ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΣ ΟΙΣΤΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ ΣΤΟΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ «ΠΑΠΑ» ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ 16 ΟΥ

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΓΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 16η Ιανουαρίου 2023

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΣ ΟΙΣΤΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ ΣΤΟ

ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ «ΠΑΠΑ» ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ 16 ΟΥ

Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν πολλές φορές στον Παπισμό και τονίσαμε ότι

δεν είναι Εκκλησία, αλλά ένα αιρετικό θρησκευτικό σύστημα. Μία κακόδοξη

χριστιανική κοινότητα με δεκάδες αιρετικές διδασκαλίες, που έχουν καταδικαστεί

από σειρά Αγίων Συνόδων θεοφόρων Πατέρων, Οικουμενικών και Ενδημουσών,

αρχής γενομένης από την Η΄ Οικουμενική Σύνοδο, επί μεγάλου Φωτίου το 879-

880. Σύνοδοι που έχουν καταξιωθεί στη συνείδηση του Ορθοδόξου πληρώματος,

ως άγιες και γνήσια Ορθόδοξες, με πανορθόδοξο κύρος. Η αέναη παρουσία του

παναγίου Πνεύματος στην Εκκλησία του Χριστού, στην μία, μοναδική και

αδιαίρετη, που είναι μόνον η Ορθόδοξη, φώτισε τους αγίους Πατέρες μας, να

κατανοήσουν το εύρος και το βάθος των παπικών κακοδοξιών και να τις

ανασκευάσουν με αδιάσειστες γραφικές και πατερικές μαρτυρίες, ώστε να μην

παρασύρεται ο πιστός λαός του Θεού από τις δόλιες μεθοδεύσεις και πλάνες των

παπικών, αλλά και από την προσηλυτιστική προπαγάνδα που ασκούν τα τελευταία

χίλια χρόνια σε βάρος της Ορθοδοξίας. Αμέτρητα είναι τα θύματα των

Ορθοδόξων μέχρι σήμερα, κυρίως από τη δράση της σατανικής Ουνίας.

Η εμφάνιση της παναιρέσεως του Οικουμενισμού στις αρχές του 20 ου αιώνος

στον προτεσταντικό και στον Ορθόδοξο χώρο και αργότερα στο χώρο του

Παπισμού, δημιούργησε ριζικές ανακατατάξεις και αλλαγές στις σχέσεις της

Ορθοδοξίας με τις χριστιανικές αιρέσεις. Οι πατριαρχικές Εγκύκλιοι του 1902,

1904 και κυρίως του 1920 άνοιξαν ουσιαστικά τον δρόμο προς την παναίρεση,

σηματοδοτώντας ένα νέο τρόπο θεωρήσεως των εν λόγω αιρέσεων από τους

θιασώτες της. Καθιέρωσαν μία νέα πορεία, μία άλλη γραμμή και τακτική, ξένη

προς την Ορθόδοξη πίστη και Παράδοση, ξένη προς την Ορθόδοξη

αυτοσυνειδησία μας, διαγράφοντας παράλληλα πλήθος Ορθοδόξων Συνόδων και

ακυρώνοντας τους αγώνες μιας πλειάδος ομολογητών αγίων της Εκκλησίας μας.

Οι ποικίλες κακόδοξες θεωρίες που αναπτύχθηκαν μέσα στους κόλπους της

παναιρέσεως, με κορυφαία τη σχιζοφρενική θεωρία της Μιάς και ταυτόχρονα

διεσπασμένης Εκκλησίας, βρήκαν τελικά την πλήρη συνοδική νομιμοποίησή τους

στην «Σύνοδο» της Κρήτης το 2016! Η οικουμενιστική θύελλα συνεχίστηκε στα

επόμενα, μετά τη «Σύνοδο», χρόνια με ακόμη μεγαλύτερη σφοδρότητα με πλήθος

κακοδόξων δηλώσεων και διακηρύξεων, πατριαρχών και προκαθημένων.

Κλασικό παράδειγμα τέτοιων δηλώσεων είχαμε πρόσφατα στα συλλυπητήρια

μηνύματα που έστειλαν «Ορθόδοξοι» Προκαθημένοι και Πατριαρχες, με αφορμή

τον θάνατο του πρώην «Πάπα» Βενεδίκτου του 16 ου . Ο θανών αμετανόητος

αιρεσιάρχης θεωρήθηκε ως Ορθόδοξος επίσκοπος. Του έπλεξαν προκλητικά

εγκώμια και του ευχήθηκαν «καλό παράδεισο», παρά το γεγονός ότι ο

2

«μακαρίτης» για την Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία βρισκόταν εκτός της Εκκλησίας,

όπου, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, δεν υπάρχει σωτηρία

(Άγιος Κυπριανός και σύσσωμη η πατερική μας Παράδοση)! Με τις

συλλυπητήριες δηλώσεις τους απέδειξαν για μια ακόμη φορά, (με τον πιο

εμφαντικό μάλιστα τρόπο), ότι θεωρούν τον Παπισμό ως αληθή ορθοδοξούσα

Εκκλησία, ευθυγραμμιζόμενοι πλήρως με τις κακόδοξες αποφάσεις της

«Συνόδου» της Κρήτης.

Αγνόησαν το γεγονός ότι επρόκειτο για έναν αμετανόητο αιρεσιάρχη, ο οποίος,

ως καθηγητής και «Πάπας» γνώριζε την Ορθοδοξία, έδειχνε υποκριτικά ότι την

σέβονταν και την αγαπούσε, αλλά ποτέ δεν διανοήθηκε να απεμπολήσει τις

παπικές κακοδοξίες. Το αντίθετο μάλιστα. Με την διδακτική του δράση και την

βραχυχρόνια παπική του ιδιότητα, έδωσε την ψευδαίσθηση της σωτηρίας σε

εκατομμύρια παπικούς. Η εμμονή του στις παπικές πλάνες δεν άφησε δυστυχώς σ’

αυτόν κανένα περιθώριο μετανοίας. Πέθανε τελικά μέσα στην αίρεση ως

αμετανόητος αιρετικός, χωρίς καμία ελπίδα σωτηρίας. Επομένως ο τραγικός

αυτός άνθρωπος όχι μόνον δεν είναι άξιος επαίνων, αλλά θρήνων!

Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε κάποια από τα μηνύματα κορυφαίων

Ορθοδόξων εκκλησιαστικών ανδρών, για να πάρει ο αναγνώστης μια ιδέα του

εύρους της αλλοτριώσεως των. Αρχίζουμε με το συλλυπητήριο μήνυμα του παν.

Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, το οποίο εκφώνησε στην

καθιερωμένη ομιλία του, στην Αίθουσα του Θρόνου του Πατριαρχικού Οίκου,

μετά τη Θεία Λειτουργία της εορτής της Περιτομής του Κυρίου και της μνήμης

του Μ. Βασιλείου. Είπε: «Θα ήθελα να πω δύο λόγια επιπλέον μνημονεύων με

σεβασμόν και αγάπην και ευγνωμοσύνην τον μόλις κοιμηθέντα Αγιώτατον

Πάπαν Βενέδικτον τον 16ον….. Ήτο μεγάλος θεολόγος ο Βενέδικτος ο 16ος,

Γερμανός εις την καταγωγήν ως γνωστόν, επί σειράν ετών καθηγητής

Πανεπιστημίου, είχε και ορθοδόξους φοιτητάς, μεταξύ των οποίων διέπρεψαν ο

μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός και ο μετέπειτα Μητροπολίτης

Ελβετίας Δαμασκηνός, και ήκουσα ο ίδιος από τον Βενέδικτον να λέγει ότι

εγνώρισε καλύτερα την Ορθοδοξίαν χάρις εις τους Ορθοδόξους φοιτητάς του,

και μάλιστα τους προαναφερθέντας εκλεκτούς Ορθοδόξους θεολόγους και

Ιεράρχας. Ευχόμεθα να είναι αιωνία η μνήμη του.….Εις την κηδείαν του, η

οποία θα γίνει την προσεχή Πέμπτη, το Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον θα

εκπροσωπήσουν ο Ιερώτατος Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Εμμανουήλ

και ο Ιερώτατος Μητροπολίτης Ιταλίας Πολύκαρπος» (Πηγή: Ecumenical

patriarchate)!

Αποκαλεί τον θανόντα «Αγιώτατο». Υπάρχει αγιότητα στην αίρεση και στους

αμετανόητους αιρεσιάρχες; Όχι μόνο αγιότητα δεν υπάρχει, αλλά ούτε καν

σωτηρία, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας! Ο αγιασμός είναι

καρπός των ακτίστων ενεργειών του αγίου Πνεύματος, το οποίο όμως στερούνται

οι αιρετικοί, ως εκτός της Εκκλησίας ευρισκόμενοι. Πόσα βήματα έκαμε ο

«μακαρίτης» προς την σώζουσα αλήθεια της Ορθοδοξίας, ώστε να τον

μνημονεύει με «με σεβασμόν και αγάπην και ευγνωμοσύνην»; Κανένα!

3

Τον χαρακτηρίζει ως «μέγα θεολόγο», παρά το γεγονός ότι βρισκόταν στο

σκότος της πλάνης. Τί είναι όμως η θεολογία στο εσώτατο είναι της; Θεοπτία,

μέθεξις Θεού, εμπειρία θεώσεως. Μια κατάσταση στην οποία φθάνει ο θεούμενος,

όταν διά μετανοίας και μακροχρονίου ασκήσεως νεκρώσει τον παλαιόν άνθρωπον

και τα πάθη. Και όταν στη συνέχεια ανυψωθεί στη σφαίρα του θείου φωτισμού,

αποκτήσει «νουν Χριστού» (Α΄Κορ.2,16) και γίνει κατοικητήριο του αγίου

Πνεύματος. Τότε είναι σε θέση να διδάξει απλανώς περί του Θεού και των θείων,

σύμφωνα με τον θεοφώτιστο λόγο του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: «…Υπέρ

νουν τοις υπέρ νουν ωμιληκότες οι θεόσοφοι θεολόγοι θεοχαρίστως τε

εδιδάχθησαν και θεομιμήτως ημάς εδίδαξαν», (Α΄ προς Βαρλαάμ, ΕΠΕ 1,512).

Δηλαδή: Οι θεόσοφοι θεολόγοι αφού συναναστράφηκαν υπέρ νουν με τα υπέρ

νουν, με τη Χάρη του Θεού εδιδάχθησαν και κατά μίμηση Θεού μας εδίδαξαν. Ο

άγιος Νείλος ο Σιναΐτης πολύ εύστοχα παρατηρεί: «ει θεολόγος ει, προσεύξη

αληθώς· και ει αληθώς προσεύχη, θεολόγος ει». Ένας αμετανόητος και

συνειδητός αιρετικός μπορεί να έχει καθαρή προσευχή και ως εκ τούτου να είναι

αληθινός θεολόγος; Φυσικά όχι!

Όταν ομιλούμε περί θεολογίας και θεολόγων, καλό θα είναι πάντοτε να γίνεται

μια στοιχειώδης διάκριση μεταξύ εμπειρικής και ακαδημαϊκής Θεολογίας και να

τονίζεται ότι η ακαδημαϊκή Θεολογία οφείλει να είναι θεραπαινίδα της εμπειρικής

και να ακολουθεί αυτήν. Προφανώς ο παν. κ. Βαρθολομαίος, όταν χαρακτηρίζει

τον πρώην «πάπα» ως «μέγα θεολόγο», εννοεί ότι υπήρξε μέγας ακαδημαϊκός

θεολόγος. Στην προκειμένη περίπτωση ούτε καν ως ακαδημαϊκός θεολόγος μπορεί

να θεωρηθεί, για τον απλούστατο λόγο ότι ως καθηγητής ομιλούσε και δίδασκε

έναν ετερόδοξο Χριστό, δηλαδή για έναν ανύπαρκτο Χριστό. Ο άγιος Γρηγόριος

ο Παλαμάς στην προς Διονύσιον επιστολή του ονομάζει την αίρεση δεύτερο

γένος αθεΐας. Γράφει: «Δεύτερον δε γένος αθεΐας εστίν η πολυσχιδής και

πολύμορφος απάτη των αιρετικών.…Πάντες δε ούτοι και οι τοιούτοι ουδέν των

αθέων διενηνόχασιν… [Όλοι αυτοί και οι όμοιοι μ’ αυτούς σε τίποτε δεν

διαφέρουν από τους αθέους]». 1 Την ίδια αλήθεια επισημαίνει και ο Μέγας

Αθανάσιος στην επιστολή του προς Σεραπίωνα: «Ούτως ο διαιρών τον Υιόν από

του Πατρός, ή το Πνεύμα κατάγων εις τα κτίσματα, [=ο αιρετικός], ούτε τον

Υιόν έχει ούτε τον Πατέρα, αλλ’ έστιν άθεος και απίστου χείρων, και πάντα

μάλλον, ή χριστιανός» 2 .

Ως επισφράγισμα των λόγων του, συμμετείχε στις 7 Ιανουαρίου ε.ε. «στην

επιμνημόσυνη λειτουργία για τον μακαριστό επίτιμο Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ΄»,

στον εν Κωνσταντινουπόλει παπικό ναό του Αγίου Πνεύματος στο Harbiye,

(http://aktines.blogspot.com/2023/01/blog-post_66.html)! Προφανώς πήγε στον

παπικό αυτό ναό για να συμπροσευχηθεί με τους παπικούς υπέρ αναπαύσεως της

ψυχής του θανόντος, αγνοώντας όμως θεληματικά ότι η Εκκλησία μας παύει να

δέεται και να μνημονεύει στην προσκομιδή, όσους έχει αποκόψει από το σώμα

1 Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Προς τον ευλαβέστατον εν μοναχοίς κυρ Διονύσιον, Ε.Π.Ε. τομ. 4, σελ. 408.

2 Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου, Επιστολή προς Σεραπίωνα Θμουέως επίσκοπον, 30, PG 26, 597 C.

4

της ως «ανιάτως νοσήσαντας». Αγνόησε ακόμη ότι οι συμπροσευχές με

αιρετικούς απαγορεύονται ρητά από τους ιερούς Κανόνες.

Στο ίδιο «μήκος κύματος» ήταν και το μήνυμα του Πατριάρχου Μόσχας και

πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλου: «Με θλίψη πληροφορήθηκα για την εκδημία

του πρώην πάπα Βενέδικτου 16ου.…Ο πρώην πάπας Βενέδικτος με το έργο του

συνεισέφερε σημαντικά στην ανάπτυξη της διαχριστιανικής συνεργασίας,

ομολόγησε τον Χριστό μπροστά σε έναν εκκοσμικευμένο κόσμο και

υπερασπίστηκε τις παραδοσιακές ηθικές αξίες.…Όσο ήταν Ποντίφικας, οι

σχέσεις μεταξύ της εν Ρωσία Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολικής

Εκκλησίας αναπτύχθηκαν σημαντικά στο πνεύμα της αδελφικής συνεργασίας

και της επιθυμίας για αλληλεπίδραση στον δρόμο για την υπέρβαση της ενίοτε

οδυνηρής κληρονομιάς του παρελθόντος. Εκ μέρους της εν Ρωσία Ορθοδόξου

Εκκλησίας, εκφράζω τα συλλυπητήριά μου»

(https://www.orthodoxianewsagency.gr/patriarxeia/patriarxio_mosxas/syllypitiria-

patriarxi-mosxas-gia-tin-ekdimia-tou-papa-venediktou/)!

Ο Μακαριώτατος αποκαλεί τον αιρετικό Παπισμό «Ρωμαιοκαθολική

Εκκλησία», δίνοντας έτσι εκκλησιαστική υπόσταση στην αίρεση! Τόνισε ότι

«ομολόγησε τον Χριστό μπροστά σε έναν εκκοσμικευμένο κόσμο και

υπερασπίστηκε τις παραδοσιακές ηθικές αξίες»! Αλλά ποιον «Χριστό»

ομολόγησε, αφού ο «Χριστός» του Παπισμού είναι ανύπαρκτος; Και ακόμη ποιες

είναι οι «παραδοσιακές ηθικές αξίες» που υπερασπίστηκε, αφού δεν τόλμησε να

καθαρίσει τον κόπρο του Αυγείου από την «εκκλησία» του και προτίμησε την

απόδραση; Δεν γνωρίζει ο Μακαριώτατος το σκοτεινό παρελθόν του θανόντος με

την συγκάλυψη χιλιάδων σεξουαλικών σκανδάλων παπικών «κληρικών» στη

Γερμανία, όταν ενοχοποιήθηκε και ο αδελφός του; Αγνοεί την από αυτόν

«αγιοποίηση» του προκατόχου του Πάπα Ιωάννου – Παύλου του Β΄ του

«αγιοποιήσαντος» τον δολοφόνο Καρδινάλιο της Κροατίας Αλουΐσιο Στέπινατς,

τον διεθνή εγκληματία; Αγνοεί ότι ο από αυτόν «αγιοποιηθείς» προκάτοχός του

είχε ερωτικές σχέσεις με την συμπατριώτισσά του Πολωνή ακαδημαϊκό, όπως

απεκαλύφθη επισήμως; Κάνει επίσης λόγο για «υπέρβαση της ενίοτε οδυνηρής

κληρονομιάς του παρελθόντος», εννοώντας προφανώς την κληρονομιά του

σχίσματος. Πολλές φορές έχουμε τονίσει ότι την αποκλειστική ευθύνη για το

σχίσμα έχει ο Παπισμός και όχι η Ορθοδοξία.

Ομοίως και ο Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Δανιήλ δήλωσε: «Με βαθιά λύπη

έμαθα την εκδημία, μετά από μακρά ταλαιπωρία που υπέμεινε με πολύ θάρρος,

εκείνου που ήταν ο 265ος Επίσκοπος Ρώμης, ο πάπας Βενέδικτος 16ος, μια

αξιοσέβαστη προσωπικότητα. Συμμεριζόμαστε τον πόνο της απώλειας του

πρώην πάπα, και εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας σε ολόκληρη τη

Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Προσευχόμαστε στον Κύριο Ιησού Χριστό, Αυτόν

που είναι η ανάσταση και η ζωή, να αναπαύσει την ψυχή του πάπα Βενέδικτου

16 ου » (https://www.orthodoxianewsagency.gr/patriarxeia /patriarxio_roumanias/

syllypitiria -patriarxi-roumanias-gia-tin-ekdimia-tou-papa-venediktou/)! Ό,τι

ελέχθησαν για τους παραπάνω πατριάρχες ισχύουν και για τον κ. Δανιήλ, διότι και

το δικό του μήνυμα επαναλαμβάνει περίπου τα ίδια με τους προηγουμένους.

5

Άξιο σχολιασμού είναι και το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ.

Αναστασίου. Γράφει: «Συμμετέχοντας εκ καρδίας στη βαθειά θλίψη επί τη

εκδημία εις Κύριον του Επιτίμου Πάπα Βενεδίκτου 16ου, τον οποίον είχαμε τη

χαρά να γνωρίζουμε από πολλών ετών, εκφράζουμε ειλικρινή συλλυπητήρια.

Υπήρξε εξέχουσα προσωπικότητα, προικισμένος με εξαιρετικά διανοητικά

χαρίσματα και αδιασάλευτη πίστη στον Τριαδικό Θεό, ακεραιότητα, ευγένεια

και ευαισθησία. Διακεκριμένος θεολόγος με ανοικτούς ορίζοντες, καθηγητής με

αξιοσπούδαστη συγγραφική προσφορά, εργάστηκε σταθερά για την υπεράσπιση

της πίστεως, την προώθηση της χριστιανικής μαρτυρίας, του διαθρησκειακού

διαλόγου και για την εμπέδωση της παγκοσμίου εἰρήνης. “Μακάριοι οι νεκροί

οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ άρτι. ναι, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται

εκ των κόπων αυτών· τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ αὐτῶν” (Ἀποκ.

14:13)».(https://www.romfea.gr/ekklisies-ts/ekklisia-albanias/54428-16)!

Δεν γνωρίζετε, Μακαριώτατε, ότι όσοι αποθνήσκουν μέσα στην αίρεση, δεν

εκδημούν προς Κύριον, αλλά χάνονται αιωνίως στην ατελεύτητη κόλαση;

Τονίσατε ότι «υπήρξε εξέχουσα προσωπικότητα, προικισμένος με εξαιρετικά

διανοητικά χαρίσματα και αδιασάλευτη πίστη στον Τριαδικό Θεό»! Σας

ερωτούμε: Ποια αξία μπορεί να έχουν τα «εξαιρετικά διανοητικά χαρίσματα»,

όταν αυτά δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν τον «μακαρίτη» να επιστρέψει στην

αλήθεια της Ορθοδοξίας; Ποια «αδιασάλευτη πίστη στον Τριαδικό Θεό» είχε,

αφού, ως γνωστό ο Παπισμός έχει διαστρεβλώσει την περί του τριαδικού Θεού

διδασκαλία της Εκκλησίας; Γράφετε ότι ο θανών ήταν «καθηγητής με

αξιοσπούδαστη συγγραφική προσφορά» και πως «εργάστηκε σταθερά για την

υπεράσπιση της πίστεως, την προώθηση της χριστιανικής μαρτυρίας, του

διαθρησκειακού διαλόγου και για την εμπέδωση της παγκοσμίου ειρήνης». Σας

ερωτούμε και πάλι: Πόσο «αξιοσπούδαστη» μπορεί να είναι η συγγραφή ενός

αιρεσιάρχη; Τι έχει να αποκομίσει ένας Ορθόδοξος μελετητής από τα αιρετικά του

συγγράμματα, πέρα από τη διαπίστωση των αιρετικών δοξασιών του; Ποια πίστη

υπερασπίστηκε; Μήπως την απαραχάρακτη Ορθόδοξη πίστη της Εκκλησίας;

Ασφαλώς όχι! Υπερασπίστηκε τις δυτικές κακοδοξίες, προβάλλοντάς τες ως πίστη

της Εκκλησίας! Ποια χριστιανική μαρτυρία προώθησε, αφού η παπική

«χριστιανική μαρτυρία» αποτελεί όνειδος για την πνευματική πορεία της

ανθρωπότητας και η κύρια αιτία αποστροφής της χριστιανικής πίστεως από τον

σύγχρονο κόσμο; Γνωρίζετε, άραγε ποια είναι η κυρία αιτία της σημερινής

γενικής αποστασίας του δυτικού κόσμου και της στροφής του προς το Ισλάμ και

τις θρησκείες της Άπω Ανατολής; Μπορείτε, άραγε, να συνειδητοποιήσετε ότι η

γενική αυτή αποστασία οφείλεται κατά κύριο λόγο στο εγκληματικό παρελθόν του

Παπισμού; Στις ιερές εξετάσεις, στις φρικτές γενοκτονίες, στα συγχωροχάρτια,

στις σταυροφορίες, στις δυσώδεις παιδεραστές κληρικών και σε άλλα πολλά, ών

ουκ έστιν αριθμός; Γνωρίζει άραγε, ή θεληματικά αγνοείτε, ότι ο Παπισμός,

προβάλλοντας το δαιμονικό πρωτείο, ήδη από τον 4 ο αιώνα, υπήρξε η αιτία της

διασπάσεως του δυτικού Χριστιανισμού με την ανάδυση του Προτεσταντισμού,

όπως επίσης και η αιτία του σχίσματος του 1054 μεταξύ Ανατολής και Δύσεως;

6

Τον εγκωμιάζετε και ως προωθητή «του διαθρησκειακού διαλόγου και την

εμπέδωση της παγκοσμίου ειρήνης». Φαίνεται όμως ότι αγνοείτε, ότι ο

διαθρησκειακός διάλογος αποτελεί σήμερα το κυριότερο εργαλείο των σκοτεινών

δυνάμεων του Διεθνούς Σιωνισμού, διά του οποίου αυτός απεργάζεται τον

συγκερασμό όλων των θρησκευτικών πίστεων σε ένα νέο θρησκευτικό μόρφωμα,

την φρικώδη πανθρησκεία, στην οποία κυρίαρχο ρόλο θα έχει ο «πάπας».

Τον επαινείτε και ως «προωθητή της παγκόσμιας ειρήνης». Αλλά η έννοια και

το αγαθό της ειρήνης είναι ολότελα ασύμβατα με την φύση και την ιστορία του

Παπισμού! Το Βατικανό και οι εγκάθετοι στο θρόνο της Ρώμης είναι οι

τελευταίοι, που μπορούν να μιλούν για ειρήνη, αφού εδώ και χίλια χρόνια ο

Παπισμός είναι αιματοβαμμένος με το αίμα εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων από

σφαγές Ουγενότων, θρησκευτικούς πολέμους, εξολόθρευση 880.000 Σέρβων

Ορθοδόξων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, φρικτές διώξεις και σφαγές

Ορθοδόξων από ουνίτες στην Ανατολική Ευρώπη και αλλαχού, υποδαύλιση του

φονικού πολέμου στη Σερβία, υποδαύλιση του πολέμου στην Ουκρανία κλπ)!

Πότε ο «μακαρίτης» αποκήρυξε το εγκληματικό παρελθόν του Παπισμού, για να

θεωρηθεί υπέρμαχος της ειρήνης; Ποτέ!

Κλείνετε το μήνυμά σας με την παράθεση του βιβλικού χωρίου «Μακάριοι οι

νεκροὶ οι εν Κυρίῳ αποθνήσκοντες» (Αποκ.14.13). Ρωτάμε: Πως μπορεί να

ανήκει στους μακαρίους και στους εν Κυρίω αποθνήσκοντες ένας αμετανόητος

αιρεσιάρχης, που υπηρέτησε σε όλη τη ζωή του έναν ανύπαρκτο Χριστό; Κρίμα

Μακαριώτατε!

Κλείνοντας λυπούμεθα για πολλοστή φορά για τον οικουμενιστικό οίστρο, ο

οποίος έχει καταλάβει πλειάδα Ορθοδόξων μεγαλόσχημων κληρικών.

Διαπιστώνουμε με θλίψη ότι δράττονται κάθε ευκαιρίας, για να εκδηλώσουν τα

οικουμενιστικά τους φρονήματα, «βαπτίζοντας» ως «Ορθοδόξους» τους

αιρετικούς και ως «Εκκλησίες» τις αιρέσεις, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την

«ένωση των εκκλησιών». Δυστυχώς μόνο ως προπομπούς ολέθριων εξελίξεων

μπορούμε να τα δούμε όλα αυτά για την πορεία της αγίας μας Εκκλησίας!

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΓΚΕΙΩΝ

Ενοριακή Επιτροπή Νεότητας

Συστήθηκε σήμερα με επίδοση των νέων διορισμών  στους συμμετέχοντες από τον πρόεδρο πατέρα Βονιφάτιο Μπεργκ , η Ενοριακή Επιτροπή Νεότητας  .

Πλαισιώνεται ονομαστικά κ με ανάθεση  καθηκόντων όπως παρακάτω: 

Πρόεδρος : π.Βονιφάτιος Μπέργκ 

Αντιπρόεδρος :Αγγελική Μουτεβελή

Γραμματεύς :Δήμητρα Λάσκαρη Κούβαρη 

Ταμίας: Χρυσόστομος Τενόπουλος

Μέλος: Βασιλική Κολλιοπούλου

Μέλος: Χριστίνα Μπαλή 

Μέλος: Αθανάσιος Τσελεπής

Μέλος:Αναστασία Θεοδωρίδου

Μέλος:Αθηνά Κοκοβίδη

Ευχόμεθα καλή χρονιά,καλή θητεία κ επιτυχία στο έργο σας! 

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΜΟΡΜΟΝΩΝ

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 9 η Ιανουαρίου 2023

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΜΟΡΜΟΝΩΝ

Στη χώρα μας δραστηριοποιούνται πάμπολλες αιρετικές ομάδες. Τα τελευταία

χρόνια έχει προστεθεί και η αίρεση των Μορμόνων, μια άκρως κακόδοξη και

βλάσφημη αίρεση του ευρύτερου προτεσταντικού χώρου. Αυτοαποκαλείται ως

«Εκκλησία του Ιησού Χριστού των αγίων των τελευταίων ημερών», (Church of

Jesus Christ of Latterday Saints). Στην Αθήνα έχει ιδρυθεί ήδη «τοπική

εκκλησία» και στεγάζεται σε ευρύχωρο κτίριο. Επίσης στους δρόμους της

Πρωτεύουσας και άλλων μεγάλων πόλεων καλοντυμένοι αλλοδαποί

«ιεραπόστολοι», με προσποιητή ευγένεια κηρύττουν με ζήλο την μορμονική

αίρεση.

Ανήκει στις προτεσταντικές εκείνες ομάδες του 19ου αιώνα, που έχουν

κυρίαρχο χαρακτηριστικό γνώρισμα το μυστικιστικό και αποκαλυπτικό στοιχείο.

Ιδρύθηκε το 1830 στις Η.Π.Α. από τον Τζόζεφ Σμίθ. Το όνομά της οφείλεται

στον Μόρμον, κάποιον ιστορικά ανύπαρκτο «προφήτη», ο οποίος υποτίθεται ότι

έζησε τον 4ο μ. Χ. αιώνα στην Αμερικάνικη ήπειρο. Ο ιδρυτής της Τζόζεφ Σμίθ

γεννήθηκε το 1805 στην πολιτεία Βερμόντ των ΗΠΑ από φτωχούς αγρότες

γονείς. Αρχικά ανήκε στη θρησκευτική κοινότητα των Πρεσβυτεριανών και

αργότερα εντάχθηκε στους Μεθοδιστές. Ήταν αναμφίβολα έξυπνος άνθρωπος και

τον χαρακτήριζε άκρατη φιλοδοξία, αχαλίνωτη φαντασία και παθολογικός

μυστικισμός. Το 1830 εγκατέλειψε ξαφνικά τη «Μεθοδιστική Εκκλησία» και

άρχισε να κηρύττει μια δική του περίεργη διδασκαλία. Ονόμασε τον εαυτό του

«προφήτη» και ισχυρίσθηκε ότι στις 21 Σεπτεμβρίου 1823 είδε ένα όραμα, «στο

οποίο ο άγγελος Μορονί του είπε ότι στο λόφο Cumorah, κοντά στο

Μάντσεστερ, στην πολιτεία της Ν. Υόρκης, ήταν κρυμμένες πλάκες χρυσού με

σπουδαίες επιγραφές, που έπρεπε να ξεθάψει μετά τέσσερα χρόνια», (Βλ. H. De

Glasenapp, Παγκόσμιος Ιστορία των Θρησκειών, μετάφραση: Νικ. Βρετάκος,

Αθήνα, σελ. 494). Στα 1827, όπως ισχυριζόταν, ξέθαψε τις πλάκες και «στα

επόμενα τρία χρόνια υπαγόρευσε το περιεχόμενο των πινάκων, που ήταν

γραμμένο σε μια παραλλαγή αιγυπτιακής γραφής και ισχυρίζονταν ότι

ερμήνευσε δίχως να ξέρει τη γλώσσα και τους χαρακτήρες, με τη βοήθεια δύο

κρυστάλλων, που του έδωσε ο άγγελος και που υποτίθεται πως ήταν το Urim

και το Thummim του εβραίου αρχιερέα» (αυτόθι σελ. 494-495). Το υποτιθέμενο

λοιπόν περιεχόμενο των «χρυσών πλακών» αποτέλεσε κατόπιν το περιβόητο

«Βιβλίο του Μόρμον», το οποίο αποτελεί ύψιστη ιερή γραφή για τους

Μορμόνους, ανώτερη ακόμα και της Αγίας Γραφής!

Το περιεχόμενο αυτού του «ιερού» βιβλίου είναι μυθιστορηματικό, χωρίς το

παραμικρό ίχνος ιστορικών και πραγματικών γεγονότων. Σε παλαιοδιαθηκικό

ύφος αναφέρεται η υποτιθέμενη μετανάστευση κατά τον 1ο μ. Χ. αιώνα στην

2

Αμερικανική ήπειρο των δέκα φυλών του Ισραήλ, οι οποίες χωρίστηκαν σε δύο

ομάδες, τους «Νεφίτες» και τους «Λαμανίτες». Οι δεύτεροι λόγω της ασέβειάς

τους, έγιναν ερυθρόδερμοι, σε αντίθεση με τους πρώτους οι οποίοι δέχτηκαν το

Χριστό και έγιναν Χριστιανοί. Ανάμεσα στους «Νεφίτες» διακρίθηκε τον 4ο μ. Χ.

αιώνα ο «προφήτης» Μόρμον, ο οποίος πιστεύεται ότι έγραψε το ομώνυμο βιβλίο

στις «χρυσές πλάκες», που αποκαλύφτηκαν μετά από 14 αιώνες στον Σμιθ και

από τον οποίο πήρε το όνομά της η αίρεση.

Ο Σμιθ ονόμασε το 1827 την «εκκλησία» του «Latter Day Saints» και με τα

φλογερά του κηρύγματα απέκτησε αρκετούς και αφοσιωμένους οπαδούς, αρχικά

στην περιοχή της Ν. Υόρκης και αργότερα στο Κίρλαντ, στο Μισσούρι, στο

Ναουβόου, (Ιλλινόϊς), και αλλού. Ταυτόχρονα όμως απέκτησε και πολλούς

φανατικούς εχθρούς, οπαδούς άλλων προτεσταντικών ομάδων από τις οποίες

αντλούσε τους οπαδούς του. Τον κατηγόρησαν για διάφορα εγκλήματα,

κατόρθωσαν να τον καταδικάσουν και να τον φυλακίσουν. Τελικά πέθανε στη

φυλακή στις 27 Ιουνίου του 1844, λυντσαρισμένος από φανατικούς

συγκρατούμενους των φυλακών. Έτσι ο αιρεσιάρχης Σμιθ, εκτός από

«προφήτης» θεωρείται και «μάρτυρας» από τους Μορμόνους!

Τον Σμιθ διαδέχτηκε στην ηγεσία της «εκκλησίας» του ο φίλος του Μπρίγκαμ

Γιανγκ, (1801-1877), πρώην μαραγκός και υαλουργός. Αυτός προκειμένου να

γλιτώσει τους οπαδούς της αίρεσης από το διωγμό των εχθρών του Σμίθ, τους

οδήγησε μετά από μεγάλες περιπέτειες στη Δύση, στα Βραχώδη όρη, μπροστά

στη Μεγάλη Αλμυρά Λίμνη των Η.Π.Α., όπου ίδρυσε την πόλη Γιούτα, την οποία

χαρακτήρισε ως τη «Γη της Επαγγελίας» και τη «Νέα Ιερουσαλήμ». Εκεί

θεμελίωσε ένα ιδιότυπο θεοκρατικό καθεστώς, το «Διζερέτ», με πρόεδρο τον

Γιανγκ, με απεριόριστη εξουσία. Κάτω από τις εντολές του οι Μορμόνοι

μετέβαλλαν τον αφιλόξενο εκείνο τόπο σε επίγειο παράδεισο! Σε πολύ μικρό

χρόνο αυξήθηκαν και έγιναν πολυάριθμοι. Το 1898 αριθμούσαν 254.000 (Βλ.

Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Φοίνιξ», τομ. 17, σελ.382). Σήμερα αριθμούν

πολλά εκατομμύρια και έχουν ως κέντρο την πρωτεύουσα της πολιτείας τους, την

Σολκ Λέικ Σίτυ, όπου υπάρχει τεράστιος ναός, ο οποίος χτίστηκε μεταξύ των

ετών 1853-1893.

Το 1852 η αίρεση διασπάστηκε σε μια μετριοπαθή ομάδα, την

«Αναδιοργανωμένη Εκκλησία των Αγίων των Τελευταίων Ημερών», η οποία

οργανώθηκε επίσημα το 1860 στο Αμπόϋ, (Ιλλινόϊς). Όμως ποτέ δεν απέκτησε

την σπουδαιότητα της αρχικής ομάδος, της «Αλμυράς Λίμνης». Στην πρωτεύουσα

της Γιούτα, Σόλκ Λέικ Σίτυ, λειτουργεί μια πολύ καλά οργανωμένη

ιεραποστολική οργάνωση. Φανατικοί νέοι επιστήμονες, θεωρούν υποχρέωσή τους

τα πρώτα χρόνια της καριέρας τους, να τα αφιερώσουν στην ιεραποστολή.

Ιδιαίτερη επιτυχία σημειώνουν στα νησιά του Ειρηνικού και την Αυστραλία. Η

Θεοκρατική Πολιτεία των Μορμόνων προσαρτήθηκε στις Η.Π.Α. το 1860 με το

όνομα Ουτάχη. Σήμερα η ομοσπονδιακή αυτή Πολιτεία δεν διαθέτει τον καθαρό

μορμονικό της χαρακτήρα, διότι αφ’ ενός μεν υπερίσχυσαν οι ομοσπονδιακοί

νόμοι των πολλών ιδιαζόντων συνηθειών της κοινότητας (π.χ. πολυγαμία) και αφ’

ετέρου λόγω των αλλεπάλληλων μεταναστεύσεων, οι οποίοι έφεραν στην Ουτάχη

3

πολυάριθμους οπαδούς άλλων δογμάτων και θρησκειών και αλλοίωσαν το

μορμονικό κλίμα της περιοχής.

Η «εκκλησιαστική» οργάνωση των Μορμόνων είναι ιεραρχική και ταυτίζεται

με τη πολιτική εξουσία, (θεοκρατία). Ο αρχηγός της αίρεσης είναι και ο

κυβερνήτης της κοινότητας. Ο κλήρος αποτελείται από τους εκλεγμένους

προεστούς, οι οποίοι φέρουν βαθμούς με βιβλική αναφορά, (απόστολοι, προφήτες,

επίσκοποι, πρεσβύτεροι, διάκονοι). Σε αντίθεση με τους άλλους προτεστάντες

δέχονται την ιεροσύνη, την οποία διακρίνουν σε δύο κατηγορίες: την «Ιεροσύνη

του Ααρών» και την «Ιεροσύνη του Μελχισεδέκ». Η λατρεία της αιρέσεως είναι

τυπική προτεσταντική και επί πλέον ενέχει έντονο μυστικιστικό στοιχείο.

Ιδιαίτερη σημασία έχει για τους Μορμόνους η τελετή του «Μυστικού Δείπνου», η

«χειροθεσία», η χειροτονία δηλαδή των κληρικών της αιρέσεως και η τελετή του

Βαπτίσματος, η οποία γίνεται μόνο στους ενηλίκους, δια καταδύσεως. Ως ιερά

βιβλία θεωρούνται όπως αναφέραμε, το «Βιβλίο του Μόρμον», η Παλαιά και η

Καινή Διαθήκη, το «Βιβλίο των Διδασκαλιών και Επιγαμιών», το «Ακριβό

Μαργαριτάρι» κ.α. Οι Μορμόνοι ζουν βίο λιτοδίαιτο, απέχουν της κρεοφαγίας

και των ποτών, ακολουθώντας τις ευσεβιστικές τάσεις του Προτεσταντισμού.

Σχετικά με τις κακοδοξίες της αιρέσεως με πολλή συντομία αναφέρουμε τα

εξής: Η διδασκαλία του Μορμονισμού είναι κράμα χριστιανικών, ιουδαϊκών,

ινδουϊστικών, βουδιστικών, γνωστικών και θεοσοφικών ιδεών. Αν και ο ιδρυτής

της αιρέσεως ήταν ο Τζόζεφ Σμίθ, ωστόσο τις αρχές της μορμονικής διδασκαλίας

θα πρέπει να αναζητήσουμε στους διάσημους «θεολόγους» Όρσον Πράττ και

Πάρλεϋ Πάττ. Ολόκληρο το θεολογικό οικοδόμημα της αιρέσεως στηρίζεται στα

συγγράμματα αυτών των ακραίων προτεσταντών θεολόγων. Κυρίως

διαπιστώνουμε δοξασίες Ανατολικών θρησκειών όπως του Ινδουϊσμού και του

Βουδισμού. Επίσης κυρίαρχες είναι οι πανθεϊστικές δοξασίες του Θεοσοφικού

κινήματος, το οποίο, όπως είναι γνωστό, συστηματοποίησε όλες τις

αποκρυφιστικές και ειδωλολατρικές θεωρίες και πίστεις του παρελθόντος.

Ιδιαίτερα η περί Θεού, ή μάλλον περί θεών διδασκαλία, του Μορμονισμού είναι

παραλλαγή των θεοσοφικών ιδεών. Αναφέρουμε ενδεικτικά την ιδιότυπη

«θεογονία» της μορμονικής αιρέσεως, την καταγωγή του θείου από την ύλη, την

πληθώρα των κοσμικών θεοτήτων, τους θεϊκούς έρωτες, τις γεννήσεις των

πνευμάτων, την προΰπαρξη των ανθρωπίνων ψυχών, την θεοποίηση του

ανθρώπου διά των ιδίων αυτού δυνάμεων και δια των μετενσαρκώσεων, κλπ.

Οι Μορμόνοι θεωρούν τους εαυτούς τους ως τους μόνους γνησίους χριστιανούς

και την «εκκλησία» τους ως τη μόνη αληθινή εκκλησία, ενώ τους άλλους

χριστιανούς θεωρούν συλλήβδην ως «απίστους». Σύμφωνα με τον διάσημο

θρησκειολόγο H. De Glassenapp, τα χριστιανικά στοιχεία της αιρέσεως είναι

μόνο «η αναγνώριση της Βίβλου, η πίστη στους Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα,

(που ωστόσο γι’ αυτούς είναι τρεις διαφορετικοί θεοί), στον εξιλαστήριο και

καθαγιασμένο θάνατο του Χριστού, και στην εσχατολογική του προσδοκία.

Μέσα για την απόκτηση της θείας Χάριτος είναι γι αυτούς η πίστη, η μετάνοια,

η βάπτιση, ο Μυστικός Δείπνος και η επίθεση των χειρών, (με σκοπό τη

4

μετάδοση των δώρων του Αγίου Πνεύματος κατά τη χειροτονία)», (Βλ. παρά

πάνω μνημονευθέν έργο, σελ. 496).

Εκτός όμως από τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, δέχονται ότι

υπάρχουν πολυάριθμοι άλλοι θεοί «εν πολυγαμία ζώντες» (Βλ. Μεγάλη

Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Φοίνιξ», τομ. 17, σελ.382)! Ο χριστιανικός Θεός είναι

αποκλειστικά ο Θεός της γης, ενώ για κάθε άστρο υπάρχει και ένας θεός με τις

γυναίκες του! Κανένας θεός δεν είναι άναρχος. Όλοι έχουν αρχή και γεννήθηκαν

από κάποιο ανώτατο άγνωστο θεό, ο οποίος βασιλεύει σήμερα στο κεντρικό

άστρο Kolob! Όμως και αυτός ακόμη δεν είναι άναρχος, «γεννήθηκε προ

αμνημονεύτων χρόνων, από την ένωση σε μια μονάδα, τριών ατόμων της

αιώνιας πνευματικής ύλης. Πράγματι μια από τις βασικές αρχές αυτής της

διδασκαλίας είναι ότι το ίδιο πνεύμα αποτελείται από λεπτή ύλη» (Βλ. H.

Glassenapp, όπου ανωτ. σελ. 497)! Αυτός ο πρωταρχικός θεός δημιούργησε μέγα

πλήθος ετερόφυλων πνευμάτων, «γιατί σύμφωνα με την αιώνια τάξη του

κόσμου, ο σεξουαλισμός είναι η προϋπόθεση κάθε υπάρξεως και κάθε ηθικής

ζωής. Από την ένωση αυτών των πανάρχαιων θεοτήτων γεννήθηκαν

πολυάριθμα πνεύματα που κατοικούν σήμερα το Σύμπαν και που συνεχώς

αυξάνονται τεκνοποιώντας» (αυτόθι)!

Οι δημιουργοί της γης είναι πολλοί θεοί, σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνουν

στο γνωστό πληθυντικό όνομα «Ελλωχείμ» της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτοί οι θεοί

μετά τη δημιουργία της γης, την παρέδωσαν στη δικαιοδοσία του Θεού της

Βίβλου. Ο Θεός αυτός είναι ένα ον, που αποτελείται από πνεύμα και σώμα

ανθρώπινης μορφής. Έχει χέρια, πόδια, μάτια και τρώγει πίνει, αγαπάει, μισεί και

μιλάει στους ανθρώπους. Έχει επίσης πολλές γυναίκες και με τη θνητή Μαρία

γέννησε το Χριστό! Ο Χριστός λοιπόν υπήρξε καρπός φυσιολογικής μείξης του

Θεού με την εβραιοπούλα Μαρία, ο οποίος ήρθε στον κόσμο να λυτρώσει τους

ανθρώπους! Ο ίδιος, πιστεύουν, ήταν έγγαμος και μάλιστα πολύγαμος, έχοντας ως

συζύγους του τη Μαρία Μαγδαληνή και τη Μάρθα! Μετά το τέλος του κόσμου θα

επανέλθει στη γη, θα εγκαθιδρυθεί στο μεγάλο ναό των Μορμόνων στη Γιούτα,

όπου θα κρίνει τους εθνικούς και τους απίστους. Θα επιβραβεύσει επίσης τους

Μορμόνους, ιδρύοντας το βασίλειο της χιλιετίας στην Αμερική, καθιστώντας

αυτούς άρχοντες του κόσμου. Η «Νέα Ιερουσαλήμ» (Αποκ.21,2) θα κτιστεί στο

Τζάκσον (Μισσούρι)!

Οι άνθρωποι, σύμφωνα με τις κακοδοξίες της αίρεσης, είναι καρποί θείων

ερώτων, στους οποίους δόθηκε θνητό σώμα! Σύμφωνα με αιώνιο θεϊκό νόμο, όλοι

οι άνθρωποι περνούν από τρία στάδια: α) Αφού γεννηθούν από κάποιο θεϊκό

έρωτα, παραμένουν ως κατώτερα πνεύματα για χιλιάδες, ή και εκατομμύρια

χρόνια, β) όταν γίνουν άνθρωποι και μπουν στο «ναό του σαρκικού σώματος»,

δεχτούν τη διδασκαλία του Μόρμον και γεννήσουν πολλά παιδιά θα γίνουν θεοί,

και γ) ως θεοί μιας συγκεκριμένης περιοχής, θα λατρεύονται από τους κατοίκους,

ως μοναδικοί κοσμικοί άρχοντες! Η «θέωση» επιτυγχάνεται πρωτίστως και

κυρίως με την απόκτηση πολλών παιδιών, γι’ αυτό και καθιερώθηκε από τους

Μορμόνους η πολυγαμία, (μόνο των ανδρών)! Ο ίδιος ο Σμίθ θέσπισε και

νομιμοποίησε την πολυγαμία, στηριζόμενος σε μια υποτιθέμενη αποκάλυψή του

5

στις 12 Ιουλίου 1843 στο Νοουβόου! Αυτοί που πεθαίνουν χωρίς να πιστέψουν

στη διδασκαλία του Μόρμον και δεν κατόρθωσαν να κάνουν πολλά παιδιά, τα

πνεύματά τους μπαίνουν στα σώματα ερυθροδέρμων, μαύρων, ή ζώων

προκειμένου να εξαγνιστούν! Στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας θα γίνει

ανάσταση των νεκρών, οι οποίοι θα κατοικούν πλέον αιώνια στη γη ως αθάνατα

όντα!

Η περί κόσμου αντιλήψεις του Μορμονισμού ταυτίζονται εν πολλοίς με

εκείνες της Θεοσοφίας. Σε αντίθεση με το σύνολο του χριστιανικού κόσμου, οι

Μορμόνοι δέχονται την αιωνιότητα της ύλης και τη γέννηση από αυτή των

πολυάριθμων θεών. Κατ’ ουσίαν η ύλη είναι ο πρωταρχικός Θεός των Μορμόνων!

Αλλοπρόσαλλες επίσης είναι και οι αντιλήψεις της αιρέσεως για τους

κοινωνικούς θεσμούς. Ο Μορμονισμός, είναι ένα απαράδεκτο θεοκρατικό και

απολυταρχικό σύστημα, κατάλοιπο του παρελθόντος. Μια άλλη επίσης θλιβερή

και απαράδεκτη παράμετρος του Μορμονισμού είναι ο εμφανής ρατσισμός, ο

οποίος είναι ενταγμένος στο θεολογικό του σύστημα. Ιδιότυπος ρατσισμός πρέπει

να θεωρηθεί και η κυρίαρχη θέση των ανδρών της αιρέσεως έναντι των γυναικών.

Οι γυναίκες δεν μπορούν να διαδραματίσουν κανένα ρόλο στην μορμονική

κοινωνία. Υπάρχουν μόνο για να ικανοποιούν την ανάγκη της παιδοποιίας, η

οποία για τους Μορμόνους είναι κύριος τρόπος σωτηρίας τους! Ο ιδιότυπος τέλος

χιλιασμός της αιρέσεως και η τρομοκρατία που ασκεί στα μέλη της περί της

επικείμενης συντέλειας του κόσμου και της υλικής απολαβής των Μορμόνων,

δημιουργεί ψευδαισθήσεις και άγχος στα μέλη της.

Από την παραπάνω σύντομη επισκόπηση των βασικών αρχών της αιρέσεως

αυτής προκύπτει, νομίζομε, ξεκάθαρα ότι ο Μορμονισμός αποτελεί την πιο

ακραία, κακόδοξη και βλάσφημη χριστιανική αίρεση. Ο διαπρεπής ιστορικός των

θρησκειών H. de Glassenapp την ονομάζει «πρωτότυπη αίρεση της Βορείου

Αμερικής» (Βλ. μνημ. έργο σελ. 494). Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι δεν

πρόκειται για χριστιανική αίρεση, αλλά για πολυθεϊστική θρησκεία με χριστιανικά

στοιχεία! Ο «Θεός της γης» έχει απογυμνωθεί πλήρως από την βιβλική

διδασκαλία και αντίληψη γι’ Αυτόν. Η περί Χριστού αντιλήψεις τους κρίνονται

απαράδεκτες και άκρως βλάσφημες για το πρόσωπο του Σωτήρος. Αρνούνται την

υπερφυσική ενανθρώπησή Του και ασεβούν όταν τον αναφέρουν ως πολύγαμο! Η

σωτηρία δεν είναι προϊόν του απολυτρωτικού έργου του Χριστού, αλλά είναι

προϊόν της τυφλής πίστης στον Μορμονισμό και της τεκνοποιίας! Η Αγία Γραφή

υποβιβάστηκε από τον Μορμονισμό και αντικαταστάθηκε από άλλες «ιερές

γραφές», όπως το μυθιστορηματικό «Βιβλίο του Μόρμον». Η θεία αποκάλυψη

έχει δευτερεύουσα σημασία, διότι βαρύνουσα σημασία έχουν οι «ζωντανές

αποκαλύψεις» των «προφητών» της αιρέσεως!

Καλούμε λοιπόν στους πιστούς μας να είναι προσεκτικοί και να μην ενδίδουν

σε καμιά πρόσκληση από οποιονδήποτε αιρετικό και εν προκειμένου, από τους

καλοντυμένους περιπλανώμενους «ιεραποστόλους» της αιρέσεως των

Μορμόνων!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Άγια Θεοφάνεια- Αγιασμός 2023

                Άγια Θεοφάνεια! 

Εορτάστηκαν στο Ναό μας με την τέλεση του Μεγάλου Αγιασμού με ευλάβεια κ τάξη! 

 Χρόνια πολλά σε όλους τους ενορίτες μας! 

Καλή φώτιση κ υγεία! 

Ιερόν ευχέλαιον της Αγίας κ Μεγάλης Τετάρτης.

       Ο πατήρ Βονιφάτιος

«Ο Λόγος σάρξ εγένετο» (Ιω. 1,14) Υπό Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς.

 «Ο Λόγος σάρξ εγένετο» (Ιω. 1,14)

Υπό Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου

Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς.

Εν Πειραιεί τη 24 η Δεκεμβρίου 2022

Η εγγίζουσα μεγάλη Δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων, η Μητρόπολη των

εορτών κατά τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, αλλά και η όλη κατανυκτική ατμό-

σφαιρα των ημερών, που διανύουμε, με τα προεόρτια τροπάρια και τους ύμνους,

στρέφουν και πάλι την προσοχή μας και οδηγούν την γραφίδα του λόγου προς το

μέγα γεγονός, το γεγονός των γεγονότων, την σάρκωση του Θεού Λόγου.

«Η πρώτη και η μεγαλυτέρα χαρμόσυνος αγγελία, το πιό μεγάλο ευαγγέλιον, που

ήτο δυνατόν να δώση ο Θεός εις τον άνθρωπον και ο ουρανός στη γη είναι, ότι ‘ο

Λόγος σάρξ εγένετο’», παρατηρεί ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους της

εποχής μας ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Και συνεχίζει: Ολόκληρο το ευαγγέλιο του

ουρανού προς την γη συνοψίζεται στις τέσσερις αυτές λέξεις. Έξω από αυτό και

χωρίς αυτό, άλλος ευαγγελισμός δεν υπάρχει για τον άνθρωπο, ούτε σ’ αυτόν ούτε

στον άλλο κόσμο. Ο Θεός Λόγος έγινε άνθρωπος «ίνα θεόν τον αδάμ απεργάσηται»,

κατά τον Μέγαν Αθανάσιον, δηλαδή για να θεώση τον άνθρωπο, για να τον

επαναφέρει προς το αρχέτυπό του, προς τον δημιουργόν του, προς τον αρχικό προ-

ορισμό για τον οποίον τον έπλασε. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, καθώς εμβαθύνει

στο μυστήριο της σαρκώσεως παρατηρεί: «Αυτός που παρήγαγε τα πάντα εκ μη

όντων, επίγεια και επουράνια, όταν είδε τα λογικά κτίσματά του να αχρειώνονται

από πόθο για τα μεγαλύτερα, τους χαρίζει τον εαυτό του, του οποίου τίποτε μεγα-

λύτερο, ούτε ίσον, ούτε πλησίον δεν υπάρχει και προβάλλεται για μέθεξη από τους

επιθυμούντας, έτσι ώστε να μπορούμε στο εξής να χρησιμοποιούμε ακινδύνως την

επιθυμία προς την θέωση, εξ’ αιτίας της οποίας στην αρχή καταντήσαμε στον έσχα-

το κίνδυνο, και, ποθώντας ο καθένας μας να γίνει θεός, να μην είμαστε μόνο ακα-

τάκριτοι, αλλά και να επιτυγχάνωμε την επιθυμία. Με την κένωσή του δε και την

εκούσια πτώχευσή του, υπέδειξε στους ανθρώπους, αλλά και στους αγγέλους την

μόνη ασφαλή οδό που οδηγεί προς την θέωση. Εξ’ αιτίας αυτής (της σαρκώσεως)

τώρα πλέον οι άγγελοι έλαβαν το απερίτρεπτον, αφού έμαθαν εμπράκτως από τον

Δεσπότη Χριστό, ότι η οδός της υψώσεως και της προς αυτόν ομοιώσεως δεν είναι η

έπαρσις, αλλά η ταπείνωσις. Εξ’ αιτίας αυτής και οι άνθρωποι έχουν το

ευκολοδιόρθωτο, αφού πλέον αναγνωρίζουν ότι η ταπείνωσις είναι η οδός της ανα-

κλήσεως.

Όπως επισημαίνει σύγχρονος αγιορείτης ασκητής: Ο Θεός εγνώριζε την πτώση

του ανθρώπου προτού ακόμη τον δημιουργήσει, δεν του αφήρεσε όμως την

ελευθερία για να μην μειώσει την ιδιότητά του ως λογικού όντος, κατ’ εικόνα Θεού

δημιουργηθέντος. Ως άπειρη όμως αγάπη και σοφία δεν άφησε να ματαιωθεί η προ-

αιώνια θέλησή του, να χαρίσει δηλαδή στον άνθρωπο τα προητοιμασμένα γιαυτόν

αγαθά, και γιαυτό προώρισε εξ’ αρχής την «φιλάνθρωπον οικονομίαν» της σωτη-

ρίας του. Η ελευθερία του ανθρώπου υπήρχε στο σχέδιο της δημιουργίας αυτού και

επομένως η πτώσις του δεν εξένισε τον Θεόν. Πλην όμως, κατά τον μέγαν Δαμα-

2

σκηνόν, δεν θέλησε η αμαρτία του ανθρώπου και η πονηρία του διαβόλου να υπερ-

νικήσουν την αγαθότητά Του. Γιαυτό οικονόμησε μεγαλύτερη φανέρωση της αγά-

πης του. Έτσι η ανθρώπινη ελευθερία δεν μπόρεσε να καταστρέψη το σχέδιο του

Θεού, διότι βρέθηκε έγκλειστη, τρόπον τινά, σ’ ένα άλλο ευρύτερο πεδίο: Το σχέδιο

της διά της σαρκώσεως του Λόγου σωτηρίας και θεώσεως του κόσμου. Η αγάπη του

Θεού, που εκδηλώνεται διά μέσου αυτής, δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός ή μικράς

τινός σημασίας, διότι ο σαρκωθείς Λόγος καθίσταται πλέον για μας το κέντρον της

ζωής μας και ο σκοπός της αιωνιότητός μας. Γίνεται κατά τον Μέγαν Αθανάσιον και

άγιον Μάξιμον, το κέντρον της ιστορίας, και της προϊστορίας και της μεταϊστορίας

ημών.

Είναι φανερόν, ότι η διά της σαρκώσεως του Λόγου θεία οικονομία αποτελεί με-

γαλύτερο και βαθύτερο μυστήριο παρά η δημιουργία του κόσμου. Το μέγα αυτό γε-

γονός δεν αποτελεί μιά επίσκεψη του Θεού προς τον άνθρωπον, για να τον ε-

παναφέρει μηχανικώ τω τρόπω, από όπου εξέπεσε, αλλά αποτελεί την πραγμα-

τοποίηση των ανερμηνεύτων βουλών της σοφίας και της αγάπης του Θεού προς το

πεπτωκός πλάσμα του: Να αναπλάση, δηλαδή και καταστήση αυτό υιόν του Πατρός

και κοινωνόν της θείας ζωής, διά της συνουσιώσεως αυτού μετά του Χριστού. Ιδού

τι ήταν εκείνο που κατέπληττε τον Παύλον, ώστε να λέγει «ω βάθος πλούτου και

σοφίας και γνώσεως Θεού» (Ρωμ.11,33). Την συγκλονιστική αυτή αλήθεια επιση-

μαίνει και ο μέγας της Εκκλησίας φωστήρ άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Μεγάλα

μεν τα δοθέντα, πολλώ δε μείζονα γίνεται τω διά του Χριστού δοθήναι. Ότι ουκ

έπεμψε τινά των δούλων προς τους δούλους, αλλ’ αυτόν τον μονογενή. Και πάλιν

ου μόνον ότι τον Υιόν έδωκε, θαυμαστόν, αλλ’ ότι και τούτω τω τρόπω, ώστε σφα-

γήναι αυτόν τον αγαπώμενον. Ουδέν γαρ ούτω μέγα ως το αίμα εκχυθήναι του Θεού

υπέρ ημών». Όντως και της υιοθεσίας και των άλλων δωρεών τούτο ασυγκρίτως

υπερέχει: το ότι ο Θεός «του ιδίου υιού ουκ εφείσατο» (Ρωμ.8,32).

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, στρέφοντας την προσοχή του προς τον τρόπον της

σαρκώσεως και βλέποντας την άκρα ταπείνωση, πτωχεία και κένωση παρατηρεί

γεμάτος θαυμασμό: Αυτός, που κάθεται επάνω στα χερουβίμ ευρίσκεται σήμερα ως

βρέφος επάνω στη γη. Αυτός που είναι αθέατος από τα εξαπτέρυγα, που δεν μπο-

ρούν να ατενίσουν όχι μόνο την φύση του, αλλ’ ούτε την αίγλη της δόξης του,

γιαυτό και επισκιάζουν τα μάτια με τις πτέρυγες, βλέπεται αισθητώς και υποπίπτει

στους σαρκικούς οφθαλμούς, αφού έγινε σάρκα. Αυτός που ορίζει τα πάντα και δεν

ορίζεται από κανένα περιλαμβάνεται σε μία πρόχειρη και μικρή φάτνη. Αυτός που

κατέχει και συσφίγγει το παν με την παλάμη του περιτυλίσσεται σε μικρά σπάρ-

γανα. Αυτός που έχει τον πλούτο των ακενώτων θησαυρών, τέτοια πτωχεία υφί-

σταται εκουσίως, ώστε ούτε τόπο να μην ευρίσκει στο κατάλυμα.

Ας στρέψουμε λοιπόν και εμείς τους νοερούς οφθαλμούς της ψυχής μας προς τον

εν σπηλαίω γεννηθέντα Κύριον και ας διδαχθούμε από την άκρα ταπείνωσή του. Ας

τον δοξολογήσωμε μαζί με τους αγγέλους και τους ποιμένες, «δόξα εν υψίστοις

λέγοντες τω σήμερον εν σπηλαίω τεχθέντι εκ της παρθένου και Θεοτόκου εν

Βηθλεέμ της Ιουδαίας».

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ Η ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ!

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 21η Δεκεμβρίου 2022

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ Η ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ!

(Σχόλιο σε απόφαση του «Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων

Δικαιωμάτων»)

Είναι ολοφάνερο πως ο δυτικός κόσμος βαδίζει προς την οριστική δύση του,

εξαιτίας της πτώσεώς του σε όλα τα επίπεδα. Κατρακυλάει στην άβυσσο της

καταστροφής του, χωρίς να διαφαίνεται καμιά πιθανότητα ανάνηψης και

επιστροφής! Εντελώς απογυμνωμένος από τις πανανθρώπινες αξίες και μάλιστα

αυτές του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, οι οποίες επί αιώνες στήριζαν και

ποδηγετούσαν τις κοινωνίες, τα έθνη και τους λαούς, βιώνει την καταστροφική

του πορεία ως «πρόοδο»! «Βαπτίζει» την ηδονοθηρία και τον άκρατο

ευδαιμονισμό σε «ζητούμενο» και «ύψιστο ιδανικό». Ανάγει την θεοποίηση των

ανθρωπίνων παθών και την αμαρτία σε «ατομικό δικαίωμα», ενώ παράλληλα

καταδικάζει κάθε αντίσταση στην διάπραξη της αμαρτίας, ως «τροχοπέδη στην

πρόοδο», ως «σκοταδισμό» και «μεσαιωνισμό»

Και δεν μένει μόνο στα λόγια, αλλά ποινικοποιεί κάθε φωνή και διαμαρτυρία

κατά της ηθικής κατρακύλας. Τα κοινοβούλια της Δύσης ψήφισαν

«αντιρατσιστικούς» νόμους, ώστε να καταδικάζουν με αυστηρότατες,

εξοντωτικές ποινές, όσους διαμαρτύρονται για την απεμπόληση των

παραδεδομένων πανανθρώπινων και διαχρονικών αξιών και κυρίως κάθε αντίθεση

κατά της αμαρτίας, η οποία άπτεται του κοινωνικού συνόλου, και έχει κοινωνικές

επιπτώσεις, όπως λ.χ. το φρικώδες έγκλημα των εκτρώσεων και αυτό της

ανατροπής της ανθρωπίνης φυσιολογίας και οντολογίας, διά του θανασίμου

αμαρτήματος της ομοφυλοφιλίας. Ψηφίζουν επίσης νόμους, οι οποίοι

προστατεύουν όσους υβρίζουν, βλασφημούν και βεβηλώνουν την πίστη και τα

ιερά σεβάσματα των πιστών. Επίσης ευρωπαϊκοί θεσμοί, όπως το λεγόμενο

«Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», έφθασε στο σημείο να

ανατρέπει δικαστικές αποφάσεις και να καταδικάζει εθνικές κυβερνήσεις, οι

οποίες ακόμα ανθίστανται στην ηθική κατρακύλα.

Μια τέτοια πρόσφατη απόφαση του «Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων

Δικαιωμάτων», (ΕΔΑΔ), είδε το φως της δημοσιότητος, το οποίο αποφάνθηκε

ότι η βεβήλωση λατρευτικών χώρων, ιερών συμβόλων κλπ, δεν αποτελεί αδίκημα,

αλλά δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση! Διάφορα χριστιανικά και πατριωτικά

ιστολόγια δημοσιοποίησαν την απίστευτη είδηση, η οποία φέρνει πλήρη ανατροπή

του κώδικος αξιών στην σύγχρονη κοινωνία. Ανάρτησαν μάλιστα και ένα

αξιόλογο και αποκαλυπτικό άρθρο της Γαλλίδας διανοούμενης κ. Karine Bechet-

Golovko, Διδάκτωρος Δημοσίου Δικαίου, Συγγραφέως και Καθηγήτριας στο

Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, το οποίο αναδημοσίευσε, μεταφρασμένο στα

ελληνικά, το ιστολόγιο της πατριωτικής οργάνωσης «Ενωμένη Ρωμιωσύνη», με

τίτλο: «Ευρωπαϊκό Δικαστήριο: Η βεβήλωση ιερών ναών είναι ελευθερία

έκφρασης!!! (https://enromiosini.gr/arthrografia/eyropaiko-dikastirio-anthropinon

-dikaiomaton/). Το ενδιαφέρον και λίαν ανησυχητικό δημοσίευμα αρχίζει με την

επισήμανση: «Ποιός το φανταζόταν οι Femen να εκπροσωπούν την ελεύθερη

έκφραση στην Ευρώπη; Και μάλιστα με τη βούλα του Ευρωπαϊκού

Δικαστηρίου;…. Femen: οι νέες θεές του μετανεωτερικού κόσμου! Το

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) μόλις καταδίκασε

τη Γαλλία επειδή τόλμησε, σε τελευταία αναλαμπή, να προσπαθήσει να

προστατεύσει την Εκκλησία». Έχουμε ασχοληθεί σε παλιότερη ανακοίνωσή μας

για το φαινόμενο «Femen», τις «οργισμένες» ακτιβίστριες, οι οποίες κρύβονται

πίσω από την δήθεν προάσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, για να

προωθήσουν τα ολέθρια σχέδια της «Νέας Τάξεως Πραγμάτων», να ευτελίσουν

τους παραδεδομένους θεσμούς και αξίες, οι οποίες λειτουργούν ως τροχοπέδη

στην λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης. Κύρια να βεβηλώσουν την πίστη στο Θεό

και να καταρρίψουν κάθε ίχνος ηθικής.

Στη συνέχεια αναφέρει: «Η βεβήλωση του ναού της αγίας Μαγδαληνής στο

Παρίσι έγινε τον Δεκέμβριο του 2013, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, όταν η Eloïse

Bouton εισέβαλε γυμνόστηθη με μια επιγραφή “Τα Χριστούγεννα

ακυρώνονται!”, μπροστά σε μια δωδεκάδα ανθρώπων και μια χορωδία σε

πλήρη πρόβα. Λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, στις 20 Δεκεμβρίου 2013,

η Eloïse Bouton μπαίνει γυμνόστηθη στο ναό της αγίας Mαγδαληνής, στο 8ο

διαμέρισμα του Παρισιού, και στέκεται μπροστά στο ιερό όπου αναπαριστά μια

έκτρωση χρησιμοποιώντας κομμάτια από ματωμένο συκώτι μοσχαριού, που

υποτίθεται ότι συμβολίζουν ένα έμβρυο. Τελειώνει το “χάπενινγκ” της με τη

σάλτσα Femen ουρώντας μπροστά σε μια παράνομη ομήγυρη. Ο ιερέας της

ενορίας υπέβαλε μήνυση και τον Ιανουάριο η Eloïse Bouton τέθηκε σε

προληπτική κράτηση»! Φαίνεται ότι οι «Femen» έχουν ως κύριο στόχο τους τη

βεβήλωση εκκλησιών, όπως τουλάχιστον αποδεικνύει η δαιμονική ενέργεια της κ.

Bouton. Έχουμε επανειλημμένως αναλύσει πως το πλέον φρικτό φαινόμενο της

εποχής μας είναι το διαρκές έγκλημα των εκτρώσεων. Εκατομμύρια αθώα έμβρυα

θανατώνονται καθημερινά σε όλο τον κόσμο, με τον πλέον ειδεχθή τρόπο, με

απόφαση των «γονέων» τους και την άδεια και αρωγή των Κρατών! Οι «Femen»

είναι οι διαπρύσιοι κράχτες αυτού του φρικιαστικού εγκλήματος, με τις γνωστές

τραμπουκικές εκδηλώσεις τους, όπως η ανωτέρω!

Όπως σημειώνει το ΕΔΑΔ: «Η κ. Bouton εξήγησε ότι από το κίνημα Femen

της είχε ανατεθεί για τη Γαλλία να παρέμβει, σύμφωνα με ένα σχέδιο

ταυτόχρονων παρεμβάσεων και σε άλλες χώρες. Ο ναός της αγίας Mαγδαληνής

είχε επιλεγεί στη Γαλλία “για τον συμβολισμό του σε διεθνές επίπεδο”. …Στο

ιερό της εκκλησίας της Mαγδαληνής, η Αγία Μητέρα Eloise απέβαλε τον

Ιησού”». Εν τέλει «Το δικαστήριο, [ΕΔΑΔ], έκρινε ότι η ενέργειά της εμπίπτει

στην ελευθερία της έκφρασης και απέρριψε συγκεκριμένα το επιχείρημα της

προσφεύγουσας ότι η ενέργειά της ήταν αποκλειστικά πολιτική»! Δυστυχώς,

αυτές οι βλάσφημες και προσβλητικές διά τους πιστούς ενέργειες είναι για το

ΕΔΑΔ «δικαίωμα ελευθέρας έκφρασης»!

Ωστόσο κατά την αρθογράφο: «Η ελευθερία της έκφρασης δεν μπορεί να είναι

δικαιολογία για οποιαδήποτε βεβήλωση. Σε κάθε περίπτωση κάθε κοινωνία

πρέπει να προστατεύει τους ‘ιερούς’ τόπους της. Και η γαλλική δικαιοσύνη,

περιέργως σήμερα, υπερασπίστηκε την Εκκλησία: Το ποινικό δικαστήριο

καταδίκασε την κατηγορουμένη για σεξουαλική επίδειξη σε φυλάκιση ενός

μηνός με απλή αναστολή και, για λόγους αστικού συμφέροντος, να καταβάλει

στον εκπρόσωπο της ενορίας ποσό 2.000 ευρώ για ηθική βλάβη, καθώς και να

συμμετάσχει στα δικαστικά έξοδα του αντιδίκου της μέχρι του ποσού των 1.500

ευρώ».

Και συνεχίζει: «Προφανώς, το ΕΔΑΔ αθώωσε την Eloïse Bouton επειδή αυτό

έχει άλλες ιερότητες. Μη λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι αυτό το ευαίσθητο

άτομο ούρησε στο ιερό στο τέλος της παράστασης, το ΕΔΑΔ θεωρεί στην

απόφασή του της 13ης Οκτωβρίου ότι η ποινή που επιβλήθηκε είναι

δυσανάλογη σε μια δημοκρατική κοινωνία, επειδή δεν ελήφθησαν υπόψη τα

κίνητρα αυτής της πρόκλησης, και αυτό συνιστά επίθεση στην ελευθερία της

έκφρασης: Τέλος, το Δικαστήριο [ΕΔΑΔ] σημειώνει ότι, ενώ τα εθνικά

δικαστήρια δεν αγνόησαν τις δηλώσεις της προσφεύγουσας κατά τη διάρκεια

της ποινικής έρευνας, περιορίστηκαν ωστόσο στην εξέταση του ζητήματος της

γύμνιας του στήθους της σε έναν τόπο λατρείας, χωρίς να λάβουν υπόψη το

νόημα που αποδίδεται στην ενέργειά της ή τις εξηγήσεις που δόθηκαν για το

νόημα που έδωσαν στο γυμνό τους οι ακτιβίστριες των Femen. […]». Είναι

ολοφάνερο ότι το ΕΔΑΔ προσπαθεί να παρουσιάσει το άσπρο μαύρο και να

δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Παρά κάτω προσθέτει: «Κάθε εποχή και κάθε κοινωνία έχει τα ιερά της, τα

οποία προστατεύει από κάθε βεβήλωση. Το να μπαίνεις με τόπλες και να ουρείς

σε έναν ναό σημαίνει ότι τον βεβηλώνεις. Είτε η κοινωνία θεωρεί, [ως], αξία

της την προστασία των χριστιανικών χώρων λατρείας, επειδή ανήκουν στα

ιερά της, είτε αρνείται τον ιερό τους χαρακτήρα και τότε είναι δυνατό να

γδυνόμαστε σ’ αυτά για ιδεολογικούς λόγους και να ουρούμε σ’ αυτά, όπως σε

ουρητήριο. Το ΕΔΑΔ υποβιβάζει την Καθολική Εκκλησία σε ουρητήριο! Θα

ήμουν περίεργη να μάθω ποια θα ήταν η αντίδραση αυτού του θεσμού, αν μια

ομάδα θυμωμένων πολιτών πραγματοποιούσε μια τέτοια “παράσταση” στην

αίθουσα ακροάσεών του; Ή αν βεβηλώναμε τους ιερούς τόπους που

προστατεύει ιδεολογικά; Η απάντηση θα ήταν καταδικαστική, γιατί κάθε

ιδεολογικό σύστημα προστατεύει τα ιερά του, διαφορετικά είναι καταδικασμένο

να εξαφανιστεί»! Πολύ ορθές οι παρά πάνω παρατηρήσεις της, που ομιλούν από

μόνες τους και δεν χρειάζονται περαιτέρω σχολιασμό.

Επισημαίνει ακόμη ότι στο ΕΔΑΔ λειτουργούν «δύο μέτρα και δύο σταθμά»:

«Το 2018, το ΕΔΑΔ καταδίκασε μια Αυστριακή λέκτορα γιατί χαρακτήρισε

‘παιδοφιλία’ το γάμο του Μωάμεθ με την 9χρονη Aϊσά. Καταλόγισε στη

λέκτορα παρακίνηση σε έλλειψη σεβασμού στον Μωάμεθ και ότι ο όρος

“παιδόφιλος” γι’ αυτόν ήταν μια “γενίκευση χωρίς τεκμηριωμένη βάση” και

“πιθανόν να προκαλέσει δικαιολογημένη αγανάκτηση” στους μουσουλμάνους.

Και μάλιστα, ήταν “μια κακόβουλη παραβίαση του πνεύματος ανεκτικότηταςσ τη βάση της δημοκρατικής κοινωνίας” που πιθανόν “να υποκινήσει

προκαταλήψεις” και “να θέσει σε κίνδυνο τη θρησκευτική ειρήνη”!!!!»! Είναι

γεγονός ότι οι απαγορεύσεις και οι καταδίκες εξαντλούνται στην χριστιανική

πίστη και ζωή, σε αντίθεση με τις άλλες θρησκευτικές πίστεις, οι οποίες όχι μόνο

προστατεύονται από το ΕΔΑΔ, αλλά επί πλέον καταδικάζονται οι χριστιανοί, όταν

τολμήσουν να εκφράσουν την πίστη και την ηθική τους, και να διαμαρτυρηθούν

σε όσους την προσβάλουν.

Εξετάζοντας από την ορθόδοξη σκοπιά αυτή την τραγική κατάσταση στον

δυτικό κόσμο, θεωρούμε ότι ο κύριος υπεύθυνος είναι ο δυτικός παρεφθαρμένος

Χριστιανισμός, διότι το εγκληματικό παρελθόν του και το αλλοπρόσαλλο παρόν

του προκάλεσε αποστροφή στις δυτικές κοινωνίες.

Περαίνοντας, εκφράζουμε την ανησυχία μας για τα τεκταινόμενα στο χώρο του

«πολιτισμένου» δυτικού κόσμου. Ταπεινά φρονούμε ότι αυτά τα άκρως

εκφυλιστικά φαινόμενα μαρτυρούν, ότι ζούμε στους εσχάτους χρόνους για τους

οποίους μας ομιλούν οι θεόπνευστες Άγιες Γραφές: «εν εσχάταις ημέραις

ενστήσονται καιροί χαλεποί· έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι,

αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιν απειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι,

άστοργοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται,

προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον ή φιλόθεοι, έχοντες μόρφωσιν

ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι. Και τούτους αποτρέπου. Εκ

τούτων γαρ εισιν οι ενδύνοντες εις τας οικίας και αιχμαλωτίζοντες γυναικάρια

σεσωρευμένα αμαρτίαις, αγόμενα επιθυμίαις ποικίλαις, πάντοτε μανθάνοντα

και μηδέποτε εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν δυνάμενα» (Β΄Τιμ.3,1-7)! Κι όλα

αυτά με το πρόσχημα των «ατομικών δικαιωμάτων», τα οποία βεβαίως

προστατεύουν τα ευρωπαϊκά δικαστήρια! Ας είμαστε λοιπόν έτοιμοι για τα

χειρότερα, που σίγουρα θα ακολουθήσουν!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών