Ιερός Ναός ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Καστέλλας Πειραιώς: Φεβρουαρίου 2022

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2022

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΑΜΕΡΟΥΝκ. ΓΡΗΓΟΡΙΟ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 28η Φεβρουαρίου 2022

Πατήρ Παύλος

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΑΜΕΡΟΥΝ

κ. ΓΡΗΓΟΡΙΟ

Σεβασμιώτατε ευλογείτε, την ευχή σας, καλό Τριώδιο και καλή Σαρακοστή.

Πολύ θα θέλαμε να δώσουμε ένα τέλος, εν όψει μάλιστα της εισόδου μας

στην κατανυκτική περίοδο του Τριώδιου, στην, ως μη όφειλε, δημιουργηθείσα

θλιβερή αντιπαράθεση με διαδοχικές δημοσιεύσεις, μεταξύ Υμών και της Ιεράς

Μητροπόλεώς μας. Μετά από πολλή περίσκεψη καταλήξαμε, ότι δεν έχουμε

δικαίωμα να σιωπήσουμε, γι’ αυτό και θεωρήσαμε αναγκαίο να επανέλθουμε,

διότι με πολύ θλίψη διαπιστώσαμε από τα δημοσιεύματά σας, ότι δίδετε μια

παραπλανητική εικόνα της λειτουργίας του Γραφείου μας, ενώ πολλά από όσα

εγράφησαν, τόσο από το Γραφείο μας, όσο και από τον Σεβασμιώτατο

Μητροπολίτη μας, είτε αγνοήθηκαν, είτε διαστρεβλώθηκαν.

Πιο συγκεκριμένα:

1. Γράφετε: «Οι ιθύνοντες νόες του ‘Γραφείου Αιρέσεων και

Παραθρησκειών’ της ως άνω Μητροπόλεως….να σταματήσουν να υβρίζουν,

εργολαβικώς, την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και να

κρίνουν και να κατακρίνουν τις αποφάσεις των Πρεσβυγενών

Πατριαρχείων». Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας σας παρεκάλεσε να

αποδείξετε μέ παράθεση στοιχείων, «πότε εξυβρίσθη υπό του Γραφείου μας τό

Σεπτόν Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον καί μέ ποίες ύβρεις». Δυστυχώς δεν

λάβαμε καμία απάντηση. Σας πληροφορούμε, ότι με πλήρη επίγνωση του

γεγονότος ότι δεν είμαστε αλάθητοι, προσπαθούμε με φόβο Θεού να είμαστε

ακριβείς στις κρίσεις μας και ευγενείς στις διατυπώσεις μας, στηλιτεύοντας τις

πλάνες και τις κακοδοξίες και εκφράζοντας ελεύθερα τις προσωπικές μας

απόψεις, σεβόμενοι τα ανθρώπινα πρόσωπα.

2. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας σας παρεκάλεσε να προσκομίσετε

αποδείξεις, ότι το φρικώδες αυτό έργον της εξυβρίσεως το διαπράττει το

Γραφείο μας «εργολαβικώς», δηλαδή επί οικονομική αμοιβή. Εσείς όμως

διαστρέψατε δυστυχώς την έννοια της λέξεως «εργολαβικώς», παραθέτοντας

ένα επιλεκτικό απόσπασμα από το λεξικό του Δημητράκου με τη δευτερεύουσα

σημασία της λέξεως. Γράψατε: «Θα θέλαμε να πληροφορήσουμε τον άγιο

Πειραιώς ότι το επίρρημα εργολαβικώς παράγεται εκ του ρήματος

ἐργολαβέω-ῶ, που μεταξύ των άλλων σημαίνει «ἐκτελῶ μετὰ σπουδῆς

ἐργῶδές τι ἔργον» (Δ. Δημητράκου, ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ, τ. 6, σ. 2937). Και δεν ενέχει, ασφαλώς, η αναφορά

μας την υπόνοια του χρηματισμού και της συναλλαγής». Δυστυχώς για σας, η

σημασία του ρήματος εργολαβέω-ώ, στο λήμμα του Λεξικού Δ. Δημητράκου

Α.Ε., Τόμος τέταρτος, σελ. 2937, που επικαλείσθε είναι: «αναλαμβάνω την

εκτέλεσιν έργου τινός επ’ ορισμένη αμοιβή. Κατ’ αποκοπήν εκτελώ

εργολαβικώς έργον τι. Επαγγέλομαι τον εργολάβον», γεγονός που δεν σας τιμά,

εφ’ όσον επικαλείσθε δήθεν στοιχείο, που το αποκρύπτετε !!!

3. Μας εξομοιώσατε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και τις διάφορες σέκτες,

διότι όπως γράφετε «οι απαρτίζοντες το συγκεκριμένο Γραφείο απομονώνουν

λέξεις και φράσεις από τη συνάφεια ενός κειμένου, τις διαστρέφουν και τις

ερμηνεύουν κατά τη δική τους λογική, παρουσιάζοντας μια ανεστραμμένη

πραγματικότητα ή, επί το λαϊκότερο, το άσπρο ως μαύρο και τη μέρα ως

νύκτα». Περιμέναμε να μας παρουσιάσετε έστω και ένα παράδειγμα

«απομονώσεως λέξεων και φράσεων και διεστραμμένης ερμηνείας», ωστόσο

και πάλι δεν μπορέσατε να στοιχειοθετήσετε και να αποδείξετε με

συγκεκριμένες παραθέσεις, ότι όντως ευσταθεί η εν λόγω βαρύτατη κατηγορία.

Αντίθετα μάλιστα συνεχίσατε να αφήνετε να αιωρείται η εντύπωση, ότι είμαστε

μία ομάδα, αν όχι επικίνδυνη, τουλάχιστον γραφική, για την Εκκλησία. Ίσως να

πιστεύετε ότι λανθασμένα ερμηνεύσαμε τις φράσεις σας: «το πρόβλημα είναι

πρωτίστως εσωτερικό μας», «υπάρχουν εντός του Σώματος της Ιεραρχίας

αδελφοί, που φρονούν ότι η Εκκλησία της Ρωσίας καλώς πράττει και το

Πατριαρχείο Αλεξανδρείας βρίσκεται εν αδίκω», «έχουμε πρόβλημα

ταυτότητος και υποστάσεως, και ας μην φανεί σκληρός ο λόγος, πρόβλημα

πίστεως». Πέστε μας λοιπόν, τι σημαίνουν οι παρά πάνω φράσεις σας και που

δώσαμε λανθασμένες ερμηνείες.

4. Για να σας διαλύσουμε την παραμορφωμένη εικόνα που έχετε σχηματίσει

για το έργο μας, σας γνωρίζουμε ότι το Γραφείο επί των Αιρέσεων και των

Παραθρησκειών της Ιεράς Μητροπόλεως μας, εργάζεται εδώ και πάνω από

δέκα χρόνια, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας,

αφιλοκερδώς, διακονώντας, με υψηλό αίσθημα ευθύνης και με γνώμονα την

αγιοπατερική μας Παράδοση, την οριοθέτηση της Ορθοδόξου πίστεως, την

κατάδειξη των πολυπληθών αιρέσεων και ιδίως της παναιρέσεως του

Οικουμενισμού, που λυμαίνονται την πατρίδα μας, ενώ παράλληλα ασχολείται

και με άλλης φύσεως καυτά θέματα, που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία

μας. Όλο αυτό το έργο συντελέσθηκε με την Χάρη του Θεού και συνεχίζει να

συντελείται μέχρι σήμερα με δεκάδες Συνέδρια, Ημερίδες και αντιαιρετικά

Σεμινάρια. Επίσης με αντιαιρετικά φυλλάδια, με πάνω από 700 ανακοινώσεις,

άρθρα, μελέτες, μονογραφίες, επιστολές και υπομνήματα, δημοσιευθέντα σε

Εγκυκλίους της Ιεράς Μητροπόλεώς μας προς τις Ενορίες, στο διαδίκτυο, σε

περιοδικά σε θρησκευτικές εφημερίδες και με άλλες δραστηριότητες. Το έργο

μας αυτό στα δέκα και πλέον χρόνια της λειτουργίας του έχει επαινεθεί

ποικιλότροπα από υψηλά ιστάμενα εκκλησιαστικά πρόσωπα, θεσμικούς φορείς

και τους πολυπληθείς αναγνώστες μας. Οι μερικών χιλιάδων σελίδων

ανακοινώσεις μας αποτελούν περίπτωση θεολογικής Αντιρρητικής Γραμματείας

για την αντιμετώπιση των αιρέσεων και όχι μόνον. Γι’ αυτό γινόμαστε συχνά

αποδέκτες αιτημάτων από φορείς και πρόσωπα, να αποκτήσουν αυτό το

πολύτιμο και χρήσιμο αρχείο. Άλλωστε όλες οι Ι. Μητροπόλεις της Εκκλησίας

της Ελλάδος με πρόταση της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων έχουν, ή

πρέπει να έχουν Γραφείο Αιρέσεων.

5. Επισημάναμε στην ανακοίνωσή μας (14.2.2022), ότι ο Μακ. κ. Θεόδωρος

«προχώρησε στην αναγνώριση του Ουκρανικού Αυτοκεφάλου,

παραβιάζοντας όμως το Συνοδικό Σύστημα». Και τούτο διότι όφειλε

προηγουμένως, προτού δηλαδή προχωρήσει σε οποιαδήποτε απόφαση, να

συγκροτήσει Σύνοδο και να εξετάσει συνοδικά όλες τις παραμέτρους του

χορηγηθέντος Ουκρανικού Αυτοκεφάλου, (ιεροκανονικές, ιστορικές,

γεωπολιτικές, εκκλησιολογικές κ.λ.π.) και στη συνέχεια το συνοδικό σώμα, (και

όχι αυτός μονομερώς), να λάβει τις ορθές αποφάσεις. Η απάντησή σας στην εν

λόγω επισήμανσή μας ήταν και στις δύο δημοσιεύσεις σας περίπου η ίδια:

«Στην εν λόγω Σύνοδο δεν εκφράστηκε καμία απολύτως διαφωνία από τους

αγίους Αρχιερείς για το θέμα της αναγνωρίσεως της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας

της Ουκρανίας εκ μέρους του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου

Αλεξανδρείας κ. κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ», και «δεν εκφράστηκε ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμία

αντίρρηση ή διαφορετική σκέψη περί του θέματος της Ουκρανικής

Αυτοκεφαλίας». Οι απαντήσεις σας αυτές δυστυχώς δείχνουν, ή ότι δεν

γνωρίζετε, πως λειτουργεί το Συνοδικό Σύστημα, ή εσκεμμένα προσπαθείτε να

συγκαλύψετε το λάθος του προϊσταμένου σας με υπεκφυγές. Σας ερωτούμε:

Πότε λειτουργεί ορθά το Συνοδικό Σύστημα; Όταν ο προκαθήμενός μιάς

Τοπικής Εκκλησίας λαμβάνει μονομερώς αποφάσεις για μείζονος σημασίας

θέματα, (όπως εν προκειμένω το Ουκρανικό), χωρίς να συγκαλέσει

προηγουμένως Σύνοδο, ή όταν, προτού λάβει την οποιαδήποτε απόφαση,

συγκαλεί προηγουμένως Σύνοδο, για να αποφασίσει αυτή από κοινού με τον

προκαθήμενο, όπως ρητώς προβλέπει ο ΛΔ΄ Ιερός Κανών των Αγίων

Αποστόλων;

6. Ισχυρίζεσθε ακόμη ότι είναι «απρέπεια να υποδεικνύεται στο

Δευτερόθρονο Πατριαρχείο πώς θα πρέπει να πορεύεται και να ενεργεί». Με

τον ισχυρισμό σας αυτό, εμμέσως πλην σαφώς, αφήνετε να εννοηθεί, ότι το

Γραφείο μας έχει υπερβεί τα όρια των αρμοδιοτήτων του. Προφανώς θα μας

θέλατε άφωνους και άβουλους, να παρακολουθούμε τις εκκλησιαστικές

εξελίξεις χωρίς λόγο. Αγνοείτε, φαίνεται, ότι όλοι έχουμε λόγο στην Εκκλησία

και κανένας, όσο υψηλό εκκλησιαστικό αξίωμα και αν έχει, δεν βρίσκεται

υπεράνω κριτικής. Εδώ, Σεβασμιώτατε, δεν είναι Βατικανό, για να αποφασίζει ο

κάθε Προκαθήμενος, όπως ο Πάπας, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν,

αλλά ο υπηρέτης του λαού του Θεού στον οποίο οφείλει να λογοδοτεί, σύμφωνα

με τον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου: «έτοιμοι δε αεί προς απολογίαν παντί

τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν υμίν ελπίδος», (Α΄ Πετρ. 3,15). Το αξίωμα

του Επισκόπου στην Εκκλησία, δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε εξουσία, αλλά

διακονία του λαού του Θεού: «Το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους,

ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού» (Πραξ.20,28). Η λέξη

«ποιμαίνειν» δε σημαίνει «εξουσιάζειν», αλλά διακονείν. Αν μελετούσατε

καλύτερα την Εκκλησιαστική μας Ιστορία, θα διαπιστώνατε, ότι ουδέποτε

υπήρξε εποχή όπου Επίσκοποι, ή Πατριάρχες έκαναν ό,τι ήθελαν, χωρίς να

λογοδοτούν σε κανέναν. Απλοί κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, όταν διαπίστωναν

ότι ο Επίσκοπός τους, ή ακόμα και Σύνοδοι Επισκόπων, παρεξέκκλιναν από την

πίστη, ασκούσαν δριμύτατο έλεγχο. Χάρις σ’ αυτή την πρακτική διασώθηκε η

Ορθόδοξη πίστη μας. Έστω για παράδειγμα ο έλεγχος και η αποδοκιμασία του

συνόλου σχεδόν των Επισκόπων, που έλαβαν μέρος στην Ψευδοσύνοδο της

Φεράρας – Φλωρεντίας, (1438-1439) και είχαν υπογράψει την «ένωση» με τους

παπικούς. Ο πιστός λαός τους αποδοκίμασε όταν έφθασαν στην

Κωνσταντινούπολη και τους ανάγκασε να μετανοήσουν, φωνάζοντας από τα

πλοία «η γλώσσα μας που είπε το ναι, ας ξεριζωθεί. Το χέρι μας που

υπέγραψε, ας κοπεί»!

Φαίνεται ακόμη να αγνοείτε την σημαντική συνοδική απόφαση της Συνόδου

των Πατριαρχών του 1848, σύμφωνα με την οποία «… παρ’ ημίν ούτε

Πατριάρχαι, ούτε Σύνοδοι εδυνήθησαν ποτέ εισαγαγείν νέα, διότι ο

υπερασπιστής της θρησκείας εστίν αυτό το σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός

ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές

τω των Πατέρων αυτού». Λησμονείτε ακόμη ότι οι μεγαλύτερες αιρέσεις

είχαν διατυπωθεί (και) από Πατριάρχες, (Νεστόριος, Διόσκουρος, Σεβήρος,

Καλέκας κ.α.) και αλλοίμονο αν όλοι αυτοί οι αιρετικοί Πατριάρχες ήταν

υπεράνω κριτικής. Δεν θα υπήρχε σήμερα Ορθοδοξία! Να σας θυμίσουμε

ακόμη ότι στην Εκκλησιαστική μας Ιστορία υπάρχει μία σειρά από ψευδείς και

ληστρικές Συνόδους, οι οποίες ενώ είχαν εξωτερικώς άψογη συγκρότηση και οι

αποφάσεις των είχαν παρθεί σχεδόν ομόφωνα από τους συμμετέχοντες

επισκόπους, εν τούτοις δεν έγιναν αποδεκτές από την αλάνθαστη δογματική

συνείδηση του πιστού λαού του Θεού και απορρίφθηκαν.

7. Σας ενόχλησε ακόμη η φράση μας: «Σε αντίθετη περίπτωση να ηγηθεί ο

ίδιος, [ο Μακ. κ. Θεόδωρος], Συνάξεως των Προκαθημένων, ή και

Πανορθοδόξου Συνόδου, η οποία θα δώσει την λύση στο τρομακτικών

διαστάσεων πρόβλημα». Δεν γνωρίζετε, Σεβασμιώτατε, ότι η συγκρότηση

Οικουμενικών Συνόδων δίχως τον Οικουμενικό Πατριάρχη

Κωνσταντινουπόλεως μαρτυρείται πολλάκις στην Εκκλησιαστική μας Ιστορία;

Η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκροτήθηκε χωρίς την συμμετοχή του αιρετικού

Πατριάρχη Μακεδονίου. Το ίδιο και η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκροτήθηκε

από τον τότε Πατριάρχη Αλεξανδρείας άγιο Κύριλλο, χωρίς τη συμμετοχή και

την προεδρεία του αιρετικού Νεστορίου, τότε Πατριάρχου

Κωνσταντινουπόλεως. Άλλωστε εμείς παρακαλέσαμε τον Μακαριώτατο να

υποβάλει θερμή παράκληση στο παν. Οικουμενικό Πατριάρχη να συγκαλέσει

την Πανορθόδοξη Σύνοδο, διότι ασφαλώς έχει αυτό το κανονικό δικαίωμα ο

παναγιώτατος βάσει των Ιερών Κανόνων, το οποίο και σεβόμεθα και ουδόλως

αμφισβητούμε. Διότι ως Πρόεδρος αποτελεί τον συντονιστή των Αυτοκεφάλων

Ορθοδόξων Εκκλησιών.

8. Επισημάναμε ακόμη ότι ο Μακ. κ. Θεόδωρος ήρθε «σε ευθεία αντίφαση

με τον ίδιο τον εαυτό του». Και τούτο διότι «στο παρελθόν κατ’ επανάληψη

δήλωνε επισήμως σε συνεντεύξεις και άλλες δημόσιες εμφανίσεις του, ‘ότι η

Ουκρανική Εκκλησία αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Ρωσικής Ορθοδόξου

Εκκλησίας’. Και ξαφνικά στις 8 Νοεμβρίου 2019 δήλωσε, ότι αναγνωρίζει την

ουκρανική σχισματική ομάδα, άρχισε να μνημονεύει τον ‘Προκαθήμενό’ της

στις ιερές ακολουθίες και τον δέχθηκε σε ευθεία ευχαριστιακή κοινωνία». Δεν

μας απαντήσατε, που οφείλεται η ξαφνική αλλαγή της στάσης του προς τον

κανονικό και παγκοσμίως αναγνωρισμένο Προκαθήμενο της Ορθόδοξης

Εκκλησίας της Ουκρανίας κ. Ονούφριο».

9. Σας ρωτάμε ακόμη: Βλέπετε εσείς άλλον τρόπο επίλυσης του μεγάλου

προβλήματος που δημιουργήθηκε με την αντικανονική απόδοση Αυτοκεφαλίας

εκτός από την συγκρότηση Πανορθόδοξης Συνόδου; Μακάρι, έστω και τώρα,

να συνειδητοποιήσετε, τόσον Εσείς όσον και ο Προϊστάμενός σας, τη βασική

και θεμελιώδη αυτή αλήθεια. Ότι δηλαδή η κανονική και Συνοδική μας

Παράδοση ομόφωνα μαρτυρεί ότι η συνοδική επίλυση τέτοιου είδους

πανορθοδόξων ζητημάτων είναι ο μόνος ασφαλής και νόμιμος τρόπος

επιλύσεως. Άλλωστε η πρόταση αυτή, (Πανορθοδόξου Συνόδου), δεν είναι μόνο

δική μας, αλλά της συντριπτικής πλειοψηφίας των Προκαθημένων. Εμείς δεν

θεωρούμε απαράδεκτη την χορήγηση της Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία, αλλά

τον τρόπο με τον οποίο χορηγήθηκε και τα πρόσωπα στα οποία δόθηκε. Κατ’

αρχήν ούτε ρωτήθηκαν, ούτε συμφώνησαν όλοι οι Προκαθήμενοι των τοπικών

Εκκλησιών με τον τρόπο που χορηγήθηκε η Αυτοκεφαλία. Αντίθετα η

συντριπτική πλειοψηφία διαφώνησε. Και το σημαντικότερο: Δεν ρωτήθηκε η

ίδια η κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας, υπό τον Μητροπολίτη κ. Ονούφριο.

Επίσης αμφισβητείται και η χειροτονία των πρόσωπων στα οποία δόθηκε.

10. Κάνετε μεγάλο λάθος, αν νομίζετε ότι «παίζουμε το παιχνίδι» της

Ρωσίας, και ότι είμαστε ρωσόφιλοι. Προφανώς, είτε αγνοείτε, είτε αποσιωπάτε

την κριτική που ασκούμε τακτικά στην Εκκλησία της Ρωσίας για τα

οικουμενιστικά της ανοίγματα. Πρόσφατα ο Ποιμενάρχης μας σχολίασε με

αυστηρότητα την συμμετοχή του Μητροπολίτη κ. Ιλαρίωνα σε συμπροσευχή

με αιρετικούς Παπικούς σε παπικό ναό. Και ασφαλώς θεωρούμε εγκληματική

την πολεμική επίθεση στον Ουκρανικό λαό, την οποία και καταδικάζουμε.

11. Γράφετε ακόμη: «Διαφεύγει όμως της προσοχής μου, αν το Γραφείο της

Ι. Μ. Πειραιώς έχει εξετάσει, εν τη θεοσδότω ελευθερία του πνεύματος και εν

τω κανονικώ πλαισίω, τη λειτουργία του Συνοδικού Θεσμού στο Πατριαρχείο

της Μόσχας σήμερα. Θα επιθυμούσα τα φώτα του Γραφείου σε αυτό το θέμα,

εκτός εάν και σε αυτό θέμα έχουμε και πάλι το φαινόμενο του μονόπλευρου

‘πνευματικού πόνου’ ή αν ο ‘πνευματικός αυτός πόνος’ περιορίζεται και

εξαντλείται μόνο στη ζώνη της διακεκαυμένης Αφρικής». Παρακολουθούμε,

όσο αυτό μας είναι εφικτό, την εκκλησιαστική ειδησεογραφία από τα ελληνικά

ιστολόγια, διότι δυστυχώς δεν γνωρίζουμε την ρωσική γλώσσα, για να

μπαίνουμε σε ρωσικά ιστολόγια. Όταν διαπιστώνουμε παραβίαση του

Συνοδικού Συστήματος στο Πατριαρχείο της Ρωσίας, την αποδοκιμάζουμε και

την στηλιτεύουμε. Επομένως ο «πνευματικός πόνος» μας δεν είναι

«μονόπλευρος», αλλά σφαιρικός.

12. Επαινούμε το γεγονός ότι το Αλεξανδρινό Πατριαρχείο δεν ανταπέδωσε

την ίδρυση της Ρωσικής πατριαρχικής Εξαρχίας στην Αφρική με την δημιουργία

αντίστοιχης Αλεξανδρινής Εξαρχίας στη Ρωσία. Επαινούμε επίσης το γεγονός

ότι το Αλεξανδρινό Πατριαρχείο δεν έπαυσε να μνημονεύει τον Μακ.

Πατριάρχη της Ρωσίας, ούτε χαρακτήρισε κάποιο κληρικό της Ρωσικής

Εκκλησίας ως αιρετικό και σχισματικό, όπως απαραδέκτως έπραξε το

Πατριαρχείο της Ρωσίας.

13. Τέλος εις ό,τι αφορά το παρά κάτω σχόλιό σας: «Ο ίδιος ο ΣΤ΄ κανόνας

της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου, τον οποίον παραδόξως (!!!) ο άγιος Πειραιώς

επικαλείται αναφέρει ρητώς: ‘Ει δε τις καταφρονήσας των κατά τα

προδηλωθέντα δεδογμένων, τολμήσειεν ή βασιλικάς ενοχλείν ακοάς,….».

Έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Τα μέλη του Γραφείου μας δεν έχουμε την

πρόθεση να καταφύγουμε ούτε σε κοσμικά, ούτε σε εκκλησιαστικά δικαστήρια.

Σας συγχωρούμε από καρδίας για τις πέρα για πέρα άδικες συκοφαντίες, πού

διασπείρατε κατά του Γραφείου μας, έχοντας υπ’ όψη μας τον λόγον του

Κυρίου, «Μακάριοι εστέ όταν ονειδίσωσιν υμάς…», (Ματθ. 5,11) και

ευχόμεθα ο Θεός να σας δώσει ειλικρινή μετάνοια. Η φράση του

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας: «άλλως θα διεκδικήσουν οι θιγέντες την

δικαίωσίν τους αστικώς καί ποινικώς», ας θεωρηθεί ως ρητορικό σχήμα

λόγου.

Εξαιτούμενοι τις αρχιερατικές Σας ευχές, ευχόμεθα καλή μετάνοια, καλό

Τριώδιο και καλή μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Το Γραφείο επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2022

ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ: ΣΧΕΣΗ ΑΝΟΧΗΣ Ή ΑΠΟΔΟΧΗΣ;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Πατήρ Παύλος

Εν Πειραιεί τη 21 Φεβρουαρίου 2022

ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ: ΣΧΕΣΗ ΑΝΟΧΗΣ Ή ΑΠΟΔΟΧΗΣ;

Ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς είχε πει πως «στην ιστορία της ανθρωπότητος

υπάρχουν τρεις πτώσεις: του Αδάμ, του Ιούδα και του Πάπα». Ο θεοφώτιστος

Γέροντας ακριβολογούσε, διότι μελετώντας κανείς την ιστορία του Παπισμού τα

τελευταία χίλια χρόνια, διαπιστώνει ακριβώς αυτή την τραγική αλήθεια. Η ιστορία

του Παπισμού μετά το σχίσμα του 1054 είναι απόλυτα συνυφασμένη με την ηθική

διαφθορά και το έγκλημα με «πρωταγωνιστές» κυρίως τους «Πάπες». Στην

ιστορία του είναι καταγεγραμμένες αμέτρητες περιπτώσεις οργίων και ηθικής

διαφθοράς στα άδυτα παλάτια του Βατικανού, που συχνά επισφραγίζονταν με

φρικτές δολοφονίες. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που «Πάπες» βρέθηκαν νεκροί

στις αγκαλιές πορνών και έκφυλων γυναικών και ομοφυλοφίλων ανδρών. Έστω ως

παράδειγμα ο διαβόητος «Πάπας» Βοργίας Αλέξανδρος ο ΣΤ' (1431-1503)! Αυτή

η ηθική διαφθορά δυστυχώς και στις μέρες μας συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.

Αυτό αποδεικνύουν οι χιλιάδες περιπτώσεις παιδεραστίας «κληρικών», που κάθε

λίγο βγαίνουν στο φως της δημοσιότητος.

Πέραν αυτών έχει δημοσιοποιηθεί επίσημα, εδώ και χρόνια, πως στο Βατικανό

υπάρχει ένα πολύ ισχυρό λόμπι ομοφυλοφίλων, το οποίο παραδέχτηκε και ο ίδιος

ο «Πάπας» Φραγκίσκος και είχε δηλώσει, ότι θα αντιμετώπιζε το «πρόβλημα».

Φυσικά δεν είδαμε μέχρι τώρα να έχει γίνει το παραμικρό για την αντιμετώπιση

της μάστιγας αυτής στο «κράτος του Θεού». Κάποιοι κάνουν λόγο για την

«παντοδυναμία» αυτού του σατανικού λόμπι στην καρδιά της παπικής

«Εκκλησίας», το οποίο φαίνεται να την διευθύνει! Δεν είναι προφανώς μόνον η

«παντοδυναμία» του ομοφυλοφιλικού λόμπι στο Βατικανό, το οποίο δεν μπορεί να

«δαμάσει» ο «Πάπας», αλλά υπάρχει και ένας άλλος λόγος, να μην έχει διάθεση

να καθαρίσει τον «κόπρο του Αυγείου» από την «Εκκλησία» του. Ο λόγος είναι

ότι διάκειται και ο ίδιος ευμενώς προς την ομοφυλοφιλία, την οποία μάλιστα δεν

την αποκαλεί ως θανάσιμη αμαρτία, όπως την θεωρεί η Εκκλησία, αλλά ως

«διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό»!

Σε σχετικό δημοσίευμα διαβάζουμε τα εξής για τις θέσεις του κ. Φραγκίσκου

απέναντι στην ομοφυλοφιλία: «Υπενθυμίζεται ότι και στο παρελθόν ο ίδιος είχε

τονίσει πως οι ομοφυλόφιλοι έχουν δικαίωμα να γίνονται αποδεκτοί από τις

οικογένειές τους, ως παιδιά, όσο και ως αδέλφια. Είχε δε επισημάνει ότι αν και η

εκκλησία δεν μπορεί να αποδεχθεί τον γάμο μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου,

είναι δυνατόν αυτή να υποστηρίξει τους νόμους για σύμφωνα συμβίωσης που

στοχεύουν στο να δοθούν σε ομοφυλόφιλους συντρόφους ίσα δικαιώματα σε

ζητήματα όπως η σύνταξη, η υγειονομική περίθαλψη και τα κληρονομικά. Δεν

είναι η πρώτη φορά που ο Πάπας Φραγκίσκος έχει φανεί “ανοιχτός” και

ανεκτικός με την ομοφυλοφιλία. Τον Ιούλιο του 2013, σε ερώτηση

δημοσιογράφου για την ύπαρξη “gay lobby” στο Βατικανό, είχε απαντήσει

“ποιος είμαι εγώ για να κρίνω;”. Με τη νέα του τοποθέτηση ξεκαθαρίζει πως δεν

πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι επιλογή, αλλά σεξουαλικός

προσανατολισμός που καθορίζει ο Θεός» (Πηγή: https://www.athensvoice.

gr/world/743452-papas-fragkiskos-na-stirizete-ta-paidia-sas-kai-einai-gkei). Ναι,

δυστυχώς, τόσο ο ίδιος, όσο και μια πληθώρα εκκλησιαστικών παραγόντων των

χριστιανικών ομολογιών, προσπαθούν να απενοχοποιήσουν το θανάσιμο αυτό

πάθος και να ρίξουν την ευθύνη στο Θεό!

Ένα άλλο παλαιότερο σχετικό δημοσίευμα στην «Εφημερίδα των Συντακτών»,

(23.10.2020), με τίτλο: «Ο Πάπας, οι ομοφυλόφιλοι και το μοναδικό του

θάρρος», με συντάκτη τον δημοσιογράφο κ. Θεόδωρο Ανδρεάδη – Συγγελάκη,

αποκαλύπτει παρόμοιες δηλώσεις του «Πάπα», που έχουν σχέση ειδικότερα με τα

δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Ο αρθρογράφος αναφέρει ότι ο «Πάπας»

Φραγκίσκος πήρε «σαφή θέση ότι οι σχέσεις συμβίωσης μεταξύ πολιτών του

ίδιου φύλου πρέπει να αναγνωρίζονται από τον νόμο, για να παρέχεται μια

ουσιαστική ασπίδα προστασίας και δικαιωμάτων». Η παρέμβαση αυτή είναι

«μήνυμα προς τους καθολικούς κληρικούς, αλλά και προς τα ομοφοβικά

παραληρήματα της Ρωσικής και της Ελληνικής Εκκλησίας»!

Εκείνο που ενδιαφέρει τον «Πάπα» δεν είναι εάν και κατά πόσον «οι σχέσεις

συμβίωσης μεταξύ πολιτών του ίδιου φύλου» είναι σύμφωνες με το θέλημα του

Θεού και το Νόμο του Ευαγγελίου, αλλά εάν και κατά πόσον προστατεύονται τα

δικαιώματα των ομοφυλοφίλων από τον νόμο. Ο κ. Φραγκίσκος αναδεικνύεται ο

πλέον διαπρύσιος κήρυκας του δαιμονικού δικαιωματισμού, Συμπορεύεται πλήρως

με τον σύγχρονο αποστατημένο άνθρωπο, ο οποίος απαιτεί να διαπράττει την

αμαρτία εν ονόματι των «ατομικών δικαιωμάτων» του, τα οποία «θεοποίησε» ο

άθεος Ευρωπαϊκός Ουμανισμός. Απαιτεί την ικανοποίηση των παθών του στο

όνομα της ελευθερίας, αδιαφορώντας, αν έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το Νόμο

του Ευαγγελίου. Για τον «Πάπα», προφανώς, η ομοφυλοφιλική σχέση δεν είναι

αμάρτημα και μάλιστα ένα από τα φοβερότερα, σύμφωνα με τη διδασκαλία της

Εκκλησίας, αλλά δικαίωμα, που πρέπει να κατοχυρωθεί πάσει θυσία. Ο

θεόπνευστος λόγος του αποστόλου Παύλου «μη πλανάσθε ούτε πόρνοι, ….ούτε

αρσενοκοίται, [=ομοφυλόφιλοι],…..βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν», (Α΄

Κορ.6,9), είναι άνευ σημασίας γι’ αυτόν. Συντάσσεται απροκάλυπτα με την

αντίχριστη «νέα ηθική» της Νέας Εποχής, η οποία απορρίπτει την Ορθόδοξη

χριστιανική ηθική.

Στο ίδιο παρά πάνω δημοσίευμα αναφέρεται: «Ο πάπας Φραγκίσκος πήρε

ξεκάθαρη θέση και συγχρόνως, έθεσε μια σειρά θεμάτων κύριας σημασίας. Με

τις απαντήσεις που έδωσε στον δημιουργό του ντοκιμαντέρ ‘Francesco’, το

οποίο παρουσιάστηκε στη ‘Γιορτή του Σινεμά’ της Ρώμης, ο ποντίφικας

κατέστησε σαφές …ότι ‘είμαστε όλοι παιδιά του Θεού’ και ότι ‘κανείς δεν

πρέπει να νιώθει ότι βρίσκεται στο περιθώριο’ λόγω της σεξουαλικής του

ταυτότητας»! Θέλει να αγνοεί το γεγονός, ότι αληθινά παιδιά του Θεού γίνονται

μόνον όσοι μετανοούν και πιστεύουν στο Χριστό σύμφωνα με τον θεόπνευστο

λόγο της Γραφής: «όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού

γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού», (Ιω.1,12). Η παραβολή του

ασώτου μας διδάσκει ξεκάθαρα, πως ο αμαρτωλός άνθρωπος, για να γίνει όντως

παιδί του Θεού, πρέπει να μετανοήσει, να αποκηρύξει την αμαρτωλή ζωή, να

ζητήσει το έλεος του Θεού, να αγωνιστεί κατά των παθών του, (και εν προκειμένω

κατά του πάθους της ομοφυλοφιλίας), και συνεργούσης της Χάριτος, να

ελευθερωθεί από το θανάσιμο πάθος. Η Εκκλησία δεν καταδικάζει τον αμαρτωλό,

αλλά το πάθος. Δεν νομιμοποιεί την αμαρτία, αλλά την εξαλείφει. Τον αμαρτωλό

όχι μόνο δεν τον περιφρονεί «στο περιθώριο» της εκκλησιαστικής ζωής, αλλά

επειδή τον αγαπά, καταδεικνύει το πάθος του και προσπαθεί ως φιλόστοργη

μητέρα να το θεραπεύσει, σώζοντάς τον από τον πνευματικό θάνατο του πάθους

του. Με την νομιμοποίηση των ομοφυλοφιλικών σχέσεων όχι μόνο δεν

θεραπεύεται το πάθος, αλλά εδραιώνεται ακόμη περισσότερο και οδηγεί τον

άνθρωπο σε σχάση με τον δημιουργό του.

Η «σεξουαλική επιλογή» των ανθρώπων αυτών δεν είναι αναλλοίωτη και

αμετακίνητη, όπως είναι, για παράδειγμα, η ταυτότητα του φύλου. Έγκυρες

επιστημονικές μελέτες διαφόρων ψυχιάτρων και επιστημόνων δηλώνουν ξεκάθαρα

σε ψυχιατρικά εγχειρίδιά τους, ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι το έμφυτο, ή

έστω κληρονομικό, (δεν υπάρχει δηλαδή ειδικό γονίδιο ομοφυλοφιλίας), αλλά ότι

είναι μια επίκτητη σεξουαλική επιλογή, με την έννοια ότι αποκτάται κατά την

διάρκεια της ζωής, και δεν προέρχεται από φυσική, ή και γενετική προδιάθεση.

Επομένως το συγκεκριμένο πάθος είναι θεραπεύσιμο μέσα στο πνευματικό

νοσοκομείο της Εκκλησίας.

Στο ίδιο νεοεποχίτικο πλαίσιο εντάσσονται και όσα είπε παρά κάτω ο ρωμαίος

Ποντίφηκας: «Ο κ. Φραγκίσκος θεωρεί ότι τα σύμφωνα συμβίωσης, (ή όπως

θέλει η κάθε χώρα να τα ονομάζει), είναι απόλυτα αναγκαία και πρέπει να γίνουν

κτήμα όλων των κρατών, όχι μόνον της Ευρώπης και λίγων άλλων περιοχών του

πλανήτη. Παράλληλα, δείχνει εμπράκτως ότι η Εκκλησία πρέπει να δέχεται

χωρίς επιφυλάξεις τους ομοφυλόφιλους πιστούς, συμπεριλαμβανομένων και

εκείνων που έχουν υιοθετήσει, ή αποκτήσει παιδιά με παρένθετη μητέρα»! Με

τις παραπάνω δηλώσεις του όχι μόνο διαγράφει με μια μονοκονδυλιά τη

διδασκαλία του Ευαγγελίου, αλλά επί πλέον προτρέπει τις κυβερνήσεις των

κρατών να κατοχυρώσουν με νόμους το φρικτό αυτό αμάρτημα. Μ’ άλλα λόγια

προτρέπει να γίνεται νόμος του Κράτους ένας αντίχριστος νόμος, που στρέφεται

εναντίον του αιώνιου και ακατάλυτου Νόμου του Θεού και του Ευαγγελίου. Η

σεξουαλική αυτή επιλογή, που ανατρέπει εκ θεμελίων την οντολογία της

ανθρωπίνης φύσεως, να γίνεται έννομο αγαθό!

Πριν από λίγο καιρό φάνηκε από επίσημες φωτογραφίες να φοράει ο ίδιος έναν

επιστήθιο σταυρό με τα χρώματα του διεθνούς κινήματος των ομοφυλοφίλων

(ΛΟΑΤΚΙ). Δείτε την είδηση: «Ποικίλα σχόλια έχει προκαλέσει η εμφάνιση του

Πάπα με επιστήθιο Σταυρό, ο οποίος είναι πολύχρωμος. Ήδη σε ιστολόγια

γράφεται ως απορία: “Εγκρίνει ο Πάπας μία “Εκκλησία Ουράνιο Τόξο”; Πως

θα το ερμηνεύσει ο κόσμος αυτόν τον συμβολισμό;”. Οι υπαινιγμοί αφορούν το

κίνημα ΛΟΑΤ, που χρησιμοποιεί τα ίδια χρώματα ως έμβλημά του. Η επίσημη

εξήγηση είναι ότι αυτός ο Σταυρός αποτελεί το σήμα κατατεθέν της ημέρας για

την νεολαία, που ετοιμάζεται για το 2019 και ο Πάπας το φόρεσε στο πλαίσιο

της Συνόδου των νέων, που διεξάγεται αυτές της ημέρες στο Βατικανό» (Ιστ.

https://orthodoxostypos.gr /%CE%BF-%CF%80%CE% AC%CF%80%CE%B1).

Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι ο κ. Φραγκίσκος φόρεσε «τυχαία» και από «λάθος»

τον βεβηλωμένο σταυρό με τα χρωματιστά σύμβολα του σοδομισμού. Διότι περί

αυτόν υπάρχει ένα από τα πιο οργανωμένα επιτελεία συμβούλων του κόσμου, για

να τον συμβουλεύουν, ώστε να φαίνεται δημόσια άψογος. Φρονούμε ότι ήταν μια

συνειδητή επιλογή του ιησουίτη «Πάπα», για να φανεί αρεστός στο διεθνές κίνημα

της Νέας Εποχής, το οποίο προωθεί την ομοφυλοφιλία, ως έναν από τους δόλιους

τρόπους για τον ηθικό εκμαυλισμό της κοινωνίας και δι’ αυτής για την ποδηγέτησή

της. Για να δείξει ο ίδιος «μοντέρνο προσωπείο», για να καταστεί ο μελλοντικός

παγκόσμιος πνευματικός ηγέτης!

Υπάρχει και ένα άλλο δημοσίευμα που επιβεβαιώνει, αν όχι την στήριξη,

τουλάχιστον την ανοχή του κ. Φραγκίσκου προς την ομοφυλοφιλία. «Ένα γκέι

ζευγάρι από την Πολωνία ταξίδεψε μέχρι το Βατικανό για να ξετυλίξει μια

τεράστια σημαία υπερηφάνειας που έγραφε τη λέξη “βοήθεια” μπροστά από τον

Πάπα Φραγκίσκο, για να ζητήσει βοήθεια.…Το γκέι ζευγάρι από την Πολωνία

ταξίδεψε στο Βατικανό για να κυματίσει μια τεράστια σημαία Υπερηφάνειας, με

μια λέξη, που απευθύνεται στον Πάπα Φραγκίσκο, γραμμένο πάνω της:

“Βοήθεια”…. Ο ίδιος ο Πάπας Φραγκίσκος φοράει σταυρό ουράνιου τόξου και

λέει: “Δεν έχει σημασία αν είσαι ομοφυλόφιλος, ο Θεός σε αγαπάει όπως είσαι”,

τονίζοντας πως ‘Είναι καιρός η Πολωνική Εκκλησία να διδάξει το ίδιο’…Το

ζευγάρι επέστρεψε στην πλατεία του Αγίου Πέτρου αρκετές φορές κατά τη

διάρκεια της εβδομάδας με τη σημαία του και έμειναν “έκπληκτοι” με τον

αριθμό των Καθολικών που τους πλησίασαν με “λόγια υποστήριξης” ενώ ήταν

στο Βατικανό» (Ιστολόγιο: https://avmag. gr/128114 /gkei-zeygari-apo-tin-

polonia-taxideyei-sto-vatikano-gia-na-zitisei-voitheia/). Ενδιαφέρον παρουσιάζει

ότι ο κ. Φραγκίσκος δεν ενοχλήθηκε από την ανάρτηση της υπερμεγέθους σημαίας

του σοδομισμού στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, όπως επίσης δεν ενοχλήθηκαν

και οι πιστοί του Βατικανού, οι οποίοι εκδήλωσαν την στήριξή τους στην

διαμαρτυρία των Πολωνών σοδομιστών στην αυλή της «Αγίας Έδρας». Πράγμα

που σημαίνει ότι η διαφθορά έχει «μεταγγισθεί» και στους πιστούς του Βατικανού.

Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο, διότι είναι αυταπόδεικτη, αν όχι η αποδοχή,

τουλάχιστον η ανοχή του Παπισμού στο θανάσιμο αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας,

το οποίο ο ιερός Χρυσόστομος αποκαλεί «κολοφώνα των κακών». Είναι και αυτό

ένα δείγμα ότι ο Παπισμός, εξ’ αιτίας των δεκάδων αιρετικών του κακοδοξιών

παρεξέκκλινε και στην ηθική κατάπτωση, διότι έχει απολέσει την Θεία Χάρη, η

οποία συγκρατεί τον άνθρωπο από θανάσιμες αμαρτίες. Με την στάση του αυτή

και για την ομοφυλοφιλία αποδεικνύει ότι δεν είναι Εκκλησία και μακάρι να το

είχαν αντιληφθεί όσοι από την μεριά της Ορθοδοξίας έχουν αντίθετη άποψη και

πασχίζουν να ενώσουν την αγία Εκκλησία του Χριστού με αυτόν τον διεφθαρμένο

κοσμικό οργανισμό!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2022

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Πατήρ Παύλος

Εν Πειραιεί τη 14 η Φεβρουαρίου 2022

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ «ΕΝ ΑΔΙΚΩ»;

(Αναφορά στην εισήγηση του Σεβ. Μητροπολίτου Καμερούν κ. Γρηγορίου)

Το ουκρανικό ζήτημα έχει εξελιχτεί σε μείζον πρόβλημα για την παγκόσμια

Ορθοδοξία. Η αντικανονική, αψυχολόγητη και αντιδεοντολογική χορήγηση της

περιβόητης Αυτοκεφαλίας στην ασήμαντη μειοψηφία των αμετανόητων,

σχισματικών, αχειροτόνητων και καθηρημένων του Κιέβου από τον παν.

Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, επέφερε μία άνευ προηγουμένου

εκκλησιαστική κρίση στην παγκόσμια Ορθοδοξία. Η αδικαιολόγητη εμμονή του

Φαναρίου σ’ αυτό το νέο επικίνδυνο εκκλησιαστικό καθεστώς, που δημιούργησε

στην Ουκρανία, αλλά και η άρνησή του να συγκαλέσει Πανορθόδοξη Σύνοδο είχε

ως αποτέλεσμα, να βαθύνει ακόμη περισσότερο το υφιστάμενο σχίσμα μεταξύ των

δέκα Τοπικών Εκκλησιών, (των 200.000.000 πιστών) και των υπολοίπων

τεσσάρων, (Οικουμενικού Πατριαρχείου και Εκκλησιών Αλεξανδρείας, Κύπρου

και Ελλάδος), οι οποίες αναγνώρισαν την Αυτοκεφαλία, συντασσόμενες με την

αντικανονικότητα.

Επειδή σύμφωνα με την λαϊκή ρήση «ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται»,

έτσι και στην περίπτωση του ουκρανικού, επακολούθησαν τραγικές εξελίξεις με

πρόσφατη την απαράδεκτη ίδρυση υπό του Πατριαρχείου της Ρωσίας,

Πατριαρχικής Εξαρχίας στην Αφρική, διά της οποίας έθεσε υπό την ιδική της

εκκλησιαστική δικαιοδοσία Επισκοπές και Ενορίες, που ανήκουν στο Πατριαρχείο

Αλεξανδρείας.

Όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, το πρόβλημα στην Αφρική είναι πολύ

βαθύτερο, από όσο φαινόταν εξ’ αρχής. Σήμερα είναι πλέον γνωστό, ότι μια

μεγάλη μερίδα κληρικών όλων των βαθμών, αλλά και πιστών, είχαν εξ’ αρχής

αντιταχτεί στην επιλογή του Μακ. Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου να

αναγνωρίσει το εκκλησιαστικό μόρφωμα των σχισματικών του Κιέβου και να

θέσει στο περιθώριο την κανονική Εκκλησία υπό τον Μητροπολίτη κ. Ονούφριο.

Να τονίσουμε μάλιστα πως αρχικά ο Μακ. κ. Θεόδωρος δεν αναγνώρισε τον

χορηγηθέντα Τόμο Αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς και δήλωνε την σθεναρά

στήριξή του στον κανονικό Μητροπολίτη κ. Ονούφριο. Δεν γνωρίζουμε, τι

επακολούθησε στο παρασκήνιο και άλλαξε άρδην «στρατόπεδο». Εκείνο που

διαπιστώνουμε, είναι ότι μετέφερε, ως μη όφειλε, το ουκρανικό πρόβλημα και στην

Αλεξανδρινή Εκκλησία και στην ευαίσθητη αφρικανική Ήπειρο. Η ανακοίνωση

του Πατριαρχείου Μόσχας για την ίδρυση της Πατριαρχικής Εξαρχίας ήταν η

αφορμή, για να έρθει στο φως της δημοσιότητος το πρόβλημα, που υπέβοσκε.

Πιο συγκεκριμένα τις βαθύτερες διαστάσεις του προβλήματος έφερε στο φως

της δημοσιότητος ο Σεβ. Μητροπολίτης Καμερούν κ. Γρηγόριος, ο οποίος σε

πρόσφατη, (10.1.2022), συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου

Αλεξανδρείας, που συγκλήθηκε εξ’ αιτίας της ιδρύσεως της Ρωσικής Πατριαρχικής

Εξαρχίας, επεσήμανε με τον πλέον δραματικό τρόπο ότι «Η ίδρυση της Εξαρχίας

είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου», και ότι «το πρόβλημα είναι πρωτίστως

εσωτερικό μας»!

Ο Σεβασμιώτατος δεν δίστασε να αναδείξει, με διάθεση αυτοκριτικής και

ειλικρινείας, τις εσωτερικές παθογένειες που ταλανίζουν το Πατριαρχείο. Το

γνωστό και αγωνιστικό ιστολόγιο «Ουκρανικό – Μακεδονικό» σημείωσε:

«Διαβάζοντας προσεκτικά την εισήγηση, [του Μητροπολίτου Καμερούν],

αναδεικνύεται και ένα άλλο σοβαρό θέμα που αντιμετωπίζει σήμερα το

Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, καθώς και αλήθειες τις οποίες έβγαλε με τη

εισήγησή του ο κ. Γρηγόριος στην επιφάνεια. Ο Καμερούν Γρηγόριος σημειώνει

ότι, ένα από τα θέματα που ενεθάρρυναν την ίδρυση Ρωσικής Εξαρχίας στην

Αφρική, ήταν η αρνητική στάση ορισμένων Μητροπολιτών του Πατριαρχείου

Αλεξανδρείας, θέση η οποία μάλιστα φαίνεται ότι εκφράζεται και δημόσια.

Γίνεται λοιπόν γνωστό, ότι κάποιοι αρχιερείς του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας

όχι απλά έχουν ενστάσεις ή είναι διστακτικοί στο να αναγνωρίσουν την

ουκρανική Αυτοκεφαλία, αλλά έχουν εκφράσει σαφή άρνηση. Οι υπάρχουσες

λοιπόν φήμες για το μεγάλο εσωτερικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η

Αλεξάνδρεια, επιβεβαιώθηκαν με τον πιο επίσημο τρόπο».

Δυστυχώς ο Μακ. κ. Θεόδωρος αγνόησε τις εν λόγω «ενστάσεις» και «σαφείς

αρνήσεις» Μητροπολιτών και άλλων κληρικών της Αλεξανδρινής Εκκλησίας και

αντί να συγκαλέσει Σύνοδο, προκείμενου αυτή να αποφασίσει γύρω από το

σοβαρότατο αυτό ζήτημα, προχώρησε στην αναγνώριση του Ουκρανικού

Αυτοκέφαλου, παραβιάζοντας όμως το Συνοδικό Σύστημα.

