από καθηγητή της Θεολογίας και μάλιστα του Κανονικού Δικαίου! Από πότε οι Τοπικές Εκκλησίες αντικατέστησαν την «Μία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία»; Δηλαδή, έπαψε να υπάρχει η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία; Το ίδιο προβληματικός είναι και ο απόλυτα αδόκιμος χαρακτηρισμός του, για «διακλαδωμένη» Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία. Ρωτάμε: μήπως αυτό είναι ένα πρόσφορο πρόσκομμα να αποκτήσουμε και στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας κάποιον «Πάπα» για να «ξαναγίνει» «Μία» η Ορθόδοξη Εκκλησία; 

     Περαίνουμε την ανακοίνωσή μας εκφράζοντας την βαθειά μας λύπη και την ανησυχία μας, την οποία εκφράσαμε πολλές φορές, ότι κληρικοί και λαϊκοί, για διαφόρους λόγους, έχουν αλωθεί από τον οικουμενιστικό συγκρητισμό, απορρίπτοντας την μοναδικότητα της εν Χριστώ σωτηρίας, η οποία συντελείται αποκλειστικά μέσα στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία Του, την Ορθόδοξη! Οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες, τους οποίους έχουν περιθωριοποιήσει, δεν γνωρίζουν άλλους τρόπους σωτηρίας των αιρετικών, εκτός από την ειλικρινή και έμπρακτη μετάνοιά τους και την επιστροφή τους στην μία και αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού! Όλα τα υπόλοιπα είναι παραπλανητική παραφιλολογία του οικουμενιστικού τέρατος, το οποίο επιβουλεύεται την γνησιότητά της και την μοναδικότητά της! 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών