ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΓΛΟΥΤΕΝΗ: ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΜΙΑΣ ΑΚΟΜΑ ΑΣΕΒΟΥΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 29η Νοεμβρίου 2021

ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΓΛΟΥΤΕΝΗ: ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΜΙΑΣ ΑΚΟΜΑ

ΑΣΕΒΟΥΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο να σώσει το ανθρώπινο γένος

και ολόκληρη τη δημιουργία από την αιχμαλωσία του σατανά, τη δουλεία της

αμαρτίας, τη φθορά και το θάνατο. Ήρθε να καταλύσει τα έργα του Σατανά και

να αποκαταστήσει την διασαλευμένη τάξη της θείας δημιουργίας, «εις

οικονομίαν του πληρώματος των καιρών, ανακεφαλαιώσασθαι τα πάντα εν

τω Χριστώ, τα επί τοις ουρανοίς και τα επί της γης, εν αυτώ» (Εφ.1,10). Ο

Χριστός είναι ο δημιουργός των πάντων, «ότι εν αυτώ εκτίσθη τα πάντα εν τοις

ουρανοίς και επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες

είτε αρχαί είτε εξουσίαι· τα πάντα δι᾽ αυτού και εις αυτόν έκτισται, και αυτός

εστιν προ πάντων και τα πάντα εν αυτώ συνέστηκεν» (Κολ.1,16), αλλά και ο

αναδημιουργός των, δια της Ενανθρωπήσεώς Του. Ο σαρκωμένος Υιός και

Λόγος του Θεού, έγινε άνθρωπος για να απολυτρώσει τον κόσμο από τη

δαιμονική δυναστεία και να αποκαταστήσει τον άνθρωπο στην αρχική του

προοπτική, της κατά χάριν θεώσεώς του.

Ο Θεός της απόλυτης αγάπης και των οικτιρμών, «εξελέξατο ημάς εν αυτώ

προ καταβολής κόσμου είναι ημάς αγίους και αμώμους κατενώπιον αυτού, εν

αγάπη προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν δια Ιησοῦ Χριστού εις αυτόν, […] εν ω

έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των

παραπτωμάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού» (Εφ.1,6-7). Αυτός

«ερρύσατο ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέστησεν εις την

βασιλείαν του υιού της αγάπης αυτού, εν ω έχομεν την απολύτρωσιν, την

άφεσιν των αμαρτιών· ος εστιν εικών του θεού του αοράτου, πρωτότοκος

πάσης κτίσεως» (Κολ.1,13). Θεμελιώδης πίστη της Εκκλησίας μας είναι ότι,

«Άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται» (τροπάριο

Χριστουγέννων). «Αυτός ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν» (Μ.

Αθανάσιος). «Άνθρωπος γαρ εγένετο ο Θεός και Θεός ο άνθρωπος» (Ι.

Χρυσόστομος). Κι αυτό διότι εν τω Χριστώ «κατοικεί παν το πλήρωμα της

Θεότητος σωματικώς» (Κολ. 2,9). Αυτή είναι η πεμπτουσία της Θείας

Οικονομίας και η ουσία της πραγματικής απολυτρώσεως του ανθρωπίνου

γένους. Δια του Χριστού και εν τω Χριστώ γίνεται η επανένωσή μας με το Θεό,

από τον Οποίο αποσκιρτήσαμε με την πτώση και την αποστασία μας.

Η εν Χριστώ απολύτρωση και σωτηρία δεν είναι ένα αφηρημένο θεωρητικό

σχήμα, αλλά μια απτή πραγματικότητα, η οποία διαφέρει διαμετρικά με τις

πάμπολλες «σωτηρίες» τις οποίες επαγγέλλονται τα πτωτικά θρησκευτικά

σχήματα του κόσμου. Ο Χριστός γενόμενος αληθινός άνθρωπος, ένωσε τον

2

άνθρωπο με το Θεό στο δικό Του Σώμα, για να είναι η σωτηρία πραγματική και

όχι ουτοπική. Η σωτήρια αυτή ένωση με το θεανδρικό Του πρόσωπο συντελείται

στην Αγία Του Εκκλησία, δια των θείων και ιερών Μυστηρίων και κύρια της

Θείας Ευχαριστίας, δια της οποίας ο άρτος και ο οίνος μεταβάλλονται

πραγματικά σε Σώμα και Αίμα Χριστού, ώστε οι πιστοί εσθίοντας και πίνοντας

ενώνονται πραγματικά, οργανικά με το τεθεωμένο Σώμα Του, αγιάζονται,

σώζονται και θεώνονται. Πέραν αυτού, στα υλικά στοιχεία του Άρτου και του

Οίνου καθαγιάζεται και ολόκληρη η κτιστή δημιουργία. Δια της Θείας

Ευχαριστίας μεταβάλλεται και γίνεται «τα πάντα και εν πάσι Χριστός»

(Κολ.3,11). Αποκαθίσταται ο αρχικός προορισμός και της κτιστής δημιουργίας,

«ότι και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την

ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού» (Ρωμ.8,21).

Ο Ίδιος ο Κύριος έδωσε τεράστια σημασία στην κοινωνία του αγίου Σώματός

Του, ως τον μοναδικό τρόπο σωτηρίας των ανθρώπων, τονίζοντας

κατηγορηματικά: «εγώ ειμι ο άρτος της ζωής. […] ο άρτος ο εκ του ουρανού

καταβαίνων, ίνα τις εξ αυτού φάγη και μη αποθάνη. 51 εγώ ειμι ο άρτος ο ζων

ο εκ του ουρανού καταβάς· εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, ζήσεται εις τον

αιώνα. και ο άρτος δε ον εγώ δώσω, η σαρξ μου εστιν, ην εγώ δώσω υπέρ της

του κόσμου ζωής. […] αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε την σάρκα του

υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς. ο

τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ

αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. η γαρ σαρξ μου αληθώς εστι βρώσις,

και το αίμά μου αληθώς εστι πόσις. ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου

το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ. καθώς απέστειλέ με ο ζων πατήρ καγώ

ζω δια τον πατέρα, και ο τρώγων με κακείνος ζήσεται δι' εμέ. ούτός εστιν ο

άρτος ο εκ του ουρανού καταβάς, […] ο τρώγων τούτον τον άρτον ζήσεται εις

τον αιώνα» (Ιωάν.6,48-59)! Για τούτο διέταξε τους μαθητές Του, κατά τον

Μυστικό Δείπνο «τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» (Λουκ.22,19).

Η Εκκλησία τήρησε και τηρεί με ακρίβεια αυτή την θεία εντολή, ανάγοντάς

την σε ύψιστη και θεμελιώδη λατρευτική πράξη, καθιερώνοντας το Μυστήριο

της Θείας Ευχαριστίας. Δια της επενέργειας του Παναγίου Πνεύματος ο άρτος

και ο οίνος μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα του Χριστού και μεταδίδονται

στους πιστούς εις άφεσιν αμαρτιών, εις αγιασμό ψυχής και σώματος, εις

αρραβώνα της ουράνιας βασιλείας. Δια της κοινωνίας του αγίου Σώματος και

Αίματος ο πιστός συσσωματώνεται οργανικά με το Χριστό, μεταγγίζεται σε

αυτόν η αθανασία, αίρεται σταδιακά από αυτόν η φθορά και η θνητότητα και

καθίσταται αθάνατος, χριστοφόρος, θεοφόρος.

Εκτός αυτής της θείας δωρεάς, της συσσωματώσεως με το Χριστό, δια της

Θείας Κοινωνίας, δεν υπάρχει σωτηρία. Αυτό το γνωρίζει καλά ο απ’ αρχής

ανθρωποκτόνος διάβολος και γι’ αυτό πασχίζει να διαστρέψει την ανυπολόγιστη

δύναμη του Μυστηρίου και να αποτρέψει τους ανθρώπους να μετέχουν σ’ αυτό

και να σωθούν. Ιστορικά αναφέρουμε τις τερατώδεις συκοφαντίες των

ειδωλολατρών στα πρωτοχριστιανικά χρόνια, διαδίδοντας ότι το Ιερό Μυστήριο

3

της Θείας Ευχαριστίας ήταν «θιέστια δείπνα», δηλαδή ανθρωποφαγία,

κανιβαλισμός σφαγμένου βρέφους! Αργότερα ο σφοδρός πολέμιος του Ιερού

Μυστηρίου διάβολος παρακίνησε αιρετικούς να το μεταστρέψουν και να το

βεβηλώσουν, όπως οι δαιμονοκίνητοι Γνωστικοί, οι οποίοι «κοινωνούσαν»

ανδρικό σπέρμα! Δεν είναι τυχαίο πως οι δυστυχείς σατανιστές έχουν ως κύρια

τελετουργία τη βεβήλωση της Θείας Ευχαριστίας! Δεν είναι επίσης άνευ

σημασίας το μένος των χριστιανομάχων κατά της Θείας Κοινωνίας, πράξη

«ανοησίας», «ανευθυνότητας» και «πρόσφορο τρόπο μετάδοσης ασθενειών»!

Στους νεώτερους χρόνους διέστρεψε το Ιερό Μυστήριο ο αιρετικός

Παπισμός, με τα ολέθρια ορθολογιστικά διδάγματα του σχολαστικισμού, την

αιρετική δοξασία της «μετουσίωσης» και του τρόπου καθαγιασμού, η οποία

προσβάλλει την αρχέγονη εκκλησιαστική παράδοση. Επί πλέον, όπως είναι

γνωστό, δεν μεταδίδει «Αίμα» στους λαϊκούς. Οι αιρετικοί Προτεστάντες

προχώρησαν παραπέρα, αρνούμενοι την μεταβολή των Τιμίων Δώρων σε

πραγματικό Σώμα και Αίμα Χριστού, δοξάζοντας την «συμβολική παρουσία

του Χριστού» σ’ αυτά!

Δυστυχώς όμως παρατηρούμε και στους δύστηνους, αποκαλυπτικούς και

εσχατολογικούς χρόνους μας απόπειρες υποτιμήσεως και νοθεύσεως του Ιερού

Μυστηρίου και στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ως τραγικό αποτέλεσμα της

μακροχρόνιας επέλασης της παναιρέσεως του Οικουμενισμού σε αυτή. Δεν είναι

άνευ σημασίας, στις μέρες της πανδημίας, η προσπάθεια κάποιων

εκκλησιαστικών ταγών να θέσουν υπό αμφισβήτηση την ανυπολόγιστη σωστική

και καθαρτική δύναμη της Θείας Κοινωνίας, προτείνοντας και χρησιμοποιώντας

λαβίδες μιας χρήσης, για την «αποτροπή μεταδόσεως της νόσου του

κορωνοϊού» στους μεταλαμβάνοντες πιστούς! Κάποιος μάλιστα μακαριστός

Επίσκοπος (ο Θεός ας τον συγχωρήσει) είχε πει πως «στη Θεία Κοινωνία δεν

κολλάει ο ιός διότι …περιέχει οινόπνευμα»!

Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από δημοσίευμα στον

καλό και αποκαλυπτικό ιστότοπο «ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ», σύμφωνα με το

οποίο η τοπική Σύνοδος των Επισκόπων της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην

Φινλανδία έθεσε «το πρόβλημα» της χρησιμοποιήσεως άρτου χωρίς γλουτένη

για τη Θεία Ευχαριστία! Δείτε την είδηση: «Έξι χρόνια (σχεδόν 7 για την

ακρίβεια) έχουν συμπληρωθεί από την απαράδεκτη κίνηση του Μητροπολίτη

Ελσίνκι να συλλειτουργήσει με γυναίκα επίσκοπο και το Φανάρι συνεχίζει να

σφυρίζει αδιάφορα! Τώρα η Εκκλησία της Φινλανδίας, που υπάγεται στο

Οικουμενικό Πατριαρχείο, προέβη σε ακόμη μια σκανδαλώδη απαίτηση! Το

Επισκοπικό Συμβούλιο της Φινλανδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας συνεδρίασε

στις 13 Οκτωβρίου στο Ελσίνκι υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Ελσίνκι

και πάσης Φινλανδίας Λέοντος, συζητώντας, μεταξύ άλλων, το θέμα των

ατόμων που πάσχουν από την νόσο κοιλιοκάκη και που λαμβάνουν Θεία

Κοινωνία. Οι Ιεράρχες συζήτησαν προηγουμένως το θέμα τον Φεβρουάριο και

έδωσαν οδηγίες στον π. Ιωάννη Λαμπρόπουλο να μελετήσει τη στάση και την

πρακτική της Εκκλησίας της Ελλάδος. «Όσοι πάσχουν από κοιλιοκάκη δεν

4

μπορούν να κοινωνήσουν με το Σώμα του Χριστού στην Ευχαριστία λόγω της

δυσανεξίας τους στην πρωτεΐνη του σιταριού. Όσοι πάσχουν από μια οξεία

μορφή δεν μπορούν ούτε να κοινωνήσουν το Αίμα του Χριστού, γιατί θα

μπορούσε επίσης να περιέχει σωματίδια αλεύρου σίτου», έγραψε η

Φινλανδική Εκκλησία στην έκθεσή της τον Φεβρουάριο. Στην παρουσίασή

του στη σύνοδο νωρίτερα αυτό το μήνα, ο Αρχιεπίσκοπος Λέων ανέφερε ότι

έχοντας μελετήσει το θέμα, ο π. Ιωάννης ανέφερε ότι η Ελλαδική Εκκλησία

δεν έχει ανεπτυγμένη θέση επί του θέματος. Ο επί θεμάτων βιοηθικής

Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος του είπε ότι είναι

κανονικό θέμα και ότι απαιτεί προσφυγή στο Κανονικό Τμήμα της Ιεράς

Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Έτσι, ο κ. Λέων θα προσφύγει στην

Κωνσταντινούπολη για επίλυση του θέματος»!

Αλλά δεν είναι, κατά την ταπεινή μας γνώμη, καθόλου «αυθόρμητη» η

ανακίνηση αυτού του «προβλήματος» από το Επισκοπικό Συμβούλιο της

Φινλανδικής Εκκλησίας. Δεν είναι δυνατόν να έχει εντοπιστεί το «πρόβλημα

δυσανεξίας» των πιστών ταυτόχρονα με το «πρόβλημα μετάδοσης του

κορωνοϊού» δια της Θείας Κοινωνίας και η χρησιμοποίηση λαβίδων μιας

χρήσης! Δεν είναι επίσης άσχετο το γεγονός ότι το «πρόβλημα δυσανεξίας» από

την γλουτένη του καθαγιασμένου Άρτου, ξεκίνησε, εδώ και τρία χρόνια σε

παπικές και προτεσταντικές «εκκλησίες», όπως είχε αποκαλύψει το 2018 ο

ιστότοπος «ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ»: «Ολοένα και περισσότερες εκκλησίες

προσφέρουν ψωμί χωρίς γλουτένη για τη Θεία Κοινωνία, κυρίως στην άλλη

πλευρά του Ατλαντικού […] Αρκετές εκκλησίες στη Νότια Καρολίνα

προσφέρουν στους ενορίτες την επιλογή να έχουν ψωμί χωρίς γλουτένη κατά

τη διάρκεια της Θείας Κοινωνίας, αλλά το Βατικανό λέει ότι η γλουτένη είναι

στην πραγματικότητα ένα απαραίτητο μέρος της ιερής τελετής. Το θέμα έχει

προκαλέσει μια συζήτηση μεταξύ αυτών που υποφέρουν από δυσανεξία στη

γλουτένη και ορισμένους επισκόπους. Η Επισκοπική Εκκλησία του Αγίου

Στεφάνου στο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας άρχισε πρόσφατα να

χρησιμοποιεί ψωμί χωρίς γλουτένη κατά τη διάρκεια των λειτουργιών,

ανέφερε το The Post and Courier, ώστε τα μέλη που διαγνώστηκαν με

δυσανεξία να μπορούσαν να λάβουν τη Θεία Κοινωνία με ψωμί και κρασί»!

