Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2021
Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2021
Καλλωπισμός πρασίνου κ άσπρισμα του προάυλιου χώρου του Ιερού Ναού μας,με τη φροντίδα της αντιδημάρχου πρασίνου κας Καρακατσάνη
Ευχαριστούμε το Δήμο Πειραιά κ ειδικά την αντιδήμαρχο πρασίνου και Αντωνία Καρακατσάνη για τη φροντίδα κ μέριμνα σχετικά με τις εργασίες.
Φωτό έστειλε η κα Δήμητρα Λάσκαρη Λούβαρη
Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2021
ΤΑΛΙΜΠΑΝ: ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΥ ΙΣΛΑΜ!
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 6 η Σεπτεμβρίου 2021
ΤΑΛΙΜΠΑΝ: ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΥ ΙΣΛΑΜ!
Άλλη μια εστία φόβου, φρίκης και αίματος έκαμε πρόσφατα την εμφάνισή της
στην Ασία, σκορπώντας ανησυχία και τρόμο σ’ όλο τον κόσμο. Ο λόγος για το
Αφγανιστάν, του οποίου η εξουσία, μετά την αποχώρηση των Αμερικανών,
περιήλθε στους Αφγανούς αντάρτες, στους φανατικούς μουσουλμάνους Ταλιμπάν,
για τους οποίους πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ημέρες στα ΜΜΕ. Προς
ενημέρωση των αναγνωστών μας αναφέρουμε, ότι με τον όρο «Ταλιμπάν»
εννοούμε, (σύμφωνα με τον εγκυκλοπαιδικό ορισμό της λέξεως), τους σπουδαστές
του κινήματος της ισλαμικής γνώσης. Πρόκειται δηλαδή για ένα πολιτικο-
θρησκευτικό κίνημα, τα μέλη του οποίου φιλοδοξούν να εφαρμόσουν στα έθνη και
στους λαούς τις αρχές και τη διδασκαλία του Κορανίου και της Σαρία, (ισλαμικού
νόμου) σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής, θρησκευτικής και κοινωνικής ζωής
των πολιτών και μάλιστα με συνέπεια και ακρίβεια. Επομένως οι Ταλιμπάν δεν
είναι τίποτε άλλο, παρά οι συνεπείς εκφραστές του αυθεντικού Ισλάμ.
Ανήλθαν στην εξουσία και «κυβέρνησαν το Αφγανιστάν από το 1996 έως το
2001 και από την 15η Αυγούστου του 2021 μέχρι σήμερα μετά από έναν μακρύ
εμφύλιο πόλεμο και κατείχαν το 90% του συνόλου των εδαφών»
(https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BC
%CF%80%CE%AC%CE%BD). Επίσης είναι ιστορικά γνωστό, ότι διώχτηκαν από
την εξουσία κατ’ αρχήν από τους Σοβιετικούς το 1979, αλλά μετά την ήττα τους
επανήλθαν στην εξουσία το 1989. Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης
Σεπτεμβρίου 2001 στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, οι ΗΠΑ,
η Βρετανία και συμμαχικές δυνάμεις ανέλαβαν στρατιωτική δράση και ανέτρεψαν
το καθεστώς των. Με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στη χώρα
εγκαταστάθηκε διεθνής στρατιωτική δύναμη, τη διοίκηση της οποίας ανέλαβε το
2003 το NATO. Το καθεστώς αυτό παρέμεινε στη χώρα μέχρι τις 15 Αυγούστου
του 2021, οπότε ήρθαν πάλι στην εξουσία οι Ταλιμπάν. Είναι επίσης γνωστό ότι
τόσον οι Σοβιετικοί όσο και οι Αμερικανοί πλήρωσαν πολλά δισεκατομμύρια
δολάρια και βαρύ φόρο αίματος στις στρατιωτικές των επιχειρήσεις. Και οι δύο
εισβολές των μεγάλων δυνάμεων κατέληξαν σε αποτυχία, σύμφωνα με
χαρακτηρισμό επιφανούς στρατιωτικού αναλυτή: «ήταν το πρώτο Βιετνάμ για
τους Σοβιετικούς και είναι το δεύτερο Βιετνάμ για τους Αμερικανούς». Παρά
ταύτα όμως είναι γνωστό, ότι τόσο το κίνημα των Ταλιμπάν, όσο και το όλο
σύγχρονο εξτρεμιστικό Ισλάμ, είναι δημιούργημα των Σοβιετικών και των
Αμερικανών, προκειμένου να εξυπηρετήσουν γεωπολιτικά τους συμφέροντα,
2
αδιαφορώντας για τις τρομακτικές συνέπειες. Ειδικά οι Ταλιμπάν και η διαβόητη
εξτρεμιστική οργάνωση «Αλ Κάιντα» «δεν ήταν παρά ένα τέρας που
δημιούργησαν και εξόπλισαν οι ΗΠΑ στον πόλεμο κατά των σοβιετικών
δυνάμεων στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του ‘80» (https://www. in.gr/2021/
08/17/world/afganistan-giati-apetyxan-oi-eisvoles-sovietikon-kai-amerikanon/). Να
σημειώσουμε επίσης πως οι κάτοικοι του Αφγανιστάν είναι μουσουλμάνοι με
αναλογία 80-85% σουνίτες και 15-20% σιίτες, οι οποίοι βρίσκονται μεταξύ τους σε
απίστευτη εχθρότητα και αλληλοεξόντωση.
Εμείς ούτε πολιτικοί αναλυτές είμαστε, ούτε έχουμε σκοπό να παρουσιάσουμε
στην παρούσα ανακοίνωσή μας την λίαν ανησυχητική κατάσταση, που
δημιουργήθηκε στην ευρύτερη περιοχή και η οποία θα επηρεάσει και τη χώρα μας,
επιδεινώνοντας το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα. Σκοπός μας είναι να
καταδείξουμε για πολλοστή φορά τη φρικαλεότητα του αυθεντικού Ισλάμ, το
οποίο εκφράζουν με ακρίβεια οι Ταλιμπάν.
Όπως προαναφέραμε, η ανάκτηση της εξουσίας από τους Ταλιμπάν σκόρπισε το
φόβο, τον τρόμο και την ανασφάλεια στους κατοίκους της φτωχής και ταραγμένης
αυτής χώρας. Και τούτο διότι τώρα πλέον εγκαταλείπονται οι πολιτιστικές αξίες
της δύσεως και εγκαθιδρύεται η «Σαρία», δηλαδή ο σκληρός ισλαμικός νόμος.
Όσοι έχουν διαφορετική πίστη από το εξτρεμιστικό σουνιτικό Ισλάμ, όπως οι
σιίτες της χώρας, διώκονται απηνώς και αφανίζονται με εκατόμβες σφαγών. Με
αφανισμό απειλούνται ακόμη και οι οπαδοί άλλων θρησκειών και ιδιαίτερα οι
«άπιστοι» Χριστιανοί, οι οποίοι δεν έχουν θέση στο ισλαμικό χαλιφάτο του
Αφγανιστάν. Σοβαρή και λεπτομερής μελέτη του Κορανίου και της «Χαντίθ»,
δηλαδή της ισλαμικής παράδοσης αποδεικνύει με σαφήνεια ότι οι διακηρύξεις των
Ταλιμπάν δεν είναι δική τους επινόηση, ή πολιτική επιλογή, αλλά συνεπής
εφαρμογή των αρχών του Ισλάμ! Τίποτε από τις αποκρουστικές και φρικτές
διακηρύξεις τους δεν προέρχεται εκτός του Κορανίου και της ισλαμικής
παράδοσης. Καμιά από τις αποφάσεις τους δεν έρχεται σε αντίθεση με την
«Σαρία», την οποία εφαρμόζουν με θρησκευτική ευλάβεια και ακρίβεια. Κάθε
άλλη αρχή και αξία που προέρχεται από την χριστιανική ηθική, τον έμφυτο ηθικό
νόμο, ή και τον πανανθρώπινο κώδικα ηθικής δεν έχουν θέση στον ισλαμικό και
φασιστικό ολοκληρωτισμό τους, διότι θεωρείται ως «ηθική των απίστων».
Ακόμη και οι θηριωδίες τους έχουν θεμελίωση στο Κοράνιο και τη «Σαρία».
Παραθέτουμε παρά κάτω μερικά αποδεικτικά στοιχεία: Στο Σαῒχ Μουσλὶμ 30
αναφέρεται: - «Ο Μωάμεθ είπε: ‘Έχω λάβει εντολή να πολεμήσω κατά των
ανθρώπων για όσον καιρό αυτοί δεν δηλώνουν ότι δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός
από τον Αλλάχ»! Ο Ίμπν Καθίρ, (ο μεγαλύτερος υπομνηματιστής του Κορανίου),
συνοψίζει: «Όλοι οι άνθρωποι του κόσμου πρέπει να κληθούν στο Ισλάμ. Αν
κάποιος αρνηθή να το πράξη, ή αρνηθή να πληρώση το χαράτσι, πρέπει να
πολεμηθεί μέχρι να σκοτωθεί». Στο Μπουχαρί αναφέρεται: «Ο Προφήτης είπε:
‘Αν ένας Μουσουλμάνος απαρνηθεί τη θρησκεία του, σκοτώστε τον’»,
(Τ4Β52Α260).
3
Ο φόνος προς χάριν της ισλαμικής θρησκείας, όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά και
επιβάλλεται και «εξαγιάζεται», αφού ο φονιάς του «απίστου» μουσουλμάνος
γίνεται το «χέρι του Αλλάχ», σύμφωνα με όσα προβλέπει το Κοράνιο: «δεν είστε
εσείς που σκοτώνετε, (σ.σ. τους ‘απίστους’), αλλ’ ο Αλλάχ τους σκοτώνει»
(Κορ.8,17)! Στο Κοράνι 9:29, ορίζεται: «Πολεμήστε εκείνους που δεν πιστεύουν
στον Αλλάχ, ούτε στην ημέρα της Κρίσεως, ούτε θεωρούν απαγορευμένο εκείνο
που έχει απαγορεύσει ο Αλλάχ και ο Αγγελιοφόρος Του, ούτε παραδέχονται τη
θρησκεία της Αλήθειας, (ακόμη κι αν είναι) απ’ τους ανθρώπους της Βίβλου,
[Χριστιανοί και Εβραίοι], μέχρις ότου πληρώσουν το φόρο υποταγής, κ’
αισθάνονται καθυποταγμένοι (στο Ισλάμ)». Επίσης στο 5,33: «Η τιμωρία
εκείνων οι οποίοι πολεμούν τον Αλλάχ και τον απόστολό του και διαβιούν στη γη
άσχημα, είναι να εκτελούνται, ή να σταυρώνονται, ή να κόβονται τα χέρια και τα
πόδια αντίπλευρα, ή να εξορίζονται από αυτή τη γη». Στο 8,12: «Θα
εγκαταστήσω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων και πλήξετε πάνω από τον
αυχένα τους και χτυπήστε τις άκρες από τα δάχτυλά τους, [δηλ. αποκεφαλισμός
& ακρωτηριασμός]». Στο 8,39: «πολεμήστε τους άπιστους (σκοτώνοντάς τους)
μέχρις ότου να μην υπάρχει πειρασμός και να είναι η θρησκεία του Αλλάχ η
μοναδική». Χαρακτηριστικό παράδειγμα έμπρακτης εφαρμογής του Κορανίου και
της «Σαρία» αποτελεί το πρόσφατο πολύνεκρο τρομοκρατικό χτύπημα από
φανατικό Ταλιμπάν στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας, της Καμπούλ, κατά το
οποίο βρήκαν τραγικό θάνατο 13 αμερικανοί στρατιώτες και περίπου εκατό αθώοι
Αφγανοί, ενώ τραυματίστηκαν εκατοντάδες άλλοι! Πρόκειται για ένα από τα
πάμπολλα τρομοκρατικά χτυπήματα των Ταλιμπάν, που διοργανώνουν εδώ και
πολλές δεκαετίες σ’ όλο τον πλανήτη, ιδίως στις χώρες της Δύσεως.
Άλλα περαιτέρω θύματα του νέου καθεστώτος είναι οι γυναίκες, οι οποίες είναι
αναγκασμένες να εγκαταλείψουν κάθε κοινωνική και επαγγελματική
δραστηριότητα, εκπαίδευση, συμμετοχή στη διοίκηση της χώρας κλπ, να κρυφτούν
πίσω από τις αποκρουστικές και βασανιστικές «μπούργκες» και να κλειστούν στα
σπίτια τους! Η χώρα οδηγείται σε μια άνευ προηγουμένου ανδροκρατία, οι δε
γυναίκες μεταβάλλονται σε σκεύη ηδονής και ανδράποδα των ανδρών! Ήδη
άρχισαν να ασκούνται πρωτοφανείς διωγμοί και κακοποιήσεις ανυπεράσπιστων
γυναικών, οι οποίες αντιστέκονται στον ισλαμικό φασιστικό μεσαίωνα!
Σχετικά με τις γυναίκες και τη θέση τους στην οικογένεια και την κοινωνία
υπάρχει στο Κοράνιο ένα πλήθος από απαξιωτικές αναφορές. Σε παλαιότερη
ανακοίνωσή μας με τίτλο: «Μπορούμε να δούμε το Ισλάμ με άλλο τρόπο;», (17
Μαρτίου 2017), καταδείξαμε την τραγική θέση της γυναίκας στο Ισλάμ με βάση το
Κοράνιο. Παραθέτουμε στη συνέχεια ένα απόσπασμα, για να φανεί, σε ποια
σκληρή και φρικτή οπισθοδρόμηση οδηγείται η χώρα αυτή: «Είναι γνωστό, τι
διδάσκει το ‘ιερό’ βιβλίο του Ισλάμ, το Κοράνιο, το οποίο θεωρείται από τους
οπαδούς του αιώνιο και άναρχο, όπως και ο Αλλάχ, σχετικά με τη γυναίκα. Το
Κοράνιο θεωρεί τη γυναικεία φύση κατώτερη, σε σχέση με τη φύση του άνδρα
και ως εκ τούτου κτήμα του ανδρός, ο οποίος έχει την ‘θεϊκή εντολή’ να
χρησιμοποιήσει ακόμη και βία σ’ αυτήν. Για παράδειγμα στη Σούρα ‘Αι
4
Γυναίκες, 4:38’ ορίζεται: ‘Οι άνδρες είναι ανώτεροι των γυναικών ένεκα της
ιδιότητος δι’ ης ο Θεός ύψωσε τους μεν επί των δε, και διότι οι άνδρες
προικίζουσι τας γυναίκας εκ του πλούτου αυτών…Θέλετε ορίσει εις αυτάς
χωριστήν κοίτην, τύπτοντες αυτάς. Εάν όμως ύπακούωσιν υμάς, έστε προς
αυτάς ευμενείς’. Σε άλλο εδάφιο του Κορανίου, (Κοράνι 2:223), αναφέρεται: ‘Οι
γυναίκες σας είναι σαν ένα κομμάτι καλλιεργημένης γης για σας. Έτσι πλησιάστε
τη γη σας όποτε και όπως θέλετε’. Εδώ κατοχυρώνεται ‘θεϊκά’, η χωρίς όρια,
ικανοποίηση των ανδρών από τις γυναίκες, ανεξάρτητα από τη θέληση εκείνων!
Η υποτίμηση της γυναίκας φθάνει μέχρι την προσευχή, καθότι δεν επιτρέπεται
σ’ αυτές να προσεύχονται στα τζαμιά μαζί με τους άνδρες!
Αυτή είναι η θέση της γυναίκας στο Ισλάμ. Και όλα αυτά βεβαίως απορρέουν
από τη ‘θεολογία’ του Κορανίου και της ‘Ισλαμικής Παραδόσεως’. Μια ματιά
στις ισλαμικές χώρες, όπου κυριαρχεί το αυθεντικό Ισλάμ και εφαρμόζεται ο
νόμος της ‘Σαρία’, είναι αρκετή για να διαπιστώσει κανείς τη φρικτή
πραγματικότητα, την οποία βιώνουν οι γυναίκες στις χώρες αυτές. Εκεί οι
γυναίκες στερούνται και αυτών των ελαχίστων και στοιχειωδών δικαιωμάτων.
Απαγορεύεται να κυκλοφορούν μόνες σε δημόσιους χώρους. Ιμάμηδες δίνουν
οδηγίες, πώς να τις ξυλοκοπούν οι άνδρες. Κορίτσια δώδεκα ετών είναι
αναγκασμένα να παντρεύονται ενήλικες, ακόμα και υπερήλικες άνδρες,
(ξεκάθαρη παιδεραστία)»! Kαι γιατί όχι; Όταν ο ιδρυτής του Ισλάμ Μωάμεθ
νυμφεύτηκε κοράσιο 7 ετών, την Αϊσά, σε ηλικία 53 ετών και την διεκόρευσε στην
ηλικία των 9 ετών!!!
Κλείνουμε την ανακοίνωση μας με ένα επιτυχημένο σχόλιο: «Είναι το Ισλάμ
θρησκεία της ειρήνης; Όχι. Το Ισλάμ είναι θρησκεία προσποιουμένη την
φιλειρηνικήν όταν οι Μουσουλμάνοι είναι πολύ αδύναμοι για να κερδίσουν έναν
πόλεμο. Όταν το Ισλάμ είναι κυρίαρχο, οι Μουσουλμάνοι έχουν εντολή να
καθυποτάσσουν, ή να σκοτώνουν τους πάντες γύρω τους. (Απλώς κοιτάξτε πως
ζουν οι μη Μουσουλμάνοι στις μουσουλμανικές χώρες: συγκρίνετε την διαρκή
κακομεταχείριση και τον διωγμό, με το τι δηλώνεται για το ‘φιλειρηνικό’ Ισλάμ
από τους εκδυτικισμένους Μουσουλμάνους). Φυσικά, υπάρχουν πολλοί
Μουσουλμάνοι οι οποίοι δεν είναι βίαιοι. Πολλοί Μουσουλμάνοι στην Δύση
αγαπούν την ειρήνη και την ανεκτικότητα. Αλλά δεν πήραν τις αξίες αυτές από
το Ισλάμ. Τις πήραν από την Δύση και τώρα επανερμηνεύουν το Ισλάμ επί τη
βάσει των δυτικών αξιών. Για τους αφοσιωμένους Μουσουλμάνους, πάντως,
υπάρχουν μόνο δύο πιθανές καταστάσεις τις οποίες να βιώνουν: (1) να πολεμούν
τους απίστους και (2) να προσποιούνται τους φιλειρηνικούς καθώς
προετοιμάζονται να πολεμήσουν τους απίστους. Ούτως, ή άλλως, ο στόχος
παραμένει πάντοτε η κατάκτηση του κόσμου στο όνομα του Αλλάχ»
(http://www.sostis.gr/blog/item/3188-i-tzixant).
Το συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχει «μετριοπαθές», «φιλειρηνικό» και
«ανθρωπιστικό» Ισλάμ. Αυτή είναι μια σκόπιμη επινόηση, όσων τρέφουν
πολιτικές, ή θρησκευτικές αυταπάτες «πολιτικής ορθότητος», ή «μισθοδοτούνται»
από το σουνιτικό μπλόκ Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ, Τουρκίας. Και γι’ αυτό
5
αδυνατούν να διακρίνουν τον παγκόσμιο κίνδυνο να μεταβληθεί η ανθρωπότητα σε
κοινωνία φρίκης. Την πολυπόθητη ειρήνη στον κόσμο δεν θα τη φέρει καμιά
θρησκεία, ή καμιά ένωση θρησκειών, αλλά η ένσαρκη Ειρήνη, ο Άρχων της
Ειρήνης, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Στις σημερινές τραγικές ημέρες μας, όπου
το φάσμα του τρίτου παγκοσμίου πολέμου πλανάται πάνω από την οικουμένη και
χιλιάδες αθώοι σφαγιάζονται, κατακρεουργούνται και βασανίζονται από βέβηλα
χέρια «εκλεκτών του Αλλάχ», o όποιος «θεός», που «επιτάσσει» την βία, τον
πόλεμο και τον όλεθρο, δε μπορεί να είναι ο αληθινός Θεός, αλλά αντίδικος του
Θεού.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Κυριακή 1 Αυγούστου 2021
Δεκαπενταύστος ,Παρακλήσεις.
Κάθε απόγευμα μετά τον εσπερινό θα τελείται Ιερά Παράκλησης μεγαλη κ μικρή εναλλάξ εκτός της παραμονής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος κ των Σαββάτων
Δευτέρα 26 Ιουλίου 2021
ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΤΟΦΑΝΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΥ ΛΑΘΟΥΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 26η Ιουλίου 2021
ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΤΟΦΑΝΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΥ ΛΑΘΟΥΣ
1. Το τέρας του Οικουμενισμού «καλπάζει». Είναι ο σύγχρονος «λέων
ωρυόμενος» (Α΄Πέτρ.5,8), ο οποίος περιτρέχει την υφήλιο και
«καταπίνει» πιστούς. Μόνο που δεν παρουσιάζεται ως είναι, θηρίο
αιμοβόρο, αλλά φορεί δορά προβάτου. Κρύβει τα δόντια του και το
ειδεχθές πρόσωπό του με το προσωπείο της «αγάπης». Προβάλλεται
επίσης ως «αναγκαιότητα» στους σύγχρονους ταραγμένους καιρούς, ως
η «μόνη λύση» για την «επικράτηση της παγκόσμιας ειρήνης, της
καταλλαγής, της συμφιλιώσεως των ανθρώπων και των λαών και της
ευδαιμονίας». Λανσάρεται ως κάτι το «καινούργιο», το «μοντέρνο»,
αντιδιαστέλλοντάς τον από το «παλαιό», το «παρωχημένο», το
«αναχρονιστικό», το «αναποτελεσματικό» της ιστορίας.
Ως γνήσιο τέκνο της «Νέας Εποχής του Υδροχόου»,διατείνεται ότι
φέρνει το «νέο φως», το οποίο θα διαλύσει τα «σκοτάδια του
παρελθόντος». Ένα από αυτά τα «σκοτάδια», το «χειρότερο», είναι και
ο Χριστιανισμός, η Εκκλησία του Χριστού, η οποία «ευθύνεται» κατά
τους σκοτεινούς και φανερούς ιθύνοντες και προωθητές του, για την
«διαχρονική κακοδαιμονία του κόσμου». Με τους «δογματισμούς»
της, μη αφήνοντας περιθώρια για «ευρύτητα σκέψεως». Με την
αποκλειστικότητά της, μη αφήνοντας «χώρο» για διαφορετική πίστη, μη
ανεχόμενη άλλη θρησκεία, «κλείνοντας», κάθε άλλο «δρόμο αναγωγής
στο Θεό».
Γράψαμε σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας, πως ο Οικουμενισμός
είναι μια πρωτόγνωρη στην ανθρώπινη ιστορία πνευματική χοάνη, η
οποία δέχεται κάθε πίστη, «…στο δαιδαλώδες σύστημά του χωράει
κάθε πλάνη και κακοδοξία, όσο ακραία και αν είναι. Επίσης δεν
απορρίπτεται η αλήθεια, αλλά εξισωμένη με τις πλάνες, σβήνεται
στον κυκεώνα των κακοδοξιών του. Είναι άλλωστε γνωστές οι αρχές
του νεοεποχίτικου θρησκευτικού συγκρητισμού: “πίστευε ό, τι
θέλεις, όμως μην απολυτοποιείς την πίστη σου”, “όλες οι θρησκείες
είναι καλές και οδηγούν στον ίδιο Θεό” και ακόμη: “η αλήθεια δεν
υπάρχει αυτούσια σε καμιά θρησκεία, αλλά είναι διαμοιρασμένη σε
όλες τις θρησκείες, η πλήρης αλήθεια θα αποκαλυφθεί όταν ενωθούν ν
οι θρησκείες”»! Προφανώς δεν υπάρχει σατανικότερο σύστημα πλανών
στην ιστορία του κόσμου!
2
Είχαμε επίσης επισημάνει πως ο Οικουμενισμός εισήλθε και στην
Εκκλησία, την οποία ταλαιπωρεί και δοκιμάζει ανελέητα εδώ και έναν
αιώνα. «Δια της λεγομένης “Οικουμενικής Κινήσεως”, μια πλειάδα
υψηλόβαθμων κληρικών (Πατριαρχών, Επισκόπων, Κληρικών,
Μοναχών), αλλά και λαϊκών καθηγητών θεολόγων, συμμετέχουν
ενεργά στις δραστηριότητες του Οικουμενισμού, για την επίτευξη
της “χριστιανικής ενότητας”. Βεβαίως, δεν μένουν σε απλές
εθιμοτυπικές σχέσεις με τους συμμετέχοντες αιρετικούς στα
οικουμενιστικά φόρα, αλλά προχωρούν σε ανεπίτρεπτα “ανοίγματα”,
ακόμα και σε συμπροσευχές, οι οποίες απαγορεύονται από τους
Ιερούς Κανόνες, με την ποινή της καθαιρέσεως γα τους κληρικούς
και του αφορισμού για τους λαϊκούς. Επίσης συμμετέχοντας στους
ατέρμονους, ανούσιους και ανόσιους θεολογικούς διαλόγους, το μόνο
που κατάφεραν είναι η συνεχιζόμενη σχετικοποίηση της Ορθοδόξου
πίστεως και η αναγωγή των αιρέσεων σε “εκκλησίες” και επίσης η
περιχαράκωση των αιρετικών στις πλάνες τους, αφού σε αυτούς δεν
καταδεικνύονται οι κακοδοξίες, αλλά επιχειρείται να κατανοηθούν,
ως “διαφορετικές παραδόσεις”»!
Υπάρχει και μια άλλη, χειρότερη πτυχή της δράσεως του
Οικουμενισμού στην Εκκλησία: το «άνοιγμά» της και προς τις θρησκείες
του κόσμου, με τους διαθρησκειακούς διαλόγους και τη συμμετοχή
εκπροσώπων της σε διαθρησκειακά φόρα! Όμως δυστυχώς δεν
αρκούνται κάποιοι σε αυτά τα ανίερα «συμπόσια», τα οποία θα
μπορούσαν να κατανοηθούν σε κοσμικά και πολιτικά πλαίσια, αλλά
προχωρούν και σε ανεπίτρεπτες συγκλήσεις σε θέματα πίστεως, διότι
έχουν εμποτιστεί με τoνεοεποχίτικο «δόγμα»: «όλες οι θρησκείες είναι
καλές και οδηγούν στον ίδιο Θεό», το οποίο εισήλθε ως «αξίωμα» και
στην Εκκλησία!Ας θυμηθούμε τις ένθερμες αναφορές προς τις αιρέσεις
και τις θρησκείες του κόσμου στην «Σύνοδο» της Κρήτης, όπου
επισημάνθηκε η «ανάγκη» συγκλήσεων και συνεργασιών! Για τούτο
χαρακτηρίζεται και προβάλλεται η εν λόγω «Σύνοδος» ως «μεγάλη», για
το «άνοιγμά» της στον σύγχρονο κόσμο. Με άλλα λόγια αντί να καλέσει
τον κόσμο να σωθεί δια της Εκκλησίας, την έκαμε «κόσμο»! Ακούμε
επίσης συχνά από επίσημα χείλη, υψηλά ισταμένων εκκλησιαστικών
προσώπων, απίστευτες δηλώσεις για τις θρησκείες του κόσμου, ότι δεν
είναι συστήματα ψεύδους, όπως και είναι οδηγώντας ανθρώπους στην
απώλεια, αλλά «διαφορετικοί δρόμοι, που οδηγούν στον ίδιο Θεό», μοιράζοντας επίσης και«ιερά βιβλία» τους σε αξιωματούχους τους!
Να αναφέρουμε για την ιστορία, πως ο πρώτος διδάξας αυτή την
κακοδοξία είναι ο αιρετικός Παπισμός, ο οποίος εγκαινίασε, με την Β΄
Βατικανή Σύνοδο (1962-1965) και κύρια με τις διαθρησκειακές
συναντήσεις της Ασίζης μια πρωτόγνωρη σχέση με τους αλλοθρήσκους.
3
Να επισημάνουμε επίσης πως στις ανίερες αυτές συναντήσεις
συμμετείχαν και ορθόδοξοι κληρικοί!
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο
δημοσίευμα στο ιστολόγιο «spzh.news», το οποίο φέρνει τον Σεβ.
Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Ελπιδοφόρο να δηλώνει, χωρίς καμιά
επιφύλαξη, ότι, «όλες οι θρησκείες είναι μυριάδες μονοπάτια που
οδηγούν σε έναν Θεό»!
Παραθέτουμε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα του εν λόγω
δημοσιεύματος: «Ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, εκπρόσωπος του
Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, πιστεύει ότι όλες οι θρησκείες
είναι ίσες και η μία δεν πρέπει να υπερισχύει της άλλης. Στις 15
Ιουλίου 2021, ο επικεφαλής Αρχιεπισκοπής του Πατριαρχείου
Κωνσταντινούπολης στις Ηνωμένες Πολιτείες, Αρχιεπίσκοπος
Ελπιδοφόρος, μιλώντας στη Νέα Υόρκη στη Διεθνή Διάσκεψη
Κορυφής για τη Θρησκευτική Ελευθερία, είπε ότι “όλες οι θρησκείες
είναι μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν στο ίδιο μέρος”».Επίσης
«Τόνισε ότι “όταν ανυψώνετε μια θρησκεία πάνω από όλες τις άλλες,
είναι σαν να αποφασίσετε ότι υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι που οδηγεί
στην κορυφή του βουνού”. “Αλλά στην πραγματικότητα, απλά δεν
βλέπετε μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν στο ίδιο μέρος, γιατί
περιβάλλεστε από βουνά προκαταλήψεων που σας κρύβουν την θέα”,
είναι σίγουρος ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος»!
Μείναμε κυριολεκτικά άναυδοι, διαβάζοντας τις απαράδεκτες
δηλώσεις του Σεβασμιωτάτου, οι οποίες ξεκάθαρα αγγίζουν ή και
ξεπερνούν τα όρια της κακοδοξίας! Το γεγονός ότι ο ίδιος είναι και
καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. επιτείνει την δυσφορία μας,
διότι έχουμε τη βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται για κάποιο «λεκτικό
λάθος» του, αλλά για σκόπιμη έκφραση των πεποιθήσεών του! Ακόμα, ο
κ. Ελπιδοφόρος, εκπροσώπησε τον Παν. Οικουμενικό Πατριάρχη στην
εκδήλωση και ως εκ τούτου τα όσα απαράδεκτα είπε βαρύνουν και τον
εκπροσωπούντα!
Νομίζουμε ότι θα ήταν περιττό να καταδείξουμε τις κακόδοξες αυτές
απόψεις του, ως οικτρές πλάνες, καθότι, ως καθηγητής της Θεολογίας
είναι γνώστης της διδασκαλίας της Εκκλησίας μας περί των θρησκειών
του κόσμου. Θα ήταν ακόμη «χάσιμο χρόνου», αν προσπαθούσαμε να
τον διορθώσουμε, διότι φαίνεται ότι έχει κατασταλάξει στις δοξασίες του
και προφανώς άστοχο να του γνωρίσουμε την πλάνη του. Όμως, για χάρη
των αναγνωστών μας, θα δώσουμε σύντομη απάντηση σε αυτά.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Ελπιδοφόρος «τσουβαλιάζει» και την
Εκκλησία του Χριστού στις θρησκείες του κόσμου, εκλαμβάνοντάς την
ως μία από αυτές και μάλιστα μη ανυψούμενη πάνω από τις άλλες! Δεν
διστάζει να χαρακτηρίσειτην διδασκαλία της Εκκλησίας, περί της
4
μοναδικότητας της σωτηρίας από αυτή, ως «βουνά προκαταλήψεων που
κρύβουν τη θέα» της «σωτηρίας» στις θρησκείες του κόσμου!
Δεν είναι βεβαίως ο μόνος των «μοντέρνων θεολόγων και
κληρικών», οι οποίοι θεωρούν τη Εκκλησία ως μια των θρησκειών του
κόσμου, διότι και αυτό είναι «δόγμα» του Οικουμενισμού, ο οποίος δεν
θέλει «κυρίαρχες πίστεις», αλλά επιδιώκει τον «θρησκευτικό
πλουραλισμό», για την πραγματοποίηση των στόχων του! Παρατηρούμε
το αλγεινό φαινόμενο να συντάσσονται ορθόδοξοι κληρικοί με τους
λειτουργούς των διαφόρων θρησκειών, γινόμενοι ένα με αυτούς!
Όμως, σε κανένα σημείο της Καινής Διαθήκης και της Ιεράς
Παραδόσεως,δεν αναφέρεται και δεν χαρακτηρίζεται η Εκκλησία του
Χριστού ως θρησκεία και μάλιστα μη ανυψούμενη πάνω απ’ αυτές. Ο
Χριστός δεν ήρθε στη γη να ιδρύσει μια ακόμα θρησκεία, στην πληθώρα
των υπαρχόντων, έστω την τελειότερη, αλλά να αντικαταστήσει τη
θρησκεία, ως ανθρώπινο αναποτελεσματικό κατασκεύασμα αναγωγής
στο Θεό, με την αγία Του Εκκλησία, η οποία βρίσκεται στον αντίποδα
της θρησκείας. Υπήρχε θρησκεία, η των Προφητών και των Δικαίων της
Παλαιάς Διαθήκης, ασύγκριτα ανώτερη από τις παγανιστικές του εθνικού
κόσμου, αλλά ήταν και αυτή αναποτελεσματική, δεν μπορούσε να
προσφέρει σωτηρία, αφού, όπως διαβεβαίωσε ο απόστολος Παύλος, η
λατρεία, «δῶρά τε καὶ θυσίαι προσφέρονται μὴ δυνάμεναι κατὰ
συνείδησιν τελειῶσαι τὸνλατρεύοντα».Ουδεμία σωτηρία προσέφεραν
οι θυσίες, «οὐδὲ δι’ αἵματος τράγων καὶ μόσχων», παρά «διὰ τοῦ ἰδίου
αἵματος» (του Χριστού) (Εβρ.9,9 και 12). Για τούτο και σχίστηκε το
καταπέτασμα του ναού των Ιεροσολύμων κατά την σταύρωση του
Κυρίου (Ματθ,27,51), θέτοντας έτσι τέλος στις ψεύτικες και
αναποτελεσματικές θρησκείες του κόσμου. Τη στιγμή εκείνη έληξε η
όποια υπηρεσία τους (καλή ή κακή) στην ανθρωπότητα και τη θέση τους
πήρε η Εκκλησία για να προσφέρει βεβαία σωτηρία.
Όταν κάνει λόγο ο Σεβασμιώτατος ότι «όλες οι θρησκείες είναι
μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν σε έναν Θεό», κηρύσσει ότι όλες οι
θρησκείες λατρεύουν τον ίδιο Θεό. Αλλά όμως διαφωνεί με αυτή την
άποψή του ο λόγος του Θεού, τονίζοντας πως «πάντες οι θεοί των
εθνών(είναι) δαιμόνια» (Ψαλμ.95,5)! Ο απόστολος Παύλος
χαρακτηρίζει τις τελετουργίες των θρησκειών του κόσμου ως «τράπεζες
δαιμονίων», «ἃ θύει τὰ ἔθνη, δαιμονίοις θύει καὶ οὐ Θεῷ, οὐ θέλω δὲ
ὑμᾶς κοινωνοὺς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι. Οὐ δύνασθε ποτήριον
Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου
μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων» (Α΄Κορ.10,21)!
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πάμπολλες φορές υπερτονίζει ότι το
γεγονός ότι ο Ίδιος είναι ο μοναδικός σωτήρας του κόσμου,
αποκλείοντας εντελώς εγκόσμιους «σωτήρες» και θρησκευτικά
συστήματα. Πως θα μπορούσε άλλωστε, αφού η σωτηρία δεν ήταν
5
δυνατόν να προέλθει από το τραυματισμένο από την αμαρτία ανθρώπινο
γένος. Το κτιστό δεν μπορεί να σώσει κτιστό. Το ασθενές δεν θεραπεύει
το ασθενές.
Ο Θεός, μετά την πτώση κατέστη άγνωστος για τον πεσόντα
άνθρωπο, όπως διαβεβαιώνει σαφέστατα ο απόστολος Παύλος ότι «ουκ
έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν» (Α΄Κορ.1,21). Κατά συνέπεια
ο «θεός», μάλλον οι «θεοί» που λάτρευε, δια των ποικίλων θρησκειών
δικής του εμπνεύσεως, δεν είχαν σχέση με τον αληθινό Θεό, αλλά με
είδωλα, μάλλον με δαιμόνια. Κατά συνέπεια αυτό ισχύει και για τις
σύγχρονες θρησκείες του κόσμου, τις οποίες έχει αναγάγει ο
Οικουμενισμός, διά στόματος οικουμενιστών κληρικών, ως «δρόμους
αναγωγής στον ένα Θεό»!
Ο αληθινός Θεός μας αυτοαποκαλύφτηκε δια του Ενανθρωπήσαντος
Υιού και Λόγου Του. Μας έγινε γνωστός μόνον δια του Χριστού, διότι
μόνον «ο Χριστός εστίν εικών του Θεού του αοράτου» (Κολ. 1,15) και
κανένας άλλος. Αυτός μας διαβεβαίωσε πως «ο εωρακώς εμέ εώρακε
τον Πατέρα» (Ιωάν.14,9), διότι «εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν»
(Ιωάν.10,30). Στο θεανδρικό Του πρόσωπο αντικρίζουμε το Θεό και
πουθενά αλλού. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης βεβαιώνει πως, μόνο δια του
Χριστού και κανενός άλλου, μπορούμε να προσεγγίσουμε το Θεό, και
μάλιστα «πας ο αρνούμενος τον υιόν ουδέ τον Πατέρα έχει»
(Α΄Ιωάν.2,23). Σύμφωνα με τη διαβεβαίωση αυτή δεν υπάρχει άλλος
τρόπος και δρόμος να φτάσει κάποιος στο Θεό, διαψεύδοντας τον
Σεβασμιώτατο Αμερικής, ο οποίος πιστεύει και διδάσκει ότι υπάρχουν
πολλοί άλλοι δρόμοι, δια των θρησκειών του κόσμου, να φτάσει στο
Θεό! Απόλυτη διαστροφή της ευαγγελικής αλήθειας!
Μόνον ο Χριστός είναι ο μοναδικός σωτήρας του κόσμου, όπως
διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ο απόστολος Πέτρος: «Ουκ έστιν εν
άλλωουδενί η σωτηρία, ουδέ γαρ όνομα έστιν έτερον από τον
ουρανόν, δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς»
(Πραξ.4,12), αποκλείοντας κάθε άλλον εγκόσμιο ιδρυτή θρησκείας,
πνευματικό καθοδηγητή, κοινωνικό αναμορφωτή, φιλόσοφο κλπ! Ο
απόστολος Παύλος αναθεματίζει όποιον κηρύσσει «έτερον ευαγγέλιον»
(Γαλ.1,6), δηλαδή σωτηρία και εκτός του Χριστού και της Εκκλησίας. Ο
απόστολος Ιωάννης χαρακτηρίζει τους ερχόμενους ερχομένους
ψεύτικους σωτήρες στο όνομα του Χριστού, ως «αντιχρίστους»
(Α΄Ιωάν.2,18). Προφανώς «αντίχριστοι» είναι και όσοι από τις
θρησκείες του κόσμου υπόσχονται «σωτηρία» εκτός του Χριστού. Να
χαρακτηρίσουμε ως «αντιχρίστους» και όσους ισχυρίζονται ότι αυτές
προσφέρουν σωτηρία; Παραθέτουμε για τους αναγνώστες μας τα εξής
χωρία, τα οποία θεμελιώνουν αγιογραφικά την μοναδικότητα της εν
Χριστώ σωτηρίας: Πράξ.20,28. Α΄Κορ.6 20. 7,23. Γαλ.3,13. Εβρ.9,12-
14. Α΄ Πέτρ.1,18-19. Β΄ Πέτρ.2, 1. Αποκ.5,9, κλπ. Παρά ταύτα ο
6
Επίσκοπος και Καθηγητής της Θεολογίας κ. Ελπιδοφόρος διαγράφει όλες
αυτές τις αλήθειες και κηρύσσει δικό του «έτερο ευαγγέλιο», το
αναθεματισμένο από τον απόστολο Παύλο!
Διαγράφει επίσης ο «άγιος» Αμερικής και την πίστη και την
παράδοση της Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει άλλος
δρόμος της σωτηρίας, παρά δια του Χριστού και της αγίας του
Εκκλησίας. Ο μεγάλος θεολόγος και οικουμενικός διδάσκαλος άγιος
Κυπριανός αποφάνθηκε πως «εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει
σωτηρία» και ο Μ. Αθανάσιος τόνισε πως «συνών δια του ομοίου τοις
πάσιν ο άφθαρτος του Θεού Υιός, εικότως τους πάντες ενέδυσεν
αφθαρσίαν εν τη περί της αναστάσεως επαγγελία» (Ε.Π.25,112).
Ντυθήκαμε την αφθαρσία δια του Χριστού και μόνον!
Η πάγια θέση των αγίων Πατέρων προς τους αλλοθρήσκους και τις
θρησκείες του κόσμου είναι γνωστή και για τούτο διοργάνωναν
ιεραποστολές για να μεταστραφούν στην Εκκλησία για να σωθούν, αφού
εκτός αυτής δεν υπάρχει σωτηρία. Διερωτόμαστε, ο Καθηγητής της
Θεολογίας κ. Ελπιδοφόρος, συνάντησε έστω και μια περίπτωση Πατέρα
της Εκκλησίας, ο οποίος να πιστεύει ότι υπάρχει σωτηρία και εκτός της
Εκκλησίας και μάλιστα στις ψεύτικες θρησκείες του κόσμου;
Κλείνοντας την ανακοίνωση μας, διαπιστώνουμε με αισθήματα
λύπης και απογοητεύσεως ότι ο κ. Ελπιδοφόρος, δια της καινοφανούς και
καταφανώς αντιχριστιανικής αυτής διδασκαλίας του αγγίζει τα όρια της
κακοδοξίας και της αιρέσεως. Αρνείται εμμέσως πλην σαφώς το βασικό
δόγμα της Εκκλησίας μας, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο
άνθρωπος Θεός. Υποβαθμίζει την αναγκαιότητα της Θείας
Ενανθρωπήσεως και χαρακτηρίζει το απολυτρωτικό Του έργο περιττό,
αφού υπήρχαν και υπάρχουν και άλλοι τρόποι και δρόμοι «σωτηρίας», γενόμενος ηχηρό φερέφωνο του θρησκευτικού συγκρητισμού!Αρνείται
το μυστήριο της Εκκλησίας, αφαιρώντας της τη μοναδικότητά της ως τη
μόνη θύρα της σωτηρίας, αναγνωρίζοντας και άλλες θύρες
σωτηρίαςστις θρησκείες του κόσμου! Δεν διστάζει μάλιστα να
στηλιτεύσει την μόνη σώζουσα πίστη της Εκκλησίας, ως «βουνά
προκαταλήψεων που κρύβουν την θέα» της σωτηρίας στις αιρέσεις και
τις θρησκείες του κόσμου!
Μετά την δημοσιοποίηση των απαράδεκτων δηλώσεών του, ο Παν.
Οικουμενικός Πατριάρχης, ως Προκαθήμενός του (και αντιπρόσωπός του
στην εκδήλωση), θα έπρεπε να ελέγξει τον υφιστάμενό του
Αρχιεπίσκοπο, να του ζητήσει να ανακαλέσει και αν αρνούνταν, να
προχωρήσει σε όσα ορίζει το Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας μας. Αλλά
κάτι τέτοιο δεν έγινε, παρά το γεγονός ότι «βούιξε» ο κόσμος και ο
σκανδαλισμός των πιστών υπήρξε σφοδρός. Κι αυτό διότι το πνεύμα του
θρησκευτικού συγκρητισμού έχει καταλάβει, σε μεγάλο βαθμό, το
«κλίμα» του Οικουμενικού θρόνου. Θεωρούμε πως αν λειτουργούσε το
7
συνοδικό σύστημα ορθοδόξως ο κ. Ελπιδοφόρος θα βρισκόταν υπόλογος
για τις πρωτοφανείς δηλώσεις του, όμως δυστυχώς, όχι απλά παραμένει
ανέλεγκτος, αλλά και επιβραβευμένος, ως «ανοιχτό μυαλό», από τους
οικουμενιστικούς κύκλους και τις δυνάμεις του πτωτικού κόσμου!
Ευελπιστούμε και ευχόμαστε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής και
Καθηγητής της Θεολογίας κ. Ελπιδοφόρος, να συναισθανθείτο τραγικό
«λάθος» τουκαι να επανορθώσει άμεσα, διότι σκανδάλισε σφόδρα το λαό
του Θεού και έθεσε τον εαυτό του στις παρυφές των εκκλησιαστικών
ορίων.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Κυριακή 18 Ιουλίου 2021
Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΕΠΙ ΑΙΡΕΣΕΙ;
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 15η Ιουλίου 2021
Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΕΠΙ ΑΙΡΕΣΕΙ;
Ο Οικουμενισμός είναι παναίρεση, σύμφωνα με τον ομολογητή άγιο
Ιουστίνο Πόποβιτς, δηλαδή σύστημα αιρέσεων και κακοδοξιών,
συγκεφαλαιώνοντας όλες τις αιρέσεις του παρελθόντος. Το περίεργο,
μάλλον το σατανικό, είναι ότι δεν υιοθετεί επίσημα κάποια από τις
κακοδοξίες του παρελθόντος, αλλά και δεν απορρίπτει καμία. Αυτό
σημαίνει ότι στο δαιδαλώδες σύστημά του χωράει κάθε πλάνη και
κακοδοξία, όσο ακραία και αν είναι. Επίσης δεν απορρίπτεται η αλήθεια,
αλλά εξισωμένη με τις πλάνες, σβήνεται στον κυκεώνα των κακοδοξιών
του. Είναι άλλωστε γνωστές οι αρχές του νεοεποχίτικου θρησκευτικού
συγκρητισμού: «πίστευε ό, τι θέλεις, όμως μην απολυτοποιείς την
πίστη σου», «όλες οι θρησκείες είναι καλές και οδηγούν στον ίδιο
Θεό» και ακόμη: «η αλήθεια δεν υπάρχει αυτούσια σε καμιά
θρησκεία, αλλά είναι διαμοιρασμένη σε όλες τις θρησκείες, η πλήρης
αλήθεια θα αποκαλυφθεί όταν ενωθούν οι θρησκείες»! Παράλληλα
δίνεται και «μεσσιανική» διάσταση στον θρησκευτικό Οικουμενισμό,
υποστηρίζοντας πως αν συντελεστεί η θρησκευτική ένωση του κόσμου,
θα επέλθει η ειρήνη και η ευημερία στην οικουμένη!
Μήτρα του οικουμενιστικού θρησκευτικού συγκρητισμού είναι ο
παραφθαρμένος δυτικός χριστιανισμός, ο οποίος παραχαράχτηκε και
καταρρακώθηκε τα τελευταία χίλια χρόνια από τον αιρετικό
φραγκολατινικό Παπισμό και κομματιάστηκε από το γέννημά του, τον
επίσης αιρετικό Προτεσταντισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Οικουμενισμός
γεννήθηκε στον προτεσταντικό χώρο, για να φρενάρει την αφάνταστη
πολυδιάσπαση και να συγκολλήσει τα μυριάδες κομμάτια του. Δεν είναι
τυχαίο επίσης ότι το παναιρετικό Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών
(ΠΣΕ) ιδρύθηκε στα σπλάχνα του Προτεσταντισμού το 1948 και
παραμένει κατ’ ουσίαν προτεσταντικό, παρά την απαράδεκτη συμμετοχή
Ορθοδόξων Εκκλησιών σ’ αυτό.
Μέσα στο νοσηρό αυτό πνευματικό και θρησκευτικό κλίμα
αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια και ο κοσμικός Οικουμενισμός, η
παγκοσμιοποίηση, ο οποίος αποσκοπεί στην πολιτική, οικονομική,
πολιτιστική και θρησκευτική ενοποίηση του κόσμου, του οποίου ο
θρησκευτικός συγκρητισμός είναι δική του επιδίωξη, με το μέλλον της
ανθρωπότητας να φαντάζει αβέβαιο και δυσοίωνο.
Όπως είναι γνωστό, το Βατικανό έμεινε έξω από το ΠΣΕ, για
λόγους τακτικής και μόνο, καθ’ ότι θεωρεί ότι «η καθολική εκκλησία»
2
είναι η «αληθινή εκκλησία, υπό τον διάδοχο του αποστόλου Πέτρου»
και πως αναμένει τους πάντες να υποταχτούν στην εξουσία του «Πάπα»,
διότι δεν εννοείται η Εκκλησία χωρίς εκείνον, χωρίς την «ορατή ενότητα
με τον αντιπρόσωπο του Χριστού στη γη».
Όμως με την Β΄ Βατικανή Σύνοδο (1962-1965) θέσπισε τον δικό του
Οικουμενισμό, με το γνωστό «Διάταγμα περί Οικουμενισμού»,
αναγνωρίζοντας «εκκλησίες» και εκτός του Παπισμού, όμως
«ελλειμματικές», διότι δεν «βρίσκονται σε κοινωνία με τον διάδοχο
του Πέτρου, την ορατή κεφαλή της Εκκλησίας», τις οποίες καλεί να
ενταχτούν στην «καθολική εκκλησία». Αυτή άλλωστε την αντίληψη
έχει ο Παπισμός και για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας.
Δυστυχώς το «μικρόβιο» του Οικουμενισμού είναι παρόν, εδώ και
έναν αιώνα και στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Δια της λεγομένης
«Οικουμενικής Κινήσεως», μια πλειάδα υψηλόβαθμων κληρικών
(Πατριαρχών, Επισκόπων, Κληρικών, Μοναχών), αλλά και λαϊκών
καθηγητών θεολόγων, συμμετέχουν ενεργά στις δραστηριότητες του
Οικουμενισμού, για την επίτευξη της «χριστιανικής ενότητας».
Βεβαίως, δεν μένουν σε απλές εθιμοτυπικές σχέσεις με τους
συμμετέχοντες αιρετικούς στα οικουμενιστικά φόρα, αλλά προχωρούν σε
ανεπίτρεπτα «ανοίγματα», ακόμα και σε συμπροσευχές, οι οποίες
απαγορεύονται από τους Ιερούς Κανόνες, με την ποινή της καθαιρέσεως
γα τους κληρικούς και του αφορισμού για τους λαϊκούς. Επίσης
συμμετέχοντας στους ατέρμονους, ανούσιους και ανόσιους θεολογικούς
διαλόγους, το μόνο που κατάφεραν είναι η συνεχιζόμενη σχετικοποίηση
της Ορθοδόξου πίστεως και η αναγωγή των αιρέσεων σε «εκκλησίες»
και επίσης η περιχαράκωση των αιρετικών στις πλάνες τους, αφού σε
αυτούς δεν καταδεικνύονται οι κακοδοξίες, αλλά επιχειρείται να
κατανοηθούν, ως «διαφορετικές παραδόσεις»! Έχει ήδη καταρριφθεί ο
μύθος ότι οι Ορθόδοξοι συμμετέχουν σ’ αυτούς για να δώσουν την
Ορθόδοξη μαρτυρία στους ετεροδόξους! Η μόνη χαμένη από τους
διαλόγους είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία και κερδισμένοι οι αιρετικοί!
Ακούμε συχνά από επίσημα χείλη πως, οι δυτικές χριστιανικές
κοινότητες (παπικών, παλαιοκαθολικών, αγγλικανών, προτεσταντών,
κλπ) δεν είναι αιρετικές αλλά «εκκλησίες» με «διαφορετική
παράδοση»! Δεν βλέπουν πλάνες, αλλά «διαφορετικές παραδόσεις» τις
οποίες προσπαθούν να κατανοήσουν ως Ορθόδοξες. Για να θεμελιώσουν
μάλιστα τον ισχυρισμό τους, ερωτούν: «τους δυτικούς χριστιανούς ποια
Σύνοδος τους καταδίκασε ως αιρετικούς, αφού η αίρεση ορίζεται
μόνο συνοδικά»; Ειδικά για τον Παπισμό διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους
ότι δεν είναι αίρεση και μάλιστα καταδικασμένη συνοδικά!
Θεωρούμε ότι οι ισχυρισμοί αυτοί είναι «εκ του πονηρού» και
προβάλλονται για να πείσουν τους ανενημέρωτους θεολογικά και τους
αφελείς. Τόσο ο Παπισμός, όσο και το γνήσιο απόπαιδό του ο
3
Προτεσταντισμός είναι σαφέστατα και αποδεδειγμένα καταδικασμένοι
από πλειάδα Ορθοδόξων Συνόδων, για τις δεκάδες πλάνες και
κακοδοξίες τους, οι οποίες αποκρύπτονται σκοπίμως. Παράλληλα είναι
καταδικασμένοι από το σύνολο των αγίων και θεοφόρων Πατέρων, από
μεγάλους θεολόγους και φυσικά από την αλάνθαστη συνείδηση του
Ορθοδόξου πληρώματος, το οποίο αυτό είναι ο τελικός φύλακας της
σώζουσας αλήθειας της Εκκλησίας, όπως αποφάνθηκε εν Αγίω Πνεύματι
η σπουδαία Σύνοδος των Πατριαρχών της Ανατολής του 1848.
Ως ανασκευή αυτής της αστήρικτης θεωρίας, παραθέτουμε ένα
απόσπασμα από μνημειώδη ομολογητική εργασία του αειμνήστου
αγωνιστή και ομολογητή Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως κυρού
Αμβροσίου, που είχε εκπονήσει κατά την περίοδο των απαράδεκτων
ανοιγμάτων προς τον Παπισμό, του Πατριάρχου Αθηναγόρα, το οποίο
πήραμε από το ιστολόγιο της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος
Μελισσοχωρίου (https://www.impantokratoros.gr/BD7FE22A.el.aspx).
Ο μακαριστός Μητροπολίτης αναφέρει μια λίστα Ιερών Συνόδων
που καταδίκασαν των Παπισμό και τις πλάνες του. Επίσης αναφέρει και
ονόματα αγίων οι οποίοι θεωρούσαν ξεκάθαρα τον Παπισμό ως αίρεση
(φυσικά δεν υπήρξε ποτέ κάποιος άγιος που να μην ήταν σύμφωνος ως
προς αυτό). Ο μακαριστός Ιεράρχης δίνει ηχηρή απάντηση σε όσους
αρνούνται συνοδική καταδίκη του αιρετικού Παπισμού.
Έγραψε: «...Είναι λοιπόν “κατεγνωσμέναι” παρά Συνόδων ή
Πατέρων αι αιρετικαί διδασκαλίαι της Δύσεως; Ας ίδωμεν: Η
μεγάλη Σύνοδος του 879 εν Κωνσταντινουπόλει, η υπό πολλών
θεωρουμένη ως Ογδόη Οικουμενική, δεχθείσα το Σύμβολον άνευ της
προσθήκης του Φιλιόκβε, εδογμάτισε: “Πάντες ούτω φρονούμεν,
ούτω πιστεύομεν. Τους ετέρως παρά ταύτα φρονούντας ή έτερον
όρον αντί τούτου προβαλέσθαι τολμώντας, τω αναθέματι
καθυποβάλλομεν. Ει τις παρά τούτο το ιερον Σύμβολον τολμήσειεν
έτερον αναγράψασθαι ή προσθείναι ή αφελείν και όρον ονομάσαι
αποθρασυνθείη, κατάκριτος και πάσης χριστιανικής ομολογίας
απόβλητος. Εί τις τοίνυν, εις τούτο απονοίας ελάσας, τολμήσειεν
έτερον εκθέσθαι Σύμβολον και όρον ονομάσαι ή προσθήκην ή
αφαίρεσιν εν τω παραδεδομένω ημίν παρά της αγίας και
οικουμενικής εν Νικαία το πρώτον μεγάλης Συνόδου ποιήσαι,
ανάθεμα έστω!” (αυτόθι, σελ. 263-264). Ιδού, λοιπόν, βαρυτάτη,
επισημοτάτη, πανηγυρικωτάτη και σχεδόν Οικουμενικού
χαρακτήρος καταδίκη του αιρετικού και βλασφήμου Φιλιόκβε!
Ότε ο Πάπας Ρώμης Σέργιος ο Δ΄ εχρησιμοποίησε το Σύμβολον
μετά της προσθήκης του Φιλιόκβε (1009), ο Πατριάρχης
Κωνσταντινουπόλεως Σέργιος, μετ’ απόφασιν Συνόδου, διέγραψε το
όνομα του μνημονευθέντος Ρώμης Σεργίου εκ των διπτύχων της
Ανατολικής Εκκλησίας, έκτοτε δε μέχρι σήμερον ουδέν παπικόν
4
όνομα ετέθη εν αυτοίς» (Βασ. Στεφανίδου, Εκκλησιαστική Ιστορία,
εκδ. α΄, σελ. 344). Τα ονόματα των Προκαθημένων Εκκλησιών δεν
διαγράφονται βεβαίως δια “τοπικά έθιμα”, αλλά δι’ αιρέσεις!
Τας Λατινικάς κακοδοξίας κατεδίκασε και η εν
Κωνσταντινουπόλει Σύνοδος του 1054, οπότε εγένετο και το
οριστικόν Σχίσμα, αποκαλέσασα ειδικώς το “Φιλιόκβε”, όχι “τοπικόν
έθιμον”, αλλά “βλάσφημον δόγμα” (αυτόθι,σελ.344).
Τας Λατινικάς κακοδοξίας κατεδίκασαν και αι με τον
Ησυχασμόν ασχοληθείσαι Σύνοδοι του 1341, του 1347 και του 1351.
Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1440, Σύνοδος εν Ρωσία
κατά το 1441, Σύνοδος εν Ιεροσολύμοις κατά το 1443, Σύνοδος εν
Κωνσταντινουπόλει κατά το 1450, Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει
κατά το 1484, κατεδίκασαν και απεκήρυξαν την ψευδοσύνοδον της
Φλωρεντίας, η οποία είχε δεχθή την “ένωσιν” επί ψευδούς και
ασυστάτου βάσεως, ήτοι μη θεωρήσασα ως αιρέσεις τας καινοτομίας
της Δύσεως.
Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1722 καταδικάζει “της
Λατινικής κακοδοξίας και κακοφροσύνης τα δόγματα” και
αποφαίνεται ότι οι Λατίνοι δι’ αυτών “εξαπατώσι τους
απλουστέρους, ευγάνοντές τους από τα ευσεβή Δόγματα της του
Χριστού Εκκλησίας και σύροντές τους αθλίως εις τον βυθόν της
απωλείας” (αυτόθι,το. Β΄,σελ. 823-824).
Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1727 αποκηρύσσει τας
ετεροδιδασκαλίας των Λατίνων, παλαιάς τε και νέας και
χαρακτηρίζει ταύτας “λήρον μακρόν και Κολακείας ψυχοβλαβούς
εφευρέματα και ηπατημένης διανοίας γεννήματα” (αυτόθι, σελ.867).
Σύνοδος εν Κωσταντινουπόλει κατά το 1838 καταδικάζει
δριμύτατα τας ετεροδιδασκαλίας του Παπισμού, ως “βλασφημίας
κατά της Ευαγγελικής αληθείας”, ως “εωσφορικήν πλάνην”, ως
“απομάκρυνσιν από του Θεού και της αμώμου και αδόλου Πίστεως
του Ιησού Χριστού” κ.λ.π.(αυτόθι,σελ.896,902).
Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1848 καταδικάζει τον
Παπισμόν ως αίρεσιν! “Τούτων των πλατυνθεισών, κρίμασιν οίς οίδε
Κύριος, επί μέγα μέρος της Οικουμένης αιρέσεων, ήν ποτε ο
Αρειανισμός, έστι δε την σήμερον και ο Παπισμός”, όν χαρακτηρίζει
ως ανατρέποντα πάσας τας Οικουμενικάς Συνόδους δια των πλανών
του!(Αυτόθι, σελ.906).
Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1895 καταδικάζει τας
ετεροδιδασκαλίας του Παπισμού, ως “φρονήματα υπερφιάλου
αλαζονείας”, ως “καινοτομίας αθέσμους και αντιευαγγελικάς”, ως
“ουσιώδεις περί την Πίστιν διαφοράς αναγομένας εις τα
θεοπαράδοτα της Πίστεως Δόγματα”, ως “αντιευαγγελικάς και
παναθέσμους”, ως “σπουδαίας και ουσιώδεις περί την Πίστιν
5
διαφοράς”, της νοθεύσεως των συγγραμμάτων των Εκκλησιαστικών
Πατέρων και της παρερμηνείας της τε Αγίας Γραφής και των Όρων
των Αγίων Συνόδων”, και επάγεται: “Διό και δικαίως απεκηρύχθη
και αποκηρύσσεται, εφ όσον αν εμμένη εν τη πλάνη αυτού” (αυτόθι,
σελ.933,935,936,938,942).
Και συνεχίζει η αποκαλυπτική μελέτη του μακαριστού Ιεράρχη:
«Ερωτώμαι: έπρεπε ο Πατριάρχης να ηρώτα προηγουμένως εμέ αν
ενέκρινον τα διάφορα διαβήματά του; Βεβαίως όχι! Ποίος είμαι εγώ
ώστε να με ερωτήση ο Πατριάρχης; Θα ήτο τραγική δι’ έμέ τοιαύτη
αξίωσις! Είχον όμως μίαν αξίωσιν. Να ερωτήση τας Συνόδους του
867, του 879, του 1009, του 1054, του 1341, του 1347, του 1351, του
1440, του 1441, του 1443, του 1450, του 1484, του 1722, του 1727, του
1838, του 1848, του 1895, να ερωτήση τους αγίους Πατέρας και τους
σοφούς Διδασκάλους της Εκκλησίας, να ερωτήση τον άγιον Φώτιον,
τον ιερόν Θεοφύλακτον, τον άγιον Γρηγόριον Παλαμάν, Συμεών τον
Θεσσαλονίκης, τον άγιον Μάρκον Ευγενικόν, τον Ευγένιον
Βούλγαρην, τον Νικηφόρον Θεοτόκην, τον άγιον Νικόδημον, τον
άγιον Νεκτάριον και λοιπούς και λοιπούς και λοιπούς, να ερωτήση,
πολλώ μάλλον, τας σεπτάς και θεοκινήτους Οικουμενικάς Συνόδους,
αι οποίαι δια των αγίων και ιερών Κανόνων των απαγορεύουν, επί
ποινή καθαιρέσεως, πάσαν συμπροσευχήν μετά αιρετικών,
σχισματικών ή και ακοινωνήτων και αν όλοι αυτοί ενέκρινον τα
διαβήματά του, τας δηλώσεις του, τας συμπροσευχάς του, τους εν
γένει τρόπους του, τότε μάλιστα! Ουδείς θα είχε δικαίωμα να
διαφωνήση, ουδείς να διαμαρτυρηθή, ουδείς να εμποδίση. Όταν
όμως ο Παναγιώτατος ενεργή αντιθέτως προς Συνόδους, προς
Πατέρας, προς Κανόνας, ως εάν πάντες αυτοί να μη είχον αληθινήν
αγάπην και να μη ενδιεφέροντο διακαώς δια την πλήρωσιν του
αιτήματος του Κυρίου “ίνα πάντες εν ώσιν”, αλλά να ήσαν πλήρεις
μίσους και αδιαφορίας, τότε και ημείς δικαιούμεθα (δικαιούμεθα ή
υποχρεούμεθα, εκόντες άκοντες;) να ενεργήσωμεν αντιθέτως προς
τον Παναγιώτατον! Δι ημάς υπέρ πάντα Πατριάρχην κείνται οι άγιοι
Πατέρες, αι σεπταί Σύνοδοι, οι ιεροί Κανόνες. Και, ευρισκόμενοι
τυχόν προ θλιβερών διλημμάτων υπακοής...».
Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτε περισσότερο στα όσα
αναφέρει ο αοίδιμος αγωνιστής Επίσκοπος, ο οποίος μάλιστα είχε
διακόψει (μαζί με άλλους δύο) το μνημόσυνο του Μακαριστού
Πατριάρχου Αθηναγόρα, για τα ασυγκράτητα ανοίγματά του προς τον
αμετανόητο Παπισμό. Τα ιστορικά και θεολογικά στοιχεία που παραθέτει
είναι αναντίρρητα. Ο Παπισμός είναι πολλαπλώς συνοδικά
καταδικασμένος για σωρεία αιρέσεων και κακοδοξιών, με κορυφαία
πλάνη την αίρεση του φιλιόκβε, η οποία προσβάλει το μυστήριο της
Αγίας Τριάδος. Επαναλαμβάνουμε και εμείς τα λόγια του μακαριστού
6
Μητροπολίτου Αμβροσίου στους σύγχρονους αρνητές των δεκάδων
αιρέσεων του Παπισμού και του Προτεσταντισμού: να μην ρωτούν εμάς
αν είναι καταδικασμένοι συνοδικά, αλλά τις προαναφερόμενες Συνόδους
και την πλειάδα των αγίων Πατέρων, οι οποίοι, με ένα στόμα,
καταδεικνύουν τον δυτικό χριστιανισμό ως αιρετικό.
Το μόνο που θα θέλαμε να προσθέσουμε για την πανσπερμία των
Προτεσταντών είναι καταδικασμένοι ως αιρετικοί από όλες τις ως άνω
Συνόδους, αλλά και από την αγία Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο (431) ως
αρνουμένους την Αειπαρθενία της Θεοτόκου και από την Ζ΄
Οικουμενική Σύνοδο (787), ως εικονομάχους και αγιομάχους.
Περαίνοντας την ανακοίνωσή μας θα θέλαμε να εκφράσουμε την
αγωνία μας για τα όσα δραματικά συμβαίνουν στο χώρο της
«Οικουμενικής Κινήσεως». Παρακολουθούμε τις εξελίξεις, οι οποίες
είναι καταιγιστικές. Οι δηλώσεις από επίσημα χείλη περί επικείμενου
«κοινού Ποτηρίου» με τον αμετανόητο Παπισμό μας δημιουργούν
αισθήματα λύπης και ανησυχίας. Από τα λεγόμενά τους, το 2025, ίσως
θα έχουμε πολύ δυσάρεστες εξελίξεις, διότι τη χρονιά αυτή, που
συμπληρώνονται 1700 χρόνια από την σύγκληση της αγίας Α΄
Οικουμενικής Συνόδου (325), πρόκειται να πραγματοποιηθεί
«παγχριστιανική σύνοδος», η οποία θα σημάνει και το «τέλος της
διαιρέσεως του χριστιανικού κόσμου», δηλαδή θα εξαγγείλουν την
«ένωση των εκκλησιών», κύρια με το Βατικανό, χωρίς την αποβολή
των πλανών! Τότε προβλέπεται και η αλλαγή εορτασμού του Πάσχα,
εναρμονιζόμενο με τους αιρετικούς της Δύσεως!
Για τούτο είναι επιτακτική ανάγκη η εγρήγορση του Ορθοδόξου
πληρώματος, για την αποτροπή των καταχθονίων σχεδίων, για την άλωση
της Ορθοδοξίας, με την συγκόλληση της σώζουσας αλήθειας με το
ψεύδος και τις πλάνες. Μια τέτοια ένωση, εναρμονισμένη με τις αρχές
του θρησκευτικού συγκρητισμού και του δαιμονικού πνεύματος του
Οικουμενισμού, εξυπηρετούσα εγκόσμιες σκοπιμότητας, όχι μόνο δεν θα
είναι φιλόθεη, αλλά απόλυτα δαιμονική. Το γνήσιο οικουμενικό και
πανανθρώπινο μήνυμα της Εκκλησίας είναι ένα: κλήση του πτωτικού
κόσμου να αναγεννηθεί εν Χριστώ στις σωστικές αγκάλες της
Ορθοδόξου Εκκλησίας, της μοναδικής, Μιας, Αγίας, Καθολικής και
Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, όπως οριοθέτησε η αγία συνοδική
παράδοση της Εκκλησίας μας και περιφρούρησαν οι άγιοι και θεοφόροι
Πατέρες! Καμιά παρέκκλιση από αυτή τη γραμμή!
Εκ του Γραφείου επί των αιρέσεων και των παραθρησκειών
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)