ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΔΥΣΗ;

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 7 η Φεβρουαρίου 2022

Πατήρ Πάυλος

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΔΥΣΗ;

(Αναφορά σε σχετική επιστημονική και αποκαλυπτική μελέτη)

Ο αποχριστιανισμός της Ευρώπης, όπως και γενικά του Δυτικού αποστατημένου

κόσμου, είναι μια δραματική, εξελισσόμενη πραγματικότητα, η οποία θα σημάνει

και το τέλος του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ίσως και αυτόν τον αφανισμό των

ευρωπαίων πολιτών, με τον φοβερό εποικισμό της γηραιάς ηπείρου από

αλλόθρησκους, νόμιμους και παράνομους, μετανάστες από την Ασία και την

Αφρική. Φυσικά, όπως έχουμε αναλύσει σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας, τόσο

ο αποχριστιανισμός της Ευρώπης, όσο και ο εποικισμός της, συντελείται κατόπιν

σχεδίου από σκοτεινούς κύκλους της Νέας Τάξεως Πραγμάτων στην ανθρωπότητα.

Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από ένα πολύ ενδιαφέρον

δημοσίευμα του κ. Γεωργίου Πιπερόπουλου Δρ. Κοινωνιολογίας-Ψυχολογίας,

καθηγητού Επικοινωνιολογίας και Πρόεδρου στο Τμήμα Οργάνωσης και

Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη, με

τίτλο: «Αγγελίες ‘ΠΩΛΕΙΤΑΙ’ σε Χριστιανικές Εκκλησίες της Ευρώπης!..», το

οποίο δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο: https://www.alfavita.gr/ koinonia/

360810_aggelies-poleitai-se-hristianikes-ekklisies-tis-eyropis. Στην σύντομη, αλλά

και αποκαλυπτική του εργασία παρουσιάζει με έγκυρα στοιχεία την ραγδαία

κατάρρευση του Δυτικού Χριστιανισμού στην Ευρώπη, στην οποία πωλούνται οι

χριστιανικοί ναοί, λόγω δραματικής μειώσεως των εκκλησιαζομένων πιστών.

Αναγνώσαμε την μελέτη και συντάξαμε την παρούσα ανακοίνωση όχι μόνο προς

ενημέρωση των αναγνωστών μας, αλλά κυρίως προκειμένου να καταθέσουμε

κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς μας πάνω στο ερώτημα: Τι μπορεί να

σημαίνει αυτή η κατάρευση για την τοπική μας Εκκλησία;

Ο κ. Καθηγητής αρχίζει το άρθρο του με την επισήμανση: «Καθώς πλησιάζει το

τέλος του δεύτερου χρόνου της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα κάποια

κοινωνικά φαινόμενα δεσπόζουν στα καθημερινά δελτία ειδήσεων όπως π.χ. η

αυξανόμενη αντικοινωνική συμπεριφορά…και φυσικά τα κάθε λογής σημαντικά

οικονομικά προβλήματα που έχουν γονατίσει εθνικές οικονομίες, οικογένειες και

μεμονωμένα άτομα. Οι ‘ειδήσεις’, όμως, που προξενούν λύπη και ταυτόχρονα

προβληματισμό, όχι μόνο σε βαθιά θρησκευόμενα άτομα αλλά και στην

ευρύτερη κοινή γνώμη, αφορούν στο γεγονός ότι στην Ευρώπη, όπου ανέκαθεν

κυρίαρχη θρησκεία ήταν η Χριστιανική, τώρα, από την Αγγλία μέχρι τη Δανία,

αγγελίες ‘ΠΩΛΕΙΤΑΙ’ έχουν κρεμαστεί στις εισόδους εντυπωσιακά μεγάλου

αριθμού Χριστιανικών εκκλησιών που είναι πλέον κενές και αχρησιμοποίητες».

Οι κατά συρροήν πωλήσεις χριστιανικών ναών στις χώρες της Ευρώπης είναι ένα

2

σαφέστατο σημάδι της πλήρους εκκοσμικεύσεως και ηθικής χρεοκοπίας του

Δυτικού Χριστιανισμού, που αποτελεί το μοιραίο και αναγκαίο επακόλουθο της

αποσχίσεώς του από την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού.

Παρά κάτω γράφει: «Είναι διαπιστωμένο ότι ενώ η Χριστιανοσύνη

συρρικνώνεται, ο Ορθόδοξος Ιουδαϊκός πληθυσμός παραμένει σταθερός ενώ το

Ισλάμ αυξάνεται καθώς οι Μουσουλμάνοι που αποτελούσαν το 4,1% του

συνολικού πληθυσμού της Ευρώπης το 1990 αυξήθηκαν στο 6% το 2010 και η

στατιστική προβολή είναι να φτάσουν το 8% το 2030, δηλαδή τα 58

εκατομμύρια, καθώς συνεχίζεται η είσοδός τους από Αφρικανικές και Ασιατικές

χώρες. Υπολογίζεται ότι η Αγγλικανική Εκκλησία ‘κλείνει’ τουλάχιστον 20 ναούς

κάθε χρόνο, ενώ 200 τουλάχιστον εκκλησίες έχουν κλείσει ή ουσιαστικά

υπολειτουργούν στη Δανία και η Καθολική Εκκλησία στη Γερμανία ‘έκλεισε’

515 εκκλησίες μέσα στην τελευταία δεκαετία». Τα νούμερα είναι συγκλονιστικά

και μιλούν από μόνα τους.

Παρά κάτω ο κ. Καθηγητής προσπαθεί να εξηγήσει αυτή την κατάρρευση:

«Υπάρχουν εκείνοι και εκείνες που διατείνονται ότι η νοσηρή κατάσταση στο

θέμα της Χριστιανικής πίστης, σύμφωνα με ανεπίσημες εκτιμήσεις,

επιδεινώθηκε στη διάρκεια της πανδημίας με την ουσιαστική κατάργηση

τέλεσης θρησκευτικών λειτουργιών και απαγόρευσης προσέλευσης πιστών

στους Χριστιανικούς Ναούς, και τέλεσης θεμελιακών ‘μυστηρίων’ και μαζί ο

δραματικός περιορισμός παρόντων σε κηδείες». Βέβαια η πανδημία, η οποία

ταλανίζει εδώ και δύο χρόνια την ανθρωπότητα έχει επηρεάσει σ’ ένα βαθμό αυτή

την κατάσταση, αλλά τα αίτια είναι πολύ πιο βαθειά και θα πρέπει να τα

αναζητήσουμε στην απογύμνωσή του Δυτικού Χριστιανισμού από τη Θεία Χάρη, η

Οποία εγκαταλείπει τους πεισματικά εμμένοντας στην αίρεση. Η απουσία της

Θείας Χάριτος από πρόσωπα, ή ομάδες προσώπων, ενέχει τραγικές συνέπειες γι’

αυτές, διότι στερούνται τον θείο φωτισμό, για να επιτελούν με φόβο Θεού και

υψηλό αίσθημα ευθύνης το θέλημα του Θεού. Τα πάσης φύσεως σκάνδαλα που

έρχονται κάθε λίγο στο φως της δημοσιότητος, φανερώνουν περίτρανα την

απουσία της Χάριτος και την έλλειψη κάθε ίχνους «εκκλησιαστικότητος». Το

τραγικότερο δε είναι το γεγονός ότι οι θιασώτες του Οικουμενισμού, ενώ

αντιλαμβάνονται όλη αυτή την πνευματική χρεοκοπία, την προσπερνούν με

αδιαφορία, σαν να μην συμβαίνει τίποτε και τρέχουν πυρετωδώς για την «ένωση

των εκκλησιών»!

Παρά κάτω προσθέτει: «Επιπρόσθετα κατά γενική ομολογία πολύ οδυνηρά

‘πλήγματα’ στην Χριστιανοσύνη έχουν προξενήσει οι αδιαμφισβήτητες

αποκαλύψεις για εκατοντάδες χιλιάδες σεξουαλικά κακοποιημένα παιδιά από

μέλη του Καθολικού κλήρου στην Ευρώπη. Στον Καναδά η Καθολική Εκκλησία

δέχθηκε ισχυρό πλήγμα από την ανακάλυψη ομαδικών τάφων χωρίς

‘ταυτότητες’ παιδιών ιθαγενών οικογενειών που ‘φιλοξενούνταν’ σε Καθολικά

Ιδρύματα και Σχολεία». Αναμφίβολα τα φρικώδη σεξουαλικά σκάνδαλα του

Παπισμού, τα οποία δεν έχουν τελειωμό και συνεχώς βγαίνουν στη δημοσιότητα,

αποτρέπουν μεγάλη μερίδα ανθρώπων να θρησκεύουν. Επί πλέον οι ολέθριες

3

επιλογές της λεγομένης «αγγλικανικής εκκλησίας», με την χειροτονία γυναικών,

την ανοχή δεδηλωμένων ομοφυλόφιλων «κληρικών» της, (πολλοί συζούν με

άνδρες και «ιέρειες» συζούν με γυναίκες), οι ευλογίες «γάμων» ομοφυλοφίλων,

κ.λ.π. καταδεικνύουν και επιβεβαιώνουν την γενική πνευματική σήψη και

παρακμή.