Με πολλά ερωτηματικά και με βάση τη λογική και την ιστορική πορεία της

Εκκλησίας, θεωρούμε ότι δεν πρόκειται για υπαρκτό πρόβλημα. Θεολογικά, δεν

είναι δυνατόν να λάβει κανείς ασθένεια και θάνατο από το Ποτήριο της Ζωής,

διότι ο εσθιόμενος Χριστός προσφέρει αθανασία και αιώνια ζωή στους

κοινωνούντες πιστούς. Ιστορικά, ουδέποτε στην δισχιλιόχρονη πρακτική της

Εκκλησίας σημειώθηκε μετάδοση ασθένειας και προκλήθηκε θάνατος από τη

Θεία Κοινωνία. Κλασσικό παράδειγμα η κοινωνία ασθενών με μεταδοτικές

ασθένειες (π. χ. λέπρα, χολέρα, φυματίωση, κλπ) και η κατάλυση από τους ιερείς

των νοσοκομείων, οι οποίοι ουδέποτε κόλλησαν και νόσησαν. Λογικά, είναι

επιστημονικά αδύνατον, ένα ελάχιστο τεμάχιο αγιασμένου Άρτου να προκαλέσει

δυσανεξία σε όσους πράγματι είναι ευαίσθητοι στην γλουτένη. Πρόβλημα

5

δημιουργεί προφανώς η επαρκής κατανάλωση δημητριακών και όχι η ελάχιστη

ποσότητα, του μισού η ενός γραμμαρίου ψιχίου της Θείας Κοινωνίας!

Τότε, ποια «ανάγκη» οδήγησε το Επισκοπικό Συμβούλιο της Φινλανδικής

Ορθοδόξου Εκκλησίας να ανακινήσει τέτοιο θέμα; Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση

από την «οικουμενιστική σύγκληση»! Η λεγόμενη «Οικουμενική Κίνηση» έχει

αμβλύνει επικίνδυνα το ορθόδοξο αισθητήριο των ορθοδόξων, κυρίως της

διασποράς, με αποτέλεσμα να ακολουθούν κατά πόδας την δυτική νοοτροπία, να

συντονίζονται με αυτή και να απεμπολούν βασικά στοιχεία της δισχιλιόχρονης

εκκλησιαστικής μας παραδόσεως. Δεν μπορούμε να θεωρήσουμε τυχαίο το

γεγονός, ότι το «πρόβλημα» της γλουτένης στη Θεία Κοινωνία κινήθηκε αρχικά

από την αιρετική δυτική πανσπερμία!

Η εκκλησιαστική ηγεσία της Εκκλησίας Φινλανδίας έχει δυστυχώς ένα πολύ

βεβαρυμμένο οικουμενιστικό παρελθόν. Είναι από τις πλέον ένθερμες

εκκλησιαστικές επαρχίες του Οικουμενικού Θρόνου στα «τολμηρά

οικουμενιστικά ανοίγματα». Να θυμίσουμε την αυθαίρετη απόφαση πριν από

κάποια χρόνια να αλλάξει τον χρόνο εορτασμού του Πάσχα, συνεορτάζοντάς το

με τους αιρετικούς παπικούς και προτεστάντες, παραβαίνοντας τις διατάξεις της

Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, την μακραίωνη εκκλησιαστική παράδοση και

διαταράσσοντας την εορτολογική ενότητα της Ορθοδοξίας, ιδιαίτερα του

εορτασμού της εορτής των εορτών. Η Εκκλησία της Φινλανδίας είναι η μόνη

(απ’ όσο γνωρίζουμε) ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία δεν συνεορτάζει το Πάσχα

με την υπόλοιπη Ορθοδοξία! Ο τωρινός Αρχιεπίσκοπος κ. Λέων

συλλειτούργησε πριν από καιρό με προτεστάντισσα «αρχιεπισκοπίνα»,

αναγνωρίζοντας έτσι εμμέσως πλην σαφώς την «ιεροσύνη» των γυναικών,

μεταθέτοντας όρια που έθεσαν, εν Αγίω Πνεύματι, οι θεοφόροι Πατέρες. Τώρα

έρχεται να «συντονισθεί» και στο θέμα της Θείας Ευχαριστίας με τον αιρετικό

δυτικό χριστιανισμό, να καταλύσει την παράδοση είκοσι αιώνων, για χάρη μιας

αυθαίρετης και στην ουσία ανόητης «σύγκλησης» με τους αμετανόητους

αιρετικούς!

Είναι πολύ σημαντικό για τους αφανείς και εμφανείς προωθητές του

θρησκευτικού συγκρητισμού, η τμηματική «σύγκληση» των «εκκλησιών» και

των θρησκειών. Κάθε βήμα προς την θρησκευτική ενοποίηση του κόσμου,

φέρνει πιο κοντά την πραγματοποίηση του καταχθονίου σχεδίου για τη

δημιουργία της εφιαλτικής πανθρησκείας, της θρησκείας του ταχέως ερχομένου

Αντιχρίστου, της οποίας η ολοκλήρωση θα σημάνει και την έλευσή του! Για την

Εκκλησία μας όμως αυτή η τμηματική «σύγκληση» σημαίνει την σταδιακή

αποποίηση σωστικών της διδασκαλιών και πρακτικών, τις οποίες έθεσαν, με την

καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες για την

σωτηρία του κόσμου. Κάθε στοιχείου αποποίησης έχει ως συνέπεια την

αποδυνάμωσή της να επιτελέσει την σωστική της λειτουργία.

Κλείνοντας την ανακοίνωσή μας, εκφράζουμε την λύπη μας και την ανησυχία

μας για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της λεγομένης «Οικουμενικής Κινήσεως»,

όπου, για χάρη μιας επίπλαστης «χριστιανικής ενότητας», στην ουσία

6

«συγκόλλησης» αληθείας και ψεύδους, κολοβώνεται επικίνδυνα η σώζουσα

αλήθεια της μιας και αδιαίρετης Εκκλησίας. Εν προκειμένω, η ανακίνηση

θέματος για την δήθεν «βλαπτική» φυσική ουσία του σιταριού, την γλουτένη,

στον καθαγιασμένο Άρτο, αποτελεί σαφή αμφισβήτηση της αγιαστικής και

λυτρωτικής δυνάμεως της Θείας Ευχαριστίας. Αποτελεί επίσης ευθεία ύβρη

κατά του Αγίου Πνεύματος, βεβήλωση του Ιερού Μυστηρίου, ασέβεια προς την

Εκκλησία και την δισχιλιόχρονη παράδοσή της.

Ελπίζουμε και ευχόμαστε το Οικουμενικό Πατριαρχείο να αρνηθεί αυτή την

φρικτή καινοτομία, τον ασεβή πειραματισμό και επεμβατισμό στο Ιερότατο

Μυστήριο και οι Ιεράρχες της Φινλανδικής Ορθοδόξου Εκκλησίας να

συναισθανθούν το μεγάλο σφάλμα τους, να ζητήσουν συγνώμη από τον Θεό και

τον βαρύτατα σκανδαλισμένο λαό του Θεού!

Εκ του Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών

«ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ»: ΤΟ «ΒΑΡΥ ΟΧΗΜΑ» ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ!

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 22 α Νοεμβρίου 2021

«ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ»: ΤΟ «ΒΑΡΥ ΟΧΗΜΑ» ΤΗΣ

ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ!

Όλοι σχεδόν οι ηγέτες του κόσμου σήμερα αρχίζουν και συνειδητοποιούν όλο

και περισσότερο ότι η αυξανόμενη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος πολύ

σύντομα θα οδηγήσει στην ολοσχερή καταστροφή του πλανήτου, αν δεν ληφθούν

επειγόντως σοβαρά και δραστικά μέτρα. Η εδώ και δεκαετίες άφρων

εκμετάλλευση και καταδυνάστευση του φυσικού περιβάλλοντος και η

κατασπατάληση των φυσικών πόρων οδήγησαν σε μια επικίνδυνη και πιθανώς μη

αναστρέψιμη καταστροφή του πλανήτη μας. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η συνεχής

ρύπανση της ατμόσφαιρας που προέρχεται από τα βιομηχανικά απόβλητα,

προκαλεί το λεγόμενο «φαινόμενο του θερμοκηπίου» και αυτό με τη σειρά του

την αύξηση της θερμοκρασίας της γης, με αποτέλεσμα να λιώνουν οι πάγοι στις

πολικές περιοχές και να αυξάνει η στάθμη του νερού στους ωκεανούς. Όλα αυτά

με τη σειρά τους προκαλούν ακραία φυσικά φαινόμενα, θύελλες, θεομηνίες,

πλημύρες και σεισμούς, που τις τελευταίες δεκαετίες γίνονται όλο και πιο συχνά.

Αναφέρουν επίσης ότι η γη έπαψε πια να αναπληρώνει τους φυσικούς πόρους της

και τα ενεργειακά αποθέματά της πολύ σύντομα θα εξαντληθούν ολοσχερώς. Η

πρόσφατη παγκόσμια Διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή που

πραγματοποιήθηκε στη Γλασκώβη από 31 Οκτωβρίου μέχρι 12 Νοεμβρίου 2021,

(όπως και η προηγούμενη που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι το 2015), κατέδειξε

την αδυναμία λήψεως αποτελεσματικών μέτρων λόγω της δυσκολίας συνεργασίας

των χωρών για την από κοινού αντιμετώπιση του παγκοσμίου αυτού προβλήματος.

Είναι αυτονόητο ότι η φροντίδα και η μέριμνα για την αντιμετώπιση της

κλιματικής αλλαγής και των συνεπειών της, ανήκει στις κυβερνήσεις των κρατών,

οι οποίες έχουν και την ευθύνη, αλλά και τα μέσα για να την αντιμετωπίσουν,

πάντοτε σε συνεργασία και με βάση τις υποδείξεις της επιστήμης. Ωστόσο

παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια, μια προσπάθεια να επιστρατευτούν στον αγώνα

«για τη διάσωση του περιβάλλοντος» και οι θρησκείες, συμπεριλαμβανομένης και

της Ορθοδοξίας. Όπως ήδη αναφέραμε σε πρόσφατη ανακοίνωση μας με τίτλο

«Σχόλιο σε νέα προκλητική Διαθρησκειακή Συνάντηση», (18.10.2021), ο

«Πάπας» Φραγκίσκος διοργάνωσε πριν από μερικές ημέρες, (4.10.2021),

Πανθρησκειακή Συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε στο Βατικανό, με θέμα την

αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Στη συνάντηση αυτή συμμετείχαν εκτός

από τον «Πάπα», ο «αρχιεπίσκοπος» του Καντέρμπουρι, κορυφαίοι ραβίνοι και

ισλαμιστές σεΐχηδες, ο Δαλάι Λάμα, ινδουιστές γκουρού, σαμάνοι, μάγοι κ.α.

Στρατευμένος μαζί τους και ο παν. Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος,

2

ως «ένας των θρησκευτικών ηγετών του κόσμου», επονομαζόμενος και

«Πράσινος Πατριάρχης». Όλοι αυτοί υπέγραψαν κοινή έκκληση προς τις

κυβερνήσεις, να λάβουν δραστικά μέτρα για την αποτελεσματική αντιμετώπιση

του προβλήματος.

Πολύ διαφωτιστικό, γύρω από τον ρόλο των θρησκευτικών ηγετών στην

αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και της προστασίας του φυσικού

περιβάλλοντος ήταν ένα πρόσφατο δημοσίευμα στην εφημερίδα «Ορθόδοξος

Τύπος» (12-11-2021), με τίτλο: «Η οικολογία είναι εφαρμοσμένη εκκλησιολογία».

Το δημοσίευμα παραθέτει ένα σύντομο σχολιασμό των όσων είπε ο Οικουμενικός

Πατριάρχης, πριν λίγες ημέρες, (26.10.2021), στις Η.Π.Α. σε ομιλία του μὲ τίτλο:

«Το μέλλον της οικουμενικής κινήσεως» που έγινε στα γραφεία του «Εθνικού

συμβουλίου Εκκλησιών» στην Ουάσινγκτον στο κτήριο των Μεθοδιστών. Στην

ομιλία του ο Πατριάρχης αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: «Επιτρέψτε μας να

προσφέρουμε ένα παράδειγμα για το είδος του οικουμενικού ορόσημου, στο

οποίο έχουμε δεσμευτεί, σχετικά με ένα θέμα που μας αρέσει πολύ: την

προστασία του περιβάλλοντος. Στις 7 Σεπτεμβρίου 2021, μαζί με την Αγιότητα

του Πάπα Φραγκίσκου και τον Παναγιώτατο Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρυ

Τζάστιν Ουέλμπι, απευθύναμε για πρώτη φορά στην ιστορία του Χριστιανισμού

μία επείγουσα έκκληση για το μέλλον του πλανήτη. Λίγες εβδομάδες αργότερα,

ήμασταν και πάλι μαζί στην Ιταλία, για να συζητήσουμε το περιβάλλον στο

πλαίσιο της προετοιμασίας για το COP26. Η κοινή μας φροντίδα για το φυσικό

περιβάλλον έχει γίνει μία απτή ευκαιρία να εξερευνήσουμε το μυστήριο της

ενότητας.…Το μέλλον του οικουμενικού κινήματος βρίσκεται στον “διάλογο της

αγάπης” μέσω της δημιουργίας νέων συμβόλων και κοινών δράσεων.…Ο 20ος

αιώνας ήταν μία εποχή για αυξανόμενη αποκατάσταση των σχέσεων. Ο 21ος

αιώνας πρέπει να γίνει ο αιώνας της αποκατάστασης της ενότητας…».

Ο παν. κ. Βαρθολομαίος μέσα στον ναό των Μεθοδιστών διακηρύττει ξεκάθαρα

πως «η προστασία του περιβάλλοντος» είναι «οικουμενικό ορόσημο» και

εδήλωσε μαζί με τον «Πάπα» Φραγκίσκο και τον «Αρχιεπίσκοπο» του

Καντέρμπουρι Τζάστιν Ουέλμπι ότι η «κοινή φροντίδα γιὰ τὸ φυσικὸ περιβάλλον

έχει γίνει μία απτή ευκαιρία να εξερευνήσουμε το μυστήριο της ενότητας»! Η

ενότητα μεταξύ Ορθοδόξων και Ετεροδόξων δεν είναι ένα βαθύ και ανεξερεύνητο

μυστήριο που χρειάζεται εξερεύνηση. Είναι ένα θέμα που το έχουν ξεκαθαρίσει οι

άγιοι πατέρες της Εκκλησίας μας άπαξ διά παντός. Πραγματώνεται όχι με την

«κοινή φροντίδα γιὰ τὸ φυσικὸ περιβάλλον», όπως ισχυρίζεται ο κ.

Βαρθολομαίος, αλλά μόνον «εν Χριστώ» και διά του Χριστού, με την επιστροφή

δηλαδή των Ετεροδόξων αιρετικών μέσα στους κόλπους της Ορθοδόξου

Εκκλησίας μας. Το να αναζητάει κανείς την επίτευξη της χριστιανικής ενότητας

μέσω του φυσικού περιβάλλοντος και όχι «εν Χριστώ» αποτελεί ματαιοπονία,

διότι κανένα κτίσμα και κανένα κτιστό μέσον δεν μπορεί να την αποκαταστήσει. Η

παγχριστιανική ενότητα επιτυγχάνεται μόνον διά της ακτίστου Χάριτος του Αγίου

Πνεύματος. Η μεγάλη ατελέσφορη προσπάθεια των 100 τελευταίων ετών

3

εδώ ακριβώς βρίσκεται, όπως και άλλες φορές το έχουμε τονίσει: Στο ότι

δηλαδή προσπαθούν να αποκαταστήσουν την χριστιανική ενότητα με κτιστά μέσα,

(βλέπε φυσικό περιβάλλον) και με ανθρώπινες προσπάθειες, (ο ευρωπαϊκός

Ουμανισμός στο αποκορύφωμά του). Προσπαθούν δηλαδή να επιτύχουν κατ’

ουσίαν αδύνατα πράγματα.

