Σήμερα παραλάβαμε τρόφιμα , κρέας κ γλυκά , ευγενική χορηγία του SM Κρητικός Κατ/τος Πειραϊκής για να τα διανείμουμε σε ενορίτες μας ώστε με τη μικρή μας συμβολή , να περάσουν καλύτερα τις εορτές των Χριστουγέννων κ της Πρωτοχρονιάς!
Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2021
Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2021
ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ «ΠΑΠΑ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 20 η Δεκεμβρίου 2021.
ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ «ΠΑΠΑ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Βρισκόμαστε στον ισχυρό απόηχο της επίσκεψης του «πάπα» Φραγκίσκου στην
Πατρίδα μας και θεωρούμε αναγκαίο να κάνουμε μια σύντομη αποτίμηση της
επισκέψεώς του, αφ’ ενός μεν για να συνειδητοποιήσουμε τη ζημία που προκάλεσε
η έλευσή του και αφ’ ετέρου για να γίνει η επίσκεψη αυτή αφορμή μιας
αυτοκριτικής.
Κατά την ταπεινή μας γνώμη η πρόσκληση του αιρεσιάρχη κ. Φραγκίσκου, από
την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας μας, να επισκεφτεί την Ελλάδα, ως
«αρχηγός κράτους», αποδείχθηκε άστοχη, αψυχολόγητη και αδικαιολόγητη. Η εν
λόγω επίσκεψη προκάλεσε για μια ακόμη φορά βαρύτατο σκανδαλισμό του πιστού
λαού του Θεού. Η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία υποδέχθηκε τον «πάπα» με
τιμές, μη λαμβάνοντας υπ’ όψη της τα διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού εις
βάρος της Πατρίδος μας και γενικότερα των ατόμων και των λαών διά μέσου των
αιώνων. Εγκλήματα για τα οποία δεν μετανόησαν έμπρακτα, ούτε ο νυν «πάπας»,
ούτε οι προκάτοχοί του. Τόσον η πρόεδρος της Δημοκρατίας, όσο και ο κ.
Πρωθυπουργός τον υποδέχθηκαν, αμνηστεύοντας και διαγράφοντας το γεγονός, ότι
οι εκάστοτε «πάπες», όπως και ο νυν, απέδειξαν διαχρονικά τα πλέον ανθελληνικά
τους αισθήματα και προθέσεις. Το Γένος μας μόνο μίσος και εκδίκηση έχει να
θυμάται από το Βατικανό. Η πρόσκληση θα είχε κάποιο νόημα, εφ’ όσον οι
προσκαλέσαντες πολιτειακοί και πολιτικοί ηγέτες είχαν το θάρρος και την
παλληκαριά, να υπομνήσουν σ’ αυτόν και να καυτηριάσουν, (με σκληρή μάλιστα
γλώσσα), την αείποτε εχθρική στάση των εκάστοτε «παπών» προς την Πατρίδα
μας.
Επισκέφθηκε επίσης ο «πάπας» την Ελλάδα και ως θρησκευτικός ηγέτης του
Παπισμού, ως ο «αντιπρόσωπος του Θεού στη γη»! Εδώ ο σκανδαλισμός του
πιστού λαού ήταν ακόμη μεγαλύτερος. Και τούτο διότι ο «πάπας» δεν ήρθε
μετανοημένος για τις δεκάδες αιρετικές διδασκαλίες, που επεσώρευσε ο Παπισμός
ανά τους αιώνες. Ούτε ήρθε να ζητήσει συγνώμη για τους ποταμούς αιμάτων των
ομολογητών της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και
γενικότερα για τα διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού εις βάρος της Ορθοδοξίας.
Δεν ήρθε για να απαρνηθεί το δαιμονικό πρωτείο εξουσίας εφ’ όλης της
Εκκλησίας. Ήρθε αμετανόητος, κουβαλώντας πάνω του όλες τις πλάνες και τις
αιρέσεις του Παπισμού, με πρώτη και κυριότερη το φρικτό και δαιμονικό πρωτείο,
προκειμένου να κατοχυρώσει και έμπρακτα την οικουμενική του αναγνώριση,
ακόμη και από τούς Ορθοδόξους.
Εξ’ ίσου άστοχη και απαράδεκτη θεωρούμε και την απόδοση εκκλησιαστικών
τιμών ως αρχηγού της «Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας» στον αιρεσιάρχη «πάπα».
2
Η απόδοση εκκλησιαστικών τιμών στον «πάπα», σε έναν αμετανόητο αιρεσιάρχη,
προσβάλλει και ακυρώνει στην πράξη σειρά Οικουμενικών και Ενδημουσών
Συνόδων, που καταδίκασαν τον Παπισμό ως αίρεση. Προσβάλλει επίσης και
ακυρώνει τους αγώνες των μεγάλων αντιπαπικών αγίων της Εκκλησίας μας, όπως
ο Μέγας Φώτιος, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός κ.α.
Με την απόδοση τιμών γινόμαστε αιτία να σκληρύνεται όλο και περισσότερο στην
αμετανοησία του. Πέραν αυτών, με την απόδοση τιμών ενθαρρύναμε και
νομιμοποιήσαμε την παράνομη και ύπουλη προσηλυτιστική δράση της Ουνίας,
τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες.
Έχει σημασία ακόμη να αναφερθούμε στο μήνυμα του «πάπα» προς τον
Ορθόδοξο ελληνικό λαό. Μεταξύ των άλλων τόνισε: «Συναντώντας σας θα
μπορέσω να ξεδιψάσω στις πηγές της αδελφοσύνης, τόσο πολύτιμες, τη στιγμή
που ξεκινήσαμε μια παγκόσμια συνοδική πορεία…Προσμένω την επίσκεψή μου
στους αγαπητούς, μακαριώτατους Αρχιεπισκόπους Χρυσόστομο και Ιερώνυμο.
Ως αδελφός εν τη πίστη, θα μου δοθεί η θεία χάρη να με υποδεχθείτε και να σας
συναντήσω στο όνομα του κυρίου και της ειρήνης»! Λόγια μεστά δολιότητος και
υποκρισίας, διότι παρουσιάζεται «ως αδελφός εν τη πίστει», ως έχων δήθεν την
ίδια πίστη με τους Ορθοδόξους. Αν ήθελε να έρθει έχοντας την ίδια πίστη, δηλαδή
την πίστη πριν αποσχιστεί η «εκκλησία» του από το αδιαίρετο σώμα της
Εκκλησίας του Χριστού, θα έπρεπε προηγουμένως να αποκηρύξει τις δεκάδες
αιρέσεις και πλάνες, που επεσώρευσε ο Παπισμός τα τελευταία χίλια χρόνια, αλλά
δεν το έπραξε! Δήλωσε ότι έρχεται στο «όνομα του Kυρίου και της ειρήνης»,
χωρίς όμως προηγουμένως να αποκηρύξει το εγκληματικό παρελθόν της
«εκκλησίας» του και χωρίς να ζητήσει συγνώμη για τα εκατομμύρια θύματα της
παπικής θηριωδίας σε όλο τον κόσμο. Για τις εκατόμβες νεκρών και κυρίως την
γενοκτονία των 880.000 Σέρβων Ορθοδόξων αδελφών μας.
Ήρθε επίσης ως ο «πάπας των φτωχών και των κατατρεγμένων»,
επικεντρώνοντας την «μέριμνά» του στους πρόσφυγες και μετανάστες. Είπε: «Μια
θάλασσα η οποία μας καλεί σε κοινή πορεία πλεύσης, και όχι σε ξεχωριστές, με
τον καθένα προς διαφορετική κατεύθυνση, ιδίως την περίοδο αυτή, στην οποία η
καταπολέμηση της πανδημίας ζητά ακόμη μεγάλη προσπάθεια και η κλιματική
κρίση κάνει αισθητές τις έντονες συνέπειές της. […]Αισθάνομαι ήδη από τώρα
τη στοργική υποδοχή σας και ευχαριστώ όσους εδώ και καιρό ετοιμάζουν την
επίσκεψη αυτή». Με την δεύτερη επίσκεψή του στη Λέσβο και στους
καταυλισμούς των προσφύγων, θέλησε να δώσει για μια ακόμη φορά έμφαση στην
δήθεν μέριμνα και φροντίδα του προς τους πρόσφυγες. Φόρεσε και πάλι το
προσωπείο της αγάπης και της συμπάθειας προς τους μετανάστες και εμφανίστηκε
παγκοσμίως ως ο προστάτης των φτωχών, των κατατρεγμένων και των πονεμένων,
που δεν έχουν στο ήλιο μοίρα. Που απεγνωσμένοι και κυνηγημένοι από την φωτιά
του πολέμου και την φτώχεια, αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη.
Όμως και η επίσκεψη αυτή δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά ένα θέατρο εντυπώσεων.
Διότι αν τα κίνητρά του ήταν όντως «φιλάνθρωπα», τότε το πρώτο που θα έπρεπε
να κάνει, είναι να ανοίξει τις τράπεζες του Βατικανού, στις οποίες είναι
3
συσσωρευμένα αμύθητα πλούτη και να τα διαθέσει για την ανακούφιση
εκατοντάδων χιλιάδων φτωχών και προσφύγων. Θα έπρεπε ακόμη να στηλιτεύσει
τους αφανείς και εμφανείς δημιουργούς του μεταναστευτικού προβλήματος, τους
προωθητές της «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» και της προετοιμαζόμενης παγκόσμιας
κυβέρνησης του Αντιχρίστου. Όμως ούτε αυτό το έκανε, αλλά αρκέστηκε σε
φθηνούς και υποκριτικούς συναισθηματισμούς συμπάθειας. Αλλά πως ήταν
δυνατόν να το κάνει, τη στιγμή που ο ίδιος προωθεί πυρετωδώς τον θρησκευτικό
συγκρητισμό, την ισλαμοποίηση της Ευρώπης και την δημιουργία της εφιαλτικής
Πανθρησκείας, σε αγαστή συνεργασία με τα αφανή σιωνιστικά κέντρα;
Άξιο σχολιασμού είναι και η πολυδιαφημιζόμενη «συγνώμη» του κατά την
συνάντησή του με τον Μακ. Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο. Όταν ο Μακαριώτατος
στην προσφώνησή του υπενθύμισε μεταξύ άλλων την εχθρική στάση του
Παπισμού στον αγώνα των προγόνων μας κατά την Ελληνική Επανάσταση του
1821, εκείνος αναγκάστηκε να ζητήσει μια αόριστη «ξερή συγνώμη»! Η
πραγματική συγνώμη δεν μπορεί να είναι απλά λεκτική, μια ανέξοδη λέξη, αλλά
οφείλει να συνοδεύεται από πράξεις. Θα ήταν ειλικρινής η «συγνώμη» του, αν
συνοδευόταν παράλληλα με επίσημη, γραπτή, δημόσια διακήρυξή του, στην οποία
θα καταδίκαζε τη στάση του Βατικανού, να συνταχθεί με τους δυνάστες Τούρκους,
όπως επίσης και την άρνηση των εν Ελλάδι παπικών να πολεμήσουν στο πλευρό
των Ελλήνων.
Είναι πολύ εύστοχο το σχετικό σχόλιο στην αγωνιστική εφημερίδα «Ορθόδοξος
Τύπος» (17-12-2021), με τίτλο: «Η ιησουϊτική ‘συγνώμη’ του κ. Φραγκίσκου»:
«Ο ιησουίτης “Πάπας” Φραγκίσκος, “παίζει” με απίστευτη δεξιότητα τον
υποκριτικό του ρόλο. Όταν ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, εκπλήσσοντάς μας
θετικά, τον “στρίμωξε” για το διαχρονικό μίσος του Παπισμού κατά της
Ορθοδοξίας και της Ελλάδος και για τα εγκλήματά του, απάντησε: “Με ντροπή,
το αναγνωρίζω για την Καθολική Εκκλησία, πράξεις και επιλογές που λίγο, ή
τίποτα δεν έχουν να κάνουν με τον Ιησού και το Ευαγγέλιο, […] σήμερα εδώ
αισθάνομαι την ανάγκη να ανανεώσω την αίτηση συγγνώμης από το Θεό και
τους αδελφούς μας για τα σφάλματα που διέπραξαν τόσοι καθολικοί”!
Μελετώντας με προσοχή την ‘συγνώμη’ του, διαπιστώνεται αβίαστα πως δεν
πρόκειται πραγματικά για ειλικρινή συγνώμη, αλλά για καθαρή υποκριτική
υπεκφυγή. Δεν παραδέχτηκε ότι η κύρια εστία της εχθρότητας κατά της
Ελληνορθοδοξίας είναι το Βατικανό, αλλά απλά και αόριστα, εκδήλωσε τη
“λύπη του” για κάποια σφάλματα, που διέπραξαν κάποιοι καθολικοί! Με άλλα
λόγια “έβγαλε την ουρά του” έξω από την ευθεία μομφή που του καταλόγισε ο κ.
Ιερώνυμος! Η υποκρισία του έφτασε στο σημείο να υποβαθμίζει τις χαώδεις
δογματικές διαφορές της “εκκλησίας” του με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ως
“κοσμικά δηλητήρια” και “ζιζάνιο της υποψίας”!
Τα πράγματα απέδειξαν, ότι τελικά ο κ. Φραγκίσκος δεν ήρθε ούτε ως
«προσκυνητής των βημάτων του Αποστόλου Παύλου», όπως είχε στο επίσημο
πρόγραμμά του, ούτε ως «ειρηνοποιός», ούτε ως «συμπαραστάτης των
κατατρεγμένων», νομίμων και παρανόμων προσφύγων και μεταναστών. Ήρθε για
4
να στηρίξει την εδώ παπική προπαγάνδα. Τρανή απόδειξη οι τιμητικές διακρίσεις
των εδώ παπικών «εκκλησιαστικών αρχών» και κύρια των ουνιτών, τους οποίους
επιβράβευσε με τιμητικές διακρίσεις, δωρίζοντάς τους δισκοπότηρα κατά την
παπική «λειτουργία» στο Μέγαρο Μουσικής. Γνωρίζει πολύ καλά ο «πάπας», τι
σημαίνει Ουνία για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, η οποία αποτελεί τον «δούρειο
ίππο» του Παπισμού, όπως έχουμε σχολιάσει σε παλαιότερες ανακοινώσεις μας.
Πως μπορεί να ισχυρίζεται ότι είναι «αδελφός εν τη πίστει», όταν δεν καταδικάζει
τουλάχιστον την επάρατη και σατανική Ουνία;
Πριν να κλείσουμε, θεωρούμε αναγκαίο να επισημάνουμε μια ακόμη
διαπίστωση, με αφορμή την τρίτη αυτή επίσκεψη του «πάπα» στην Ελλάδα, (η
πρώτη το 2001, η δεύτερη το 2016 και η τρίτη το 2021). Διαπίστωση πολύ
σημαντική, κατά τη γνώμη μας, όσον επίσης και θλιβερή. Αν κάνουμε μια
αναδρομή στην πρώτη επίσκεψη του «πάπα» το 2001 και την συγκρίνουμε με τις
δύο επόμενες, θα διαπιστώσουμε την χαώδη απόσταση, που χωρίζει την πρώτη από
τις δύο άλλες. Στην πρώτη επίσκεψη η αντίδραση του λαού, του κλήρου και του
Μοναχισμού ήταν θυελλώδης, πανελλήνια και καθολική, ενώ στις δύο επόμενες
σχεδόν μηδαμινή. Στην πρώτη ξεσηκώθηκε όλος σχεδόν ο κλήρος, ο αγιορειτικός
και ο λοιπός εν Ελλάδι Μοναχισμός και ο πιστός λαός του Θεού. Από κάθε γωνιά
της Ελλάδος έτρεξαν στην Αθήνα πλήθη λαού, που συμμετείχαν στο μεγαλειώδες
συλλαλητήριο, που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία της Μητροπόλεως Αθηνών,
(στο οποίο αξιωθήκαμε και εμείς να συμμετάσχουμε). Η διαμαρτυρία και η
κατακραυγή κλήρου και λαού για την επίσκεψη του «πάπα» προς τον τότε Μακ.
Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κυρό Χριστόδουλο, ήταν τόσο μεγάλη που ταρακούνησε
όλη την Ιεραρχία. Η διαφορά της πρώτης επίσκεψης σε σχέση με τις δύο επόμενες
είναι κάτι περισσότερο από εξόφθαλμη. Που είναι σήμερα οι παλαιοί εκείνοι
πατέρες, κληρικοί και μοναχοί, που μας ενέπνεαν και μας ενθουσίαζαν με το
θάρρος και τη αγωνιστικότητά τους; Που είναι σήμερα το Άγιον Όρος, που κάποτε,
πριν από 20 και πλέον χρόνια, γινόταν μπροστάρης σε αγώνες αντιαιρετικούς; Οι
σημερινοί πατέρες ούτε καν από μακριά μπορούν να συγκριθούν με τους παλαιούς.
Με πολλή θλίψη διαπιστώνουμε κωμικοτραγικά φαινόμενα. Άλλοι από αυτούς
ταλαντεύονται μεταξύ Ορθοδοξίας και αιρέσεως και άλλοι «χτυπούν» μεν την
αίρεση, αλλά ταυτόχρονα είναι και θερμοί φίλοι με εκείνους, που την εκφράζουν.
Άλλοι «το παίζουν» διπλωμάτες, προσπαθώντας να συμβιβάσουν τα
ασυμβίβαστα, (λες και χωρούν διπλωματίες σε θέματα πίστεως), άλλοι
εξαφανίζονται, ωσάν να μην υπάρχει η αίρεση και μερικοί τέλος διακηρύσσουν
δημοσίως, ότι ο Παπισμός δεν είναι αίρεση, αλλά «αδελφή Εκκλησία». Αυτή είναι
δυστυχώς η κατάσταση, που επικρατεί στον σημερινό κλήρο και τον Μοναχισμό.
Ελαχιστότατοι, μετρημένοι στα δάχτυλα, είναι εκείνοι, που αληθινά αγωνίζονται,
δηλαδή με θλίψεις, με διωγμούς και με αγώνες που κοστίζουν, μιμούμενοι τους
αρχαίους πατέρες.
Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο στην παρούσα ανακοίνωσή μας, αφήνοντας
τον σχολιασμό άλλων πτυχών της επισκέψεως του «πάπα» σε άλλους αναλυτές,
ικανότερους και αξιότερους από μας. Θα κλείσουμε επισημαίνοντας, ότι δεν μας
5
ανησυχεί τόσο η στάση της εδώ πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας, η οποία
υποδέχτηκε τον «πάπα» «μετά βαΐων και κλάδων», ωσάν κάποιον σημαντικό
φιλέλληνα ηγέτη και φίλο της Ορθοδοξίας. Μας ανησυχεί κυρίως και πρωτίστως η
τραγική έλλειψη αληθινών και θεοφόρων αγωνιστών της πίστεως και της
Ορθοδοξίας. Όταν υπάρχουν αυτοί, τότε και ο Θεός είναι μαζί τους και ο πιστός
λαός είναι μαζί τους και η διοικούσα Εκκλησία αναγκάζεται να υποχωρεί,
πιεζόμενη από τον κλήρο και τον λαό και να διορθώνει τις όποιες λανθασμένες
επιλογές της. Όταν υπάρχουν αυτοί, τότε η Εκκλησία επιτυγχάνει μεγάλες και
θαυμαστές νίκες και θριαμβεύει απέναντι σε κάθε αίρεση και ο Θεός δοξάζεται.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2021
Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2021
Προσφορά τροφίμων για τους απόρους.
Καλημέρα σας!
Με την ευκαιρία των εορτών των Χριστουγέννων θα διανεμηθούν δέματα με τρόφιμα στους απόρους ενορίτες μας. Το Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο του ναού, σας παρακαλεί για την προσφορά σας σε είδη μακράς διαρκείας, ρύζι ,μακαρόνια , όσπρια ,κονσέρβες γάλα εβαπορέ,καφέ ελληνικό κ νεσκαφέ, ζάχαρη, μελομακάρονα, κουραμπιέδες , δίπλες κ ότι άλλο διατηρείται εκτός ψυγείου η χρήματα . Στα δέματα θα περιέχονται επίσης νωπό κοτόπουλο ,κρέας κ κίτρινο τυρί.
Επίσης σας ενημερώνουμε ότι είναι σε εξέλιξη ο Έρανος της Αγάπης.
Κουπόνια διατίθενται από τις υπεύθυνες κυρίες του Φιλοπτώχου ταμείου του ναού μας.
Αν θέλετε να φέρετε τρόφιμα παρακαλώ να βάζετε μέσα το όνομα σας κ τι περιέχει η τσάντα κ τα αφήνετε πάλι στο φιλόπτωχο. Αν θέλετε να μας ρωτήσετε κάτι καλείτε στο 6945276877.
Ευχαριστούμε για την προσφορά σας!
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 13η Δεκεμβρίου 2021
Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΠΙΚΗ «ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ»
Δεκάδες είναιι οι αιρέσεις που επινόησε ο Παπισμός στην ιστορική του πορεία,
αιρέσεις που οδήγησαν στην πλήρη σχεδόν διαστροφή της χριστιανικής
διδασκαλίας και στην ολοκληρωτική ανατροπή του πολιτεύματος της μιας και
αδιαίρετης Εκκλησίας του Χριστού. Αφότου οι αιρετικοί Φράγκοι κατέλαβαν τον
παλαίφατο πατριαρχικό θρόνο της Δύσεως, επέβαλαν δια πυρός και σιδήρου τις
αιρετικές τους δοξασίες, με κυριότερη την πλάνη του παπικού πρωτείου, που
επέφερε καίριο πλήγμα στον Συνοδικό Θεσμό διοικήσεως της Εκκλησίας.
Οι βάρβαροι και απολίτιστοι Φράγκοι, απομονωμένοι από τον υπόλοιπο
πολιτισμένο κόσμο της αρχαιότητας και των μεσαιωνικών χρόνων, δεν γνώριζαν
από ανθρώπινα δικαιώματα, ανθρώπινη αξιοπρέπεια, συμμετοχή στα κοινά,
δημοκρατική αντίληψη. Γνώριζαν την αυθαιρεσία, την δεσποτεία, την δυναστεία,
την τυραννία, ως τρόπο άσκησης της εξουσίας. Μέσα σ’ αυτή τη νοσηρή
κατάσταση δημιουργήθηκε το απάνθρωπο και αντίχριστο σύστημα της
Φεουδαρχίας – Δουλοπαροικίας, το οποίο άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην
ανθρώπινη ιστορία, ως μια από τις πλέον μαύρες σελίδες της. Στην κορυφή αυτού
του συστήματος βρίσκονταν ο αυτοκράτορας, ο απόλυτος «ελέω Θεού» μονάρχης,
στο οποίο ανήκαν τα πάντα. Γύρω από αυτόν υπήρχε η «αυλή», οι «ευγενείς», οι
οποίοι ήταν γαιοκτήμονες, κατείχαν τα λεγόμενα «τιμάρια» και περιφρούσαν την
εξουσία του αυτοκράτορα, αποδίδοντας τους φόρους από την εκμετάλλευση των
γαιών. Κάτω από αυτούς ήταν ο λαός, ο οποίος ζούσε για να υπηρετεί την άρχουσα
τάξη, χωρίς δικαιώματα, ακόμα και δικαίωμα ζωής.
Ανάλογη και χειρότερη ήταν η κατάσταση που επικρατούσε και στον
εκκλησιαστικό χώρο. Η εκκλησιαστική ιστορία περιγράφει με τα πλέον μελανά
χρώματα το φρικώδες εκκλησιαστικό καθεστώς στην φραγκοκρατούμενη Ευρώπη.
Ο αυτοκράτορας των Φράγκων όταν εγκαταστάθηκε στη Ρώμη και κατέλαβε το
Πατριαρχείο της Δύσεως, προσέλαβε και την εκκλησιαστική εξουσία του «Πάπα»
και αναγορεύτηκε ως ο υπέρτατος παγκόσμιος μονάρχης και ταυτόχρονα
«αντιπρόσωπος του Θεού στη γη». Πιο κάτω από τον «Πάπα», που βρισκόταν
στην κορυφή της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, υπήρχαν οι καρδινάλιοι, οι πρίγκιπες
της «εκκλησίας», (μέλη της σημερινής ρωμαϊκής Κουρίας), που προέρχονταν από
τις τάξεις των «ευγενών» και αποκτούσαν εκκλησιαστικά αξιώματα με βία, απάτη
και χρηματισμό, ζώντας άσωτη ζωή, ανάλογη με εκείνη των υπολοίπων «ευγενών».
Μετά από αυτούς υπήρχαν οι λοιποί «επίσκοποι», που προέρχονταν και αυτοί από
τις τάξεις των ευγενών και ήταν γαιοκτήμονες. Κάτω από αυτούς οι πιστοί της
παπικής «εκκλησίας», οι οποίοι ζούσαν ως δουλοπάροικοι, χωρίς ελευθερία λόγου,
χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά μόνο με υποχρεώσεις. Αυτή περίπου ήταν η
2
διοικητική διάρθρωση του Παπισμού, η επιβίωση του εφιαλτικού φραγκικού
Φεουδαρχισμού, στην οποία δεν υπάρχει ίχνος συνοδικότητος.
Μάλιστα οι «Πάπες», προκειμένου να κατοχυρώσουν και θεολογικά το
δαιμονικής εμπνεύσεως παπικό πρωτείο, την αξίωσή τους δηλαδή για απόλυτη
εκκλησιαστική κυριαρχία πάνω σε όλη την ανά την οικουμένη Εκκλησία,
επενόησαν και έπλασαν τον μύθο περί του «πετρείου αξιώματος», ενώ παράλληλα
εχάλκευσαν μεσαιωνικά κείμενα, άγνωστα επί πολλούς αιώνες, τις λεγόμενες
«ψευδοϊσιδώριες διατάξεις», την «ψευδοκωνσταντίνεια δωρεά», τα
ψευδοκλημέντια και την «ψευδοπιπίνεια δωρεά». Το «Πρωτείο του επισκόπου
Ρώμης», αποτελεί μέχρι σήμερα το βασικότερο δόγμα πίστεως στον Παπισμό, το
οποίο μαζί με το «αλάθητο», καταλύει κάθε ίχνος Συνοδικότητας, διότι τοποθετεί
τον «Πάπα» υπεράνω όλων των Συνόδων, ακόμα και των Οικουμενικών,
υποβιβάζοντας τις Συνόδους σε απλά συμβουλευτικά όργανά του. Αντίθετα στην
Ορθόδοξη Εκκλησία, την Μία, Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, κανένα
εκκλησιαστικό πρόσωπο, ούτε καν ο Οικουμενικός Πατριάρχης, δεν μπορεί να
θεωρηθεί αλάθητη αυθεντία και να τεθεί υπεράνω των αγίων Συνόδων. Η ψήφος
όλων των επισκόπων έχει την ίδια ισχύ με αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχη, ο
οποίος απλά προεδρεύει των Οικουμενικών Συνόδων.
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα
στην ιστοσελίδα της «Καθολικής Εκκλησίας Ελλάδος», με θέμα: «Προς μια
Εκκλησία συνοδική: κοινωνία - συμμετοχή – αποστολή». Στο δημοσίευμα γίνεται
λόγος για προσεχή Σύνοδο των παπικών «επισκόπων» στη Ρώμη το 2023: «Η Ιερά
Σύνοδος της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος, με εγκύκλιο επιστολή που
απηύθυνε πρόσφατα, στον Κλήρο και στους πιστούς, ενημέρωσε ότι κατά το
έτος 2023, θα πραγματοποιηθεί στη Ρώμη, η Σύνοδος των Επισκόπων.
Πρόκειται για ένα θεσμό που καθιερώθηκε το 1965, και συγκεντρώνει κάθε μία
περίπου τριετία, τους Προέδρους της Καθολικής Ιεραρχίας όλων των χωρών
του κόσμου. Η Σύνοδος η οποία έχει αναγγελθεί, θα έχει ως θέμα: ‘Προς μια
Εκκλησία συνοδική: κοινωνία, συμμετοχή και αποστολή’». Προφανώς πρόκειται
για Σύνοδο με παγκόσμιο χαρακτήρα, αφού σ’ αυτήν θα συμμετάσχουν οι
πρόεδροι «της Καθολικής Ιεραρχίας όλων των χωρών του κόσμου». Ωστόσο
σίγουρα, ούτε η προσεχής, ούτε οι προηγηθείσες ανά τριετία Σύνοδοι, (από το
1965 και εντεύθεν, έχουν το κύρος της Β΄ Βατικανής Συνόδου, (1962-1965), της
21ης «Οικουμενικής Συνόδου» κατά τους παπικούς. Και τούτο διότι καμία από τις
ανά τριετίαν Συνόδους δεν ονομάσθηκε Οικουμενική, όπως η Β΄ Βατικανή, στην
οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 2000 «επίσκοποι» από 134 χώρες του
κόσμου. Καρπός των εργασιών της ήταν 4 δογματικά συντάγματα, 9 διατάγματα,
16 συνοδικά θεσπίσματα, (μεταξύ των οποίων και το περί Οικουμενισμού), και 3
διακηρύξεις. Επικυρώθηκαν δε όλες οι συνοδικές αποφάσεις από τον τότε «Πάπα»
Παύλο τον ΣΤ΄, χωρίς την επικύρωση του οποίου καμία συνοδική απόφαση δεν
ισχύει.
Εδώ πρέπει να τονίσουμε, και μάλιστα με έμφαση, ότι και στην Β΄ Βατικανή
επαναβεβαιώθηκε το δόγμα περί του «πρωτείου του Πάπα», (στο κείμενο
Dominus Jesus), το οποίο θεσπίσθηκε ως δόγμα πίστεως στην Α΄ Βατικανή
3
Σύνοδο, (1870). Δεδομένου λοιπόν ότι όλες οι μετά το 1965 συγκροτιθείσες ανά
τριετία Σύνοδοι ούτε Οικουμενικές είναι, ούτε το κύρος των «Οικουμενικών
Συνόδων» της Α΄ και Β΄ Βατικανής έχουν, είναι υποχρεωμένες να βαδίζουν, (στις
όποιες αποφάσεις των), πάνω στα χνάρια των παρά πάνω «Οικουμενικών
Συνόδων», ιδίως εις ό,τι αφορά βασικά και ουσιώδη δόγματα πίστεως, όπως αυτό
του «πρωτείου» και του «αλαθήτου». Επομένως και η μέλλουσα να συγκληθεί το
2023 Σύνοδος είναι υποχρεωμένη να διαπραγματευθεί το θέμα της Συνοδικότητος,
όπως αυτή κατανοήθηκε στην Α΄ και Β΄ Βατικανή και όχι διαφορετικά, όχι
δηλαδή όπως βιώθηκε επί 2000 χρόνια στην Ορθόδοξη Συνοδική μας παράδοση.
Όπως σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας έχουμε επισημάνει, Πρωτείο και
Συνοδικότης είναι δύο μεγέθη αλληλοσυγκρουόμενα και αλληλοαναιρούμενα.
Υπενθυμίζουμε ότι γύρω από το θέμα των σχέσεων Συνοδικότητος και Πρωτείου
ασχολήθηκε η Ιερά Μητρόπολή μας στο παρελθόν, (28.4.2010), με την
συγκρότηση Θεολογικής Ημερίδος με τίτλο: «Πρωτείον, Συνοδικότης και
Ενότης της Εκκλησίας», τα Πρακτικά της οποίας έχουν εκδοθεί και
παραπέμπουμε εκεί τον αναγνώστη για περισσότερα στοιχεία. Με βάση τα
Πορίσματα και τις Εισηγήσεις της εν λόγω Ημερίδος, επιγραμματικά και με άκρα
συντομία, σημειώνουμε εδώ τα εξής: Το «παπικό Πρωτείο» δεν έχει θεολογική
βάση, ούτε αγιοπνευματική και εκκλησιολογική νομιμοποίηση. Στηρίζεται σαφώς
σε κοσμικού χαρακτήρος νοοτροπία εξουσίας. Ο θεσμός των «πρεσβείων τιμής»
εκφράζει και διασφαλίζει την ενότητα και την Συνοδικότητα της Ορθοδόξου
Καθολικής Εκκλησίας. Η πενταρχία των Πατριαρχικών θρόνων ήταν η διοίκησις
στην οποία η Εκκλησία έδωσε τον θεσμό των «πρεσβείων τιμής» κατά την πρώτη
χιλιετία. Τα «πρεσβεία τιμής», η Συνοδικότης και η ενότης της Εκκλησίας
αλληλοπεριχωρούνται, ενώ αντιθέτως η Συνοδικότης και το παπικό Πρωτείο
αλληλοαναιρούνται.
Στην παπική ανακοίνωση αναφέρονται ακόμη τα εξής: «Σύνοδος σημαίνει ότι
“βαδίζουμε μαζί στην οδό”, στον δρόμο. Η Σύνοδος όμως αναφέρεται στους
Επισκόπους. Εμάς εδώ τι μας αφορά; Από φέτος αφορά και εμάς, κάθε
Επισκοπή, κάθε ενορία, κάθε βαφτισμένο/η. Μας λέει ο Πάπας Φραγκίσκος: “Η
πορεία της συνοδικότητας είναι η πορεία που περιμένει ο Θεός από την
Εκκλησία κατά την τρίτη χιλιετία”. Η Εκκλησία δεν είναι μόνο οι Επίσκοποι και
οι ιερείς, αλλά όλοι οι βαπτισμένοι. Γι’ αυτό, τη φορά αυτή ο Πάπας Φραγκίσκος
θέλησε να κινητοποιήσει όλη την Εκκλησία σε όλο τον κόσμο, από τη βάση. Θα
αρχίσουμε τη Σύνοδο από τον Οκτώβριο 2021 σε όλες τις Επισκοπές του
κόσμου, σε κάθε ενορία και σε κάθε οργάνωση, ομάδα, κοινότητα που ζουν και
δραστηριοποιούνται σε κάθε τοπική Εκκλησία. Ο καθένας μπορεί και καλείται
να πει τη σκέψη του. Η έναρξη αυτής της διαβούλευσης του Λαού του Θεού θα
αρχίσει με μια τελετή προσευχής στη Ρώμη στις 9-10 Οκτωβρίου 2021, και στις
υπόλοιπες Επισκοπές του κόσμου στις 17 Οκτωβρίου 2021».
Ο συντάκτης κατ’ αρχήν ορθά ερμηνεύει ότι «Σύνοδος σημαίνει ότι “βαδίζουμε
μαζί στην οδό”, στον δρόμο». Ωστόσο μέσα στο χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας
η λέξη «Σύνοδος» σημαίνει τη συμπόρευση, όχι με κάποια τυχαία πρόσωπα, ή σε
έναν οποιονδήποτε δρόμο, ή τρόπο ζωής, αλλά τη συμπόρευσή μας με τον Χριστό,
4
ο οποίος είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή», (Ιω.14.6). Συμπορευόμεθα δε
όντως με τον Χριστό, μόνον όταν κρατούμε απαραχάρακτες και τις αλήθειες της
πίστεως, διότι ο Χριστός δεν είναι μόνον «η οδός», είναι και «η αλήθεια». Σε
περίπτωση που παρεκκλίνουμε από την αλήθεια - Χριστός και πέσουμε στην
αίρεση, όπως εν προκειμένω οι παπικοί, (φιλιόκβε, κτιστή Χάρις, πρωτείο
εξουσίας, αλάθητο, καθαρτήριο πυρ, άσπιλη σύλληψις, κ.α.), τότε παύουμε να
συμπορευόμεθα με τον Χριστό.
Εντύπωση επίσης προξενούν στην παρά πάνω ανακοίνωση οι δηλώσεις του
«Πάπα»: «Η πορεία της συνοδικότητας είναι η πορεία που περιμένει ο Θεός από
την Εκκλησία κατά την τρίτη χιλιετία». Όντως «η πορεία της συνοδικότητας
είναι η πορεία που περιμένει ο Θεός από την Εκκλησία», γι’ αυτό άλλωστε και η
Εκκλησία από την ημέρα της Πεντηκοστής μέχρι σήμερα, επί 2000 χρόνια,
πορεύθηκε εφαρμόζοντας τον Συνοδικό Θεσμό στη ζωή της. Δεν περίμενε όμως η
Εκκλησία να μπούμε στην τρίτη χιλιετία, για να αρχίσει να εφαρμόζει τον
Συνοδικό Θεσμό, όπως αφήνει να εννοηθεί ο κ. Φραγκίσκος. Ούτε μπορούμε να
πούμε ότι τώρα, την τρίτη χιλιετία, ζητάει ο Θεός την Συνοδικότητα από την
Εκκλησία, ενώ επί 2000 χρόνια δεν την ζητούσε.
Εδώ είναι ολοφάνερη η προσπάθεια του «Πάπα», να δώσει μια ευρύτερη
διάσταση στον Συνοδικό Θεσμό και να συμπεριλάβει, ως δήθεν συνοδικά μέλη, όχι
μόνον τους «επισκόπους», αλλά και τον λοιπό «κλήρο», ακόμη και τους λαϊκούς.
Πρόκειται για μια προσπάθεια που επιχειρείται «από φέτος», και άρα για πρώτη
φορά στην ιστορία του Παπισμού. Κατά την ταπεινή μας γνώμη η εν λόγω
συνοδική πρωτοτυπία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προσπάθεια εντυπωσιασμού
της παγκόσμιας κοινής γνώμης, μια ακόμη διπλωματική κίνηση του Βατικανού,
ένα ακόμη «κόλπο» προς παραπλάνηση των αφελών και ιδίως των οικουμενιστών,
οι οποίοι σίγουρα θα σπεύσουν, «αγαλομένω ποδί», να χειροκροτήσουν και να
εγκωμιάσουν μια ακόμη γενναία κίνηση του «Πάπα» προς την κατεύθυνση της
Συνοδικότητος. Ορίστε, θα μας πουν: Δεν βλέπετε πόσο μεγάλη Συνοδικότητα
απέκτησε ο Παπισμός; Τόσο μεγάλη που υπερβαίνει ακόμη και την Συνοδικότητα
της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αφού τώρα στις συνοδικές διαδικασίες των παπικών
συμμετέχουν ακόμη και οι λαϊκοί, ενώ στις Ορθόδοξες όχι. Πρόκειται ουσιαστικά
για ένα ακόμη δόλιο τέχνασμα του «Πάπα», για να μας παγιδεύσει. Να προβάλλει
την ιδικής του εμπνεύσεως «Συνοδικότητα», για να μας «ρίξει στάχτη στα
μάτια», ώστε να πιστεύσουμε ότι δήθεν έχει καταργήσει το «Πρωτείο» του.
Εάν πράγματι και ειλικρινά ο «Πάπας» έχει πλέον συνειδητοποιήσει, έστω και
τώρα, την ανάγκη επανόδου της «εκκλησίας» του στη Συνοδικότητα, τότε το
πρώτο που πρέπει να κάνει, είναι να συγκαλέσει νέα παπική Οικουμενική Σύνοδο,
η οποία θα ακυρώσει όλες τις προηγούμενες, οι οποίες θέσπισαν, ή επικύρωσαν, το
παπικό «Πρωτείο», αναγνωρίζοντας τον εαυτό του ως «πρώτον μεταξύ ίσων» και
επανερχόμενος στο Συνοδικό Σύστημα διοικήσεως, όπως αυτό βιώθηκε από τα
αποστολικά χρόνια μέχρι σήμερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Φυσικά μια τέτοια
ενέργεια ούτε καν την διανοείται, διότι θα επιφέρει σεισμό 10 ρίχτερ στα θεμέλια
του Παπισμού, σωριάζοντας όλο το παπικό οικοδόμημα σε ερείπια.
5
Στον γνήσιο Συνοδικό Θεσμό δεν υπάρχουν ανθρώπινες αυθεντίες, αλάθητα
πρόσωπα, πρωτεία εξουσίας, αλλά κυριαρχεί η συλλογική έκφραση του Παναγίου
Πνεύματος, στην ψήφο των «πλειόνων», σε θέματα μη δογματικής φύσεως. Δεν
υπάρχει ύπατη προσωπική αυθεντία, η οποία δέχεται, επικυρώνει, ή απορρίπτει τις
συνοδικές αποφάσεις. Τελικός κριτής των Συνοδικών αποφάσεων, ο οποίος τις
επικυρώνει, ή τις απορρίπτει ως εσφαλμένες, είναι σύμπας ο λαός του Θεού, όπως
αποφάνθηκε τελεσίδικα η μεγάλη και ομολογητική Σύνοδος των Πατριαρχών της
Ανατολής του 1848: «παρ᾽ ημίν ούτε Πατριάρχαι ούτε Σύνοδοι εδυνήθησαν
ποτέ εισαγαγείν νέα, διότι ο υπερασπιστής της θρησκείας εστιν αυτό το σώμα
της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως
αμετάβλητον και ομοειδές τω των Πατέρων αυτού, ως έργω επειράθησαν και
πολλοί των από του σχίσματος Παπών τε και Πατριαρχών Λατινοφρόνων μηδέν
ανύσαντες...»! Ο τελικός κριτής της αλήθειας, ο λαός του Θεού, απέρριψε μια
πλειάδα ληστρικών συνόδων. Εδώ έγκειται το μεγαλείο της θεόσδοτης
Συνοδικότητας!
Είναι ξεκάθαρο ότι ο «Πάπας», με την Σύνοδο που προετοιμάζει το 2023,
επιζητεί αφ’ ενός μεν να ενισχύσει την παπική Συνοδικότητα και αφ’ ετέρου να
«εναρμονίσει» την Ορθόδοξη Συνοδικότητα με το «παπικό Πρωτείο». Θέλει την
ενίσχυση της Συνοδικότητος, διότι μέσω αυτής νομίζει, ότι θα πλησιάσει και εν
τέλει θα ταυτίσει την Ορθόδοξη με την παπική Συνοδικότητα. Όμως η ενίσχυση
αυτή θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να μην θίγεται σε καμιά περίπτωση το
«Πρωτείο», το οποίο οφείλει να παραμείνει ακέραιο και αμετακίνητο. Αυτό
σημαίνει σε τελική ανάλυση, ότι όσο και αν ενισχυθεί η Συνοδικότητα, ποτέ δεν
θα πρέπει να παύσει να αποτελεί ένα απλό συμβουλευτικό όργανο του «Πάπα», ο
οποίος θα εξακολουθεί να ίσταται υπεράνω των Συνόδων.
Θέλει επίσης να «εναρμονίσει» την Ορθόδοξη Συνοδικότητα με το «παπικό
Πρωτείο», διότι έχει συνειδητοποιήσει την αδυναμία αυτής της εναρμονίσεως από
τους μέχρι σήμερα γενομένους Διαλόγους μεταξύ Ορθοδόξων και Παπικών.
Πράγματι, εδώ και 14 χρόνια, (από το 2007 και εντεύθεν, οπότε άρχισε να
συζητείται το θέμα του Πρωτείου σε σχέση με την Συνοδικότητα και συντάχθηκε
το «Κείμενο της Ραβέννας»), οι Μικτές Θεολογικές Επιτροπές Ορθοδόξων και
Ρωμαιοκαθολικών πασχίζουν με κάθε τρόπο να επιτύχουν ένα επιδέξιο και
αριστοτεχνικό συνδυασμό και των δύο, χωρίς όμως να το έχουν επιτύχει. Βεβαίως
για μας τους Ορθοδόξους μια τέτοιου είδους εναρμόνιση, όπως την φαντάζεται ο
«Πάπας», είναι αδύνατη, διότι είναι αδύνατον να εναρμονίσει κανείς δύο μεγέθη,
(Συνοδικότητα και Πρωτείο), καθ’ όν χρόνον το ένα αναιρεί το άλλο, βρίσκεται
ακριβώς στον αντίποδα του άλλου.
Περαίνοντας, εκφράζουμε για μια ακόμα φορά την πραγματική μας λύπη,
διαπιστώνοντας, ότι ο «Πάπας» όχι απλά παραμένει αμετανόητος στις φρικτές
πλάνες του, αλλά επιχειρεί μέσω της προετοιμαζομένης Συνόδου του 2023, να
παραπλανήσει και πάλι τους Ορθοδόξους, προβάλλοντας ένα νέο μοντέλο
Συνοδικότητος, που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μία καρικατούρα, μια τέλεια
διαστροφή της γνήσιας εκκλησιαστικής Συνοδικότητος! Ο «Πάπας» θέλει τον
παπικό «κλήρο» και τον λαό ουραγό της παπικής εξουσίας, ζητώντας υποκριτικά
6
τη «γνώμη» του, η οποία θα κριθεί εν τέλει από τον «αλάθητο Πάπα». Αν
συμφωνεί η γνώμη αυτή με τις δικές του αντιλήψεις, θα υιοθετηθεί, αν όχι θα
απορριφθεί! Εκφράζουμε επίσης την λύπη και την ανησυχία μας για τους δικούς
μας Ορθοδόξους απεσταλμένους στους ατελέσφορους Θεολογικούς Διαλόγους,
διότι δεν αντιδρούν, όπως θα αντιδρούσαν οι άγιοι Πατέρες μας, δείχνοντας στους
αμετανόητους αιρετικούς το δρόμο της επιστροφής στην Ορθόδοξη Συνοδικότητα,
αλλά φαίνονται, να συμμερίζονται την παπική Συνοδικότητα, προσπαθώντας να
την «κατανοήσουν»!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2021
Καλημέρα σας!
Με την ευκαιρία των εορτών των Χριστουγέννων θα διανεμηθούν δέματα με τρόφιμα στους απόρους ενορίτες μας. Το Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο του ναού, σας παρακαλεί για την προσφορά σας σε είδη μακράς διαρκείας, ρύζι ,μακαρόνια , όσπρια ,κονσέρβες γάλα εβαπορέ,καφέ ελληνικό κ νεσκαφέ, ζάχαρη, μελομακάρονα, κουραμπιέδες , δίπλες κ ότι άλλο διατηρείται εκτός ψυγείου η χρήματα . Στα δέματα θα περιέχονται επίσης νωπό κοτόπουλο ,κρέας κ κίτρινο τυρί.
Επίσης σας ενημερώνουμε ότι είναι σε εξέλιξη ο Έρανος της Αγάπης.
Κουπόνια διατίθενται από τις υπεύθυνες κυρίες του Φιλοπτώχου ταμείου του ναού μας.
Ευχαριστούμε για την προσφορά σας!
Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2021
ΑΓΡΥΠΝΙΑ
Σας ενημερώνουμε ότι την Τετάρτη 7 Δεκεμβριου στις 8.30μμ παραμονή της εορτής του Οσίου Παταπίου στις 8.12 θα τελεσθεί στο ναό μας Ιερά Αγρυπνία .
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)