Παρά κάτω γράφει: «Δεν είναι μόνο τα θέματα σεξουαλικών κακοποιήσεων

που ταλανίζουν εδώ και πολλά χρόνια την Χριστιανοσύνη (και ιδιαίτερα την

Καθολική Εκκλησία) αλλά υπάρχουν και σκάνδαλα που σχετίζονται με

τραπεζικές διαδικασίες, και υπεξαιρέσεις από υψηλόβαθμα στελέχη της

Εκκλησίας. Ιστορικό παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση της Τράπεζας του

Βατικανού, Banco Ambrosiano, που αφορούσε κακές επενδύσεις σε Παναμαϊκές

εταιρείες ύψους περίπου $1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων». Προς επίρρωση των

ανωτέρω μνημονεύουμε το τεράστιο σκάνδαλο μεγατόνων, που γνώρισε ο

πλανήτης πριν από μερικά χρόνια, το 2015, μετά από δημοσίευση της εφημερίδας

«ΚΕΦΑΛΑΙΟ» (12-12-2015), με τίτλο: «Αμερικανοί ελεγκτές στα άδυτα του

Βατικανού», ως αναδημοσίευση του έγκυρου παγκόσμιου δημοσιογραφικού

οργανισμού Bloomberg – Business week. Το δημοσίευμα αναφέρει μεταξύ άλλων

ότι 1,5 δισεκατομμύρια δολάρια «είχαν εντοπίσει οι ελεγκτές σε κρυμμένους

λογαριασμούς και της χρησιμοποίησης των φτωχών για να καλυφτούν οι

‘τρύπες’ στον προϋπολογισμό της εκκλησίας. Η Αγία έδρα παρουσίαζε έλλειμμα

25,6 εκατομμύρια ευρώ το 2014».

Σχετικά με την κατάσταση που διαμορφώνεται στην πατρίδα μας παρατηρεί:

«Στην Πατρίδα μας εξαιτίας της πανδημίας περιορίσθηκαν επίσης δραματικά οι

προσελεύσεις σε Ναούς, η τέλεση μυστηρίων και ακούστηκαν κάποιες ‘κριτικές’

για την αισθητή έλλειψη της Ιεραρχίας στην υποστήριξη των πιστών.

Συγκριτικά με την Ευρώπη στην Ελλάδα η Ορθοδοξία ‘κρατάει’ καλά, αλλά και

η Ελληνική, όπως η Ευρωπαϊκή νεολαία, αποστασιοποιείται από τα

θρησκευτικά καθώς ελάχιστοι νέοι εκκλησιάζονται σταθερά». Είναι αλήθεια ότι

και στην Ελλάδα η πανδημία, έχει μειώσει αισθητά τον εκκλησιασμό των πιστών,

όμως τα βαθύτερα αίτια της απομακρύνσεως του λαού και των νέων από την ζωή

της Εκκλησίας εντοπίζονται κατά την ταπεινή μας γνώμη στην διάβρωση της

Ελληνικής κοινωνίας από την ιδεολογία της Νέας Εποχής και στην εκκοσμίκευση

της εκκλησιαστικής ζωής.

Θα προσθέσουμε δύο ακόμη σκάνδαλα τα οποία, κατά την ταπεινή μας γνώμη,

αναδεικνύονται ως τα κατ’ εξοχήν σκάνδαλα στο χώρο της εκκλησιαστικής ζωής

στην παρούσα χρονική συγκυρία. Το πρώτο είναι το γεγονός ότι η πλειοψηφία των

Ιεραρχών της τοπικής μας Εκκλησίας, δυστυχώς όχι μόνον δεν θέλησε μέχρι

σήμερα να καταδικάσει συνοδικά την παναίρεση του Οικουμενισμού, (την

συγκαλύπτει σαν να μην υπάρχει), αλλά επί πλέον αναγνώρισε στη «Σύνοδο» της

Κρήτης εκκλησιαστική υπόσταση στον Δυτικό Χριστιανισμό. Πως να μην

σκανδαλιστεί ο πιστός λαός του Θεού, όταν πληροφορείται από τη μια μεριά την

πλήρη ηθική και πνευματική κατάρρευση του Δυτικού Χριστιανισμού και από την

4

άλλη ότι η τοπική μας Εκκλησία αναγνωρίζει τους ετεροδόξους ως «ιστορικές»

Εκκλησίες;

Το δεύτερο είναι η αναγνώριση από την πλειοψηφία των Ιεραρχών μας του

Ουκρανικού Αυτοκεφάλου, η αναγνώριση δηλαδή ότι το σχισματικό μόρφωμα του

Επιφανίου, των καθηρημένων, αναθεματισμένων και αχειροτονήτων, με το

ελάχιστο ποίμνιο, αποτελούν την «επίσημη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της

Ουκρανίας». Πρόκειται για μια ακόμη βαθύτατη πληγή στο σώμα της τοπικής μας

Εκκλησίας, στο οποίο έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας.

Διερωτώμεθα: Μετά από τέτοιου είδους σοβαρότατες πτώσεις μας, πως είναι

δυνατόν να έρθει η ευλογία του Θεού, από την οποία εξαρτάται κάθε πνευματική

καρποφορία; Και πως είναι δυνατόν να αποφύγουμε τον αποχριστιανισμό της

Εκκλησίας μετά από τέτοιες πτώσεις;

Θα κλείσουμε την ανακοίνωσή μας, επανερχόμενοι στο καυτό ερώτημα που εξ’

αρχής θέσαμε: Τι μπορεί να σημαίνει η κατάρρευση του Δυτικού Χριστιανισμού

για την τοπική μας Εκκλησία; Μ’ άλλα λόγια, ποιο είναι το μήνυμα, που θέλει να

στείλει ο Θεός σε όλους μας, κλήρο και λαό της Ελλαδικής Εκκλησίας, με αφορμή

αυτή την φρικτή κατάρρευση; Αν μπορούσε ο Θεός να μας μιλήσει με ανθρώπινη

γλώσσα σήμερα, θα μας έλεγε περίπου τα εξής: Για δέστε, που κατάντησε ο

Δυτικός Χριστιανισμός! Για δέστε, σε ποιο μεγάλο βάθος κακών έφθασε! Αλλά

γιατί έφθασε, εδώ που έφθασε; Επειδή έπεσε στην αίρεση και πεισματικά επί 10

αιώνες επιμένει στην αίρεση και δεν μετανοεί. Ε! λοιπόν, προσέξτε, μήπως πάθετε

και εσείς τα ίδια! Προσέξτε μήπως αποδεχόμενοι και μη καταδικάζοντας συνοδικά

την παναίρεση του Οικουμενισμού, φθάσετε και εσείς στο ίδιο κατάντημα με τους

Δυτικούς. Για προσέξτε επίσης, που είναι σήμερα οι επτά λυχνίες (= Εκκλησίες)

της Αποκαλύψεως; Δεν υπάρχουν, έχουν σβήσει από το χάρτη οι πάλαι ποτέ

περιβόητες αυτές Εκκλησίες. Προσέξτε λοιπόν, μήπως πάθετε και εσείς τα ίδια!

Μήπως αφανιστεί και η Ελλαδική τοπική Εκκλησία, όπως αφανίστηκαν οι επτά

τοπικές Εκκλησίες της Μικράς Ασίας!

Για να μη συμβεί λοιπόν, αγαπητοί μας αδελφοί, κληρικοί και λαϊκοί και στην

τοπική μας Εκκλησία ένα τέτοιο ολέθριο κακό, ας ανανήψουμε, ας μετανοήσουμε

και ας πράξουμε ό,τι παραλείψαμε να πράξουμε μέχρι σήμερα. Και πιο

συγκεκριμένα:

Α) Ας φροντίσει η Ιεραρχία μας να συγκροτήσει το συντομότερο Τοπική

Σύνοδο, στην οποία θα καταδικάσει την παναίρεση του Οικουμενισμού. Πολύ

εξοργίζει τον Θεό, να προσπερνούμε αυτή την παναίρεση, σαν να μην υπάρχει,

καθ’ όν χρόνον μεγάλα πνευματικά αναστήματα και θεολογικές προσωπικότητες

την έχουν επισημάνει.

Β) Ας καταδικάσει επίσης ό,τι κακόδοξο θεσμοθετήθηκε στην «Σύνοδο» της

Κρήτης, η οποία, όπως πάμπολλες φορές σχολιάσαμε, αντί να καταδικάσει,

επεκύρωσε συνοδικά τον Οικουμενισμό και τις υφιστάμενες αιρέσεις και πλάνες εν

χώρω και χρόνω, οριοθετούσα την σώζουσα αλήθεια.

Και τέλος,

5

Γ) Ας καταδικάσει συνοδικά, η τοπική μας Εκκλησία το άκυρο Ουκρανικό

Αυτοκέφαλο, για να μην καταντήσει συνήγορος του σχίσματος.

Ας μην ξεχνούμε ότι ο Θεός «ου μυκτηρίζεται», (Γαλ. 6,7) και ότι «φοβερόν το

εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος», (Εβρ. 10,31). Αν αδιαφορήσουμε, κάποια

στιγμή θα λειτουργήσει ο Πνευματικός Νόμος. Λοιπόν, προτού ξεσπάσει η οργή

του Θεού, ας προλάβουμε να πράξουμε τα δέοντα.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών