Ψαλτήρια κ Αναλόγια!

Με τη δύναμη του θεού παραλάβαμε  σήμερα τα στασίδια κ τα αναλόγια κ τοποθετήθηκαν έτοιμα προς χρήσιν από τους ιεροψάλτες του Ιερού ναού μας! 

Ευχαριστούμε τους δωρητάς που συνέβαλαν με την προσφορά τους στην επιτέλεση αυτού του έργου! 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΠΑΠΙΚΟΥ «ΚΛΗΡΙΚΟΥ»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 1η Ιουλίου 2024

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΠΑΠΙΚΟΥ «ΚΛΗΡΙΚΟΥ»

    Έχουμε ήδη κατ’ επανάληψη επισημάνει την πλήρη και από πάσης απόψεως χρεοκοπία του Παπισμού, ο οποίος από ζώσα Τοπική Εκκλησία της Δύσεως, εντεταγμένη στο ενιαίο εκκλησιαστικό Σώμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, εξέπεσε δυστυχώς στην κατάσταση της αιρέσεως, με δεκάδες φρικτές κακοδοξίες, τις οποίες επεσώρευσε διά μέσου των αιώνων, με αποτέλεσμα να απογυμνωθεί από την θεία Χάρη και εν συνεχεία να εκφυλλισθεί σε έναν εγκόσμιο πολιτικοθρησκευτικό οργανισμό, δομημένο στον βάρβαρο μεσαιωνικό Φραγκισμό.

    Πριν από λίγες ημέρες, (11.6.2024), ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Σεραφείμ έστειλε ένα αφυπνιστικό, αλλά και οδυνηρό για τον Παπισμό  δημοσίευμα προς το διαδίκτυο, με τίτλο: «Τα διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού είναι αδιαμφισβήτητα», ως απάντηση στον παπικό «αρχιεπίσκοπο» κ. Ιωάννη Σπιτέρη, σε δικό του δημοσίευμα με τίτλο: «Μερικές αλήθειες για την Ιερά Εξέταση». Πρόκειται για ένα δημοσίευμα στο οποίο είναι εμφανής η προσπάθεια του παπικού «κληρικού» να απομειώσει το εύρος και την σκληρότητα των βασανιστηρίων και των εγκλημάτων της Ιεράς Εξέτασης, διά των οποίων βρήκαν τραγικό θάνατο εκατομμύρια άνθρωποι στα 700 χρόνια της λειτουργίας του απάνθρωπου και αντιευαγγελικού αυτού θεσμού. 

    Στο ως άνω δημοσίευμα δυστυχώς ο κ. Σπιτέρης δεν απήντησε. Ώφειλε όμως να το πράξει, ακολουθώντας την προτροπή του αποστόλου «έτοιμοι δε αεί προς απολογίαν παντί τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν ημίν ελπίδος», (Α΄ Πετρ. 3,15). Προτίμησε την σιωπή, η οποία όμως, τι άλλο μπορεί να σημαίνει παρά αδυναμία ανατροπής των λεχθέντων; Ο Σεβασμιώτατος, ασκώντας κριτική στο άρθρο του παπικού «αρχιεπισκόπου» κ. Ι. Σπιτέρη, παρέθεσε αδιάσειστα ιστορικά στοιχεία, για να δείξει στον ίδιο και στο ατυχές ποίμνιό του, την δεινή θέση τους με απώτερο στόχο τη μετάνοιά τους και φυσικά τη διαφύλαξη του Ορθοδόξου πληρώματος από τις πλάνες του Παπισμού, που οδηγούν στην απώλεια, αλλά και από κάθε ιστορική παραχάραξη. 

    Το ακόμη πιο λυπηρό είναι το γεγονός ότι ο κ. Σπιτέρης ανέθεσε σε άλλον, τον πρώην παπικό «αρχιεπίσκοπο» κ. Νικόλαο, να απαντήσει. Αλλά μήπως ο κ. Νικόλαος απήντησε; Δυστυχώς όχι. Αυτός όχι μόνον περιφρόνησε το δημοσίευμα, αλλά επί πλέον  διαμαρτυρήθηκε διότι κάποια ιστολόγια το δημοσίευσαν. Έγραψε: «Απευθύνομαι όμως σε σας και σας ζητώ να θελήσετε να είστε πιο αυστηροί στην επιλογή των άρθρων, ή των επιστολών που δημοσιεύετε…». Κατά την ταπεινή μας γνώμη, απέδειξαν και οι δύο, ότι παραμένουν απόλυτα προσηλωμένοι στην διαχρονική τακτική της παπικής συγκάλυψης. Μια τακτική, που συναντούμε σε πάμπολλες άλλες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στη συγκάλυψη χιλιάδων περιπτώσεων παιδεραστίας αθώων παιδιών από χιλιάδες διεφθαρμένους φραγκοπαπάδες!

    Διαμαρτυρήθηκε διότι αποκαλούμε την «εκκλησία» του «παπική». Σε πάμπολλες ανακοινώσεις του Γραφείου μας αποδείξαμε με ατράνταχτα επιχειρήματα, ότι ο Παπισμός έπαυσε να είναι Εκκλησία, από τότε που αποκόπηκε από τον ένα και αδιαίρετο κορμό της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας τον 11ο αιώνα, λόγω των δεκάδων αιρετικών διδασκαλιών που ανέπτυξε στους κόλπους του, εξ’ αιτίας των οποίων καταδικάσθηκε επανηλειμμένως από Οικουμενικές και Ενδημούσες Ορθοδόξους Συνόδους, αρχής γενομένης από την 8η Οικουμενική. Οι καταλληλότεροι χαρακτηρισμοί της είναι: Παπισμός, ή παπική κοινότητα, ή παπική «Εκκλησία» με τη λέξη Εκκλησία σε εισαγωγικά. Και τούτο επειδή σ’ αυτήν κυριαρχεί ο παπικός ηγεμονισμός, εκπεφρασμένος με τα παπικά δόγματα του «Πρωτείου» και του «Αλαθήτου» του «Πάπα», τα οποία έχουν επικυρωθεί επισήμως σε παπικές «Συνόδους» οικουμενικού κύρους.  

    Αποφάνθηκε πως ο Σεβασμιώτατος «δεν είναι χριστιανός», επειδή τόλμησε να ελέγξει την αιρετική του «εκκλησία»! Άραγε ο απάνθρωπος και εγκληματικός θεσμός της Ιεράς Εξετάσεως μαρτυρεί χριστιανικό ήθος; Και οι «Πάπες» που τον επενόησαν και τον εφήρμοσαν, μπορούμε να πούμε ότι ήταν χριστιανοί; 

    Αποκαλεί την Ορθόδοξη Εκκλησία «αδελφή εκκλησία» της «εκκλησίας» του. Από τη στιγμή που αποδείξαμε πιο πάνω, ότι ο Παπισμός  δεν είναι Εκκλησία δεν έχει κανένα νόημα να συζητάμε, εάν και κατά πόσον η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι «αδελφή Εκκλησία» με τον Παπισμό. Πέραν τούτου ο όρος «αδελφή εκκλησία» είναι αδόκιμος ακόμη και μέσα στο χώρο της Ορθοδοξίας, διότι δεν τον συναντούμε ούτε στις επιστολές του Παύλου, ούτε στην πατερική μας Παράδοση. Εξ’ ίσου αδόκιμοι είναι επίσης και οι όροι «μήτηρ Εκκλησία» και «θυγατέρα Εκκλησία». Μέσα στην Ορθοδοξία δεν υπάρχουν ούτε «αδελφές», ούτε «μητέρες», ούτε «θυγατέρες», ούτε «εγγονές» Εκκλησίες! Ο όρος «αδελφή εκκλησία» επινοήθηκε μέσα στους κόλπους του Οικουμενισμού και αποτελεί μια από τις οικουμενιστικές θεωρίες, την λεγομένη «θεωρία των αδελφών εκκλησιών». Σε κάθε τοπική Εκκλησία φανερώνεται η μία και αδιαίρετη Εκκλησία διά των ιερών μυστηρίων της σύμφωνα με τον άγιο Νικόλαο Καβάσιλα: «η Εκκλησία εν τοις μυστηρίοις σημαίνεται». 

    Επαίρεται, που η «εκκλησία» του αριθμεί «ένα δισεκατομμύριο τριακοσίων εξήντα εκατομμυρίων πιστών», ενώ στην Ορθοδοξία «350 εκατομμύρια». Μόνο ως ψυχολογικό «κόμπλεξ» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η αναφορά του αυτή και ως απεγνωσμένη απολογία για την τραγικότητα του Παπισμού, προσπαθώντας να στηρίξει την «γνησιότητα» της «εκκλησίας» του στην αριθμητική υπεροχή! Θέλει να λησμονεί όμως ότι η αλήθεια - Χριστός, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου, βρίσκεται στο «μικρό ποίμνιο» (Λουκ.12,32) και ότι «στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν», (Ματθ. 7,14). Μας βεβαιώνει ακόμη ο Κύριος ότι στους εσχάτους χρόνους ελάχιστοι θα είναι εκείνοι, που θα μείνουν εδραίοι και αμετακίνητοι στην Ορθόδοξη πίστη, θέτοντας το ερώτημα: «πλην ο υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;» (Λουκ.18,8).

    Επίσης έγραψε: «Λυπούμαι ειλικρινά, που δυστυχώς ακόμη και σήμερα, υπάρχουν μερικά πρόσωπα στις τάξεις της Αδελφής Ορθόδοξης Εκκλησίας, που ενώ θέλουν να κατηγορήσουν την Καθολική Εκκλησία, χρησιμοποιούν ένα τρόπο που πρώτα προσβάλλουν τον εαυτό τους, έπειτα την Εκκλησία τους και μετά την Καθολική Εκκλησία, η οποία όμως και προσβαλλόμενη, δεν παύει να θεωρεί Αδελφή την Ορθόδοξη Εκκλησία»! Ο παπικός «αρχιεπίσκοπος» κάνει λόγο για «κατηγορίες», παραβλέποντας ότι η παράθεση κακοδοξιών και αδιαμφισβήτητων γεγονότων δεν είναι κατηγορίες, αλλά οδυνηρές αλήθειες, που θα πρέπει να αποτελέσουν αφορμή για μετάνοια!  

