Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2020
Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2020
Εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στο ναό μας!
Πειραιώς Σεραφείμ: ''Ένα όνειρο, μια μεγάλη δωρεά του Θεού πραγματώνεται'' (ΦΩΤΟ)
Χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφειμ τελέστηκε σήμερα Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2020, με την δέουσα λαμπρότητα, μεγαλοπρέπεια και Εκκλησιαστική τάξη - τηρουμένων όλων των προβλεπόμενων μέτρων - η Ακολουθία του Εσπερινού, στον Πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού Καστέλλας.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Ιερός Ναός, ύστερα από ενέργειες του Σεβασμιωτάτου, ανακαινίσθηκε προσφάτως και σήμερα «Ένα όνειρο, μια μεγάλη δωρεά του Θεού πραγματώνεται», όπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο Σεβασμιώτατος αφού «Το Τέμπλο που κοσμεί και ολοκληρώνει την ευπρέπεια του ιερού χώρου έγινε πλέον πραγματικότητα».
Αναφερόμενος εν συντομία στην πλούσια ιστορία του Ναού εξέφρασε την χαρά και την ευγνωμοσύνη του προς τον Πανάγιο Θεό μας και προς τους ευσεβείς δωρητές οι οποίοι συνέβαλλαν στο να γίνει το όνειρο αυτό πραγματικότητα.
Ανάμεσα στους δωρητές, ευχαρίστησε ιδιαίτερα και τοκ κ. Αθανάσιο Μαρτίνο και τον Βουλευτή της ΝΔ κ. Κωνσταντίνο Κατσαφάδο για την συμβολή τους στο όλο έργο.
Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος τέλεσε τον καθαγιασμό του μαρμαρόγλυπτου τέμπλου (Ιερού Καταπετασματος) και των Ιερών Εικόνων.
Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2020
Ύψωση του Τιμίου Σταυρού
Του Σταυρού-14 Σεπτεμβρίου:
Έθιμα – Γιατί μοιράζεται βασιλικός στην Εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού
Οι Χριστιανοί έθαψαν τον ξύλινο σταυρό του Χριστού βαθιά στο χώμα για να μην τον βρουν οι ειδωλολάτρες και τον μολύνουν.
Όταν έπειτα από καιρό επικράτησε ο Χριστιανισμός, η Αγία Ελένη αποφάσισε να βρει και να ξεθάψει τον Τίμιο Σταυρό και να τον στήσει μέσα στην Εκκλησία στα Ιεροσόλυμα για να τον προσκυνούν οι Χριστιανοί.
Πήγε λοιπόν η ίδια στα Ιεροσόλυμα και ζήτησε να μάθει σε ποιο μέρος ήταν θαμμένος ο Τίμιος Σταυρός.
Όμως κανένας Χριστιανός δεν ήξερε να της πει. Εκείνοι που πριν από πολλά χρόνια τον είχαν θάψει βαθιά στο χώμα, είχαν πια πεθάνει.
Έβαλε λοιπόν η Αγία Ελένη χιλιάδες εργάτες κι άρχισαν να σκάβουν όλα τα χωράφια εκεί γύρω.
Ήταν σίγουρη πως θα ανακάλυπτε τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου.
Κάποια μέρα, καθώς η Αγία Ελένη βάδιζε μέσα σ’ ένα χωράφι, πάτησε ένα χορτάρι και αμέσως μια γλυκιά μυρωδιά γέμισε τον αέρα.
Η μυρωδιά προέρχονταν από το φυτό που πατούσε και αμέσως ζήτησε από τους εργάτες να σκάψουν ακριβώς εκεί. Ήταν, τελικά, το μέρος που ήταν θαμμένος ο Τίμιος Σταυρός.
Το φυτό που αποτέλεσε σημείο αναφορά ονομάστηκε βασιλικός και έκτοτε κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου τιμάται αναλόγως.
Την ημέρα του εορτασμού της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού , λοιπόν,οι ιερείς μοιράζουν βασιλικό στους πιστούς, για να υπενθυμίσουν στους πιστούς τον τρόπο και το σημείο που βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός που μαρτύρησε ο Χριστός.
Με τον Αγιασμό και το βασιλικό της Υψώσεως του Σταυρού φτιάχνεται το προζύμι της νέας χρονιάς, που τα παλαιότερα χρόνια οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν για να ζυμώσουν το ψωμί αλλά και τα πρόσφορα.
«Με του Σταυρού τον αγιασμό κάμνε το προζύμι για ούλο το χρόνο» συμβούλευαν οι μητέρες τις θυγατέρες τους.
Το βασιλικό που έπαιρναν από τον ιερέα αρχικά τον χρησιμοποιούσαν για να σταυρώσουν το προζύμι και στην συνέχεια τον τοποθετούσαν μέσα σε ποτήρι με νερό ευελπιστώντας να βγάλει ρίζες για να τον ξαναφυτεύσουν.
Συνήθιζαν να λένε για το βασιλικό:
«Βασιλικός κι αν μαραθεί
Κι αν γείρουν τα κλωνιά του
Ρίξε νερό στη ρίζα του
Να’ ρθεί στα πρωτινά του».
Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2020
|  11:26 π.μ. (πριν από 10 ώρες) | | ||
| ||||
Εν Πειραιεί τη 8η Σεπτεμβρίου 2020
Αρχ. Παύλος Δημητρακόπουλος.
Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΘΕΡΜΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑ ΚΑΤΩ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ
«Αύτη ημέρα Κυρίου, αγαλλιάσθε λαοί. Ιδού γαρ του φωτός ο νυμφών και η
βίβλος του λόγου της ζωής εκ γαστρός προελήλυθε».
Εν Πειραιεί τη 8 η Σεπτεμβρίου 2020
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου.
Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς
Με τους παρά πάνω λόγους, αγαπητοί μου αδελφοί, ο ιερός υμνογράφος,
προτρέπει στο δοξαστικό των αίνων της εορτής σε πνευματική χαρά και
αγαλλίαση και σε επάξιο πνευματικό εορτασμό του χαρμοσύνου γεγονότος της
εορτής της γεννήσεως της Θεοτόκου, του ευωδεστάτου αυτού άνθους, που
βλάστησε «εκ της ρίζης Ιεσσαί». Το Γενέθλιο της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι η
πρώτη, (χρονολογικά), των θεομητορικών εορτών του εκκλησιαστικού έτους.
Κατά τον άγιο Ανδρέα Κρήτης εορτάζομε «παγκοσμίου ευφροσύνης γενέθλιον»,
που καθίσταται «η είσοδος όλων των εορτών και το προοίμιο του μυστηρίου
του Χριστού». Και τούτο διότι η γέννηση της Θεοτόκου έγινε το σκεύος εκείνο
της εκλογής, που προόρισε ο Θεός προαιωνίως να γίνει η πρόξενος της
αναγεννήσεως και αναπλάσεως των πάντων, διά της εν χρόνω γεννήσεως κατά
ανερμήνευτο και παράδοξο τρόπο, του αχρόνου και προαιωνίου Θεού Λόγου.
Ο μοναδικός και ανεπανάληπτος ρόλος τον οποίο διεδραμάτισε η Θεοτόκος
στο έργο της σωτηρίας του ανθρώπου, προαναγγέλθηκε στην εποχή της Παλαιάς
Διαθήκης από πλήθος προφητειών και προεικονίστηκε από πλείστες όσες
προεικονίσεις και προτυπώσεις. Η άφλεκτος βάτος στο όραμα του Μωϋσή, οι
θεόγραφες πλάκες και η κιβωτός του Νόμου, το ουράνιο μάννα και η χρυσή
στάμνα, η λυχνία και η τράπεζα, η ράβδος Ααρών η βλαστήσασα, η κλίμακα του
Ιακώβ, ο πόκος του Γεδεών, το αλατόμητον όρος του Δανιήλ, η κάμινος που με
το πυρ εδρόσιζε τους τρεις Παίδες, αλλά και αυτά τα Άγια των Αγίων της σκηνής
του μαρτυρίου, σύμφωνα με την διδασκαλία των αγίων Πατέρων, προεικόνιζαν
την Θεοτόκο. Αλλά και σε πολλούς προφήτες, όπως στον προφήτη Ησαΐα (7,14),
στον προφήτη Ζαχαρία (2,14), στον προφήτη Ιεζεκιήλ (44,1-3), στον προφήτη
Δανιήλ, (2,31-35), στον προφήτη Αββακούμ (3,3), έχουμε σαφέστατες αναφορές
στο πρόσωπο της Θεοτόκου. Για την Παλαιά Διαθήκη η Θεοτόκος αποτελούσε το
κήρυγμα των προφητών και την προσδοκία των δικαίων, ενώ για την Καινή
γίνεται «η τιμιωτέρα των χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των
Σεραφείμ», ο «γλυκασμός των αγγέλων και των θλιβομένων η χαρά», η δόξα
των αποστόλων και το καύχημα των μαρτύρων, το εντρύφημα των οσίων και το
κεφάλαιον της σωτηρίας όλου του γένους των ανθρώπων.
Καμιά πληροφορία δεν μας δίδουν τα ευαγγελικά κείμενα γύρω από την
γέννηση της Παναγίας και τους γονείς της, αλλ’ ό,τι γνωρίζουμε σχετικά με το
θέμα αυτό προέρχεται από την αρχαία παράδοση, που ανάγεται στους
αποστολικούς χρόνους. Σ’ ένα από τα απόκρυφα βιβλία της εποχής εκείνης, το
πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου, διασώζονται ορισμένα γνήσια στοιχεία της
2
αρχέγονης παράδοσης, τα οποία μας πληροφορούν για την γέννηση της Θεοτόκου
και την παιδική και νεανική της ηλικία. Βέβαια αν και οι άγιοι Πατέρες γενικά
απέρριψαν τα απόκρυφα ευαγγέλια και δεν τα συμπεριέλαβαν στον Κανόνα της
αγίας Γραφής, διότι περιείχαν πολλές ανακρίβειες και πλάνες, ωστόσο όμως η
εκκλησιαστική συνείδηση σεβάστηκε τα στοιχεία εκείνα, που αναφέρονται στην
γέννηση της Θεοτόκου και τα συμπεριέλαβε στην γνήσια εκκλησιαστική μας
Παράδοση, διότι τα θεώρησε κατά τον πυρήνα τους ως γνήσια. Σύμφωνα λοιπόν
με την παρά πάνω Παράδοση, γονείς της Θεοτόκου ήταν οι Άγιοι Ιωακείμ και
Άννα, τους οποίους μνημονεύει η Εκκλησία μας πάντοτε στις ιερές ακολουθίες
της και στην απόλυση πριν από την μνημόνευση των εκάστοτε εορταζομένων
αγίων. Παρά το γεγονός δε ότι και οι δύο ήταν άμεμπτοι και δίκαιοι και κατ’
εξοχήν ενάρετοι, εν τούτοις ήταν άτεκνοι, διότι η αγία Άννα ήταν στείρα και επί
πλέον είχαν φθάσει σε γεροντική ηλικία, οπότε και λόγω ηλικίας ήταν αδύνατη η
τεκνογονία. Ωστόσο παρά το προχωρημένο της ηλικίας των δεν έπαυαν να
παρακαλούν τον Θεόν με θερμές προσευχές να τους δώσει ο Θεός τέκνο και να
πάρει από πάνω τους το όνειδος της ατεκνίας. Υποσχέθηκαν δε ότι αν φέρουν
στον κόσμο παιδί, να το προσφέρουν ως αφιέρωμα σ’ Εκείνον. Κατά τον άγιο
Γρηγόριο Παλαμά οι γονείς της Θεοτόκου «περίλυποι από τις προσβολές, αφού
εθυμήθηκαν τον Αβραάμ και την Σάρα και όλους τους άλλους, που εδοκίμασαν
την λύπη για την ατεκνία…απεφάσισαν να καταφύγουν και αυτοί στη
παράκληση προς τον Θεον. Και ο μεν σώφρων Ιωακείμ αναχωρεί προς την
έρημο, κατοικεί σ’ αυτήν και τηρεί νηστεία, αναπέμποντας προς τον Θεόν
προσευχή να γίνει πατέρας. Και δεν σταμάτησε την δέηση, ούτε επέστρεψε από
εκεί, πριν δεχθεί την βεβαίωση περί της αποδοχής του αιτήματός του από τον
Θεόν. Η δε ομόφρων με αυτόν Άννα κλείνεται σ’ ένα γειτονικό κήπο και με
πονεμένη καρδιά βοά προς τον Κύριο ‘εισάκουσέ με Θεέ των πατέρων μου και
ευλόγησέ με όπως ευλόγησες την μήτρα της Σάρας’». Πράγματι ο Θεός άκουσε
τις προσευχές τους και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου έστειλε άγγελο, καθ’
όν χρόνον εκείνοι προσηύχοντο, για να τους αναγγέλει το χαρμόσυνο γεγονός.
Και τους έδωσε κόρη «την θαυμασιωτάτην από όλες τις θαυμάσιες που
φάνηκαν ανέκαθεν», κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά, «το κειμήλιον της
Οικουμένης», κατά την έκφραση του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, την
γεννήτρια του δημιουργού των όλων, την «του πεσόντος Αδάμ ανάκλησιν και
των δακρύων της Ευάς την λύτρωσιν», αυτήν που έκαμε τη γη ουρανό και τον
Υιόν του Θεού άνθρωπον, τους δε ανθρώπους υιούς του Θεού κατά Χάριν.
Εάν ο Υιός του Θεού υπήρξε η «προσδοκία των εθνών» και η προσδοκία
πάσης της κτίσεως, τους αυτούς προσδιορισμούς μπορούμε να αποδώσουμε κατά
παρόμοιο τρόπο και στην Θεοτόκο. Ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας προχωρεί
ακόμη περισσότερο και θεωρεί την Παναγία, όχι απλώς την κόρη που περίμενε
όλη η κτίση, αλλά τον «καρπό των κτισμάτων», δηλαδή το σημείο εκείνο στο
οποίο κατατείνει ολόκληρη η κτίση. Όπως το δένδρο υπάρχει για τον καρπό, έτσι
η κτίση υπάρχει για την Παρθένο και η Παρθένος για τον Χριστό. Κατά τους
αγίους Πατέρες, όταν ο Θεός στην αρχή των αιώνων ατενίζοντας προς τα
3
δημιουργήματά του, είπε ότι είναι «καλά λίαν», ουσιαστικά έβλεπε μπροστά του
τον καρπό όλης της δημιουργίας, την υπεραγία Θεοτόκο. Ο άγιος Ιωάννης ο
Δαμασκηνός, το κεφάλαιο της θεολογίας των αγίων Πατέρων, πλημμυρισμένος
από ανέκφραστη χαρά, σκιρτών και αγαλόμενος, «αρπάζει την κιθάρα του
Πνεύματος» καθώς αναφέρει σ’ ένα λόγο του στη γέννηση της Θεοτόκου και
«τραγουδάει την γέννησή της»: «Κοριτσάκι τόσο όμορφο και τόσο γλυκό. Κρίνο
που ξεφύτρωσες ανάμεσα στ’ αγκάθια από την πιο ευγενική και βασιλική ρίζα
του Δαυΐδ…Τριαντάφυλλο που ξεφύτρωσες μέσα από τ’ αγκάθια των Ιουδαίων
και πλημμύρισες με το θεϊκό σου άρωμα τα σύμπαντα. Κόρη του Αδάμ και
μητέρα του Θεού. Ευλογημένη η μέση και τα σπλάγχνα, απ’ όπου ξεφύτρωσες.
Ευλογημένη η αγκαλιά που σε βάσταξε και τα χείλη που απολαύσανε τα αγνά
σου φιλιά, δηλαδή τα χείλη των γονιών σου μονάχα, για να μείνης πάντοτε σ’
όλα παρθένος. Σήμερα αρχίζει η σωτηρία του κόσμου. Δοξολογήστε τον Κύριο
όλη η γη, τραγουδήστε και χορέψτε και παίξτε τα όργανα».
Ήταν επίμονες οι προσευχές του Ιωακείμ και της Άννης, προσευχές θερμές με
πολλά δάκρυα, για να τους χαρίσει ο Θεός την πανάμωμη κόρη. Προσευχές που
συνοδεύονταν με πολλή πίστη, υπομονή και καρτερία, ότι ο Θεός θα εκπληρώσει
τελικά το αίτημά τους. Η παράδοση αναφέρει, ότι μετά από πενήντα χρόνια
στειρότητας απέκτησε η Άννα την Θεοτόκο. Αυτή η στάση των Θεοπατόρων
αποτελεί για όλους μας έξοχο παράδειγμα καρτερίας και υπομονής. Ιδιαίτερα για
τα ανδρόγυνα εκείνα, που θέλουν, αλλά για κάποιους λόγους δεν μπορούν να
αποκτήσουν παιδιά, οι οποίοι αντί να κάνουν υπομονή και θερμή προσευχή και
αντί να αφήσουν το θέμα αυτό στα χέρια του Θεού, απελπίζονται, δυσφορούν και
αγανακτούν. Η σφοδρή επιθυμία να αποκτήσουν παιδί τους οδηγεί συχνά στο να
καταφεύγουν στις δυνατότητες της σύγχρονης ιατρικής τεχνολογίας και σε
διάφορες τεχνικές εξωσωματικής γονιμοποιήσεως. Ωστόσο ειδικοί μελετητές
που ασχολήθηκαν με το θέμα, επισημαίνουν ότι τα προβλήματα που δημιουργούν
οι τεχνικές αυτές, ηθικά, ιατρικά, κοινωνικά, ψυχολογικά και νομικά, είναι
τεράστια και συνήθως ανυπέρβλητα και σε πολλές περιπτώσεις έρχονται σε
ευθεία αντίθεση με τις αρχές της χριστιανικής ηθικής και το θέλημα του Θεού.
Όπως αναφέρουν: «Άμεση συνέπεια της εξωσωματικής γονιμοποιήσεως είναι η
δημιουργία ‘πλεοναζόντων εμβρύων’. Η Εκκλησία αρνείται τον όρο αυτόν,
γιατί δεν μπορεί να δεχθεί, ότι υπάρχουν περισσευούμενοι άνθρωποι, την τύχη
των οποίων μάλιστα καθορίζουν κάποιοι τρίτοι. Ο κάθε άνθρωπος -και
συνεπώς το κάθε έμβρυο- έχει την μοναδικότητα του προσώπου, την ιερότητα
της ανεπανάληπτης εικόνας του Θεού και την αναγκαιότητα της κοινωνίας των
υπολοίπων μαζί του. Τα ατυχώς αποκαλούμενα ‘πλεονάζοντα έμβρυα’
διατηρούνται εν καταψύξει, είτε προς μελλοντική χρήση από τους φυσικούς
γονείς, είτε προς δανεισμό σε άλλους ‘γονείς’, είτε για επιτέλεση επ’ αυτών
πειραμάτων, είτε για να αποτελέσουν εργαστήρια οργανογένεσης για την
κάλυψη μεταμοσχευτικών αναγκών, είτε τέλος για να καταστραφούν».
Αντί λοιπόν να καταφύγουμε σε τεχνικές εξωσωματικής γονιμοποιήσεως, ας
καταφύγουμε στην προσευχή, ας μάθουμε να κάνουμε υπομονή και να
4
υποτασσόμαστε στο θέλημα του Θεού. Μπορούμε ακόμη να καταφύγουμε σε
προσκυνήματα, σε τάματα και σε θαυματουργές εικόνες, σε άγια λείψανα, όπως
αυτό της αγίας Άννης, που έχει την ειδική Χάρη, να θεραπεύει περιπτώσεις
στειρώσεως και να χαρίζει την ευλογία της τεκνογονίας. Ιδιαίτερη Χάρη να
θεραπεύει περιπτώσεις στειρώσεως έχει επίσης η αγία Ζώνη της Θεοτόκου, η
οποία φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου αγίου Όρους. Και όλα αυτά
βέβαια με την προϋπόθεση της ριζικής αλλαγής της ζωής μας και της τακτικής
συμμετοχής μας στα μυστήρια της Εκκλησίας μας, διότι η θαυματουργός δύναμις
της Θείας Χάριτος δεν ενεργεί κατά τρόπο μαγικό χωρίς την ενεργό συμμετοχή
του ανθρώπου με διαρκή μετάνοια και αγώνα πνευματικό.
Ευχόμεθα η Κυρία μας Θεοτόκος και η Θεοπρομήτωρ Άννα, να θεραπεύσουν
τις στείρες από πνευματικά έργα καρδιές μας, ώστε ο άγιος Θεός να πέμψει στις
ψυχές μας την θεία Χάρη του και να μας χαρίσει των επουρανίων αγαθών. Αμήν.
| 7 Σεπ 2020, 3:50 μ.μ. (πριν από 1 ημέρα) | | ||
| ||||
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 7η Σεπτεμβρίου 2020
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΘΕΡΜΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑ ΚΑΤΩ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 7 η Σεπτεμβρίου 2020
ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ
ΔΡΑΣΕΩΣ ΜΑΣ ΕΠΙ ΤΩ ΝΕΩ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩ ΕΤΕΙ
Εισήλθαμε με τη Χάρη του αγίου Τριαδικού Θεού μας στον νέο ενιαυτό της
χρηστότητός Του, στο νέο εκκλησιαστικό έτος. Η αγία μας Εκκλησία,
ακολουθώντας την παλαιοδιαθηθική και στη συνέχεια την ρωμαϊκή και
βυζαντινή παράδοση, καθιέρωσε την 1η Σεπτεμβρίου, την αρχή της Ινδίκτου, ως
την πρώτη ημέρα του εκκλησιαστικού έτους. Η καθιέρωση της εορτής αυτής
έχει τις ρίζες της στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, τότε που οι Εβραίοι
εόρταζαν, την λεγόμενη Εορτή των Σαλπίγγων σύμφωνα με την εντολή του
Θεού, (βλ. Λευϊτ.23,23 και Αριθμ.29,1).
Συνηθίζουν οι κρατικοί οργανισμοί και οι εμπορικές επιχειρήσεις με την λήξη
εκάστου έτους να συντάσσουν απολογισμούς και προϋπολογισμούς.
Απολογισμούς του λήξαντος έτους, προκειμένου να ελέγξουν και να
αξιολογήσουν την μέχρι τώρα πορεία τους, εάν δηλαδή και κατά πόσον η
επιχείρηση, ή ο οργανισμός, βαδίζει πάνω στις θεμελιώδεις αρχές και κανόνες,
που προδιαγράφουν τους όρους λειτουργίας του. Συντάσσουν επίσης και
προϋπολογισμούς του νέου έτους, προκειμένου να χαράξουν την μελλοντική
πορεία τους.
Κάτι ανάλογο, σε πνευματικό βέβαια επίπεδο, οφείλει να κάνει και ο κάθε
πιστός. Η έναρξη του νέου έτους πρέπει να γίνεται αφορμή ανασκοπήσεως και
αναθεωρήσεως της μέχρι σήμερα πνευματικής του πορείας. Αφορμή
αυτοελέγχου και αυτοεξετάσεως, εάν και κατά πόσον βαδίζει με συνέπεια και
σταθερότητα πάνω στις εντολές του Ευαγγελίου. Εάν και κατά πόσον έχει
θεμελιώσει την ζωή του πάνω σε ανθρώπινες ιδεολογίες, ή στη διδασκαλία της
Εκκλησίας. Πάνω σε πρόσωπα, ή στον Θεάνθρωπο Κύριό μας, τον Ιησού
Χριστό. Σήμερα παρατηρείται το θλιβερό φαινόμενο σε πολλούς ανθρώπους,
ακόμη και χριστιανούς, να προσπερνούν με αδιαφορία και επιπολαιότητα το
πέρασμα του χρόνου. Να μένουν απροβλημάτιστοι, τρέφοντας στο συγχυσμένο
μυαλό τους την ψευδαίσθηση, ότι είναι άτρωτοι από τη φθορά του χρόνου,
σχεδόν αθάνατοι, πράγμα που αποτελεί μια από τις δολιότερες παγίδες του
διαβόλου, που οδηγεί στον πνευματικό όλεθρο.
Εν όψει της εισόδου μας στην νέα εκκλησιαστική χρονιά, νοιώσαμε την
ανάγκη, εμείς οι ελάχιστοι και άσημοι, που με την Χάρη του Θεού και την
ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Σεραφείμ διακονούμε στο
Αντιαιρετικό Γραφείο της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, να κάνουμε μια μικρή
ανασκόπηση, και τρόπον τινά, έναν απολογισμό της μέχρι σήμερα πορείας και
του έργου του Γραφείου. Θεωρήσαμε χρέος μας να εκφράσουμε δημόσια τους
2
προβληματισμούς μας, να επισημάνουμε τα λάθη μας, να αναλογιστούμε τις
παραλήψεις μας και να κάμουμε έναν μικρό προγραμματισμό της δράσεώς μας
για τη νέα χρονιά, τη νέα ιεραποστολική περίοδο.
Το γεγονός ότι από το 2011 και εντεύθεν το Γραφείο μας διοργάνωσε πάνω
από 13 Συνέδρια, Ημερίδες και αντιαιρετικά Σεμινάρια, όπως επίσης και το
γεγονός ότι στο ίδιο αυτό χρονικό αυτό διάστημα έχει δημοσιεύσει πάνω από
500 ανακοινώσεις, αντιαιρετικά φυλλάδια, άρθρα, μελέτες, μονογραφίες,
επιστολές και υπομνήματα, δημοσιευθέντα σε Εγκυκλίους της Ιεράς
Μητροπόλεως προς τις Ενορίες, στο διαδίκτυο, σε περιοδικά, σε θρησκευτικές
εφημερίδες, αλλά και πολλές άλλες δραστηριότητες, δεν μας δικαιώνει ενώπιον
του Θεού. Θα μπορούσαμε ασφαλώς να επιτύχουμε πολλά περισσότερα. Και αν
ακόμη υποτεθεί ότι εκπληρώναμε στο ακέραιο όλα τα καθήκοντά μας, και τότε
ακόμη θα έπρεπε να θεωρούμε τους εαυτούς μας ως «αχρείους δούλους»,
σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου μας: «όταν ποιήσητε πάντα τα διαταχθέντα
υμίν, λέγετε ότι δούλοι αχρείοι εσμέν, ότι ό ωφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν»,
(Λουκ.17,10).
Δεν γνωρίζουμε, αν ευαρεστήσαμε στο Θεό με την μέχρι σήμερα προσφορά
και διακονία μας, διότι όπως λέγει μια σοφή παροιμία: «το καλόν ουκ έστι
καλόν, εάν μη καλώς γένηται». Ούτε μας ενδιαφέρει, πως μας κρίνουν και πως
μας αξιολογούν οι άνθρωποι, οι οποίοι, ως γνωστόν, αξιολογούν με ανθρώπινα
και επομένως, επισφαλή κριτήρια. Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι, πως
αξιολογεί το έργο μας ο Θεός, σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του Παύλου:
«εμοί δε εις ελάχιστόν εστιν ίνα υφ’ υμών ανακριθώ, ή υπό ανθρωπίνης
ημέρας· αλλ’ ουδὲ εμαυτόν ανακρίνω· ουδέν γαρ εμαυτώ σύνοιδα· αλλ’ οὐκ εν
τούτω δεδικαίωμαι· ο δε ανακρίνων με Κύριός εστιν» (Α΄ Κορ.4,3-4). Ο μέγας
απόστολος αισθάνεται υπόλογος ενώπιον του Θεού και πολύ λίγο τον
ενδιαφέρει, πως θα τον κρίνουν, είτε οι Κορίνθιοι, είτε άλλοι άνθρωποι. Ούτε ο
ίδιος θεωρεί, ότι έχει το δικαίωμα να δικαιώσει τον εαυτό του. Και είναι μεν
αληθές, ότι η συνείδησή του δεν τον ελέγχει για καμία ενοχή, αλλά αυτό δεν
είναι αρκετό, για να θεωρεί τον εαυτό του ανεπίληπτο και δίκαιο. Θεωρεί ότι ο
μόνος αρμόδιος δικαστής και κριτής του είναι ο Κύριος.
Πιστεύουμε ότι η προηγούμενη χρονιά που πέρασε, ήταν από τις πιο
δύσκολες για την αγία μας Εκκλησία και το πιστό λαό του Θεού,
αποκαλύπτοντας με αρκετή σαφήνεια τα σημεία των καιρών, σημεία τα οποία
μας παραπέμπουν στους τραγικούς και εσχάτους χρόνους, όπως τους περιγράφει
το θεόπνευστο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Τη χρονιά αυτή διαπιστώσαμε, ότι θα
έπρεπε να στρέψουμε την προσοχή μας και να δώσουμε την μαρτυρία μας προς
δύο κυρίως κατευθύνσεις, προς δύο μεγάλους εχθρούς που αντιστρατεύονται και
πολεμούν το έργο της Εκκλησίας.
Α) Ο πρώτος είναι ο σύγχρονος όλεθρος της παναιρέσεως του Οικουμενισμού,
ο οποίος μαστίζει την Εκκλησία μας εδώ και πολλές δεκαετίες και ο οποίος
δυστυχώς βρήκε την πλήρη συνοδική νομιμοποίησή του στη «Σύνοδο» που
διοργανώθηκε πριν από τέσσερα χρόνια, (το 2016), στο Κολυμπάρι της Κρήτης.
3
Το πολυκέφαλο θηρίο του Οικουμενισμού προχωρεί τώρα ακάθεκτο με πολύ
περισσότερη ορμή και αποφασιστικότητα στην πραγματοποίηση των στόχων της
Νέας Τάξεως Πραγμάτων και της Νέας Εποχής, στην πραγματοποίηση δηλαδή
του οράματος της Πανθρησκείας, η οποία θα στρώσει το χαλί για την έλευση
του Αντιχρίστου. Μετά την «Σύνοδο» η οικουμενιστική θύελλα εν είδει τυφώνος
σαρώνει πλέον τα πάντα στο πέρασμα της. Η διάβρωση μέσα στον χώρο της
Ιεραρχίας, στον υπόλοιπο κλήρο, στον Μοναχισμό, στο Άγιον Όρος, στις
Θεολογικές μας Σχολές, (με ελάχιστες εξαιρέσεις), είναι πρωτοφανής και άνευ
προηγουμένου.
Το Γραφείο μας με πλήρη επίγνωση ότι μπήκε σε ένα άνισο αγώνα και ότι
κάθε προσπάθειά της, ανθρωπίνως κρινόμενη, να αντιστρέψει την ροή των
πραγμάτων, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, δεν αποθαρρύνθηκε, δεν
«κατέθεσε τα όπλα». Έχοντας πλήρη την βεβαιότητα και την εσωτερική
πληροφορία ότι έχουμε την αλήθεια με το μέρος μας και χωρίς φυσικά να
τρέφουμε αυταπάτες, ότι θα γίνουμε «σωτήρες» της Εκκλησίας, προσπαθήσαμε
να πράξουμε το αυτονόητο καθήκον μας. Να επισημάνουμε τους κινδύνους και
να δώσουμε την ομολογία μας. Πέρα από τα ενημερωτικά φυλλάδια που
εκδώσαμε, τις πάμπολλες δημοσιεύσεις μας και τις αντιοικουμενιστικού
χαρακτήρος Ημερίδες, που διοργανώσαμε, προχωρήσαμε φέτος και σε μια νέα
έκδοση με τίτλο: «Η ‘Σύνοδος της Κρήτης’. Προπαρασκευή, Συγκρότηση,
Αποφάσεις, Συνέπειες». Πρόκειται για μια εργασία, στην οποία περιγράφουμε
συνοπτικά όλα τα σχετικά με τη «Σύνοδο» αυτή, τον τρόπο της προπαρασκευής
της, τη συγκρότησή της, τις αποφάσεις που έλαβε και τις μετασυνοδικές
εξελίξεις.
Β) Μια δεύτερη μεγάλη απειλή για την Εκκλησία υπήρξε ο πρωτοφανής και
ιδιότυπος διωγμός, τον οποίο εξαπέλυσε η πολιτεία εναντίον της με πρόφαση
την διασφάλιση της δημόσιας υγείας λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού. Τα
γεγονότα που είδαν το φως της δημοσιότητος, ιδίως την Μεγάλη Εβδομάδα, με
συλλήψεις πιστών, στουχτερά πρόστιμα, πράξεις βίας από αστυνομικούς,
ποινικές διώξεις εις βάρος αρχιερέων και ιερέων, σφράγισμα ναών και
προσκυνημάτων από αστυνομικές δυνάμεις, τέλεση Θείων Λειτουργιών και
ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδος, είτε σε σπίτια και αποθήκες «δια τον
φόβον των ιουδαίων», είτε σε ώρες μεταμεσονύκτιες, όπου δεν κυκλοφορεί
κανένας στους δρόμους και πολλά άλλα, δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα, που
θύμιζε την εποχή των κατακομβών, ή την εποχή του αμείλικτου διωγμού
εναντίον της Εκκλησίας από το αντίχριστο Σοβιετικό καθεστώς της πάλαι ποτέ
κομμουνιστικής Ρωσίας. Αλλά και μετά το άνοιγμα των ναών, τα υγειονομικά
μέτρα της πολιτείας ήταν τόσο ασφυκτικά, ώστε να περιορίζουν σημαντικά τις
ελευθερίες των πιστών, να ασκούν ελεύθερα και αβίαστα το λατρευτικά τους
καθήκοντα. Το Γραφείο μας, με αίσθημα θεολογικής, εκκλησιολογικής, αλλά
και κοινωνικής ευθύνης, άσκησε την δέουσα κριτική της με ανακοινώσεις,
επισημαίνοντας τις υπερβολές των κυβερνητικών απαγορεύσεων και τις άδικες
διώξεις εναντίον εκκλησιαστικών προσώπων και απλών πιστών. Παράλληλα
4
άσκησε δυναμική κριτική, σε όσους θεωρούσαν τη Θεία Κοινωνία ως αιτία
μετάδοσης της νόσου.
Στις δύο παρά πάνω μεγάλες απειλές ας προσθέσουμε επίσης το χρόνιο
πρόβλημα της αλλοτριώσεως του μαθήματος των θρησκευτικών και της
μετατροπής του σε θρησκειολογικό, το οποίο μέχρι σήμερα παραμένει άλυτο,
παρά τις επανειλημμένες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Επίσης
την εισαγωγή της σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως των μαθητών, ήδη από τη
νηπιακή ηλικία, την αθρόα και ανεξέλεγκτη εισβολή λαθρομεταναστών στη
χώρα μας, την αποποινικοποίηση της βλασφημίας των θείων και πολλές άλλες
αντίχριστες αποφάσεις της πολιτείας. Για όλα τα παρά πάνω σοβαρότατα
προβλήματα, που ταλανίζουν την πατρίδα μας έδωσε το Γραφείο μας την ιδική
του μαρτυρία με κατάλληλες δημοσιεύσεις.
Εν όψει της εισόδου μας στο νέο εκκλησιαστικό έτος καλούμαστε να
συνεχίσουμε τη μικρή μας προσπάθεια, επικαλούμενοι την δύναμη της Θείας
Χάριτος και να επιστρατεύσουμε και πάλι τις πτωχές μας δυνάμεις, προκειμένου
να φέρουμε εις πέρας την αποστολή, στην οποία μας κάλεσε ο Θεός. Και στη
νέα αυτή χρονιά καλούμαστε να αγωνιστούμε απέναντι στις δύο μεγάλες
απειλές, για τις οποίες έγινε λόγος παρά πάνω. Παράλληλα δεν θα
παραλείψουμε να ενημερώνουμε υπεύθυνα τον πιστό λαό της τοπικής μας
Εκκλησίας γύρω από τα εκκλησιαστικά δρώμενα, να ασκούμε κριτική σε
δημοσιευμένα κείμενα αθέων και χριστιανομάχων συγγραφέων και να
ανατρέπουμε πλάνες, κακοδοξίες και αιρέσεις, που δραστηριοποιούνται στη
χώρα μας. Αιρέσεις που προσβάλλουν και εμποδίζουν την πνευματική προκοπή
των πιστών μας, απειλώντας την σωτηρία τους.
Ξεκαθαρίζουμε επίσης, ότι δεν θα παρεκκλίνουμε από τη γραμμή που
ακολουθούμε εδώ και πολλά χρόνια στη διακονία που μας έθεσε η τοπική μας
Εκκλησία. Θα προσπαθούμε πάντοτε να παραμερίζουμε τις οποιεσδήποτε
υποκειμενικές μας παρορμήσεις, τις προσωπικές μας αντιλήψεις και γνώμες,
ώστε να εκφράζουμε, όσο μπορούμε συνεπέστερα, την εκκλησιαστική
συνείδηση, καταφεύγοντας στην Αποστολική και Πατερική μας Παράδοση. Οι
άγιοι Πατέρες ήταν και θα είναι οι διδάσκαλοι και εκφραστές μας. Και τούτο
διότι αυτοί με την προσωπική τους κάθαρση και θέωση, κατόρθωσαν να γίνουν
τα στόματα του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο, δι’ αυτών, οδηγεί την Εκκλησία
«εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν.16,13).
Επίσης αισθανόμαστε την ανάγκη να δηλώσουμε, με τον πλέον
κατηγορηματικό τρόπο, ότι οι δημοσιεύσεις και κριτικές μας δεν στοχεύουν στο
να κατασπιλώσουν, ή να «ισοπεδώσουν», την προσωπική ζωή και αξιοπρέπεια
προσώπων, όποια και αν είναι αυτά. Ουδέποτε μέχρι σήμερα, με τη Χάρη του
Θεού, θίξαμε πρόσωπα για τα ατομικά τους πιστεύω, πάνω σε θέματα άσχετα
και ξένα προς την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας, ή την Συνοδική και
την Πατερική μας Παράδοση. Αυτό θα πράξουμε και στο μέλλον. Η κριτική
μας, είτε επώνυμη, είτε ανώνυμη, θα στοχεύει πάντοτε στην ανατροπή
κακοδόξων απόψεων και διδασκαλιών, δημοσίως εκπεφρασμένων, που απειλούν
5
να αλλοιώσουν τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας, να φθείρουν το
εκκλησιαστικό φρόνημα και να ακυρώνουν τη σωτηρία των πιστών.
Κλείνοντας, ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας τον άγιο Τριαδικό
Θεό ο Οποίος μας αξιώνει για μια ακόμα φορά να εισέλθουμε στο κατώφλι ενός
καινούργιου χρόνου και να διακονούμε την αγία Του Εκκλησία στο νευραλγικό
τομέα της αντιαιρετικής δράσεως της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, συμβάλλοντας
στο όλο ποιμαντικό έργο της. Ευχαριστούμε επίσης τον Σεβασμιώτατο
Ποιμενάρχη μας, τους πολυπληθείς αποδέκτες των ανακοινώσεών μας και τους
διαχειριστές των ιστοτόπων, που δημοσιεύουν τις ανακοινώσεις μας και τους
ευχόμαστε το νέο εκκλησιαστικό έτος να είναι για όλους καρποφόρο, άγιο και
ειρηνικό.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2020
Ιερά Πανήγυρις !
Η Ιερά πανήγυρις του ναού μας στις 13 κ 14 Σεπτεμβριου θα πραγματοποιηθεί ,σύμφωνα με το πρόγραμμα που αναγράφεται στη συνημμένη αφίσσα.
Σας περιμένουμε!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)