Μητροπολίτης Πειραιώς: Τα Εκπαιδευτήριά μας αναλαμβάνουν και υιοθετούν ένα σχολείο στην περιοχή της Θεσσαλίας.
Δείτε πλούσιο φωτογραφικό υλικό ΕΔΩ. Ακολουθούν σχετικά video.
https://www.facebook.com/enoriaintimioustavroukastellaspireaus/
Δείτε πλούσιο φωτογραφικό υλικό ΕΔΩ. Ακολουθούν σχετικά video.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 4η Σεπτεμβρίου 2023
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ «ΑΣΕΜΝΟ» ΒΙΒΛΙΟ, Ή ΟΔΟΔΕΙΚΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ;
(Σχόλιο για την απαγόρευσή της σε σχολεία των Η.Π.Α.)
Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας προς τον μαθητή του Τιμόθεο, του
περιέγραψε την φρικτή πνευματική, θρησκευτική και ηθική κατάπτωση της
κοινωνίας των εσχάτων καιρών ως εξής: «Εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται
καιροί χαλεποί· έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες,
υπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιν απειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άστοργοι,
άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς,
τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον η φιλόθεοι…», (Β΄Τιμ.3,1-4). Την ζοφερή
εικόνα των ανθρώπων της αποστασίας συμπληρώνει ο απόστολος Πέτρος στην Β΄
Καθολική του επιστολή: «ούτοι δε, ως άλογα ζώα φυσικά γεγεννημένα εις
άλωσιν και φθοράν, εν οις αγνοούσι βλασφημούντες, εν τη φθορά αυτών
καταφθαρήσονται κομιούμενοι μισθόν αδικίας, ηδονήν ηγούμενοι την εν ημέρα
τρυφήν, σπίλοι και μώμοι, εντρυφώντες εν ταις απάταις αυτών,
συνευωχούμενοι υμίν, οφθαλμούς έχοντες μεστούς μοιχαλίδος και
ακαταπαύστους αμαρτίας, δελεάζοντες ψυχάς αστηρίκτους, καρδίαν
γεγυμνασμένην πλεονεξίας έχοντες, κατάρας τέκνα!», (2,12-14).
Η πλήρης πνευματική αλλοτρίωση του ανθρώπου των εσχάτων θα αγγίξει τα
δαιμονικά όρια με αποκορύφωμα την αυτοθέωσή του. Μελετώντας την σύγχρονη
πραγματικότητα, διαπιστώνουμε εύκολα, ότι οι θεόπνευστοι προφητικοί λόγοι
των ως άνω αποστόλων καθρεφτίζουν με ακρίβεια την τραγική εποχή μας. Οι
άνθρωποι περιχαρακώθηκαν στο ασφυκτικό «εγώ» τους, ζώντας για να
ικανοποιούν τη φιλαυτία και τη σάρκα τους, τα πιο ταπεινά τους ορμέμφυτα,
αδιαφορώντας, αν προκαλούν κακό στον κοινωνικό τους περίγυρο. Αυτή η φρίκη
είναι αποτυπωμένη άλλωστε και στη σατανική «Βίβλο του Νόμου», του
διαβόητου αποκρυφιστή Alister Crowley, «Do what thou wilt, shall be the whole
of the law», που σημαίνει, «κάνε ότι θες και αυτό θα είναι ο νόμος» 1 . Αυτός
δυστυχώς ο δαιμονικός «νόμος» του «υπερεγώ» δεν έχει ισχύ σήμερα μόνο στα
μέλη των σατανιστικών ομάδων, αλλά έγινε τρόπος ζωής για την συντριπτική
πλειοψηφία των ανθρώπων.
Γνωρίζει ο σύγχρονος άνθρωπος, (και μάλιστα πολύ καλά), ότι ο νόμος του
Θεού, όπως αυτός είναι αποτυπωμένος στην αγία Γραφή, καλεί τον άνθρωπο να
απαρνηθεί τα πάθη, τον εγωισμό του και τις εφάμαρτες ηδονές, για να φθάσει
στον αγιασμό και τη θέωση. Δεν θέλει όμως να ακολουθήσει αυτή την ανοδική
πορεία, διότι απαιτείται αγώνας και κόπος πολύς. Προτιμά να ικανοποιεί την
φιλαυτία και την φιληδονία του και να απολαμβάνει χωρίς περιορισμούς μέχρι και
1 https://city.sigmalive.com/article/2018/5/2/enas-kyprios-proin-satanistis-perigrafei-sti-city-tin-empeiria-toy/
2
τις πιο άνομες, ανήθικες και αποκρουστικές μορφές του ηδονισμού. Έτσι
επαληθεύεται ο θεόπνευστος λόγος του προφήτου: «Άνθρωπος εν τιμή ων ου
συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς»,
(Ψαλμ. 48,13). Γι’ αυτό και απορρίπτει, όπως είναι φυσικό και επόμενο την αγία
Γραφή στο σύνολό της, συκοφαντώντας μάλιστα αυτήν ως βιβλίο, που προβάλλει
δήθεν την χυδαιότητα και τη βία.
Τις παραπάνω διαπιστώσεις έρχεται να επιβεβαιώσει πρόσφατο δημοσίευμα, το
οποίο παρουσιάζει σαφέστατα και ξεκάθαρα την προσπάθεια του συγχρόνου
ανθρώπου να αποβάλει κάθε στοιχείο που θυμίζει τον Θεό και τον νόμο του.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα: «Από εδώ το πάνε από εκεί το φέρνουν στο τέλος
καταλήγουν να στοχεύσουν το χριστιανισμό…Οι αστοιχείωτοι, απολίτιστοι
έβγαλαν τη Βίβλο πορνογράφημα οι δάσκαλοι του είδους.... Μία σχολική
περιφέρεια στην πολιτεία της Γιούτα των ΗΠΑ αφαίρεσε τη Βίβλο από τα
δημοτικά και γυμνάσια σχολεία επειδή περιείχε “χυδαιότητα και βία”. Η
περιοχή δεν είναι η πρώτη στις ΗΠΑ που αφαιρεί τη Βίβλο από τα ράφια της.
Μια σχολική περιφέρεια του Τέξας πέρυσι απέσυρε τη Βίβλο από τα ράφια της
βιβλιοθήκης» 2 . Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης, πρόκειται για την επίσημη
απαγόρευση της Αγίας Γραφής από τις βιβλιοθήκες σχολείων σε ορισμένες
πολιτείες των Η.Π.Α. Αυτή η αποβολή δεν προέρχεται από αθέους και αρνητές,
αλλά από αιρετικούς «χριστιανούς», με την πρόφαση ότι δήθεν περιέχει
«χυδαιότητα και βία». Με άλλα λόγια ο διάβολος «εργάζεται» και στα δύο
«στρατόπεδα», για να αποσπάσει ψυχές «υπέρ ων Χριστός απέθανε»
(Ρωμ.14.15).
Όπως φαίνεται από τη συνέχεια του δημοσιεύματος η Βίβλος στοχοποιήθηκε
και συκοφαντήθηκε ως «ακατάλληλη για παιδιά», επειδή δήθεν «περιέχει
πορνογραφικό και άσεμνο περιεχόμενο». Και με βάση ένα νόμο που ψηφίστηκε
από τις τοπικές αρχές στην επαρχία της Γιούτα το 2022, αποβλήθηκε από τις
βιβλιοθήκες των σχολείων. Επισημαίνει ακόμη το δημοσίευμα ότι «η επιτροπή
δεν διευκρίνισε το σκεπτικό της, ή ποιά αποσπάσματα περιείχαν “χυδαιότητα ή
βία”…». 3 Να παρατηρήσουμε πως οι εν λόγω σεμνότυφοι υποκριτές δεν
ενοχλούνται από τον καθημερινό «βομβαρδισμό» των παιδιών από την
τηλεόραση και το διαδίκτυο, όπου οργιάζει ο πανσεξουαλισμός και οι παρά φύσιν
σεξουαλικές πράξεις, αλλά από το δήθεν «πορνογραφικό και άσεμνο
περιεχόμενο» της Βίβλου! Αν αυτό δεν είναι καθαρός διωγμός της Βίβλου, τι
είναι;
Ένας άλλος άθεος συγγραφέας, ο άγγλος Tom Paine 4 , ταυτιζόμενος πλήρως με
τους αμερικανούς της επαρχίας Γιούτα έγραψε τα εξής βλάσφημα κατά της
Βίβλου: «Οσάκις διαβάζουμε τις άσεμνες εικόνες, τις φιλήδονες ακολασίες, τις
2 https://dimpenews.com/2023/06/03/%CE%BF%CE%B9-
%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CF%80%CE%BF%CF%85-
%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BD%CE%B1-
%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CF%85/
3 Όπως παραπάνω
4 https://nemesiell.gr/2011/05/10/h-biblos-toy-misoys-ths-kthnwdias-kai-ths-plastografias-agia-gra/
3
σκληρές και αισχρές εκτελέσεις, την αδιάλειπτη μνησικακία και
εκδικητικότητα, με τις οποίες είναι γεμάτη η Βίβλος, θα ήταν πιο συνεπές να
την ονομάσουμε βιβλίο ενός δαίμονα παρά ενός θεού. Είναι μια ιστορία της
κακίας, που έχει χρησιμοποιηθεί για τη διαφθορά και αποκτήνωση της
ανθρωπότητας. Ειλικρινά αηδιάζω με αυτήν, όπως αηδιάζω με όλα τα σκληρά
πράγματα». Προφανώς ετούτος, αλλά και όλοι οι «διαμαρτυρόμενοι» κατά της
«άσεμνης» Αγίας Γραφής δεν αηδιάζουν, ούτε θεωρούν το Κοράνιο, το Ταλμούδ
και την Καμπαλά ως δαιμονικά βιβλία, αλλά ως «ιερά», διότι θα έγραφαν κάτι και
γι’ αυτά!
Δεν είναι νέο το φαινόμενο, να χαρακτηρίζεται η Αγία Γραφή ως βιβλίο «ενός
δαίμονα παρά ενός θεού», ως βιβλίο της «χυδαιότητας και της βίας» με
«πορνογραφικό και άσεμνο περιεχόμενο», διότι περιέχει διηγήσεις «τολμηρές»,
με «σκληρές και αισχρές εκτελέσεις» κ.λ.π. Για τον πιστό λαό του Θεού, που
μελετά την Αγία Γραφή, όχι μόνο δεν είναι βιβλίο «άσεμνο» και «βίαιο», αλλά
ανάγνωσμα, που παρουσιάζει την αμαρτία, την ακολασία, τη βία, την
απανθρωπιά, όχι για να την μιμηθούμε, αλλά για να την αποφύγουμε. Οι όποιες
«άσεμνες» και «βίαιες» διηγήσεις της έχουν βαθύτατο παιδαγωγικό και
σωτηριολογικό χαρακτήρα. Αποσκοπούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε το
τραγικό κατάντημα, στο οποίο έφθασε ο άνθρωπος και η κοινωνία μετά την
πτώση και να μας οδηγήσουν στη μετάνοια και στη σωτηρία. Είναι επίσης
φανερό, (γεγονός που υποκρύπτουν οι επικριτές της), ότι σε καμιά περίπτωση δεν
εξωραΐζει, δεν δικαιολογεί και δεν νομιμοποιεί την όποια ανθρώπινη αμαρτία και
παρεκτροπή.
Όσοι κατηγορούν την αγία Γραφή ως βιβλίο της «χυδαιότητας και της βίας»,
έχουν προφανώς υπ’ όψη τους την Παλαιά Διαθήκη, διότι εκεί κυρίως, (αν όχι
αποκλειστικά), συναντούμε διηγήσεις, που περιγράφουν σαρκικές πτώσεις,
πολέμους, φόνους, αιματοχυσίες κ.λ.π. Αγνοούν ωστόσο, (ή θέλουν να αγνοούν),
οι κατήγοροί της ορισμένες βασικές αλήθειες, με αποτέλεσμα να βγάζουν
εσφαλμένα συμπεράσματα. Ο κορυφαίος θεολόγος και ερευνητής αείμνηστος
κυρός Νικόλαος Βασιλειάδης στο περισπούδαστο σύγγραμμά του με τίτλο: «Η
Παλαιά Διαθήκη στην Ορθόδοξον Εκκλησίαν», δίδει, με πολύ ισχυρά
επιχειρήματα, αποστομωτικές απαντήσεις σε όλους εκείνους που συκοφαντούν
και υβρίζουν τη Βίβλο και ιδιαίτερα την Παλαιά Διαθήκη. Γράφει μεταξύ άλλων
τα εξής:
«1. Δεν είναι δυνατόν, ούτε και λογικό, να κρίνωμε με τα μέτρα του ιδικού
μας αιώνα, ο οποίος έχει διαμορφωθεί πολιτιστικώς κάτω από την ισχυρή,
έντονη και επίμονη επίδραση της διδασκαλίας του Σωτήρος Χριστού,
συμβάντα της ιστορίας, που έλαβαν χώρα κατά την εποχή των πατριαρχών,
(περίπου 20 αιώνες π.Χ.), ή κατά την εποχή του Δαυΐδ, (10 αιώνες π.Χ.).
2. Τα γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης πρέπει να τα εξετάζουμε πάντοτε μέσα
στα πλαίσια της νομοθεσίας, η οποία ίσχυε τότε μεταξύ των συγχρόνων με τον
Ισραήλ γειτονικών λαών. Να τα εξετάζουμε με τα κριτήρια της εποχής εκείνης
και όχι της ιδικής μας. Δηλαδή μέσα στα ιστορικά τους πλαίσια.
4
3. Για να κατανοήσουμε το περιεχόμενο της Παλαιάς διαθήκης, πρέπει να
μεταφερθούμε στον κόσμο του βιβλικού πολιτισμού και να ιδούμε, ποιο είδος
αληθείας μας προσφέρει ο άγιος Θεός στα βιβλία της.
4. Ακόμη πρέπει να γνωρίζουμε, ότι η αποκάλυψη θείων αληθειών στην αγία
Γραφή πραγματοποιείται προοδευτικώς.
5. Η αγία Γραφή είναι πάντοτε και σε όλα πιστή και αληθινή. Δεν μας
αποκρύπτει τα λάθη και τις αδυναμίες των ηρώων της. Όπως επισημαίνει ο
ιερός Χρυσόστομος: ‘Στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης ήταν δυσκολότερη η
άσκηση της αρετής. Διότι ούτε γραπτές συμβουλές είχαν τότε οι άνθρωποι
εκείνοι, ούτε παραδείγματα από τη ζωή άλλων ανθρώπων. Αλλά η ανθρώπινη
φύση, στερουμένη καθ’ εαυτήν ηθικών στηριγμάτων, αναγκαζόταν σαν
ανερμάτιστο πλοίο να πλέη παντού, (δηλαδή έπραττε αυτό που μπορούσε από
μόνη της)’. 5 Σε άλλη ομιλία του παρατηρεί: ‘…Γι’ αυτό ακριβώς, [ο Μωϋσής],
δεν προβάλλει μόνον εκείνους που επέτυχαν άθλους αρετής, αλλά και
αμαρτωλούς, για να μιμηθούμε τους πρώτους και να αποφύγουμε το
παράδειγμα των δευτέρων’. 6
6. Επί πλέον πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι οι δίκαιοι οι οποίοι αμάρτησαν
ενώπιον του Θεού, έλαβαν ‘ένδικον μισθαποδοσίαν’, δικαίαν ανταπόδοσιν και
τιμωρίαν». 7
Αξιοσημείωτη είναι και η άποψη ενός σημαντικού σύγχρονου μελετητή και
συγγραφέα κ. Ν. Τσικόπουλου: «Οι βιβλικοί συγγραφείς, μεταχειρίζονται το σεξ
όπως πρέπει, ως μέρος της ανθρώπινης ζωής. Δεν συγκαλύπτουν τίποτα, αλλά
και δεν περιγράφουν συμβάντα με υπονοούμενα, για να εξάπτουν τη φαντασία.
Το σεξ στη Βίβλο, δεν κινδυνεύει να κατέβει σε επίπεδα αισχρότητας, αλλά και
δεν περιορίζεται και σε επίπεδα σεμνοτυφίας. Η Βίβλος σαν βιβλίο αλήθειας,
λέγει και εδώ την αλήθεια με ευθείες και προσγειωμένες αφηγήσεις με ευθείες
συμβουλές, προς όφελος του ανθρώπου» 8 .
Κλείνουμε την ανακοίνωσή μας, εκφράζοντας την ανησυχία μας για το μέγεθος
της πνευματικής διαστροφής στην τραγική, εσχατολογική και αποκαλυπτική
εποχή μας, όπου η αλήθεια «βαπτίζεται» ψεύδος και το ψεύδος αλήθεια!
Ανησυχούμε επίσης για τον συνεχώς εντεινόμενο φανερό και αφανή διωγμό κατά
της Εκκλησίας του Χριστού, με την δικαιολογία της «παρεμπόδισης της
προόδου» της ανθρωπότητας, διότι ο Σατανάς γνωρίζει πολύ καλά ότι χωρίς Θεό
τα πάντα επιτρέπονται, ακόμα και η καταστροφή της!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των παραθρησκειών
5 Εις Ιωάννην, ομ. 71,3. PG 59, 388.
6 PG 56, 313-314.
7 Εκδ. «Αδελφότης Θεολόγων ο Σωτήρ», Αθήναι 2003, σελ. 25-42.
8 https://tsinikopoulos.org/el/%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/%CF%84%CE%BF-
%CF%83%CE%B5%CE%BE-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B2%CE%AF%CE%B2%CE%BB%CE%BF
Ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ.Σεραφείμ τιμήθηκε πανηγυρικά σήμερα Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2023 η Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Πειραιώς, όπου θησαυρίζεται τεμάχιο Ιερού Λειψάνου του Αγίου.
Κατά την διάρκεια του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος αρχικά σημείωσε πως ως άνθρωποι θα πρέπει να είμαστε «απερίγραπτα ευγνώμονες», γιατί ο Κύριός μας «χωρίς να προσφέρουμε κάτι, μας ενσωμάτωσε στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Tου Εκκλησία». «Μας χάρισε την ευλογία να είμαστε μέλη του Σώματός Του, της Αγίας Του Εκκλησίας. Να είμαστε Ορθόδοξοι και να απολαμβάνουμε την άκτιστη ενέργεια του εν Τριάδι Θεού».
«Οι άνθρωποι αγωνίζονται πραγματικά να φτάσουν τον άφθαστο και αιώνιο Κύριο», είπε στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος προσθέτοντας: «Κάνουν προσπάθειες έμπονες να κατανοήσουν και να λατρεύσουν τον αιώνιο Δημιουργό της ζωής μέσα από τις ανθρώπινες επινοήσεις τους, τις θρησκείες που έχουν εφεύρει σαν μονοπάτια για να φτάσουν σε Εκείνον. Βέβαια, οι δρόμοι αυτοί είναι τραγικά εσφαλμένοι, γιατί χωρίς την επίγνωση του αληθινού Θεού, οποιαδήποτε προσπάθεια είναι εξ υπαρχής καταδικασμένη σε τραγική αποτυχία».
Υπογραμμίζοντας πως «είμαστε τόσο πολύ σκανδαλωδώς ευεργετημένοι να γεννηθούμε σε αυτή την Ορθόδοξη χώρα και να γινόμαστε μέτοχοι της αιωνίου Χάριτος», επεσήμανε ότι «μέσα σε αυτό το σώμα», «είμαστε εγκεντρισμένοι δια του Βαπτίσματος και του Μυστηρίου του Χρίσματος», «αποβαίνουμε Άγιοι, δηλαδή κοινωνοί της ζωής του Θεού» «και γινόμαστε κληρονόμοι της Βασιλείας Του».
Στην συνέχεια αναφερόμενος στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή τόνισε ότι όπως οι κακοί γεωργοί, όταν είδαν τον γιο του ιδιοκτήτη σκέφτηκαν να τον δολοφονήσουν για να αρπάξουν την κληρονομιά, έτσι «ακριβώς έγινε με τον Υιό του Θεού». «Οι πνευματικοί ηγέτες του Ισραήλ», «έβγαλαν έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ τον κληρονόμο, τον Πανάγιο Κύριο της Δόξης, τον Ιησού Χριστό και εκεί Τον Σταύρωσαν για να αρπάξουν την κληρονομία».
«Η Εκκλησία μας είναι Εκκλησία Αγίων και όλοι εμείς καλούμεθα να είμαστε ακριβώς αυτό: Άγιοι», είπε σε άλλο σημείο του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος και υπογραμμίζοντας πως «δεν υπάρχει χρόνος, χώρος, εποχή, έθνος, φυλή, γλώσσα, λαός που να μην έχει Αγίους», αναφέρθηκε στον Άγιο Νεκτάριο, τον Άγιο του 20ου αιώνος ο οποίος, αν και υπήρξε «άνθρωπος ομοιοπαθής, πονεμένος, συκοφαντημένος, υβριζόμενος, λοιδορούμενος, ταπεινούμενος», «επειδή ακριβώς είχε ρίξει όλη του την καρδιά και την ύπαρξη στο μεγάλο αγκυροβολιο που λέγεται Χριστός, δοξάστηκε, χαριτώθηκε, αγιοποιήθηκε από τον Κύριο και καταρτίστηκε έτσι ως σκεύος εκλογής», όπως χαρακτηριστικά είπε.
«Ο βίος του ανεπανάληπτης ποιμαντικής και πνευματικής συμβολής. Μήνυμα αιωνιότητος», συμπλήρωσε και πρόσθεσε: «Πόσες αγρυπνίες, πόση προσευχή, πόσο αγώνα, πόση πνευματική προσπάθεια κατέβαλε αυτός ο ταπεινός άνθρωπος, ο Νεκτάριος Κεφαλάς και απέβη μέγας, μέγιστος, δια του μαρτυρίου της συνειδήσεως, γιατί υπέμεινε τη συκοφαντία, τις ύβρεις, την καταφρόνηση;»
«Είμαστε κοινωνία Αγίων. Έχουμε αποδείξεις ότι η πίστη μας είναι ζώσα πραγματικότητα η οποία ως μήτρα δημιουργεί Αγίους, παρασκευάζει ψυχές αθάνατες», σημείωσε ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, προτρέποντας όλους να «πάρουμε το μήνυμα του Ιερού Νεκταρίου σήμερα, που αγίασε μέσα από τον πόνο, τη συκοφαντία και την εγκατάλειψη των ανθρώπων, αλλά που ανοίχθηκε στην θεοποιό και ζωοποιό Χάρη του Παναγίου Θεού και έτσι ως ήλιος λάμπει εν τω Ναω του Θεού στην αιωνιότητα».
Δείτε πλούσιο φωτογραφικό υλικό ΕΔΩ.
Στην Ακολουθία του Εσπερινού που τελέστηκε στον πανηγυρίζοντα Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Ρέντη, Χοροστάτησε σήμερα Δευτέρα 28 Αυγούστου 2023 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.Σεραφείμ.
Κατά την διάρκεια του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος αρχικά ανέφερε πως «στην παγκόσμια ιστορία, πανανθρώπινα» «κανένας ποτέ δεν τόλμησε να χαρακτηριστεί ο ίδιος ως αλήθεια. Κανένας ποτέ δεν διεκήρυξε ότι αυτός είναι η ένσαρκος αλήθεια». «Κανείς δεν είχε την αυτοσυνειδησία ότι αυτό που λέει είναι η μόνη και ουσιώδης αλήθεια. Μόνον ένας και αυτός είναι ο ενσαρκωθείς Θεός Λόγος».
«Αυτός, λοιπόν, που είναι η αλήθεια», συνέχισε ο Σεβασμιώτατος, «διαχρονικά διακονείται από τους μύστες της αληθείας οι οποίοι διασαλπίζουν ως ηχεία την αλήθεια. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, αυτή η ένσαρκη αλήθεια και ένας, είναι η πλειοψηφία». «Για αυτό και η ένσαρκη αλήθεια Χριστός και ένας αποτελούν την πλειοψηφία έστω και αν απέναντι είναι τρισεκατομμύρια άλλοι οι οποίοι χειμάζονται μέσα στην απέλπιδα προσπάθεια να ανακαλύψουν την ζωοποιό αλήθεια. Όχι τη δική τους αλήθεια, όχι τη δική τους προσέγγιση, αλλά την οντολογική αλήθεια που συνέχει και συγκροτεί το μυστήριο της ελευθερίας, της τελειώσεως και της ανθρωπίνης αναγωγής και αυτός είναι ο Δημιουργός του ανθρωπίνου προσώπου».
Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε πως «ο Ιωάννης, ο ”Μείζων εν γεννητοίς γυναικών”, είναι ένας μύστης και διάκονος της αληθείας. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, επειδή δεν εξέφραζε δική του αλήθεια, αλλά διακονούσε την όντος, οντολογικά, υπαρξιακά, πνευματικά αλήθεια που είναι ο Δημιουργός των απάντων, το τσεκούρι του δημίου, του σπεκουλάτωρα η σπάθα, δεν μπόρεσε να σιωπήσει, να σφραγίσει, να πνίξει την αλήθεια». «Μπορεί να απέτεμνε βέβαια την κεφαλήν Ιωάννου του Βαπτιστού, αλλά η αλήθεια εκείνη μέσα από τα υπόγεια των φυλακών του Μαχαιρούντος, βγήκε στην αιώνια διάστασή της και έγινε αυτή η μεγαλειώδης και παγκόσμιος και δυναμική αγκαλιά που όλους μας συναρπάζει και μας συνέχει».
Υπογραμμίζοντας πως είκοσι και πλέον αιώνες μετά «ακριβώς αυτή τη διακονία της αληθείας του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου τιμούμε, σεβόμεθα και συγκινούμεθα για αυτή», επεσήμανε πως «δεν μας εντυπωσιάζει η ψευδοαλήθεια του ηγεμόνα Ηρώδου ή του οποιοδήποτε σπαθοφόρου, γιατί αυτή συμπνίγεται στον χωροχρόνο του τώρα, του σήμερα και είναι πεπερασμένη και φθαρτή. Εμείς ατενίζουμε σε αυτή την αλήθεια που φωτίζει, που οδηγεί, που εμπνέει».
Συνεχίζοντας την αναφορά του στον Τίμιο Πρόδρομο τόνισε πως στάθηκε ο νεαρός αυτός άνδρας των 30 μόλις ετών κάτω από το παλάτι του ηγεμόνα και του είπε «Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν την γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου», προσθέτοντας πως μπορεί να αποκεφαλίστηκε η φωνή της αληθείας, «αλλά η φωνή δεν έσβησε και ούτε πρόκειται ποτέ να σβήσει ό,τι και να κάνει ο κόσμος της φθοράς».
«Η αλήθεια λοιπόν, Χριστός μένει στους αιώνες και θα μείνει ως το τέλος της ιστορίας του κόσμου. Μπορεί σήμερα βέβαια αυτές οι καινούργιες θρησκευτικές παραδοχές ο υπερανθρωπισμός, ο μετανθρωπισμός, ο δικαιωματισμός, όλες αυτές οι ασταθείς προσεγγίσεις του μυστηρίου της ζωής να υπεραίρονται και να κορυβαντιούν, αλλά είναι θνησιγενείς και πεπερασμένες και το μέλλον τους είναι ακριβώς προδιαγεγραμμένο: το τέλος και η φθορά», είπε ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, προτρέποντας όλους να λάβουμε «αυτό το μήνυμα του Τιμίου Προδρόμου στην προσωπική μας ζωή. Μην ψάχνουμε την αλήθεια στα ψεύδη των γήινων και χοϊκών προσεγγίσεων». «Οι άνθρωποι έφτασαν ακόμη στο σημείο την ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας, να την αναγάγουν σε έννομο αγαθό και να διώκουν τη φωνή της αληθείας όταν επισημειώνει την τραγική τους έκπτωση».
«Καλούμεθα να αντλήσουμε παράδειγμα από τον Ιερό Βαπτιστή, Πρόδρομο και Θεόπτη Ιωάννη στη ζωή μας και στην προσωπική μας πορεία», είπε καταλήγοντας.
Κατά την διάρκεια του Εσπερινού ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε σε Αναγνώστη τον κατά σάρκα υιό του Ιερέως της τοπικής μας Εκκλησίας και εφημερίου του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Ρέντη π.Φωτίου Θεοδωρόπουλου, Νεκτάριο, ο οποίος είναι βλάστημα της Ενορίας και τριτοετής Φοιτητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δείτε πλούσιο φωτογραφικό υλικό ΕΔΩ.
Ακολουθεί video από την περιφορά της Ιεράς Εικόνος.
Στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος, πολιούχου Πειραιώς χοροστάτησε χθες Πέμπτη 10 Αυγούστου 2023 κατά την Ακολουθία του Εσπερινού και του Παρακλητικού Κανόνος προς την Υπεραγία Θεοτόκο, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.Σεραφείμ.
Κατά την διάρκεια του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε τόσο στο πρόσωπο της Μητέρας του Θεού και των ανθρώπων, της Παναγίας μας, όσο και στην διάσωση της Κέρκυρας, ύστερα από θαυματουργική επέμβαση του Αγίου Σπυρίδωνος το έτος 1716.
Ο Σεβασμιώτατος αναφέροντας ότι ο Πανάγιος Θεός έπλασε τον άνθρωπο από απερινόητη μακροθυμία και στοργή, σημείωσε πως «κινούμενος από άπειρη αγάπη, μας έδωσε την εξουσία ‘’τέκνα Θεού γενέσθαι’’» και πρόσθεσε: «Δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε αυτό το ‘’τέκνα Θεού’’ τι σημαίνει. Μπορούμε όμως να το βιώσουμε στα πρόσωπα των Αγίων. Ακριβώς αυτό το λειτούργημα, αυτή τη διακονία αγάπης υπούργησε η Υπεραγία Θεοτόκος: να αποβεί Μητέρα των τέκνων του Θεού, γιατί έγινε πρώτα μητέρα του Παναγίου Υιού του Θεού. Έγινε εκείνη που υπήρξε το όχημα για να εισέλθει μέσα στο χώρο και το χρόνο ο Δημιουργός του χώρου και του χρόνου». «Η Υπεραγία Θεοτόκος και Αειπάρθενος Μαριάμ έγινε εκείνη που με τα μικρά παρθενικά της χέρια άνοιξε τις πύλες της ανθρώπινης ιστορίας για να εισέλθει ο Κύριος της Δόξης. Να εισέλθει για να διακονήσει τον άνθρωπο και όχι να τον υποτάξει», συμπλήρωσε.
Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στον προστάτη και πολιούχο Άγιο τόσο της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, όσο και της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας όπου βρίσκεται το αδιαλώβητο σκήνωμά του, τον Άγιο Σπυρίδωνα. Η πόλη του Πειραιώς συνδέεται άρρηκτα με τον Άγιο από τον 11ο αιώνα, αφού στο σημείο που βρίσκεται σήμερα ο Ιερός του Ναός, «πυργώθηκε η περίπυστος και παλαίφατος και ιστορική Μονή του Αγίου Σπυρίδωνος». «Αυτό το Μοναστήρι ήταν ο πνευματικός και υλικός σιτοδότης που διακράτησε την πίστη και την εθνική μας ιδιοπροσωπία» «στα τέσσερα ατέλειωτα μαύρα εκατόχρονα της σκλαβιάς», επεσήμανε με έμφαση ο Σεβασμιώτατος, ενώ αναφέρθηκε και στην Κέρκυρα «στην οποία μετεφέρθηκε, το πάντιμον, αδιαλώβητον και άφθαρτον και ευωδιάζον σκήνωμά του» το οποίο «συνδέεται με τόσα θαύματα, με τόση προστασία, με τόση σκέπη και βοήθεια».
«Σήμερα πανηγυρίζουμε ένα από τα άπειρα θαύματα του Αγίου που συνδέεται ιστορικώς με το σωτήριο εκείνο έτος 1716», τόνισε στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος, μιλώντας για το θαύμα που επιτελέστηκε όταν το μήνα Αύγουστο, ο Μπαρμπαρόσα, πλοίαρχος του μεγάλου τουρκικού στόλου, κατατροπώθηκε με την επέλαση του Ιερού Σπυρίδωνος, τον οποίο οι Αγαρηνοί έβλεπαν να εκστρατεύει εναντίον τους και να ρίχνει βέλη πυρός. Ο Σεβασμιώτατος είπε χαρακτηριστικά: «Ο Ενετός ηγεμόνας Αντρέα Πιζάνι και όλος ο λαός προσέτρεξε στον Ιερό Σπυρίδωνα, στον μάχιμο Στρατηγό, στρατηλάτη, οπλίτη Κυρίου, τον αδιαπτώτως διακελεύοντα και διακηρύσσοντα την Ανάσταση, γιατί επί τόσους αιώνες το σκήνωμά του δεν υπέστη κυτταρική σήψη και φθορά επειδή ακριβώς ενχριστώθηκε αυτός ο απαλός και απλούς ποιμένας των προβάτων που απέβη μέγας οικουμενικός φωστήρας». Επεσήμανε, μάλιστα, και την σημαντικότητα αυτού του γεγονότος, αφού μαζί με το θαύμα της σωτηρίας της νήσου, διασφαλίστηκε και η Ορθόδοξη Πίστη «η οποία διακινδύνευε τότε από την κακόδοξη Ρωμαιοκαθολική παρασυναγωγή». Έκανε λόγο για τον ηγεμόνα της Κέρκυρας Αντρέα Πιζάνι ο οποίος «θέλοντας να ευχαριστήσει τον Ιερό Σπυρίδωνα για αυτό το μεγάλο θαύμα και τη σωτηρία της νήσου από την επέλαση των ορδών των Αγαρηνών Οθωμανών Τούρκων» σκέφθηκε «να πήξει αλτάριον», δηλαδή Αγία Τράπεζα του Ρωμαιοκαθολικισμού «και ταυτόχρονα να αφιερώσει μεγάλη αργυρά κανδήλα», κάτι το οποίο απέτρεψε ο Άγιος. «Εάν είχε επισυμβεί αυτό το γεγονός, δεν θα υπήρχε Ορθοδοξία στην Επτάνησο. Θα είχαν οι πάντες μεταστραφεί», υπογράμμισε.
«Να, λοιπόν, γιατί είμαστε ευγνώμονες στον Θεό για την άπειρη αγάπη Του, διότι μας έδωκε μητέρα, μας έδωκε ευλογία, μας έδωκε υιοθεσία και τέκνα φωτόμορφα όπως είναι οι Άγιοι», είπε ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αφού, όπως εξήγησε, «αναφερόμαστε σε ιστορικά δεδομένα και πραγματικότητες αναντίρρητες».
«Εύχομαι να μιμηθούμε τον τρόπο του Ιερού Σπυρίδωνος στην προσωπική μας περιπέτεια, στον προσωπικό μας αγώνα. Εύχομαι να θέλουμε την Κυρία Θεοτόκο ως μητέρα μας, ως καταφυγή μας, ως σκέπη μας, ως βοήθειά μας», πρόσθεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.Σεραφείμ, ευχόμενος σε όλους «καλό Πάσχα του καλοκαιριού». «Η Κοίμηση, η Μετάσταση της Παναγιάς μας είναι ένα μικρό Πάσχα, ένα πέρασμα από την καθημερινότητα της φθοράς στην αφθαρσία της Θείας Ζωής». «Αυτής το Πάσχα ας γίνει και δικό μας Πάσχα, δικό μας πέρασμα, δική μας σωτηρία και ευλογία και χάρη», είπε καταλήγοντας.
Δείτε σχετικό φωτογραφικό υλικό ΕΔΩ.
Ακολουθεί η Ποιμαντορική Εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ.Σεραφείμ, επί τη εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου.
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗι ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2023
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΦΑΛΗΡΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ
κ.κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΙΛΟΧΡΙΣΤΟΝ ΛΑΟΝ
ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΣ ΑΥΤΟΥ
Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,
Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν ἱεράν μνήμην τῆς πανενδόξου Κοιμήσεως καί θαυμαστῆς Μεταστάσεως τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. «Σήμερον ὁ τῆς ζωῆς θησαυρός (ἡ Παναγία) θανάτῳ ζωηφόρῳ καλύπτεται, εἰ καί θάνατον προσαγορεῦσαι τήν ταύτης ζωτικήν μεταβίωσιν». Πρόκειται γιά τήν κορωνίδα τῶν Θεομητορικῶν Ἑορτῶν, πού ἡ Ἐκκλησία τήν χαρακτηρίζει, ὡς τό δεύτερο καί μικρό Πάσχα. Στό Κοντάκιο τῆς Ἑορτῆς ψάλλουμε: «Τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησε (τήν Μητέρα τῆς Ζωῆς), ἀλλά πρός τήν ζωήν μετέστησε, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.
Ἡ Παναγία μᾶς ἐχάρισε τό Πρόσωπο τοῦ Λυτρωτοῦ καί Σωτῆρος, πού συνέτριψε τήν κεφαλή τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως, τοῦ Σατανᾶ καί ἑπομένως εἶναι ἡ Κιβωτός τῆς Διαθήκης, ἡ Πύλη ἡ κατά ἀνατολάς ἡ κεκλεισμένη, ἡ Ράβδος Ἀαρών ἡ βλαστήσασα. Συνολικά εἶναι ἡ ἀνακεφαλαίωση ὁλοκλήρου τῆς Ἱερᾶς Ἱστορίας, ἀπ’ ὅπου προῆλθε ὁ Θεάνθρωπος Κύριος. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ Ὁδηγήτρια, πού μᾶς ὁδηγεῖ στόν Χριστό, στή σωτηρία τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν.
Αὐτή τήν σωτηρία μᾶς τήν προσφέρει μέσα ἀπό συγκεκριμένα θαυματουργά γεγονότα, πού καθιστοῦν αἰσθητή τήν παρουσία της καί ἔτσι μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἀποδοχή τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας. Τό μυστήριο τῆς Παναγίας μᾶς παραπέμπει στό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή στό Θεανθρώπινο Σῶμα τοῦ Κυρίου, ὅπου καί βρίσκουμε τήν σωτηρία μας, ἐφ’ ὅσον μπολιασθοῦμε στή ζωή τοῦ Ἀναστηθέντος Κυρίου. Γι’ αὐτό καί ἡ Παναγία εἶναι πρόξενος τῆς ζωῆς καί τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου.
Ἔτσι ἐξηγεῖται, γιατί ὅλοι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τήν ἀρχή μέ ἐπικεφαλῆς τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, πού ἦσαν «προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδόν τῇ προσευχῇ καί τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου» εἶχαν στό κέντρο τῆς συνάξεώς τους τήν Παναγία Θεοτόκο. Οἱ ἐνέργειες τῆς Παναγίας γιά τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἔγιναν ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν ἀνθρώπων, γι’ αὐτό καί στή λειτουργική παρουσία τοῦ Κυρίου συναντᾶμε τήν ἀνακεφαλαίωση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Ἡ Ἁγία Γραφή ἀναφέρει γιά τήν Παναγία ὅτι ἔχει ἄμεση σχέση μέ τήν ἐν Χριστῷ Θεία Οἰκονομία καί σωτηρία.
Ἡ Θεοτόκος μέ τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ «εἰσήγαγε τόν πρωτότοκον εἰς τήν οἰκουμένην» καί ἔγινε ἡ Μητέρα τῆς θεανθρώπινης ζωῆς τοῦ Θεοῦ, πού διαπότισε ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος. Τό μυστήριο τῆς Παναγίας προσεγγίζεται, ἑρμηνεύεται καί κατανοεῖται μόνον χριστολογικά. Ὁ Κύριος, ὡς «Θεός σεσαρκωμένος καί ἐνανθρωπήσας» προσδίδει στήν Παναγία τό ὄνομα Θεοτόκος, πού «ἅπαν τό μυστήριον τῆς οἰκονομίας συνίστησιν» (Ἰω. Δαμασκηνός). Καί «εἰ τίς οὐ Θεοτόκον ὁμολογεῖ τήν Ἁγίαν Παρθένον χωρίς ἐστι τῆς Θεότητος» (Γρηγόριος Θεολόγος).
Ἡ μετοχή τῆς Παναγίας στήν ζωή τοῦ Χριστοῦ εἶναι τόση καί τέτοια, ὥστε ὅ,τι συμβαίνει στόν Χριστό νά συμβαίνει τό ἴδιο καί στήν Παναγία. Ἡ Παναγία κατά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔχει «ἐνυποστασιασθῆ» στόν Χριστό, ἔχει δηλαδή «χριστοποιηθεῖ». Ζεῖ κυριολεκτικά «οὐκέτι ἐν ἑαυτῇ, ζῆ δέ ἐν αὐτῇ ὁ Χριστός». Τό Πρόσωπο καί ἡ ζωή τῆς Παναγίας παραπέμπει στόν Θεό Πατέρα, πού μᾶς τόν ἐγνώρισε ὁ Χριστός μέ τήν Σάρκωσή Του. «Ἔζης γάρ οὐ σεαυτή· οὐ γάρ σεαυτῆς ἕνεκα γεγέννησαι· ὅθεν ἔζης Θεῶ, δι’ ὅν εἰς τόν βίον ἐλήλυθας· ὅπως τῇ παγκοσμίῳ ἐξυπηρετήσης σωτηρία, ὅπως ἡ ἀρχαία βουλή τοῦ Θεοῦ τῆς τοῦ Λόγου Σαρκώσεως καί τῆς ἡμῶν θεώσεως διά σοῦ πληρωθῆ» (Ἰω. Δαμασκηνός).
Ἡ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει στήν Παναγία τό μοναδικό ἐκεῖνο κτίσμα, πού ἐξεπλήρωσε στήν ὕπαρξή της τόν ὕψιστο προορισμό, πού εἶχε θέσει ὁ Θεός στήν κτίση καί ἰδιαίτερα στόν ἄνθρωπο. Στήν Παναγία ἔχουμε τήν πληρέστερη δυνατή ἑνότητα τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, τοῦ κτίσματος μέ τόν Κτίστη καί Δημιουργό. Στή διαδρομή τῆς Ἱερᾶς Ἱστορίας ὁ Θεός μέ μεγάλη ὑπομονή ψάχνει γιά νά βρεῖ τό μοναδικό ἐκεῖνο πρόσωπο, πού θά δεχθεῖ τήν κλήση τοῦ Θεοῦ γιά συνεργία στό ἔργο τῆς Θείας Οἰκονομίας.
Ἡ Παναγία εἶναι «τό πλήρωμα τοῦ χρόνου», πού μέ τήν ἑκούσια ἀπάντησή της στόν Θεό καί τό «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου γένοιτο μοί κατά τό ρῆμά σου» ταυτίζει μέ τό πλήρωμα τῆς ἀγάπης καί τῆς ὑπακοῆς τήν ἐλευθερία της μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτή τήν ἀπάντηση τῆς Παναγίας ἀνακαλύπτουμε τήν σωστική λειτουργία τοῦ ἀνθρώπου, πού ἐκφράζεται καί βρίσκεται στήν ἀλληλοπεριχώρηση τῆς ὑπάρξεώς του μέ τήν ζωή τοῦ Θεοῦ Δημιουργοῦ.
Ἡ «κατά φύσιν» ζωή τῆς Παναγίας σέ ὅλες τίς ψυχοσωματικές της διαστάσεις ἑνώθηκε μέ τήν ζωή τοῦ Σαρκωθέντος Κυρίου. Ἡ μητρότητα τῆς Παρθένου Μαρίας διαθέτει μίαν σπουδαιότητα, πού ὅμως δέν ἐξαντλεῖται στό γεγονός τῆς φυσικῆς γεννήσεως. Ἔχει καί τήν πνευματική της ὄψη, γιατί μιά μητέρα δέν δανείζει στό παιδί της μόνο τό σῶμα, ἀλλά οἰκοδομεῖ ὁλόκληρη τήν ψυχοσωματική του ὕπαρξη. Ἡ Ἐκκλησία, μᾶς λέγει ὅτι ὁ Χριστός προσέλαβε ἀπό τήν Παναγία «σάρκα ἐμψυχωμένην ψυχή λογική τε καί νοερά». Ὁ Κύριος προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση στό σύνολο τῶν ψυχικῶν καί σωματικῶν ἐνεργειῶν.
Ἡ Παναγία ἐταύτισε τήν ὕπαρξη, τήν ζωή της μέ τήν ἄκτιστη ζωή τοῦ Θεοῦ Δημιουργοῦ. Γι’ αὐτό καί κάθε κτίσμα βρίσκει στό Πρόσωπο τῆς Παναγίας τήν πύλη τῆς ὄντως ζωῆς, τό πλήρωμα, τό γέμισμα, τήν ὁλοκλήρωση καί τήν τελείωση τῆς ἀληθινῆς ζωῆς καί ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου στήν κοινωνία του μέ τόν Θεό ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
Ἡ Παναγία εἶναι ἡ Θεοτόκος «οὐ μόνον διά τήν φύσιν τοῦ Θεοῦ-Λόγου, ἀλλά καί διά τήν θέωσιν τοῦ ἀνθρώπου». Γι’ αὐτό καί ἡ Παναγία εἶναι τό σπουδαιότερο δῶρο, πού ἐχάρισεν ὁ Θεός στόν κόσμο. Καί ἀπό τήν πλευρά ὅμως τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τό ὕψιστον δῶρο, πού προσέφερε ὁ ἄνθρωπος στόν Σαρκωθέντα Κύριο. Ἡ ὁλοκλήρωση καί τελείωση τῆς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ στό πρόσωπο τῆς Παναγίας σημαίνει ὅτι πραγματοποιεῖ τόν προορισμό της ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ ἄνθρωπος, ὡς «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» δημιουργηθείς, ἔλαβε ἀπό τόν Θεό τήν δυνατότητα νά συμπεριλάβει στήν ὕπαρξή του ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὅπως χαρακτηριστικά τονίζει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης: «Οὐ γάρ ἐν μέρει τῆς φύσεως ἡ εἰκών, ἀλλ’ ἐφ’ ἅπαν τό γένος ἡ τοιαύτη διήκει δύναμις». Ὁ τεμαχισμός τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, πού τόν διαπιστώνουμε καθημερινά στή ζωή μας, εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας, πού ἐφυλάκισε τόν ἄνθρωπο στό ἀτομικό ἐγώ του καί τόν ἀποξένωσε ἀπό τήν κοινωνία καί τήν ἑνότητά του μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους.
Ἡ καθολική ἑνότητα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως διαφαίνεται ἀκόμη καί ἀπό τήν συνέχεια τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, πού στό πρόσωπο τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας συμπαρέσυρε στή φθορά καί τόν θάνατο ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος. Αὐτή τήν ἑνότητα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως δέν μπορεῖ οὔτε καί ἡ ἁμαρτία νά τήν ἀναχαιτίσει, μόνο πού τήν συνεχίζει στά ἀρνητικά καί καταστρεπτικά της ἀποτελέσματα.
Στό Πρόσωπο τοῦ Κυρίου μποροῦμε νά προσεγγίσουμε κατά τόν καλύτερο τρόπο τήν καθολική ἑνότητα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Ὁ Κύριος στό Πρόσωπό Του «ἀνακεφαλαίωσε» τά πάντα, «τά ἐπί τοῖς οὐρανοῖς καί τά ἐπί τῆς γῆς ἐν αὐτῷ» (Ἐφεσ. α΄ 10). Αὐτή τήν ἀλήθεια ἀναπτύσσει ὁ Ἀπ. Παῦλος σέ ὅλες τίς ἐπιστολές του, ἀλλά ἰδιαίτερα ἀναφέρει στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τά ἑξῆς: «Ὥσπερ διά τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνός ἀνθρώπου ἁμαρτωλοί κατεστάθησαν οἱ πολλοί, οὕτω καί διά τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνός δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί» (Ρωμ. Ε΄ 19).
Τήν ἴδια ἀκριβῶς ἀλήθεια βλέπουμε καί στήν Παναγία, γι’ αὐτό καί εἶναι ἡ κοινή μητέρα ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ἡ Παναγία κατά τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ εἰκόνα ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ μεσιτεία της εἶναι γεμάτη στοργή καί ἀγάπη γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους χωρίς καμιάν ἐξαίρεση. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει δώσει στήν Παναγία τήν θέση πού τῆς ἁρμόζει, στό ἱερό τοῦ Ναοῦ. Βρίσκεται στήν κόγχη τοῦ Ἱεροῦ. Δηλαδή ἀνάμεσα στόν οὐρανό, πού εἶναι ὁ θρόνος τοῦ Θεοῦ καί στή γῆ, πού εἶναι ὁ χῶρος τῶν ζώντων πιστῶν. Ἡ ἐκ μέρους τῆς Παναγίας ἐκπλήρωση τοῦ ἀνθρωπίνου προορισμοῦ καταφαίνεται καί ἀπό τόν σύνδεσμο ὅλων τῶν ἀνθρώπων μέ τό Πρόσωπό της.
Ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου ἔπρεπε νά πραγματοποιηθεῖ μετά ἀπό τήν ἐλεύθερη συγκατάθεση καί ἀποδοχή της ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρέπει νά γίνει ἀποδεκτή σέ μιά κοινωνία ἐμπιστοσύνης, ὑπακοῆς καί ἀγάπης τοῦ ἀνθρώπου. Γι’ αὐτό καί ὁ Θεός «τῆς ὑπομονῆς καί τῆς παρακλήσεως» ἀναζητοῦσε σέ ὅλη τήν περίοδο τῆς Ἱερᾶς Ἱστορίας τό κατάλληλο πρόσωπο, πού θά ἐκπροσωποῦσε ὅλους τούς ἀνθρώπους καί θά ἀποδεχόταν τήν ἔλευση τοῦ Μεσσίου προσφέροντας μάλιστα τήν «ἀνθρώπινη σάρκα» στόν Θεό Λόγο.
Ἡ Παρθένος Μαρία ἦταν ἐκείνη, πού ἑτοιμάστηκε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά καί ἀπό τήν καθαρή καί παρθενική φύση της νά γίνει ἡ Μητέρα τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου. Ἡ Παναγία ἐκπροσωπεῖ ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος στήν ἀποδοχή καί τήν συνεργία τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας. Ἡ Παναγία ἀντιπροσωπεύει τό «πεπτωκός» ἀνθρώπινο γένος τοῦ παλαιοῦ Ἀδάμ, ἀλλά συγχρόνως μέ τό μυστήριο τῆς Σαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ ἀρχίζει καί μιά νέα δημιουργία.
Ἡ Παναγία δέχθηκε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί σ’ αὐτό συνετέλεσε πολύ ἡ προσωπική της ἁγιότητα καί καθαρότητα. Τό μυστήριο τῆς Παναγίας ἀρχίζει ἀπό τήν πλήρη ἀφιέρωσή της στόν Θεό καί τόν πνευματικό ἀγώνα κατά τῆς ἁμαρτίας καί μάλιστα σ’ ἕνα ἀπαράδεκτο καί ἀρνητικό περιβάλλον, ὅπως ἦταν ἡ κωμόπολη τῆς Ναζαρέτ. Ἐδῶ φαίνεται καθαρά, πώς οἱ θεουργικές δυνάμεις τοῦ «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» πλασθέντος ἀνθρώπου διαθέτουν τόν ἐσωτερικό δυναμισμό, πού μπορεῖ νά μεταλλάξει σέ καλό δρόμο καί τό χειρότερο κοινωνικό περιβάλλον.
Ἄν ὁ ἄνθρωπος δέν ἀκολουθεῖ αὐτό τό ὑπόδειγμα τῆς Παναγίας, τότε ὁ πνευματικός δυναμισμός καί ἐξοπλισμός του ἀδυνατεῖ καί ὑποτάσσεται στήν τραγική καί δαιμονική κατάσταση τοῦ περιβάλλοντος. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ Κεχαριτωμένη, «ὅτι εὗρε χάριν παρά Θεοῦ» γιά νά γίνει Μητέρα τοῦ Σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου. Ἡ εἰδική ὅμως πληρότητα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ ἀποκαλύπτεται στήν Παναγία, ὅταν φθάνει στό σημεῖο νά ἀποδέχεται πρώτη ἀπό ὅλα τά κτίσματα τήν σωτηρία τοῦ θυσιασθέντος Υἱοῦ καί Θεοῦ της.
Ἡ μετοχή τῆς Παναγίας σ’ αὐτή τήν σωτηρία δέν εἶναι μόνο ἡ ρομφαία, πού πέρασε καί ἐτραυμάτισε τήν μητρική καρδιά της. Ἔχουμε ὅμως καί τήν πλήρη ἀποδοχή τῆς σωτηρίας, πού τήν ὁδήγησε στήν «κατά χάριν» θέωσή της ἀπό αὐτόν ἀκόμη τόν παρόντα κόσμο. Τό μυστήριο τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου, ὅπου μέ τήν συμμετοχή της συνείργησε ἡ Παναγία, ἦταν καί γι’ αὐτήν τό μυστήριο τῆς προσωπικῆς ὑπάρξεώς της. Βέβαια ἡ κατάσταση τῆς ὑπάρξεώς της ἦταν ξεχωριστή καί μοναδική. Γι’ αὐτό καί ἡ παρθενική της καθαρότητα ἐστόλισε τήν ζωή της, πού ἦταν ἀφιερωμένη καί παραδομένη στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Παναγία ζοῦσε γιά τόν Θεό καί ὄχι ἀποκλειστικά γιά τόν ἑαυτό της. Ἡ Ἀειπαρθενία τῆς Θεοτόκου ἀναφερόταν καί στόν νοῦν καί τήν ψυχή καί τό σῶμα της. Ἡ Ἐκκλησία μας θεωρεῖ τήν Παναγία σέ μιά κατάσταση πληρότητος καί τελειότητος καί τήν βλέπει πάντα ἀχώριστα ἑνωμένη μέ τόν «Υἱόν καί Θεόν» της «καθήμενον ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καί Πατρός». Ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλουσα ὁμολογεῖ:
«Τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν· ὡς γάρ ζωῆς μητέρα πρός τήν ζωήν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον» (Κοντάκιο Κοιμήσεως). Ἡ Παναγία εἶναι μιά ζῶσα μετοχή στή μεσιτική ἰδιότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί στή λυτρωτική καί σώζουσα ἀγάπη Του. Ἡ Θεοτόκος εἶναι ἡ πραγματική κοινή Μητέρα ὅλων τῶν ἀνθρώπων, γιατί ἡ οὐσία τῆς μητρότητός της εἶναι ἡ πλήρης ταύτισή της μέ τόν Θεάνθρωπο Κύριο.
Ἡ Παναγία μᾶς ἔδειξε πώς ὁ ἄνθρωπος ἐρχόμενος στόν κόσμο δέν ζεῖ ἀποκλειστικά γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά γιά τόν Θεό. Ἔτσι πραγματοποιώντας τόν προορισμό του νά μπορεῖ νά φανερώσει μέσα ἀπό τήν ὕπαρξή του τήν παρουσία τῆς «εἰκόνος τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου» πού εἶναι ὁ Χριστός. Πρόκειται γιά βασική καί θεμελιώδη ἀλήθεια τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας. Ἀπό αὐτή τήν ἀλήθεια ξεκινάει καί ὁ Ἄπ. Παῦλος στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ὅταν στόν στίχο 4 γράφει στούς Φιλιππησίους: «Μή τά ἑαυτῶν ἕκαστος σκοπεῖτε, ἀλλά καί τά ἑτέρων ἕκαστος» γιά νά μᾶς παραπέμψει στό Πρόσωπο τοῦ Κυρίου.
Ὅσα ἀναφέρει ὁ Ἄπ. Παῦλος γιά τό φρόνημα τοῦ Χριστοῦ ἀνάγονται καί διοχετεύονται κατ’ ἐξοχήν στό Πρόσωπο τῆς Παναγίας, πού εἶχε ταυτίσει καί ἐμπιστευθεῖ τήν ὕπαρξή της στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ἡ Παναγία δέχθηκε μέσα της τό φρόνημα τοῦ Χριστοῦ, ἔθεσε σέ θαυμαστή λειτουργία ὅλα τά θεία χαρίσματα τῆς ὑπάρξεώς της. Ὅλες οἱ ἀρετές τῆς Παναγίας δέν ἦσαν ἀποκλειστικό κατόρθωμα τοῦ ἐαυτοῦ της, ἀλλά ἡ φανέρωση τῆς ἐπενεργούσης θείας Χάριτος. Ὁ ἱερός Δαμασκηνός τονίζει χαρακτηριστικά: «Ὄντως εὖρες χάριν, ἡ ἀξία τῆς χάριτος· εὖρες χάριν ἡ τούς πόνους τῆς χάριτος γεωργήσασα· ἡ σώαν τήν ὀλκάδα τῆς διπλῆς παρθενίας τηρήσασα καί τήν ψυχήν γάρ παρθένον ἐτήρησεν οὐ τοῦ σώματος ἔλαττον· ὅθεν καί ἡ τοῦ σώματος παρθενία τετήρητο». Αὐτῆς πρεσβεῖαις οἱ πάντες ἐλεηθῶμεν.
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Με μεγαλοπρέπεια τιμήθηκε και φέτος η Δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Παλαιάς Κοκκινιάς, προεξάρχοντος τόσο του πανηγυρικού Εσπερινού (05/08/2023), όσο και της Θείας Λειτουργίας (0/08/2023) του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ.Σεραφείμ, ο οποίος κήρυξε και τον Θείο Λόγο.
Ο Σεβασμιώτατος, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στο γεγονός της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας ενώπιον των Μαθητών του Πέτρου, Ιακώβου και Ιωάννου, καθώς και στο αΐδιο Θαβώριο Φως, του οποίου οι τρεις μαθητές είχαν τη μεγάλη και υψηλή όραση «καθώς ηδύναντο», αφού, όπως τόνισε, δεν ήταν ικανοί να δεχθούν όλο το πλήρωμα και την τελειότητα του φανερωθέντος σε αυτούς Φωτός, που φανερώνεται ως καθαρά άνωθεν ευδοκία.
Δείτε φωτογραφικό υλικό από την Ακολουθία του Εσπερινού ΕΔΩ και από τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία ΕΔΩ.