    Στη συνέχεια τόνισε: «Το μίσος, η έχθρα, ο φονταμενταλισμός και ο φανατισμός είναι ξένα προς τον Χριστιανισμό.  Όσοι τα χρησιμοποιούν παραποιούν το χθες με σκοπό να επισκιάσουν το λαμπρό σήμερα των άλλων Αδελφών τους»! Τα διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού, για τα οποία έγινε λόγος πιο πάνω, άραγε πόσο  «μίσος, έχθρα, φονταμενταλισμό και φανατισμό», κρύβουν; Δεν μας εξηγεί ακόμη που εντοπίζει «παραποιήσεις». Αν κάποιοι Προκαθήμενοι, ή Πατριάρχες αποκαλούν τους Ορθοδόξους «αδελφούς» των παπικών, πλανώνται πλάνην οικτράν, διότι ουδέποτε στην μακραίωνη Ορθόδοξη Παράδοσή μας θεωρήθηκαν οι αιρετικοί ως «αδελφοί» με τους ορθόδοξους.     

    Τέλος προβάλλει το γνωστό επιχείρημα της αγάπης. Έγραψε: «Αδελφικά λοιπόν, και από αγάπη και σεβασμό προς την Ορθόδοξη Εκκλησία τους συμβουλεύω να αντικαταστήσουν αυτά τα αντιευαγγελικά, αντιχριστιανικά κακόβουλα συναισθήματά τους, με εκείνα της αδελφοσύνης και της  αγάπης, που είναι τα χαρακτηριστικά του κάθε Χριστιανού και διότι “Ο Θεός αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη  εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ” (Α΄ Ιωαν.4,16). Και η ενσαρκωμένη αγάπη, ο Ιησούς Χριστός απευθυνόμενος στους μαθητές του όλων των εποχών τους επαναλαμβάνει: “εντολήν καινήν δίδωμι υμίν και υμείς αγαπάτε αλλήλους,  εν τούτω γνώσοντες πάντες  ότι εμοί μαθητές έστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις” (Ιωαν.13,34)»! Η επισήμανση της πλάνης σε έναν αιρετικό, ή σε μια αιρετική κοινότητα και η κλήση των σε μετάνοια και επιστροφή στην Ορθοδοξία αποτελεί κατ’ εξοχήν έργο αληθινής αγάπης. Η αληθινή αγάπη ενδιαφέρεται πρωτίστως και κυρίως για την εν Χριστώ σωτηρία του αιρετικού. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να αγνοήσει το γεγονός, ότι ο παπικός βρίσκεται μέσα στο σκότος της πλάνης και ότι κινδυνεύει να απολεσθεί, αν παραμείνει στην κατάσταση της αιρέσεως. Επομένως δεν είναι δυνατόν να αποκρύψει από αυτόν την αλήθεια του Ευαγγελίου και την Ορθοδοξία ως την μοναδική οδό σωτηρίας και λυτρώσεως. Δεν υπάρχει χειρότερο κακό από την απόκρυψη της αλήθειας, που έχει σαν αποτέλεσμα την στέρηση της σωτηρίας και μόνο ως έργο αγάπης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Εκείνοι που δεν έχουν αληθινή αγάπη είναι οι οικουμενιστές, οι οποίοι αποκοιμίζουν τους παπικούς με την ψευδαίσθηση, ότι μπορούν να επιτύχουν τη σωτηρία τους, παραμένοντας μέσα στην αίρεση. 

    Πέραν αυτών τα διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού μαρτυρούν άραγε χριστιανική αγάπη; Ή μήπως τα διαχρονικά εγκλήματα των ουνιτών, που συνεχίζονται μέχρι σήμερα; Όλοι γνωρίζουμε τα έργα τους στην Ουκρανία, όπου αρπάζουν ορθοδόξους ναούς, κακοποιούν ιερείς και πιστούς, βεβηλώνουν άγιες εικόνες και ιερά σκεύη, όπως αποδεικνύει η καθημερινή ειδησεογραφία στην μαρτυρική αυτή ορθόδοξη χώρα! 

    Κλείνοντας, θα θέλαμε να πληροφορήσουμε τον κατά τα άλλα αγαπητό παπικό «αρχιεπίσκοπο», όπως και όλους τους υπέρμαχους της «ενώσεως των εκκλησιών», όπως την οραματίζονται και την προωθούν μέσα στους κόλπους της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, ότι δεν θα αποδεχτούμε ποτέ μια τέτοια βέβηλη και βλάσφημη ένωση – συγκόλληση αλήθειας και ψεύδους! Οι υποκριτικές «αγαπολογίες» των δεν μας αγγίζουν, διότι η αλήθεια είναι παντοδύναμη και η ισχύς του ψεύδους μηδαμινή. Δεν θα διστάσουμε να διακόψουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με όσους τολμήσουν να προχωρήσουν σ’ ένα τέτοιο ανοσιούργημα, εφαρμόζοντες τον 15ο Ιερό Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου, βαδίζοντας πάνω στα χνάρια μεγάλων Πατέρων και αγίων της Εκκλησίας μας, όπως του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, του αγίου Μάρκου του Ευγενικού, των αγίων οσιομαρτύρων αγιορειτών Πατέρων, των επί Πατριάρχου Βέκκου μαρτυρησάντων κ.α.           

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων κ παραθρησκειών

Κυριακή της Πεντηκοστής! θεία λειτουργία κ Εσπερινός της Γονυκλισίας!

Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεηθώμεν. Και ημών κλινόντων τα γόνατα επί γης, και ασκεπών όντων, αναγινώσκει ο Ιερεύς τας Ευχάς από του βήματος μεγαλοφώνως εις επήκοον πάντων.

Άχραντε, αμίαντε, άναρχε, αόρατε, ακατάληπτε, ανεξιχνίαστε, αναλλοίωτε, ανυπέρβλητε, αμέτρητε, ανεξίκακε Κύριε, ο μόνος έχων αθανασίαν, φως οικών απρόσιτον, ο ποιήσας τον ουρανόν, και την γην, και την θάλασσαν, και πάντα τα δημιουργηθέντα εν αυτοίς, ο προ του αιτείσθαι τοις πάσι τας αιτήσεις παρέχων.

Σού δεόμεθα, και σε παρακαλούμεν, Δέσποτα φιλάνθρωπε, τον Πατέρα του Κυρίου, και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, του δι’ ημάς τους ανθρώπους, και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντος εκ των ουρανών, και σαρκωθέντος εκ Πνεύματος αγίου και Μαρίας της αειπαρθένου, και ενδόξου, Θεοτόκου. ος πρότερον μεν λόγοις διδάσκων, ύστερον δε και έργοις υποδεικνύς, ηνίκα το σωτήριον υφίστατο πάθος, παρέσχεν ημίν υπογραμμόν τοις ταπεινοίς, και αμαρτωλοίς, και αναξίοις δούλοις σου, δεήσεις προσφέρειν, εν αυχένος και γονάτων κλίσεσιν, υπέρ των ιδίων αμαρτημάτων, και των του λαού αγνοημάτων.

Αυτός ούν, πολυέλεε και φιλάνθρωπε, επάκουσον ημών, εν η αν ημέρα επικαλεσώμεθά σε εξαιρέτως δε, εν τη ημέρα ταύτη της Πεντηκοστής, εν η, μετά το αναληφθήναι τον Κύριον ημών, Ιησούν Χριστόν εις τους ουρανούς, και καθεσθήναι εν δεξιά σού του Θεού και Πατρός, κατέπεμψε το άγιον Πνεύμα επί τους αγίους αυτού μαθητάς και Αποστόλους, ο και εκάθισεν εφ’ ένα έκαστον αυτών και επλήσθησαν άπαντες της ακενώτου χάριτος αυτού, και ελάλησαν ετέραις γλώσσαις τα μεγαλείά σου, και προεφήτευσαν.

Νυν ούν δεομένων επάκουσον ημών, και μνήσθητι ημών των ταπεινών, και κατακρίτων, και επίστρεψον την αιχμαλωσίαν των ψυχών ημών, την οικείαν συμπάθειαν έχων υπέρ ημών πρεσβεύουσαν.

Δέξαι ημάς προσπίπτοντάς σοι, και βοώντας το, Ημάρτομεν. Επί σε επερρίφημεν εκ μήτρας, από γαστρός μητρός ημών, Θεός ημών συ ει, αλλ’ ότι εξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι ημών, γεγυμνώμεθα της σης βοηθείας, εστερήμεθα από πάσης απολογίας. Αλλά θαρρούντες τοις οικτιρμοίς σου, κράζομεν. Αμαρτίας νεότητος ημών, και αγνοίας μη μνησθής, και εκ των κρυφίων ημών καθάρισον ημάς. Μη απορρίψης ημάς εις καιρόν γήρως, εν τω εκλείπειν την ισχύν ημών, μη εγκαταλίπης ημάς, πριν ημάς εις την γην αποστρέψαι, αξίωσον προς σε επιστρέψαι, και πρόσχες ημίν εν ευμενεία και χάριτι.

Επιμέτρησον τας ανομίας ημών τοις οικτιρμοίς σου, αντίθες την άβυσσον των οικτιρμών σου, τω πλήθει των πλημμελημάτων ημών. Επίβλεψον εξ ύψους αγίου σου, Κύριε, επί τον λαόν σου τον περιεστώτα, και απεκδεχόμενον το παρά σού πλούσιον έλεος, επίσκεψαι ημάς εν τη χρηστότητί σου, ρύσαι ημάς εκ της καταδυναστείας του Διαβόλου, ασφάλισαι την ζωήν ημών τοις αγίοις και ιεροίς νόμοις σου, Αγγέλω πιστώ φύλακι παρακατάθου τον λαόν σου, πάντας ημάς συνάγαγε εις την Βασιλείαν σου, δος συγγνώμην τοις ελπίζουσιν επί σε, άφες αυτοίς και υμίν τα αμαρτήματα, καθάρισον ημάς τη ενεργεία του αγίου σου Πνεύματος, διάλυσον τας καθ’ημών μηχανάς του εχθρού.

Επισυνάπτει και ταύτην την Ευχήν

Ευλογητός ει, Κύριε, Δέσποτα παντοκράτορ, ο φωτίσας την ημέραν τω φωτί τω ηλιακώ, και την νύκτα φαιδρύνας ταίς αυγαίς του πυρός, ο το μήκος της ημέρας διελθείν ημάς καταξιώσας, και προσεγγίσαι ταίς αρχαίς της νυκτός, επάκουσον της δεήσεως ημών, και παντός του λαού σου, και πάσιν ημίν συγχωρήσας τα εκούσια και τα ακούσια αμαρτήματα, πρόσδεξαι τας εσπερινάς ημών ικεσίας, και κατάπεμψον το πλήθος του ελέους σου και των οικτιρμών σου επί την κληρονομίαν σου. Τείχισον ημάς αγίοις Αγγέλοις σου όπλισον ημάς όπλοις δικαιοσύνοις σου, περιχαράκωσον ημάς τη αληθεία σου, φρούρησον ημάς τη δυνάμει σου, ρύσαι ημάς εκ πάσης περιστάσεως, και πάσης επιβουλής του αντικειμένου. Παράσχου δε ημίν και την παρούσαν εσπέραν, συν τη επερχομένη νυκτί, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν, αναμάρτητον, ασκανδάλιστον, αφάνταστον, και πάσας τας ημέρας της ζωής ημών πρεσβείαις της αγίας Θεοτόκου, και πάντων των Αγίων των απ’ αιώνός σοι ευαρεστησάντων.