Παρά κάτω το δημοσίευμα παραθέτει τη σχετική παράγραφο από την εισήγηση

του Σεβασμιωτάτου κ. Γρηγορίου, στην οποία αποκαλύπτει την ύπαρξη

«αρνητών» Αρχιερέων, αλλά και τον διχασμό που προήλθε στους κόλπους της

Αλεξανδρινής Εκκλησίας. Γράφει: «…Προχωρώ, με την άδειά Σας,

Μακαριώτατε, σε μερικές επισημάνεις επί του προκειμένου, εν πολλοίς γνωστές

και αυτονόητες, αλλά θεωρώ, πως είναι σημαντικό να τεθούν ενώπιον του ιερού

Σώματος με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο. Η εφεκτική-διστακτική στάση

ορισμένων εκ των αγίων αδελφών, ή ακόμα και η εκπεφρασμένως αρνητική τους

στάση να συνταχθούν με την απόφαση του Πατριάρχου Αλεξανδρείας να στέρξει

στα γενόμενα υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου ενεθάρρυνε, ή τουλάχιστον δεν

αποθάρρυνε, την Εκκλησία της Ρωσίας να επιχειρήσει τα όσα αντικανονικά

επεχείρησε, καθώς ευελπιστεί σε στήριξη εκ των ένδον, πράγμα που

πιστοποιείται από το γεγονός της κατά περίπτωση και επιλεκτικής

ακοινωνησίας, όπως ήδη αναφέρθηκε. Εσχάτως ακούονται ψίθυροι ότι σε

ορισμένες Επαρχίες του Αλεξανδρινού Θρόνου εδώ και καιρό οποτεδήποτε

λειτουργούν Ρώσοι ιερείς μνημονεύουν τον Πατριάρχη Μόσχας… Αν τούτο

αληθεύει και οι οικείοι Επίσκοποι το γνωρίζουν και το αποδέχονται, ή έστω το

ανέχονται, τότε η ίδρυση της Εξαρχίας είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου

και το πρόβλημα είναι πρωτίστως εσωτερικό μας. Οι στιγμές είναι κρίσιμες, για

να μην πω οριακές και έχουμε ιερό χρέος προς την Εκκλησία μας να σταθούμε

στο ύψος των περιστάσεων. Αν ακόμη και σήμερα μετά τα όσα έχουν

διαδραματιστεί υπάρχουν εντός του Σώματος της Ιεραρχίας αδελφοί που

φρονούν ότι η Εκκλησία της Ρωσίας καλώς πράττει και το Πατριαρχείο

Αλεξανδρείας βρίσκεται εν αδίκω, τότε έχουμε πρόβλημα ταυτότητος και

υποστάσεως, και ας μην φανεί σκληρός ο λόγος, πρόβλημα πίστεως»!

Ο Σεβασμιώτατος κ. Γρηγόριος πολύ εύστοχα επεσήμανε μεν την ύπαρξη των

«αρνητών» Αρχιερέων, δεν επεσήμανε όμως δυστυχώς την παραβίαση του

Συνοδικού Συστήματος, την οποία απετόλμησε ο Μακ. Πατριάρχης κ. Θεόδωρος.

Απ’ ό,τι φαίνεται από την επίσημη ανακοίνωση την οποία δημοσίευσε το

Πατριαρχείο Αλεξανδρείας μετά την λήξη της Συνόδου, κανένας συνοδικός

Επίσκοπος δεν τόλμησε να θέσει θέμα παραβιάσεως του Συνοδικού Συστήματος.

Το οποίο, βεβαίως, θέμα δεν είναι μικράς τινος σημασίας. Διότι αλλοίμονο στην

Τοπική εκείνη Εκκλησία στην οποία δεν λειτουργεί, ή υπολειτουργεί, το Συνοδικό

Σύστημα! Το επίσημο Συνοδικό Ανακοινωθέν απλώς περιορίζεται να στηλιτεύσει

με τον πιο εμφαντικό τρόπο την «εισπήδηση» του Πατριαρχείου της Μόσχας και

κατ’ επέκταση την παραβίαση της κανονικής τάξεως.

Πολύ σωστά επισημαίνει επίσης ο Σεβασμιώτατος κ. Γρηγόριος, ότι «η ίδρυση

της Εξαρχίας είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου». Προφανώς με την παρά

πάνω φράση θέλει να υποδηλώσει, ότι εξ’ αιτίας της ιδρύσεως της Ρωσικής

Πατριαρχικής Εξαρχίας θα επακολουθήσουν στο μέλλον και άλλα οδυνηρά

πλήγματα προς το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, τα οποία θα επηρεάσουν

καθοριστικά και σαφώς αρνητικά το συντελούμενο ιεραποστολικό έργο στην

αφρικανική Ήπειρο, όπου επικινδύνως δραστηριοποιείται το Ισλάμ και πάμπολλες

αιρέσεις.

Ορθά επίσης επισημαίνει ότι «το πρόβλημα είναι πρωτίστως εσωτερικό μας».

Το πρόβλημα όντως είναι εσωτερικό του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, όχι απλώς

διότι «υπάρχουν εντός του Σώματος της Ιεραρχίας αδελφοί, που φρονούν ότι η

Εκκλησία της Ρωσίας καλώς πράττει και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας

βρίσκεται εν αδίκω», όπως σημειώνει παρά κάτω, αλλά πρωτίστως διότι α) Το

Αλεξανδρινό Πατριαρχείο, κατά την ταπεινή μας γνώμη, αμέλησε να συγκροτήσει

Σύνοδο και να εξετάσει συνοδικά όλες τις παραμέτρους του χορηγηθέντος

Ουκρανικού Αυτοκεφάλου, (ιεροκανονικές, ιστορικές, γεωπολιτικές,

εκκλησιολογικές κ.λ.π.) και στη συνέχεια να λάβει τις ορθές αποφάσεις. β)

Αμέλησε να εξετάσει τις συνέπειες, που ενδεχομένως θα υφίστατο από το

Πατριαρχείο Μόσχας σε περίπτωση αναγνωρίσεως του Ουκρανικού Αυτοκεφάλου.

Και γ) Ο προκαθήμενός του, δυστυχώς, προχώρησε στην αναγνώριση του εν λόγω

Αυτοκεφάλου χωρίς την λειτουργία του Συνοδικού Συστήματος και ερχόμενος σε

ευθεία αντίφαση με τον ίδιο τον εαυτό του. Ο Μακαριώτατος κ. Θεόδωρος στο

παρελθόν κατ’ επανάληψη δήλωνε επισήμως σε συνεντεύξεις και άλλες δημόσιες

εμφανίσεις του, «ότι η Ουκρανική Εκκλησία αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της

Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας». Όταν το 2018 επισκεύθηκε την Οδησσό,

προέτρεπε τους πιστούς να μείνουν αφοσιωμένοι στην «κανονική Εκκλησία της

Ουκρανίας υπό τον Μακαριώτατο Μητροπολίτη Ονούφριο». Και ξαφνικά στις 8

Νοεμβρίου 2019 δήλωσε, ότι αναγνωρίζει την ουκρανική σχισματική ομάδα,

άρχισε να μνημονεύει τον «Προκαθήμενό» της στις ιερές ακολουθίες και τον

δέχθηκε σε ευθεία ευχαριστιακή κοινωνία.

Προβληματίζεται επίσης ο Σεβασμιώτατος κ. Γρηγόριος, εάν και κατά πόσον το

Αλεξανδρινό Πατριαρχείο έχει «πρόβλημα ταυτότητος και υποστάσεως», δηλαδή

υπάρξεως, ή ακόμη και «πρόβλημα πίστεως»! Δεν γνωρίζουμε εάν όντως υπάρχει

«πρόβλημα ταυτότητος και υποστάσεως», είμαστε όμως βέβαιοι ότι υπάρχει

πρόβλημα λειτουργίας του Συνοδικού Συστήματος. Όπως είμαστε επίσης βέβαιοι,

ότι υπάρχει και «πρόβλημα πίστεως», δεδομένου ότι η Αλεξανδρινή Εκκλησία

αποδέχθηκε πλήρως τα όσα κακόδοξα αποφασίστηκαν στη «Σύνοδο» της Κρήτης.

Με πόνο και θλίψη, παρακολουθούμε τα εξελισσόμενα δραματικά γεγονότα, τα

οποία πλήττουν βάναυσα την ενότητα της Εκκλησίας. Είναι πολύ λυπηρό να

διαπιστώνει κανείς το γεγονός, ότι σύγχρονοι Ποιμένες της θέτουν πάνω από την

σώζουσα αποστολή της και την ενότητά της, την εξυπηρέτηση γεωπολιτικών

συμφερόντων των ισχυρών της γης, μεταβάλλοντάς την σε εργαλείο τους.

Προσευχόμαστε ο Μακαριώτατος κ. Θεόδωρος να λάβει σοβαρά υπ’ όψη του τα

αποκαλυπτόμενα υπό του Σεβασμιωτάτου κ. Γρηγορίου για την τραγική

κατάσταση που δημιούργησε στην Τοπική του Εκκλησία και να συγκαλέσει

Σύνοδο, η οποία θα καταδικάσει το σχισματικό μόρφωμα του Επιφανίου

Ντουμένκο.

Είναι κρίμα η Τοπική αυτή Εκκλησία, η οποία επί σειρά δεκαετιών είχε μια

εντυπωσιακή ανοδική πορεία, λόγω μεγάλων επιτυχιών της στον τομέα της

Ιεραποστολής, με αθρόα προσέλευση στην Ορθοδοξία εκατοντάδων ιθαγενών

κληρικών και πολλών χιλιάδων πιστών, να καταλήξει τελικά σε μαρασμό και

παρακμή εξ’ αιτίας του ουκρανικού ζητήματος. Οι ιθαγενείς αδελφοί μας, κληρικοί

και λαϊκοί, μπορεί να μην έχουν υψηλή θεολογική κατάρτιση, έχουν όμως

εξαιρετική ευαισθησία σε εκκλησιολογικής φύσεως θέματα. Είναι εις θέσιν να

διακρίνουν στοιχειωδώς, ότι όταν πρόσωπα και ομάδες εκπίπτουν του

εκκλησιαστικού σώματος στην κατάσταση της αιρέσεως, ή του σχίσματος, χάνουν

τη σωτηρία τους. Αυτό οφείλεται εν πολλοίς στο γεγονός ότι στην αφρικανική

Ήπειρο εργάζονται και δρουν παράλληλα με τα Ορθόδοξα και πολλά άλλα,

ετερόδοξα -αιρετικά, ιεραποστολικά κλιμάκια, από τα οποία, (πολύ ορθά), οι

Ορθόδοξοι ιθαγενείς επιμελώς απέχουν και δεν έχουν καμιά εκκλησιαστική

κοινωνία. Πρόκειται για μια πραγματικότητα, που και εμείς διαπιστώσαμε σε κατά

καιρούς επισκέψεις μας σε Ορθόδοξα ιεραποστολικά κλιμάκια της Αφρικής.

Κλείνοντας, παρακαλούμε τον Μακαριώτατο κ. Θεόδωρο, ως τον δεύτερον τη

τάξει Προκαθήμενο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να αναλάβει ουσιαστική δράση για

την επίλυση του ουκρανικού ζητήματος, ώστε να ειρηνεύσει η Τοπική του

Εκκλησία, αλλά και η παγκόσμια Ορθοδοξία. Να αφουγκραστεί την αγωνία και

την ευαισθησία των Ιεραρχών και λοιπών κληρικών της Αλεξανδρινής Εκκλησίας,

ώστε να μην ανακοπεί, ή υποβαθμισθεί, το εκεί συντελούμενο ιεραποστολικό της

έργο. Και τέλος να καταβάλλει προσπάθειες, να πείσει τον αμετάπειστο παν.

Οικουμενικό Πατριάρχη να συγκαλέσει Πανορθόδοξη Σύνοδο. Σε αντίθετη

περίπτωση να ηγηθεί ο ίδιος Συνάξεως των Προκαθημένων, ή και Πανορθοδόξου

Συνόδου, η οποία θα δώσει την λύση στο τρομακτικών διαστάσεων πρόβλημα.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2022

Αγρυπνία.

Απόψε θα γίνει αγρυπνία στο παρεκκλήσι του Αγίου Νεκταρίου για την εορτή του Αγίου Χαραλάμπους στις 8.30μμ

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2022

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΔΥΣΗ;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 7 η Φεβρουαρίου 2022

Πατήρ Πάυλος

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΔΥΣΗ;

(Αναφορά σε σχετική επιστημονική και αποκαλυπτική μελέτη)

Ο αποχριστιανισμός της Ευρώπης, όπως και γενικά του Δυτικού αποστατημένου

κόσμου, είναι μια δραματική, εξελισσόμενη πραγματικότητα, η οποία θα σημάνει

και το τέλος του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ίσως και αυτόν τον αφανισμό των

ευρωπαίων πολιτών, με τον φοβερό εποικισμό της γηραιάς ηπείρου από

αλλόθρησκους, νόμιμους και παράνομους, μετανάστες από την Ασία και την

Αφρική. Φυσικά, όπως έχουμε αναλύσει σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας, τόσο

ο αποχριστιανισμός της Ευρώπης, όσο και ο εποικισμός της, συντελείται κατόπιν

σχεδίου από σκοτεινούς κύκλους της Νέας Τάξεως Πραγμάτων στην ανθρωπότητα.

Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από ένα πολύ ενδιαφέρον

δημοσίευμα του κ. Γεωργίου Πιπερόπουλου Δρ. Κοινωνιολογίας-Ψυχολογίας,

καθηγητού Επικοινωνιολογίας και Πρόεδρου στο Τμήμα Οργάνωσης και

Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη, με

τίτλο: «Αγγελίες ‘ΠΩΛΕΙΤΑΙ’ σε Χριστιανικές Εκκλησίες της Ευρώπης!..», το

οποίο δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο: https://www.alfavita.gr/ koinonia/

360810_aggelies-poleitai-se-hristianikes-ekklisies-tis-eyropis. Στην σύντομη, αλλά

και αποκαλυπτική του εργασία παρουσιάζει με έγκυρα στοιχεία την ραγδαία

κατάρρευση του Δυτικού Χριστιανισμού στην Ευρώπη, στην οποία πωλούνται οι

χριστιανικοί ναοί, λόγω δραματικής μειώσεως των εκκλησιαζομένων πιστών.

Αναγνώσαμε την μελέτη και συντάξαμε την παρούσα ανακοίνωση όχι μόνο προς

ενημέρωση των αναγνωστών μας, αλλά κυρίως προκειμένου να καταθέσουμε

κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς μας πάνω στο ερώτημα: Τι μπορεί να

σημαίνει αυτή η κατάρευση για την τοπική μας Εκκλησία;

Ο κ. Καθηγητής αρχίζει το άρθρο του με την επισήμανση: «Καθώς πλησιάζει το

τέλος του δεύτερου χρόνου της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα κάποια

κοινωνικά φαινόμενα δεσπόζουν στα καθημερινά δελτία ειδήσεων όπως π.χ. η

αυξανόμενη αντικοινωνική συμπεριφορά…και φυσικά τα κάθε λογής σημαντικά

οικονομικά προβλήματα που έχουν γονατίσει εθνικές οικονομίες, οικογένειες και

μεμονωμένα άτομα. Οι ‘ειδήσεις’, όμως, που προξενούν λύπη και ταυτόχρονα

προβληματισμό, όχι μόνο σε βαθιά θρησκευόμενα άτομα αλλά και στην

ευρύτερη κοινή γνώμη, αφορούν στο γεγονός ότι στην Ευρώπη, όπου ανέκαθεν

κυρίαρχη θρησκεία ήταν η Χριστιανική, τώρα, από την Αγγλία μέχρι τη Δανία,

αγγελίες ‘ΠΩΛΕΙΤΑΙ’ έχουν κρεμαστεί στις εισόδους εντυπωσιακά μεγάλου

αριθμού Χριστιανικών εκκλησιών που είναι πλέον κενές και αχρησιμοποίητες».

Οι κατά συρροήν πωλήσεις χριστιανικών ναών στις χώρες της Ευρώπης είναι ένα

σαφέστατο σημάδι της πλήρους εκκοσμικεύσεως και ηθικής χρεοκοπίας του

Δυτικού Χριστιανισμού, που αποτελεί το μοιραίο και αναγκαίο επακόλουθο της

αποσχίσεώς του από την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού.

Παρά κάτω γράφει: «Είναι διαπιστωμένο ότι ενώ η Χριστιανοσύνη

συρρικνώνεται, ο Ορθόδοξος Ιουδαϊκός πληθυσμός παραμένει σταθερός ενώ το

Ισλάμ αυξάνεται καθώς οι Μουσουλμάνοι που αποτελούσαν το 4,1% του

συνολικού πληθυσμού της Ευρώπης το 1990 αυξήθηκαν στο 6% το 2010 και η

στατιστική προβολή είναι να φτάσουν το 8% το 2030, δηλαδή τα 58

εκατομμύρια, καθώς συνεχίζεται η είσοδός τους από Αφρικανικές και Ασιατικές

χώρες. Υπολογίζεται ότι η Αγγλικανική Εκκλησία ‘κλείνει’ τουλάχιστον 20 ναούς

κάθε χρόνο, ενώ 200 τουλάχιστον εκκλησίες έχουν κλείσει ή ουσιαστικά

υπολειτουργούν στη Δανία και η Καθολική Εκκλησία στη Γερμανία ‘έκλεισε’

515 εκκλησίες μέσα στην τελευταία δεκαετία». Τα νούμερα είναι συγκλονιστικά

και μιλούν από μόνα τους.

Παρά κάτω ο κ. Καθηγητής προσπαθεί να εξηγήσει αυτή την κατάρρευση:

«Υπάρχουν εκείνοι και εκείνες που διατείνονται ότι η νοσηρή κατάσταση στο

θέμα της Χριστιανικής πίστης, σύμφωνα με ανεπίσημες εκτιμήσεις,

επιδεινώθηκε στη διάρκεια της πανδημίας με την ουσιαστική κατάργηση

τέλεσης θρησκευτικών λειτουργιών και απαγόρευσης προσέλευσης πιστών

στους Χριστιανικούς Ναούς, και τέλεσης θεμελιακών ‘μυστηρίων’ και μαζί ο

δραματικός περιορισμός παρόντων σε κηδείες». Βέβαια η πανδημία, η οποία

ταλανίζει εδώ και δύο χρόνια την ανθρωπότητα έχει επηρεάσει σ’ ένα βαθμό αυτή

την κατάσταση, αλλά τα αίτια είναι πολύ πιο βαθειά και θα πρέπει να τα

αναζητήσουμε στην απογύμνωσή του Δυτικού Χριστιανισμού από τη Θεία Χάρη, η

Οποία εγκαταλείπει τους πεισματικά εμμένοντας στην αίρεση. Η απουσία της

Θείας Χάριτος από πρόσωπα, ή ομάδες προσώπων, ενέχει τραγικές συνέπειες γι’

αυτές, διότι στερούνται τον θείο φωτισμό, για να επιτελούν με φόβο Θεού και

υψηλό αίσθημα ευθύνης το θέλημα του Θεού. Τα πάσης φύσεως σκάνδαλα που

έρχονται κάθε λίγο στο φως της δημοσιότητος, φανερώνουν περίτρανα την

απουσία της Χάριτος και την έλλειψη κάθε ίχνους «εκκλησιαστικότητος». Το

τραγικότερο δε είναι το γεγονός ότι οι θιασώτες του Οικουμενισμού, ενώ

αντιλαμβάνονται όλη αυτή την πνευματική χρεοκοπία, την προσπερνούν με

αδιαφορία, σαν να μην συμβαίνει τίποτε και τρέχουν πυρετωδώς για την «ένωση

των εκκλησιών»!

Παρά κάτω προσθέτει: «Επιπρόσθετα κατά γενική ομολογία πολύ οδυνηρά

‘πλήγματα’ στην Χριστιανοσύνη έχουν προξενήσει οι αδιαμφισβήτητες

αποκαλύψεις για εκατοντάδες χιλιάδες σεξουαλικά κακοποιημένα παιδιά από

μέλη του Καθολικού κλήρου στην Ευρώπη. Στον Καναδά η Καθολική Εκκλησία

δέχθηκε ισχυρό πλήγμα από την ανακάλυψη ομαδικών τάφων χωρίς

‘ταυτότητες’ παιδιών ιθαγενών οικογενειών που ‘φιλοξενούνταν’ σε Καθολικά

Ιδρύματα και Σχολεία». Αναμφίβολα τα φρικώδη σεξουαλικά σκάνδαλα του

Παπισμού, τα οποία δεν έχουν τελειωμό και συνεχώς βγαίνουν στη δημοσιότητα,

αποτρέπουν μεγάλη μερίδα ανθρώπων να θρησκεύουν. Επί πλέον οι ολέθριες

επιλογές της λεγομένης «αγγλικανικής εκκλησίας», με την χειροτονία γυναικών,

την ανοχή δεδηλωμένων ομοφυλόφιλων «κληρικών» της, (πολλοί συζούν με

άνδρες και «ιέρειες» συζούν με γυναίκες), οι ευλογίες «γάμων» ομοφυλοφίλων,

κ.λ.π. καταδεικνύουν και επιβεβαιώνουν την γενική πνευματική σήψη και

παρακμή.

Παρά κάτω γράφει: «Δεν είναι μόνο τα θέματα σεξουαλικών κακοποιήσεων

που ταλανίζουν εδώ και πολλά χρόνια την Χριστιανοσύνη (και ιδιαίτερα την

Καθολική Εκκλησία) αλλά υπάρχουν και σκάνδαλα που σχετίζονται με

τραπεζικές διαδικασίες, και υπεξαιρέσεις από υψηλόβαθμα στελέχη της

Εκκλησίας. Ιστορικό παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση της Τράπεζας του

Βατικανού, Banco Ambrosiano, που αφορούσε κακές επενδύσεις σε Παναμαϊκές

εταιρείες ύψους περίπου $1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων». Προς επίρρωση των

ανωτέρω μνημονεύουμε το τεράστιο σκάνδαλο μεγατόνων, που γνώρισε ο

πλανήτης πριν από μερικά χρόνια, το 2015, μετά από δημοσίευση της εφημερίδας

«ΚΕΦΑΛΑΙΟ» (12-12-2015), με τίτλο: «Αμερικανοί ελεγκτές στα άδυτα του

Βατικανού», ως αναδημοσίευση του έγκυρου παγκόσμιου δημοσιογραφικού

οργανισμού Bloomberg – Business week. Το δημοσίευμα αναφέρει μεταξύ άλλων

ότι 1,5 δισεκατομμύρια δολάρια «είχαν εντοπίσει οι ελεγκτές σε κρυμμένους

λογαριασμούς και της χρησιμοποίησης των φτωχών για να καλυφτούν οι

‘τρύπες’ στον προϋπολογισμό της εκκλησίας. Η Αγία έδρα παρουσίαζε έλλειμμα

25,6 εκατομμύρια ευρώ το 2014».

Σχετικά με την κατάσταση που διαμορφώνεται στην πατρίδα μας παρατηρεί:

«Στην Πατρίδα μας εξαιτίας της πανδημίας περιορίσθηκαν επίσης δραματικά οι

προσελεύσεις σε Ναούς, η τέλεση μυστηρίων και ακούστηκαν κάποιες ‘κριτικές’

για την αισθητή έλλειψη της Ιεραρχίας στην υποστήριξη των πιστών.

Συγκριτικά με την Ευρώπη στην Ελλάδα η Ορθοδοξία ‘κρατάει’ καλά, αλλά και

η Ελληνική, όπως η Ευρωπαϊκή νεολαία, αποστασιοποιείται από τα

θρησκευτικά καθώς ελάχιστοι νέοι εκκλησιάζονται σταθερά». Είναι αλήθεια ότι

και στην Ελλάδα η πανδημία, έχει μειώσει αισθητά τον εκκλησιασμό των πιστών,

όμως τα βαθύτερα αίτια της απομακρύνσεως του λαού και των νέων από την ζωή

της Εκκλησίας εντοπίζονται κατά την ταπεινή μας γνώμη στην διάβρωση της

Ελληνικής κοινωνίας από την ιδεολογία της Νέας Εποχής και στην εκκοσμίκευση

της εκκλησιαστικής ζωής.

Θα προσθέσουμε δύο ακόμη σκάνδαλα τα οποία, κατά την ταπεινή μας γνώμη,

αναδεικνύονται ως τα κατ’ εξοχήν σκάνδαλα στο χώρο της εκκλησιαστικής ζωής

στην παρούσα χρονική συγκυρία. Το πρώτο είναι το γεγονός ότι η πλειοψηφία των

Ιεραρχών της τοπικής μας Εκκλησίας, δυστυχώς όχι μόνον δεν θέλησε μέχρι

σήμερα να καταδικάσει συνοδικά την παναίρεση του Οικουμενισμού, (την

συγκαλύπτει σαν να μην υπάρχει), αλλά επί πλέον αναγνώρισε στη «Σύνοδο» της

Κρήτης εκκλησιαστική υπόσταση στον Δυτικό Χριστιανισμό. Πως να μην

σκανδαλιστεί ο πιστός λαός του Θεού, όταν πληροφορείται από τη μια μεριά την

πλήρη ηθική και πνευματική κατάρρευση του Δυτικού Χριστιανισμού και από την

άλλη ότι η τοπική μας Εκκλησία αναγνωρίζει τους ετεροδόξους ως «ιστορικές»

Εκκλησίες;

Το δεύτερο είναι η αναγνώριση από την πλειοψηφία των Ιεραρχών μας του

Ουκρανικού Αυτοκεφάλου, η αναγνώριση δηλαδή ότι το σχισματικό μόρφωμα του

Επιφανίου, των καθηρημένων, αναθεματισμένων και αχειροτονήτων, με το

ελάχιστο ποίμνιο, αποτελούν την «επίσημη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της

Ουκρανίας». Πρόκειται για μια ακόμη βαθύτατη πληγή στο σώμα της τοπικής μας

Εκκλησίας, στο οποίο έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας.

Διερωτώμεθα: Μετά από τέτοιου είδους σοβαρότατες πτώσεις μας, πως είναι

δυνατόν να έρθει η ευλογία του Θεού, από την οποία εξαρτάται κάθε πνευματική

καρποφορία; Και πως είναι δυνατόν να αποφύγουμε τον αποχριστιανισμό της

Εκκλησίας μετά από τέτοιες πτώσεις;

Θα κλείσουμε την ανακοίνωσή μας, επανερχόμενοι στο καυτό ερώτημα που εξ’

αρχής θέσαμε: Τι μπορεί να σημαίνει η κατάρρευση του Δυτικού Χριστιανισμού

για την τοπική μας Εκκλησία; Μ’ άλλα λόγια, ποιο είναι το μήνυμα, που θέλει να

στείλει ο Θεός σε όλους μας, κλήρο και λαό της Ελλαδικής Εκκλησίας, με αφορμή

αυτή την φρικτή κατάρρευση; Αν μπορούσε ο Θεός να μας μιλήσει με ανθρώπινη

γλώσσα σήμερα, θα μας έλεγε περίπου τα εξής: Για δέστε, που κατάντησε ο

Δυτικός Χριστιανισμός! Για δέστε, σε ποιο μεγάλο βάθος κακών έφθασε! Αλλά

γιατί έφθασε, εδώ που έφθασε; Επειδή έπεσε στην αίρεση και πεισματικά επί 10

αιώνες επιμένει στην αίρεση και δεν μετανοεί. Ε! λοιπόν, προσέξτε, μήπως πάθετε

και εσείς τα ίδια! Προσέξτε μήπως αποδεχόμενοι και μη καταδικάζοντας συνοδικά

την παναίρεση του Οικουμενισμού, φθάσετε και εσείς στο ίδιο κατάντημα με τους

Δυτικούς. Για προσέξτε επίσης, που είναι σήμερα οι επτά λυχνίες (= Εκκλησίες)

της Αποκαλύψεως; Δεν υπάρχουν, έχουν σβήσει από το χάρτη οι πάλαι ποτέ

περιβόητες αυτές Εκκλησίες. Προσέξτε λοιπόν, μήπως πάθετε και εσείς τα ίδια!

Μήπως αφανιστεί και η Ελλαδική τοπική Εκκλησία, όπως αφανίστηκαν οι επτά

τοπικές Εκκλησίες της Μικράς Ασίας!

Για να μη συμβεί λοιπόν, αγαπητοί μας αδελφοί, κληρικοί και λαϊκοί και στην

τοπική μας Εκκλησία ένα τέτοιο ολέθριο κακό, ας ανανήψουμε, ας μετανοήσουμε

και ας πράξουμε ό,τι παραλείψαμε να πράξουμε μέχρι σήμερα. Και πιο

συγκεκριμένα:

Α) Ας φροντίσει η Ιεραρχία μας να συγκροτήσει το συντομότερο Τοπική

Σύνοδο, στην οποία θα καταδικάσει την παναίρεση του Οικουμενισμού. Πολύ

εξοργίζει τον Θεό, να προσπερνούμε αυτή την παναίρεση, σαν να μην υπάρχει,

καθ’ όν χρόνον μεγάλα πνευματικά αναστήματα και θεολογικές προσωπικότητες

την έχουν επισημάνει.

Β) Ας καταδικάσει επίσης ό,τι κακόδοξο θεσμοθετήθηκε στην «Σύνοδο» της

Κρήτης, η οποία, όπως πάμπολλες φορές σχολιάσαμε, αντί να καταδικάσει,

επεκύρωσε συνοδικά τον Οικουμενισμό και τις υφιστάμενες αιρέσεις και πλάνες εν

χώρω και χρόνω, οριοθετούσα την σώζουσα αλήθεια.

Και τέλος,

Γ) Ας καταδικάσει συνοδικά, η τοπική μας Εκκλησία το άκυρο Ουκρανικό

Αυτοκέφαλο, για να μην καταντήσει συνήγορος του σχίσματος.

Ας μην ξεχνούμε ότι ο Θεός «ου μυκτηρίζεται», (Γαλ. 6,7) και ότι «φοβερόν το

εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος», (Εβρ. 10,31). Αν αδιαφορήσουμε, κάποια

στιγμή θα λειτουργήσει ο Πνευματικός Νόμος. Λοιπόν, προτού ξεσπάσει η οργή

του Θεού, ας προλάβουμε να πράξουμε τα δέοντα.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;(Αναφορά σε σχετική γεωπολιτική ανάλυση)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Πατήρ Παύλος

Εν Πειραιεί τη 31η Ιανουαρίου 2022

ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;

(Αναφορά σε σχετική γεωπολιτική ανάλυση)

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο και έγινε άνθρωπος για να

καταργήσει «τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’ έστι τον διάβολον», (Εβρ.

2, 14). Να μας απολυτρώσει από την δυναστεία του, την αμαρτία, τη φθορά και το

θάνατο. Γι’ αυτό ο «απ’ αρχής ανθρωποκτόνος» (Α΄Ιωάν.3,18) μισεί θανάσιμα

την αγία Του Εκκλησία και επιχειρεί εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια να την

καταστρέψει, γνωρίζοντας ότι, δι’ αυτής συντελείται η σωτηρία του ανθρώπου και

η ολοσχερής συντριβή του, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου μας: «νυν ο άρχων

του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω», (Ιω. 12,31). Από την πρώτη ημέρα της επί

γης παρουσίας της μέχρι σήμερα έχει εξαπολύσει εναντίον της, μέσω των

πειθηνίων οργάνων του, ένα πόλεμο σκληρό και λυσσώδη, συνεχή και

ανυποχώρητο, χρησιμοποιώντας πάμπολλες δόλιες μεθοδεύσεις και κάθε

πρόσφορο μέσο, με σκοπό και στόχο να ακυρώσει το σωτηριώδες έργο της.

Στην αρχή χρησιμοποίησε ως όργανά του τους Ιουδαίους, την θρησκευτική

ηγεσία του Ισραήλ και στη συνέχεια τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες, οι οποίοι επί

τρείς αιώνες εξαπέλυσαν φοβερούς διωγμούς, χύνοντας ποταμούς αιμάτων και

οδηγώντας στο μαρτυρικό θάνατο εκατομμύρια μάρτυρες. Νόμισε ότι με την βία

και την κοσμική ισχύ θα την εξαφάνιζε εν τη γενέσει της. Γρήγορα όμως

απογοητεύτηκε, όταν διαπίστωσε, ότι οι διωγμοί έφεραν αντίθετα αποτελέσματα. Η

Εκκλησία βγήκε από τις κατακόμβες πιο ρωμαλέα και πιο δυνατή και κατά

παράδοξο και θαυμαστό τρόπο εξαπλωνόταν σ’ όλα τα στρώματα της κοινωνίας

και σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης.

Αφού απέτυχε μέσω της βίας και των διωγμών, στη συνέχεια μηχανεύτηκε άλλο

τρόπο πολεμικής, τις πλάνες και τις αιρέσεις. Συνεργάστηκε με εγωπαθείς και

πλάνους αιρεσιάρχες, για να νοθεύσει τις αλήθειες της πίστεως, γνωρίζοντας ότι

κάθε αιρετική διδασκαλία οδηγεί στην απώλεια. Η μεθοδεία αυτή υπήρξε η πλέον

οδυνηρή για την Εκκλησία, διότι αν οι διωγμοί ισχυροποιούσαν την Εκκλησία, οι

αιρέσεις και τα σχίσματα την αποδυνάμωναν. Ωστόσο και πάλι δεν κατόρθωσε να

την εξαφανίσει, διότι παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του χριστιανικού

κόσμου απεκόπη από το σώμα της, εν τούτοις Αυτή εξακολουθεί να παραμένει μία

και αδιαίρετη και να επιτελεί το σωτηριώδες έργο της.

Από τον 18 ον αιώνα επενόησε νέα μέθοδο πολεμικής, τον λεγόμενο «Ευρωπαϊκό

Διαφωτισμό». Ήταν ένα κίνημα που είχε σαν πρωταρχικό στόχο να επιφέρει

καίριο πλήγμα στη χριστιανική πίστη, όπως αυτή εμφανιζόταν μέσα στους κόλπους

του χρεωκοπημένου και με δεκάδες κακοδοξίες αλλοτριωμένου Παπισμού.

Στόχευε να απελευθερώσει τον ευρωπαίο άνθρωπο από τις αθλιότητες, την

υποκρισία και τις αυθαιρεσίες του πλήρως εκκοσμικευμένου παπικού «ιερατείου»,

από τις κτηνωδίες και τις βαρβαρότητες των σταυροφοριών και της περιβόητης

ιεράς Εξετάσεως.

Στη συνέχεια ανέδειξε στο προσκήνιο της ιστορίας άλλο θηρίο, «αναβαίνον εκ

της αβύσσου», (Αποκ. 11,7), τον Μαρξισμό, ο οποίος διέπραξε ανείπωτες

θηριωδίες, τέτοιες και τόσες, που δε γνώρισε ποτέ μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα.

Μόνο στην άλλοτε κραταιά Σοβιετική Ένωση, στα 70 χρόνια του μαρξιστικού

καθεστώτος, τα αθώα θύματα από τις «εκκαθαρίσεις των συντρόφων» ξεπερνούν

τα 100.000.000! Αλλά και πάλι η Εκκλησία βγήκε νικηφόρα, όταν οι κόκκινοι

τύραννοι αφανίστηκαν και παραδόθηκαν στην χλεύη της ιστορίας.

Στην εποχή μας ο διάβολος με τα επί γης όργανά του έχει αλλάξει τακτική.

Επιχειρεί να πλήξει την Εκκλησία με πολλές ταυτόχρονα μεθοδεύσεις. Η πολεμική

του έχει γίνει πολυεπίπεδη και πολλή πιο επικίνδυνη και δόλια από όλες τις

προηγούμενες. Προσπαθεί να την γκρεμίσει μέσω της παναιρέσεως του

Οικουμενισμού, της Νέας Εποχής, της Νέας Τάξεως πραγμάτων και της

κυοφορούμενης πανθρησκείας, για τα οποία κατά κόρον έχουμε αναφερθεί σε

προηγούμενες δημοσιεύσεις μας.

Φαίνεται όμως ότι έχει επινοήσει και ένα άλλο, νέο είδος πολεμικής, το οποίο

μας ανέλυσε με σαφήνεια ένας Ελληνοαμερικανός, ο James George Jatras,

(Ιάκωβος-Γεώργιος Γιατράς), δημιουργός του «Ιδρύματος Στρατηγικού

Πολιτισμού», (Strategic Culture Foundation), και του εγκύρου ενημερωτικού

οργάνου του. Πρόκειται για διακεκριμένο πρόσωπο, διότι διετέλεσε πρώην

πρέσβης των ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική και διπλωματικός σύμβουλος της

επιτροπής του Κογκρέσου επί της εξωτερικής πολιτικής. Διακρίνεται μεταξύ των

μελών της ελληνικής κοινότητος στις ΗΠΑ για το ακοίμητο ενδιαφέρον του για

την μοίρα του Ελληνισμού και την μαχητική του υπεράσπιση της Χριστιανικής

Ορθοδοξίας, του αιωνίου στόχου της Δύσεως, όπως καταγγέλλει στην κατωτέρω

αφυπνιστική μελέτη του. Η περισπούδαστη και αποκαλυπτική μελέτη του, με

τίτλο: «Eπιχείρηση Διάλυσης της Ορθοδοξίας με Ελληνική Συνέργεια»,

μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον κ. Μιχαήλ Στυλιανού και δημοσιεύτηκε στο

μαχητικό δημοσιογραφικό και αποκαλυπτικό ιστολόγιο «Ξυπνήστε Ρε»

(https://www. Ksipnistere .com /2022/01/e_23.html). Μελετήσαμε με προσοχή το

σύντομο, αλλά μεστό νοημάτων δημοσίευμα και επιλέξαμε ορισμένα

αποσπάσματα, τα οποία παραθέτουμε, με σύντομο σχολιασμό, για την ενημέρωση

των αναγνωστών μας.

Ο συντάκτης αρχίζει την μελέτη του με τον φονικό και «ακατανόητο» πόλεμο

εναντίον της Ορθόδοξης Σερβίας την δεκαετία του 1990 και τα στοχευμένα

πλήγματα κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Θεωρεί ότι αποτελούν αρχή ωδίνων για

την Ορθόδοξη Εκκλησία. Έγραψε: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία των 250

εκατομμυρίων και πλέον μελών πρέπει να τεθεί σε υποταγή, ή ακόμα καλύτερα,

να θρυμματιστεί. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει αρκετά γεγονότα που

υποδεικνύουν αυτόν τον σκοπό. ….Για τους όχι λιγότερο άθεους διαδόχους των

κομμουνιστών που κυβερνούν τώρα το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης μέσω

των διπλών γραφειοκρατιών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η

θρησκεία – ή τουλάχιστον ο Χριστιανισμός – παραμένει μια οπισθοδρομική

δύναμη που πρέπει να ξεπεραστεί. Τους βοηθά το γεγονός ότι στη Δυτική

Ευρώπη (και όλο και περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες), ο

καταναλωτισμός, ο φεμινισμός, οι ΛΟΑΤ, (σεξουαλικά αποκλίνοντες), η

πολυπολιτισμικότητα και άλλες υλιστικές μεταμοντέρνες εναλλακτικές λύσεις

έχουν αποδειχθεί πολύ πιο διαβρωτικές του Χριστιανισμού από τον δυναμίτη, τις

σφαίρες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα ψυχιατρικά νοσοκομεία».

Νομίζουμε ότι δεν πέφτει έξω. Οι δυτικές κυβερνήσεις, άμοιροι της Ορθοδόξου

Παραδόσεως, θεωρούν την Ορθοδοξία ως «οπισθοδρομική» διότι είναι ασύμβατη

με τις «αξίες» του «Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού», που αποτελούν σήμερα τα

θεμέλια του δυτικού πολιτισμού. Το γεγονός ότι το Κοράνιο είναι πολύ πιο

ασύμβατο με τις «αξίες» του «Ευρωπαϊκού διαφωτισμού», από ό,τι το Ευαγγέλιο,

αυτό δεν τους ενοχλεί. Δεν τους προβληματίζει το γεγονός, ότι το Ισλάμ σήμερα

εξαπλώνεται με ραγδαίους ρυθμούς στις χώρες της Δύσεως, διαβρώνοντας τις

δυτικές κοινωνίες επικίνδυνα. Και τούτο διότι ο στόχος τους δεν είναι το Ισλάμ,

αλλά η Εκκλησία. Το Ισλάμ είναι ένα άλλου είδους εργαλείο στα χέρια του

διαβόλου, για να πολεμήσει την Εκκλησία. Γι’ αυτό και τα σκοτεινά κέντρα του

Διεθνούς Σιωνισμού δεν έχουν λάβει εντολή από τον διάβολο, να πολεμήσουν το

Ισλάμ, αλλά την Εκκλησία.

Παρά κάτω έγραψε: «Υπάρχει επίσης ένα γεωπολιτικό στοιχείο. Επειδή ο

μεγαλύτερος στόχος του ΝΑΤΟ/ΕΕ είναι η Ρωσία και επειδή η αναβίωση της

Ορθόδοξης Εκκλησίας έχει κεντρική σημασία για την αναβίωση της Ρωσίας –

συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής της αποφασιστικότητας να αντισταθεί

στη δυτική επιθετικότητα, όπως έχει κάνει τόσες φορές στο παρελθόν απέναντι

στη Γερμανία, τη Σουηδία, την Πολωνία, τη Γαλλία κ.λπ.– η Ορθόδοξη

Εκκλησία βρίσκεται στο στόχαστρο». Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο

διαχρονικός μεγάλος αντίπαλος των δυτικών κυβερνήσεων είναι η Ορθόδοξη

Ρωσία! Δεν είναι τυχαίο, το ότι στο παρελθόν τα άθεα μαρξιστικά καθεστώτα

επιβλήθηκαν σε Ορθόδοξα κράτη, Ρωσία και Βαλκάνια. Προφανώς, διότι ο

απώτερος σκοπός τους ήταν η καταστροφή της Ορθοδοξίας! Δεν είναι επίσης

τυχαίο το γεγονός ότι σήμερα όλες οι δυτικές κυβερνήσεις, συσπειρωμένες και

ενωμένες μεταξύ τους, σαν μια γροθιά, απειλούν με πόλεμο τη Ρωσία με αφορμή

το γνωστό ουκρανικό ζήτημα, αδιαφορώντας για το γεγονός, ότι ένας τέτοιος

πόλεμος θα οδηγήσει σίγουρα σε γενικότερη ανάφλεξη και πολύ πιθανόν σε ένα

τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

Παρά κάτω γράφει ότι σύμφωνα με τις απόψεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ: «Η

Εκκλησία, από την πλευρά της, ενεργεί ως ο βραχίονας ήπιας ισχύος του

ρωσικού κράτους, ασκώντας την εξουσία της με τρόπους που βοηθούν το

Κρεμλίνο στη διάδοση της ρωσικής επιρροής τόσο στην άμεση γειτονιά της

Ρωσίας όσο και σε όλο τον κόσμο. Το Κρεμλίνο βοηθά επίσης την Εκκλησία, η

οποία εργάζεται για να αυξήσει την εμβέλειά της. Ο Βλαντιμίρ Γιακούνιν, ένας

από τους εσωτερικούς κύκλους του Πούτιν και αφοσιωμένο μέλος της ROC,

(Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας) διευκόλυνε το 2007 τη συμφιλίωσή της με τη

Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Εξορία, (η οποία είχε διαχωριστεί από το

Πατριαρχείο Μόσχας στις αρχές της σοβιετικής εποχής, ώστε να μην

αναγνωρίσει το νέο μπολσεβίκικο κράτος), γεγονός που αύξησε σημαντικά την

επιρροή και την εξουσία του [Πατριάρχη Μόσχας] Κύριλλου εκτός Ρωσίας. Ο

Πούτιν, επαινώντας αυτό το γεγονός, δήλωσε τότε: “Η αναβίωση της ενότητας

της εκκλησίας είναι μια κρίσιμη προϋπόθεση για την αναβίωση της χαμένης

ενότητας ολόκληρου του “ρωσικού κόσμου”, ο οποίος είχε πάντα την ορθόδοξη

πίστη ως ένα από τα θεμέλιά του”». Ενοχλεί ιδιαίτερα τη Δύση το ότι σήμερα μια

μεγάλη παγκόσμια πυρηνική υπερδύναμη, η Ρωσία, είναι στη συντριπτική της

πλειοψηφία Ορθόδοξη. Τους εξοργίζει ιδιαίτερα το ότι η Ορθοδοξία αποτελεί

παράγοντα ενότητος και παίζει κυρίαρχο ρόλο στη ζωή της ρωσικής κοινωνίας.

Κάτι που δεν συμβαίνει στις δυτικές κοινωνίες, στις οποίες η θρησκεία είναι

ιδιωτική υπόθεση του κάθε πολίτου και δεν παίζει κανένα σχεδόν ρόλο στην

οργάνωση της κοινωνικής ζωής.

Κατόπιν έρχεται στο φλέγον ζήτημα της δημιουργίας του μεγάλου σχίσματος

του 2018, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ορισμένων ελληνοφώνων

Εκκλησιών και του Πατριαρχείου της Ρωσίας, εξ’ αιτίας του ουκρανικού

Αυτοκεφάλου. Έγραψε: «Πριν από ένα χρόνο, ο Παναγιότατος Βαρθολομαίος Α΄,

Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αναγνώρισε ως νέα “αυτοκέφαλη” (εξ

ολοκλήρου αυτοδιοικουμένη) “Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας” (“ΟCU”),

πρόσωπα που μέχρι τότε τελούσαν σε διεθνή απομόνωση ως σχισματικοί και

απατεώνες αποκλεισμένοι από όλες τις ορθόδοξες δικαιοδοσίες. Έκτοτε, η

Κωνσταντινούπολη, με την απροκάλυπτη βοήθεια του υπουργείου Εξωτερικών

των ΗΠΑ και της ελληνικής κυβέρνησης, κατάφερε να συγκεντρώσει μερικές

επιπλέον αναγνωρίσεις, ιδίως από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης

Αφρικής και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, (και οι δύο εξαρτώνται από τις

ελληνικές κρατικές επιδοτήσεις), αλλά απορρίφθηκαν κατηγορηματικά από

πολλούς επισκόπους, κληρικούς και πιστούς στις αφρικανικές και ελληνικές

δικαιοδοσίες. Αρκετές Εκκλησίες, κυρίως η Αντιόχεια και η Σερβία,

υποστηρίζουν ανοιχτά την κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, η

οποία παραμένει αυτόνομο τμήμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας». Το

Γραφείο μας έχει αναλύσει, σε πολλές ανακοινώσεις του την ωμή παρέμβαση των

δυτικών κυβερνήσεων και ειδικά των ΗΠΑ και ταυτόχρονα τις αντικανονικές

ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο ζήτημα της χορήγησης

Αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς του Κιέβου. Προφανώς ο στόχος των δυτικών

για δημιουργία σχισμάτων στην Ορθοδοξία πραγματοποιήθηκε! Η μόνη χαμένη

είναι η ενότητα της Ορθοδοξίας.

Ο συντάκτης αναλύει στη συνέχεια την επίθεση κατά της Εκκλησίας με την

οργανωμένη και κατευθυνόμενη ανηθικότητα. Έγραψε: «Οι κυβερνήσεις των

πρώην χριστιανικών χωρών της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης έχουν

καταστήσει την ιδεολογία ΛΟΑΤ αναπόσπαστο στοιχείο της προώθησης των

“ανθρωπίνων δικαιωμάτων” και της “δημοκρατίας” σε πρώην κομμουνιστικές

χώρες…. Αυτό περιλαμβάνει την πίεση προς τις συμμορφούμενες κυβερνήσεις

των ευρωπαϊκών χωρών που πρόσφατα βγήκαν από τον κομμουνισμό για να

πραγματοποιήσουν “παρελάσεις υπερηφάνειας” που προσβάλλουν τις τοπικές

ευαισθησίες. Το μήνυμα προς τις παραδοσιακές κοινωνίες εξακολουθεί να

βασίζεται στη χριστιανική ηθική, αλλά με τις ελίτ δεσμευμένες σε “μια

ευρωπαϊκή πορεία”, που σημαίνει ένταξη στο ΝΑΤΟ και (ίσως κάποια μέρα...) η

Ευρωπαϊκή Ένωση ότι είναι μια συμφωνία πακέτο. Δεν μπορείτε να επιλέξετε

ποιο μέρος της δυτικής “δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των

ελεύθερων αγορών” θέλετε και ποιο όχι. Δεν μπορείς να έχεις υπερατλαντισμό

χωρίς τρανσεξουαλισμό»!

Είναι γνωστό ότι η ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας, που

θεσμοθετείται με την νομική αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας εντάσσεται μέσα

στην ευρύτερη ιδεολογία της Νέας Εποχής, η οποία στοχεύει στην ανατροπή της

Ορθόδοξης χριστιανικής Ηθικής και στην ανοικοδόμηση του νέου μοντέλου της

αντίστροφης ηθικής που αποτελεί την ηθική της Νέας Εποχής. Εκείνο που κατ’

εξοχήν εκνευρίζει τις δυτικές κυβερνήσεις είναι το γεγονός ότι σήμερα η Ορθόδοξη

Ρωσία, μέσω της Εκκλησίας, εξακολουθεί να αντιστέκεται στα ομοφυλοφιλικά

κινήματα και στην ιδεολογία της Νέας Εποχής.

Τελειώνει την μελέτη του με το νέο μέτωπο κατά της Ορθοδοξίας στην Σερβία.

Έγραψε: «Τώρα στο στόχαστρο βρίσκεται η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία που

μαστιγώνει το νέο μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφιο της ΕΕ Μαυροβούνιο, με την

ψήφιση νέου νόμου που απαιτεί από τα θρησκευτικά όργανα να αποδείξουν την

ιδιοκτησία των ακινήτων τους πριν από το 1918»! Δυστυχώς το Μαυροβούνιο

και τα Σκόπια φαίνεται ότι θα είναι ένα «νέο Ουκρανικό» για την Ορθοδοξία!

Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο, με δικά μας σχόλια, λόγω περιορισμένου

χώρου της παρούσας ανακοίνωσής μας. Ο κ. Γιατράς, απέδειξε ότι η Ορθοδοξία, η

Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, βρίσκεται στο

στόχαστρο των συγχρόνων χριστιανομάχων δυνάμεων. Σε μας απομένει όχι η

σωτηρία της Ορθοδοξίας, (η Ορθοδοξία σώζει και δεν σώζεται), αλλά η μετάνοια,

ώστε να παραμείνουμε εδραίοι και αμετακίνητοι στην ώρα του μεγάλου

πειρασμού. Αλλά και η συνειδητοποίησή μας ότι βαδίζουμε σε δύσκολες εποχές,

εσχατολογικές και αποκαλυπτικές, όπου θα δοκιμασθεί σκληρά η πίστη μας. Ο

διάβολος, με τη δύναμη που του παρέχει ο σύγχρονος λίαν αποστατημένος κόσμος,

θα καταφέρει στο μέλλον και άλλα πλήγματα στην Εκκλησία, η οποία όμως στο

τέλος θα είναι η νικήτρια, όπως μυριάδες φορές στη δισχιλιόχρονη ιστορία της,

γιατί ο δομήτωρ της «εξήλθε νικών και ίνα νικήσει», (Αποκ. 6,2), και είναι η αρχή

και το τέλος της ιστορίας.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2022

Ενθρόνιση της εικόνας της "Παναγίας της Ρομφαίας κ του Πόνου" στο ναό μας

Ευχαριστούμε την αντιπρόεδρο του Φιλοπτώχου κα Renata Vakopoulou για την ανταπόκριση ,τις φωτογραφίες κ την πλήρη κάλυψη της τελετής της ενθρόνισης!

Renata Vakopoulou

Στον Ιερό Ναό Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού Καστέλλας , στον εμβληματικό ναό όπως χαρακτήρισε τον Ιερό Ναό μας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, σήμερα Κυριακή 30.1.22 ενθρόνισε την Ιερά Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της επικεκλημένης «του πόνου».

Πλήθος κόσμου παρέστη στη Θεία Λειτουργία και στην ενθρόνιση της Ιεράς Εικόνας , τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας .

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.Σεραφείμ εξέφρασε την μεγάλη του χαρά για το γεγονός ότι έχουμε «ενθρονισμένη την εικόνα τη μοναδική η οποία υπάρχει μέσα στην Ορθοδοξία με αυτό το όνομα πλέον, ‘’η Παναγία του πόνου’’ (‘’και σου την ψυχήν ρομφαία διελεύσεται’’) και ευχήθηκε η Χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων τριών Ιεραρχών να φωτίζει όλους και ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους.

ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 31η Ιανουαρίου 2022

ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;

(Αναφορά σε σχετική γεωπολιτική ανάλυση)