Η παρά πάνω αντίληψη κυριαρχεί δυστυχώς σήμερα όχι μόνον σε όλους τους

ηγέτες των Ετεροδόξων (και δυστυχώς και των Ορθοδόξων), αλλά και σε όλους

τους ηγέτες των θρησκειών. Όλοι οι θρησκευτικοί ηγέτες σήμερα, χωρίς καμία

εξαίρεση, πιστεύουν ότι είναι ανάγκη να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλον και να

ανοικοδομήσουν μια παγκόσμια θρησκευτική ενότητα, τη γνωστή σε όλους μας

πανθρησκεία, προκειμένου να συμβάλλουν από κοινού στην επίλυση των μεγάλων

παγκοσμίων προβλημάτων, που μαστίζουν την ανθρωπότητα. Στο σημείο αυτό

πρέπει να τονίσουμε και μάλιστα με έμφαση, ότι δεν είναι μόνο τα μεγάλα

παγκόσμια προβλήματα, που οδηγούν τους θρησκευτικούς ηγέτες σε προσέγγιση

και ενότητα μεταξύ τους. Είναι και το γεγονός ότι σήμερα κανένας θρησκευτικός

ηγέτης δεν πιστεύει, ότι μόνον η δική του θρησκεία κατέχει ολόκληρη την αλήθεια

για τον Θεό, τον κόσμο και τον άνθρωπο και ως εκ τούτου ολόκληρη η

ανθρωπότης οφείλει να ασπασθεί την ιδική του θρησκεία. Όλοι τους πιστεύουν ότι

η μία θρησκεία έχει ανάγκη να συμπληρώσει, (ή να εμπλουτίσει), την άλλη και να

συμπληρωθεί, (ή να εμπλουτιστεί), από την άλλη. Είναι και αυτό ένα σημείο των

καιρών, που μας δείχνει ότι βρισκόμαστε στους εσχάτους χρόνους: Το ότι δηλαδή,

ενώ προτού να εμφανιστεί ο Οικουμενισμός στο προσκήνιο της ιστορίας, όλοι

ανεξαιρέτως οι θρησκευτικοί ηγέτες πίστευαν, ότι μόνον η δική τους θρησκεία

κατέχει ολόκληρη την αλήθεια, σήμερα όλοι τους ανεξαιρέτως πιστεύουν το

ακριβώς αντίθετο. Πρόκειται για μια αλλαγή όντως καταπληκτική, την οποία εμείς

τουλάχιστον δεν μπορούμε να εξηγήσουμε.

Παρά κάτω η εφημερίδα σχολιάζει το «γιατί» η «ένωση των Εκκλησιών» κατά

τον παν. κ. Βαρθολομαίο μπορεί να επιτευχθεί μέσω της οικολογίας. Γράφει: «Το

‘γιατί’ επεξήγησε κατά την ομιλίαν του εις το Πανεπιστήμιον του Notre Dame,

…όπου είπε και τα εξής: “…ένα σημαντικό αλλά ταπεινωτικό μάθημα που έχει

μάθει η Εκκλησία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου: ότι η θρησκεία πρέπει

να λειτουργεί και να υπηρετεί σε σχέση με –και ποτέ απομονωμένη από– την

επιστήμη. Η πίστη από μόνη της δεν θα ξεπεράσει τα προβλήματα της εποχής

μας, αλλά οι προκλήσεις της εποχής μας σίγουρα δεν θα ξεπεραστούν χωρίς

πίστη… Εμείς οι πιστοί ηγέτες καλούμαστε ταπεινά και υπομονετικά να

συνεργαστούμε με ηγέτες στον επιστημονικό και ακαδημαϊκό κόσμο, καθώς και

στον εταιρικό και πολιτικό τομέα. Αυτή η διασύνδεση μας υπενθυμίζει ότι η γη

μας ενώνει πέρα από οποιεσδήποτε δογματικές, κοινωνικές η πολιτισμικές

διαφορές. Η δύναμη του οικουμενικού διαλόγου έγκειται στο άνοιγμα πέρα από

τον εαυτό μας και τα δικά μας συμφέροντα, πέρα από τις ομολογίες η τις

θρησκείες μας…Αυτό σίγουρα απηχεί την Ορθόδοξη κοσμοθεωρία, που θεωρεί

τόσο την οικολογία όσο και το κανονικό δίκαιο ως εφαρμοσμένη εκκλησιολογία

η πνευματικότητα στην πράξη»!

4

Ο παν. κ. Βαρθολομαίος προφανώς με τη λέξη «θρησκεία» συμπεριλαμβάνει

και την Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, δεν μπορεί να

λειτουργήσει απομονωμένη, αλλά πάντοτε οφείλει να βρίσκεται σε σχέση και

συνεργασία με την επιστήμη στην αντιμετώπιση των παγκοσμίων προβλημάτων

της ανθρωπότητος. Μέχρι τώρα στα παγκόσμια Διαθρησκειακά Συνέδρια

τονιζόταν κατά κόρον η αναγκαιότητα της συνεργασίας μεταξύ των θρησκειών για

την αντιμετώπιση των παγκοσμίων προβλημάτων. Τώρα εισάγεται μια ακόμη

αναγκαιότητα, η αναγκαιότητα της συνεργασίας μεταξύ θρησκείας και επιστήμης.

Η μία έχει ανάγκη από την άλλη και καμία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς την

άλλη. Η αντίληψη αυτή, βέβαια, μπορεί να έχει θέση και μπορεί να είναι ορθή στη

σχέση μεταξύ των θρησκειών και επιστημών, διότι τόσον οι θρησκείες, όσο και οι

επιστήμες είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα. Μπορεί όμως να ισχύσει και να έχει

θέση στη σχέση μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και επιστημών; Αυτό εννοεί ο παν.

κ. Βαρθολομαίος με τη φράση: «ένα σημαντικό αλλά ταπεινωτικό μάθημα που

έχει μάθει η Εκκλησία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου: ότι η θρησκεία

πρέπει να λειτουργεί και να υπηρετεί σε σχέση με –και ποτέ απομονωμένη από–

την επιστήμη».

Η Εκκλησία όμως δεν έχει ανάγκη από την επιστήμη, για να επιτελέσει την

αποστολή της, που είναι η θέωση του ανθρώπου. Αποστολή της Εκκλησίας δεν

είναι η επίλυση των παγκοσμίων προβλημάτων της ανθρωπότητος σε συνεργασία

με την επιστήμη, αλλά η σωτηρία και η θέωση του ανθρώπου. Ο Χριστός όταν

έστειλε τους αποστόλους στο κήρυγμα δεν τους είπε: «πορευθέντες επιλύσατε

πάντα τα προβλήματα της ανθρωπότητος σε συνεργασία με την επιστήμη και

τις άλλες θρησκείες», αλλά τους είπε: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα

έθνη…», (Ματθ. 28.19). Να επισημάνουμε ακόμη ότι ο Επίσκοπος δεν επιτρέπεται

να ασχολείται με κοσμικές υποθέσεις. Ο απόστολος Παύλος παραγγέλλει στον

Τιμόθεο να μην «εμπλέκεται ταις του βίου πραγματίαις» (Β΄Τιμ.2,4). Επίσης και

οι Ιεροί Κανόνες απαγορεύουν, επί καθαιρέσει, τους κληρικούς που

αναμειγνύονται με κοσμικές φροντίδες (7 ος κανόνας της Δ΄ Οικουμενικής

Συνόδου).

Παρά κάτω ο παν. κ. Βαρθολομαίος προσθέτει: «η γη μας ενώνει πέρα από

οποιεσδήποτε δογματικές, κοινωνικές η πολιτισμικές διαφορές». Με άλλα λόγια

διακηρύττει, ότι αυτό που καλείται να ενώσει όλους τους λαούς και τα έθνη δεν

είναι ο Χριστός και η συσσωμάτωσή τους στο θεανθρώπινο Σώμα του, στην Αγία

Του Εκκλησία, αλλά η …γη!!! Δηλαδή ο ενοποιητικός ρόλος της γης υπερβαίνει

τον ενοποιητικό ρόλο του Χριστού και της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τη

συγκεκριμένη δογματική διδασκαλία της. Κατ’ επέκταση υπερβαίνει και τον

ενοποιητικό ρόλο των θρησκειών, διότι υπερβαίνει «τις οποιεσδήποτε δογματικές,

κοινωνικὲς, ή πολιτισμικὲς διαφορές», που έχουν μεταξύ τους οι θρησκείες και οι

λαοί με όλα τα ετερόκλητα και δαιμονικά στοιχεία τους. Εδώ επαναλαμβάνεται η

προσπάθεια να αποκατασταθεί όχι μόνον η χριστιανική ενότητα, αλλά και η

παγκόσμια ενότητα όλων των θρησκειών με κτιστά μέσα, (εν προκειμένω μέσω

της γης) και όχι μέσω της ακτίστου Χάριτος του αγίου Πνεύματος.

5

Καταλήγει την ομιλία του με μια ακόμη διακήρυξη: «Αυτό σίγουρα απηχεί την

Ορθόδοξη κοσμοθεωρία, που θεωρεί τόσο την οικολογία όσο και το κανονικό

δίκαιο ως εφαρμοσμένη εκκλησιολογία, ή πνευματικότητα στην πράξη»! Η

Ορθοδοξία μεταβλήθηκε σε «κοσμοθεωρία» και έπαυσε να είναι «καινή κτίσις»,

ενώ η οικολογία, (θεωρείται μαζί με το κανονικό Δίκαιο), ως «εφαρμοσμένη

εκκλησιολογία, ή πνευματικότητα στὴν πράξη»! Αν όμως ισχύουν όλα αυτά, τότε

η Εκκλησία δεν σώζει πια τον άνθρωπο, αλλά το, (ή και το), άψυχο περιβάλλον,

μέσω της «πνευματικότητας» που αυτό διαθέτει!!!

Εδώ κατ’ ουσίαν ο παν. κ. Βαρθολομαίος προσθέτει μια ακόμη νέα θεωρία περί

Εκκλησίας, πέρα από αυτήν που διακήρυξε προ ετών ότι δηλαδή η Εκκλησία είναι

μεν μία, αλλά ταυτόχρονα διεσπασμένη. Όταν πρό ετών, (25.5.2015), συναντήθηκε

με τον «Πάπα» στα Ιεροσόλυμα με αφορμή την επέτειο της συμπληρώσεως 50

ετών από την άρση των αναθεμάτων διεκήρυξε μεταξύ άλλων τα εξής: «Η Μια,

Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία…δυστυχώς κατά την επί γης

στρατείαν αυτής λόγω της υπερισχύσεως της ανθρωπίνης αδυναμίας και του

πεπερασμένου ανθρωπίνου νοός, διεσπάσθη εν χρόνω…».

Περαίνοντας, εκφράζουμε την ανησυχία μας για την πρωτοφανή εκκοσμίκευση

του ευαγγελικού μηνύματος, προσαρμοσμένου στο «πνεύμα» του συγχρόνου

αποστατημένου κόσμου. Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα, αλλά έχουν την εξήγησή

τους. Η «θρησκευτική οικολογία» είναι εντεταγμένη να υπηρετήσει την

θρησκευτική «σύγκληση» και «ένωση» της ανθρωπότητας. Όποιος αμφιβάλλει, ας

μελετήσει τα πεπραγμένα στην πανθρησκειακή συνάντηση του Βατικανού τον

περασμένο μήνα. Παρατηρούμε την ιλιγγιώδη σπουδή των αφανών δυνάμεων του

κόσμου για την καθολική ενοποίηση του κόσμου, η οποία θα φέρει μια

πρωτόγνωρη κατάσταση στην υφήλιο. Μια πολύ σημαντική πτυχή αυτής της

ενοποιήσεως θα είναι και η πυρετωδώς προωθούμενη πανθρησκεία, η συνένωση

όλων των αιρέσεων και των θρησκειών σε έναν δαιμονικό κυκεώνα, όπου θα

επιχειρηθεί η εξαφάνιση της Εκκλησίας του Χριστού, ώστε να ματαιωθεί το

σωστικό και κοσμοσωτήριο έργο της.

Εκ του Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών

"ΛΥΚΟΙ ΑΡΠΑΓΕΣ"

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

«ΛΥΚΟΙ ΑΡΠΑΓΕΣ»

«Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιω.8,32).

«Οι προφήται ως είδον, οι απόστολοι ως εδίδαξαν, η Εκκλησία ως παρέλαβεν, οι

Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν, η Οικουμένη ως συμπεφρόνηκεν, η Χάρις ως έλαμψεν, η

αλήθεια ως αποδέδεικται, το ψεύδος ως απελήλαται, η σοφία ως επαρρησιάσατο, ο

Χριστός ως εβράβευσεν. Ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύσσομεν Χριστόν

τον αληθινόν Θεόν ημών» (Συνοδικό της Ορθοδοξίας)

Υπεύθυνη και συνοπτική ενημέρωση

για θέματα Ορθοδόξου μαρτυρίας, αιρέσεων και παραθρησκείας.

Αγαπητέ αναγνώστα,

Οι κίνδυνοι που μας απειλούν καθημερινά είναι πολλοί και ποικίλοι. Κίνδυνοι από τους

ληστές, τους τρομοκράτες, τους απαγωγείς. Φθάσαμε στο σημείο να μη νοιώθουμε καμιά

ασφάλεια όχι μόνο στο δρόμο, αλλά και μέσα στο σπίτι μας. Εκτός όμως από τους

κινδύνους αυτούς, που απειλούν την ζωή μας υπάρχουν και άλλοι, φοβερότεροι κίνδυνοι,

που απειλούν την ψυχή μας. Και αυτοί οι κίνδυνοι προέρχονται από τους αιρετικούς και

τους οπαδούς ποικιλωνύμων παραθρησκευτικών ομάδων. Για τον κίνδυνο που προέρχεται

από όλους αυτούς μας μίλησε ο ίδιος ο Χριστός: «Προσέχετε από των ψευδοπροφητών,

οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισί λύκοι άρπαγες»

(Ματθ.7,15). Δεν είπαμε όμως τι σημαίνει αίρεση. Με απλά λόγια αίρεση είναι κάθε

διδασκαλία που είναι αντίθετη, ή ξένη με όσα μας εδίδαξε ο Χριστός. Η αίρεση χωρίζει τον

άνθρωπο από τον Χριστό και την Εκκλησία και τον οδηγεί στην απώλεια, εφ’ όσον

παραμένει πεισματικά σ’ αυτήν.

Το μικρό αυτό τετράπτυχο που κρατάς στα χέρια σου, σκοπό έχει να σε πληροφορήσει

υπεύθυνα σχετικά με τις κυριότερες αιρέσεις και παραθρησκευτικές ομάδες, που δρούν στην

πόλη μας και στην ευρύτερη περιοχή, όπως:

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Είναι μιά από τις πιό επικίνδυνες σύγχρονες αιρέσεις, που εμφανίστηκαν στην ιστορία

της Εκκλησίας μας. Σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας, ο άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς,

χαρακτήρισε την αίρεση αυτή ως Παναίρεση, ενώ ο αείμνηστος αρχ. κυρός Αθανάσιος

Μυτιληναίος ως τον τελευταίο πρόδρομο του Αντιχρίστου. Ο Οικουμενισμός υιοθετεί και

νομιμοποιεί όλες τις αιρέσεις (Παπισμό, Προτεσταντισμό, Μονοφυστισμό κ.λ.π.) ως

«Εκκλησίες». Διδάσκει καί επιβάλλει νέο δόγμα περί Εκκλησίας και νέα Εκκλησιολογία,

2

σύμφωνα με την οποία καμία Εκκλησία δεν δικαιούται να διεκδικήσει αποκλειστικά για

τον εαυτό της τον χαρακτήρα της Καθολικής και αληθινής Εκκλησίας. Με τον τρόπο

αυτό ακυρώνει την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας ως της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και

Αποστολικής Εκκλησίας, της μόνης αληθινής Εκκλησίας που ίδρυσε ο Χριστός. Για τον

Οικουμενισμό κάθε αιρετική «εκκλησία» είναι ένα κομμάτι, ένα μέρος, όχι ολόκληρη η

Εκκλησία. Όλες μαζί αποτελούν την Εκκλησία. Επί πλέον εξισώνει όλες τις θρησκείες με

την μοναδική, θεόθεν αποκαλυφθείσα από τον Αναστάντα Χριστό αλήθεια και διδάσκει, ότι

ο Θεός όλων των μονοθεϊστικών θρησκειών είναι ο ίδιος, ο ένας και αληθινός Θεός και

επομένως σε όλες τις θρησκείες είναι δυνατή η σωτηρία. Προσπαθεί με συμπροσευχές, με

κοινές διακηρύξεις, και με ατέρμονες, ακάρπους και μεθοδευμένους θεολογικούς

διαλόγους με τους ετεροδόξους και ετεροθρήσκους, στους οποίους επικρατεί έλλειψη

Ορθοδόξου ομολογίας, να αμβλύνει το Ορθόδοξο αισθητήριο του πιστού λαού του Θεού, να

δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα και να επιτύχει μία συγκρητιστικού τύπου ένωση με

όλες τις αιρέσεις και τις θρησκείες, μέσα από την οποία θα προέλθει το όραμα της Νέας

Εποχής, η Πανθρησκεία.

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ

Η αποκοπή της δυτικής Χριστιανοσύνης από τον κορμό της Μιάς, Αγίας, Καθολικής καί

Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως αυτή οριστικοποιήθηκε το 1054, υπήρξε η

τραγική κατάληξη μακραιώνων διεργασιών στο χώρο της Δυτικής Ευρώπης, που οδήγησαν

στην γένεση του Παπισμού, μιάς φοβερής αιρέσεως με μεγάλη κοσμική δύναμη, που

εξακολουθεί μέχρι σήμερα να απειλεί την Ορθοδοξία και να ασκεί δόλιο προσυλητισμό εις

βάρος της μέσω της Ουνίας. Από την στιγμή που το πρωτόθρονο Πατριαρχείο της Ρώμης

αποκόπηκε από το σώμα του Χριστού, στερήθηκε πλέον την Θεία Χάρη με συνέπεια την

σταδιακή αποσύνθεσή του, την μετάλλαξή του σε κοσμικό κράτος και την ανάπτυξη εντός

αυτού ενός πλήθους αιρετικών διδασκαλιών. Αναφέρουμε μερικές, τις κυριώτερες: 1) Το

Φιλιόκβε, δηλαδή η κακοδοξία περί της εκπορεύσεως του αγίου Πνεύματος και εκ του

Υιού, την οποία κατεδίκασε η Εκκλησία μας στην Η΄ Οικουμενική Σύνοδο επί Μεγάλου

Φωτίου το 879-880 και σε άλλες μεταγενέστερες. 2) Η διδασκαλία περί κτιστών ενεργειών

στον Θεό. 3) Το παπικό πρωτείο εξουσίας. 4) Το παπικό αλάθητο. 5) Ο

παποκαισαρισμός. 6) Η ικανοποιήση της θείας δικαιοσύνης. 7) Η διδασκαλία περί

καθαρτηρίου πυρός. 8) Η διδασκαλία περί ασπίλου συλλήψεως της Θεοτόκου κ.α. Η

εκκλησιαστική συνείδηση για τις κακοδοξίες του Παπισμού έχει καταγραφεί επανειλημμένα

σε μια πληθώρα Συνοδικών αποφάσεων, όλοι δε οι μετά το σχίσμα άγιοι Πατέρες, από τον

Μέγα Φώτιο μέχρι τον άγιο Νεκτάριο, ομοφώνως καταδικάζουν τον Παπισμό ως αίρεση.

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Πρόκειται για μια πολυεθνική ανώνυμη μετοχική εταιρία, με τον τίτλο «Βιβλική

Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά», που ξεκίνησε το 1884 και εδρεύει στο Μπρούκλιν της

Αμερικής. Ιδρυτής της ο Κάρολος Ρόσελ. Μέσω των βιβλίων και των περιοδικών της

«Σκοπιά» και «Ξύπνα», τα οποία διοχετεύει σ’ ολόκληρο τον κόσμο, κηρύττει και διαδίδει

τις πλάνες της, που είναι συνοπτικά οι εξής: 1) Αρνείται την πίστη στον Τριαδικό Θεό. 2)

Απορρίπτει την Θεότητα του Χριστού. 3) Δεν αποδέχεται την Θεότητα και την υπόσταση

του αγίου Πνεύματος. 4) Δεν πιστεύει στην αθανασία της ψυχής. 5) Δεν αναγνωρίζει την

Παναγία ως Θεοτόκο, ούτε ως αειπάρθενο. 6) Αρνείται τις μεσιτείες των αγίων και την

τιμητική προσκύνησή τους εκ μέρους των πιστών, καθώς και την τιμή προς τον τίμιο

Σταυρό, τα άγια λείψανα και τις ιερές εικόνες. 7) Διαστρεβλώνει και παραχαράσσει το

ιερό κείμενο της Αγίας Γραφής. 8) Διδάσκει την χιλιετή εγκόσμια Βασιλεία του

Χριστού.9) Αρνείται την Εκκλησία, τους ναούς μας, τους κληρικούς και τα μοναστήρια

3

μας. 10) Αντιτίθεται στην στράτευση και στην μετάγγιση αίματος, διαστρεβλώνοντας την

διδασκαλία της Αγίας Γραφής. 11) Τηρεί απορριπτική στάση απέναντι στην Πολιτεία.

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

Πρόκειται για μια από τις πολλές παραφυάδες του Προτεσταντισμού, που εμφανίζεται

στα τέλη του 19 ου αιώνος. Οι οπαδοί της αυτοαποκαλούνται ως «Εκκλησία της

Πεντηκοστής». Έδωσαν την ονομασία αυτή από το γεγονός της Πεντηκοστής, κατά το

οποίο ως γνωστόν το άγιο Πνεύμα κατέβηκε στους αποστόλους με την μορφή πυρίνων

γλωσσών. Πιστεύουν ότι αποτελούν την γνήσια Εκκλησία, ενώ όλες οι άλλες έχουν

διαφθαρεί και ότι το γεγονός της Πεντηκοστής επαναλαμβάνεται σε κάθε πιστό μέλος της

«εκκλησίας» αυτής, που αναγνωρίζει τον Χριστό και τον δέχεται σαν σωτήρα του.

Δέχονται μόνο την αγία Γραφή, την οποία ερμηνεύουν κατά το δοκούν και απορρίπτουν

την Ιερά Παράδοση, από τη οποία δέχονται μόνο ορισμένα σημεία της. Απορρίπτουν τα

μυστήρια. Αποδέχονται τον Σταυρό μόνον ως σχήμα και ως σύμβολο της θυσίας του

Χριστού και τίποτε περισσότερο. Δέχονται ψυχή αθάνατη, η οποία μετά την έξοδό της από

το σώμα τίθεται σε κατάσταση αδρανείας. Δεν δέχονται την Θεοτόκο ως αειπάρθενο.

Απορρίπτουν τους αγίους, τις πρεσβείες τους και τα θαύματά τους, τα μνημόσυνα, το

λιβάνι, το κανδύλι, το κερί κ.λ.π. Δέχονται χιλιετή βασιλεία του Χριστού στη γη, όπως και

οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ισχυρίζονται ότι λαμβάνουν τα χαρίσματα του αγίου Πνεύματος

και ιδιαιτέρως το χάρισμα της γλωσσολαλιάς και μπορούν να μιλούν ξένες γλώσσες. Στην

πραγματικότητα όμως, μιλούν ακαταλαβίστικα και εκστασιάζονται με επικίνδυνες,

τρομώδεις, υστερικές και κραυγαλέες εκδηλώσεις, που φθάνουν μέχρι πλήρους απωλείας

του ελέγχου των λεγομένων και πραττομένων. Η πλέον γνωστή από αυτούς κίνηση

«Ελευθέρα Εκκλησία της Πεντηκοστής», που εκδίδει την εφημερίδα «Χριστιανισμός»,

διαψεύσθηκε τραγικά, διότι το 1990 ισχυρίζετο ότι θα γινόταν η αρπαγή της Εκκλησίας.

ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ- ΣΕΚΤΕΣ

Μέσα στα πλαίσια του σύγχρονου θρησκευτικού συγκρητισμού της εποχής μας θα πρέπει

να εντάξουμε ένα μεγάλο πλήθος παραθρησκευτικών ομάδων ολοκληρωτικού χαρακτήρος,

που εμφανίζονται με θρησκευτικό μανδύα και οι οποίες κινούνται διαβρωτικὰ, ιδίως

μεταξύ των νέων, µέσα στην πατρίδα μας. Πολλές απὸ τις οµάδες αυτὲς προέρχονται απὸ

τον αποκρυφισµό, τον γκουρουϊσμό, την θεοσοφία, την ασιατικὴ πνευµατικότητα και

γενικότερα αυτὸ που ονοµάζοµε «Νέα Εποχή». Άλλες έχουν παγανιστικὲς ρίζες και

ισχυρίζονται ότι πρόκειται περὶ νέων αναγεννητικών κινήσεων, άλλες πάλι έχουν τη βάση

τους στη δήθεν ψυχολογικὴ υποστήριξη των ανθρώπων και άλλες ακολουθούν το σύστηµα

των εµπορικών εταιρειών. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικές από αυτές: 1.Ενωτική

Εκκλησία του Μούν, 2. Σαηεντολογία. 3. Οργανώσεις των «Χάρε Κρίσνα». 4. Νέα

Ακρόπολη. 5. Πανελλήνιο Κέντρο Γνωστικών Σπουδών. 6. Κέντρα Γιόγκα και

Διαλογισμού. 7. Αρμονική ζωή και πολλές άλλες. Χρησιμοποιούν παραπλανητικές

μεθόδους προσηλυτισμού για να παγιδεύσουν τα θύματά τους στην οργάνωση. Υπόσχονται:

Αυτογνωσία, αυτοολοκλήρωση, υγεία, ευτυχία, ελευθερία, ξεπέρασμα των φόβων και

ανάπτυξη της προσωπικότητος, αποδοχή και αγάπη μέσα στην ομάδα και πολλά άλλα. Ο

πραγματικός τους όμως στόχος είναι να οδηγήσουν σε πλήρη εξάρτηση και

ολοκληρωτική υποδούλωση στην αυθεντία της ομάδος. Με τις εναλλακτικὲς-

αποκρυφιστικὲς «θεραπευτικές» μεθόδους και τις διάφορες ψυχοτεχνικές που

χρησιμοποιούν, διαστρέφουν την προσωπικότητα των οπαδών τους, προκαλούν σοβαρές

βλάβες στην υγεία τους, τους τρομοκρατούν, εάν εκδηλώσουν την επιθυμία να φύγουν

από την ομάδα και εν τέλει τους μετατρέπουν σε άμισθους σκλάβους, χωρὶς δικαιώματα,

μέχρις ότου αυτοί καταντήσουν ερείπεια σωματικά και ψυχικά.

4

ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ

Πρόκειται για ένα πολυποίκιλο θρησκευτικό μόρφωμα, το οποίο εντάσσεται μέσα στο

αποκρυφιστικό πλέγμα της Νέας Εποχής. Εκδηλώνεται ως προσπάθεια αναβιώσεως των

ειδωλολατρικών θρησκειών της αρχαίας Ελλάδος. Θεωρεί ότι ο Χριστιανισμός ευθύνεται

για τον πνευματικό μεσαίωνα, στον οποίο δήθεν οδήγησε την ανθρωπότητα, αφ’ ότου

επικράτησε και της στέρησε την «λαμπρή πολιτισμική πορεία» των εθνικών

ειδωλολατρικών θρησκειών. Ισχυρίζονται ότι δήθεν η Ελλάδα είναι υπόδουλη εδώ και 16

αιώνες στον Χριστιανισμό, ο οποίος γι’ αυτούς είναι «εβραϊκή αίρεση, απόλυτα ξένη προς

την ελληνική κοσμοθέαση». Επιτίθενται με πρωτοφανή φανατισμό και πνεύμα

μισαλλοδοξίας κατά της Εκκλησίας, την οποία χαρακτηρίζουν ως «αδίστακτη πολιτική και

οικονομική συντεχνία» και ότι «βαρύνεται με την κατηγορία της σκόπιμης δολοφονίας

του αρχαίου Ελληνισμού». Υβρίζουν τους χριστιανούς, τους οποίους χαρακτηρίζουν ως

«δολοφόνους κατακτητές», τους αγίους Πατέρες, τους οποίους χαρακτηρίζουν ως «εξ’

ανατολών ύαινες», «άγρια ρεμάλια», «κοπρόψυχους» κ.λ.π. Άμεσος στόχος τους είναι να

«αποτινάξουν τον μονοθεϊστικό ζυγό», να αναβιώσουν τις «πατρώες εθνικές θρησκείες»

και να επαναφέρουν τον κόσμο σε τροχιά προόδου! Με πληθώρα περιοδικών, βιβλίων,

ραδιοφωνικών εκπομπών και ιστοσελίδων στο διαδίκτυο προσπαθούν να διαδώσουν τις

θρησκευτικές τους θέσεις.

Ωστόσο την πατρίδα μας δεν πρόκειται να σώσουν οι νεκροί και ανύπαρκτοι θεοί του

ειδωλολατρικού παρελθόντος, οι οποίοι σύμφωνα με τις μυθολογικές διηγήσεις, φέρονται

να διαπράττουν ανείπωτες πράξεις βίας, μοιχείες, πορνείες, βιασμούς, παιδεραστίες,

αιμομιξίες, ομοφυλοφιλίες, απάτες, κλοπές κ.λ.π., τις οποίες διαπράττουν μόνο οι χειρότεροι

των ανθρώπων και τις οποίες καταδίκασαν και αυτοί ακόμη οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Θα

την σώσει μόνον ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο μόνος λυτρωτής και Σωτήρας του

κόσμου, η «προσδοκία των εθνών».

*****

Αγαπητέ αναγνώστα,

Η Αγία μας Εκκλησία απευθύνεται σε σένα με την γλώσσα της αγάπης και της αληθείας

και με γνώμονα το αιώνιο συμφέρον της ψυχής σου σε συμβουλεύει:

 Ζήσε μέσα στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, μετέχοντας ενεργώς στην

μυστηριακή της ζωή.

 Μελέτησε το αιώνιο λόγο του Θεού, όπως ερμηνεύτηκε από τους θεοφόρους Πατέρες

και διάδοσέ τον, όσο μπορείς και στους άλλους.

 Αγωνίσου να γνωρίσεις με την δύναμη της Χάριτος του Θεού τον εαυτό σου, να

καθαρίσεις την ψυχή σου από τα πάθη και να κάνεις κτήμα σου τις αρετές,

ακολουθώντας την Ορθόδοξη θεραπευτική αγωγή της Εκκλησίας μας.

 Φυλάξου από τους ποικιλώνυμους αιρετικούς και οπαδούς διάφορων

παραθρησκευτικών και αποκρυφιστικών οργανώσεων. Το φυλλάδιο αυτό που κρατάς

στα χέρια σου, διάδοσέ το και σε άλλους και ενημέρωσέ τους σχετικά.

 Για όποιο πρόβλημα, ή απορία σου πάνω σε θέματα πίστεως επικοινώνησε με τον

ιερέα της Ενορίας σου, ή με το αντιαιρετικό Γραφείο της Ιεράς Μητροπόλεως μας στο

τηλ. 210 4514833 (233).

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 15 η Νοεμβρίου 2021

Πατήρ Παύλος

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΘΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ «ΠΑΠΑ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Όλοι πλέον συνειδητοποιούν, ότι το «μυστήριο της ανομίας» και της γενικής

αποστασίας έχει φθάσει στο αποκορύφωμά του. Τα σημεία των καιρών, όπως μας

αποκαλύπτει αυτά ο αιώνιος λόγος του Θεού, είναι τροχιοδεικτικά και μας

αποκαλύπτουν με αρκετή σαφήνεια ότι ζούμε όντως σε εσχατολογικές ημέρες,

όπου ο αντίδικος διάβολος, «παίζει το τελευταίο του χαρτί», «ειδώς ότι ολίγον

καιρόν έχει» (Αποκ.12,12). Βάζει όλες του τις δυνάμεις να ξεθεμελιώσει την

Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, την κιβωτό της σωτηρίας, και πασχίζει να την

εντάξει στα κοσμικά θρησκευτικά σχήματα, ώστε να χάσει την σωτηριολογική της

δύναμη. Στα παρασκήνια αυτού του εσχατολογικού δράματος κεντρικό και

δυναμικό ρόλο παίζει ο «πάπας» της Ρώμης, ο καταληψίας του σεβασμίου

Πατριαρχείου της Δύσεως, ο οποίος θεωρείται ο πιο πολύτιμος συνεργάτης των

σκοτεινών κέντρων του Διεθνούς Σιωνισμού και της Μασονίας. Με ισχυρό

εργαλείο του, την πανίσχυρη διπλωματία του Βατικανού και τους πακτωλούς

χρημάτων που διαθέτει στις τράπεζες «του αγίου Πνεύματος», κινεί τα νήματα της

παναιρέσεως του Οικουμενισμού, με στόχο την ανακήρυξή του σε παγκόσμιο

θρησκευτικό ηγέτη της φρικτής πανθρησκείας, της παγκόσμιας θρησκείας, που

πρόκειται να κυριαρχήσει στον πλανήτη στο εγγύς μέλλον. Πιστοί του σύμμαχοι

δυστυχώς και «Ορθόδοξοι» εκκλησιαστικοί ηγέτες, οι οποίοι τον βοηθούν να

προβάλλει διεθνώς και με κάθε τρόπο την διπλή παγκόσμια εξουσία του, πολιτική

και εκκλησιαστική, ως αρχηγού κράτους και ως αρχηγού της πιο μεγάλης σε

αριθμό πιστών «Εκκλησίας», σε σύγκριση με όλες τις άλλες θρησκείες του

πλανήτη.