Ο Ιερεύς επεύχεται

Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο την σην ειρήνην δεδωκώς τοις ανθρώποις, και την του παναγίου Πνεύματος δωρεάν, έτι τω βίω και ημίν συμπαρών, εις κληρονομίαν αναφαίρετον τοις πιστοίς αεί παρέχων, εμφανέστερον δε ταύτην την χάριν τοις σοίς μαθηταίς και Αποστόλοις σήμερον καταπέμψας, και τα τούτων χείλη πυρίναις στομώσας γλώσσαις, δι’ ων παν γένος ανθρώπων την θεογνωσίαν, ιδία διαλέκτω, εις ακοήν ωτίου δεξάμενοι, φωτί του Πνεύματος εφωτίσθημεν, και της πλάνης ως εκ σκότους απηλλάγημεν, και τη των αισθητών και πυρίνων γλωσσών διανομή, και υπερφυεί ενεργεία, την εις σε πίστιν εμαθητεύθημεν, και σε θεολογείν, συν τω Πατρί και τω αγίω Πνεύματι, εν μια θεότητι, και δυνάμει, και εξουσία κατηυγάσθημεν.

Συ ούν το απαύγασμα του Πατρός, ο της ουσίας και της φύσεως αυτού απαράλλακτος, και αμετακίνητος χαρακτήρ, η πηγή της σωτηρίας και της χάριτος, διάνοιξον καμού του αμαρτωλού τα χείλη, και δίδαξόν με πως δεί, και υπέρ ων χρη προσεύχεσθαι. Συ γαρ ει, ο γινώσκων το πολύ των αμαρτιών μου πλήθος, αλλ’ η ση ευσπλαγχνία νικήσει τούτων το άμετρον, ιδού γαρ φόβω παρίσταμαί σοι, εις το πέλαγος του ελέους σου την απόγνωσιν απορρίψας της ψυχής μου. Κυβέρνησόν μου την ζωήν, ο πάσαν ρήματι την κτίσιν αρρήτω σοφίας δυνάμει κυβερνών, ο εύδιος των χειμαζομένων λιμήν, και γνώρισόν μοι οδόν, εν η πορεύσομαι.

Πνεύμα σοφίας σου, τοις εμοίς παράσχου διαλογισμοίς, Πνεύμα συνέσεως τη αφροσύνη μου δωρούμενος. Πνεύμα φόβου σου τοις εμοίς επισκίασον έργοις και Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου, και Πνεύματι ηγεμονικώ το της διανοίας μου στήριξον ολισθηρόν, ίνα καθ’ εκάστην ημέραν, τω Πνεύματί σου τω αγαθώ, προς το συμφέρον οδηγούμενος, καταξιωθώ ποιείν τας εντολάς σου, και της σης αεί μνημονεύειν ενδόξου, και ερευνητικής των πεπραγμένων ημίν παρουσίας, και μη παρίδης με τοις φθειρομένοις του κόσμου εναπατάσθαι τερπνοίς, αλλά των μελλόντων ορέγεσθαι της απολαύσεως ενίσχυσον θησαυρών.

Συ γαρ είπας, Δέσποτα, ότι περ, όσα αν τις αιτήσηται εν τω ονόματί σου, ακωλύτως παρά του σού λαμβάνει συναιδίου Θεού και Πατρός, διό καγώ ο αμαρτωλός, εν τη επιφοιτήσει του αγίου σου Πνεύματος, την σην ικετεύω αγαθότητα. Όσα ηυξάμην, απόδος μοι εις σωτηρίαν.

Ναί, Κύριε, ο πάσης ευεργεσίας πλουσιοπάροχος δοτήρ αγαθός, ότι συ ει ο διδούς υπερεκπερισσού, ων αιτούμεθα. Συ ει ο συμπαθής, ο ελεήμων, ο αναμαρτήτως γεγονώς της σαρκός ημών κοινωνός, και τοις κάμπτουσι προς σε γόνυ, επικαμπτόμενος φιλευσπλάγχνως, ιλασμός τε γενόμενος των αμαρτιών ημών.

Δος δη, Κύριε, τω λαώ σου τους οικτιρμούς σου, επάκουσον ημών εξ ουρανού αγίου σου, αγίασον αυτούς τη δυνάμει της σωτηρίου δεξιάς σου, σκέπασον αυτούς εν τη σκέπη των πτερύγων σου, μη παρίδης τα έργα των χειρών σου.

Σοι μόνω αμαρτάνομεν, αλλά και σοι μόνω λατρεύομεν, ουκ οίδαμεν προσκυνείν Θεώ αλλοτρίω, ουδέ διαπετάζειν προς έτερον Θεόν τας εαυτών, Δέσποτα, χείρας. Άφες ημίν τα παραπτώματα, και προσδεχόμενος ημών τας γονυπετείς δεήσεις, έκτεινον πάσιν ημίν χείρα βοηθείας, πρόσδεξαι την ευχήν πάντων, ως θυμίαμα δεκτόν, αναλαμβανόμενον ενώπιον της σης υπεραγάθου βασιλείας.

Α΄ Γονυκλισία

Η πρώτη ευχή απευθύνεται στο πρώτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, τον Θεό-Πατέρα, πού ευδόκησε για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους να στείλει στον κόσμο τον Υιό Του και μετά την Ανάληψη Του το Άγιο Πνεύμα. Η ευχή αποτελεί μία παράκληση στο Θεό να δεχθεί την συγγνώμη για τα αμαρτήματα μας και να μας καθαρίσει με την ενέργεια του Αγίου Του Πνεύματος.

Συγκεκριμένα δια της ευχής ο λειτουργός απευθύνεται στο Θεό Πατέρα και µετά την απαρίθµηση των ιδιοτήτων του Θεού-Πατρός προσεύχεται στον Θεό–Πατέρα να δεχτεί τις προσευχές που προσφέρονται για τη συγχώρηση των αµαρτιών όλων όσοι είναι παρόντες. Επίσης, ζητεί από το Θεό να εισακούει τις προσευχές των ανθρώπων πάντοτε, κάθε µέρα εξαιρέτως δε, την ημέρα της Πεντηκοστής. Οι πιστοί που λαµβάνουν µέρος σ’ αυτή την ακολουθία αυτή αναγνωρίζουν τις αµαρτίες τους και οµολογούν ότι έφταιξαν, αλλά έχουν την ελπίδα τους στο έλεος και τη φιλανθρωπία του Θεού και ζητούν την άφεση των αµαρτιών δια του έργου του Αγίου Πνεύµατος.

Η δεύτερη ευχή έχει έναν εσπερινό χαρακτήρα. Ο λειτουργός ευλογεί το Θεό για την ηµέρα που πέρασε, ζητώντας συγχώρηση των αµαρτιών που έγιναν κατά τη διάρκεια της ηµέρας. Επειδή η νύχτα πλησιάζει ο λειτουργός προσεύχεται για την προστασία όλων των πιστών κατά τη διάρκεια της νύχτας. Επομένως η δεύτερη ευχή αποτελεί μια ευχαριστία προς τον παντοκράτορα Θεό, για όλα όσα μας χαρίζει και ταυτοχρόνως μια δέηση προς αυτόν για την συνέχιση της παροχής των αγαθών Του και για την ενδυνάμωση μας για την υπερνίκηση των πάσης φύσεως δεινών και πειρασμών.

Β΄ Γονυκλισία

Διά του έργου του Αγίου Πνεύµατος, ο άνθρωπος έφτασε στη κοινωνία µε τον Τριαδικό Θεό οµολόγησε τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύµα ως µία θεότητα, µία δύναµη και µία εξουσία. Η τρίτη λοιπόν ευχή απευθύνεται στον Ιησού Χριστό και αφού τον αποκαλεί απάγαυσμα του Πατρός (πού εκπέμπει, δηλαδή, την λάμψη του Πατέρα, που αντανακλά την ακτινοβολία Του), Τον καλεί να διδάξει πώς πρέπει να προσεύχεται ο άθρωπος. Οι Πατέρες θεωρούν την άρνηση της πίστεως και την αλλαγή θρησκείας ως βλασφημία του Αγίου Πνεύματος, κατά την οποία ο αρνητής και ο αλλαξοπιστήσας δεν επιτρέπει στο Άγιο Πνεύμα να ενεργήσει την μετάνοια και τη συγχώρηση και ως αμετανόητος παραμένει ασυγχώρητος. Όποιος, όμως, μένει στην αληθινή πίστη, όσο και αν είναι αμαρτωλός, έχει ελπίδα μετανοίας και συγχωρήσεως.

Από τον Χριστό ο άνθρωπος έχοντας επίγνωση των αδυναµιών του ζητεί την άφεση των αµαρτιών και το χάρισµα της σοφίας ώστε να µπορεί να διακρίνει µεταξύ των επίγειων και των αιώνιων αγαθών και, επιπλέον ο λειτουργός εύχεται ώστε ο Θεός να εκπληρώσει τα προς σωτηρία αιτήµατα των πιστών και να δεχτεί την προσευχή τους που προσφέρεται προς το Θεό ως θυµίαµα.

Η τέταρτη ευχή αποτελεί μια έκκληση στον ελεήμονα Χριστό να φανεί φιλεύσπλαχνος προς το δημιούργημα Του, τον άνθρωπο, και να τον προστατεύει από κάθε κακό, τόσο την ήμερα όσο και την νύχτα. Έχοντας και αυτή εσπερινό χαρακτήρα, το κείµενό της µοιάζει πολύ µε την δεύτερη ευχή, συμπληρώνοντας αυτή τη φορά ο λειτουργός και το αίτημα προς τον Θεό για την ηµέρα που έρχεται, ώστε ο άνθρωπος να είναι στηριγμένος στη πίστη και να προκόβει στο θέλημα του Θεού.

Κυριακή της Πεντηκοστής

Κυριακή της Πεντηκοστής – Γιορτή αύριο .

Την Πεντηκοστή τιμά αύριο  23 Ιουνίου, η Εκκλησία μας. «Τη αυτή ημέρα, Κυριακή ογδόη από του Πάσχα, την αγίαν Πεντηκοστήν εορτάζομεν.

Πνοή βιαία γλωσσοπυρσεύτως νέμει, Χριστός το θείον Πνεύμα τοις Αποστόλοις. Εκκέχυται μεγάλω ενί ήματι Πνεύμ’ αλιεύσι. Ταις των αγίων Αποστόλων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν»

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς, οι Απόστολοι και οι υπόλοιποι μαθητές του, καθώς και οι γυναίκες που από την αρχή τον είχαν ακολουθήσει, η Παναγία Παρθένος Μαρία η Μητέρα του, περίπου 120 άτομα, γύρισαν στο όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ και, μπαίνοντας στο υπερώο, δηλαδή στον πάνω όροφο του σπιτιού εκεί, περίμεναν με προσευχή την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με την υπόσχεση του Σωτήρα Χριστού. Στο μεταξύ εκεί, εξέλεξαν και τον Ματθία και τον συναρίθμησαν με τους ένδεκα Αποστόλους.

Τότε αυτοί πληρωθέντες από το Πνεύμα το Άγιο, άρχισαν να κηρύττουν και να καλούν τους ανθρώπους να βαπτισθούν και να λάβουν κι αυτοί την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ό,τι είχαν ακούσει και ζήσει κοντά στο Χριστό και δεν το είχαν τότε κατανοήσει, τώρα εν Αγίω Πνεύματι το γνώρισαν και το επαγγέλλονται στο λαό.

Τώρα γνωρίζουν ποια είναι η προοπτική της καινής ζωής και που πρέπει να οδηγήσουν το λαό, γι’ αυτό και τους πρώτους τρεις χιλιάδες που βαπτίστηκαν, τους οδηγούν στο Δείπνο της Ζωής, την Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας, όπου στο εξής θα βρίσκεται συναγμένη η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, θα τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και θα συμμετέχει έτσι στην αιώνια ζωή της Βασιλείας του Θεού.

Με την Πεντηκοστή δεν γεννήθηκε η Εκκλησία ως απλός θεσμός, αλλά ως συνεχής παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και γι’ αυτό η Πεντηκοστή δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη μια φορά κάποτε, αλλά είναι η ζωή της Εκκλησίας, ως αδιάκοπη κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.

Η Πεντηκοστή, αποτελεί τη γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας.

Ἀπολυτίκιον

Ήχος πλ. δ’.

Εὐλογητὸς εἶ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους, τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, καὶ δι’ αὐτῶν, τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας· φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

Κοντάκιον

Ἦχος πλ. δ΄.

Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε· καὶ συμφώνως δοξάζομεν, τὸ πανάγιον Πνεῦμα.

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 

Εν Πειραιεί τη 17η Ιουνίου 2024

 

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

(Σχόλιο στα θλιβερά και ανησυχητικά συμβαίνοντα στην «Eurovision»)

 

   Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στην πολύπλευρη και κυρίως πνευματική και ηθική κατάπτωση του αποστατημένου δυτικού κόσμου, που χαρακτηρίστηκε πολύ εύστοχα ως η «Πόρνη Βαβυλώνα», (Αποκ.17,1-2) της εποχής μας. Η αποστασία του οφείλεται κυρίως στον απόλυτα παρεφθαρμένο και αιρετικό Χριστιανισμό, τελείως ξένο προς τη γνήσια χριστιανική πίστη και ζωή, η οποία βιώνεται αποκλειστικά μέσα στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, την Ορθόδοξη. Έξω από αυτήν απουσιάζει η σώζουσα Χάρις του Θεού και ως εκ τούτου, καθίσταται αδύνατη η βίωση της εν Χριστώ ζωής και εν τέλει η ίδια η σωτηρία. Η διαστροφή του Ευαγγελίου από την αιρετική Δύση και ειδικά την ευρωπαϊκή ήπειρο και η απόσχισή της από την μία και αδιαίρετη Ορθόδοξη Εκκλησία, επέφερε νομοτελειακά, ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα, μια φρικτή κατιούσα πορεία από πτώση σε πτώση. Κατακτητικοί πόλεμοι, σταυροφορίες, γενοκτονίες, φεουδαρχία, τυραννία, δουλοκτημοσύνη, σκάνδαλα παιδεραστίας και ξεπλύματος μαύρου χρήματος κ.α. συνθέτουν το φρικώδες «μωσαϊκό» της ιστορικής της πορείας. Ο ευρωπαίος άνθρωπος, αηδιασμένος από όλα τα παραπάνω, και μεθυσμένος από το «κρασί» της αποστασίας, της ηδονοθηρίας, της αθεΐας, της αποθέωσης του ανθρωπίνου «εγώ» και των επιτευγμάτων του, εξέπεσε από τον αιώνιο προορισμό του, «παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις καὶ ωμοιώθη αυτοίς» (Ψαλ.48,13). Αυτό δείχνουν οι επιλογές του, τα έργα του, οι πίστεις του, οι σκέψεις του, οι επιδιώξεις του, ο τρόπος που ζει και επιδιώκει να τον επιβάλλει στους άλλους!

   Αντίθετα στην Ορθόδοξη Ανατολή, στη χιλιόχρονη Ρωμανία μας, την κακώς ονομαζόμενη από τους δυτικούς «βυζαντινή αυτοκρατορία», στην οποία βιώθηκε η ορθόδοξη πνευματικότητα, είναι παρούσα η θεία Χάρις, η οποία αδελφοποιεί τους λαούς και τα ανθρώπινα πρόσωπα, εξαφανίζει τις αντιπαλότητες μεταξύ των, μετριάζοντας και περιθωριοποιώντας τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητές τους, τις κοινωνικές εντάσεις και οι διασπάσεις. Παράλληλα, σε πολιτειακό επίπεδο, αποφεύχθηκε ο φεουδαρχικός και τυραννικός τρόπος διοικήσεως των λαών, ενώ στο εκκλησιαστικό επίπεδο βιώθηκε και εφαρμόσθηκε στις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας η αρχή της συναλληλίας, μια αρχή που ήταν άγνωστη στη Δύση, στην οποία κυριάρχησε η απολυταρχική εξουσία των παπών. Η κοινή ορθόδοξη πίστη, η βίωση των αρχών του Ευαγγελίου και ο συγκερασμός του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού με τις αιώνιες αξίες του χριστιανικού πολιτισμού δημιούργησε σταδιακά τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, έναν από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς της ιστορίας και υπήρξε η κύρια αιτία της αρμονικής συμβιώσεως προσώπων, κοινωνικών ομάδων και λαών για χίλια χρόνια. Καμία άλλη αυτοκρατορία στην ιστορική πορεία της ανθρωπότητος δεν άντεξε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

   Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από το περιβόητο και πολυδιαφημισμένο «Φεστιβάλ Ευρωπαϊκού τραγουδιού», την γνωστή «Eurovision 2024», όπου «καθρεπτίστηκε» το αληθινό τραγικό πρόσωπο της αποστατημένης Ευρώπης. Τα εκατομμύρια των τηλεθεατών είδαν με ευχέρεια αυτό το «πανηγύρι του διαβόλου», όπως το αποκάλεσαν πολύ εύστοχα κάποιοι, το οποίο υπήρξε ένας βαρύγδουπος, (και κακόηχος), ύμνος στην αμαρτία και κύρια στην θανάσιμη αμαρτία της ομοφυλοφιλίας. Προφανώς, δεν θα μπορούσαν οι σκοτεινοί διεθνείς κύκλοι, που προωθούν την ομοφυλοφιλία, να βρουν άλλο, πιο πρόσφορο τρόπο, για να την διαφημίσουν και να την προβάλουν στην ανθρωπότητα με το προσωπείο της «τέχνης», στρατευμένης  στην αποστασία.

   Διαφωτιστικό είναι το σχετικό δημοσίευμα: «Η Eurovision που κάποτε ήταν ένας διαγωνισμός για όλη την οικογένεια, έχει πλέον εξελιχθεί σε μια σκληροπυρηνική έκφραση της λεγόμενης woke ατζέντας και αυτό μάλιστα συνέβη πιο έντονα από τη στιγμή που οι ΛΟΑΤΚΙ έχουν καταφέρει  πλέον να ελέγχουν σχεδόν πλήρως το διαγωνισμό. Και όσο για τα αποτελέσματα και πως διαμορφώνονται τα τελευταία χρόνια, βλέπει κανείς μια σχεδόν απόλυτη ΛΟΑΤΚΙ κυριαρχία και ειδικά στη βαθμολογία των επιτροπών που μοιάζει καταφανώς στημένη και υπαγορευόμενη ως κυρίαρχη γραμμή. […] Για όποιον μας θεωρεί υπερβολικούς ας ρίξουμε μια μάτια στους νικητές του πιο πρόσφατου παρελθόντος και το πως σχετίζονται με τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και το συγκεκριμένο πανίσχυρο λόμπι…. Αν ξεκινήσουμε από το πιο μακρινό 2007 νικήτρια αναδείχθηκε η Σέρβα Μαρίγια Σερίφοβιτς με τραγούδι με φανερά ομοφυλοφιλικά υπονοούμενα, ενώ λίγα χρόνια αργότερα η ίδια αποκαλύφθηκε ως λεσβία.…Έτσι από το 2018 έχουμε σχεδόν πλήρη ΛΟΑΤΚΙ κυριαρχία όταν η Ισραηλινή Νέττα κερδίζει στο νήμα την Κύπρο της Ελένης Φουρέιρα. Το 2019 κερδίζει το διαγνωνισμό ο Ολλανδός Ντάνκαν Λόρενς που -όλως τυχαίως- είναι δηλωμένος bisexual. To 2020 δεν είχαμε διαγωνισμό λόγω covid, αλλά το 2021 τη νίκη παίρνει το Ιταλικό συγκρότημα Μάνεσκιν με extreme θηλυπρεπείς εμφανίσεις και τραγούδι με καλυμμένη gay προπαγάνδα… Ένα διάλλειμα δύο χρόνων, με τη συναισθηματική νίκη της δοκιμαζόμενης Ουκρανίας και της Σουηδέζας Λορίν που πέρσι έμοιαζε άχαστη και φέτος είχαμε το άφυλο “φρούτο” της Ελβετίας».

   Αλλά δεν ήταν μόνο η προώθηση της ομοφυλοφιλίας το ζητούμενο και ενεργούμενο στο εν λόγω «φεστιβάλ». Ήταν και η ξεκάθαρη προώθηση του σατανισμού! Σχολιαστής τόνισε: «Ακόμα και οι λάτρεις αυτής της αθλίας καταστάσεως, χωρίς ίχνος πολιτισμού και Παιδείας, τρόμαξαν με τις σατανιστικές τελετές, επιδείξεις μαύρης μαγείας και μάγισσες επί σκηνής». Χαρακτηριστικό και εύστοχο υπήρξε σχετικό σχόλιο της αγωνιστικής εφημερίδος «Ορθόδοξος Τύπος», με τίτλο: «Eurovision: Τὸ πανηγύρι τοῦ διαβόλου»! «Πραγματοποιήθηκε και εφέτος το κατ’ έτος “πανηγύρι του διαβόλου” στην αποστατημένη Ευρώπη. Ο λόγος για τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, όπου έδειξαν για μία ακόμα φορά οι ευρωπαϊκοί λαοί την απέχθειά τους προς το Χριστό, την προσκόλλησή τους στον Σατανά, τον πραγματικό “θεό” της Ευρώπης και την θέλησή τους να υποδουλωθούν στα πιο ταπεινά ορμέμφυτά τους. Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κάποιος ότι ο εκφυλισμένος αυτός ευρωπαϊκός θεσμός είναι ένας “ύμνος” στην αποστασία και στην αμαρτία! Ατάλαντοι, ακαλαίσθητοι, “καλλιτέχνες”, ντυμένοι κυριολεκτικά κουρέλια, ημίγυμνοι, ή και εντελώς γυμνοί, (Φινλανδία), τσίριζαν και έκραζαν, χοροπηδώντας σαν ουρακοτάγκοι, ποδοπατώντας ένα φωτεινό σταυρό! Το “τραγούδι” της Ιρλανδίας ήταν μία χυδαία σατανιστική παράσταση. Μία μάγισσα λικνίζονταν ερωτοτροπώντας με ένα δαίμονα! Τα περισσότερα τραγούδια εξυμνούσαν και πρόβαλλαν την ομοφυλοφιλία! “Νικητής” ένας Ελβετός, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως άφυλος, (ούτε άνδρας, ούτε γυναίκα)! Το ακόμα τραγικότερο είναι ότι ετούτο το διαβολικό πανηγύρι έσπασε “τα μηχανάκια” της τηλεθέασης σε όλο τον κόσμο. Εκατομμύρια τηλεθεατών παραληρούσαν, αποδεχόμενοι τα φρικτά μηνύματα». Η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της «κακής» Ρωσίας, Μαρία Ζαχάροβα δήλωσε: «Η Eurovision 2024 ξεπερνά κάθε όργιο, συμμορία, ἢ τελετουργική ιεροσυλία», προσθέτοντας ειρωνικά ότι, «η κηδεία της δυτικής Ευρώπης συνεχίζεται κανονικά».

Το ανησυχητικό είναι ότι σε τέτοιου είδους «πολιτισμικές εκδηλώσεις» λανσάρεται, όλο και περισσότερο, νέος τρόπος ζωής, κυρίως για τους νέους. Οι αφανείς προωθητές της «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» προωθούν μια πέρα για πέρα αντίχριστη ζωή, στερημένη από τις διαχρονικές αξίες του παρελθόντος, αφού «οι στίχοι των περισσότερων τραγουδιών τους θίγουν θέματα χωρισμών, μαγείας, εθισμού στα ναρκωτικά και κατάθλιψης».

   Το ακόμα χειρότερο είναι η άκρως επικίνδυνη «συμφιλίωση» με τον Σατανά που φθάνει μέχρι σημείου λατρείας του ως θεού. Λανσάρουν την ηδονοθηρία και τον δικαιωματισμό, ως δήθεν «σύγχρονες ατομικές κατακτήσεις», τις οποίες στερεί η πίστη στο Θεό και η «παρωχημένη» χριστιανική ηθική. Μέσα από τέτοιες εκδηλώσεις και γενικά από τον «βομβαρδισμό» από τα Μ.Μ.Ε. και το διαδίκτυο, προωθούν τις ολέθριες αρχές της «Νέας Υδροχοϊκής Εποχής», η οποία «έρχεται να απαλλάξει τον άνθρωπο από τα δεσμά του παρελθόντος», να θέσει τον άνθρωπο ως «το κέντρο του κόσμου» και να ανεβάσει το ανθρώπινο «εγώ» στη σφαίρα του Θεού, με το φρικτό «δόγμα»: «Θεός είναι ο άνθρωπος και δεν υπάρχει Θεός εκτός από αυτόν»! Ο Σύγχρονος άνθρωπος καλείται να ζήσει όπως αυτός θέλει, ό,τι υπαγορεύει το «εγώ» του. Το «ευαγγέλιο» της «Νέας Εποχής» συνοψίζεται στη διδασκαλία του θεμελιωτή του Νεοσατανισμού, Κρόουλι: «Κάνε αυτό που θέλεις, αυτό θα είναι το σύνολο του νόμου»! Στο φρικτό «ευαγγέλιό» του: το «Βιβλίο του Νόμου» έγραψε: «Γκρεμιστείτε! Ανατιναχτείτε! Φτύνω στα άρρωστα από μέθη δόγματα σας»!

   Σχετικά με τη Νέα Εποχή έχει γράψει τα εξής ο π. Κυριακός Τσουρός, Γραμματέας της Σ.Ε. επί των Αιρέσεων: «Κύρια “δόγματα” της “Νέας Εποχής του Υδροχόου” είναι η “πίστη” σε απρόσωπο “θεό” και η κατάργηση της διακρίσεως μεταξύ καλού και κακού. Ο άνθρωπος της “Νέας Εποχής” είναι “θεός” κατ’ ουσίαν, ή αλλοιώς “εκροή” του “θεού”. Κατά συνέπειαν, αναζήτηση του Θεού έξω από τον άνθρωπο δεν νοείται…Ο αυτοθεοποιημένος και αυτονομημένος αυτός άνθρωπος της “Νέας Εποχής” είναι εκείνος, ο οποίος χαράσσει και τον “ηθικό νόμο”. Κατά τον “νόμο” αυτό ο άνθρωπος μπορεί να ζει όπως θέλει, να κάνει ό,τι θέλει. Το καλό και το κακό είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, χωρίς καμία ουσιαστική διαφορά»! Ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος τόνιζε: Γνωρίζουν πολύ καλά οι ιθύνοντες του «νέου τρόπου ζωής», πως «Η Χριστιανική αντίληψη περί Θεού, περί ανθρώπου, περί κόσμου και περί σωτηρίας, η ουσιαστική σύνδεση ανάμεσα στην χριστιανική πίστη και στην καθημερινή μας ζωή θα προσφέρει στους νέους την απαραίτητη αυτοσυνειδησία του χριστιανού, θα τον καλύψει πνευματικά και θα αποτρέψει την εσωτερική του αναζήτηση στην οποία εξωθείται από τα ποικίλα υπαρξιακά κενά».

   Ιδού λοιπόν ποιοι είναι οι βαθύτεροι και ανομολόγητοι στόχοι σε πανηγύρια τύπου «Eurovision»! Οι σχεδιαστές της Νέας Εποχής επιδιώκουν να δημιουργήσουν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την ανάδειξη μιάς παγκόσμιας κυβερνήσεως με ένα παγκόσμιο ηγέτη, ενός πλανητάρχη που θα λύσει όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητος. Γιά νά επιτύχουν αυτό τόν στόχο δέν θέλουν κοινωνία ρωμαλέα μέ κοινωνική συνοχή, κοινωνία που θα διαπνέεται από τις ηθικές αρχές και αξίες του ευαγγελίου και από την αγάπη προς την πατρίδα. Δέν θέλουν ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες, αλλά άβουλα όντα, ανθρώπους ρομπότ, απογυμνωμένους από κάθε έννοια αρετής, ανδρείας και ηρωϊσμού, ανθρώπους που θα εκτελούν πειθήνια και χωρίς αντιρρήσεις τις εντολές, που θα δέχονται άνωθεν. Θέλουν να διαμορφώσουν μια κοινωνία ανθρώπων υποδουλωμένων στο χρήμα, στις ηδονές, στα ναρκωτικά και σε κάθε είδους σεξουαλική διαστροφή, όπως η ομοφυλοφιλία. Και αυτό το κάνουν διότι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι άνθρωποι χωρίς ρίζες, χωρίς αξίες και ιδανικά, χωρίς ηθική προσωπικότητα και ηθικές αντιστάσεις απέναντι στό πολύμορφο κακό, στη διαφθορά και στη διαστροφή είναι ένα άμορφο υλικό, μια μάζα εύκολα χειραγωγήσιμη. Δεν είναι άλλωστε χωρίς σημασία οι κυκλοφορούσες «ντιρεκτίβες» κύκλων της «Νέας Τάξεως Πραγμάτων», ότι το νέο ανελεύθερο μοντέλο της κοινωνίας θα είναι αυτό της πάλαι ποτέ Σοβιετίας και της σημερινής Κίνας!

   Κλείνουμε, εκφράζοντας την ανησυχία μας για τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην σύγχρονη κοινωνία και περισσότερο στην ελληνική. Με βάση τα δεδομένα που έχουμε σήμερα μπορούμε να συμπεράνουμε σχεδόν με βεβαιότητα, ότι η πλήρης κατάρρευση του δυτικού κόσμου είναι ζήτημα χρόνου και είναι ενδεχόμενο να συμπαρασύρει και εμάς, αφού «ανήκουμε στη Δύση», αν δεν μετανοήσουμε και δεν αντισταθούμε με κάθε νόμιμο μέσον στα άνομα σχέδια των σκοτεινών δυνάμεων της αποστασίας.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και παραθρησκειών

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΟΝ Ο.Η.Ε. ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΜΙΣΟΓΥΝΙΣΜΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 

Εν Πειραιεί τη 10η Ιουνίου 2024

 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΟΝ Ο.Η.Ε. ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΜΙΣΟΓΥΝΙΣΜΟΥ.

 

   Όταν η παγκόσμια κοινότητα εόρταζε την «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας», (8 Μαρτίου 2024), ευαισθητοποιημένη οργάνωση απέστειλε στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, (ΟΗΕ), καταγγελία για την κατάφορη καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών από το Ισλάμ. Για τις συνεχείς και κατά χιλιάδες δημοσιοποιημένες βιαιοπραγίες, τη στέρηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τους βιασμούς, την σεξουαλική σκλαβιά, την φρικώδη κλειτοριδεκτομή στα μικρά κορίτσια, τον υποχρεωτικό γάμο ανήλικων κοριτσιών, την στέρηση στοιχειώδους εκπαίδευσης, τον περιορισμό στους γυναικωνίτες, την πολυγαμία των ανδρών σε βάρος των γυναικών, την υποχρεωτική αμφίεση, (μπρούργκα, καλύπτρα κεφαλής και προσώπου), τον περιορισμό τους σε διαφορετικό χώρο των τζαμιών από τους άνδρες, την στέρηση, (στις περισσότερες ισλαμικές χώρες), του δικαιώματος ψήφου, την απαγόρευση κυκλοφορίας σε δημόσιους χώρους χωρίς συνοδό, κλπ.  

   Η είδηση έχει ως εξής, όπως δημοσιοποιήθηκε στο Gatestone Institute: «Η Σαρία, ο αυστηρός Ισλαμικός Νόμος που ακολουθείται από πολλές χώρες, έχει πολλές διακρίσεις κατά της γυναίκας, την οποία σε πολλές περιπτώσεις θεωρεί όχι μόνο κατώτερη του άνδρα, αλλά και κτήμα του. Ο άνδρας ουσιαστικά έχει την οποιαδήποτε εξουσία πάνω στην γυναίκα, η οποία δεν έχει καν δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί. Την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, στις 8 Μαρτίου 2024, η οποία, μεταξύ άλλων, καθιερώθηκε για να υπάρχει ευαισθητοποίηση για τη βία κατά των γυναικών, υποβλήθηκε στα Ηνωμένα Έθνη επίσημη καταγγελία για τον τρόπο με τον οποίο η Σαρία (ισλαμικός νόμος) κακοποιεί τις γυναίκες, με τον τίτλο, “Θεματική Καταγγελία προς το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τα Ηνωμένα Έθνη σχετικά με τα παγκόσμια και συνεπή πρότυπα κατάφωρων, αξιόπιστα πιστοποιημένων και συνεχιζόμενων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών που προκαλούνται από τη Σαρία”». Να προσθέσουμε πως ακόμη πιο φρικτή είναι η μεταχείριση μη μουσουλμάνων γυναικών από άνδρες μουσουλμάνους, οι οποίοι εφαρμόζουν όλα τα παραπάνω στον υπερθετικό βαθμό.

   Είναι, νομίζουμε, η πρώτη φορά που γίνεται επίσημη καταγγελία στον διεθνή αυτόν Οργανισμό, ο οποίος υποτίθεται ότι ιδρύθηκε και λειτουργεί για να προασπίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, να θέτει στο περιθώριο τις απάνθρωπες πρακτικές του παρελθόντος, να παρεμβαίνει και να επιβάλλει την ειρήνη σε εμπόλεμες περιοχές και να συμφιλιώνει τα έθνη και τους λαούς. Ωστόσο η πραγματικότητα μαρτυρεί, ότι οι όντως προοδευτικοί και ελπιδοφόροι αυτοί στόχοι του Ο.Η.Ε. μένουν ανεκπλήρωτοι, «λευκό χαρτί», προφανώς διότι οι σκοτεινές δυνάμεις και οι αφανείς κοσμοκράτορες του αιώνος τούτου παρεμβαίνουν στο έργο του και ματαιώνουν τις χρήσιμες παρεμβάσεις του. Πληθώρα αποφάσεών του δεν εφαρμόζεται, με τρανταχτό παράδειγμα την παράνομη παρουσία στην μαρτυρική Κύπρο στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας εδώ και μισόν αιώνα, ή την επανειλημμένη καταδίκη του Σιωνισμού, ως ρατσιστική οργάνωση.

   Έχει, πιστεύουμε, έχει ιδιαίτερη σημασία και αξία η ως άνω καταγγελία, διότι η ισλαμική διδασκαλία, όπως είναι αποτυπωμένη στο Κοράνιο, την Σαρία (ισλαμικό νόμο) και την Χαντίθ, (ισλαμική παράδοση), έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές του Ο.Η.Ε. προς τις πάμπολλες διακηρύξεις του. Αλλά δυστυχώς δεν γνωρίζουμε, αν ως τώρα, έχει καταδικάσει τις κατάφορες καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ισλάμ.

   Με την ιστορικής σημασίας αυτή καταγγελία καλείται ο Ο.Η.Ε. να πάρει θέση, να καταδικάσει τον ισλαμικό μισογυνισμό και να ζητήσει από την διεθνή κοινότητα να επιβάλλει στις ισλαμοκρατούμενες χώρες να σεβαστούν τα δικαιώματα των γυναικών. Όπως αναγράφεται στο δημοσίευμα «στην καταγγελία αναφέρεται ότι σύμφωνα με τους ορισμούς του ίδιου του ΟΗΕ, τα θέματα που καταγγέλλονται δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως “ισλαμοφοβία”». Εδώ να διευκρινίσουμε πως τα τελευταία χρόνια σκοτεινοί κύκλοι έχουν εφεύρει τον όρο «φοβία» για κάθε αντίθεση προ κάτι το διαφορετικό, (π.χ. ισλαμοφοβία, ομοφοβία, κλπ). Φρόντισαν δε να ποινικοποιήσουν ακόμα και την κριτική κατά θρησκευτικών και λοιπών ομάδων, κολλώντας την «ρετσινιά» του «ρατσιστή» σε όποιον την εκδηλώνει δημόσια!

   Το δημοσίευμα συνεχίζει, εισερχόμενο στην ουσία του ισλαμικού μισογυνισμού: «Για να αποδειχθεί ότι η Σαρία είναι η βασική πηγή όλου του μισογυνισμού, η καταγγελία παραθέτει εκτενώς δομικά στοιχεία της Σαρία, κυρίως από το Κοράνι……Στην καταγγελία ζητείται από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ να κάνει πολλά πράγματα, για να σταματήσει η παραβίαση των δικαιωμάτων των γυναικών. Αρχικά γίνεται σύσταση να ζητηθεί από τον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC), ο οποίος ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί τον μουσουλμανικό κόσμο στον ΟΗΕ, να παράσχει μια “ενιαία ενοποιημένη απάντηση” καθώς και “μία τυποποιημένη, παγκόσμια κωδικοποίηση της Σαρία και μια εξήγηση στο γιατί η Σαρία δεν πρέπει να θεωρείται θεμελιώδης αιτία παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών”». Στην καταγγελία προτείνεται «ο διορισμός δύο μη μουσουλμάνων εισηγητών, ένας για την ελευθερία της θρησκείας, ή των πεποιθήσεων και ένας για την βία κατά των γυναικών».

   Το πρόβλημα εν προκειμένω είναι ότι οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι φάσκουν και αντιφάσκουν, όταν καλούνται να ερμηνεύσουν τη βαρβαρότητα της θρησκείας τους. Όταν καλούνται να απολογηθούν γι’ αυτήν, καταφεύγουν σε «παρερμηνείες» του Κορανίου, της Σαρία και της Χαντίθ. Χαρακτηριστική περίπτωση κάποια παλαιότερη εισήγηση του κ. Ιρφάν Μολά, εκπαιδευτικού – ιεροδιδασκάλου του Ισλάμ, με τίτλο: «Στερεότυπα, στάσης ζωής που γεννούν βία – Η οπτική του Ισλάμ», ο οποίος τόνισε μεταξύ των άλλων τα εξής: «Τα τελευταία χρόνια πιστεύω πως κάθε σωστός μουσουλμάνος νιώθει ντροπή και αίσχος, που κάποιοι άνθρωποι στον πλανήτη ονομάζουν τους εαυτούς τους υποταγμένους στο θέλημα του Αλλάχ και στο όνομα του σκοτώνουν, καταστρέφουν, εξαπατούν αθώους ανθρώπους, και μουσουλμάνους ανάμεσά τους, πιστεύοντας πως αυτό είναι το σωστό και το δίκαιο….Η συμπεριφορά τους [εννοεί των μουσουλμάνων], προς τις γυναίκες είναι βίαιη, σκληρή και πολλές φορές απάνθρωπη, βάναυση και καταστροφική. Δεν ξέρω πώς αυτοί οι άνθρωποι ερμηνεύουν τις διδασκαλίες του Προφήτη και φυσικά εννοείται πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με το Ισλάμ». Η απάντησή μας είναι ότι έχουν και παραέχουν σχέση με το Ισλάμ, αφού τα ανωτέρω υπαγορεύει με κάθε σαφήνεια η επίσημη διδασκαλία του. Η καλύτερη ερμηνεία των διδασκαλιών του «προφήτη» τους είναι η ίδια η συμπεριφορά του προς τις γυναίκες και ιδιαίτερα προς την ανήλικη, (9χρονη), Αϊσέ, την οποία κακοποιούσε ο ίδιος σεξουαλικά, αλλά και ο «στρατός» των ερωμένων του. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, φτηνές δικαιολογίες.

   Γύρω από το θέμα του ισλαμικού μισογυνισμού ασχοληθήκαμε και σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας. Οι αγαπητοί μας αναγνώστες, που θέλουν να ενημερωθούν γι’ αυτές, ας επισκεφτούν την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Εδώ με άκρα συντομία παραθέτουμε κάποια από τα πάμπολλα εδάφια του Κορανίου,  που αποδεικνύουν του λόγου του αληθές.

   Στη σούρα, (Κορ. Αι Γυναίκες, 4:38) του Κορανίου αναφέρεται το εξής: «Οι άνδρες είναι ανώτεροι των γυναικών ένεκα της ιδιότητος δι’ ης ο Θεός ύψωσε τους μεν επί των δε». Οι άνδρες αφού θεωρούνται ανώτεροι των γυναικών, δεν μπορούν  να τις μεταχειρίζονται σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες, ακόμα και με τη βία; Ασφαλώς ναι! Η ανισότητα ανδρός και γυναικός στο Ισλάμ δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ενδοοικογενειακή βία.

   Σε άλλο σημείο του Κορανίου αναφέρεται πως οι γυναίκες «οφείλουσι να εκπληρώσι τα εαυτών καθήκοντα ως αρμόζει, οι δε άνδρες να προσφέρονται προς αυτάς μετά δικαιοσύνης, αλλ’ έχουσι την εαυτών εξουσίαν», (Κορ. Η Βους, 2:228). Η ρητή αυτή εντολή δίνει στον άνδρα την δυνατότητα να κρίνει, τι κατά τη γνώμη του θεωρεί ως δίκαιο και να πράξει σε κάθε μια συγκεκριμένη περίπτωση το θέλημά του, όποτε και όπως αυτός επιθυμεί, ανεξάρτητα από τη θέληση της γυναίκας. Με τη λέξη «οφείλουσι», το Κοράνιο δεν αφήνει στη γυναίκα να έχει άλλη επιλογή, παρά να παραδοθεί στη θέληση του άνδρα. Αν του αντισταθεί, αυτός έχει το «ιερό δικαίωμα» να την αναγκάσει!

   Στη σούρα «Κορ. Η Αγελάδα» (2:223), αναφέρεται το εξής: «Οι γυναίκες σας είναι  για σας, όπως η καλλιεργήσιμη γη.  Καλλιεργείστε την  όποτε  κι  όπως  θέλετε…». Πράγμα που σημαίνει ότι η γυναίκα είναι έρμαιο στα χέρια του άνδρα  της, σκεύος ηδονής. Όπως η γη βιάζεται και σχίζεται με το αλέτρι για να καλλιεργηθεί από τον γεωργό, το ίδιο θα πρέπει να γίνεται και με τη γυναίκα. Ως «καλλιέργεια» μπορεί να λογιστεί ακόμη και ο βιασμός, ή ο ξυλοδαρμός!

   Στη Σούρα (Ελ- Νισά, Αι Γυναίκες, 4,34) του Κορανίου δίνεται η δυνατότητα στον άνδρα να δέρνει τη σύζυγό του, όταν νομίζει ότι δεν συμμορφώνεται με τη δική του θέληση: «Όσο για τις γυναίκες εκείνες, που φοβάστε για την παρακοή τους συμβουλέψτε τες πρώτα, έπειτα αρνηθείτε να μοιραστείτε μαζί τους το κρεβάτι τους και τέλος να τις δείρετε ελαφριά. Αν όμως επιστρέψουν, στην υπακοή, μην χρησιμοποιήστε εναντίον τους μέσα ενοχλητικά….Ο Αλλάχ σας  διατάζει  όσον αφορά  τη μοιρασιά της κληρονομιάς στα παιδιά σας. Για το αρσενικό ένα μερίδιο ίσο  με το μερίδιο  δύο θηλυκών» (Κορ.4:11). Ιδού η «θεολογική» θεμελίωση της «κατωτερότητας των γυναικών» και της χειροδικίας στο Ισλάμ. Προφανώς, οι εφαρμόζοντες αυτές τις ακριβείς εντολές του Κορανίου είναι οι συνεπείς και αληθινοί μουσουλμάνοι και μη γνήσιοι, όσοι δεν τις εφαρμόζουν.

   Στην καταγγελία προς τον Ο.Η.Ε. τεκμηριώνεται πως ο κατάφορος μισογυνισμός του Ισλάμ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές και τα ψηφίσματά του. Καλείται ο διεθνής Οργανισμός να απαντήσει, γιατί κωφεύει στις ισλαμικές θηριωδίες κατά των γυναικών σε όλο τον κόσμο. Καλείται να λάβει ενεργό και αποτελεσματικό ρόλο, υπερασπιζόμενος τα δικαιώματά τους. Στην  αντίθετη περίπτωση αναφέρει πως «εάν, όπως είναι πιθανό, τα Ηνωμένα Έθνη δεν ανταποκριθούν, θα έχει αποδειχτεί για άλλη μια φορά ότι είναι ένας νεκρός και διεφθαρμένος οργανισμός».

   Κλείνοντας θεωρούμε την εν λόγω καταγγελία προς τον Ο.Η.Ε. ως μια θαρραλέα ενέργεια, με ιστορικές προεκτάσεις. Παρά ταύτα δεν τρέφουμε αυταπάτες πως ο διεθνής αυτός Οργανισμός θα την θέσει σε εφαρμογή, αλλά είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι θα την θέσει στο αρχείο, ακόμα και αν σε κάποια ολομέλεια καταδικαστεί ο ισλαμικός μισογυνισμός. Πιστεύουμε και εμείς, μαζί με τους συντάκτες της καταγγελίας, πως ο Ο.Η.Ε. «θα αποδειχτεί για άλλη μια φορά ότι είναι ένας νεκρός και διεφθαρμένος οργανισμός»!

 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

ΣΕ ΤΙ ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΝ ΟΙ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΕ ΝΑΟΥΣ;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 

Εν Πειραιεί τη 3η Ιουνίου 2024

 

ΣΕ ΤΙ ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΝ ΟΙ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΕ ΝΑΟΥΣ;

 

   Έχουμε επισημάνει πολλές φορές ότι ο σύγχρονος κόσμος βρίσκεται βουτηγμένος σε ένα πρωτοφανές πνευματικό τέλμα. Βιώνει προφανώς τη χειρότερη και εφιαλτικότερη πνευματική σύγχυση όλων των εποχών. Μετά την κατάρρευση των υλιστικών ιδεολογιών και των αθεϊστικών καθεστώτων της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενώσεως παρατηρείται μια απροσδόκητη στροφή του σημερινού ανθρώπου όχι προς τη υγιή και σώζουσα διδασκαλία της Εκκλησίας μας, τις αρχές και αξίες του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, αλλά προς τις αρχές, τις αξίες και την ιδεολογία ενός άκρως αντιχριστιανικού κινήματος και ιδεολογικού ρεύματος, αυτού της λεγόμενης «Νέας Εποχής» και του Αποκρυφισμού.

   Το σκοτεινό αυτό κίνημα έχει διαποτίσει με την αντίχριστη ιδεολογία του μέγα μέρος της ανθρωπότητος και έχει διαμορφώσει νέα δεδομένα, καταστροφικά και ολέθρια για την πνευματική της πορεία. Οι ηγήτορές του, που ρυθμίζουν τις τύχες της ανθρωπότητος εδώ και αιώνες τώρα, φρόντισαν να εισαγάγουν σ’ αυτό μια νέα πρωτόγνωρη «πνευματικότητα», η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο αντίποδας της γνήσιας πνευματικότητος, που είναι καρπός της Χάριτος του παναγίου Πνεύματος. Η «θεολογία» αυτής της «πνευματικότητος» προέρχεται κατά μέγα μέρος από το θρησκειοφιλοσοφικό κίνημα της «Θεοσοφίας» και τα σύγχρονα πολυθεϊστικά και ειδωλολατρικά θρησκεύματα της Άπω Ανατολής, (Ινδουισμός, Βουδισμός, Κομφουκιανισμός, Ταοϊσμός, Τζαϊνισμός κλπ). Ο πιο εκλεκτός καρπός, το γνησιότερο πνευματικό τέκνο αυτής της σατανικής «πνευματικότητος» είναι, όπως έχουμε και άλλες φορές αναφέρει, ο Οικουμενισμός, η φοβερότερη και σατανικότερη αίρεση όλων των εποχών, η οποία σχετικοποιεί και ταυτόχρονα ομογενοποιεί όλες τις θρησκευτικές πίστεις και μαζί την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού.

   Κεντρικός στόχος και επιδίωξη των προωθητών του Οικουμενισμού και της Νέας Τάξεως Πραγμάτων είναι η αλλοίωση του φρονήματος των πιστών. Όπως έλεγε ο μακαριστός πρωτ. κυρός Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, δεν θέλουν τις Εκκλησίες αδειανές από πιστούς, αλλά γεμάτες. Με πιστούς όμως που θα έχουν παρεφθαρμένη την ορθόδοξη θρησκευτική πίστη, που δεν θα απολυτοποιούν τη δική τους πίστη σε σχέση με τα πιστεύματα των άλλων θρησκειών. Με πιστούς δηλαδή που θα είναι διαποτισμένοι από ένα «πνεύμα ανεκτικότητας», τόσο ευρύ και πλατύ, ώστε να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν σε κάθε άλλη θρησκεία τον ίδιο Θεό και την ίδια δυνατότητα σωτηρίας.

   Μια άλλη επιδίωξη, εξ’ ίσου σπουδαία, παρεμφερής με την προηγούμενη, είναι η επικράτηση του κοσμικού φρονήματος μεταξύ των πιστών, έτσι ώστε να επιτευχθεί η πλήρης εκκοσμίκευση της Εκκλησίας. Σύμφωνα μ’ αυτήν η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού οφείλει να αθετήσει την ποιμαντική της αποστολή, να οδηγεί δηλαδή τον πιστό λαό του Θεού στον αγιασμό και στη θέωση. Οφείλει να παύσει να ανυψώνει τους πιστούς από τα πρόσκαιρα στα αιώνια, αλλά θα πρέπει να μεταβληθεί σε ένα πολιτιστικό, ή φιλανθρωπικό Σωματείο, διοργανώνοντας διάφορες πολιτιστικές, ή άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις, ακόμη και μέσα στους Ναούς.

   Στις γραμμές που ακολουθούν θα αναφερθούμε εν ολίγοις σ’ αυτή την τελευταία επιδίωξη, στην επικράτηση δηλαδή μιάς επικίνδυνης, κοσμικής νοοτροπίας, η οποία παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις τον τελευταίο καιρό. Πρόκειται για την προσπάθεια αποϊεροποίησης των Ιερών Ναών, χρησιμοποιώντας τους για διαφορετικούς, από την Θεία Λατρεία σκοπούς, με την πραγματοποίηση συναυλιών και κονσέρτων με συνοδεία μουσικών οργάνων, ή και άλλων κοινωνικών εκδηλώσεων. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις οι Ναοί χρησιμοποιούνται όχι για την πνευματική οικοδομή των πιστών, αλλά για την προβολή προσώπων με αντιεκκλησιαστικό φρόνημα!

   Δυστυχώς το θλιβερό αυτό φαινόμενο εξαπλώνεται σε όλο και περισσότερους Ναούς σε Ελλάδα και Εξωτερικό και τείνει να πάρει μορφή επιδημίας. Ο σεβαστός μας αγωνιστής και σοφός πανεπιστημιακός διδάσκαλος πρωτ. π. Θεόδωρος Ζήσης, ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, γράφει: «Ακόμη και αν δεν γνωρίζει κανείς τους ιερούς κανόνες, που προβλέπουν αυστηρές ποινές για όσους μετατρέπουν τους ιερούς χώρους σε ‘κοσμικά καταγώγια’, απλές θεολογικές γνώσεις και απλές αρχές ευσεβείας κραυγάζουν ότι οι ιεροί ναοί είναι ιεροί τόποι και όλα όσα υπάρχουν μέσα στο ναό είναι ιερά πράγματα. Μοναδική και αποκλειστική χρήση τους είναι η λατρεία και η εξύμνηση του Θεού και η τέλεση των ιερών Μυστηρίων. Όσοι δραστηριοποιούνται και ενεργούν μέσα στους ναούς έχουν ειδική μυστηριακή Χάρη και αποστολή, όπως οι κληρικοί των τριών βαθμών της ιερωσύνης, αλλά και οι άλλοι καθίστανται στα διακονήματά τους, όπως οι ιεροψάλτες, οι αναγνώστες, οι νεωκόροι, με ειδική ιεροτελεστική ευχή και ακολουθία. Οι εκκλησιαζόμενοι επίσης μεταβαίνουν στους ναούς, όχι για να ακούσουν κοσμικά τραγούδια από κοσμικούς τραγουδιστές με κοσμικό περιεχόμενο, αλλά μόνον τα ευαγγελικά λόγια, ψαλμούς και ύμνους και ωδές πνευματικές, ώστε να αποσπασθούν από τα γήϊνα και να υψωθούν προς τα ουράνια. Ο ναός είναι οίκος του Θεού, είναι ο ουρανός επί της γης. Μπορεί κανείς να τον μεταβάλει σε κοινό οίκο, σε γη, σε χώρο κοσμικών και γήϊνων εκδηλώσεων; Τι νόημα τότε έχουν τα λειτουργικά “άνω σχώμεν τας καρδίας”, “τας θύρας τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν”, “τα άγια τοις αγίοις”;». Παρακάτω προσθέτει: «Ήδη στην Παλαιά Διαθήκη ο προφητικός λόγος είναι πολύ αυστηρός για όσους δεν διαστέλλουν μεταξύ ιερού και βεβήλου: ‘Οι ιερείς αυτής, (της Ιερουσαλήμ), ηθέτησαν τον νόμον μου και εβεβήλουν τα άγιά μου. Αναμέσον αγίου και βεβήλου ού διέστελλον και αναμέσον καθαρού και ακαθάρτου…και εβεβηλούμην εν μέσω αυτών’, (Ιεζ. 22,26)». Ο δε προφήτης Ησαΐας συμπληρώνει: «ο γαρ οίκος μου οίκος προσευχής κληθήσεται πάσι τοις έθνεσι», (56,7).

   Και ενώ το κακό προϊόντως του χρόνου γιγαντώνεται, η Εκκλησία δυστυχώς παραμένει αδρανής, καθώς φαίνεται απρόθυμη να αντιμετωπίσει συνοδικά το ζήτημα, με αποτέλεσμα σήμερα η βεβήλωση αυτή να έχει καταντήσει ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Παρακάτω μνημονεύουμε μερικές μόνο αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις.  

   Σχετικό δημοσίευμα αναφέρει: «Με τις κοσμικές συναυλίες μέσα στους Ιερούς Ναούς, χαλάνε την λαϊκή ευσέβεια. ‘50+ δωρεάν συναυλίες για το Πάσχα: Σε εκκλησίες, μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους’, γράφει δημοσίευμα στον ηλεκτρονικό τύπο. Για την άμβλυνση της θρησκευτικής ταυτότητας των Ορθόδοξων Ελλήνων βλέπουμε τις κοσμικές συναυλίες μέσα στους Ιερούς Ναούς να παίρνουν διαστάσεις επιδημίας. Παράλληλα, εμφανίστηκε και ένα νέο φρούτο, το ‘φεστιβάλ λατρευτικής μουσικής’! Η Ορθοδοξία προκαλεί αλλεργία στην ενοποιημένη Ευρώπη, η εκκοσμίκευση πρέπει να προχωρήσει. Αυτό που είναι σχεδόν απίστευτο να δεχθεί κανείς είναι το γεγονός ότι όλα γίνονται με την σύμφωνη γνώμη των Μητροπολιτών».

   Στην Πάτρα, στον Ιερό Ναό της Παντάνασσας, πραγματοποιήθηκε στις 18.4.2024, συναυλία σε Ναό στην οποία «κάλυψαν» με μπλε φωτισμό, ώστε να μη φαίνονται κατά το δυνατόν, τα πρόσωπα των Αγίων στο τέμπλο.

   Ο Ιερός Ναός Ευαγγελίστριας Πειραιώς διοργάνωσε την φετινή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, στα πλαίσια των εκδηλώσεων «Ενορία εν δράσει» ένα καλλιτεχνικό δρώμενο εντός του Ιερού Ναού, με τίτλο: «Μια Πέμπτη μια Σαρακοστή»: «Θρηνωδούσα Μήτηρ»: Φωνητικό & Ορχηστρικό Σύνολο «Καλλιτεχνήματα». Η εκδήλωση περιλάμβανε ύμνους κλασσικής μουσικής προς την Υπεραγία Θεοτόκο που θρηνεί ως μητέρα του Ιησού Χριστού κατά τη διάρκεια της Σταύρωσής Του, από την εποχή της Αναγέννησης έως τον 20ο αιώνα. Ο Ιερός Ναός, στην ανακοίνωση που δημοσίευσε, παραθέτει τα μουσικά κομμάτια και τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στην εκδήλωση: «Θα ακουστούν τα έργα: Stabat Matter των J. Browne (απόσπασμα), F. Tuma (απόσπασμα), J. Rheinberger & Z. Kodaly. Με το Φωνητικό Σύνολο ‘Καλλιτεχνήματα’: Ρέα Βουδούρη, Μαριλένα Καρβελά, Κωνστασντίνος Καρβέλης, Κωνσταντίνος Κονδύλης, Λαμπριανός Κυριακίδης, Μαριλένα Λιώση, Κώστας Παπαλέξης, Βασιλική Τσιριγώτη. Συμμετέχει το Ορχηστρικό Σύνολο ‘Καλλιτεχνήματα’: Λαμπριανός Κυριακίδης (βιολί), Μάξιμος Αποστολάκης (βιολί), Ελένη Σπαχή (βιόλα), Κλεοπάτρα Δαρδάλη (τσέλο), Ελένη Μπιλμπίλογλου (κοντραμπάσο), Μαριάννα Σπυράκου (πιάνο). Προετοιμασία ορχηστρικού συνόλου: Λαμπριανός Κυριακίδης. Διδασκαλία & Διεύθυνση Μαρίας Μιχαλοπούλου. Προλογίζει ο Ηλίας Λιαμής, Δρ. Θεολογίας - Μουσικολόγος – Συγγραφέας».

   Στις 29.1.2023, έγινε στον Ναό της Παναγούλας Βανάτου Ζακύνθου, ειδική μουσικο-φιλολογική βραδιά τιμής και μνήμης, με γενικό τίτλο «Σμύρνη, η αφανισμένη πολιτεία».

   Στις 26.4.2024 πραγματοποιήθηκε συναυλία μέσα στον Καθεδρικό Ναό της του Θεού Σοφίας στη Θεσσαλονίκη.

   Στις 20.4.2024 ο δήμαρχος Περιστερίου, Ανδρέας Παχατουρίδης, διοργάνωσε συναυλίες με ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας, σε ναούς, με σολίστ, με πιάνο, με χορωδία και αφήγηση.

   Πριν λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε σε Ορθόδοξο Ναό στο Λονδίνο ρεμπέτικη «κομπανία» με μπουζούκια. Διαβάζουμε σε σχετικό δημοσίευμα: «Όπου υποχωρεί η ομολογία και η ευσέβεια, εκεί προχωρεί το ξεχαρβάλωμα και η ασέβεια. Στον Ναό Αγίας Τριάδος, Μπράιτον και Χόουβ (Brighton & Hove) της Αγγλίας έλαβε χώρα ένα μουσικό δρώμενο με τίτλο ‘Εικόνες της Ελληνικής Μουσικής, Θεοδωράκης, Χατζηδάκης, Ξαρχάκος’. …Και όπως βλέπουμε το δρώμενο αυτό δημοσιεύθηκε και από την ιστοσελίδα του Ναού!! Εκεί εμφανίστηκε ένα συγκρότημα από τον σύλλογο ‘ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ’, (REBETIKO CARNIVAL), ο οποίος, σύμφωνα με την ιστοσελίδα τους, είναι ένας οργανισμός αφιερωμένος στην διευκόλυνση πρόσβασης στην μουσική και στην παροχή βοήθειας σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη». Και μόνο ο τίτλος του συλλόγου, που πραγματοποίησε την εκδήλωση «Ρεμπέτικο καρναβάλι», προκαλεί αίσθημα αποτροπιασμού! Όπως είναι γνωστό τα ρεμπέτικα τραγούδια, κατά βάση, «εξυμνούν» τα ανθρώπινα πάθη, τον παράνομο έρωτα, την εκδίκηση, την μέθη, τα ναρκωτικά, κλπ! Μετά τον σάλο, που δημιουργήθηκε η Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μ. Βρετανίας, αναγκάστηκε να καταδικάσει το γεγονός, επισημαίνοντας πως «Ούτε η Ιερά Αρχιεπισκοπή, ούτε προσωπικώς ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κ. Νικήτας, ούτε οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι είχαν ενημέρωση επί του θέματος. Η Ιερά Αρχιεπισκοπή προέβη στα ενδεδειγμένα μέτρα που προβλέπονται σε ανάλογες περιστάσεις ανυπακοής έναντι της Εκκλησιαστικής Αρχής, ασέβειας και βεβηλώσεως των ιερών χώρων». Περιμένουμε να δούμε, ποια θα είναι τα «ενδεδειγμένα μέτρα» που θα επιβληθούν στους υπευθύνους, ώστε να μην επαναληφθεί στο μέλλον.

   Πριν από καιρό παρόμοια εκδήλωση έγινε μέσα στον Ιερό Ναό των Αγίων Πάντων Μονάχου με την πρόφαση της φιλανθρωπίας. Ο πρωτ. του Οικουμενικού Θρόνου π. Απόστολος Μαλαμούσης γράφει: «Η Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας προσφέρει με τις Ενορίες της σ’ όλη τη Γερμανία και στον ιερό ναό των Αγίων Πάντων Μονάχου μια εξαίσια ενοριακή, πολιτιστική και κοινωνική εργασία, η οποία βασίζεται στην πνευματική της υπόσταση και απ αυτή πηγάζει».

   Αρκούμαστε σε αυτά τα ελάχιστα, από τα πάμπολλα περιστατικά, που όμως είναι ικανά να  δείξουν το μέγεθος του προβλήματος.

   Κλείνουμε, με τον θεοφώτιστο λόγο ενός μεγάλου πατρός και διδασκάλου της Εκκλησίας μας, του αγίου Συμεών, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, ο οποίος σε έργο του με τίτλο: «Περί του θείου Ναού, τι εικονίζει αυτός και τα περιεχόμενα εν αυτώ», γράφει μεταξύ άλλων τα εξής: «Ο ναός λοιπόν, αν και συντεθειμένος από άψυχον ύλην, είναι όμως οίκος Θεού, επειδή αγιάζεται διά της Θείας Χάριτος και με τας ευχάς τας ιερατικάς και δεν είναι πλέον καθώς οι άλλοι οίκοι, αλλά αφιερωμένος είναι επί της γης εις τον Θεόν και πλουτεί την Χάριν του να έχει ένοικον αυτόν τον Θεόν και την δόξαν του εν αυτώ, την δύναμιν και την Χάριν. Επειδή εις το όνομα αυτού του Θεού επωνομάσθη, ή συν αυτώ εις όνομα τινός από τους αγίους του …και δεν τον ονομάζομεν πλέον οίκον μόνον απλώς,  αλλ’ οίκον άγιον ως ηγιασμένον εκ του Πατρός διά του παναγίου Υιού εν τω αγίω Πνεύματι και ως σκήνωμα ήδη της Τριάδος». Παρακαλούμε θερμώς την Εκκλησία να επιληφθεί του θέματος και με συνοδική Εγκύκλιό της να θέσει επί τέλους ένα τέρμα σε τέτοιου είδους βεβηλώσεις εντός των Ιερών Ναών, οι οποίες, συν τοις άλλοις, σκανδαλίζουν τον πιστό λαό του Θεού και προκαλούν την οργή του Θεού.

 

Έκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών