Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2020
Προσφορά τροφίμων στους έχοντες ανάγκη με μέριμνα του Ιερού Ναού μας.
Ευχαριστούμε το κατάστημα τροφίμων "Κρητικός" επί της οδού Ακτή Θεμιστοκλέους 278 στην Πειραϊκή
για την πολύτιμη προσφορά του σε τρόφιμα ,προκειμένου να βοηθήσουμε στην μερική κάλυψη των αναγκών των ενοριτών μας , τους οποίους ,δια του Φιλοπτώχου ,φροντίζει η ενορία μας!
ο Αρχιμανδρίτης πατήρ Παύλος κ η κα Δήμητρα Λάσκαρη-Κούβαρη επι τω έργω!
Ευχαριστούμε τον Δικηγόρο κο Διονύσιο Βραχάτη για την μεσολάβηση κ την πολύτιμη βοήθεια του!
Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2020
Ανακοίνωση
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΙΕΡΟΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ
ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
ΚΑΣΤΕΛΛΑΣ
Τέρμα Σωτήρος Διός
18533 Πειραιάς
Τηλ.210 4118043, Fax210 4100298
Εν Πειραιεί τη 17η Δεκεμβρίου 2020
Αγαπητοί μας ενορίτες,
Κατόπιν των αποφάσεων της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της 15ης.12.2020 ως προς
την λειτουργία των Ιερών Ναών κατά το χρονικό διάστημα από την 15η
Δεκεμβρίου 2020 έως και την 7η Ιανουαρίου 2021, σας ενημερώνουμε τα εξής:
1. Ο Ναός μας θα παραμένει ανοιχτός για προσκύνηση, κατ’ ιδίαν προσευχή και
συμμετοχή στις Θείες Λειτουργίες που προβλέπονται από το πρόγραμμα του
αγίου Δωδεκαημέρου με την αυστηρή τήρηση των προβλεπομένων υγειονομικών
μέτρων, (τήρηση αποστάσεων των 2 μέτρων μεταξύ των πιστών, (ένα άτομο ανά
15 τ.μ.), χρήση μάσκας, απολύμανση χεριών κατά την είσοδο στο ναό κ.λ.π. Ο
μέγιστος αριθμός πιστών που μπορούν να παρευρίσκονται στο ναό είναι 25
άτομα.
2. Κατά την προσέλευση στην Θεία μετάληψη, την διανομή του αντιδώρου, των
κολλύβων κ.λ.π. παρακαλούμε να τηρείται η προβλεπόμενη απόσταση των 2
μέτρων μεταξύ των πιστών.
3. Ανήμερα των Χριστουγέννων θα τελεστούν δύο Θείες Λειτουργίες: Η πρώτη
θα γίνει στον κυρίως Ναό, στις 5 π.μ. έως 8 π.μ. και η δεύτερη στο παρεκκλήσι
του αγίου Νεκταρίου στις 8,30 π.μ. έως 9,30 π.μ.
4. Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς θα τελεστούν επίσης δύο Θείες Λειτουργίες: Η
πρώτη θα γίνει στον κυρίως Ναό, στις 7 π.μ. έως 10 π.μ. και η δεύτερη στο
παρεκκλήσι του αγίου Νεκταρίου στις 10,30 π.μ. έως 11,30 π.μ.
5. Κατά την εορτή των Θεοφανείων θα τελεστεί μία Θεία Λειτουργία. Μετά το
πέρας της Θείας Λειτουργίας θα τελεστεί ο Μέγας Αγιασμός εντός του Ιερού
Ναού. Η παραλαβή του Μεγάλου αγιασμού από τους πιστούς σε φιαλίδια θα γίνει
μετά το τέλος της ακολουθίας με τάξη και με την τήρηση των προβλεπομένων
αποστάσεων από τη φιάλη του αγιασμού, που θα βρίσκεται μπροστά από την
είσοδο του Ναού.
6. Την παραμονή των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων θα τελεστούν οι
Μεγάλες Ώρες, ο Εσπερινός και η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου στις
6,30 π.μ. έως 10,30 π.μ. περίπου. Ο όρθρος των εορτών αυτών θα τελεστεί το
εσπέρας της προηγουμένης, (προπαραμονής), μετά το απόδειπνο.
Εκ του Ιερού Ναού.
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2020
Τηλεοπτική εμφάνιση του Πατέρα Παύλου.
Αύριο 16.12.20 το πρωί στις 11πμ στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΛΦΑ θα μιλήσει ο αρχιμανδρίτης πατήρ Παύλος Δημητρακόπουλος, ως εκπρόσωπος του Γραφείου Αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς κ ως προϊστάμενος του Ιερού Ναού μας ,σχετικά με τα περιοριστικά μέτρα που έχουν επιβληθεί στους ναούς ως προς την τέλεση των λειτουργιών κ την απαγόρευση της συμμετοχής κ την έκφραση της λατρείας των πιστών λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού .
Παρακαλούμε να τον παρακολουθήσουμε!
Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2020
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ Εν Πειραιεί τη 7η.12.2020 ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΘΕΡΜΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑ ΚΑΤΩ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 7η Δεκεμβρίου 2020
ΦΡΙΚΤΟ ΚΑΙ ΑΝΗΚΟΥΣΤΟ: ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΙ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟ
ΧΡΙΣΤΟ!
Με βαθειά θλίψη και φρίκη παρατηρούμε την ολοένα και περισσότερο
κατρακύλα και εκκοσμίκευση του αιρετικού δυτικού Χριστιανισμού, ο οποίος
πασχίζει να αποβάλλει και τα τελευταία ίχνη γνησιότητας, προς χάριν του
κόσμου. Αφότου ο σεβάσμιος πατριαρχικός θρόνος της Ρώμης κατελήφθη τον
11ο αιώνα από τους βαρβάρους και αιρετικούς Φράγκους, αποσπάσθηκε από την
μία και αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού, έχασε την σωτηριολογική του
αποστολή, χάραξε μια δική του πορεία και προοδευτικά μεταβλήθηκε σε έναν
εγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό οργανισμό. Μελετώντας κανείς την
χιλιόχρονη ιστορία του, θα διαπιστώσει αβίαστα τις συνεχείς πτώσεις του,
ηθικές και δογματικές, οι οποίες οφείλονται στην απώλεια της Θείας Χάριτος, η
οποία, μόνον αυτή, μπορεί να μας προφυλάξει από τις παγίδες του διαβόλου,
από την πλάνη και την ανηθικότητα. Οι πρόσφατες υπέρ του σοδομισμού
δηλώσεις του «πάπα», τις οποίες σχολιάσαμε σε προηγουμένη ανακοίνωση μας,
οι χιλιάδες περιπτώσεις παιδεραστίας και παιδοφθορίας του παπικού «κλήρου»
και η καθιέρωση του γάμου των ομοφυλοφίλων σε πολλές προτεσταντικές
ομολογίες, μηδέ της αγγλικανικής εξαιρουμένης, αποτελούν μερικές κλασικές
περιπτώσεις.
Μια ακόμη τραγική πλευρά της ηθικής σήψης του δυτικού Χριστιανισμού
είναι η προσβολή και η γελοιοποίηση του Θεού και των ιερών προσώπων της
χριστιανικής μας πίστεως. Μια τέτοια περίπτωση παρατηρήθηκε πριν από λίγο
καιρό στην Ισλανδία, η οποία προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση. Όπως
δημοσιεύτηκε σε πρόσφατο φύλλο της εφημερίδας «Κιβωτός της Ορθοδοξίας»,
(1.10.2020), σε ιστολόγια, (βλ. https://www.hlektra.gr/43805-2/), αλλά και σε
άλλα ΜΜΕ, η «Εκκλησία» των Λουθηρανών στην Ισλανδία δημιούργησε μια
άκρως βλάσφημη διαφήμιση, με σκοπό να ενθαρρύνει τα παιδιά να
παρακολουθήσουν το Κυριακάτικο σχολείο. Δείτε την είδηση: «Σάλο έχει
προκαλέσει μια διαφήμιση από τους Λουθηρανούς της Ισλανδίας, η οποία
ενθαρρύνει τα παιδιά να παρακολουθήσουν το Κυριακάτικο σχολείο και
απεικονίζει έναν γενειοφόρο Ιησού με μεγάλο στήθος, φορώντας ένα λευκό
φόρεμα και έχοντας μακιγιάζ, χορεύοντας χαρούμενα κάτω από ένα ουράνιο
τόξο. Η διαφήμιση δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο και τη σελίδα του Facebook
της Λουθηρανικής τοπικής εκκλησίας, αλλά απομακρύνθηκε το Σάββατο.
Ο…. χαρούμενος Ιησούς πάντως θα συνεχίσει να στολίζει τα λεωφορεία του
Ρέικιαβικ, για τουλάχιστον δύο ακόμη εβδομάδες». Φρίκη και αποτροπιασμός
μας διακατέχει, βλέποντας την βλάσφημη αφίσσα, η οποία παρουσιάζει το
2
Σωτήρα μας Χριστό σε μια άκρως γελοία παράσταση που τον παριστάνει ως
«τρανς», δηλαδή αρσενικοθήλυκο, κάτω από το ουράνιο τόξο, το οποίο είναι το
σύμβολο του σοδομισμού!
Είναι φανερό ότι οι εμπνευστές της διαφημίσεως θέλουν να παρουσιάσουν το
Χριστό να εναρμονίζεται με το «πνεύμα» της δαιμονικής «Νέας Εποχής του
Υδροχόου», επειδή το ουράνιο τόξο είναι και βασικό σύμβολο της «Νέας
Εποχής». Είναι γνωστό πως οι σκοτεινοί ηγήτορες του σατανικού αυτού
πνεύματος επαγγέλλονται έναν διαφορετικό «Χριστό», όχι το Χριστό της
χριστιανικής πίστεως, αλλά τον «Χριστό» της «Νέας Εποχής». Έναν «Χριστό»
απόλυτα απογυμνωμένο από την θεία του φύση, ο οποίος διδάσκει ένα άλλο
«ευαγγέλιο» το «ευαγγέλιο του όφεως». Το «ευαγγέλιο» αυτό αρνείται τον
αληθινό Τριαδικό Θεό και διδάσκει ότι ο άνθρωπος από την φύση του είναι
θεός. Έρχονται λοιπόν οι αιρετικοί Λουθηρανοί να διδάξουν στα αθώα παιδιά
αυτόν τον άλλο «Χριστό», ο οποίος, αντί να σώζει από την αμαρτία, οδηγεί στην
αμαρτία και στην απώλεια!
Στη συνέχεια του δημοσιεύματος αναφέρεται πως «Ο Pétur Georg Markan,
εκπρόσωπος επί των μέσων ενημέρωσης για την Λουθηρανική εκκλησία,
δήλωσε πρόσφατα ότι η εκκλησία πιστεύει ότι είναι θετικό και φυσικό για τον
Ιησού να εμφανίζεται στους ανθρώπους με όλες τις πιθανές μορφές. Με αυτόν
τον τρόπο, η εκκλησία γιορτάζει την πολυμορφία. Ωστόσο, πρόσθεσε ότι η
εκκλησία κατανοεί τη στάση που θα έπρεπε να είναι προσεκτική όταν
πρόκειται για την προσωποποίηση του Ιησού. “Γνωρίζουμε ότι δεν
συμφωνούν όλοι ότι ο Χριστός πρέπει να εμφανίζεται με αυτόν τον τρόπο, και
φυσικά το σεβόμαστε”, δήλωσε»! Για την Λουθηρανική «εκκλησία» είναι
«θετικό και φυσικό για τον Ιησού να εμφανίζεται στους ανθρώπους με όλες
τις πιθανές μορφές», σε αντίθεση με την αληθινή Εκκλησία του Χριστού, η
οποία εικονίζει το Λυτρωτή μας σ’ όλο το θεανθρώπινο μεγαλείο του! Κι ακόμα:
η αιρετική αυτή «εκκλησία», «γιορτάζει την πολυμορφία»! Η λέξη
«πολυμορφία» είναι προσφιλής στους νεοεποχίτικους κύκλους, και σημαίνει την
αποδοχή, τόσο του καλού, όσο και του κακού. Της αρετής και ευσέβειας, όσο
και της αμαρτίας και της ασέβειας. Γι’ αυτό έφτασε να γελοιοποιεί το Χριστό!
Επίσης με τον όρο «πολυμορφία» σημαίνεται και η ομοφυλοφιλία ως αποδεκτή
επιλογή σεξουαλικότητας και γι’ αυτό παριστάνεται στην αφίσσα ο Χριστός ως
ομοφυλόφιλος!
Στη συνέχεια ο εκπρόσωπος της Λουθηρανικής «εκκλησίας» «εξήγησε ότι
περισσότερες διαφημίσεις με παραστάσεις του Ιησού από τον ίδιο καλλιτέχνη
θα χρησιμοποιούνται κατά κόρον στη διαφημιστική καμπάνια. “Σύντομα, θα
παρουσιάσουμε περισσότερες προσωποποιήσεις όπου, για παράδειγμα, θα
δείτε τον Ιησού να συνεισφέρει σε περιβαλλοντικά θέματα”, δήλωσε. Το
κόστος της διαφημιστικής καμπάνιας είναι περίπου 2 εκατομμύρια ISK,
αποκάλυψε χθες ο Pétur. Η κύρια συνεισφορά προέρχεται από το γραφείο του
επισκόπου και τα υπόλοιπα από ενορίες στην πρωτεύουσα»! Προαναγγέλλει
ότι θα ακολουθήσουν και άλλες βλάσφημες παραστάσεις για το Χριστό, για
3
άσχετα περί την σωτηρία θέματα. Επίσης αποκαλύπτει ότι ο τοπικός λουθηρανός
«επίσκοπος» συνεισέφερε για την βλάσφημη διαφήμιση!
Μετά το σάλο, που προκλήθηκε, η ετήσια συνέλευση των Λουθηρανών
εξέδωσε την ακόλουθη δήλωση, η οποία έχει και αυτή τη σημασία της: «Η
Συνέλευση της Εθνικής Εκκλησίας 2020 λυπάται που η εικόνα του Ιησού σε
μια διαφήμιση του Κυριακάτικου σχολείου έχει πληγώσει το κοινό. Ο στόχος
ήταν να δοθεί έμφαση στην ποικιλομορφία, ούτε να βλάψει τους ανθρώπους,
ούτε να τους σοκάρει». Ο Pétur τονίζει πάντως ότι η συνέλευση δεν ζήτησε
συγνώμη για την εικόνα. «‘Κάθε άτομο ερμηνεύει κάτι σε αυτήν την εικόνα’,
λέει ο Guðrún Karls-gg Helgudóttir, επικεφαλής της εκκλησίας
Grafarvogskirkja από την πλευρά του. ‘Μερικοί άνθρωποι το ερμηνεύουν ως
τρανς Ιησού, άλλοι ως γυναίκα. Μερικοί βλέπουν τη Μαρία με γενειάδα, και
άλλοι βλέπουν ένα άτομο με άλλο φύλο. Οι απόψεις μέσα στην εκκλησία είναι
τόσο διαφορετικές όσο και αλλού’, καταλήγει»! Παρατηρούμε πως η
συνέλευση των Λουθηρανών στην ουσία συμφωνεί με την αφίσσα που τόνιζε
την «πολυμορφία», δηλαδή την ομοφυλοφιλία, γεγονός που σημαίνει ότι η
«ενορία» είχε την έγκριση των ανωτέρων της!
Τελειώνοντας, θα θέλαμε να εκφράσουμε την πραγματική οδύνη μας για την
έσχατη κατάπτωση του προτεσταντικού κόσμου, ο οποίος έφθασε στο σημείο να
βλασφημεί και γελοιοποιεί το Σωτήρα και Λυτρωτή μας, σπέρνοντας παντού, σε
μικρούς και μεγάλους, το δηλητήριο της πλάνης και νομιμοποιώντας την
αποστασία και την ανηθικότητα. Αδυνατώντας να τους διδάξει την εν Χριστώ
σωτηρία, τους εμπνέει την φαιδρότητα και γελοιότητα! Πλήρης δαιμονική
κατάσταση! Επίσης εκφράζουμε την πικρία μας, διότι οι δικοί μας
εκκλησιαστικοί ηγέτες δεν εξέφρασαν την παραμικρή διαμαρτυρία τους για τις
βεβηλώσεις του θείου προσώπου του Λυτρωτή μας Χριστού και αντ’ αυτού
παρακάθονται στους ανόσιους διαλόγους, αερολογώντας και το χειρότερο:
αναγνωρίζοντας τις πτωτικές θρησκευτικές τους κοινότητες ως «Εκκλησίες», με
τις οποίες αποζητούν την ένωση! Ασφαλώς το γεγονός αυτό είναι ένα «σημείο
των καιρών», ένα σημάδι ότι ζούμε πλέον στους εσχάτους χρόνους.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών.
Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2020
AΠΟΣΤΟΛΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Εισερχόμενα
|  Δευ, 23 Νοε, 1:52 μ.μ. (πριν από 7 ημέρες) | | ||
| ||||
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 23η Νοεμβρίου 2020
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΘΕΡΜΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑ ΚΑΤΩ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 23 η Νοεμβρίου 2020
ΟΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΣΟΔΟΜΙΣΜΟΥ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ κ. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΩΣ
ΕΣΧΑΤΗ ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ
Ο πλήρης εκφυλισμός, η τέλεια διαστροφή του Παπισμού γίνεται όλο και πιο
αισθητή, όλο και πιο κραυγαλέα στην εποχή μας. Από τότε που αποκόπηκε από το
σώμα της Εκκλησίας, μετεξελίχθηκε σταδιακά σε ένα θρησκευτικό και ταυτόχρονα
κοσμικό οργανισμό, για να φθάσει σήμερα στο έσχατο βάθος της καταπτώσεώς
του. Να καταντήσει ένα άκρως αντίχριστο κέντρο, ένα από τα σπουδαιότερα
θρησκευτικά κέντρα της Νέας Εποχής, ο χώρος όπου βασιλεύει ο άρχων του
κόσμου τούτου, ο εκπεσών Εωσφόρος.
Ίσως κάποιοι οικουμενίζοντες, κληρικοί και λαϊκοί, σπεύσουν να μας
κατηγορήσουν ως υπερβολικούς. Ωστόσο τα ίδια τα γεγονότα επιβεβαιώνουν την
τραγική αυτή πραγματικότητα. Το ότι το Βατικανό σήμερα κατάντησε να είναι
βαθύτατα διεφθαρμένο, ναι, το τονίζουμε, βαθύτατα διεφθαρμένο, χωρίς
υπερβολή, αποδεικνύεται από τις χιλιάδες περιπτώσεις παιδεραστίας που
συνεκάλυψε και από μια σειρά ντοκουμέντων, γεγονότων, εικόνων, φωτογραφιών,
δηλώσεων και σχετικών βίντεο, που κάνουν το γύρω του κόσμου στα ΜΜΕ, εδώ
και αρκετά χρόνια. Εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα, για παράδειγμα, σ’ όλο τον
πλανήτη έχουν δει, (σε πάμπολλες φωτογραφίες και βίντεο που έχουν
κυκλοφορήσει), τον «πάπα» Φραγκίσκο, να σχηματίζει με τα δάχτυλά του τα
γνωστά «κέρατα του σατανά», το δυσώδες σύμβολο του εκπεσόντος Εωσφόρου.
(Βλ. https://7spymania. blogspot.com/2015/08/blog-post_0.html Ο ΠΑΠΑΣ ΧΑΡΕΤΑ
ΣΑΤΑΝΙΣΤΙΚΑ). Χορευτές και μπαλέτα να χορεύουν, να παίζουν παιχνίδια και να
ντύνονται κλόουν, προφανώς για να προσφέρουν ψυχαγωγία στον «πάπα», ενώ
γυναίκες ημίγυμνες να κάνουν πιρουέττες, κωλοτούμπες και άλλες αισχρές και
άσεμνες κινήσεις, όχι σε κάποιο κοσμικό θέατρο, αλλά μέσα στην «αγία» Έδρα!!!
(Βλ. https://www.lifo.gr/now/highlights/179707/ti-gyreyei-enas-sxedon-gymnos-akrovatis-
mprosta-ston-papa-fragkisko ΤΣΙΡΚΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΕΙ ΤΟΝ ΠΑΠΑ). Πριν από έξι χρόνια
περίπου, (στις 27.4.2014), πραγματοποιήθηκε στον άγιο Πέτρο η πλέον φρικτή
βλασφημία που μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Ο «πάπας» Φραγκίσκος
μαζί με το κονκλάβιό του και πολλούς πιστούς που παρευρίσκονταν, έψαλλαν ότι
«ο Χριστός είναι ο υιός του Λούσιφερ», του Εωσφόρου!!! Ο ήχος, οι εικόνες και
τα υπάρχοντα βίντεο, πραγματικά σοκάρουν, τα δε σχετικά κείμενα - αποδείξεις
που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο είναι δεκάδες χιλιάδες. Ήταν η πρώτη φορά στην
ιστορία της ανθρωπότητος που ο Λούσιφερ, ο Εωσφόρος, ανακηρύχθηκε ως …ο
πατέρας του Ιησού, (Βλ. http://aktines.blogspot.com/2020/01/blog-post_59.html Ο ΧΡΙΣΤΟΣ
ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΛΟΥΣΙΦΕΡ). Τέλος, (για να περιοριστούμε μόνο στα παρά πάνω), θα
προσθέσουμε ολίγα τινά γύρω από το παρεκκλήσι του «αποστολικού» παλατιού,
2
την Καπέλλα Σιξτίνα. Άναυδος μένει ο επισκέπτης όταν αντικρύσει τον ζωγραφικό
του διάκοσμο. Στην οροφή του παρεκκλησιού δεσπόζει μια γιγαντιαία απεικόνιση
ομοφυλοφιλίας! Σε μια άλλη τοιχογραφία απεικονίζεται μια επαίσχυντη παρέλαση
γυμνών ομοφυλοφίλων. Στο κέντρο της ακριβώς υπάρχει ο δικός τους θεός ως
…ομοφυλόφιλος. Προφανώς ο ζωγράφος, ο Μιχαήλ Άγγελος, στην τοιχογραφία
αυτή θέλει να τονίσει και να εξάρει τον εξαγιασμό και την εξύμνηση του
ολόγυμνου ανθρωπίνου σώματος, μέσα όμως από τη φρικτή και διαστροφική
ομοφυλοφιλία, (Βλ. (http://xairete.blogspot.com/2008/10/cappella-sistina.html https://
mikropragmata.lifo.gr/aksechasta/pos-i-schesi-tou-michail-angelou-me-tous-andres-enepnefse-
tin-techni-tou/ ).
Έχοντας υπ’ όψη μας όλα τα παρά πάνω, καθόλου δεν μας εξέπληξε κάποια
είδηση που έπεσε στην αντίληψή μας, σχετικά με πρόσφατη δήλωση του «πάπα»
Φραγκίσκου, που αφορά τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Συγκεκριμένα ο
«πάπας» ζήτησε, να θεσπιστεί ο «γάμος» των ομοφυλοφίλων και το χειρότερο: να
μπορούν αυτοί να «κάνουν οικογένεια», πράγμα που σημαίνει, να έχουν τη
δυνατότητα να υιοθετούν παιδιά! Η είδηση προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση, διότι
κυκλοφόρησε σε όλα τα ΜΜΕ, σε όλο τον κόσμο, και στην πατρίδα μας. Στην
«Εφημερίδα των Συντακτών» σχολίασε το θέμα ο δημοσιογράφος κ. Θεόδωρος
Ανδρεάδης – Συγγελάκης με τίτλο: «Ο Πάπας, οι ομοφυλόφιλοι και το μοναδικό
του θάρρος». Ο αρθρογράφος χαρακτηρίζει την δήλωση του κ. Φραγκίσκου ως
«ιστορική παρέμβαση του ποντίφικα», ο οποίος πήρε «σαφή θέση ότι οι σχέσεις
συμβίωσης μεταξύ πολιτών του ίδιου φύλου πρέπει να αναγνωρίζονται από τον
νόμο, για να παρέχεται μια ουσιαστική ασπίδα προστασίας και δικαιωμάτων».
Η παρέμβαση αυτή είναι «μήνυμα προς τους καθολικούς κληρικούς, αλλά και
προς τα ομοφοβικά παραληρήματα της Ρωσικής και της Ελληνικής
Εκκλησίας»! Εκείνο που ενδιαφέρει τον «πάπα» δεν είναι εάν και κατά πόσον «οι
σχέσεις συμβίωσης μεταξύ πολιτών του ίδιου φύλου» είναι σύμφωνες με το
θέλημα του Θεού και το νόμο του ευαγγελίου, αλλά εάν και κατά πόσον
προστατεύονται τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων από τον νόμο. Η πρώτη
προτεραιότητα, το σπουδαιότερο και αναγκαιότερο γι’ αυτόν δεν είναι να
καταστήσει γνωστό παγκοσμίως, ποιά είναι η διδασκαλία του ευαγγελίου και πιο
είναι, εν προκειμένω, το θέλημα του Θεού, αλλά τα δικαιώματα των
ομοφυλοφίλων. Ο κ. Φραγκίσκος αναδεικνύεται ο πλέον διαπρύσιος κήρυκας του
δαιμονικού δικαιωματισμού, ο καλλίτερος σύμμαχος των δικαιωματιστών!
Συμπορεύεται πλήρως με τον σύγχρονο αποστατημένο άνθρωπο, ο οποίος απαιτεί
να διαπράττει την αμαρτία εν ονόματι των «ατομικών δικαιωμάτων» του, τα
οποία «θεοποίησε» ο άθεος Ευρωπαϊκός Ουμανισμός. Απαιτεί την ικανοποίηση
των παθών του στο όνομα της ελευθερίας, αδιαφορώντας, αν έρχονται σε πλήρη
αντίθεση με το νόμο του ευαγγελίου.
Για τον «πάπα», προφανώς, η ομοφυλοφιλική σχέση δεν είναι αμάρτημα και
μάλιστα ένα από τα φοβερότερα, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, αλλά
δικαίωμα, που πρέπει να κατοχυρωθεί πάσει θυσία. Ο θεόπνευστος λόγος του
αποστόλου Παύλου «μη πλανάσθε ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί,
3
ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, [ομοφυλόφιλοι], ούτε κλέπται, ούτε
πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ου λοίδοροι, ουχ άρπαγες, βασιλείαν Θεού ου
κληρονομήσουσιν», (Α΄ Κορ.6,9), είναι άνευ σημασίας γι’ αυτόν. Δεν τον
συγκλονίζει, ούτε τον προβληματίζει. Συντάσσεται απροκάλυπτα με την
αντίχριστη «νέα ηθική», την αντίστροφη ηθική της Νέας Εποχής, η οποία
απορρίπτει την Ορθόδοξη χριστιανική ηθική.
Παρά κάτω γράφει: «Ο πάπας Φραγκίσκος πήρε ξεκάθαρη θέση και
συγχρόνως, έθεσε μια σειρά θεμάτων κύριας σημασίας. Με τις απαντήσεις που
έδωσε στον δημιουργό του ντοκιμαντέρ ‘Francesco’, το οποίο παρουσιάστηκε
στη ‘Γιορτή του Σινεμά’ της Ρώμης, ο ποντίφικας κατέστησε σαφές …ότι
‘είμαστε όλοι παιδιά του Θεού’ και ότι ‘κανείς δεν πρέπει να νιώθει ότι
βρίσκεται στο περιθώριο’ λόγω της σεξουαλικής του ταυτότητας»! Κρατάμε την
επισήμανση ότι ο κ. Φραγκίσκος πήρε «ξεκάθαρη θέση», μη αφήνοντας κανένα
περιθώριο παρανόησης των λόγων του. Ισχυριζόμενος ότι δήθεν «είμαστε όλοι
παιδιά του Θεού», θέλει να αγνοεί το γεγονός, ότι αληθινά παιδιά του Θεού
γίνονται μόνον όσοι μετανοούν και πιστεύουν στο Χριστό σύμφωνα με τον
θεόπνευστο λόγο της Γραφής: «όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν
τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού», (Ιω.1,12). Η
παραβολή των ασώτου μας διδάσκει ξεκάθαρα, πως ο αμαρτωλός άνθρωπος, για
να γίνει όντως παιδί του Θεού, πρέπει να μετανοήσει, να αποκηρύξει την
αμαρτωλή ζωή, να ζητήσει το έλεος του Θεού, να αγωνιστεί κατά των παθών του,
και εν προκειμένω κατά του πάθους της ομοφυλοφιλίας και συνεργούσης της
Χάριτος, να ελευθερωθεί από το θανάσιμο πάθος. Εν όσω ακόμη βρίσκεται «εις
χώραν μακράν», «βόσκει χοίρους», (Λουκ.15,15), και προσπαθεί να χορτάσει από
τα ξυλοκέρατα των ομοφυλοφιλικών σχέσεων, δεν μπορεί να είναι αληθινό παιδί
του Θεού. Η Εκκλησία δεν καταδικάζει τον αμαρτωλό, αλλά το πάθος. Δεν
νομιμοποιεί την αμαρτία, αλλά την εξαλείφει. Τον αμαρτωλό όχι μόνο δεν τον
περιφρονεί «στο περιθώριο» της εκκλησιαστικής ζωής, αλλά προσπαθεί ως
φιλόστοργη μητέρα να τον θεραπεύσει. Δεν σκοτώνει τον ομοφυλόφιλο, αλλά
καταδεικνύει το πάθος του ως καταστροφικό και προσπαθεί να τον θεραπεύσει. Με
την νομιμοποίηση των ομοφυλοφιλικών σχέσεων όχι μόνο δεν θεραπεύεται το
πάθος, αλλά εδραιώνεται ακόμη περισσότερο.
Η «σεξουαλική ταυτότητα» των ανθρώπων αυτών δεν είναι αναλλοίωτη και
αμετακίνητη, όπως είναι, για παράδειγμα, η ταυτότητα του φύλου. Έγκυρες
επιστημονικές μελέτες διαφόρων ψυχιάτρων επιστημόνων δηλώνουν ξεκάθαρα σε
ψυχιατρικά εγχειρίδιά τους, ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι το έμφυτο, η έστω
κληρονομικό, (δεν υπάρχει δηλαδή ειδικό γονίδιο ομοφυλοφιλίας), αλλά ότι είναι
μια επίκτητη σεξουαλική επιλογή, ένας επίκτητος σεξουαλικός προσανατολισμός,
με την έννοια ότι αποκτάται κατά την διάρκεια της ζωής, και δεν προέρχεται από
φυσική, ή και γενετική προδιάθεση. Επομένως το συγκεκριμένο πάθος είναι
θεραπεύσιμο και η «σεξουαλική ταυτότητά» τους μπορεί να μεταβληθεί μέσα στο
πνευματικό νοσοκομείο της Εκκλησίας.
4
Στο ίδιο νεοεποχίτικο πλαίσιο εντάσσονται και όσα είπε παρά κάτω ο ρωμαίος
ποντίφηκας: «Ο Φραγκίσκος θεωρεί ότι τα σύμφωνα συμβίωσης, (η όπως θέλει η
κάθε χώρα να τα ονομάζει), είναι απόλυτα αναγκαία και πρέπει να γίνουν κτήμα
όλων των κρατών, όχι μόνον της Ευρώπης και λίγων άλλων περιοχών του
πλανήτη. Παράλληλα, δείχνει εμπράκτως ότι η Εκκλησία πρέπει να δέχεται
χωρίς επιφυλάξεις τους ομοφυλόφιλους πιστούς, συμπεριλαμβανομένων και
εκείνων που έχουν υιοθετήσει, ή αποκτήσει παιδιά με παρένθετη μητέρα»! Με
τις παραπάνω δηλώσεις του ο «πάπας» όχι μόνο διαγράφει με μια μονοκονδυλιά τη
διδασκαλία του Ευαγγελίου, αλλά επί πλέον προτρέπει τις κυβερνήσεις των
κρατών να κατοχυρώσουν με νόμους το φρικτό αυτό αμάρτημα. Μ’ άλλα λόγια
προτρέπει να γίνεται νόμος του Κράτους ένας αντίχριστος νόμος, που στρέφεται
εναντίον του αιώνιου και ακατάλυτου νόμου του Θεού και του Ευαγγελίου. Η
εκτροπή, ο κιναιδισμός, που ακόμη και από τους αρχαίους έλληνες προγόνους μας
εθεωρείτο ως ένα πάθος μη αποδεκτό, να αναγνωρίζεται ως μια φυσιολογική
«διαφορετικότητα». Η σεξουαλική αυτή επιλογή, που ανατρέπει εκ θεμελίων την
οντολογία της ανθρωπίνης φύσεως, επιχειρείται στις μέρες μας να γίνεται έννομο
αγαθό!
Στη συνέχεια αναφέρει: «Ο Αργεντινός Πάπας μας λέει ότι η οικογένεια δεν
είναι μόνον ετεροφυλόφιλη, ή μονογονεϊκή, αλλά και εμμέσως καθιστά σαφές ότι
δύο γονείς του ίδιου φύλου μπορούν να αντεπεξέλθουν με απόλυτη επιτυχία στις
υποχρεώσεις τους»! Εδώ είναι ξεκάθαρο πως ο κ. Φραγκίσκος πέρα από τον
θεόσδοτο θεσμό του γάμου, τη σύζευξη άρρενος και θήλεος, (Γεν.1,26), που ορίζει
η εν Αγίω Πνεύματι πορευόμενη στην ιστορία Εκκλησία, υιοθετεί και ένα νέο
είδους «γάμου», την νόθα οικογένεια των ομόφυλων ζευγαριών! Αναμφίβολα, η
πρωτοφανής αυτή θέση για «εκκλησιαστικό» άνδρα, αλλά και απλό χριστιανό,
αποτελεί βαρύτατη ύβρη κατά του ιερού θεσμού του γάμου, αλλά και κατ’ αυτού
του Δημιουργού, ο Οποίος διέκρινε τα φύλα και θέσπισε το θεσμό του γάμου!
Και συνεχίζει: «Ένας καλός χριστιανός, δηλαδή, μπορεί να είναι
ομοφυλόφιλος, με μόνιμη σχέση συμβίωσης αναγνωρισμένη από το κράτος, και
με παιδιά που απέκτησε με τον -η την- σύντροφό του. Διαπιστώσεις οι οποίες για
κάποιους μπορεί να μοιάζουν αυτονόητες, αλλά που σε κάποιες άλλες
περιπτώσεις προκαλούν, σίγουρα, “πραγματικό σεισμό”»! Αυτός που συνειδητά
και προκλητικά και χωρίς ηθικές αναστολές και διάθεση μετανοίας, επιμένει στο
πάθος της ομοφυλοφιλίας, δε μπορεί, ούτε καλός χριστιανός να είναι, ούτε αληθινό
παιδί του Θεού! Καλός χριστιανός είναι ο συνεχώς μετανοών και αγωνιζόμενος
κατά των παθών του και όχι ο εμμένων στην αμαρτία. Για το κράτος ίσως είναι
καλός πολίτης, αλλά για την Εκκλησία είναι πνευματικά ασθενής, ο οποίος, αν δεν
θεραπευθεί, θα χαθεί!
Ο αρθρογράφος παρατηρεί ακόμη πως το «θάρρος» του κ. Φραγκίσκου να
«αγκαλιάσει» τους αμετανόητους ομοφυλόφιλους, μπορεί να γίνει μάθημα στα
«ομοφοβικά παραληρήματα από τη Ρωσική Εκκλησία η και σε κάποιους
γνωστούς εκπροσώπους της δικής μας Εκκλησίας». Ο «πάπας» φυσικό είναι να
«αγκαλιάζει» τους ομοφυλόφιλους, χωρίς αυτοί να έχουν διάθεση να
5
μετανοήσουν, αφού, όπως είπαμε προηγουμένως, δεν θεωρεί τον κιναιδισμό ως
αμάρτημα, αλλά ως φυσιολογική διαφορετικότητα. Η Εκκλησία όμως
«αγκαλιάζει» μόνον εκείνους που μετανοούν και θέλουν να θεραπευθούν από το
πάθος. Και τούτο διότι, αν τους αγκάλιαζε χωρίς την μετάνοιά τους, θα αμνήστευε
και θα νομιμοποιούσε το πάθος τους. Και ταυτόχρονα δεν τους επιτρέπει την Θεία
Μετάληψη, όχι από μίσος, όχι διότι κατέχεται από «ομοφοβικά παραληρήματα»,
όπως ισχυρίζεται ο αρθρογράφος, αλλά από πραγματική αγάπη, εφαρμόζοντας ένα
παιδαγωγικό μέσον, που αποσκοπεί στην επιστροφή και μετάνοιά τους.
Από τα παρά πάνω μόλις είναι ανάγκη να τονιστεί, ότι όσα διακήρυξε ο κ.
Φραγκίσκος, περί ομοφυλοφιλίας, είναι πέρα για πέρα αντίθετα με την διδασκαλία
του Ευαγγελίου. Άραγε χρειάζεται πολλή διάκριση, για να καταλάβει η Ορθόδοξη
εκκλησιαστική ηγεσία, αλλά και ο πιστός λαός του Θεού, ότι εδώ έχουμε να
κάνουμε με ένα διαστροφέα του Ευαγγελίου, με ένα ψευδοδιδάσκαλο και
ψευδοπροφήτη, για τον οποίο μας προειδοποίησε ο Κύριος «Προσέχετε δε από
των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων,
έσωθεν δε εισι λύκοι άρπαγες»; (Ματθ.7,15). Οι συνεχείς πτώσεις του κ.
Φραγκίσκου, όπως και των προκατόχων του είναι το φρικτό αποτέλεσμα της
απουσίας Χάριτος, η οποία, μόνον αυτή, μπορεί να συγκρατήσει, τα ανθρώπινα
πρόσωπα, από την κατάπτωση και την ηθική καταβαράθρωση.
Με πολλή λύπη διαπιστώνουμε ότι η Ορθόδοξη εκκλησιαστική ηγεσία όχι μόνο
δεν τόλμησε εν προκειμένω να πάρει θέση επισήμως και να ελέγξει δημοσίως τον
«πάπα» για τις παρά πάνω κακόδοξες διακηρύξεις του, αλλά συνεχίζει, σαν να μη
συμβαίνει τίποτε, να συμμετέχει σε οικουμενιστικές συμπροσευχές και άλλες
εκδηλώσεις μ’ αυτόν και τους καρδιναλίους του. Όπως λέει μια σοφή παροιμία του
λαού: «ενός κακού δοθέντος, μύρια έπονται». Η μία πτώση φέρνει άλλη,
μεγαλύτερη, εάν δεν μεσολαβήσει μετάνοια και διόρθωση. Εν προκειμένω η πρώτη
και μεγαλύτερη πτώση της Ορθόδοξης εκκλησιαστικής ηγεσίας, (ευτυχώς όχι στο
σύνολό της), ήταν η αναγνώριση του Παπισμού ως «Εκκλησίας» στη «Σύνοδο»
της Κρήτης. Αυτή η φοβερή πτώση έφερε στη συνέχεια πολλές άλλες, μια από τις
οποίες είναι και η ένοχη σιωπή της και η ατολμία της να ελέγξει τον «πάπα» για τις
περί ομοφυλοφιλίας διακηρύξεις του. Και μετά διερωτώμεθα γιατί η πανδημία του
κορωνοϊού παγκοσμίως; Και γιατί ο Κύριος δεν καταπέμπει το έλεός του;
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2020
Παρακλητικός κανών για τον κορονοίό.
Παρακλητικός κανών για τον κορονοιό από τον
πατέρα Παύλο Δημητρακόπουλο Αρχιμανδρίτη
Παρακλητικός Κανὼν
Ψαλλόμενος εἰς Ἀπειλὴν Λοιμικῆς Ἀσθενείας
Ποίημα Κυρίλλου Μητροπολίτου Ρόδου
Δι' εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Ἀμήν.
Ψαλμὸς ΡΜΒʹ (142).
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ
δικαιοσύνῃ σου· καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.
Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς
νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ' ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν
ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς
χεῖράς μου· ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. Μὴ
ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν
ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς
σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν
τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ· ἕνεκεν τοῦ
ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου
ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.
Καὶ εὐθὺς τό· Θεὸς Κύριος, ἐξ ἑκατέρων τῶν Χορῶν, ὡς ἑξῆς·
ΧΟΡΟΣ
Ἦχος δʹ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν. Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. αʹ. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν. Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. βʹ. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν. Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γʹ. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν. Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Τροπάρια.
Ἦχος δʹ. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὁ ἰατρὸς τῶν χαλεπῶς ἀσθενούντων, καὶ ἀντιλήπτωρ τῶν εἰς σὲ ἐλπιζόντων, ὁ πάντας θέλων Κύριε, σωθῆναι
τοὺς βροτούς, ἐφ' ἡμᾶς ἐπίβλεψον, ἀπὸ θρόνου σου δόξης, καὶ κραυγῆς ἐπάκουσον, ἐκ βαθέων βοώσης· Ἐκ
τοῦ λοιμοῦ ἀπάλλαξον ἡμᾶς, τῆς ἀπειλῆς ὡς Θεὸς πολυεύσπλαγχνος.
Δόξα· καὶ νῦν.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ὅμοιον.
Οὐ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα,
τὶς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τὶς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν,
Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Ψαλμὸς Nʹ (50).
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ
ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου, καὶ απὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν
ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ
πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ
γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ
ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ραντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με,
καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστέα
τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου
ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ
ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ το Πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν
ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ
ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ
γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.
Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον,
καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου
τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ
ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
ΧΟΡΟΣ
Ὁ Κανών
οὗ ἡ Ἀκροστιχὶς ἐν τῷ δ´ Τροπαρίῳ ἑκάστης Ὠιδῆς· «Κυρίλλου».
Ὠδὴ αʹ. Ἦχος πλ. δʹ. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Τριὰς Παναγία ὁ Εἷς Θεός, τὴν σὴν εὐσπλαγχνίαν, ἡμῖν δεῖξον τοῖς ταπεινοῖς, καὶ παῦσον λοιμοῦ
θανατηφόρου, τὴν ἐπελθοῦσαν πολύπονον μάστιγα.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Λοιμοῦ ἐνεστῶτος ἐπιδρομή, συνέχει Οἰκτίρμων, τὰς καρδίας πάντων ἡμῶν· πρόφθασον καὶ σῶσον τὸν λαόν
σου, τὸν εἰς σὲ μόνον ἐλπίζοντα, Κύριε.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Εὐχαῖς Ἀποστόλων καὶ Προφητῶν, Μαρτύρων, Ὁσίων, θεοφόρων Ἱεραρχῶν, ἵλαθι Οἰκτίρμων τοῦ λαοῦ σου,
καὶ ἐκ λοιμοῦ τοῦ κινδύνου διάσωσον.
Καὶ νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον.
Κυρία Παρθένε Μῆτερ Θεοῦ, τῶν ἀπεγνωσμένων, γλυκυτάτη καταφυγή, ἡμᾶς ἐν λοιμοῦ τοῦ ἐνεστῶτος, τῇ
περιστάσει χορήγει παράκλησιν.
Ὠδὴ γʹ. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Στεναγμοὺς τῆς καρδίας, σῶν οἰκετῶν ἄκουσον, σπλάγχνοις ἐν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου, Εὔσπλαγχνε Κύριε,
καὶ ἀποσόβησον, τῆς λοιμικῆς ἀῤῥωστίας, τάχιστα τόν κίνδυνον, ἀπὸ τῶν τέκνων σου.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ὢ Τριὰς Παναγία! ὢ Ἀγαθὲ Κύριε! σὲ γονυπετοῦντες ἐν πίστει, καθικετεύομεν· Δεῦρο ἐλέησον, τὰ πλάσματά
σου Οἰκτῖρμον, καὶ λοιμοῦ ἀπάλλαξον, λύμης καὶ θλίψεως.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Τὴν ταπείνωσιν ἴδε, σῶν οἰκετῶν Δέσποτα· ἄφες τὰς πολλὰς ἁμαρτίας, ἡμῶν δεόμεθα, καὶ ῥῦσαι Δέσποτα, ἐκ
τῆς παρούσης ἀνάγκης, γένος τὸ ἀνθρώπινον, ὡς πολυεύσπλαγχνος.
Καὶ νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον.
Ὑπερύμνητε Κόρη, ἡ τὸν Θεὸν τέξασα, τὸν τὰς ἀσθενείας καὶ νόσους, βροτῶν βαστάσαντα, ἀτρώτους
φύλαττε, ἐκ λοιμοφόρου ἀνάγκης, τοὺς πιστοὺς ἱκέτας σου, τῇ προμηθείᾳ σου.
Διάσωσον Τριὰς Ἁγία, ὁ Κύριος τοῦ ἐλέους, ἀπὸ λοιμοῦ τῆς ἀνάγκης καὶ θλίψεως, οὓς φιλανθρώπως
σωθῆναι θέλεις ἀνθρώπους.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς
ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
ΧΟΡΟΣ
Κάθισμα.
Ἦχος βʹ. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ἁγία Τριάς, ὁ Εἷς Θεὸς καὶ Κύριος, τῆς βροτολοιγοῦς, ἐπιδραμούσης θλίψεως, τὸν λαόν σου λύτρωσαι, τὴν
ὑγείαν πᾶσι δωρούμενος· τοῦ σοῦ ἐλέους πλήρης γὰρ ἡ γῆ, καὶ σοὶ προσκυνοῦμεν Παντοδύναμε.
Ὠδὴ δʹ. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀνεξάντλητον πέλαγος, οἰκτιρμῶν ὑπάρχων Εὔσπλαγχνε Κύριε, μὴ ἐάσῃς ἀπολλύμενον, λοιμικῆς ἐκ νόσου
τὸ ἀνθρώπινον.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Σοὶ δακρύοντες λέγομεν· Ἐπὶ τὸν λαόν σου Σῶτερ σπλαγχνίσθητι, καὶ τῆς νόσου τὴν κατήφειαν, εἰς χαρὰν
τελείαν μεταποίησον.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Φιλανθρώπως οἰκτείρησον· τῆς φωνῆς ἐπάκουσον ἡμῶν Δέσποτα, καὶ διάσωσον ὡς εὔσπλαγχνος, ἀπὸ τῆς
εὑρούσης ἡμᾶς θλίψεως.
Καὶ νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον.
Ῥῶσιν δίδου καὶ δύναμιν, ἐν τῇ ἐνεστώσῃ ἀνάγκῃ ἅπασι, τοῖς προστρέχουσι τῇ σκέπῃ σου, Θεοτόκε Κόρη
Ἀειπάρθενε.
Ὠδὴ εʹ. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἄλλον σου Θεόν, οὐ γινώσκομεν καὶ Κύριον· σοῦ δεόμεθα ἀφάνισον ταχύ, ἀσθενείας τὴν φορὰν ὡς
Πολυέλεος.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Σκέπασον ἡμᾶς, ἐν τῇ σκέπῃ τῶν πτερύγων σου, Παντοδύναμε καὶ πλήθει οἰκτιρμῶν, ἐν ὑγείᾳ τὴν ζωὴν ἡμῶν
συντήρησον.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Δίκαιος εἶ σύ, καὶ δικαία εἶ ἡ κρίσις σου· Ἀλλὰ πρόφθασον Φιλάνθρωπε ἡμᾶς, τῆς φονίου ἀσθενείας
ἐξαιρούμενος.
Καὶ νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον.
Ἴδε συμπαθῶς, ἐφ' ἡμᾶς Παρθένε Ἄχραντε, καὶ λοιμοῦ τῆς ἐπελθούσης ἀπειλῆς, ἀνωτέραν τὴν ζωὴν ἡμῶν
συντήρησον.
Ὠδὴ Ϛʹ. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀσθένειαν τὴν ἡμῶν Φιλάνθρωπε, ὁ φορέσας δι' ἀφάτου ἀγάπης, τῆς συνεχούσης ἡμᾶς ἀνυποίστως, ἐκ τοῦ
λοιμοῦ χαλεποῦς ἀπογνώσεως, ἀπάλλαξον ὡς ἀγαθός, παρορῶν τὰ ἡμῶν ἁμαρτήματα.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Θαυμάσια ὁ ποιῶν καὶ τέρατα, ἀριθμὸς ὧν οὐχ ὑπάρχει Οἰκτίρμων, τῆς ἐπελθούσης δεινῆς ἀσθενείας, τὴν
τρικυμίαν ἐν τάχει κατάπαυσον, καὶ εἰς λιμένα γαληνόν, τῆς ὑγείας ἡμᾶς ἐγκαθόρμισον.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Βαλλόμενοι ἀπειλῇ Φιλάνθρωπε, τοῦ θανάτου ἐκ λοιμοῦ πανωλέθρου, σοὶ καταφεύγομεν αἵροντες χεῖρας,
ἱκετηρίους καὶ κλαίοντες κράζομεν· Ἀπολλυμένους νῦν ἡμᾶς, Ἐπιστάτα Οἰκτῖρμον βοήθησον.
Καὶ νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον.
Λαῷ σου, τῷ εὐσεβῶς δοξάζοντι, τὸν ἐκ σοῦ ἀνερμηνεύτως τεχθέντα, τῇ μητρικῇ σου στοργῇ καὶ ἀγάπῃ,
Θεοκυῆτορ ἀπέργασαι ἵλεων, ἵνα λυτρώσηται αὐτός, ἐκ λοιμοῦ τοὺς δι' οὓς ἐνηνθρώπησεν.
Διάσωσον Τριὰς Ἁγία, ὁ Κύριος τοῦ ἐλέους, ἀπὸ λοιμοῦ τῆς ἀνάγκης καὶ θλίψεως, οὓς φιλανθρώπως
σωθῆναι θέλεις ἀνθρώπους.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα
μητρικὴν παῤῥησίαν.
ΧΟΡΟΣ
Κοντάκιον.
Ἦχος βʹ. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Φιλανθρωπίας σου δεῖξον τὴν ἄβυσσον, ἐπὶ πολὺ Παντοδύναμε Κύριε· ἐλέησον, σῶσον, οἰκτείρησον, καὶ τοῦ
λοιμοῦ τὸν λαόν σου ἀπάλλαξον, ἱκέσιον ὕμνον σοι ᾄδοντα.
Προκείμενον. Ἦχος δʹ.
Ὁ Θεός, ἐν τῷ ὀνόματί σου σῶσόν με, καὶ ἐν τῇ δυνάμει σου κρινεῖς με. (δίς)
Στίχ. Ὁ Θεός, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὰ ῥήματα τοῦ στόματός μου.
Ὁ Θεός, ἐν τῷ ὀνόματί σου σῶσόν με, καὶ ἐν τῇ δυνάμει σου κρινεῖς με.
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον ἁγίου Εὐαγγελίου τὸ ἀνάγνωσμα.
(Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.)
Ματ ηʹ 1 – 4
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, καταβάντι τῷ Ἰησοῦ ἀπὸ τοῦ ὄρους ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί. καὶ ἰδοὺ λεπρὸς
ἐλθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων· Κύριε, ἐὰν θέλῃς δύνασαί με καθαρίσαι. καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ ὁ
Ἰησοῦς λέγων· Θέλω, καθαρίσθητι· καὶ εὐθέως ἐκαθαρίσθη αὐτοῦ ἡ λέπρα. καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὅρα
μηδενὶ εἴπῃς, ἀλλὰ ὕπαγε σεαυτὸν δεῖξον τῷ ἱερεῖ, καὶ προσένεγκε τὸ δῶρον ὃ προσέταξεν Μωσῆς, εἰς
μαρτύριον αὐτοῖς.
(Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.)
ΧΟΡΟΣ
Δόξα. Ἦχος βʹ.
Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριὰς ἡ ἐν Μονάδι, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Ἦχος πλ. βʹ. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ
ἀνόμημά μου.
Δέσποτα Φιλάνθρωπε, ὁ πάντας θέλων σωθῆναι, ὁ μὴ θέλων θάνατον, καὶ ζωῆς τὸ πλήρωμα, χαριζόμενος,
σὲ παροργίζομεν, ἀλλὰ σὲ καὶ μόνον, οἱ ταλαίπωροι λατρεύομεν· εἰς σὲ ἐλπίζομεν, πλήν σου προστασίαν οὐκ
ἔχομεν· διό σοι καταφεύγομεν, καὶ ἐν μετανοίᾳ κραυγάζομεν· Τοῖς ἐν ἁμαρτίαις, ἱλάσθητι Φιλάνθρωπε ἡμῖν,
καὶ ἀσθενείας τῆς λαίλαπος, τὸν λαόν σου λύτρωσαι.
ΧΟΡΟΣ
Κύριε, ἐλέησον. (ιβʹ)
ΧΟΡΟΣ
Ὠδὴ ζʹ. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἐπὶ σοὶ τῷ Κυρίῳ, τῷ ζωὴν χορηγοῦντι, ἡμεῖς ἐλπίζομεν· ἐκ ταύτης ἡμᾶς σῶσον, τῆς λοιμικῆς ἀνάγκης, τῷ
ἐλέει σου κράζοντας· Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητός εἶ.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Θαυμαστὰ καὶ μεγάλα, ὑπὲρ γένους ἀνθρώπων, ὁ ἐργαζόμενος, Φιλάνθρωπε ἐκ λύμης, λοιμοῦ τοῦ
ἐνεστῶτος, ἡμᾶς ῥῦσαι τοὺς ψάλλοντας· Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Ἐν ὀδύνῃ μεγίστῃ, οἱ λοιμῷ βαρυτάτῳ, ἐπαπειλούμενοι, ἐλέησον βοῶμεν, καὶ σῶσον Ζωοδότα, τὸν λαόν σου
κραυγάζοντα· Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Καὶ νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον.
Λυτρωτὴν τοῖς ἀνθρώποις, ἡ ἀφράστως τεκοῦσα, Παρθένε Ἄχραντε, λοιμοῦ ἐπιδραμόντος, σφοδρῶς τῇ
οἰκουμένῃ, τὴν ὁρμὴν ἀναχαίτισον, καὶ δὸς γαλήνην ἡμῖν, χάριτι μητρικῇ σου.
Ὠδὴ ηʹ. Τὸν Βασιλέα τῶν οὐρανῶν.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Οἱ πεποιθότες, ἐπὶ σὲ μόνε Οἰκτῖρμον, σοῦ δεόμεθα καὶ σὲ παρακαλοῦμεν· Ῥῦσαι ἡμᾶς Σῶτερ, ἐκ τοῦ λοιμοῦ
τῆς βλάβης.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀνάστα, σῶσον, τῆς ἐνεστώσης ἀνάγκης, τὸ ἀνθρώπινον· ἐλπὶς γὰρ σὺ εἶ μόνη, τῶν ἐν νόσῳ Σῶτερ, δεινῶς
χειμαζομένων.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Τὰς ἁμαρτίας, ἄφες ἡμῖν Ζωοδότα· ἐπικάμφθητι ἡμῶν τῇ ταπεινώσει, καὶ δὸς τῷ λαῷ σου, ἀσφάλειαν ὑγείας.
Καὶ νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον.
Ὅρμος γαλήνης, ἐν τρικυμίᾳ τῆς νόσου, τῆς εὑρούσης ἡμᾶς σφόδρα Θεομῆτορ, ἡ χάρις γενέσθω, τῆς θείας
σου πρεσβείας.
Ὠδὴ θʹ. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαι, εἰσάκουσον Σῶτερ, τῶν οἰκετῶν σου ἐν θλίψει βοώντων σοι, καὶ ἐξελοῦ ἐκ κινδύνου,
ἡμᾶς λοιμώξεως.
Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Τῆς σῆς φιλανθρωπίας, τὴν ἄβυσσον δεῖξον, καὶ τὰ ἐλέη σου Σῶτερ θαυμάστωσον, ἐξ ἀσθενείας λοιμώδους,
ἡμᾶς ῥυόμενος.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Πρεσβείαις Χαραλάμπους, τοῦ Ἱεροάθλου, τῆς λοιμικῆς ἡμᾶς νόσου ἀπάλλαξον, ἵνα δοξάζωμεν Σῶτερ, τὸ
θεῖον κράτος σου.
Καὶ νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον.
Ὑπέραγνε Μαρία, Κεχαριτωμένη, ἡ τῶν ἀνθρώπων ἑτοίμη βοήθεια, τοῖς ἀσθενοῦσι τελείαν, τὴν ῥῶσιν
δώρησον.
Μεγαλυνάρια.
Ἄξιόν ἐστιν ὦς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ
Θεοῦ ἡμῶν.
Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν, ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως, Θεὸν Λόγον
τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.
Δέσποτα Οἰκτῖρμον ὁ ἰατρὸς, ψυχῶν καὶ σωμάτων, σοῦ δεόμεθα ἐκτενῶς· Ἄνες, ἄφες Σῶτερ, ἡμῶν τὰς
ἁμαρτίας, καὶ σῶσον τῆς λοιμώδους, ὀργῆς τοὺς δούλους σου.
Νόσου ἐνεστώσης βροτολοιγοῦς, ὁ φόβος συνέχει, τὰς καρδίας πάντων ἡμῶν· πρόφθασον καὶ σῶσον, ἡμᾶς
ἐκλιπαροῦντας, τὸ μέγα ἔλεος σου, Εὔσπλαγχνε Κύριε.
Πρόβατα νομῆς σου πάντες ἡμεῖς, ὑπάρχομεν Σῶτερ, κἂν ἐν πλήθει ἁμαρτιῶν· Μὴ ἐξουδενώσῃς, ἡμῶν τὴν
ἱκεσίαν, ἀλλὰ τῆς ἀσθενείας, παῦσον τὸν τάραχον.
Ἀπὸ τοῦ αἰῶνος ὡς ἀληθῶς, ἕως τοῦ αἰῶνος, τὸ σὸν ἔλεος Ἀγαθέ· αὐτοῦ οὖν τῷ πλήθει, τὸ πλῆθος τῶν
ἀνθρώπων, τοῦ ἐπελθόντος ῥῦσαι, λοιμοῦ Φιλάνθρωπε.
Νόσου ἐπωδύνου τῇ ἀπειλῇ, ἡμᾶς τοὺς ἀθλίους, ἐν τῷ θλίψεσθαι χαλεπῶς, καὶ ἀπορουμένους, Κύριε μὴ
παρίδῃς, ἀλλ' ἐξελοῦ ταχέως, ἡμᾶς τῆς θλίψεως.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς
Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Τρισάγιον.
Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος Ἰσχυρός, ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (ἐκ γʹ)
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας
ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου. Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. Γενηθήτω τὸ θέλημά
σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον. Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ
ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν. Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ
ρῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
ΧΟΡΟΣ
Ἀμήν.
Ἦχος πλ. βʹ.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν ὡς Δεσπότῃ,
οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν· Ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς· ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν, μὴ ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν,
ἀλλ' ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαγχνος, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν· σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, καὶ
ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου, καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε· ἐλπίζοντες εἰς σέ, μὴ ἀστοχήσωμεν·
ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων· σὺ γὰρ εἶ ἡ σωτηρία, τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
ΧΟΡΟΣ
Ἦχος βʹ. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Ἔκδεξον ὡς εὔσπλαγχνος ἡμᾶς, τοὺς χειμαζομένους τῷ φόβῳ, τῆς λοιμικῆς ἀπειλῆς· πρόφθασον καὶ
ποίησον, κατὰ τὸ ἔλεος, τὸ πολύ σου Φιλάνθρωπε, μετὰ τῶν σῶν δούλων, ταύτην τὴν ἱκέσιον, φωνὴν
δεχόμενος· Πρόσχες οἰκτιρμῶν σου ἐν πλούτῳ, εἰς τὸ βοηθῆσαι λαῷ σου, ἐπὶ σὲ ἐκ πίστεως ἐλπίζοντι.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μήτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Εὐχὴ εἰς τὴν Ἐνεστῶσαν Λοιμικὴν Νόσον
Παντοκράτορ Κύριε, μακρόθυμε καί πολυέλεε, φιλάνθρωπε καί πολυεύσπλαχνε, ὁ τήν ἡμετέραν φύσιν εἰς
τὸ εἶναι παραγαγών καὶ πεσοῦσαν αὐτὴν πάλιν ἐξαναστήσας καὶ τὸν μονογενῆ σου Υἱὸν ἐξαποστείλας
Σωτῆρα καὶ Λυτρωτὴν καὶ εὐεργέτην, ἰατρεύοντα τὰ πάθη τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν, Αὐτὸς,
Δέσποτα μακρόθυμε, ἐπίβλεψον ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπάκουσον τῆς δεήσεως ἡμῶν ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως ἡμῶν, καὶ
διάσωσον τὸν λαόν σου ἀπὸ τῆς ἐπελθούσης λοιμοφόρου ἀπειλῆς· πᾶσαν γὰρ τὴν οἰκουμένην, Κύριε, ὀδύνη
καὶ φόβος κατέλαβε καὶ νὺξ θανάτου περιεκύκλωσεν ἡμᾶς, καὶ σὺ μόνος ἡ ἐλπὶς ἡμῶν· μνήσθητι τῶν
ἀμέτρων σου οἰκτιρμῶν· δεῖξον ἐφ᾿ ἡμᾶς τὴν ἄβυσσον τῆς εὐσπλαγχνίας σου· μὴ ἐάσῃς ἡμᾶς κατησχυμένους
καὶ ἀπολλυμένους διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, ἀλλ᾿ εἰσάκουσον φωνῆς δεήσεως ἡμῶν, ἧς ἐκ βαθέων
κράζομεν πρὸς σέ, καὶ μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου, μηδὲ ἐκκλίνῃς ἐν ὀργῇ ἀπὸ τοῦ πλάσματός του·
Βοηθὸς καὶ ῥύστης γενοῦ ἡμῖν, μὴ ἀποσκορακίσῃς ἡμᾶς, καὶ μὴ ἐγκαταλίπῃς ἡμᾶς, ὁ Θεὸς ὁ Σωτὴρ ἡμῶν,
ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς· πρόφθασον τῇ συνήθει φιλανθρωπίᾳ σου, πάταξον τῆς λοιμικῆς
ἀσθενείας τὴν δύναμιν, ταπείνωσον τὸ φρύαγμα αὐτῆς· τὴν ὀδύνην καὶ κατήφειαν αὐτῆς εἰς χαρὰν
μεταποίησον καὶ τὴν γαλήνην τῶν ἀνθρώπων τῷ γένει πρυτάνευσον· ἐνίσχυσον τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ
τοὺς ἐν τῇ διακονίᾳ τῆς ὑγείας τοῦ λαοῦ σου τεταγμένους· ἀνάστησον ἀπὸ κλίνης ὀδυνηρᾶς καὶ στρωμνῆς
κακώσεως τοὺς λοιμώξει περιπεσόντας, τὴν ὑγείαν αὐτοῖς χαριζόμενος· τὰς ψυχάς δε τῶν ἐκ τοῦ λοιμοῦ τὸ
ζῆν ἐκμετρησάντων ἐν σκηναῖς Ἁγίων ἀνάπαυσον, παράκλησιν τοῖς οἰκείοις αὐτῶν δωρούμενος. Σὐ γὰρ ὁ
ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ
Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
(Ἀμήν.)
Δι' εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
(Ἀμήν.)
εστάλη από κα Dimitra Laskari
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)