https://www.facebook.com/enoriaintimioustavroukastellaspireaus/
Ιερός Ναός ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Καστέλλας Πειραιώςαυτού του ιστολογίου
Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2022
Αγρυπνία.
Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2022
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΔΥΣΗ;
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 7 η Φεβρουαρίου 2022
Πατήρ Πάυλος
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΔΥΣΗ;
(Αναφορά σε σχετική επιστημονική και αποκαλυπτική μελέτη)
Ο αποχριστιανισμός της Ευρώπης, όπως και γενικά του Δυτικού αποστατημένου
κόσμου, είναι μια δραματική, εξελισσόμενη πραγματικότητα, η οποία θα σημάνει
και το τέλος του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ίσως και αυτόν τον αφανισμό των
ευρωπαίων πολιτών, με τον φοβερό εποικισμό της γηραιάς ηπείρου από
αλλόθρησκους, νόμιμους και παράνομους, μετανάστες από την Ασία και την
Αφρική. Φυσικά, όπως έχουμε αναλύσει σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας, τόσο
ο αποχριστιανισμός της Ευρώπης, όσο και ο εποικισμός της, συντελείται κατόπιν
σχεδίου από σκοτεινούς κύκλους της Νέας Τάξεως Πραγμάτων στην ανθρωπότητα.
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από ένα πολύ ενδιαφέρον
δημοσίευμα του κ. Γεωργίου Πιπερόπουλου Δρ. Κοινωνιολογίας-Ψυχολογίας,
καθηγητού Επικοινωνιολογίας και Πρόεδρου στο Τμήμα Οργάνωσης και
Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη, με
τίτλο: «Αγγελίες ‘ΠΩΛΕΙΤΑΙ’ σε Χριστιανικές Εκκλησίες της Ευρώπης!..», το
οποίο δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο: https://www.alfavita.gr/ koinonia/
360810_aggelies-poleitai-se-hristianikes-ekklisies-tis-eyropis. Στην σύντομη, αλλά
και αποκαλυπτική του εργασία παρουσιάζει με έγκυρα στοιχεία την ραγδαία
κατάρρευση του Δυτικού Χριστιανισμού στην Ευρώπη, στην οποία πωλούνται οι
χριστιανικοί ναοί, λόγω δραματικής μειώσεως των εκκλησιαζομένων πιστών.
Αναγνώσαμε την μελέτη και συντάξαμε την παρούσα ανακοίνωση όχι μόνο προς
ενημέρωση των αναγνωστών μας, αλλά κυρίως προκειμένου να καταθέσουμε
κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς μας πάνω στο ερώτημα: Τι μπορεί να
σημαίνει αυτή η κατάρευση για την τοπική μας Εκκλησία;
Ο κ. Καθηγητής αρχίζει το άρθρο του με την επισήμανση: «Καθώς πλησιάζει το
τέλος του δεύτερου χρόνου της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα κάποια
κοινωνικά φαινόμενα δεσπόζουν στα καθημερινά δελτία ειδήσεων όπως π.χ. η
αυξανόμενη αντικοινωνική συμπεριφορά…και φυσικά τα κάθε λογής σημαντικά
οικονομικά προβλήματα που έχουν γονατίσει εθνικές οικονομίες, οικογένειες και
μεμονωμένα άτομα. Οι ‘ειδήσεις’, όμως, που προξενούν λύπη και ταυτόχρονα
προβληματισμό, όχι μόνο σε βαθιά θρησκευόμενα άτομα αλλά και στην
ευρύτερη κοινή γνώμη, αφορούν στο γεγονός ότι στην Ευρώπη, όπου ανέκαθεν
κυρίαρχη θρησκεία ήταν η Χριστιανική, τώρα, από την Αγγλία μέχρι τη Δανία,
αγγελίες ‘ΠΩΛΕΙΤΑΙ’ έχουν κρεμαστεί στις εισόδους εντυπωσιακά μεγάλου
αριθμού Χριστιανικών εκκλησιών που είναι πλέον κενές και αχρησιμοποίητες».
Οι κατά συρροήν πωλήσεις χριστιανικών ναών στις χώρες της Ευρώπης είναι ένα
2
σαφέστατο σημάδι της πλήρους εκκοσμικεύσεως και ηθικής χρεοκοπίας του
Δυτικού Χριστιανισμού, που αποτελεί το μοιραίο και αναγκαίο επακόλουθο της
αποσχίσεώς του από την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού.
Παρά κάτω γράφει: «Είναι διαπιστωμένο ότι ενώ η Χριστιανοσύνη
συρρικνώνεται, ο Ορθόδοξος Ιουδαϊκός πληθυσμός παραμένει σταθερός ενώ το
Ισλάμ αυξάνεται καθώς οι Μουσουλμάνοι που αποτελούσαν το 4,1% του
συνολικού πληθυσμού της Ευρώπης το 1990 αυξήθηκαν στο 6% το 2010 και η
στατιστική προβολή είναι να φτάσουν το 8% το 2030, δηλαδή τα 58
εκατομμύρια, καθώς συνεχίζεται η είσοδός τους από Αφρικανικές και Ασιατικές
χώρες. Υπολογίζεται ότι η Αγγλικανική Εκκλησία ‘κλείνει’ τουλάχιστον 20 ναούς
κάθε χρόνο, ενώ 200 τουλάχιστον εκκλησίες έχουν κλείσει ή ουσιαστικά
υπολειτουργούν στη Δανία και η Καθολική Εκκλησία στη Γερμανία ‘έκλεισε’
515 εκκλησίες μέσα στην τελευταία δεκαετία». Τα νούμερα είναι συγκλονιστικά
και μιλούν από μόνα τους.
Παρά κάτω ο κ. Καθηγητής προσπαθεί να εξηγήσει αυτή την κατάρρευση:
«Υπάρχουν εκείνοι και εκείνες που διατείνονται ότι η νοσηρή κατάσταση στο
θέμα της Χριστιανικής πίστης, σύμφωνα με ανεπίσημες εκτιμήσεις,
επιδεινώθηκε στη διάρκεια της πανδημίας με την ουσιαστική κατάργηση
τέλεσης θρησκευτικών λειτουργιών και απαγόρευσης προσέλευσης πιστών
στους Χριστιανικούς Ναούς, και τέλεσης θεμελιακών ‘μυστηρίων’ και μαζί ο
δραματικός περιορισμός παρόντων σε κηδείες». Βέβαια η πανδημία, η οποία
ταλανίζει εδώ και δύο χρόνια την ανθρωπότητα έχει επηρεάσει σ’ ένα βαθμό αυτή
την κατάσταση, αλλά τα αίτια είναι πολύ πιο βαθειά και θα πρέπει να τα
αναζητήσουμε στην απογύμνωσή του Δυτικού Χριστιανισμού από τη Θεία Χάρη, η
Οποία εγκαταλείπει τους πεισματικά εμμένοντας στην αίρεση. Η απουσία της
Θείας Χάριτος από πρόσωπα, ή ομάδες προσώπων, ενέχει τραγικές συνέπειες γι’
αυτές, διότι στερούνται τον θείο φωτισμό, για να επιτελούν με φόβο Θεού και
υψηλό αίσθημα ευθύνης το θέλημα του Θεού. Τα πάσης φύσεως σκάνδαλα που
έρχονται κάθε λίγο στο φως της δημοσιότητος, φανερώνουν περίτρανα την
απουσία της Χάριτος και την έλλειψη κάθε ίχνους «εκκλησιαστικότητος». Το
τραγικότερο δε είναι το γεγονός ότι οι θιασώτες του Οικουμενισμού, ενώ
αντιλαμβάνονται όλη αυτή την πνευματική χρεοκοπία, την προσπερνούν με
αδιαφορία, σαν να μην συμβαίνει τίποτε και τρέχουν πυρετωδώς για την «ένωση
των εκκλησιών»!
Παρά κάτω προσθέτει: «Επιπρόσθετα κατά γενική ομολογία πολύ οδυνηρά
‘πλήγματα’ στην Χριστιανοσύνη έχουν προξενήσει οι αδιαμφισβήτητες
αποκαλύψεις για εκατοντάδες χιλιάδες σεξουαλικά κακοποιημένα παιδιά από
μέλη του Καθολικού κλήρου στην Ευρώπη. Στον Καναδά η Καθολική Εκκλησία
δέχθηκε ισχυρό πλήγμα από την ανακάλυψη ομαδικών τάφων χωρίς
‘ταυτότητες’ παιδιών ιθαγενών οικογενειών που ‘φιλοξενούνταν’ σε Καθολικά
Ιδρύματα και Σχολεία». Αναμφίβολα τα φρικώδη σεξουαλικά σκάνδαλα του
Παπισμού, τα οποία δεν έχουν τελειωμό και συνεχώς βγαίνουν στη δημοσιότητα,
αποτρέπουν μεγάλη μερίδα ανθρώπων να θρησκεύουν. Επί πλέον οι ολέθριες
3
επιλογές της λεγομένης «αγγλικανικής εκκλησίας», με την χειροτονία γυναικών,
την ανοχή δεδηλωμένων ομοφυλόφιλων «κληρικών» της, (πολλοί συζούν με
άνδρες και «ιέρειες» συζούν με γυναίκες), οι ευλογίες «γάμων» ομοφυλοφίλων,
κ.λ.π. καταδεικνύουν και επιβεβαιώνουν την γενική πνευματική σήψη και
παρακμή.
Παρά κάτω γράφει: «Δεν είναι μόνο τα θέματα σεξουαλικών κακοποιήσεων
που ταλανίζουν εδώ και πολλά χρόνια την Χριστιανοσύνη (και ιδιαίτερα την
Καθολική Εκκλησία) αλλά υπάρχουν και σκάνδαλα που σχετίζονται με
τραπεζικές διαδικασίες, και υπεξαιρέσεις από υψηλόβαθμα στελέχη της
Εκκλησίας. Ιστορικό παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση της Τράπεζας του
Βατικανού, Banco Ambrosiano, που αφορούσε κακές επενδύσεις σε Παναμαϊκές
εταιρείες ύψους περίπου $1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων». Προς επίρρωση των
ανωτέρω μνημονεύουμε το τεράστιο σκάνδαλο μεγατόνων, που γνώρισε ο
πλανήτης πριν από μερικά χρόνια, το 2015, μετά από δημοσίευση της εφημερίδας
«ΚΕΦΑΛΑΙΟ» (12-12-2015), με τίτλο: «Αμερικανοί ελεγκτές στα άδυτα του
Βατικανού», ως αναδημοσίευση του έγκυρου παγκόσμιου δημοσιογραφικού
οργανισμού Bloomberg – Business week. Το δημοσίευμα αναφέρει μεταξύ άλλων
ότι 1,5 δισεκατομμύρια δολάρια «είχαν εντοπίσει οι ελεγκτές σε κρυμμένους
λογαριασμούς και της χρησιμοποίησης των φτωχών για να καλυφτούν οι
‘τρύπες’ στον προϋπολογισμό της εκκλησίας. Η Αγία έδρα παρουσίαζε έλλειμμα
25,6 εκατομμύρια ευρώ το 2014».
Σχετικά με την κατάσταση που διαμορφώνεται στην πατρίδα μας παρατηρεί:
«Στην Πατρίδα μας εξαιτίας της πανδημίας περιορίσθηκαν επίσης δραματικά οι
προσελεύσεις σε Ναούς, η τέλεση μυστηρίων και ακούστηκαν κάποιες ‘κριτικές’
για την αισθητή έλλειψη της Ιεραρχίας στην υποστήριξη των πιστών.
Συγκριτικά με την Ευρώπη στην Ελλάδα η Ορθοδοξία ‘κρατάει’ καλά, αλλά και
η Ελληνική, όπως η Ευρωπαϊκή νεολαία, αποστασιοποιείται από τα
θρησκευτικά καθώς ελάχιστοι νέοι εκκλησιάζονται σταθερά». Είναι αλήθεια ότι
και στην Ελλάδα η πανδημία, έχει μειώσει αισθητά τον εκκλησιασμό των πιστών,
όμως τα βαθύτερα αίτια της απομακρύνσεως του λαού και των νέων από την ζωή
της Εκκλησίας εντοπίζονται κατά την ταπεινή μας γνώμη στην διάβρωση της
Ελληνικής κοινωνίας από την ιδεολογία της Νέας Εποχής και στην εκκοσμίκευση
της εκκλησιαστικής ζωής.
Θα προσθέσουμε δύο ακόμη σκάνδαλα τα οποία, κατά την ταπεινή μας γνώμη,
αναδεικνύονται ως τα κατ’ εξοχήν σκάνδαλα στο χώρο της εκκλησιαστικής ζωής
στην παρούσα χρονική συγκυρία. Το πρώτο είναι το γεγονός ότι η πλειοψηφία των
Ιεραρχών της τοπικής μας Εκκλησίας, δυστυχώς όχι μόνον δεν θέλησε μέχρι
σήμερα να καταδικάσει συνοδικά την παναίρεση του Οικουμενισμού, (την
συγκαλύπτει σαν να μην υπάρχει), αλλά επί πλέον αναγνώρισε στη «Σύνοδο» της
Κρήτης εκκλησιαστική υπόσταση στον Δυτικό Χριστιανισμό. Πως να μην
σκανδαλιστεί ο πιστός λαός του Θεού, όταν πληροφορείται από τη μια μεριά την
πλήρη ηθική και πνευματική κατάρρευση του Δυτικού Χριστιανισμού και από την
4
άλλη ότι η τοπική μας Εκκλησία αναγνωρίζει τους ετεροδόξους ως «ιστορικές»
Εκκλησίες;
Το δεύτερο είναι η αναγνώριση από την πλειοψηφία των Ιεραρχών μας του
Ουκρανικού Αυτοκεφάλου, η αναγνώριση δηλαδή ότι το σχισματικό μόρφωμα του
Επιφανίου, των καθηρημένων, αναθεματισμένων και αχειροτονήτων, με το
ελάχιστο ποίμνιο, αποτελούν την «επίσημη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της
Ουκρανίας». Πρόκειται για μια ακόμη βαθύτατη πληγή στο σώμα της τοπικής μας
Εκκλησίας, στο οποίο έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας.
Διερωτώμεθα: Μετά από τέτοιου είδους σοβαρότατες πτώσεις μας, πως είναι
δυνατόν να έρθει η ευλογία του Θεού, από την οποία εξαρτάται κάθε πνευματική
καρποφορία; Και πως είναι δυνατόν να αποφύγουμε τον αποχριστιανισμό της
Εκκλησίας μετά από τέτοιες πτώσεις;
Θα κλείσουμε την ανακοίνωσή μας, επανερχόμενοι στο καυτό ερώτημα που εξ’
αρχής θέσαμε: Τι μπορεί να σημαίνει η κατάρρευση του Δυτικού Χριστιανισμού
για την τοπική μας Εκκλησία; Μ’ άλλα λόγια, ποιο είναι το μήνυμα, που θέλει να
στείλει ο Θεός σε όλους μας, κλήρο και λαό της Ελλαδικής Εκκλησίας, με αφορμή
αυτή την φρικτή κατάρρευση; Αν μπορούσε ο Θεός να μας μιλήσει με ανθρώπινη
γλώσσα σήμερα, θα μας έλεγε περίπου τα εξής: Για δέστε, που κατάντησε ο
Δυτικός Χριστιανισμός! Για δέστε, σε ποιο μεγάλο βάθος κακών έφθασε! Αλλά
γιατί έφθασε, εδώ που έφθασε; Επειδή έπεσε στην αίρεση και πεισματικά επί 10
αιώνες επιμένει στην αίρεση και δεν μετανοεί. Ε! λοιπόν, προσέξτε, μήπως πάθετε
και εσείς τα ίδια! Προσέξτε μήπως αποδεχόμενοι και μη καταδικάζοντας συνοδικά
την παναίρεση του Οικουμενισμού, φθάσετε και εσείς στο ίδιο κατάντημα με τους
Δυτικούς. Για προσέξτε επίσης, που είναι σήμερα οι επτά λυχνίες (= Εκκλησίες)
της Αποκαλύψεως; Δεν υπάρχουν, έχουν σβήσει από το χάρτη οι πάλαι ποτέ
περιβόητες αυτές Εκκλησίες. Προσέξτε λοιπόν, μήπως πάθετε και εσείς τα ίδια!
Μήπως αφανιστεί και η Ελλαδική τοπική Εκκλησία, όπως αφανίστηκαν οι επτά
τοπικές Εκκλησίες της Μικράς Ασίας!
Για να μη συμβεί λοιπόν, αγαπητοί μας αδελφοί, κληρικοί και λαϊκοί και στην
τοπική μας Εκκλησία ένα τέτοιο ολέθριο κακό, ας ανανήψουμε, ας μετανοήσουμε
και ας πράξουμε ό,τι παραλείψαμε να πράξουμε μέχρι σήμερα. Και πιο
συγκεκριμένα:
Α) Ας φροντίσει η Ιεραρχία μας να συγκροτήσει το συντομότερο Τοπική
Σύνοδο, στην οποία θα καταδικάσει την παναίρεση του Οικουμενισμού. Πολύ
εξοργίζει τον Θεό, να προσπερνούμε αυτή την παναίρεση, σαν να μην υπάρχει,
καθ’ όν χρόνον μεγάλα πνευματικά αναστήματα και θεολογικές προσωπικότητες
την έχουν επισημάνει.
Β) Ας καταδικάσει επίσης ό,τι κακόδοξο θεσμοθετήθηκε στην «Σύνοδο» της
Κρήτης, η οποία, όπως πάμπολλες φορές σχολιάσαμε, αντί να καταδικάσει,
επεκύρωσε συνοδικά τον Οικουμενισμό και τις υφιστάμενες αιρέσεις και πλάνες εν
χώρω και χρόνω, οριοθετούσα την σώζουσα αλήθεια.
Και τέλος,
5
Γ) Ας καταδικάσει συνοδικά, η τοπική μας Εκκλησία το άκυρο Ουκρανικό
Αυτοκέφαλο, για να μην καταντήσει συνήγορος του σχίσματος.
Ας μην ξεχνούμε ότι ο Θεός «ου μυκτηρίζεται», (Γαλ. 6,7) και ότι «φοβερόν το
εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος», (Εβρ. 10,31). Αν αδιαφορήσουμε, κάποια
στιγμή θα λειτουργήσει ο Πνευματικός Νόμος. Λοιπόν, προτού ξεσπάσει η οργή
του Θεού, ας προλάβουμε να πράξουμε τα δέοντα.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;(Αναφορά σε σχετική γεωπολιτική ανάλυση)
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Πατήρ Παύλος
Εν Πειραιεί τη 31η Ιανουαρίου 2022
ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;
(Αναφορά σε σχετική γεωπολιτική ανάλυση)
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο και έγινε άνθρωπος για να
καταργήσει «τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’ έστι τον διάβολον», (Εβρ.
2, 14). Να μας απολυτρώσει από την δυναστεία του, την αμαρτία, τη φθορά και το
θάνατο. Γι’ αυτό ο «απ’ αρχής ανθρωποκτόνος» (Α΄Ιωάν.3,18) μισεί θανάσιμα
την αγία Του Εκκλησία και επιχειρεί εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια να την
καταστρέψει, γνωρίζοντας ότι, δι’ αυτής συντελείται η σωτηρία του ανθρώπου και
η ολοσχερής συντριβή του, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου μας: «νυν ο άρχων
του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω», (Ιω. 12,31). Από την πρώτη ημέρα της επί
γης παρουσίας της μέχρι σήμερα έχει εξαπολύσει εναντίον της, μέσω των
πειθηνίων οργάνων του, ένα πόλεμο σκληρό και λυσσώδη, συνεχή και
ανυποχώρητο, χρησιμοποιώντας πάμπολλες δόλιες μεθοδεύσεις και κάθε
πρόσφορο μέσο, με σκοπό και στόχο να ακυρώσει το σωτηριώδες έργο της.
Στην αρχή χρησιμοποίησε ως όργανά του τους Ιουδαίους, την θρησκευτική
ηγεσία του Ισραήλ και στη συνέχεια τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες, οι οποίοι επί
τρείς αιώνες εξαπέλυσαν φοβερούς διωγμούς, χύνοντας ποταμούς αιμάτων και
οδηγώντας στο μαρτυρικό θάνατο εκατομμύρια μάρτυρες. Νόμισε ότι με την βία
και την κοσμική ισχύ θα την εξαφάνιζε εν τη γενέσει της. Γρήγορα όμως
απογοητεύτηκε, όταν διαπίστωσε, ότι οι διωγμοί έφεραν αντίθετα αποτελέσματα. Η
Εκκλησία βγήκε από τις κατακόμβες πιο ρωμαλέα και πιο δυνατή και κατά
παράδοξο και θαυμαστό τρόπο εξαπλωνόταν σ’ όλα τα στρώματα της κοινωνίας
και σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Αφού απέτυχε μέσω της βίας και των διωγμών, στη συνέχεια μηχανεύτηκε άλλο
τρόπο πολεμικής, τις πλάνες και τις αιρέσεις. Συνεργάστηκε με εγωπαθείς και
πλάνους αιρεσιάρχες, για να νοθεύσει τις αλήθειες της πίστεως, γνωρίζοντας ότι
κάθε αιρετική διδασκαλία οδηγεί στην απώλεια. Η μεθοδεία αυτή υπήρξε η πλέον
οδυνηρή για την Εκκλησία, διότι αν οι διωγμοί ισχυροποιούσαν την Εκκλησία, οι
αιρέσεις και τα σχίσματα την αποδυνάμωναν. Ωστόσο και πάλι δεν κατόρθωσε να
την εξαφανίσει, διότι παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του χριστιανικού
κόσμου απεκόπη από το σώμα της, εν τούτοις Αυτή εξακολουθεί να παραμένει μία
και αδιαίρετη και να επιτελεί το σωτηριώδες έργο της.
Από τον 18 ον αιώνα επενόησε νέα μέθοδο πολεμικής, τον λεγόμενο «Ευρωπαϊκό
Διαφωτισμό». Ήταν ένα κίνημα που είχε σαν πρωταρχικό στόχο να επιφέρει
καίριο πλήγμα στη χριστιανική πίστη, όπως αυτή εμφανιζόταν μέσα στους κόλπους
του χρεωκοπημένου και με δεκάδες κακοδοξίες αλλοτριωμένου Παπισμού.
Στόχευε να απελευθερώσει τον ευρωπαίο άνθρωπο από τις αθλιότητες, την
2
υποκρισία και τις αυθαιρεσίες του πλήρως εκκοσμικευμένου παπικού «ιερατείου»,
από τις κτηνωδίες και τις βαρβαρότητες των σταυροφοριών και της περιβόητης
ιεράς Εξετάσεως.
Στη συνέχεια ανέδειξε στο προσκήνιο της ιστορίας άλλο θηρίο, «αναβαίνον εκ
της αβύσσου», (Αποκ. 11,7), τον Μαρξισμό, ο οποίος διέπραξε ανείπωτες
θηριωδίες, τέτοιες και τόσες, που δε γνώρισε ποτέ μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα.
Μόνο στην άλλοτε κραταιά Σοβιετική Ένωση, στα 70 χρόνια του μαρξιστικού
καθεστώτος, τα αθώα θύματα από τις «εκκαθαρίσεις των συντρόφων» ξεπερνούν
τα 100.000.000! Αλλά και πάλι η Εκκλησία βγήκε νικηφόρα, όταν οι κόκκινοι
τύραννοι αφανίστηκαν και παραδόθηκαν στην χλεύη της ιστορίας.
Στην εποχή μας ο διάβολος με τα επί γης όργανά του έχει αλλάξει τακτική.
Επιχειρεί να πλήξει την Εκκλησία με πολλές ταυτόχρονα μεθοδεύσεις. Η πολεμική
του έχει γίνει πολυεπίπεδη και πολλή πιο επικίνδυνη και δόλια από όλες τις
προηγούμενες. Προσπαθεί να την γκρεμίσει μέσω της παναιρέσεως του
Οικουμενισμού, της Νέας Εποχής, της Νέας Τάξεως πραγμάτων και της
κυοφορούμενης πανθρησκείας, για τα οποία κατά κόρον έχουμε αναφερθεί σε
προηγούμενες δημοσιεύσεις μας.
Φαίνεται όμως ότι έχει επινοήσει και ένα άλλο, νέο είδος πολεμικής, το οποίο
μας ανέλυσε με σαφήνεια ένας Ελληνοαμερικανός, ο James George Jatras,
(Ιάκωβος-Γεώργιος Γιατράς), δημιουργός του «Ιδρύματος Στρατηγικού
Πολιτισμού», (Strategic Culture Foundation), και του εγκύρου ενημερωτικού
οργάνου του. Πρόκειται για διακεκριμένο πρόσωπο, διότι διετέλεσε πρώην
πρέσβης των ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική και διπλωματικός σύμβουλος της
επιτροπής του Κογκρέσου επί της εξωτερικής πολιτικής. Διακρίνεται μεταξύ των
μελών της ελληνικής κοινότητος στις ΗΠΑ για το ακοίμητο ενδιαφέρον του για
την μοίρα του Ελληνισμού και την μαχητική του υπεράσπιση της Χριστιανικής
Ορθοδοξίας, του αιωνίου στόχου της Δύσεως, όπως καταγγέλλει στην κατωτέρω
αφυπνιστική μελέτη του. Η περισπούδαστη και αποκαλυπτική μελέτη του, με
τίτλο: «Eπιχείρηση Διάλυσης της Ορθοδοξίας με Ελληνική Συνέργεια»,
μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον κ. Μιχαήλ Στυλιανού και δημοσιεύτηκε στο
μαχητικό δημοσιογραφικό και αποκαλυπτικό ιστολόγιο «Ξυπνήστε Ρε»
(https://www. Ksipnistere .com /2022/01/e_23.html). Μελετήσαμε με προσοχή το
σύντομο, αλλά μεστό νοημάτων δημοσίευμα και επιλέξαμε ορισμένα
αποσπάσματα, τα οποία παραθέτουμε, με σύντομο σχολιασμό, για την ενημέρωση
των αναγνωστών μας.
Ο συντάκτης αρχίζει την μελέτη του με τον φονικό και «ακατανόητο» πόλεμο
εναντίον της Ορθόδοξης Σερβίας την δεκαετία του 1990 και τα στοχευμένα
πλήγματα κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Θεωρεί ότι αποτελούν αρχή ωδίνων για
την Ορθόδοξη Εκκλησία. Έγραψε: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία των 250
εκατομμυρίων και πλέον μελών πρέπει να τεθεί σε υποταγή, ή ακόμα καλύτερα,
να θρυμματιστεί. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει αρκετά γεγονότα που
υποδεικνύουν αυτόν τον σκοπό. ….Για τους όχι λιγότερο άθεους διαδόχους των
κομμουνιστών που κυβερνούν τώρα το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης μέσω
3
των διπλών γραφειοκρατιών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η
θρησκεία – ή τουλάχιστον ο Χριστιανισμός – παραμένει μια οπισθοδρομική
δύναμη που πρέπει να ξεπεραστεί. Τους βοηθά το γεγονός ότι στη Δυτική
Ευρώπη (και όλο και περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες), ο
καταναλωτισμός, ο φεμινισμός, οι ΛΟΑΤ, (σεξουαλικά αποκλίνοντες), η
πολυπολιτισμικότητα και άλλες υλιστικές μεταμοντέρνες εναλλακτικές λύσεις
έχουν αποδειχθεί πολύ πιο διαβρωτικές του Χριστιανισμού από τον δυναμίτη, τις
σφαίρες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα ψυχιατρικά νοσοκομεία».
Νομίζουμε ότι δεν πέφτει έξω. Οι δυτικές κυβερνήσεις, άμοιροι της Ορθοδόξου
Παραδόσεως, θεωρούν την Ορθοδοξία ως «οπισθοδρομική» διότι είναι ασύμβατη
με τις «αξίες» του «Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού», που αποτελούν σήμερα τα
θεμέλια του δυτικού πολιτισμού. Το γεγονός ότι το Κοράνιο είναι πολύ πιο
ασύμβατο με τις «αξίες» του «Ευρωπαϊκού διαφωτισμού», από ό,τι το Ευαγγέλιο,
αυτό δεν τους ενοχλεί. Δεν τους προβληματίζει το γεγονός, ότι το Ισλάμ σήμερα
εξαπλώνεται με ραγδαίους ρυθμούς στις χώρες της Δύσεως, διαβρώνοντας τις
δυτικές κοινωνίες επικίνδυνα. Και τούτο διότι ο στόχος τους δεν είναι το Ισλάμ,
αλλά η Εκκλησία. Το Ισλάμ είναι ένα άλλου είδους εργαλείο στα χέρια του
διαβόλου, για να πολεμήσει την Εκκλησία. Γι’ αυτό και τα σκοτεινά κέντρα του
Διεθνούς Σιωνισμού δεν έχουν λάβει εντολή από τον διάβολο, να πολεμήσουν το
Ισλάμ, αλλά την Εκκλησία.
Παρά κάτω έγραψε: «Υπάρχει επίσης ένα γεωπολιτικό στοιχείο. Επειδή ο
μεγαλύτερος στόχος του ΝΑΤΟ/ΕΕ είναι η Ρωσία και επειδή η αναβίωση της
Ορθόδοξης Εκκλησίας έχει κεντρική σημασία για την αναβίωση της Ρωσίας –
συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής της αποφασιστικότητας να αντισταθεί
στη δυτική επιθετικότητα, όπως έχει κάνει τόσες φορές στο παρελθόν απέναντι
στη Γερμανία, τη Σουηδία, την Πολωνία, τη Γαλλία κ.λπ.– η Ορθόδοξη
Εκκλησία βρίσκεται στο στόχαστρο». Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο
διαχρονικός μεγάλος αντίπαλος των δυτικών κυβερνήσεων είναι η Ορθόδοξη
Ρωσία! Δεν είναι τυχαίο, το ότι στο παρελθόν τα άθεα μαρξιστικά καθεστώτα
επιβλήθηκαν σε Ορθόδοξα κράτη, Ρωσία και Βαλκάνια. Προφανώς, διότι ο
απώτερος σκοπός τους ήταν η καταστροφή της Ορθοδοξίας! Δεν είναι επίσης
τυχαίο το γεγονός ότι σήμερα όλες οι δυτικές κυβερνήσεις, συσπειρωμένες και
ενωμένες μεταξύ τους, σαν μια γροθιά, απειλούν με πόλεμο τη Ρωσία με αφορμή
το γνωστό ουκρανικό ζήτημα, αδιαφορώντας για το γεγονός, ότι ένας τέτοιος
πόλεμος θα οδηγήσει σίγουρα σε γενικότερη ανάφλεξη και πολύ πιθανόν σε ένα
τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.
Παρά κάτω γράφει ότι σύμφωνα με τις απόψεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ: «Η
Εκκλησία, από την πλευρά της, ενεργεί ως ο βραχίονας ήπιας ισχύος του
ρωσικού κράτους, ασκώντας την εξουσία της με τρόπους που βοηθούν το
Κρεμλίνο στη διάδοση της ρωσικής επιρροής τόσο στην άμεση γειτονιά της
Ρωσίας όσο και σε όλο τον κόσμο. Το Κρεμλίνο βοηθά επίσης την Εκκλησία, η
οποία εργάζεται για να αυξήσει την εμβέλειά της. Ο Βλαντιμίρ Γιακούνιν, ένας
από τους εσωτερικούς κύκλους του Πούτιν και αφοσιωμένο μέλος της ROC,
4
(Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας) διευκόλυνε το 2007 τη συμφιλίωσή της με τη
Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Εξορία, (η οποία είχε διαχωριστεί από το
Πατριαρχείο Μόσχας στις αρχές της σοβιετικής εποχής, ώστε να μην
αναγνωρίσει το νέο μπολσεβίκικο κράτος), γεγονός που αύξησε σημαντικά την
επιρροή και την εξουσία του [Πατριάρχη Μόσχας] Κύριλλου εκτός Ρωσίας. Ο
Πούτιν, επαινώντας αυτό το γεγονός, δήλωσε τότε: “Η αναβίωση της ενότητας
της εκκλησίας είναι μια κρίσιμη προϋπόθεση για την αναβίωση της χαμένης
ενότητας ολόκληρου του “ρωσικού κόσμου”, ο οποίος είχε πάντα την ορθόδοξη
πίστη ως ένα από τα θεμέλιά του”». Ενοχλεί ιδιαίτερα τη Δύση το ότι σήμερα μια
μεγάλη παγκόσμια πυρηνική υπερδύναμη, η Ρωσία, είναι στη συντριπτική της
πλειοψηφία Ορθόδοξη. Τους εξοργίζει ιδιαίτερα το ότι η Ορθοδοξία αποτελεί
παράγοντα ενότητος και παίζει κυρίαρχο ρόλο στη ζωή της ρωσικής κοινωνίας.
Κάτι που δεν συμβαίνει στις δυτικές κοινωνίες, στις οποίες η θρησκεία είναι
ιδιωτική υπόθεση του κάθε πολίτου και δεν παίζει κανένα σχεδόν ρόλο στην
οργάνωση της κοινωνικής ζωής.
Κατόπιν έρχεται στο φλέγον ζήτημα της δημιουργίας του μεγάλου σχίσματος
του 2018, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ορισμένων ελληνοφώνων
Εκκλησιών και του Πατριαρχείου της Ρωσίας, εξ’ αιτίας του ουκρανικού
Αυτοκεφάλου. Έγραψε: «Πριν από ένα χρόνο, ο Παναγιότατος Βαρθολομαίος Α΄,
Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αναγνώρισε ως νέα “αυτοκέφαλη” (εξ
ολοκλήρου αυτοδιοικουμένη) “Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας” (“ΟCU”),
πρόσωπα που μέχρι τότε τελούσαν σε διεθνή απομόνωση ως σχισματικοί και
απατεώνες αποκλεισμένοι από όλες τις ορθόδοξες δικαιοδοσίες. Έκτοτε, η
Κωνσταντινούπολη, με την απροκάλυπτη βοήθεια του υπουργείου Εξωτερικών
των ΗΠΑ και της ελληνικής κυβέρνησης, κατάφερε να συγκεντρώσει μερικές
επιπλέον αναγνωρίσεις, ιδίως από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης
Αφρικής και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, (και οι δύο εξαρτώνται από τις
ελληνικές κρατικές επιδοτήσεις), αλλά απορρίφθηκαν κατηγορηματικά από
πολλούς επισκόπους, κληρικούς και πιστούς στις αφρικανικές και ελληνικές
δικαιοδοσίες. Αρκετές Εκκλησίες, κυρίως η Αντιόχεια και η Σερβία,
υποστηρίζουν ανοιχτά την κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, η
οποία παραμένει αυτόνομο τμήμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας». Το
Γραφείο μας έχει αναλύσει, σε πολλές ανακοινώσεις του την ωμή παρέμβαση των
δυτικών κυβερνήσεων και ειδικά των ΗΠΑ και ταυτόχρονα τις αντικανονικές
ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο ζήτημα της χορήγησης
Αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς του Κιέβου. Προφανώς ο στόχος των δυτικών
για δημιουργία σχισμάτων στην Ορθοδοξία πραγματοποιήθηκε! Η μόνη χαμένη
είναι η ενότητα της Ορθοδοξίας.
Ο συντάκτης αναλύει στη συνέχεια την επίθεση κατά της Εκκλησίας με την
οργανωμένη και κατευθυνόμενη ανηθικότητα. Έγραψε: «Οι κυβερνήσεις των
πρώην χριστιανικών χωρών της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης έχουν
καταστήσει την ιδεολογία ΛΟΑΤ αναπόσπαστο στοιχείο της προώθησης των
“ανθρωπίνων δικαιωμάτων” και της “δημοκρατίας” σε πρώην κομμουνιστικές
5
χώρες…. Αυτό περιλαμβάνει την πίεση προς τις συμμορφούμενες κυβερνήσεις
των ευρωπαϊκών χωρών που πρόσφατα βγήκαν από τον κομμουνισμό για να
πραγματοποιήσουν “παρελάσεις υπερηφάνειας” που προσβάλλουν τις τοπικές
ευαισθησίες. Το μήνυμα προς τις παραδοσιακές κοινωνίες εξακολουθεί να
βασίζεται στη χριστιανική ηθική, αλλά με τις ελίτ δεσμευμένες σε “μια
ευρωπαϊκή πορεία”, που σημαίνει ένταξη στο ΝΑΤΟ και (ίσως κάποια μέρα...) η
Ευρωπαϊκή Ένωση ότι είναι μια συμφωνία πακέτο. Δεν μπορείτε να επιλέξετε
ποιο μέρος της δυτικής “δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των
ελεύθερων αγορών” θέλετε και ποιο όχι. Δεν μπορείς να έχεις υπερατλαντισμό
χωρίς τρανσεξουαλισμό»!
Είναι γνωστό ότι η ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας, που
θεσμοθετείται με την νομική αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας εντάσσεται μέσα
στην ευρύτερη ιδεολογία της Νέας Εποχής, η οποία στοχεύει στην ανατροπή της
Ορθόδοξης χριστιανικής Ηθικής και στην ανοικοδόμηση του νέου μοντέλου της
αντίστροφης ηθικής που αποτελεί την ηθική της Νέας Εποχής. Εκείνο που κατ’
εξοχήν εκνευρίζει τις δυτικές κυβερνήσεις είναι το γεγονός ότι σήμερα η Ορθόδοξη
Ρωσία, μέσω της Εκκλησίας, εξακολουθεί να αντιστέκεται στα ομοφυλοφιλικά
κινήματα και στην ιδεολογία της Νέας Εποχής.
Τελειώνει την μελέτη του με το νέο μέτωπο κατά της Ορθοδοξίας στην Σερβία.
Έγραψε: «Τώρα στο στόχαστρο βρίσκεται η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία που
μαστιγώνει το νέο μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφιο της ΕΕ Μαυροβούνιο, με την
ψήφιση νέου νόμου που απαιτεί από τα θρησκευτικά όργανα να αποδείξουν την
ιδιοκτησία των ακινήτων τους πριν από το 1918»! Δυστυχώς το Μαυροβούνιο
και τα Σκόπια φαίνεται ότι θα είναι ένα «νέο Ουκρανικό» για την Ορθοδοξία!
Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο, με δικά μας σχόλια, λόγω περιορισμένου
χώρου της παρούσας ανακοίνωσής μας. Ο κ. Γιατράς, απέδειξε ότι η Ορθοδοξία, η
Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, βρίσκεται στο
στόχαστρο των συγχρόνων χριστιανομάχων δυνάμεων. Σε μας απομένει όχι η
σωτηρία της Ορθοδοξίας, (η Ορθοδοξία σώζει και δεν σώζεται), αλλά η μετάνοια,
ώστε να παραμείνουμε εδραίοι και αμετακίνητοι στην ώρα του μεγάλου
πειρασμού. Αλλά και η συνειδητοποίησή μας ότι βαδίζουμε σε δύσκολες εποχές,
εσχατολογικές και αποκαλυπτικές, όπου θα δοκιμασθεί σκληρά η πίστη μας. Ο
διάβολος, με τη δύναμη που του παρέχει ο σύγχρονος λίαν αποστατημένος κόσμος,
θα καταφέρει στο μέλλον και άλλα πλήγματα στην Εκκλησία, η οποία όμως στο
τέλος θα είναι η νικήτρια, όπως μυριάδες φορές στη δισχιλιόχρονη ιστορία της,
γιατί ο δομήτωρ της «εξήλθε νικών και ίνα νικήσει», (Αποκ. 6,2), και είναι η αρχή
και το τέλος της ιστορίας.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2022
Ενθρόνιση της εικόνας της "Παναγίας της Ρομφαίας κ του Πόνου" στο ναό μας
Ευχαριστούμε την αντιπρόεδρο του Φιλοπτώχου κα Renata Vakopoulou για την ανταπόκριση ,τις φωτογραφίες κ την πλήρη κάλυψη της τελετής της ενθρόνισης!
Renata Vakopoulou
Στον Ιερό Ναό Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού Καστέλλας , στον εμβληματικό ναό όπως χαρακτήρισε τον Ιερό Ναό μας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, σήμερα Κυριακή 30.1.22 ενθρόνισε την Ιερά Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της επικεκλημένης «του πόνου».
ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 31η Ιανουαρίου 2022
ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;
(Αναφορά σε σχετική γεωπολιτική ανάλυση)
Πατήρ Παύλος
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο και έγινε άνθρωπος για να
καταργήσει «τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’ έστι τον διάβολον», (Εβρ.
2, 14). Να μας απολυτρώσει από την δυναστεία του, την αμαρτία, τη φθορά και το
θάνατο. Γι’ αυτό ο «απ’ αρχής ανθρωποκτόνος» (Α΄Ιωάν.3,18) μισεί θανάσιμα
την αγία Του Εκκλησία και επιχειρεί εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια να την
καταστρέψει, γνωρίζοντας ότι, δι’ αυτής συντελείται η σωτηρία του ανθρώπου και
η ολοσχερής συντριβή του, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου μας: «νυν ο άρχων
του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω», (Ιω. 12,31). Από την πρώτη ημέρα της επί
γης παρουσίας της μέχρι σήμερα έχει εξαπολύσει εναντίον της, μέσω των
πειθηνίων οργάνων του, ένα πόλεμο σκληρό και λυσσώδη, συνεχή και
ανυποχώρητο, χρησιμοποιώντας πάμπολλες δόλιες μεθοδεύσεις και κάθε
πρόσφορο μέσο, με σκοπό και στόχο να ακυρώσει το σωτηριώδες έργο της.
Στην αρχή χρησιμοποίησε ως όργανά του τους Ιουδαίους, την θρησκευτική
ηγεσία του Ισραήλ και στη συνέχεια τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες, οι οποίοι επί
τρείς αιώνες εξαπέλυσαν φοβερούς διωγμούς, χύνοντας ποταμούς αιμάτων και
οδηγώντας στο μαρτυρικό θάνατο εκατομμύρια μάρτυρες. Νόμισε ότι με την βία
και την κοσμική ισχύ θα την εξαφάνιζε εν τη γενέσει της. Γρήγορα όμως
απογοητεύτηκε, όταν διαπίστωσε, ότι οι διωγμοί έφεραν αντίθετα αποτελέσματα. Η
Εκκλησία βγήκε από τις κατακόμβες πιο ρωμαλέα και πιο δυνατή και κατά
παράδοξο και θαυμαστό τρόπο εξαπλωνόταν σ’ όλα τα στρώματα της κοινωνίας
και σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Αφού απέτυχε μέσω της βίας και των διωγμών, στη συνέχεια μηχανεύτηκε άλλο
τρόπο πολεμικής, τις πλάνες και τις αιρέσεις. Συνεργάστηκε με εγωπαθείς και
πλάνους αιρεσιάρχες, για να νοθεύσει τις αλήθειες της πίστεως, γνωρίζοντας ότι
κάθε αιρετική διδασκαλία οδηγεί στην απώλεια. Η μεθοδεία αυτή υπήρξε η πλέον
οδυνηρή για την Εκκλησία, διότι αν οι διωγμοί ισχυροποιούσαν την Εκκλησία, οι
αιρέσεις και τα σχίσματα την αποδυνάμωναν. Ωστόσο και πάλι δεν κατόρθωσε να
την εξαφανίσει, διότι παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του χριστιανικού
κόσμου απεκόπη από το σώμα της, εν τούτοις Αυτή εξακολουθεί να παραμένει μία
και αδιαίρετη και να επιτελεί το σωτηριώδες έργο της.
Από τον 18 ον αιώνα επενόησε νέα μέθοδο πολεμικής, τον λεγόμενο «Ευρωπαϊκό
Διαφωτισμό». Ήταν ένα κίνημα που είχε σαν πρωταρχικό στόχο να επιφέρει
καίριο πλήγμα στη χριστιανική πίστη, όπως αυτή εμφανιζόταν μέσα στους κόλπους
του χρεωκοπημένου και με δεκάδες κακοδοξίες αλλοτριωμένου Παπισμού.
Στόχευε να απελευθερώσει τον ευρωπαίο άνθρωπο από τις αθλιότητες, την
2
υποκρισία και τις αυθαιρεσίες του πλήρως εκκοσμικευμένου παπικού «ιερατείου»,
από τις κτηνωδίες και τις βαρβαρότητες των σταυροφοριών και της περιβόητης
ιεράς Εξετάσεως.
Στη συνέχεια ανέδειξε στο προσκήνιο της ιστορίας άλλο θηρίο, «αναβαίνον εκ
της αβύσσου», (Αποκ. 11,7), τον Μαρξισμό, ο οποίος διέπραξε ανείπωτες
θηριωδίες, τέτοιες και τόσες, που δε γνώρισε ποτέ μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα.
Μόνο στην άλλοτε κραταιά Σοβιετική Ένωση, στα 70 χρόνια του μαρξιστικού
καθεστώτος, τα αθώα θύματα από τις «εκκαθαρίσεις των συντρόφων» ξεπερνούν
τα 100.000.000! Αλλά και πάλι η Εκκλησία βγήκε νικηφόρα, όταν οι κόκκινοι
τύραννοι αφανίστηκαν και παραδόθηκαν στην χλεύη της ιστορίας.
Στην εποχή μας ο διάβολος με τα επί γης όργανά του έχει αλλάξει τακτική.
Επιχειρεί να πλήξει την Εκκλησία με πολλές ταυτόχρονα μεθοδεύσεις. Η πολεμική
του έχει γίνει πολυεπίπεδη και πολλή πιο επικίνδυνη και δόλια από όλες τις
προηγούμενες. Προσπαθεί να την γκρεμίσει μέσω της παναιρέσεως του
Οικουμενισμού, της Νέας Εποχής, της Νέας Τάξεως πραγμάτων και της
κυοφορούμενης πανθρησκείας, για τα οποία κατά κόρον έχουμε αναφερθεί σε
προηγούμενες δημοσιεύσεις μας.
Φαίνεται όμως ότι έχει επινοήσει και ένα άλλο, νέο είδος πολεμικής, το οποίο
μας ανέλυσε με σαφήνεια ένας Ελληνοαμερικανός, ο James George Jatras,
(Ιάκωβος-Γεώργιος Γιατράς), δημιουργός του «Ιδρύματος Στρατηγικού
Πολιτισμού», (Strategic Culture Foundation), και του εγκύρου ενημερωτικού
οργάνου του. Πρόκειται για διακεκριμένο πρόσωπο, διότι διετέλεσε πρώην
πρέσβης των ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική και διπλωματικός σύμβουλος της
επιτροπής του Κογκρέσου επί της εξωτερικής πολιτικής. Διακρίνεται μεταξύ των
μελών της ελληνικής κοινότητος στις ΗΠΑ για το ακοίμητο ενδιαφέρον του για
την μοίρα του Ελληνισμού και την μαχητική του υπεράσπιση της Χριστιανικής
Ορθοδοξίας, του αιωνίου στόχου της Δύσεως, όπως καταγγέλλει στην κατωτέρω
αφυπνιστική μελέτη του. Η περισπούδαστη και αποκαλυπτική μελέτη του, με
τίτλο: «Eπιχείρηση Διάλυσης της Ορθοδοξίας με Ελληνική Συνέργεια»,
μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον κ. Μιχαήλ Στυλιανού και δημοσιεύτηκε στο
μαχητικό δημοσιογραφικό και αποκαλυπτικό ιστολόγιο «Ξυπνήστε Ρε»
(https://www. Ksipnistere .com /2022/01/e_23.html). Μελετήσαμε με προσοχή το
σύντομο, αλλά μεστό νοημάτων δημοσίευμα και επιλέξαμε ορισμένα
αποσπάσματα, τα οποία παραθέτουμε, με σύντομο σχολιασμό, για την ενημέρωση
των αναγνωστών μας.
Ο συντάκτης αρχίζει την μελέτη του με τον φονικό και «ακατανόητο» πόλεμο
εναντίον της Ορθόδοξης Σερβίας την δεκαετία του 1990 και τα στοχευμένα
πλήγματα κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Θεωρεί ότι αποτελούν αρχή ωδίνων για
την Ορθόδοξη Εκκλησία. Έγραψε: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία των 250
εκατομμυρίων και πλέον μελών πρέπει να τεθεί σε υποταγή, ή ακόμα καλύτερα,
να θρυμματιστεί. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει αρκετά γεγονότα που
υποδεικνύουν αυτόν τον σκοπό. ….Για τους όχι λιγότερο άθεους διαδόχους των
κομμουνιστών που κυβερνούν τώρα το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης μέσω
3
των διπλών γραφειοκρατιών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η
θρησκεία – ή τουλάχιστον ο Χριστιανισμός – παραμένει μια οπισθοδρομική
δύναμη που πρέπει να ξεπεραστεί. Τους βοηθά το γεγονός ότι στη Δυτική
Ευρώπη (και όλο και περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες), ο
καταναλωτισμός, ο φεμινισμός, οι ΛΟΑΤ, (σεξουαλικά αποκλίνοντες), η
πολυπολιτισμικότητα και άλλες υλιστικές μεταμοντέρνες εναλλακτικές λύσεις
έχουν αποδειχθεί πολύ πιο διαβρωτικές του Χριστιανισμού από τον δυναμίτη, τις
σφαίρες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα ψυχιατρικά νοσοκομεία».
Νομίζουμε ότι δεν πέφτει έξω. Οι δυτικές κυβερνήσεις, άμοιροι της Ορθοδόξου
Παραδόσεως, θεωρούν την Ορθοδοξία ως «οπισθοδρομική» διότι είναι ασύμβατη
με τις «αξίες» του «Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού», που αποτελούν σήμερα τα
θεμέλια του δυτικού πολιτισμού. Το γεγονός ότι το Κοράνιο είναι πολύ πιο
ασύμβατο με τις «αξίες» του «Ευρωπαϊκού διαφωτισμού», από ό,τι το Ευαγγέλιο,
αυτό δεν τους ενοχλεί. Δεν τους προβληματίζει το γεγονός, ότι το Ισλάμ σήμερα
εξαπλώνεται με ραγδαίους ρυθμούς στις χώρες της Δύσεως, διαβρώνοντας τις
δυτικές κοινωνίες επικίνδυνα. Και τούτο διότι ο στόχος τους δεν είναι το Ισλάμ,
αλλά η Εκκλησία. Το Ισλάμ είναι ένα άλλου είδους εργαλείο στα χέρια του
διαβόλου, για να πολεμήσει την Εκκλησία. Γι’ αυτό και τα σκοτεινά κέντρα του
Διεθνούς Σιωνισμού δεν έχουν λάβει εντολή από τον διάβολο, να πολεμήσουν το
Ισλάμ, αλλά την Εκκλησία.
Παρά κάτω έγραψε: «Υπάρχει επίσης ένα γεωπολιτικό στοιχείο. Επειδή ο
μεγαλύτερος στόχος του ΝΑΤΟ/ΕΕ είναι η Ρωσία και επειδή η αναβίωση της
Ορθόδοξης Εκκλησίας έχει κεντρική σημασία για την αναβίωση της Ρωσίας –
συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής της αποφασιστικότητας να αντισταθεί
στη δυτική επιθετικότητα, όπως έχει κάνει τόσες φορές στο παρελθόν απέναντι
στη Γερμανία, τη Σουηδία, την Πολωνία, τη Γαλλία κ.λπ.– η Ορθόδοξη
Εκκλησία βρίσκεται στο στόχαστρο». Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο
διαχρονικός μεγάλος αντίπαλος των δυτικών κυβερνήσεων είναι η Ορθόδοξη
Ρωσία! Δεν είναι τυχαίο, το ότι στο παρελθόν τα άθεα μαρξιστικά καθεστώτα
επιβλήθηκαν σε Ορθόδοξα κράτη, Ρωσία και Βαλκάνια. Προφανώς, διότι ο
απώτερος σκοπός τους ήταν η καταστροφή της Ορθοδοξίας! Δεν είναι επίσης
τυχαίο το γεγονός ότι σήμερα όλες οι δυτικές κυβερνήσεις, συσπειρωμένες και
ενωμένες μεταξύ τους, σαν μια γροθιά, απειλούν με πόλεμο τη Ρωσία με αφορμή
το γνωστό ουκρανικό ζήτημα, αδιαφορώντας για το γεγονός, ότι ένας τέτοιος
πόλεμος θα οδηγήσει σίγουρα σε γενικότερη ανάφλεξη και πολύ πιθανόν σε ένα
τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.
Παρά κάτω γράφει ότι σύμφωνα με τις απόψεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ: «Η
Εκκλησία, από την πλευρά της, ενεργεί ως ο βραχίονας ήπιας ισχύος του
ρωσικού κράτους, ασκώντας την εξουσία της με τρόπους που βοηθούν το
Κρεμλίνο στη διάδοση της ρωσικής επιρροής τόσο στην άμεση γειτονιά της
Ρωσίας όσο και σε όλο τον κόσμο. Το Κρεμλίνο βοηθά επίσης την Εκκλησία, η
οποία εργάζεται για να αυξήσει την εμβέλειά της. Ο Βλαντιμίρ Γιακούνιν, ένας
από τους εσωτερικούς κύκλους του Πούτιν και αφοσιωμένο μέλος της ROC,
4
(Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας) διευκόλυνε το 2007 τη συμφιλίωσή της με τη
Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Εξορία, (η οποία είχε διαχωριστεί από το
Πατριαρχείο Μόσχας στις αρχές της σοβιετικής εποχής, ώστε να μην
αναγνωρίσει το νέο μπολσεβίκικο κράτος), γεγονός που αύξησε σημαντικά την
επιρροή και την εξουσία του [Πατριάρχη Μόσχας] Κύριλλου εκτός Ρωσίας. Ο
Πούτιν, επαινώντας αυτό το γεγονός, δήλωσε τότε: “Η αναβίωση της ενότητας
της εκκλησίας είναι μια κρίσιμη προϋπόθεση για την αναβίωση της χαμένης
ενότητας ολόκληρου του “ρωσικού κόσμου”, ο οποίος είχε πάντα την ορθόδοξη
πίστη ως ένα από τα θεμέλιά του”». Ενοχλεί ιδιαίτερα τη Δύση το ότι σήμερα μια
μεγάλη παγκόσμια πυρηνική υπερδύναμη, η Ρωσία, είναι στη συντριπτική της
πλειοψηφία Ορθόδοξη. Τους εξοργίζει ιδιαίτερα το ότι η Ορθοδοξία αποτελεί
παράγοντα ενότητος και παίζει κυρίαρχο ρόλο στη ζωή της ρωσικής κοινωνίας.
Κάτι που δεν συμβαίνει στις δυτικές κοινωνίες, στις οποίες η θρησκεία είναι
ιδιωτική υπόθεση του κάθε πολίτου και δεν παίζει κανένα σχεδόν ρόλο στην
οργάνωση της κοινωνικής ζωής.
Κατόπιν έρχεται στο φλέγον ζήτημα της δημιουργίας του μεγάλου σχίσματος
του 2018, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ορισμένων ελληνοφώνων
Εκκλησιών και του Πατριαρχείου της Ρωσίας, εξ’ αιτίας του ουκρανικού
Αυτοκεφάλου. Έγραψε: «Πριν από ένα χρόνο, ο Παναγιότατος Βαρθολομαίος Α΄,
Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αναγνώρισε ως νέα “αυτοκέφαλη” (εξ
ολοκλήρου αυτοδιοικουμένη) “Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας” (“ΟCU”),
πρόσωπα που μέχρι τότε τελούσαν σε διεθνή απομόνωση ως σχισματικοί και
απατεώνες αποκλεισμένοι από όλες τις ορθόδοξες δικαιοδοσίες. Έκτοτε, η
Κωνσταντινούπολη, με την απροκάλυπτη βοήθεια του υπουργείου Εξωτερικών
των ΗΠΑ και της ελληνικής κυβέρνησης, κατάφερε να συγκεντρώσει μερικές
επιπλέον αναγνωρίσεις, ιδίως από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης
Αφρικής και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, (και οι δύο εξαρτώνται από τις
ελληνικές κρατικές επιδοτήσεις), αλλά απορρίφθηκαν κατηγορηματικά από
πολλούς επισκόπους, κληρικούς και πιστούς στις αφρικανικές και ελληνικές
δικαιοδοσίες. Αρκετές Εκκλησίες, κυρίως η Αντιόχεια και η Σερβία,
υποστηρίζουν ανοιχτά την κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, η
οποία παραμένει αυτόνομο τμήμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας». Το
Γραφείο μας έχει αναλύσει, σε πολλές ανακοινώσεις του την ωμή παρέμβαση των
δυτικών κυβερνήσεων και ειδικά των ΗΠΑ και ταυτόχρονα τις αντικανονικές
ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο ζήτημα της χορήγησης
Αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς του Κιέβου. Προφανώς ο στόχος των δυτικών
για δημιουργία σχισμάτων στην Ορθοδοξία πραγματοποιήθηκε! Η μόνη χαμένη
είναι η ενότητα της Ορθοδοξίας.
Ο συντάκτης αναλύει στη συνέχεια την επίθεση κατά της Εκκλησίας με την
οργανωμένη και κατευθυνόμενη ανηθικότητα. Έγραψε: «Οι κυβερνήσεις των
πρώην χριστιανικών χωρών της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης έχουν
καταστήσει την ιδεολογία ΛΟΑΤ αναπόσπαστο στοιχείο της προώθησης των
“ανθρωπίνων δικαιωμάτων” και της “δημοκρατίας” σε πρώην κομμουνιστικές
5
χώρες…. Αυτό περιλαμβάνει την πίεση προς τις συμμορφούμενες κυβερνήσεις
των ευρωπαϊκών χωρών που πρόσφατα βγήκαν από τον κομμουνισμό για να
πραγματοποιήσουν “παρελάσεις υπερηφάνειας” που προσβάλλουν τις τοπικές
ευαισθησίες. Το μήνυμα προς τις παραδοσιακές κοινωνίες εξακολουθεί να
βασίζεται στη χριστιανική ηθική, αλλά με τις ελίτ δεσμευμένες σε “μια
ευρωπαϊκή πορεία”, που σημαίνει ένταξη στο ΝΑΤΟ και (ίσως κάποια μέρα...) η
Ευρωπαϊκή Ένωση ότι είναι μια συμφωνία πακέτο. Δεν μπορείτε να επιλέξετε
ποιο μέρος της δυτικής “δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των
ελεύθερων αγορών” θέλετε και ποιο όχι. Δεν μπορείς να έχεις υπερατλαντισμό
χωρίς τρανσεξουαλισμό»!
Είναι γνωστό ότι η ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας, που
θεσμοθετείται με την νομική αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας εντάσσεται μέσα
στην ευρύτερη ιδεολογία της Νέας Εποχής, η οποία στοχεύει στην ανατροπή της
Ορθόδοξης χριστιανικής Ηθικής και στην ανοικοδόμηση του νέου μοντέλου της
αντίστροφης ηθικής που αποτελεί την ηθική της Νέας Εποχής. Εκείνο που κατ’
εξοχήν εκνευρίζει τις δυτικές κυβερνήσεις είναι το γεγονός ότι σήμερα η Ορθόδοξη
Ρωσία, μέσω της Εκκλησίας, εξακολουθεί να αντιστέκεται στα ομοφυλοφιλικά
κινήματα και στην ιδεολογία της Νέας Εποχής.
Τελειώνει την μελέτη του με το νέο μέτωπο κατά της Ορθοδοξίας στην Σερβία.
Έγραψε: «Τώρα στο στόχαστρο βρίσκεται η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία που
μαστιγώνει το νέο μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφιο της ΕΕ Μαυροβούνιο, με την
ψήφιση νέου νόμου που απαιτεί από τα θρησκευτικά όργανα να αποδείξουν την
ιδιοκτησία των ακινήτων τους πριν από το 1918»! Δυστυχώς το Μαυροβούνιο
και τα Σκόπια φαίνεται ότι θα είναι ένα «νέο Ουκρανικό» για την Ορθοδοξία!
Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο, με δικά μας σχόλια, λόγω περιορισμένου
χώρου της παρούσας ανακοίνωσής μας. Ο κ. Γιατράς, απέδειξε ότι η Ορθοδοξία, η
Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, βρίσκεται στο
στόχαστρο των συγχρόνων χριστιανομάχων δυνάμεων. Σε μας απομένει όχι η
σωτηρία της Ορθοδοξίας, (η Ορθοδοξία σώζει και δεν σώζεται), αλλά η μετάνοια,
ώστε να παραμείνουμε εδραίοι και αμετακίνητοι στην ώρα του μεγάλου
πειρασμού. Αλλά και η συνειδητοποίησή μας ότι βαδίζουμε σε δύσκολες εποχές,
εσχατολογικές και αποκαλυπτικές, όπου θα δοκιμασθεί σκληρά η πίστη μας. Ο
διάβολος, με τη δύναμη που του παρέχει ο σύγχρονος λίαν αποστατημένος κόσμος,
θα καταφέρει στο μέλλον και άλλα πλήγματα στην Εκκλησία, η οποία όμως στο
τέλος θα είναι η νικήτρια, όπως μυριάδες φορές στη δισχιλιόχρονη ιστορία της,
γιατί ο δομήτωρ της «εξήλθε νικών και ίνα νικήσει», (Αποκ. 6,2), και είναι η αρχή
και το τέλος της ιστορίας.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ;
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 24η Ιανουαρίου 2022
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ;
(Σχόλιο σε άρθρο φραγκολατίνου «αρχιεπισκόπου»)
Η αίρεση είναι η πιο φοβερή αρρώστια, το πιο ολέθριο κακό μέσα στο σώμα της
Εκκλησίας. Οι εκπεσόντες αιρετικοί συνήθως αδυνατούν, εξ’ αιτίας της αλαζονείας
των, να αντιληφθούν ότι βρίσκονται σε πλάνη, γι’ αυτό και είναι πολύ δύσκολο, αν
όχι αδύνατο, να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στην Εκκλησία. Εστερημένοι
της Θείας Χάριτος, όχι μόνο δεν συναισθάνονται την τραγική τους κατάσταση,
αλλά στρέφουν τα βέλη τους προς τα υγιή μέλη της Εκκλησίας, καταλογίζοντάς
τους δήθεν «αιρετικές» απόψεις. Κλασικό παράδειγμα οι κατηγορίες των
αιρετικών παπικών, οι οποίοι επί χίλια χρόνια κατηγορούν την Ορθοδοξία ως
«αίρεση», επειδή αυτή έχει απορρίψει τις πάμπολλες αιρετικές δοξασίες των, που
έχουν συσσωρεύσει μετά το σχίσμα του 1054.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μετά το δράμα της αποκοπής από το σώμα της του
δυτικού Χριστιανισμού τον 11ον αιώνα έκανε πολλές και επανηλλειμένες
«ενωτικές» προσπάθειες και διαλόγους με τον Παπισμό, ωστόσο καμία από αυτές
δεν καρποφόρησε. Η πείρα 10 αιώνων απέδειξε ότι ο Παπισμός παραμένει
περιχαρακωμένος και αμετακίνητος στις κακοδοξίες του και ιδίως στις περί
πρωτείου πλάνες του, παρ’ όλες τις Ορθόδοξες ερμηνευτικές διασαφήσεις που
δόθηκαν σ’ αυτούς, περί του Πετρείου δόγματος, πάνω στο οποίο στηρίζεται
κυρίως η φοβερή αυτή πλάνη, η οποία έχει μεταβάλει τον Παπισμό σ’ έναν
εγκόσμιο πολιτικό και στην καλλίτερη περίπτωση, θρησκευτικό οργανισμό,
απογυμνωμένο από τη Θεία Χάρη και την σώζουσα δύναμη του Χριστού. Αξίζει
να τονιστεί ότι σ’ όλες αυτές τις «ενωτικές» προσπάθειες οι άγιοι Πατέρες έθεταν
ως απαράβατο όρο ενώσεως την εν μετανοία επιστροφή των αιρετικών παπικών
στη σώζουσα αγκαλιά της Εκκλησίας μας. Σήμερα δυστυχώς στους
οικουμενιστικούς διαλόγους και συναντήσεις οι διαλεγόμενοι νομίζουν ανοήτως,
ότι με «αγαπολογίες» και με ψευτοευγένειες, δηλαδή με τη βοήθεια μιας κίβδηλης
και ψεύτικης, κοσμικού τύπου, αγάπης, θα γεφυρώσουν τις χαώδεις δογματικές
διαφορές, που χωρίζουν την Ορθοδοξία από την αίρεση.
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο άρθρο του
παπικού «αρχιεπισκόπου» πρώην Κερκύρας κ. Ιωάννου Σπιτέρη, με τίτλο: «Είναι
δυνατή η ενότητα των Χριστιανών;», το οποίο δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο
«https://anastasiosk.blogspot.com/2022/01/blog-post_275.html». Στις γραμμές που
ακολουθούν, θα σχολιάσουμε με τη Χάρη του Θεού κάποια σημεία του άρθρου,
κυρίως για να φανεί, ότι τόσον ο Παπισμός όσον και οι εκ των «Ορθοδόξων»
οικουμενιστές αντιλαμβάνονται περίπου με τον ίδιο τρόπο την «ένωση» της
Ορθοδοξίας με τον Παπισμό.
2
Ο κ. Σπιτέρης αρχίζει το άρθρο του με την επισήμανση: «Κατά τη διάρκεια της
επίσκεψης του Πάπα Φραγκίσκου στην Ελλάδα και στην Κύπρο, συχνά
ακούστηκε το ερώτημα: ‘Είναι δυνατή η ενότητα των Χριστιανών;’. Σ’ αυτή την
τόσο δύσκολη ερώτηση θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια σύντομη
απάντηση….Η απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση δεν μπορεί να είναι ούτε ένα
‘ναι’, ούτε ένα ‘όχι’, διότι η ενότητα της Εκκλησίας, πρωτίστως, δεν εξαρτάται
από τους ανθρώπους, αλλά από τον ίδιο τον Θεό. Είναι ένα δώρο του Αγίου
Πνεύματος που απορρέει από τον θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού, ο
οποίος γι’ αυτήν προσευχήθηκε κατά το τελευταίο Δείπνο: «Πάτερ άγιε, τήρησον
αυτούς εν τω ονόματί σου, ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. ίνα πάντες
εν ώσι, καθώς συ, πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι» (Ιωάννης, 17, 20-21)». Το
ζητούμενο δεν είναι απλώς η ενότητα των χριστιανών, γενικώς και αορίστως, αλλά
ενότητα των χριστιανών στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Η
εν λόγω Εκκλησία ούτε αόρατη είναι, όπως πιστεύουν οι Προτεστάντες, ούτε
διεσπασμένη, όπως πιστεύουν οι οικουμενιστές. Η διάσπασή της είναι αδύνατη,
επειδή αδιάσπαστη είναι η κεφαλή της, ο Χριστός, ο οποίος ου «μεμέρισται», (Α΄
Κορ. 1,13). Δεν είναι δυνατόν η μεν Εκκλησία του Χριστού να είναι αδιαίρετη, οι
δε πιστοί να είναι μεταξύ τους διηρημένοι στην πίστη και να είναι ταυτόχρονα και
μέλη της μιας και αδιαίρετης Εκκλησίας του Χριστού. Επομένως όταν ομιλούμε
περί ενότητος των χριστιανών, θα πρέπει να εννοούμε πάντοτε την επάνοδο των
αποκοπέντων μελών της, δηλαδή των αιρετικών, στην μία και αδιαίρετη Εκκλησία
του Χριστού, με την απόπτυση από αυτούς κάθε αιρετικής διδασκαλίας. Η
Εκκλησία την οποία ίδρυσε ο Χριστός εξακολουθεί να υπάρχει επί 2000 χρόνια
στο ιστορικό γίγνεσθαι της ανθρωπότητος και ταυτίζεται με την Ορθόδοξη
Εκκλησία, όπως θα φανεί στη συνέχεια. Η ενότητα της Εκκλησίας είναι βέβαια,
«δώρο του Αγίου Πνεύματος», αλλ’ αυτό το «δώρο» δόθηκε ήδη την ημέρα της
Πεντηκοστής και δεν αναμένεται να δοθεί στο μέλλον, (όπως αφήνει να εννοηθεί ο
κ. Σπιτέρης), όταν θα γίνει η θρυλούμενη «ένωση των Εκκλησιών», η
ψευδοένωση δηλαδή Ορθοδοξίας και Παπισμού, παρά τις υπάρχουσες δογματικές
διαφορές.
Παρά κάτω αναφέρει: «Τι διασπάει την Εκκλησία; Αυτό που διασπάται στην
Εκκλησία δεν είναι η ενότητά της που παραμένει ακέραια, αλλά οι άνθρωποι που
χωρίζονται μεταξύ τους, κι αυτό οφείλεται στον εγωισμό, τελικά στην αμαρτία
που τους απομακρύνει από τον Θεό»! «Οι άνθρωποι που χωρίζονται μεταξύ
τους» εξ’ αιτίας του εγωϊσμού και των αμαρτιών τους, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην
ότι έχουν πέσει στην αίρεση και ότι έχουν αποκοπεί από το σώμα της Εκκλησίας.
Και τούτο διότι μπορεί οι άνθρωποι αυτοί να «χωρίζονται μεταξύ τους» για
άλλους λόγους, μη δογματικούς. Προφανώς ο κ. Σπιτέρης δεν έχει ξεκαθαρίσει
μέσα του, ότι η δογματική πλάνη είναι εκείνη που αποκόπτει τον πιστό από την
Εκκλησία και όχι απλώς ο εγωϊσμός, ή γενικά οι αμαρτίες μας. Πιθανότατα ο
παπικός «επίσκοπος» με την παρά πάνω φράση να υπονοεί το εξής: Η
«Εκκλησία», που δεν διασπάται είναι η παπική με κεφαλή τον «Πάπα»! Πέρα από
αυτήν υπάρχουν άνθρωποι, (Ορθόδοξοι, Προτεστάντες κ.λ.π.), οι οποίοι
χωρίζονται από την «Εκκλησία» του, αλλά και μεταξύ τους και αυτό οφείλεται
3
στον εγωισμό τους και τελικά στην αμαρτία τους και όχι στο ενδεχόμενο να έχει
εκπέσει η «Εκκλησία» του στην αίρεση. Ο συντάκτης «βλέπει» εγωϊσμό στους
Ορθοδόξους, αδυνατεί όμως να δεί τον εωσφορικό εγωϊσμό του αφεντικού του, του
«Πάπα», ο οποίος δεν παύει να προβάλλει «εν παντί καιρώ και πάση ώρα» το
δαιμονικής εμπνεύσεως πρωτείο του και να απαιτεί την υποταγή των πάντων στο
πρόσωπό του.
Στη συνέχεια τονίζει: «Οι δογματικές διαφορές συχνά δραματοποιούνται από
ορισμένους κύκλους, διογκώνονται και πολλαπλασιάζονται, απλώς για να
δικαιολογήσουν τον φανατισμό τους, τον φονταμενταλισμό και την αδυναμία της
κατανόησης του άλλου». Οι δογματικές διαφορές της «Εκκλησίας» του με την
Ορθόδοξη Εκκλησία δεν χρειάζεται να δραματοποιηθούν από κανέναν, διότι είναι
οι ίδιες ένα δράμα, μια τραγωδία για την Εκκλησία. Οι δεκάδες αιρετικές πλάνες
του Παπισμού είναι συγκεκριμένες και ξεκάθαρες, τις οποίες εισήγαγε ο αιρετικός
Φραγκισμός στην Δύση και δεν έχει καμιά ανάγκη η Ορθοδοξία μας να
δικαιολογήσει κανέναν ανύπαρκτο «φανατισμό», διότι η εναντίωσις στο ψεύδος
και την παραχάραξη της πίστεως δεν είναι φανατισμός. Αν θέλει να δει που
υπάρχει εδώ και χίλια χρόνια μίσος, φανατισμός, μισαλλοδοξία και απόλυτη
αδυναμία κατανόησης του άλλου, ας τις αναζητήσει στην «Εκκλησία» του, στις
σταυροφορίες, τις ιερές εξετάσεις, στις νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου, στις
γενοκτονίες ιθαγενών από τους παπικούς «ιεραποστόλους» αποικιοκράτες, στα
880.000 θύματα των Ορθοδόξων Σέρβων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από
τους παπικούς δολοφόνους Ουστάσι, υπό τις «ευλογίες» του καρδιναλίου
Αλουισίου Στέπινατς, τον οποίο ανακήρυξαν άγιο, στα χιλιάδες εγκλήματα και
διωγμούς από τους ουνίτες στην Ανατολική Ευρώπη, οι οποίοι συνεχίζονται μέχρι
σήμερα.
Και συνεχίζει: «Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα: «Μπορεί να
πραγματοποιηθεί η ενότητα των χριστιανών;», θα μπορούσε να είναι: Ας
αρχίσουν οι χριστιανοί να ξανασυναντήσουν το πραγματικό πρόσωπο του Θεού
Πατέρα, να αισθανθούν πραγματικά μεταξύ τους παιδιά του Θεού, να
καθαρίσουν την καρδιά τους από τον εγωισμό και την αλαζονεία, που τους δίνει
την ψευδαίσθηση ότι μόνο αυτοί κατέχουν την αλήθεια και όλη την αλήθεια, ότι
οι υπόλοιποι είναι βουτηγμένοι στην πλάνη». Το Θεό Πατέρα δεν μπορούμε να
Τον συναντήσουμε αλλού, παρά μόνο στην Εκκλησία. Και όχι βέβαια στην
οποιαδήποτε «Εκκλησία», ούτε ασφαλώς στη δική του, αλλά στην αληθινή, την
Μία, Αγία, Καθολική, και Αποστολική Εκκλησία των 2022 ετών, με την οποία
ήταν η θρησκευτική του κοινωνία ηνωμένη 1000 χρόνια. Ας ψάξει λοιπόν να
διακριβώσει, ποιος στην κοινή πίστη των 1000 ετών πρόσθεσε κατά την δεύτερη
χιλιετία ψεύδη και κακοδοξίες και αιρέσεις και ποιος διετήρησε αδιαλώβητη την
πίστη των Αποστόλων, των Θεοφόρων Πατέρων και των αγίων Οικουμενικών
Συνόδων; Έξω από αυτήν δεν συναντάμε το Θεό, αλλά το είδωλό Του. Εκείνος που
χρειάζεται να καθαρίσει την καρδιά του από τον εωσφορικό εγωϊσμό και την
αλαζονεία του πρωτείου, από την οποία διακατέχεται εδώ και 10 αιώνες, είναι το
αφεντικό του και σ’ εκείνον ας απευθύνει νουθεσίες περί καθάρσεως της καρδιάς.
4
Και όταν αποβάλει το αφεντικό του την ακαθαρσία του πρωτείου, που φέρει μέσα
του, τότε ας έρθει να μας διδάξει περί καθάρσεως της καρδιάς.
Νομίζει ακόμη ο συντάκτης ότι εμείς οι Ορθόδοξοι εξ’ αιτίας εγωϊσμού και
αλαζονείας ζούμε με «την ψευδαίσθηση» ότι μόνο εμείς κατέχουμε την αλήθεια
«και όλη την αλήθεια», και «ότι οι υπόλοιποι είναι βουτηγμένοι στην πλάνη». Οι
θηριωδίες και τα διαχρονικά εγκλήματα και του Παπισμού, όπως αυτά ακροθιγώς
μνημονεύσαμε παρά πάνω, μαρτυρούν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, ποιοί τρέφουν
ψευδαισθήσεις και ποιοί είναι αυτοί, που καταλήφθηκαν από εγωισμό και
κατάντησαν «βουτηγμένοι στην πλάνη».
Ούτε εγωϊσμός είναι, ούτε αλαζονεία, το να ομολογούμε ότι η Εκκλησία, την
οποία ίδρυσε ο Χριστός, είναι μόνον η Ορθόδοξη. Και τούτο διότι μόνη αυτή έχει
όλα τα στοιχεία της αγιογραφικής και αγιοπατερικής Παραδόσεως. Μόνη αυτή δεν
παρεξέκλινε από την αρχέγονη διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των αγίων και
θεοφόρων Πατέρων. Μόνη αυτή δεν προσέθεσε, ούτε αφήρεσε το παραμικρό από
την δισχιλιόχρονη πίστη της μιας Εκκλησίας του Χριστού. Γι’ αυτό και μόνο σ’
αυτήν εξακολουθεί να παραμένει μέχρι σήμερα το Πνεύμα το άγιο, το οποίο
κατήλθε την ημέρα της Πεντηκοστής. Και απόδειξις της παρουσίας Του είναι οι
άγιοι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι είναι καρποί και προϊόντα του αγίου
Πνεύματος. Αντίθετα στο Παπισμό δεν υπάρχουν άγιοι μετά το σχίσμα, διότι
απλούστατα δεν υπάρχει το Πνεύμα το άγιο, το οποίο αναδεικνύει, θεώνει και
δοξάζει τους αγίους. Τα πάμπολλα θαύματα των αγίων που έζησαν μετά το Σχίσμα,
είτε εν ζωή, είτε μετά θάνατον, (μέσω των αγίων λειψάνων τους), μαρτυρεί την
παρουσία του αγίου Πνεύματος, τόσο σ’ αυτούς, όσο και στην Ορθόδοξη
Εκκλησία, που τους γέννησε πνευματικά και τους εθέωσε.
Στη συνέχεια ερωτά: «Προς το παρόν τι οφείλουμε να κάνουμε; Ωσότου όμως
φθάσουμε σ’ αυτή την ευλογημένη στιγμή, μπορούμε και πρέπει να
προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, αναγνωρίζοντας αμοιβαία
τις αξίες των παραδόσεών μας. Ο σκοπός του θεολογικού διαλόγου δεν είναι να
«υπογράψει» την ένωση των Εκκλησιών, καθώς αυτό όπως αναφέραμε είναι
Δώρο Θεού. Άλλωστε και εκκλησιολογικά μόνο μία κοινή Οικουμενική Σύνοδος
θα μπορούσε να πραγματοποιήσει κάτι τέτοιο».
Δε χρειάζεται «να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον», αλλά εκείνο που χρειάζεται
είναι, να καταλάβει πρωτίστως ο «Πάπας» και κατόπιν οι «επίσκοποί» του, ότι
βρίσκονται στην αίρεση και στη συνέχεια να επιστρέψουν εν μετανοία στην
αδιαίρετη Εκκλησία των 1000 πρώτων χρόνων.
. Το τι είναι ο «Πάπας» και ο Παπισμός, το έχουμε καταλάβει και εμείς, αλλά και
πριν από μας οι άγιοι Πατέρες μας, οι οποίοι, επειδή διαπίστωσαν την αμετανοησία
του Παπισμού, τον καταδίκασαν επανηλλειμένως σε μια σειρά από Ενδημούσες
Συνόδους από τον 11 ον αιώνα και εντεύθεν. Όσο για την «κοινή Οικουμενική
Σύνοδο», που σχεδιάζουν να πραγματοποιήσουν το 2025, στην οποία, όπως με
καύχηση διακηρύσσουν παπικοί και «Ορθόδοξοι», θα γίνει η «ένωση των
εκκλησιών», παρά τις υπάρχουσες δογματικές διαφορές, ας είναι βέβαιος, ότι αυτή
δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτή από τον πιστό λαό του Θεού, διότι θα είναι μια ακόμη
ψευδοσύνοδος, η οποία θα επιχειρήσει να εναρμονίσει την αλήθεια με το ψεύδος.
5
Και καταλήγει: «Βέβαια, εάν δυστυχώς αποδειχθεί πως δεν είναι ακόμα ώριμη
μία τέτοια προσέγγιση, πρέπει ταπεινά να ομολογήσουμε πως, προς το παρόν, οι
διαφορές αυτές παραμένουν αγεφύρωτες και να περιμένουμε με την προσευχή
και την μεταστροφή της καρδιάς το πότε θα είναι δυνατό να ξαναρχίσουμε τον
αδερφικό διάλογο, τουλάχιστον για όσο αφορά τις δογματικές διαφορές μας. Στο
μεταξύ θα πρέπει να αναγνωρίσουμε με θάρρος και ειλικρίνεια αυτά τα στοιχεία
που μας ενώνουν, τα οποία είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν, να τα
υπογραμμίσουμε, και σ’ αυτά να βασιζόμαστε, σεβόμενοι ο ένας για τον άλλον.
Άλλωστε ο αμοιβαίος σεβασμός, εκτός από χριστιανική αναγκαιότητα, είναι
ζήτημα πολιτισμού και ανθρωπιάς». Οι διαφορές μας παραμένουν αγεφύρωτες,
εξ’ αιτίας της πεισματικής αρνήσεως του Παπισμού να αναγνωρίσει τις πλάνες του.
Το ότι μας ενώνουν πολλά, αυτό δεν λέει τίποτε, εφ’ όσον «ο εν ενί πταίσας γέγονε
πάντων ένοχος», και εν προκειμένω ο Παπισμός πταίει διά πάμπολλα. Απαιτείται
πλήρης ταύτιση στην πίστη και επάνοδος στην Ορθοδοξία. Τέλος η απίστευτη
βαρβαρότητα και τα διαχρονικά εγκλήματα της «Εκκλησίας» του μαρτυρούν,
πόσο «πολιτισμό» και πόση «ανθρωπιά» επέδειξε ο Παπισμός στην ιστορική του
πορεία.
Περαίνοντας, διαπιστώνουμε με θλίψη το αμείωτο ιησουιτικό «πνεύμα», από το
οποίο δεν μπορεί να απεμπλακεί ο σύγχρονος Παπισμός. Όπως δείχνουν τα
πράγματα, οι διαφορές μας θα παραμένουν αγεφύρωτες μέχρι συντελείας των
αιώνων. Όσο βαδίζουμε προς τα έσχατα, τόσο πιο σπάνιοι θα είναι εκείνοι, που θα
κρατούν την πίστη ανόθευτη, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου: «ο υιὸς του
ανθρώπου ελθὼν, [κατά την Β΄ παρουσία Του], άρα ευρήσει τὴν πίστιν επὶ της
γης;» (Λουκ.18,8).
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2022
ΝΕΕΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟΡΠΙΛΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 18 η Ιανουαρίου 2022
Πατήρ Παύλος
ΝΕΕΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟΡΠΙΛΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Με πόνο ψυχής και μεγάλη ανησυχία παρακολουθούμε νέες δραματικές
εκκλησιαστικές εξελίξεις παγκοσμίων διαστάσεων, που ανάγουν τα βαθύτερα
αίτιά τους, στο περιλάλητο ουκρανικό Αυτοκέφαλο. Εξελίξεις που για μια ακόμη
φορά προκαλούν ισχυρούς κραδασμούς στην παγκόσμια Ορθοδοξία, απειλώντας
την ενότητά της, εξ’ αιτίας κυρίως των αυθαίρετων και αντικανονικών ενεργειών
του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην απόδοση του ουκρανικού Αυτοκεφάλου.
Πριν από λίγες ημέρες, τη στιγμή που το ο πιστός λαός του Θεού εόρταζε τα Άγια
Χριστούγεννα, το Πατριαρχείο της Ρωσίας ανακοίνωσε μια πολύ σοβαρή
συνοδική απόφαση, που συγκλόνισε όλες τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες: Να
ιδρύσει ρωσική Πατριαρχική Εξαρχία στην Αφρική, δηλαδή να αποσπάσει
Επισκοπές και Ενορίες που ανήκαν μέχρι τώρα στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας
και να τις θέσει υπό την ιδική της εκκλησιαστική δικαιοδοσία.
Σύμφωνα με το ιστολόγιο «Ρομφαία»: «Στη δικαιοδοσία της Ορθοδόξου
Εκκλησίας της Ρωσίας, έγιναν σήμερα, Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2021 δεκτοί
102 κληρικοί του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας από οκτώ αφρικανικές χώρες. Η
Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρωσίας, δήλωσε αδυναμία περαιτέρω
άρνησης σε κληρικούς του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, οι οποίοι υπέβαλαν
αιτήσεις για να υπαχθούν στο Πατριαρχείο της Μόσχας. Επίσης οι πληροφορίες
αναφέρουν ότι η Εκκλησία της Ρωσίας, αποφάσισε την δημιουργία
Πατριαρχικής Εξαρχίας στην Αφρική με τον τίτλο "Κλίνσκι". Μητροπολίτης
Κλιν και Πατριαρχικός Έξαρχος Αφρικής, διορίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Ερεβάν
και Αρμενίας Λεωνίδας, μέχρι πρότινος Αντιπρόεδρος του Τμήματος
Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας. ….Τέλος να
αναφερθεί ότι ο Μητροπολίτης της Επισκοπής Νοτίου Αφρικής θα φέρει τον
τίτλο: “Γιοχάνεσμπουργκ και Νοτίας Αφρικής”»
(https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/47624-ektakto-i-ekklisia-tis-rosias-
dimioyrgise-patriarxiki-eksarxia-afrikis).
Όπως δείχνουν τα πράγματα, η ως άνω πατριαρχική Εξαρχία δεν θα είναι η
μοναδική, διότι το Πατριαρχείο της Ρωσίας δρομολογεί την ίδρυση και άλλων.
Μετά από αυτήν της Αφρικής, φαίνεται ότι σειρά έχει η Πατριαρχική Εξαρχία της
Τουρκίας και μετά από αυτήν, γιατί όχι, και της Ελλάδος. Όπως αποκαλύπτει
πρόσφατη είδηση: «Λίγες μόλις ημέρες ύστερα από την απόφαση του
Πατριαρχείου Μόσχας να ιδρύσει “Ρωσική Εξαρχία στην Αφρική”, πράξη η
οποία προκάλεσε τη θλίψη του Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρου, το
Πατριαρχείο Μόσχας, αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο ίδρυσης “Ρωσικής
Εξαρχίας” και στην Τουρκία. Με συνέντευξη του στο Ria Novosti, ο
2
Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ και πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών
Εκκλησιαστικών Σχέσεων (ΤΕΕΣ) του Πατριαρχείου Μόσχας Ιλαρίωνας,
δήλωσε πως: ‘Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί να αρνηθεί το να
θρέψει τους Ορθόδοξους πιστούς στην Τουρκία’. Αναφερόμενος στην
πρόσφατη ίδρυση “Ρωσικής Εξαρχίας στην Αφρική” ο Μητροπολίτης
Ιλαρίωνας την αιτιολόγησε, λέγοντας πως: ‘Το 2019, ο Θεόδωρος Β’,
Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, αναγνώρισε τη σχισματική
Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Μιλώντας για τις συνέπειες αυτής της
απόφασης, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, είχε σημειώσει πως αυτή μπορεί να
επηρεάσουν τη φροντίδα των πιστών συμπατριωτών μας στην Αφρική, οι
οποίοι ζουν στην κανονική επικράτεια του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, [….]
Δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε τους κληρικούς του Πατριαρχείου
Αλεξανδρείας οι οποίοι αντιλήφθηκαν τη λανθασμένη θέση του Πατριάρχη τους
και να τους αποδεχθούμε στο μαντρί της εκκλησίας του Πατριαρχείου
Κωνσταντινουπόλεως καθώς και στην ποιμαντική σε συνθήκες κατά τις οποίες
ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως πήρε το μέρος του σχίσματος’»
(https://www.ertnews.gr /eidiseis/diethni/parathyro-gia-idrysi-rosiki-exarchias-
stin-toyrkia-anoigei-i-moscha/).
Αναμφίβολα η παρά πάνω συνοδική απόφαση φανερώνει τρόπον τινά,
«αντίποινα», για την αντικανονική εμπλοκή του Οικουμενικού Πατριαρχείου με
την εκδίκαση τελεσιδίκων δικαστικών αποφάσεων κληρικών της Ρωσικής
Εκκλησίας, ανεκκλήτων κανονικώς, εις βάρος του πρώην Μητροπολίτου Κιέβου
Μοναχού Φιλαρέτου και του πρώην πρεσβυτέρου Νικολάου – Μακαρίου
Μάλετιτς, τους οποίους αποκατέστησε εκκλησιαστικώς και ανεγνώρισε τας υπ’
αυτών γενομένας «χειροτονίας», ενώ ήσαν καθηρημένοι και αναθεματισμένοι. Οι
102 κληρικοί από την Αφρική ζήτησαν να ενταχθούν στο Πατριαρχείο της
Ρωσίας, όχι για άλλους λόγους, αλλά διότι δεν θέλουν να έχουν καμία
εκκλησιαστική κοινωνία με το σχισματικό εκκλησιαστικό μόρφωμα του
Επιφανίου. Σημειωτέον ότι στην προκειμένη περίπτωση η συντριπτική
πλειοψηφία των δέκα από τις δεκατέσσερις Ορθόδοξες Τοπικές Εκκλησίες, δεν
αναγνωρίζουν το ουκρανικό Αυτοκέφαλο και δεν έχουν καμιά εκκλησιαστική
κοινωνία, ούτε μνημονεύουν στα Δίπτυχα τον Επιφάνιο.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος εξέδωσε δραματική ανακοίνωση με
αφορμή τα τελευταία τραγικά γεγονότα: «Από την έναρξη της εκκλησιαστικής
κρίσεως στην Ουκρανία, προφορικώς και γραπτώς έχουμε επισημάνει ότι τα
εκκλησιαστικά ρήγματα και σχίσματα δεν τα επουλώνει ο χρόνος. Αντιθέτως τα
βαθαίνει και τα σκληραίνει. Η πρόσφατη απόφαση του Πατριαρχείου Μόσχας
να ιδρύσει εξαρχία στην αφρικανική ήπειρο επιβεβαιώνει τους αρχικούς
φόβους. Παράλληλα με το σχίσμα μεταξύ εκατομμύριων Ουκρανών
Ορθοδόξων, δημιουργείται και νέα ρωγμή στην ευαίσθητη Αφρικανική Ήπειρο,
όπου τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύσσεται η ορθόδοξη εξωτερική
ιεραποστολή. […] Ο σκανδαλισμός και η εξασθένηση της ορθοδόξου μαρτυρίας
από τη διχαστική αυτή δραστηριότητα είναι ολοφάνερα. Πρόκειται για
οδυνηρή εξέλιξη. Ο ισχυρισμός ότι δεν υφίσταται σχίσμα στην Ορθοδοξία, αλλά
3
απλώς διαφωνίες μοιάζει με τη θεωρία ότι δεν υπάρχει κορονοϊός. […] Τον
Νοέμβριο του 2019 είχαμε αποστείλει σε όλους τους Ορθοδόξους
Προκαθημένους το κείμενο -που δημοσιεύτηκε και στον Τύπο- ‘Έκκληση-
Δέηση για την υπέρβαση της εκκλησιαστικής πολώσεως’, στο οποίο τονίσαμε
την απόλυτη προτεραιότητα του χρέους της ενότητος, την ανάγκη
αξιοποιήσεως του διαλόγου, την αποφυγή εθνοφυλετικών συσπειρώσεων, την
επείγουσα ενεργοποίηση της αρχής της Συνοδικότητος, στην οποία έχει
στηριχθεί διαχρονικά η Ορθόδοξη Εκκλησία. Επιμείναμε με σαφήνεια ότι:
‘Συνηγμένοι εν Αγίῳ Πνεύματι, με αλληλοσεβασμό και αποκλειστικό σκοπό την
ανεύρεση μιας ειρηνικής ρυθμίσεως, έχουμε τη δυνατότητα να καταλήξουμε σε
μια λύση κοινώς αποδεκτή για όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία’. Η αγωνιώδης
αυτή έκκληση παραμένει απολύτως επίκαιρη και σήμερα. Προς διευκόλυνση
του αναγνώστη αναδημοσιεύεται και επισυνάπτεται» (Ιστ.
https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/47813-arxiepiskopos-anastasios-to-
rigma-apo-tin-oukrania-stin-afriki).
Συμφωνούμε απόλυτα με τις επισημάνσεις του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αλβανίας
και ευχόμεθα να τύχουν της προσοχής όλων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών
και ιδιαιτέρως του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η αναγκαιότητα συγκλήσεως
Πανορθοδόξου Συνόδου καθίσταται τώρα ακόμη πιο επιτακτική, όχι μόνον εξ’
αιτίας των προσφάτων οδυνηρών εξελίξεων, αλλά και διότι στις σχέσεις
εκκλησιαστικής κοινωνίας μεταξύ των Τοπικών Εκκλησιών τείνει να επικρατήσει
μια χαώδης κατάσταση. Σήμερα παρατηρείται το εξής τραγελαφικό φαινόμενο: Το
Πατριαρχείο Μόσχας διέκοψε μεν την εκκλησιαστική κοινωνία με το
Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, την Εκκλησία της
Ελλάδος και Κύπρου, εξακολουθεί όμως να έχει κοινωνία με τις άλλες Εκκλησίες,
οι οποίες έχουν κοινωνία, δηλαδή εξακολουθούν να μνημονεύουν στα Δίπτυχα,
τις παραπάνω Εκκλησίες! Το συμπέρασμα είναι ότι η παρούσα εκκλησιαστική
κρίση, με αφορμή του ουκρανικό Αυτοκέφαλο, όσο περνάει ο καιρός,
περιπλέκεται όλο και περισσότερο και εάν δεν συγκληθεί επειγόντως
Πανορθόδοξη Σύνοδος, θα φθάσουμε σε ακόμη χειρότερες καταστάσεις με
απρόβλεπτες μελλοντικές συνέπειες για την παγκόσμια Ορθοδοξία. Το
Πατριαρχείο Ρωσίας μας «δείχνει τα δόντια του», φαίνεται πολύ οργισμένο και
αποφασισμένο για όλα, ακόμη και για τα πιο ακραία σενάρια. Καιρός να
ξυπνήσουν όλες οι εκκλησιαστικές ηγεσίες, πριν είναι πολύ αργά! Όποιος
Προκαθήμενος αδυνατεί να αντιληφθεί την σημερινή τραγική πραγματικότητα, το
καλύτερο θα ήταν, να παραιτηθεί.
Ο «ψευδοπροκαθήμενος» της «Ουκρανικής Εκκλησίας», Επιφάνιος
αντέδρασε ως εξής στο γερμανικό δίκτυο DW: «Τώρα βλέπουμε μια ξεκάθαρη
εισβολή της Ρωσικής Εκκλησίας στην Κανονική επικράτεια του Πατριαρχείου
Αλεξανδρείας, το οποίο αναγνώρισε την Ουκρανική Εκκλησία. Και αυτό είναι
ενός είδους εκδίκηση της Ρωσικής Εκκλησίας στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας
[…..] Τέτοιες πράξεις της ρωσικής Εκκλησίας θα έπρεπε να επηρεάσουν άλλες
Εκκλησίες όσον αφορά την αναγνώριση της Ουκρανικής Εκκλησίας. Τέτοιες
ανομίες δεν μπορούν να υποστηριχθούν από άλλες Εκκλησίες. Καθώς πρόκειται
4
για παραβίαση της κανονικής τάξης της Εκκλησίας» (Πηγή: Πνευματικό
Μέτωπο Ουκρανίας)! Τολμάει να ασκεί κριτική και να κάνει λόγο «για
παραβίαση της κανονικής τάξης της Εκκλησίας», εκείνος που έχει καταπατήσει
βάναυσα κάθε έννοια κανονικής τάξης και πλήθος ιερών κανόνων της
Εκκλησίας!
****
Γύρω από το ουκρανικό Αυτοκέφαλο έχουμε ήδη αναφερθεί σε παλαιότερες
ανακοινώσεις μας, (6 σύντομες και μια εκτενή 17σέλιδη μελέτη), όπου εκθέσαμε
τις κυριότερες παραμέτρους του και τονίσαμε την αντικανονικότητα της
χορηγήσεως της εν λόγω Αυτοκεφαλίας με βάση τους Ιερούς Κανόνες και τα
ολέθρια επακόλουθά του με κυριότερο την δημιουργία σχίσματος πανορθοδόξων
διαστάσεων. Υπογραμμίσαμε ότι ο Τόμος Αυτοκεφαλίας ο οποίος δόθηκε από
τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο στο νέο σχισματικό μόρφωμα, υπό
τον «Μητροπολίτη» Επιφάνιο, είναι άκυρος και συνιστά κατάφωρη παραβίαση
του Συνοδικού Συστήματος, των Ιερών Κανόνων και της διαχρονικής
εκκλησιαστικής πράξεως. Γι’ αυτό και δεν έγινε αποδεκτή από την συντριπτική
πλειοψηφία των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι οποίες αναγνωρίζουν ως
μόνον κανονικό Μητροπολίτη της Εκκλησίας της Ουκρανίας τον κ. Ονούφριο. Σε
παρόμοια συμπεράσματα καταλήγει και η εξαίρετη επιστολή – μελέτη των
τεσσάρων Μητροπολιτών: Δρυϊνουπόλεως και Κονίτσης κ. Ανδρέα, Πειραιώς κ.
Σεραφείμ, Κυθήρων κ. Σεραφείμ και Αιτωλοακαρνανίας κυρού Κοσμά, η οποία
αποδεικνύει με αδιάσειστες ιεροκανονικές και ιστορικές μαρτυρίες και με άριστα
επιχειρήματα, ότι το εν λόγω Αυτοκέφαλο είναι άκυρο.
Επισημάναμε ακόμη ότι μια σημαντική παράμετρος του θέματος αποτελεί το
γεγονός ότι το ουκρανικό Αυτοκέφαλο προωθήθηκε και επιβλήθηκε για να
εξυπηρετηθούν γεωπολιτικοί και στρατηγικοί στόχοι των δυτικών κυβερνήσεων
και ιδιαίτερα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, η οποία επιδιώκει να
αποσπάσει ολοκληρωτικά, (πολιτικά, οικονομικά και εκκλησιαστικά), την
Ουκρανία από την σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Η αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας
εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Πατριαρχείου της Αλεξανδρείας
χωρίς πανορθόδοξη απόφαση όχι μόνο δεν συνέβαλε στην αποκατάσταση της
ενότητος της οικουμενικής Ορθοδοξίας, αλλά βάθυνε ακόμη περισσότερο το
υφιστάμενο σχίσμα και την διαίρεση.
Το Φανάρι και κάποιοι «ειδικοί» είχαν προβλέψει πως το σχίσμα αυτό, το
μεγαλύτερο μετά το μεγάλο σχίσμα του 1054, θα είχε σύντομα ημερομηνία
λήξεως. Ότι σύντομα οι υπόλοιπες δέκα τοπικές Εκκλησίες θα αναγνώριζαν το
εκκλησιαστικό μόρφωμα του Κιέβου και το Πατριαρχείο της Ρωσίας θα
αναγκαζόταν να άρει το σχίσμα και να αναγνωρίσει την νέα κατάσταση στην
Ουκρανία. Όμως οι νέες τραγικές εξελίξεις τους διαψεύδουν πανηγυρικά και
αποδεικνύουν εμφαντικά ότι καταπατήσεις των Ιερών Κανόνων και αυθαιρεσίες,
απ’ όπου και αν αυτές προέρχονται, δεν θεραπεύονται, ούτε νομιμοποιούνται με
τον χρόνο, αλλά με την επάνοδο στην τήρηση των Ιερών Κανόνων, τους οποίους
5
θεοπνεύστως θεσμοθέτησαν οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες και στην κανονική
τάξη της Εκκλησίας.
Περαίνοντας εκφράζουμε την ανησυχία μας και τους προβληματισμούς μας,
διότι θεωρούμε πολύ πιθανό να προχωρήσει το Πατριαρχείο της Ρωσίας στο εγγύς
μέλλον στην ίδρυση ανάλογης πατριαρχικής Εξαρχίας και στην Εκκλησία της
Ελλάδος με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ενότητα κλήρου και λαού της Ελλαδικής
Εκκλησίας. Θεωρούμε αναγκαίο να επαναλάβουμε ότι το μεγάλο σχίσμα, που
προκλήθηκε εξ’ αιτίας του ουκρανικού Αυτοκεφάλου, δεν θα θεραπευτεί, αν
μείνει στην «θεραπεία του χρόνου». Η μόνη ενδεδειγμένη θεραπεία είναι η άμεση
σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου. Είναι εξόχως λυπηρό το γεγονός ότι μέχρι
σήμερα το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξακολουθεί να μην λαμβάνει υπ’ όψη του
τις θερμές παρακλήσεις της πλειονότητος των Ορθοδόξων Τοπικών Εκκλησιών
για σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου. Μακάρι τώρα τουλάχιστον να το πράξει.
Γιατί άραγε φοβάται να συγκαλέσει Σύνοδο; Αν πιστεύει ότι έχει το δίκαιο με το
μέρος του, αυτό θα φανεί στη Σύνοδο και επομένως δεν έχει τίποτα να φοβηθεί.
Το ότι αρνείται πεισματικά να συγκαλέσει Σύνοδο, δείχνει άραγε σεβασμό προς
τον Συνοδικό Θεσμό της Εκκλησίας, ή μάλλον μια παπίζουσα νοοτροπία;
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών