ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 28η Μαρτίου 2022
Πατήρ Παύλος
Η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗ ΥΦΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
Ο Οικουμενισμός είναι το πλέον δαιμονικό σύστημα στην δισχιλιόχρονη
ιστορία της εκκλησίας μας. Δεν είναι απλά μία αίρεση πλάι στις υπάρχουσες
χιλιάδες, αλλά ένα συνονθύλευμα αιρέσεων που εμπερικλείει και ανακεφαλαιώνει
όλες τις πλάνες του παρελθόντος και του παρόντος. Δεν υπάρχει πλάνη και
κακοδοξία του παρελθόντος, που να μην συμπεριλαμβάνεται στις ολέθριες και
σατανικές δοξασίες του. Το πλέον παράδοξο είναι ότι ο Οικουμενισμός δεν
απορρίπτει τίποτε, αλλά και δεν ανάγει τίποτε σε μοναδική και απόλυτη αλήθεια.
Εδώ βρίσκεται η μεγάλη παγίδα: Να πνιγεί, να εξαφανιστεί η Μία και μοναδική
αλήθεια - Χριστός της Εκκλησίας μας μέσα στον κυκεώνα του ψεύδους. Ο πατήρ
του ψεύδους, ο διάβολος, το πρώτο και μέσο και τελευταίο κακό, όταν διαπίστωσε
ότι δεν μπορούσε να πλήξει καίρια την Εκκλησία με τις διάφορες αιρέσεις,
επινόησε στους εσχάτους καιρούς που ζούμε αυτή την παναίρεση, με την
συνέργεια δε των σκοτεινών δυνάμεων του Διεθνούς Σιωνισμού και της
Μασονίας, επιχειρεί εδώ και ένα αιώνα να ξεθεμελιώσει την Εκκλησία του
Χριστού, με απώτερο στόχο να ματαιώσει το θείο σχέδιο της σωτηρίας του
κόσμου.
Μεγάλοι και αγιασμένοι γέροντες της εποχής μας ομοφώνως μαρτυρούν και
διακηρύσσουν ότι όντως ο Οικουμενισμός έχει σαφώς δαιμονική προέλευση και
υφή. Ο νεοφανής άγιος της Εκκλησίας μας, ο άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς στο
μνημειώδες έργο του «Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός» σημειώνει: «Ο
Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανισμούς, δια τας
ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του ευρίσκεται η καρδιά όλων
των ευρωπαϊκών ουμανισμών με επικεφαλής τον Παπισμό. Όλοι δε αυτοί οι
ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία
αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν. Το κοινόν ευαγγελικόν όνομά τους
είναι η παναίρεσις». Στο ίδιο μήκος κύματος ο μακαριστός και ομολογητής
Γέροντας Αρχιμ. κυρός Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, συμπληρώνοντας τον άγιο
Ιουστίνο, μας δίνει μια πανοραμική εικόνα του Οικουμενισμού: «Ο
Οικουμενισμός είναι ένα Κίνημα παγκόσμιον του Διεθνούς Σιωνισμού και έχει
ως μοναδικόν σκοπόν τη πολιτικήν και θρησκευτικήν κατάκτησιν της
Οικουμένης! Ο Οικουμενισμός είναι μια φοβερά λαίλαψ, που προετοιμάζεται να
ξεθεμελιώση, όπως φαντάζεται, την "Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν
Εκκλησίαν" του Χριστού. Είναι άγριος τυφών των δυνάμεων του σκότους, που
συγκεντρώνει την καταστροφική του μανία εναντίον κυρίως της Ορθοδοξίας,
με τον σκοτεινό πόθο να την εκμηδενίση και να την αφανίση». Τέλος, ο
μακαριστός Γέροντας Αρχιμ. κυρός Αθανάσιος Μυτιληναίος σε κάποια ομιλία
του το 1982, (Ομιλία 45 στην Αποκάλυψη, κεφ. ια΄), μας αποκαλύπτει μεταξύ
2
άλλων τα εξής: «Ο Οικουμενισμός είναι ένας δούρειος ίππος, ο οποίος κουβαλά
τον Αντίχριστον. Και όμως, το σύνθημα του Οικουμενισμού είναι: Αγάπη,
αγάπη! Και υπηρέτησαν αυτό το σχήμα του Οικουμενισμού –και το υπηρετούν
αυτήν την στιγμήν- και ορθόδοξοι κληρικοί, ανωτάτων μάλιστα βαθμών.
Δυστύχημα…Το θέμα είναι ότι ο Σιωνισμός είναι ο κατ’ εξοχήν πρόδρομος του
Αντιχρίστου. Θα λέγαμε ότι, εν ευρεία εννοία, είναι ο ψευδοπροφήτης (της
Αποκαλύψεως). Λέγω εν ευρεία εννοία, διότι ο ψευδοπροφήτης –όπως σας είπα
προηγουμένως– είναι συγκεκριμένο πρόσωπο. Ο Σιωνισμός θα φέρει τον
Αντίχριστον. Ναι, διότι Εβραίος θα είναι ο Αντίχριστος». Οι παρά πάνω λόγοι
του π. Αθανασίου σε πλήρη συμφωνία με τους λόγους του π. Χαράλαμπους
Βασιλοπούλου, μας αποκαλύπτουν την βαθιά αιτιώδη σχέση μεταξύ
Οικουμενισμού και Διεθνούς Σιωνισμού.
Υπάρχει και μία άλλη θαυμαστή μαρτυρία του νεοφανούς αγιασμένου Γέροντα
αγίου Εφραίμ του Κατουνακιώτη. Ο γνωστός πολιός καθηγητής της Δογματικής
στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ομολογητής κ. Δ.
Τσελεγγίδης, πριν από πολλά χρόνια, όταν ήταν νεαρός καθηγητής, επισκέφτηκε
κάποτε τον άγιο και του ζήτησε να τον πληροφορήσει, τι είναι ο Οικουμενισμός.
Σημειώνει ο ίδιος: «Τον ρώτησα, λοιπόν, επί του συγκεκριμένου, μήπως μπορεί
να μου πει, τι πράγμα είναι ο Οικουμενισμός. Μου απήντησε απερίφραστα και
χωρίς καμμία δυσκολία: “Αυτήν την ερώτηση, παιδί μου, μου την έχει κάνει κι
ένας ακόμη νωρίτερα από σένα. Εγώ, εδώ πέρα επάνω, βρίσκομαι σαράντα
χρόνια στα βράχια. Έχω ξεχάσει και τα ελληνικά μου”- σημειωτέον τελείωσε
σχολαρχείο – “αλλά μ’ αυτό το θέμα δεν έχω ασχοληθεί. Γι’ αυτό, επειδή
έπρεπε να του απαντήσω, αφού δέχτηκα ερώτημα και δεν είχα καμμία γνώμη
πάνω στο θέμα, πήγα στο κελλί μου και προσευχήθηκα και ρώτησα τον Χριστό,
να με πληροφορήσει, τι είναι ο Οικουμενισμός. Πήρα την απάντησή του, η
οποία είναι, ότι ο Οικουμενισμός έχει πνεύμα πονηρίας και κυριαρχείται από
ακάθαρτα πνεύματα”. Και τον ρώτησα, πως ακριβώς πιστοποιήθηκε αυτό.
Μου απάντησε, πως ‘μετά την προσευχή γέμισε το κελλί μου από αφόρητη
δυσωδία, η οποία μου έφερνε ασφυξία στην ψυχή, δεν μπορούσα να αναπνεύσω
πνευματικά’. Τον ρώτησα, αν αυτό ήταν ένα έκτακτο γεγονός γι’ αυτόν, ή αν
έτσι του απαντά ο Χριστός σε ανάλογες περιπτώσεις και με βεβαίωσε, ότι “σε
όλες τις περιπτώσεις, που είναι μπλεγμένες με μάγια, με ακάθαρτα πνεύματα,
αυτή είναι η κατάσταση, στην οποία με εισάγει. Μερικές φορές υπάρχει και
λεκτική απάντηση, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, αυτή ήταν η απάντηση
και έχω απόλυτη τη βεβαιότητα, ότι ο Οικουμενισμός δεν έχει το Πνεύμα το
Άγιο, αλλά το πνεύμα το ακάθαρτο”» (https://enromiosini.gr/arthrografia/agios-
efraim-katoynakiotis-o/)!
Η παρά πάνω μαρτυρία του αγίου Εφραίμ δεν είναι άνευ σημασίας, αλλά πάρα
πολύ σημαντική, διότι υπήρξε καρπός βαθειάς προσευχής και αποκαλύψεως του
Αγίου Πνεύματος σ’ αυτόν. Έρχεται δε να συμπληρώσει όλους τους παρά πάνω,
που μνημονεύσαμε και να μας αποκαλύψει την βαθιά αιτιώδη σχέση μεταξύ
Οικουμενισμού και δαιμονισμού και κατ’ επέκταση του Αποκρυφισμού, ο οποίος
ως γνωστόν κυριαρχείται από τα ακάθαρτα πνεύματα. Μ’ άλλα λόγια τα τρία
3
πνευματικά μεγέθη: Οικουμενισμός, Διεθνής Σιωνισμός και Αποκρυφισμός
αλληλοπεριχωρούνται μεταξύ τους και το ένα παραπέμπει στο άλλο, διότι
αποτελούν γεννήματα ενός και του αυτού βύθιου δράκοντος, του διαβόλου.
Επομένως ο Οικουμενισμός, ως κατ’ ουσίαν δαιμονισμός, δεν μπορεί σε καμιά
περίπτωση να θεωρηθεί ως καρπός του Αγίου Πνεύματος, όπως ισχυρίζονται οι
θιασώτες του.
Σε πρόσφατη ημερίδα που διοργάνωσε η Ιερά μητρόπολις Πειραιώς στις
26.4.2018 στην Αίθουσα του «Πειραϊκού Συνδέσμου Πειραιώς» με γενικό θέμα
«Πτυχές του Αποκρυφισμού της Νέας Εποχής», επισημάνθηκε από εισηγητή
της Ημερίδος η βαθιά αιτιώδης σχέση, που υφίσταται μεταξύ του
Οικουμενισμού και του Αποκρυφισμού της Νέας Εποχής. Στην εν λόγω
εισήγηση ελέχθη μεταξύ άλλων ότι βασικό δόγμα της Θεοσοφίας, [κατά την
Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ], είναι ότι «δεν υπάρχει θρησκεία ανώτερη από
την αλήθεια. Όλες οι θρησκείες, μαζί και ο Χριστιανισμός, έχουν μέρος μόνον
της αλήθειας, οπότε όλες θα πρέπει να συνεισφέρουν το μερίδιό τους, ώστε η
κάθε μια να εμπλουτίσει τις άλλες και να εμπλουτιστεί από τις άλλες. Ο
αληθινός ερευνητής της αλήθειας οφείλει να χάσει τελείως από τα μάτια του
όλες τις δογματικές πίστεις και όλες τις θρησκείες. Συμφιλιώνει όλες τις
θρησκείες, αποφλοιώνει την κάθε μια τους από τα εξωτερικά ανθρώπινα
ενδύματα και αποκαλύπτει ότι η ρίζα της κάθε μιας ταυτίζεται με τη ρίζα κάθε
άλλης μεγάλης θρησκείας… Περαιτέρω και σαν συνέπεια των προηγουμένων η
Μπλαβάτσκυ προτείνει τη συναδέλφωση όλων των λαών, πέρα από διαφορές
θρησκείας, χρώματος και φυλής και προβλέπει λαμπρό το μέλλον της
Θεοσοφίας. Έτσι θέτει τις βάσεις για την ανοικοδόμηση της πανθρησκείας και
τη διάβρωση του χριστιανικού κόσμου». Αν μελετήσουμε εις βάθος τις
εισηγήσεις των ομιλητών και τα Πορίσματα στα μέχρι σήμερα Διεθνή
Διαθρησκειακά Συνέδρια, θα διαπιστώσουμε με έκπληξη, ότι ακριβώς το ίδιο
αυτό βασικό δόγμα της Θεοσοφίας επαναλαμβάνεται και διατυπώνεται και από
τους θιασώτες του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού. Ότι δηλαδή όλες οι
θρησκείες κατέχουν μέρος μόνον της αλήθειας και επομένως καμιά θρησκεία δεν
μπορεί και δεν πρέπει να διεκδικήσει για τον εαυτό της την αποκλειστικότητα και
την πληρότητα της αλήθειας. Η κάθε μια οφείλει «να εμπλουτίσει τις άλλες και
να εμπλουτιστεί από τις άλλες».
Θα παρατηρήσει επίσης με έκπληξη, ότι στα εν λόγω Συνέδρια κατά κόρον
τονίζεται, αυτό που αιώνες πιο μπροστά έλεγε η Μπλαβάτσκυ περί
«συναδέλφωσης όλων των λαών, πέρα από διαφορές θρησκείας, χρώματος και
φυλής». Όλοι θεωρούν αναγκαία τη διαθρησκειακή συνεργασία και συναδέλφωση
των λαών για την επικράτηση της παγκόσμιας ειρήνης και την από κοινού
αντιμετώπιση των μεγάλων παγκοσμίων προβλημάτων που μαστίζουν την
ανθρωπότητα. Δυστυχώς η πεπλανημένη αυτή ιδεολογία πέρασε και στα κείμενα
της «Συνόδου» της Κρήτης: «Αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι καλούνται να
συμβάλλουν εις την διαθρησκειακήν συνεννόησιν και συνεργασίαν, δι’ αυτής δε
εις την απάλειψιν του φανατισμού από πάσης πλευράς και τοιουτοτρόπως εις
την συμφιλίωσιν των λαών και επικράτησιν της ελευθερίας και της ειρήνης εις
4
τον κόσμον προς εξυπηρέτησιν του ανθρώπου, ανεξαρτήτως φυλής και
θρησκεύματος», (Βλ. Συνοδικό Κείμενο με τίτλο: «Η αποστολή της Ορθοδόξου
Εκκλησίας εν τω συγχρόνω κόσμω», κεφ. Α΄ §5). Μ’ άλλα λόγια το Συνοδικό
Κείμενο, αγνοώντας και διαγράφοντας τον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου: «τις
δε κοινωνία φωτί προς σκότος;», (Β΄ Κορ. 6,14), θεωρεί αναγκαία τη
συνεργασία του φωτός της Ορθοδοξίας με το σκότος των άλλων θρησκειών, για
την «επικράτησιν της ελευθερίας και της ειρήνης εις τον κόσμον», δηλαδή για
τη επικράτηση μιάς κοσμικού τύπου ελευθερίας και ειρήνης και καλεί τους πάντες
να εργαστούν προς την κατεύθυνση αυτή.
Σε άλλο σημείο της εισηγήσεώς του ο παρά πάνω εισηγητής επισημαίνει μια
ακόμη βασική αρχή της Θεοσοφίας, την αρχή του δογματικού πλουραλισμού,
που αποτελεί όμως ταυτόχρονα και βασικό δόγμα του Διαθρησκειακού
Οικουμενισμού. Σύμφωνα με την αρχή αυτή όλες οι θρησκείες και όλες οι πίστεις
αποτελούν νόμιμες εκφάνσεις του θρησκευτικού φαινομένου και είναι δρόμοι που
οδηγούν στον ίδιο θεό και κατ’ επέκταση όλες οι θρησκείες προσφέρουν λύτρωση
και σωτηρία. Επομένως μπορεί κανείς να πιστεύει σε όποια θρησκεία θέλει, αρκεί
να μην είναι αποκλειστικός. Για τη Θεοσοφία και τη Νέα Εποχή κάθε αντίληψη
περί μοναδικότητος του Ευαγγελίου, κάθε αντίληψη που δεν κατανοεί
ισοπεδωτικά και εξισωτικά όλες τις πίστεις και τις θρησκείες θεωρείται
φανατισμός και μισαλλοδοξία.
Τονίστηκε ακόμη ότι ο Αποκρυφισμός της Νέας Εποχής και ο Οικουμενισμός
συγκλίνουν μεταξύ τους προκειμένου να υπηρετήσουν ένα κοινό στόχο, την
σταδιακή πολιτική, οικονομική, πολιτισμική και θρησκευτική ενοποίηση της
ανθρωπότητος, και την πραγματοποίηση και εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας
θρησκείας. Η προσπάθεια δημιουργίας μιας παγκόσμιας θρησκείας, ή
πανθρησκείας, θα είναι το αποτέλεσμα της ομογενοποιήσεως και ισοπεδώσεως
όλων των θρησκειών.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ σε πρόσφατη
Εγκύκλιό του επί τη ευκαιρία της Β΄ Κυριακής των Νηστειών, κατά την οποία
τιμάται ο μεγάλος άγιος της Εκκλησίας μας και πολέμιος του Παπισμού
Γρηγόριος ο Παλαμάς, σημειώνει μεταξύ άλλων τα εξής: «Ο Οικουμενισμός
είναι η μεγαλύτερη εκκλησιολογική αίρεση όλων των εποχών, επειδή εξισώνει
όλες τις θρησκείες και τις πίστεις. ….Αν σύμφωνα με τους οικουμενιστές, όλες
οι ομολογίες και οι θρησκείες είναι το ίδιο, αν όλοι στον ίδιο Θεό πιστεύουμε, αν
οι αιρέσεις και οι θρησκείες είναι διαφορετικοί, αλλά αποδεκτοί τρόποι
προσεγγίσεως του ίδιου Θεού, τότε γιατί πέθαναν οι άγιοι και οι μάρτυρες μας
και γιατί ο Θεός χαρίτωσε τα λείψανά τους;».
Με βάση τα παρά πάνω, θεωρούμε αναγκαίο και πάλι να τονίσουμε, σαν γενικό
συμπέρασμα, ότι η ανθρωπότητα σήμερα βιώνει μια πρωτοφανή πνευματική
σύγχυση, που δεν έχει προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία. Ζούμε σε μια εποχή
που έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των εσχάτων χρόνων, όπως αυτά
έχουν προφητευθεί από το αδιάψευστο στόμα του Κυρίου μας, από τους ιερούς
συγγραφείς της Αγίας Γραφής και από αγίους και χαρισματούχους Γέροντες, που
ομίλησαν προφητικά για τα έσχατα. Κυρίαρχο και πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτή
5
την πρωτοφανή αποστασία των ημερών μας παίζουν τα δύο πολυκέφαλα θηρία
της πλάνης, ο Αποκρυφισμός της Νέας Εποχής και ο Οικουμενισμός. Και τα δύο
εργάζονται παράλληλα, υπηρετούν με συνέπεια το πανθρησκειακό όραμα και
προετοιμάζουν με γοργούς ρυθμούς την εφιαλτική πανθρησκεία. Δεν τρέφουμε
την αυταπάτη, ότι μπορεί να νικηθούν τα δαιμονικά αυτά τέρατα από τον μικρό
και αδύναμο αγώνα μας. Εμείς οι ελάχιστοι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε,
είναι να διαφωτίζουμε τον πιστό λαό του Θεού και να επαγρυπνούμε. Τα
υπόλοιπα και τα δύσκολα τα αφήνουμε στον αληθινό Τριαδικό Θεό μας, ο Οποίος
θα προστατεύσει την Εκκλησία του και θα την οδηγήσει στον τελικό θρίαμβο.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 21 η Μαρτίου 2022
Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΟΔΕΥΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.
Πατήρ Παύλος
Έχουμε ήδη κατ’ επανάληψη επισημάνει σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας
την πλήρη και από πάσης απόψεως χρεοκοπία του Παπισμού, ο οποίος από ζώσα
Τοπική Εκκλησία της Δύσεως, εντεταγμένη στο ενιαίο εκκλησιαστικό Σώμα της
Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, εξέπεσε δυστυχώς στην
κατάσταση της αιρέσεως, με δεκάδες φρικτές κακοδοξίες, τις οποίες επισώρευσε
διά μέσου των αιώνων, με αποτέλεσμα να απογυμνωθεί από την θεία Χάρη και
εν συνεχεία να εκφυλλισθεί σε έναν εγκόσμιο πολιτικοθρησκευτικό οργανισμό,
δομημένο στον βάρβαρο μεσαιωνικό Φραγκισμό. Πρόκειται για μια δραματική,
εξελισσόμενη πραγματικότητα, την οποία επιβεβαιώνουν με τον πιο ξεκάθαρο
τρόπο τα πάσης φύσεως σκάνδαλα, (σεξουαλικά, οικονομικά κ.λ.π.), του
Βατικανού, που έρχονται κάθε λίγο στο φως της δημοσιότητας.
Παράλληλα ο απολυταρχικός τρόπος διοικήσεως του Παπισμού ουσιαστικά
κατάργησε τον θεόσδοτο Συνοδικό Σύστημα διοικήσεως Εκκλησίας, γεγονός το
οποίο έρχεται σε τελεία αντίθεση με τα σύγχρονα δημοκρατικά καθεστώτα, μια
πραγματικότητα, την οποία αδυνατεί, (ή δεν θέλει), να δει η σύγχρονη ηγεσία
του Βατικανού, η οποία εξακολουθεί να παραμένει πεισματικά αγκυλωμένη στην
απολυταρχία. Ελάχιστα πλέον κράτη στο τρίτο κόσμο κυβερνώνται σήμερα από
δικτατορικά καθεστώτα και μαζί τους το Βατικανό ως θλιβερό απολίθωμα του
Μεσαίωνα! Ωστόσο ένα σημαντικό κομμάτι του παπικού κλήρου και του λαού
δεν ήταν δυνατόν να ανεχθούν αυτή την τραγική κατάσταση, με αποτέλεσμα να
εμφανιστούν μέσα στους κόλπους του επαναστατικά κινήματα και σχίσματα,
(όπως το κίνημα του Προτεσταντισμού, το σχίσμα των Παλαιοκαθολικών, τα
θρησκευτικά κινήματα στην νότιο Αμερική, γνωστά ως «Θεολογία της
Απελευθέρωσης», κ.α.), που εκδηλώθηκαν ως αντιδράσεις στις παπικές
αυθαιρεσίες, αλλά και ως μία προσπάθεια αναζητήσεως νέων μορφών
εκκλησιαστικής ζωής, απαλλαγμένης από τον ταξικό κληρικαλισμό του
Παπισμού. Είδαμε σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας την προσπάθεια που
καταβάλλει το σύγχρονο Βατικανό να «κάμει κάποια βήματα» προς τη
Συνοδικότητα, καθώς αντιλαμβάνεται την κραυγαλέα αντίθεσή του «Κράτους»
του με τα σύγχρονα δημοκρατικά καθεστώτα. Πριν από λίγο καιρό ο «Πάπας»
Φραγκίσκος εξήγγειλε «Σύνοδο», που πρόκειται να πραγματοποιηθεί το 2023,
στην οποία προσπαθεί, να δώσει μια ευρύτερη διάσταση στον Συνοδικό Θεσμό
και να συμπεριλάβει, ως δήθεν συνοδικά μέλη, όχι μόνον «επισκόπους», αλλά
και τον λοιπό «κλήρο», ακόμη και λαϊκούς. Ωστόσο και η «Σύνοδος» αυτή,
όπως έχουμε ήδη αναλύσει λεπτομερώς, θα είναι νόθα και ξένη προς τη
Συνοδική Παράδοση της Εκκλησίας μας.
2
Πληροφορούμαστε ότι πρόσφατα εμφανίστηκε στη Γερμανία, ένα νέο
ανανεωτικό κίνημα με αποσχιστικές τάσεις, με την ονομασία «Συνοδική Οδός».
Το κίνημα προβάλλει την ανάγκη επιστροφής στο συνοδικό τρόπο διοικήσεως
και παράλληλα το «άνοιγμα» στις σύγχρονες κοινωνικές προκλήσεις, ως την
μόνη ελπίδα να επιβιώσει ο Παπισμός στον σύγχρονο κόσμο. Υπόσχεται να
«αναστήσει» τον Παπισμό από την πνευματική νέκρωση στην οποία κατάντησε
και να τον οδηγήσει στην ανανέωση και στην γνησιότητα του χριστιανικού
μηνύματος. Σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της εφημερίδος Ορθόδοξος
Τύπος με τίτλο: «Οι Καθολικοί θα διατηρήσουν την εκκλησία τους; Μαθήματα
για τους Ορθοδόξους» (https://orthodoxostypos. gr/%CE%BF%CE%B9-): «Η
Συνοδική Οδός είναι ένα κίνημα που συγκεντρώνει τους επισκόπους και τους
λαϊκούς της Γερμανίας, το οποίο δημιουργήθηκε για να συζητάνε θέματα
εξουσίας, σεξουαλικής ηθικής, ιεροσύνης και του ρόλου των γυναικών. Η
συνοδική συνέλευση αποτελείται από επισκόπους, 69 λαϊκούς, μέλη της
Κεντρικής Επιτροπής των Γερμανών Καθολικών και εκπροσώπους άλλων
τμημάτων της Γερμανικής Καθολικής Εκκλησίας. Η επόμενη συνάντηση της
Συνοδικής Οδού θα πραγματοποιηθεί στη Φρανκφούρτη στις 8-10
Σεπτεμβρίου. Η Συνοδική Οδός θα ολοκληρωθεί την άνοιξη του 2023 και τον
Οκτώβριο του 2023 το Βατικανό θα πρέπει να αποδεχθεί ή να απορρίψει τις
προτάσεις της Συνοδικής Οδού. Στις 5 Φεβρουαρίου 2022, στην τελευταία
συνάντηση, οι συμμετέχοντες της Συνοδικής Οδού ενέκριναν το κείμενο του
εγγράφου ‘Γιορτή ευλογίας για ζευγάρια που αγαπούν ο ένας τον άλλον’. ….Το
78% των συμμετεχόντων στη Συνοδική Οδό ψήφισαν υπέρ της νομιμοποίησης
των LGBT στην Καθολική Εκκλησία…. Εκτός από το αίτημα για αναθεώρηση
της στάσης της Καθολικής Εκκλησίας απέναντι στην ομοφυλοφιλία, στη
συνεδρίαση εγκρίθηκαν οι ακόλουθες μεταρρυθμίσεις: α) καθιέρωση του
γυναικείου ιερατείου (μέχρι στιγμής στον διακονικό βαθμό), β) κατάργηση της
υποχρεωτικής αγαμίας για τους ιερείς, γ) αύξηση του ρόλου των λαϊκών στην
εκλογή νέων επισκόπων».
Οι αποφάσεις τους κινήματος προκάλεσαν σφοδρές αντιδράσεις σε
συντηρητικούς κύκλους του Βατικανού: «Ο Γερμανός καρδινάλιος, [Gerhard
Müller], αποκάλεσε βλασφημία τις αποφάσεις Συνοδικής Οδού για LGBT και
γυναικείο ιερατείο. Στις 11 Φεβρουαρίου 2022, η Καθολική έκδοση του
National Catholic Register δημοσίευσε μια συνέντευξη με τον πρώην νομάρχη
του Congregation for the Doctrine of the Faith, καρδινάλιο Gerhard Müller,
την οποία έδωσε λίγο μετά τις σκανδαλώδεις αποφάσεις της Συνοδικής Οδού
για τη νομιμοποίηση των LGBT ανθρώπων και για το γυναικείο ιερατείο στην
Καθολική Εκκλησία. Ο G. Müller δήλωσε ότι οι πιστοί Καθολικοί σήμερα
περνούν μια περίοδο διώξεων, δοκιμασιών και ‘ψυχολογικού τρόμου’ από τους
φιλελεύθερους αδερφούς τους που προωθούν ιδέες ασυμβίβαστες με την
παραδοσιακή εκκλησιαστική διδασκαλία. Ακόμη και μια επιφανειακή ματιά
στην κατάσταση υποδηλώνει ότι ο Müller έχει απόλυτο δίκιο. Αλλά τα λόγια
του δεν είναι φωνή βοώντος εν τη ερήμω; Άλλωστε, ο Πάπας Φραγκίσκος έχει
3
ήδη κάνει περισσότερες από μία ‘συμπαθητικές’ δηλώσεις για τα LGBT
άτομα».
Από την πλευρά των οπαδών της «Συνοδικής Οδού» εκφράζεται ισχυρός
αντίλογος. Ο Επίσκοπος Λουξεμβούργου, Καρδινάλιος Jean-Claude Ollerich, ο
οποίος είναι επικεφαλής της Επιτροπής των Επισκοπικών Διασκέψεων της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και ο Γενικός Εκπρόσωπος της Συνοδικής Οδού
στην τελική σύνοδο στο Βατικανό δήλωσε σε συνέντευξη στο Γερμανικό
Καθολικό πρακτορείο KNA ότι: «…υπάρχουν ομοφυλόφιλοι ιερείς και λαϊκοί
στην αρχιεπισκοπή του και ότι θα ήταν αντιχριστιανικό να τους εκδιώξουν.
Στην ερώτηση: ‘Πώς παρακάμπτετε τη διδασκαλία της εκκλησίας ότι η
ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία;’, απάντησε: ‘Νομίζω ότι αυτό είναι λάθος.… Δεν
υπάρχει καθόλου ομοφυλοφιλία στην Καινή Διαθήκη. Συζητούνται μόνο
ομοφυλοφιλικές πράξεις που ήταν σε κάποιο βαθμό ειδωλολατρικές
λατρευτικές πράξεις. Φυσικά ήταν απαγορευμένο. Νομίζω ότι είναι καιρός να
επανεξετάσουμε τα θεμέλια του δόγματος’»!
Ο ίδιος καρδινάλιος Ollerich σε άλλο συναφές δημοσίευμα λέει: «Η αλλαγή
στον πολιτισμό που βλέπουμε σήμερα είναι η μεγαλύτερη αλλαγή από την
εφεύρεση του τροχού. Η Εκκλησία πάντα συμβαδίζει με την εποχή και πάντα
προσαρμόζεται. Αλλά υπήρχε πάντα πολύ περισσότερος χρόνος για αυτό.
Σήμερα πρέπει να είμαστε πιο γρήγοροι. Διαφορετικά, θα χάσουμε την επαφή
και δεν θα είμαστε πλέον κατανοητοί….Η σύγχρονη Ευρώπη
αποχριστιανίζεται ραγδαία, η σημερινή εποχή κηρύσσεται μεταχριστιανική. Οι
άνθρωποι σταματούν να πηγαίνουν σε ναούς και να καθοδηγούνται από
θρησκευτικά κηρύγματα στην καθημερινή τους ζωή» (https://spzh.news/
mediafiles /images/image-20201020122248-2.jpeg)!
Το συμπέρασμα όλων των ανωτέρω είναι ότι ο Παπισμός προσπαθεί να
ανακάμψει από την πρωτοφανή πτώση του, χωρίς μετάνοια και χωρίς τη
διόρθωσή του από την χιλιόχρονη πτωτική του πορεία. Στερημένος από την
Χάρη του Θεού, παραπαίει σε εγκόσμια πλαίσια, τα οποία όμως τον οδηγούν σε
ακόμη μεγαλύτερη εκκοσμίκευση. Κάτι που, δυστυχώς, δεν θέλουν να δουν και
να συνειδητοποιήσουν οι θιασώτες του Οικουμενισμού, οι οποίοι αντί να
καλέσουν τον αιρετικό Παπισμό σε μετάνοια, κάνουν βήματα εκείνοι προς
αυτόν, απεμπολώντας βασικά στοιχεία της μόνης σώζουσας Ορθοδόξου Πίστεώς
μας.
Ταπεινά φρονούμε ότι ο Παπισμός οδηγείται σε αυτοκαταστροφή. Αυτό
άλλωστε είναι φανερό από τις ιστορικές κατατμήσεις του. Η μόνη διέξοδος από
τα τρομερά αδιέξοδά του, είναι η έμπρακτη μετάνοιά του, από τα διαχρονικά
εγκλήματά του κατά της ανθρωπότητας τα τελευταία χίλια χρόνια και η
επιστροφή του στην Εκκλησία του Χριστού, στην Ορθοδοξία, από εκεί που
έφυγε. Όσες προσπάθειες και αν κάνει το κίνημα της «Συνοδικής οδού», ή άλλα
παρόμοια «ανανεωτικά κινήματα», δεν θα μπορέσει να «αναστήσει» τον
Παπισμό από την πνευματική του νέκρωση, στην οποία βρίσκεται. Την
πνευματική «νεκρανάστασή» του μπορεί να επιτύχει μόνο το άγιο Πνεύμα, το
οποίο έχει τη δύναμη να τον καταστήσει και πάλι ταμειούχο της Θείας Χάριτος
4
και διάκονο της σωτηρίας των πιστών. Ευχόμαστε και προσευχόμαστε γι’ αυτό
το ενδεχόμενο, έστω και αν φαίνεται να είναι ένα «άπιαστο όνειρο»!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