Μάλιστα μετά την «Σύνοδο» της Κρήτης, (2016), στην οποία ο Οικουμενισμός

νομιμοποιήθηκε συνοδικά, αντί να καταδικασθεί, η πραγματοποίηση αυτού του

οράματος έγινε ακόμη πιο εύκολη στον «ρωμαίο ποντίφηκα». Τώρα πλέον

μπορεί όχι μόνον ως αρχηγός κράτους, αλλά και ως αρχηγός «αδελφής

Εκκλησίας», να πραγματοποιεί ταξίδια σε παραδοσιακά Ορθόδοξες χώρες όπως

η Ελλάδα, και να τυγχάνει θερμής υποδοχής από τους Ορθόδοξους

εκκλησιαστικούς ηγέτες, προωθώντας έτσι σε λαϊκό επίπεδο τον Οικουμενισμό

και δίνοντας την εντύπωση στον Ορθόδοξο κλήρο και λαό, ότι τίποτε δεν μας

χωρίζει από τους παπικούς.

Μέσα στα πλαίσια αυτής της ευφορίας και των καλών αδελφικών σχέσεων με

τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, ιδίως τις ελληνόφωνες, αποφάσισε ο «πάπας»

Φραγκίσκος να «πατήσει πόδι», για δεύτερη φορά, (μετά το 2016), στην

Ορθόδοξη Ελλάδα, την αιματοβαμμένη από τα τίμια αίματα των αγίων και

2

οσιομαρτύρων της αμωμήτου ημών Πίστεως που εμαρτύρησαν ανά τους αιώνες

από τους προκατόχους του. Την είδηση του ερχομού του στην Ελλάδα ανήγγειλε

με επίσημη ανακοίνωσή της η λεγομένη «Ιερά Σύνοδος της Καθολικής

Ιεραρχίας της Ελλάδος», «ως προσκεκλημένου της Προέδρου της

Δημοκρατίας κας Κατερίνας Σακελλαροπούλου». Σύμφωνα με την ανακοίνωση

της «Καθολικής Ιεραρχίας», «το πρόγραμμα της επίσκεψης περιλαμβάνει

άφιξη το Σάββατο 4 Δεκεμβρίου, επίσκεψη αυθημερόν στη Λέσβο το πρωί της

Κυριακής και αναχώρηση από την Αθήνα για Ρώμη το πρωί της Δευτέρας 6

Δεκεμβρίου».

Για την ιστορία του θέματος αναφέρουμε ότι πριν από την κ.

Σακελλαροπούλου, το 2019, απηύθυνε πρόσκληση στον «πάπα» να επισκεφθεί τη

Ελλάδα ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος. Στις

23.10.2019 ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας επεσκέφθη τον «πάπα» στο

Βατικανό. Την αποκάλυψη για την έλευσή του στην Ελλάδα έκανε ο πρώην

υπουργός Γιώργος Καλαντζής κατά την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας,

(2020), του Επιμελητηρίου Καβάλας, παρουσία και του Μητροπολίτου Καβάλας

και Φιλίππων κ. Στεφάνου. Η επίσκεψή του λόγω κορωνοϊού, φαίνεται ότι

αναβλήθηκε, χωρίς όμως να ξεχαστεί. Λίγο αργότερα ο Πρωθυπουργός κ.

Κυριάκος Μητσοτάκης επανέλαβε την πρόσκληση. Στις 13.05.2020 είχε

τηλεφωνική επικοινωνία με τον «πάπα», στην οποία, μεταξύ άλλων, τόνισε ότι

προσβλέπει στην επίσκεψή του στη χώρα μας, μόλις οι συνθήκες το

επιτρέψουν. Ο Πρωθυπουργός υπενθύμισε τους εορτασμούς των 200 ετών από

την Ελληνική Επανάσταση, το 2021 και πρότεινε σ’ αυτόν, κατά την επόμενη

επίσκεψή του στην Ελλάδα, να επισκεφθεί πόλεις, που βρίσκονται στο επίκεντρο

των πρώτων χρόνων του Χριστιανισμού, ακολουθώντας τα βήματα του

Αποστόλου Παύλου.

Γύρω από το θέμα της επισκέψεως του «πάπα» στην Ελλάδα, ασχοληθήκαμε

στο παρελθόν και δημοσιεύσαμε δύο άρθρα, το πρώτο με τίτλο: «Οι σκοτεινές

παράμετροι της εκ νέου επισκέψεως του Πάπα στην Ελλάδα», (11.4.2016) και

το δεύτερο με τίτλο: «Ιδού γιατί είναι ανεπιθύμητος ο Πάπας Φραγκίσκος στην

Πατρίδα μας», (13.2.2020). Στα δύο αυτά άρθρα αναλύσαμε τις κυριώτερες

παραμέτρους του θέματος και αποδείξαμε αρκούντως, γιατί ο «πάπας»

Φραγκίσκος είναι ανεπιθύμητος στην Πατρίδα μας. Τώρα που το θέμα

αναζωπυρώνεται και πάλι και φέρνει στην μνήμη μας οδυνηρές εμπειρίες του

εγγύς και του απώτερου παρελθόντος, περί του τί εστί «πάπας» και Παπισμός,

θεωρήσαμε χρέος μας να επανέλθουμε στο θέμα, προς ενημέρωση του πιστού

λαού του Θεού, μετά και από σχετική παράκληση του Σεβασμιωτάτου

Μητροπολίτου μας κ.κ. Σεραφείμ.

Διατρανώνουμε λοιπόν για μια ακόμη φορά την πλήρη και τελεία αντίθεσή μας

στην έλευσή του, όχι από φανατισμό και μισαλλοδοξία, άπαγε της βλασφημίας.

Απέναντι στο πρόσωπο τού κ. Φραγκίσκου δεν έχουμε καμμία εμπάθεια.

Αντίθετα μάλιστα τον αγαπούμε, ως εικόνα του Θεού και προσευχόμαστε για την

μετάνοια και την σωτηρία του. Κανείς δεν είναι αντίθετος στην επίσκεψη του

3

οιουδήποτε στη χώρα μας, διότι αυτό υπαγορεύει η δημοκρατική μας

ελληνορθόδοξη Παράδοση και τα φιλόξενα αισθήματα του λαού μας. Ωστόσο

στην περίπτωση της επισκέψεώς του στην Ελλάδα τα πράγματα αλλάζουν, δεν

είναι τόσο απλά. Ο κ. Φραγκίσκος δεν θα έρθει ως απλός αρχηγός κράτους, όπως

όλοι οι αρχηγοί κρατών, ή ως απλός προσκυνητής των «βημάτων του Αποστόλου

Παύλου». Δεν θα έρθει μετανοημένος για τις δεκάδες αιρετικές διδασκαλίες που

επεσώρευσε ο Παπισμός ανά τους αιώνες και για τους ποταμούς αιμάτων των

ομολογητών της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Δεν θα

έρθει για να απαρνηθεί το δαιμονικό πρωτείο εξουσίας εφ’ όλης της Εκκλησίας,

την αποδοχή του οποίου απαιτεί από τους πάντες. Δεν θα έρθει για να ζητήσει

συγνώμη για τα διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού εις βάρος της Ορθοδοξίας

και της ανθρωπότητος γενικότερα, για τα οποία θα γίνει λόγος παρά κάτω με

πολλή συντομία. Θα έρθει αμετανόητος, κουβαλώντας πάνω του όλες τις πλάνες

και τις αιρέσεις του Παπισμού, με πρώτη και κυριότερη το φρικτό και δαιμονικό

πρωτείο, ως ο «αντιπρόσωπος, (vicarius), του Χριστού στη γη», προκειμένου να

κατοχυρώσει και έμπρακτα την οικουμενική του αναγνώριση, ακόμη και από τούς

Ορθοδόξους. Αυτή τη φορά μάλιστα θα έρθει με περισσότερη έπαρση σε σχέση

με την προηγούμενη επίσκεψή του, διότι δυστυχώς η «Σύνοδος» της Κρήτης, δεν

κατέγνωσε τον Παπισμό ως αίρεση και κακοδοξία, όπως είναι πραγματικά. Είναι

λοιπόν υπερβέβαιο, ότι πέρα από τις τιμές αρχηγού κράτους τις οποίες θα του

αποδώσει η πολιτική ηγεσία της χώρας, θα του αποδοθούν και εκκλησιαστικές

τιμές ως αρχηγού της «Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας».

Όμως εδώ τίθεται το καυτό ερώτημα: Η απόδοση εκκλησιαστικών τιμών,

(αντί ελέγχων), σε έναν αιρεσιάρχη είναι σύμφωνη με την Ορθόδοξη Παράδοσή

μας; Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ουδέποτε στο παρελθόν τίμησε αιρεσιάρχες.

Αντίθετα μάλιστα συγκροτούσε Συνόδους, στις οποίες ήλεγχε τις κακοδοξίες των

και τους απέκοπτε από το σώμα της Εκκλησίας. Και το έκανε αυτό όχι από μίσος,

αλλά από αληθινή αγάπη, με σκοπό να συναισθανθούν την πλάνη τους και να

μετανοήσουν. Επομένως η απόδοση εκκλησιαστικών τιμών στον «πάπα», σε

έναν αμετανόητο αιρεσιάρχη, προσβάλλει και ακυρώνει στην πράξη σειρά

Οικουμενικών και Ενδημουσών Συνόδων, που καταδίκασαν τον Παπισμό ως

αίρεση. Προσβάλλει επίσης και ακυρώνει τους αγώνες των μεγάλων αντιπαπικών

αγίων της Εκκλησίας μας, όπως ο Μέγας Φώτιος, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς,

ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός κ.α. Υποδεχόμενοι τον «πάπα» με ύψιστες

εκκλησιαστικές τιμές, δείχνουμε στην πράξη ότι δεν τον αγαπούμε αληθινά, διότι

δεν τον βοηθούμε να μετανοήσει. Αντίθετα μάλιστα, γινόμαστε αιτία να

σκληρύνεται όλο και περισσότερο στην αμετανοησία του.

Πέραν αυτών, η επίσκεψή του θα έχει και πολλές άλλες συνέπειες για την

Ορθόδοξη πατρίδα μας και γενικότερα για την Ορθοδοξία: Θα προκαλέσει για μια

ακόμη φορά βαρύτατο σκανδαλισμό του πιστού λαού του Θεού. Θα αμβλύνει το

Ορθόδοξο αισθητήριό του και θα επιφέρει στη συνείδηση του σύγχυση των ορίων

μεταξύ Εκκλησίας και αιρέσεως. Με την ψευδή εικόνα που δίνουμε προς τα έξω,

ότι με τους παπικούς είμαστε ένα, μια Εκκλησία, αποθαρρύνουμε όσους από τους

4

παπικούς θέλουν να απαρνηθούν τον Παπισμό και να γίνουν Ορθόδοξοι.

Ενθαρρύνουμε ακόμη και νομιμοποιούμε την παράνομη και ύπουλη

προσηλυτιστική δράση της Ουνίας, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες.

Υποδεχόμενοι τον «πάπα», αμνηστεύουμε και διαγράφουμε από την ιστορική μας

μνήμη τα διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού εις βάρος της Ορθοδοξίας και

γενικότερα των ατόμων και των λαών διά μέσου των αιώνων. Εγκλήματα για τα

οποία δεν μετανόησαν έμπρακτα, ούτε ο νυν «πάπας», ούτε οι προκάτοχοί του.

Απαριθμούμε μερικά:

Οι εκάστοτε «πάπες» απέδειξαν διαχρονικά τα πλέον ανθελληνικά τους

αισθήματα και προθέσεις. Με τις φοβερές και φονικές σταυροφορίες διέλυσαν

την χριστιανική αυτοκρατορία μας, την ένδοξη Ρωμανία και διευκόλυναν την

οθωμανική προέλαση και κατάκτηση της Ορθόδοξης Ανατολής. Όταν κατά την

διάρκεια της Δ΄ Σταυροφορίας, το 1204, οι Φράγκοι κατέλαβαν την

Κωνσταντινούπολη, με τις ευλογίες του «πάπα» Ιννοκεντίου του Γ΄, επιδόθηκαν

σε τέτοιους βανδαλισμούς, καταστροφές, αρπαγές και λεηλασίες, ώστε δεν έχουν

ιστορικό προηγούμενο. Κατά την διάρκεια της Φραγκοκρατίας τον 13 ον αιώνα, οι

Ορθόδοξοι Έλληνες υπέφεραν τα πάνδεινα από τους παπικούς, με τις ευλογίες και

εντολές των εκάστοτε «παπών».

Τι να πούμε για Ιερά Εξέταση, τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, με τη

σφαγή 29.000 Γάλλων Ουγενότων, την συστηματική εξόντωση Ορθοδόξων διά

της Ουνίας στην Ανατολική Ευρώπη, τη γενοκτονία 880.000 Σέρβων Ορθοδόξων

αδελφών μας κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου; Γενοκτονία για την

οποία όχι μόνον δεν έδειξε την παραμικρή μετάνοια το Βατικανό, αλλά αντιθέτως

μάλιστα, «αγιοποίησε» τον αυτουργό αυτής της γενοκτονίας, στυγνό εγκληματία

και δολοφόνο Καρδινάλιο του Ζάγκρεμπ Αλουΐσιο Στέπινατς. Τα έχουμε ήδη

σχολιάσει σε παλαιότερες ανακοινώσεις μας.

Ο Παπισμός απέδειξε ότι είναι ο πλέον ορκισμένος και διαχρονικός εχθρός της

Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, ιδιαίτερα στην περίοδο των τετρακοσίων

χρόνων της οθωμανικής δουλείας και εν συνεχεία της Ελληνικής Επαναστάσεως.

Το Βατικανό έμεινε ψυχρό και αδιάφορο στους αγώνες των προγόνων μας για την

απελευθέρωσή μας, παρά τις αμέτρητες εκκλήσεις για βοήθεια. Αντίθετα

μάλιστα, εκμεταλλεύονταν την τουρκική καταπίεση, σύναπτε συνθήκες με την

Υψηλή Πύλη, για να προστατεύει τους παπικούς υπηκόους της και το χειρότερο:

για να μπορεί να κάνει ελεύθερα προσηλυτισμό μέσω της πληθώρας των

φανατικών μισιοναρίων του. Ας σημειωθεί πως οι συμπαγείς παπικοί πληθυσμοί

στην οθωμανική αυτοκρατορία, (π.χ. Κυκλάδες), δεν γνώρισαν τουρκική

σκλαβιά! Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση ουδεμία βοήθεια προσέφερε,

ούτε καν λεκτική στήριξη, προς το αγωνιζόμενο Έθνος μας. Μάταια

παρακαλούσε ο ηρωικός Επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός τον τότε «πάπα»

να βοηθήσει, έστω διπλωματικά, την Ελλάδα! Όταν κατά την καταστροφή της

Μικράς Ασίας ο Μουσταφά Κεμάλ έσφαζε και ρήμαζε και γινόταν εκεί όργιο

γενοκτονίας του Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού, ο «πάπας» τον

συνέχαιρε.

5

Κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου είχε συνταχθεί με τους

επίδοξους και υπερφίαλους δολοφόνους της ανθρωπότητας και της πατρίδος μας

φασίστες και ναζιστές. Στον πόλεμο του 40 ουδεμία παρέμβαση υπήρξε από το

Βατικανό προς την ιταλική φασιστική Κυβέρνηση, ώστε να ματαιωθεί ο

επιθετικός και άδικος αυτός πόλεμος κατά της αδύναμης στρατιωτικά Ελλάδος.

Το αντίθετο μάλιστα. Φρόντισε να πλαισιώσει το ιταλικό στράτευμα με

εκατοντάδες παπικούς «κληρικούς», οι οποίοι εμψύχωναν τους Ιταλούς

στρατιώτες και τους έδιναν θάρρος, να αγωνιστούν σ’ ένα πόλεμο, ο οποίος

προπαγανδίστηκε ως «ιερός», διότι στρέφεται εναντίον «αμετανόητων

αιρετικών» και έχει την «ευλογία» της παπικής «Εκκλησίας». Ουδεμία βοήθεια

προσέφερε ποτέ στο λαό μας, όταν την είχε ανάγκη, ακόμα και όταν πέθαινε από

την πείνα στα χρόνια της φρικτής κατοχής.

Τέλος δεν είναι άνευ σημασίας να υπενθυμίσουμε το γεγονός ότι ο «πάπας»

Φραγκίσκος ως «αρχιεπίσκοπος» στην Αργεντινή συνεργάσθηκε με το εκεί

φασιστικό καθεστώς, και ευθύνεται για τουλάχιστον 30.000 νεκρούς και

εξαφανισμένους αγωνιστές της ελευθερίας! Απόδειξη ότι δεν τολμά να

επισκεφτεί την πατρίδα του και μάλλον δεν θα τολμήσει ποτέ να την επισκεφτεί,

εξαιτίας της «θερμής υποδοχής» που του ετοιμάζει ο περήφανος λαός της χώρας

αυτής!

Αδυνατούμε να κατανοήσουμε τους βαθύτερους λόγους της προσκλήσεως που

απηύθυναν στον «πάπα» τόσο η Προέδρος της Δημοκρατίας κ.

Σακελλαροπούλου, όσο και ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης. Ποιο πολιτικό

όφελος προσδοκούν να αποκομίσουν από την επίσκεψη ενός εγκαθέτου του

ανθελληνισμού θρησκευτικού και πολιτικού ηγέτη; Κατά την άποψή μας:

Κανένα! Τι κοινό υπάρχει μεταξύ των ιδεωδών της Δημοκρατίας, που με τόσο

πάθος και καύχηση ομιλούν και διακηρύσσουν προς πάσαν κατεύθυνση τα δύο

παρά πάνω πρόσωπα με τον φασισμό και την απολυταρχία φεουδαρχικού και

μεσαιωνικού τύπου, που ενσαρκώνει στο πρόσωπό του ο «πάπας»;

Και δύο ακόμη ερωτήματα: Ερωτήθηκε άραγε η Ιεραρχία της Εκκλησίας της

Ελλάδος για την θέση της απέναντι σε μια τέτοια επίσκεψη; Βολιδοσκοπήθηκε η

κοινή γνώμη του Ορθοδόξου πληρώματος, εις ό,τι αφορά την εν λόγω επίσκεψη;

Πολύ φοβούμεθα ότι η Πολιτεία ενήργησε ερήμην του κλήρου και του πιστού

λαού του Θεού. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας μας, η γνώμη της Εκκλησίας

σε τέτοια ζητήματα έχει καταλυτικό ρόλο και λόγο και γι’ αυτό δεν θα πρέπει να

αγνοείται από την Πολιτεία. Πολύ φοβούμεθα επίσης ότι και η διοικούσα

Εκκλησία συγκατατέθηκε, ή θα συγκατατεθεί προσεχώς και θα συναινέσει, οπότε

φέρει βαρύτατη ευθύνη ενώπιον του Θεού.

Για όλα τα παρά πάνω εμείς, ο ευσεβής Ορθόδοξος ελληνικός λαός, δεν θα

υποδεχτούμε με καμιά χαρά τον κ. Φραγκίσκο, τον μεγάλο και αμετανόητο

αιρεσιάρχη και πιόνι της Νέας Τάξεως Πραγμάτων, διότι όπως αναφέρεται στην

παπική ανακοίνωση «η Αθήνα, το λίκνο ενός μεγάλου πολιτισμού, εκεί όπου ο

Απόστολος των Εθνών Παύλος κήρυξε το Μήνυμα της ενότητας του

ανθρωπίνου γένους, της αγάπης του Θεού και της εν Χριστώ σωτηρίας διά της

6

Αναστάσεως» και όλη η Ορθόδοξη Ελλάδα, αποστρέφεται τον εγκληματικό και

ανθελληνικό Παπισμό. Αντίθετα θα λυπηθούμε σφόδρα, διότι ο αμετανόητος

αιρεσιάρχης και πολιτικός ηγέτης του πλέον διεφθαρμένου κράτους της ιστορίας

θα πατήσει τα αγιασμένα χώματά μας. Θα λυπηθούμε σφόδρα, διότι η παρουσία

του θα ξυπνήσει εφιαλτικές μνήμες στο λαό μας, για τα διαχρονικά εγκλήματα

του «θεϊκού» του κράτους, αλλά και εξ’ αιτίας της ανυπόφορης ηθικής μπόχας

της «εκκλησίας» του, την οποία αναδύει η παρουσία του!

Κλείνοντας την ανακοίνωσή μας, εκφράζουμε την πικρία μας και την

απογοήτευσή μας για την στάση της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας

μας, για την άφρονα επιλογή της να καλέσει και πάλι των ορκισμένο εχθρό της

Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, να βεβηλώσει, πατώντας τα ιερά και

αιματοβαμμένα χώματα μυριάδων αγίων και ηρώων, οι οποίοι αγωνίστηκαν και

έχυσαν το αίμα τους για την Ορθόδοξη πίστη, την ελευθερία, την ειρήνη, την

αδελφοσύνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αξίες τις οποίες καταπατεί βάναυσα

εδώ και δέκα αιώνες ο αιρετικός Παπισμός. Είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι και η

διοικούσα Εκκλησία, όχι μόνον θα συγκατατεθεί στην έλευση του «πάπα», αλλά

θα του αποδώσει και εκκλησιαστικές τιμές, (αντί ελέγχων), πράγμα το οποίο θα

προκαλέσει την οργή και την αγανάκτηση του πιστού λαού του Θεού.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 12 η Νοεμβρίου 2021

ΔΡΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ Η «ΕΝΩΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ» ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΤΗΣ

«ΜΠΑΜΠΟΥΣΚΑΣ»!

Το καρκίνωμα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, αυτής της φοβερής

πολυαιρέσεως, της μεγαλύτερης όλων εποχών, προχωρεί δυστυχώς καλπάζοντας

και διαβρώνει επικίνδυνα ολόκληρο το Εκκλησιαστικό Σώμα, χωρίς να διαφαίνεται

στον ορίζοντα κάποια ελπίδα αναχαιτίσεώς του. Ιδιαίτερα μετά την «Σύνοδο» της

Κρήτης, στην οποία ως γνωστόν, αντί καταδίκης, εθριάμβευσε η παναίρεση, η

μεγάλη πλειοψηφία της Ιεραρχίας, του λοιπού κλήρου, του Μοναχισμού και του

θεολογικού κόσμου της χώρας έχει συστρατευθεί στο άρμα του Διαχριστιανικού

και Διαθρησκειακού Οικουμενισμού και αγωνίζεται ακάθεκτη, με όλες της τις

δυνάμεις, με περισσότερη ορμή τώρα και ζήλο, («ου κατ’ επίγνωσιν» βέβαια), στην

προώθηση των στόχων της, στην επανένωση σε πρώτη φάση, του

κατακερματισμένου χριστιανικού κόσμου με την Ορθόδοξη Εκκλησία, χωρίς όμως

την μετάνοια των αιρετικών ετεροδόξων και παρά τις υπάρχουσες δογματικές

διαφορές. Και σε δεύτερη φάση στο συγκερασμό του Χριστιανισμού με όλες τις

άλλες θρησκείες. Φυσικά δεν πρόκειται για επιδίωξη πραγματικής ενώσεως,

ενώσεως εν τη αληθεία, σύμφωνα με την πατερική μας Παράδοση, αλλά περί

ενώσεως αληθείας και ψεύδους. Περί συγκολλήσεως ετεροκλήτων στοιχείων, η

οποία θα προέλθει ύστερα από συμβιβασμούς και «επανερμηνείες» των πλανών

των ετεροδόξων, αλλά και με καινοφανείς ερμηνείες βιβλικών χωρίων, που

οδηγούν σε αστήρικτα συμπεράσματα, μη μαρτυρούμενα από τους αγίους Πατέρες

μας.

Το μεγάλο ζητούμενο, αλλά και δυσεπίλυτο πρόβλημα για τους θιασώτες του

Οικουμενισμού είναι να βρεθεί μια φόρμουλα της «ενώσεως των Εκκλησιών»,

αποδεκτή όχι μόνο από τους ιθύνοντες και σχεδιαστές της, αλλά και από τον πιστό

λαό του Θεού. Η «άρση των αναθεμάτων» το 1965, ο επακολουθήσας Θεολογικός

Διάλογος μεταξύ Ορθοδόξων και Παπικών, η εν συνεχεία πλήρης αμοιβαία

εκκλησιαστική αναγνώριση Ορθοδοξίας και Παπισμού, ως «Αδελφών Εκκλησιών»

το 1993 στην Ζ΄ Γενική Συνέλευση στο Balamand και η επισφράγιση των

αποφάσεων που ελήφθησαν σ’ αυτήν στη «Σύνοδο» της Κρήτης το 2016, υπήρξαν

ορισμένα βήματα καθοριστικής σημασίας προς την κατεύθυνση αυτή.

Εν τω μεταξύ η χορήγηση Αυτοκεφαλίας από το Φανάρι στο «εκκλησιαστικό»

μόρφωμα των σχισματικών της Ουκρανίας το 2018, δημιούργησε νέα δεδομένα.

Έδωσε την ευκαιρία και τη δυνατότητα στους θιασώτες του Οικουμενισμού, αλλά

και στο Βατικανό, να θέσουν σε εφαρμογή ένα νέο σχέδιο υλοποίησης της

«ενώσεως». Σύμφωνα μ’ αυτό, η «ένωση» θα επιχειρηθεί κατ’ αρχήν τμηματικά

και σταδιακά, με πρώτη χώρα εφαρμογής της την Ουκρανία, επειδή η χώρα αυτή

στην παρούσα χρονική συγκυρία διαθέτει τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Στην

2

προσπάθεια αυτή καταλυτικό ρόλο καλούνται να παίξουν οι σχισματικοί του

Επιφανίου αφ’ ενός και οι Ουνίτες της Ουκρανίας αφ’ ετέρου! Γύρω από τον

«σκοτεινό» αυτό τρόπο υλοποίησης της «ενώσεως», αναφερθήκαμε σε

προηγούμενα άρθρα μας [βλ. κείμενο με τίτλο: «Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο

καταλύτης στην επικείμενη ‘ένωση των Εκκλησιών’», (10.2.2020) και παλαιότερο

με τίτλο: «Οι ουνίτες της Ουκρανίας και η ‘Ένωση των Εκκλησιών’»,

(24.6.1019)]. Σ’ αυτά τονίσαμε μεταξύ άλλων ότι «όπως εκτιμούν έγκυροι

μελετητές, με βάση τις μέχρι σήμερα εκκλησιαστικές εξελίξεις, το ουκρανικό

Αυτοκέφαλο αποβλέπει στην προώθηση της ‘ένωσης των Εκκλησιών’, Παπισμού

και Ορθοδοξίας».

Οι νέες ειδήσεις, που εν τω μεταξύ βγήκαν στο φως της δημοσιότητος, ήρθαν να

επιβεβαιώσουν, όσα γράψαμε γύρω από το θέμα αυτό στα προηγούμενα άρθρα μας.

Το ιστολόγιο «Πενταπόσταγμα» έφερε στο φως της δημοσιότητας μια πολύ

ενδιαφέρουσα είδηση. Τίτλος του άρθρου: «Έρχεται η πρώτη Ένωση Ορθοδόξων-

Καθολικών με την μέθοδο της “μπάμπουσκας”!» και υπογράφεται από τον

γνωστό και έγκριτο δημοσιογράφο κ. Μανώλη Κείο. Το δημοσίευμα αρχίζει με την

επισήμανση: «Στην Ουκρανία πληθαίνουν οι φωνές για Ένωση της νέας

Εκκλησίας με τους Ουνίτες -Τι είναι το σχέδιο δημιουργίας μιας ‘εκκλησίας

διπλής δικαιοδοσίας’! Εδώ και 2-3 χρόνια το ‘Πενταπόσταγμα’ έχει

προειδοποιήσει τόσο για τα σενάρια πως η ουκρανική Εκκλησία θα ενώσει

Φανάρι-Βατικανό όσο και για τις γέφυρες με τους Ουνίτες που ρίχνει ο

Βαρθολομαίος. Αυτό όπως έχουμε ξαναπεί, μπορεί να αποτελέσει το κόλπο

γκρόσο για την ταφόπλακα στην Ορθοδοξία…Στο Κίεβο, άρχισαν πάλι να μιλούν

για τη δημιουργία μιας ‘ενιαίας ανεξάρτητης εκκλησίας’, αυτή τη φορά με βάση

τη Νέα Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (OCU) και τους Ελληνοκαθολικούς

(ουνίτες), που υπάγονται στον Πάπα. Για αυτό, είναι έτοιμοι να καταργήσουν την

Ένωση της Βρέστης, που υπεγράφη τον Οκτώβριο του 1596». Εδώ ο

αρθρογράφος κάνει λόγο για τη δημιουργία μιας «ενιαίας ανεξάρτητης

εκκλησίας», εννοώντας προφανώς αυτήν που θα προέλθει από την «ένωση» των

Ουνιτών της Ουκρανίας με το «εκκλησιαστικό» μόρφωμα των σχισματικών του

Επιφανίου, (ΟCU). Η εν λόγω «ενιαία ανεξάρτητη εκκλησία» θα έχει «διπλή

δικαιοδοσία», θα υπάγεται δηλαδή διοικητικά ταυτόχρονα και στο Βατικανό και

στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, πράγμα το οποίο, κατά τους ισχυρισμούς των

Ουνιτών, θα προετοιμάσει το έδαφος για την εν συνεχεία πλήρη «ένωση» μεταξύ

Βατικανού και Φαναρίου.

Ωστόσο, όπως γνωρίζουμε, τοπική Εκκλησία υπαγόμενη σε «διπλή

δικαιοδοσία» είναι κάτι το πρωτόγνωρο και άγνωστο στην Συνοδική και Κανονική

μας Παράδοση. Μια ματιά στην εκκλησιαστική μας ιστορία αρκεί για να μας

πείσει, πόσους αγώνες έκανε στο παρελθόν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, για να

διασφαλίσει τις εκκλησιαστικές επαρχίες, που υπάγονται σ’ αυτό, από αναμείξεις

και επεμβάσεις σ’ αυτές της Εκκλησίας της Ρώμης, επεμβάσεις, οι οποίες

χαρακτηρίστηκαν ως αντικανονικές «εισπηδήσεις», και καταδικάσθηκαν από

πλήθος Ιερών Κανόνων. Είναι γνωστό επίσης πόσους Ιερούς Κανόνες εθέσπισε η

Εκκλησία διά μέσου των αιώνων, προκειμένου να καθορίσει, κατά το δυνατόν με

3

ακρίβεια, τα όρια της δικαιοδοσίας εκάστης Τοπικής Εκκλησίας ώστε να

αποφεύγονται οι «εισπηδήσεις» και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των τοπικών

Εκκλησιών.

Στη συνέχεια ο αρθρογράφος παραθέτει μια από τις επιλογές, που έχουν

επινοήσει οι Ουνίτες για να επιτύχουν την «ένωση»: «"Μία από τις επιλογές για

τη νέα ένωση περιλαμβάνει την ενοποίηση σύμφωνα με την αρχή της μάτρουσκα

(σ.σ το κουκλάκι που συνηθίσαμε να αποκαλούμε “μπάμπουσκα” και μέσα του

κρύβει κι άλλο κουκλάκι, κι άλλο, κι άλλο...). Δηλαδή όλοι οι πιστοί στη χώρα

δηλώνονται υπήκοοι του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και αυτός, με τη σειρά του,

αναγνωρίζει την πρωτοκαθεδρία της Ρώμης", λέει ο ιστορικός της Ορθόδοξης

Εκκλησίας Βλάντισλαβ Πετρούσκο. Ο κύριος στόχος του έργου, είπε, είναι η

δημιουργία μιας ενιαίας εκκλησιαστικής δομής στην Ουκρανία, η οποία, αφενός,

θα τονώσει την επικοινωνία μεταξύ Βατικανού και Κωνσταντινούπολης και,

αφετέρου, θα γίνει μονοπώλιο στο θρησκευτικό πεδίο της χώρας….Πριν από 20-

25 χρόνια, συζήτησαν το σχέδιο δημιουργίας μιας “εκκλησίας διπλής

δικαιοδοσίας”, η οποία θα ήταν ταυτόχρονα υποταγμένη στην

Κωνσταντινούπολη και το Βατικανό. “Η λογική είναι η εξής: οι Ουνίτες είναι

ταυτόχρονα οι κληρονόμοι της Εκκλησίας του Αγίου Βλαντιμίρ, δηλαδή της

Ορθοδοξίας και της Ένωσης της Βρέστης, του Καθολικισμού. Και στο μέλλον,

αυτοί θα πρέπει να γίνουν γέφυρα για να είναι ενωμένοι στην Οικουμενική

Εκκλησία”».

Ναι, δυστυχώς αυτό είναι το δόλιο και σατανικό σχέδιο, το σχέδιο

«Μπαμπούσκα», όπως το αποκάλυψε ο ιστορικός και γνώστης της τραγικής

κατάστασης, που επικρατεί στην Ουκρανία. Οι Ουνίτες θα ενωθούν με τους

σχισματικούς του Επιφανίου και εκείνοι θα ενωθούν με το Βατικανό, μέσω του

Φαναρίου. Το γεγονός αυτό θα δρομολογήσει εν συνεχεία την πλήρη «ένωση»

μεταξύ Βατικανού και Φαναρίου, κατά πάσαν πιθανότητα το 2025! Το σενάριο

«Μπαμπούσκα» δεν φαίνεται καθόλου απίθανο, δεδομένου ότι υπάρχει πολύ στενή

σχέση και συνεργασία μεταξύ του «εκκλησιαστικού» μορφώματος υπό τον

«αρχιεπίσκοπο» Επιφάνιο με τους Ουνίτες, οι οποίοι από κοινού, (συνεργούσης και

της πολιτείας), αγωνίζονται με κάθε τρόπο και μέθοδο, προκειμένου να θέσουν στο

περιθώριο και, ή δυνατόν, να εκμηδενίσουν τον ρόλο και την παρουσία της μόνης

κανονικής Εκκλησίας στην Ουκρανία, υπό τον σεβάσμιο κανονικό Μητροπολίτη

Ονούφριο, που εκπροσωπεί την συντριπτική πλειοψηφία του κλήρου και του

ουκρανικού λαού, την οποία άλλωστε αναγνωρίζει η μεγάλη πλειοψηφία όλων των

τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Αλλά υπάρχει και μια άλλη είδηση, οποία ενισχύει το σενάριο να γίνουν οι

Ουνίτες η γέφυρα για την «ένωση των Εκκλησιών»: «Ο ουνίτης ιερέας σε

συνέδριο στο Κίεβο είπε ότι για να εκλεγεί ένας πατριάρχης, Ορθόδοξοι και

Καθολικοί στην Ουκρανία πρέπει να κοινωνούν μαζί. […] Ορθόδοξοι και

Καθολικοί στην Ουκρανία πρέπει να εκλέξουν από κοινού έναν πατριάρχη,

δήλωσε ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικουμενικών Σπουδών του Ουκρανικού

Καθολικού Πανεπιστημίου, ιερέας UGCC, Ιβάν Ντατσκό, κατά τη διάρκεια

κοινής διάσκεψης εκπροσώπων των UGCC, Φαναρίου και OCU στο Κίεβο.

4

“Είμαι πεπεισμένος ότι ο μελλοντικός πατριάρχης της Ουκρανίας πρέπει να

εκλεγεί τόσο από Ορθόδοξους όσο και από Καθολικούς. Ένα, δεν χρειαζόμαστε

5-10 πατριαρχεία στο Κίεβο, ένα και τέλος. Πρέπει όμως να καταβάλουμε κοινές

προσπάθειες για να κοινωνούμε μαζί της Ευχαριστίας της αγάπης και μετά να

επιλέξουμε», είπε ο ιερέας των Ουνιτών”» (Ιστ. spzh.news)! Εδώ ξεκάθαρα ο παρά

πάνω Ουνίτης ιερέας θέτει θέμα εκλογής Πατριάρχου από κοινού με τους

σχισματικούς του Επιφανίου. Ο Πατριάρχης αυτός προφανώς θα υπάγεται

εκκλησιαστικά στον Οικουμενικό Πατριάρχη και διά μέσου αυτού στον «Πάπα»,

σύμφωνα με το σενάριο «Μπαμπούσκα». Ως προϋπόθεση για την πραγματοποίηση

αυτού του σεναρίου θεωρεί ότι είναι ανάγκη, να καταβληθούν «κοινές προσπάθειες

για να κοινωνούμε μαζί της Ευχαριστίας της αγάπης». Με λίγα λόγια οι δύο

«εκκλησιαστικές» κοινότητες οφείλουν να προχωρήσουν στο Κοινό Ποτήριο. Να

σημειώσουμε πως, αυτά τα είπε ο Ουνίτης «κληρικός» ενώπιον εκπροσώπων και

του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο συμμετείχε στο ανίερο αυτό συνέδριο,

χωρίς την παραμικρή, ή έστω χλιαρή αντίδραση!

Για όλα τα ανωτέρω ένας μόνον κανονικός τρόπος επιλύσεως υπάρχει: η

σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου, που ζητούν η πλειονότης των Ορθοδόξων

Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, αρνούμεναι να αποδεχθούν την άκυρη Αυτοκεφαλία της

Ουκρανίας και την περιθωριοποίηση του Κανονικού Μητροπολίτου κ. Ονουφρίου

και της υπ’ αυτόν αγιωτάτης Εκκλησίας.

Από όσα παρά πάνω σχολιάσαμε, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα, ότι το

ουκρανικό Αυτοκέφαλο γίνεται σταδιακά και προοδευτικά ένας ενδιάμεσος

συνοδικός καταλύτης για την σχεδιαζόμενη στο προσεχές μέλλον «ένωση των

Εκκλησιών». Όλα πλέον δείχνουν ότι δεν απέχει πολύ η θρυλούμενη «ένωση» των

σχισματικών του Επιφανίου με τους Ουνίτες, με την μέθοδο της «μπαμπούσκας»,

δηλαδή με πανουργία και απάτη, για να γίνει αποδεκτή από το Ορθόδοξο πλήρωμα,

χωρίς ισχυρές αντιδράσεις. Εκτός βέβαια, αν επέμβει ο Θεός και με ένα θαυμαστό

τρόπο ανατρέψει την πορεία των πραγμάτων. Διότι έτσι όπως έχουν φθάσει τα

πράγματα, μόνον ο Θεός μπορεί να τα διορθώσει. Η γνήσια ορθόδοξη

αυτοσυνειδησία μας δεν γνωρίζει καμιά τέτοιου είδους «ένωση Εκκλησιών», όπως

και δεν αναγνωρίζει άλλες «Εκκλησίες» παρά μόνον θρησκευτικές αιρετικές

κοινότητες! Το μόνο που γνωρίζει, εδώ και είκοσι αιώνες, είναι η μετάνοια και η

επιστροφή των αιρετικών στην σωστική αγκαλιά της Μιας, Αγίας, Καθολικής και

Αποστολικής Εκκλησίας, στην αγία και αμώμητη Ορθόδοξη πίστη!

Εκ του Γραφείου επί των αιρέσεων και των παραθρησκειών

Άγιος Νεκτάριος λειτουργία στο παρεκκλήσι του ναού μας

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Πατήρ Παύλος

Εν Πειραιεί τη 1η Νοεμβρίου 2021

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Η εθνική μας επέτειος της 28 ης Οκτωβρίου 1940 φέρνει στη μνήμη μας τη

φρικαλεότητα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Την άνοδο και την τελική πτώση του

Φασισμού και του Ναζισμού στην Ευρώπη και την δημιουργία του σατανικού

«Άξονα» (φασιστικής Ιταλίας, ναζιστικής Γερμανίας και μιλιταριστικής Ιαπωνίας),

με σκοπό την κατάκτηση της ανθρωπότητας και την υποδούλωσή της στην τότε

«Νέα Τάξη Πραγμάτων», την οποία προωθούσαν οι ίδιες σκοτεινές δυνάμεις, οι

οποίες κινούν και σήμερα τα νήματα της σύγχρονης «Νέας Τάξεως Πραγμάτων».

Μετά τις εισβολές της ναζιστικής Γερμανίας σε χώρες της Κεντρικής και

Δυτικής Ευρώπης, «άνοιξε η όρεξη» του παράφρονα και φασίστα Ιταλού ηγέτη

Μπενίτο Μουσολίνι και εκλεκτού του Βατικανού, να δημιουργήσει τη «Νέα

Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία», ζητώντας από την Ελλάδα «γη και ύδωρ», δηλαδή να

δεχθεί να γίνει μια από τις υπόδουλες επαρχίες της. Και επειδή η πατρίδα μας

απάντησε με το ηρωικό «ΟΧΙ», επιτέθηκε άνανδρα, από την κατακτημένη του

Αλβανία, στην ηπειρωτική μεθόριο. Η ιστορία είναι γνωστή. Οι υπερφίαλοι

παπικοί φασίστες νικήθηκαν και ταπεινώθηκαν από την Ελλάδα, την μικρή μεν και

αδύνατη στρατιωτικά, αλλά με ακατάβλητο ηθικό και πνευματικό σθένος! Δεν

συνέβη όμως το ίδιο και με τις σιδερόφρακτες δυνάμεις του επίσης παράφρονα

Αδόλφου Χίτλερ της ναζιστικής Γερμανίας, η οποία, αφού κατέκτησε το

μεγαλύτερο μέρος της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης, έσπασε το ελληνικό

μέτωπο και κατέλυσε την ελευθερία το ελληνικού λαού, εγκαθιδρύοντας την

φρικώδη τριετή τριπλή κατοχή, (1941-1944), στην πατρίδα μας, με τους χιλιάδες

νεκρούς, την πείνα και τις ανυπολόγιστες καταστροφές.

Οι θρασείς ευρωπαίοι εισβολείς είναι οι ίδιοι απόγονοι των βαρβάρων

φραγκοτευτόνων σταυροφόρων, οι οποίοι, με τις ευλογίες του Βατικανού, άλωσαν

την Κωνσταντινούπολη το 1204 και διέλυσαν την Ορθόδοξη Αυτοκρατορία μας.

Είναι οι ίδιοι, ο οποίοι μέχρι σήμερα δεν παύουν να εκδηλώνουν με λόγια και έργα

το μίσος τους για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό. Ο μακαριστός πρωτ. κυρός

Γεώργιος Μεταλληνός έλεγε, πως δεν είναι τυχαία η ημερομηνία επίθεσης των

ιταλών φασιστών κατά της Ελλάδος, (28 Οκτωβρίου), διότι την ίδια αυτή ημέρα

νίκησε ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο θεμελιωτής της Ρωμηοσύνης, τον βάρβαρο

Μαξέντιο, βαδίζοντας προς τη Ρώμη και ο οποίος με τον θεοφώτιστο οραματισμό

του, έδωσε τέλος στην μέχρι τότε παγανιστική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και

εγκαινίασε μια νέα περίοδο στην ιστορία της ανθρωπότητος, την περίοδο της

ένδοξης και χριστιανικής Ρωμανίας, μεταφέροντας την πρωτεύουσα της νέας

Αυτοκρατορίας του στην ελληνική Ανατολή. Αυτό δεν το έχουν ξεχάσει ποτέ οι

ανθέλληνες Φράγκοι!

2

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το Βατικανό βλέποντας την

άνοδο των φασιστικών, ναζιστικών και απολυταρχικών καθεστώτων στην

Ευρώπη, πίστεψε στο «όραμα» των τότε παγκοσμιοποιητών και έσπευσε να

επωφεληθεί. Τα στοιχεία που ήρθαν στο φως της δημοσιότητος είναι

συνταρακτικά, παρά το γεγονός της απόκρυψής τους από την παπική διπλωματία.

Το Βατικανό ταυτίστηκε πλήρως με τον Ιταλικό Φασισμό, του παράφρονα

Μουσολίνι και αργότερα με τον Ναζισμό του επίσης παράφρονα Χίτλερ. Η πρώτη

συμμαχία Παπισμού και Φασισμού είναι το διαβόητο «κονκορδάτο» μεταξύ

Βατικανού και του φασιστικού καθεστώτος του Μουσολίνι με τη Συνθήκη του

Λατερανού, η οποία έδωσε στο Βατικανό την δυνατότητα να αποκτήσει κρατική

οντότητα στις 11 Φεβρουαρίου του 1929. Πρόκειται για ένα κρατίδιο μικρό μεν σε

έκταση, (περίπου μισό τετραγωνικό χιλιόμετρο μέσα στο κέντρο της Ρώμης), αλλά

με μεγάλη πολιτική και οικονομική δύναμη και επιρροή.

Το ιστολόγιο «www.freevolition.gr» σταχυολόγησε κάποια χαρακτηριστικά

αποσπάσματα από το πολύκροτο βιβλίο, (δυστυχώς εξαντλημένο σήμερα), του

Avro Manhattan με τίτλο: «Το Βατικανό και ο 20ος αιώνας» (εκδ. Παπακώστα,

1954), αποδεικνύοντας περίτρανα την σχέση και τη συνεργασία μεταξύ του

Βατικανού και του Φασισμού και Ναζισμού: «Ντοκουμέντα ιστορικά πού

παρατίθενται και σε άλλες στήλες τεκμηριώνουν πλήρως την ιστορική αλήθεια

της συμπορεύσεως του Βατικανού με το Φασισμό και Ναζισμό. Τα

παρατιθέμενα κατωτέρω αυθεντικά κείμενα όμως, αφήνουν τον αναγνώστη

κυριολεκτικά άναυδο. […] Είναι δυνατόν να δίνονται όρκοι πίστεως από τους

παπικούς καρδιναλίους στον Μουσολίνι; Όχι απλή συμπόρευση και στήριξη των

φασιστικών καθεστώτων από το Βατικανό, αλλά και ουσιαστικότατη βοήθεια

τους προσεφέρθη προκειμένου να αρπάξουν την εξουσία. Το Βατικανό απέσυρε

την υποστήριξη του από τα ‘καθολικά’ κόμματα που το ίδιο είχε ιδρύσει και την

προσέφερε στα φασιστικά, με αποτέλεσμα την επίτευξη του στόχου τους, την

άνοδο στην εξουσία» (Ιστ. http://www.freevolition.gr/van_fam.htm)!

Παρά κάτω προσθέτει: «Στις 31 Οκτωβρίου 1926 ο καρδινάλιος Merry del val

διακήρυξε επίσημα: “Απευθύνω τις ευχαριστίες μου σ’ αυτόν, που κρατεί

σταθερά στα χέρια του τα ηνία της ιταλικής κυβέρνησης και που με σταθερή

καρδιά επιθυμούσε και επιθυμεί ο λαός να θρησκεύεται και να σέβεται και να

τιμά τη θρησκεία. Προστατευόμενος φανερά από το Θεό έστρεψε με σοφία προς

τον καλό δρόμο την ιστορία του Έθνους και ενίσχυσε την προς αυτό εκτίμηση

του κόσμου”, (Α. Μ. 138). Ο Πάπας δήλωσε στις 20 Δεκεμβρίου 1926 προς όλο

τον κόσμο: “Ο Μουσολίνι είναι απεσταλμένος της Θείας Πρόνοιας”» (Α. Μ.

σελ.139). Στην ίδια Εγκύκλιο ο «Πάπας» ευχαριστούσε το φασιστικό καθεστώς

για όλα όσα έδωσε στην «καθολική Εκκλησία»: «Θα είμαστε πάντοτε

ευγνώμονες όταν θυμόμαστε, τι έγινε στην Ιταλία προς όφελος της Εκκλησίας,

ακόμα και αν τα οφέλη που άντλησε από αυτό το κόμμα και το φασιστικό

καθεστώς δεν είναι μικρότερα, αλλά ίσως μεγαλύτερα» (Α. Μ. σελ.143)»

(αυτόθι)!

3

Αργότερα το Βατικανό, παρακολουθώντας τις τότε παγκόσμιες γεωπολιτικές

εξελίξεις, υπέγραψε νέα συμμαχία, νέο «κονκορδάτο» και με τον Χίτλερ, στις 20

Ιουλίου του 1933, το οποίο είναι γνωστό ως «Ραϊχσκονκορδάτο», εκ του

γερμανικού «Reichskonkordat»: «Σκοπός του συμφώνου αυτού ήταν η εγγύηση

των δικαιωμάτων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη Γερμανία, υπό το νέο

καθεστώς που είχε στο μεταξύ διαμορφωθεί. Το Σύμφωνο που περιλάμβανε 34

άρθρα και ένα απόρρητο προσάρτημα, υπεγράφη στην Αγία Έδρα, Βατικανό,

στις 8 Ιουλίου του 1933 (ν.ημερ.) υπό τον καρδινάλιο Ευγένιο Πατσέλλι, πρώην

παπικό νούντσιο στο Μόναχο και το Βερολίνο, (τον μετέπειτα Πάπα Πίο τον

ΙΒ΄), και από τον εκπρόσωπο του Χίτλερ, τον αντικαγκελάριο Φραντς φον

Πάπεν. Τούτο επικυρώθηκε δώδεκα ημέρες μετά, στις 20 Ιουλίου του 1933,

όπου και η επίσημη έναρξη ισχύος του»

(https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%%B1%CF%

8A%CF%87%CF%83%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BA%CE%BF%CF%

81%CE%B4%CE%AC%CF%84%CE%BF)! Όπως ήταν φυσικό η ανίερη αυτή

συμμαχία μεταξύ Βατικανού και Ναζισμού ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στην

Ευρώπη και όλο τον κόσμο, κυρίως των Εβραίων.

Δυστυχώς το Βατικανό κατέγραψε και μια τρίτη μελανή σελίδα στην ιστορία

του την τραγική για την ανθρωπότητα εκείνη περίοδο. Πρόκειται για μια ακόμη

ανίερη συμμαχία μεταξύ Βατικανού και εθνικιστών, φασιστών, Κροατών, των

«Ουστάσι», υπό τον διαβόητο δολοφόνο Άντε Πάβελιτς, οι οποίοι, όπως είναι

γνωστό, εξολόθρευσαν 880.000 Ορθοδόξους Σέρβους, με την ενεργό συμμετοχή

παπικών «κληρικών», όπως του διαβόητου φονιά φραγκισκανού «φρέρη»,

Μίροσλαβ Μαϊστόροβιτς, του επίσης διαβόητου δολοφόνου «αρχιεπισκόπου»

Ζάγκρεμπ Αλοΐσιου Στέπινατς και του νούτσιου Ραμίρο Μαρκόνε, ο οποίος

αρέσκονταν να παρακάθεται επιδεικτικά με τους Ιταλούς φασίστες και τους

Γερμανούς ναζί, επιβεβαιώνοντας την αγαστή συνεργασία της «Αγίας Έδρας»

μαζί τους. Να επισημάνουμε, πως η συμμετοχή του Βατικανού στη φοβερή αυτή

γενοκτονία των Σέρβων Ορθοδόξων, οι οποίοι αρνούνταν να εκλατινιστούν, είναι

απόλυτα αποδεδειγμένη, αφού μαζί με τους δολοφόνους Κροάτες «Ουστάσι»,

καταδικάστηκε σε θάνατο και ο διαβόητος «αρχιεπίσκοπος» Α. Στέπινατς, τον

οποίο όμως φυγάδευσε και έσωσε το Βατικανό και εσχάτως τον «αγιοποίησε»,

προφανώς για τις «ιερές» σφαγές κατά των Ορθοδόξων!

Ας δούμε τώρα ποια ήταν η συμμετοχή του Βατικανού στον πόλεμο του 40

εναντίον της πατρίδος μας και κατά την φρικτή κατοχή. Είναι απόλυτα

βεβαιωμένο ότι το αεί εχθρικό προς την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό Βατικανό

θεώρησε ως μεγάλη ευκαιρία να αναμειχθεί και να τιμωρήσει τους «αιρετικούς»

Έλληνες. Ουδεμία παρέμβαση υπάρχει από το Βατικανό προς την ιταλική

φασιστική Κυβέρνηση, ώστε να ματαιωθεί ο επιθετικός και άδικος αυτός πόλεμος

κατά της αδύναμης στρατιωτικά και φιλειρηνικής Ελλάδος. Το αντίθετο μάλιστα.

Φρόντισε να πλαισιώσει το ιταλικό στράτευμα με εκατοντάδες παπικούς

«κληρικούς», οι οποίοι εμψύχωναν τους Ιταλούς στρατιώτες και τους έδιναν

θάρρος, να αγωνιστούν σ’ ένα πόλεμο, ο οποίος προπαγανδίστηκε ως «ιερός»,

4

διότι στρέφεται εναντίον «αμετανόητων αιρετικών» και έχει την «ευλογία» της

παπικής «Εκκλησίας». Μαρτυρίες Ελλήνων στρατιωτών από το μέτωπο

αναφέρουν, πως οι φραγκοπαπάδες βρισκόταν στο πλευρό των ορκισμένων

φασιστών «μελανοχιτώνων», τελούσαν «αγιασμούς» και έκαναν «δεήσεις» για

την νίκη του Φασισμού και τη συντριβή των Ελλήνων!

Αλλά μήπως οι Έλληνες παπικοί, που κατοικούσαν στην Ελλάδα, εξέφρασαν

την αντίθεσή τους για τον άδικο αυτό πόλεμο κατά της πατρίδος μας; Μήπως

έστειλε η τότε «Καθολική Ιεραρχία» κάποιο διάβημα, ή έστω μια διαμαρτυρία,

στο Βατικανό; Φυσικά όχι! Δεν υπάρχει τέτοιο έγγραφο! Αντίθετα μάλιστα,

υπάρχουν μαρτυρίες ότι οι Έλληνες παπικοί εξέφραζαν ανοικτά τον ενθουσιασμό

τους, διότι πίστευαν ότι τα «ψωμιά» της Ορθόδοξης Ελλάδας «τελείωσαν» και ότι

πολύ σύντομα μέσω του πανίσχυρου ιταλογερμανικού «άξονα», θα γίνουν και

πάλι κυρίαρχοι σ’ όλη την Ελλάδα, όπως στα κατεχόμενα Δωδεκάνησα, (και

παλαιότερα στα Επτάνησα), όπου καταπίεζαν και τυραννούσαν τους Ορθοδόξους!

Υπάρχουν επίσης μαρτυρίες, πως οι Έλληνες παπικοί λάβαιναν εμπιστευτικές

εντολές, να σημαδεύουν τις στέγες και ταράτσες των σπιτιών τους, ώστε να

αποφεύγουν τους βομβαρδισμούς των ιταλικών αεροπλάνων.

Αλλά ποια ήταν η στάση της «Αγίας Έδρας» κατά την περίοδο της

γερμανοϊταλικής κατοχής, (1941-1944), τότε που ο υπόδουλος λαός μας πέθαινε

από την πείνα και υπέφερε τα πάνδεινα; Μήπως με την δύναμη και την επιρροή

που είχε, άσκησε κάποια πίεση προς τους κατακτητές, για να αποτρέψει τους

200.000 θανάτους των εξαθλιωμένων, κατακτημένων Ελλήνων; Μήπως απαίτησε

από τους Ιταλούς και Γερμανούς, να επιστρέψουν τα αρπαγμένα τρόφιμα των

Ελλήνων, για να επιζήσει ο πεινασμένος λαός μας; Όχι φυσικά! Απόλυτη

αναλγησία! Είναι ιστορικά βεβαιωμένο πως όταν ο τότε πατριώτης και ηρωικός

πρώην Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Δαμασκηνός

επισκέφτηκε τον παπικό Νούτσιο στην Αθήνα Τζοβάννι Μπαττίστα Ενρίκο

Αντόνιο Μαρία Μοντίνι, για να τον παρακαλέσει να μεσολαβήσει για τη σωτηρία

του λιμοκτονούντος Ελληνικού Λαού, έλαβε την εξής κυνική απάντηση: «Γίνετε

παπικοί, για να σωθείτε από την πείνα»! Αξίζει να τονιστεί εδώ, ότι η απάντηση

του μακαριστού Αρχιεπισκόπου ήταν ένα νέο, μεγάλο, γενναίο και ηρωϊκό «ΟΧΙ»,

τέτοιο που αρμόζει σε μεγάλες εκκλησιαστικές προσωπικότητες. Το νέο αυτό

«ΟΧΙ», της πίστεως το «ΟΧΙ», εσήμαινε: «Προτιμούμε να πεθάνουμε από την

πείνα παρά να φραγκέψουμε. Προτιμούμε να στερηθούμε την πρόσκαιρη ζωή,

παρά να στερηθούμε την αιώνια ζωή». Να διευκρινίσουμε πως ο δαιμονικός

αυτός παπικός Νούτσιος ήταν ο μετέπειτα «Πάπας» Παύλος ο ΣΤ΄, με τον οποίο

εναγκαλίζονταν ο μεγάλος πρωτοπόρος στην προώθηση του Οικουμενισμού και

(με αδιάψευστα στοιχεία) μασόνος 33 ου βαθμού πρώην Οικ. Πατριάρχης κυρός

Αθηναγόρας όταν υπέγραφε την «Άρση των Αναθεμάτων», η οποία για τους

παπικούς εσήμαινε την «Ένωση των Εκκλησιών»!

Ποια ήταν τα οφέλη που αποκόμισε το Βατικανό από τις ανίερες συμμαχίες με

το Φασισμό και το Ναζισμό κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Απέκτησε τεράστια

περιουσία μετά από τον πόλεμο, «πολυτελή ακίνητα στην Βρετανία, τη Γαλλία

5

και την Ελβετία, καθώς και στο διεθνές χαρτοφυλάκιο των 600 εκατομμυρίων

ευρώ, που ανήκουν στο Βατικανό και προέρχονται από χρήματα που αρχικά

είχαν δοθεί στην Καθολική (Παπική) Εκκλησία από τον δικτάτορα Μπενίτο

Μουσολίνι σε αντάλλαγμα για την Παπική αναγνώριση του φασιστικού

καθεστώτος το 1929, όπως αναφέρει η εφημερίδα ‘Το Βήμα’»

(https://www.ekklisiaonline. gr/vaticano/peri-tou-mousolineiou-yperploytou-tou-

vatikanoy/).

Σκοτεινή και ύποπτη είναι επίσης η δράση του Βατικανού στη διάσωση

χιλιάδων εγκληματιών πολέμου, τους οποίους προμήθευε με παπικά διαβατήρια

και τους έστελνε στη Λατινική Αμερική: «Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κατηγορούν

το Βατικανό για συνενοχή στη διαφυγή Γερμανών ναζί στη Λατινική Αμερική

μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Γερμανός καθηγητής Ιστορίας στο

Πανεπιστήμιο της Ιένας Ντάνιελ Σταλ εκτιμά ότι η διαφυγή των ναζί δεν

γινόταν βάσει οργανωμένου και δομημένου συστήματος, αλλά ξεκίνησε ως

χαλαρή συνεργασία διαφόρων θεσμών. ‘Το πρώτο βήμα ήταν η διαφυγή στην

Ιταλία. Στη συνέχεια, μόλις διασφαλιζόταν η πολυπόθητη επιστολή της

Καθολικής Εκκλησίας, η έκδοση διαβατηρίου από τον Ερυθρό Σταυρό ήταν

απλά ζήτημα χρόνου’, λέει ο Γερμανός ιστορικός. Στους γνωστότερους

Γερμανούς ναζί που έφθασαν στη Λατινική Αμερική με τη βοήθεια του

Βατικανού περιλαμβάνονται ο ‘αρχιτέκτονας του Ολοκαυτώματος’ Άντολφ

Άϊχμαν, ο ‘γιατρός του Άουσβιτς’ Γιόσεφ Μένγκελε και ο ‘χασάπης της Λυών’

Κλάους Μπάρμπι» (https://eleftherostypos.gr/diethni/531794-%ce%acnoixan-ta-

arxeia-toy-batikanoy-sto-fos-i-sxesi-toy-papa-pioy-me-toys-nazi/).

Εδώ να προσθέσουμε πως το Βατικανό διέσωσε και τον αρχιδολοφόνο των

880.000 Ορθοδόξων Σέρβων, Άντε Πάβελιτς, τον οποίο έκρυψε μαζί με τους

συνεργάτες του, μεταμφιέζοντάς τους σε παπικούς μοναχούς «φρέρηδες».

«Αργότερα, αφού παρέμειναν επί μακρόν εκεί κρυμένοι, με την βοήθεια του

Βατικανού, ο Άντε Πάβελτς μεταβαίνει εις την Αργεντινήν, όπου διασώζονται

αμφότεροι. Εκεί προσέλαβον την αμερικανικήν υπηκοότητα τη βοηθεία του

καρδιαναλίου Σπέλμαν» (Χαρ. Βασιλοπούλου, «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα»,

Αθήναι 1972, σελ.236)!

Πρέπει ακόμη να σημειώσουμε ότι η παπική διπλωματία έκανε το παν για να

συγκαλύψει με κάθε τρόπο τις παρά πάνω ανίερες συμμαχίες του Βατικανού, τα

εγκλήματα πολέμου, για τα οποία ευθύνεται, όπως επίσης και για την φρικτή

γενοκτονία των Σέρβων Ορθοδόξων αδελφών μας. Όμως τελικά δεν πέτυχε το

στόχο της και όταν τα παρά πάνω στοιχεία, (και όχι μόνον), που παραθέσαμε,

βγήκαν κάποια στιγμή στη δημοσιότητα, έπεσαν οι μάσκες και αποκαλύφθηκε για

μια ακόμη φορά το φρικτό και απαίσιο, όσο και αληθινό, πρόσωπο του Παπισμού.

Έτσι επαληθεύεται ο λόγος του Κυρίου μας: «Ου γαρ έστι κρυπτόν, ό ου φανερόν

γενήσεται», (Λουκ.8,17).

Το συμπέρασμα των όσων στοιχείων είχαμε την ευχέρεια να παραθέσουμε,

σχετικά με τη στάση του Βατικανού κατά την φρικτή περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου

πολέμου, είναι ότι:

6

Πρώτον μεν ο Παπισμός παραμένει ο ίδιος και απαράλλακτος όπως κατά τον

Μεσαίωνα. Αδίστακτος στο έγκλημα, απίστευτα δόλιος στις πονηρές μεθοδεύσεις

του και άσπονδος εχθρός της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας! Θα μπορούσε να

παραδώσει φροντιστηριακά μαθήματα δολιότητος και εγκληματικότητος ακόμη

και στον ίδιο τον διάβολο, διότι τον ξεπερνάει κατά πολύ. Αυτή την τραγική

πραγματικότητα απέδειξε με την σύμπλευση και την συνεργασία του με τις

πολεμοχαρείς δυνάμεις του «Άξονα», με τα εκατό εκατομμύρια νεκρούς και την

ολοκληρωτική καταστροφή της ανθρωπότητας!

Και δεύτερον ο Παπισμός, δεν είναι, δεν μπορεί να είναι Εκκλησία, όπως

θέλουν να τον αποκαλούν οι θιασώτες του Οικουμενισμού, αλλά σκοτεινός

κρατικός οργανισμός, με νοοτροπία και τακτική του απολιθωμένου Φραγκισμού,

της Φεουδαρχίας και του Ιμπεριαλισμού, αλλά και με φρικτά σκάνδαλα ηθικής

φύσεως, που αποκαλύπτουν την ηθική σήψη και δυσωδία του. Δεν επιχαίρουμε για

την κατάντια του δυτικού Xριστιανισμού, το αντίθετο μάλιστα, λυπούμαστε και

θλιβόμαστε για την αμετανοησία του, όπως και για την αμετανοησία όλων εκείνων

των Οικουμενιστών, που επιμένουν να τον θεωρούν ως «Εκκλησία» και να

επιζητούν την «ένωση» μαζί του, χωρίς την επιστροφή του στην Ορθοδοξία!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών