Ιερός Ναός ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Καστέλλας Πειραιώςαυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 20 Μαΐου 2020


Πατηρ Παύλος

Συνημμένα18 Μαΐ 2020, 12:34 μ.μ. (πριν από 2 ημέρες)
προς george.wilerΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣΙερεύςΣΥΝΑΞΙΣΠεριοδικόEfenpresstriklopodiaAndreasdaskalosMonkSerafimpreotvtsigkoskonstantinosauthorimkmhtropolhΜητρόποληπ.Νικόδημοςp.VasiliosinfomixhoulΙΕΡΑcontactpanhouaverophΣάλπισμαinfonewsimkythironaugmyrouLabrosNickthriskeftikainfoPANCYPRIANdespotatoneapetropoulosinfoimag.gorgΑΝΔΡΕΑΣganagnoiakritisΤΡΕΛΟ-contactPetergram.imkawΠαναγιώτηςakhs1914gmanolisΤάσοςεγώΚαθεδρικόςtselengmitropoliimkachrisgefsiI.M.PΜΗΤΡΟΠΟΛΗΕΣΤΙΑinfoinfoinfoΕπιτροπήimaaorthotypLeonidasΑΚΤΙΝΑtasthyrasAmethystpanagiotis_karanikas
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 18η Μαΐου 2020.

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΘΕΡΜΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑ ΚΑΤΩ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ




ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 18 η Μαΐου 2020
ΦΡΙΚΩΔΕΙΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗ «ΣΩΤΗΡΙΑ» ΤΗΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ!
Εκτός από τον εσχάτως εμφανισθέντα στην ανθρωπότητα φονικό κορωνοϊό
υπάρχει και ένας άλλος «ιός», πολύ πιο φονικός και επικίνδυνος, επειδή δεν
φονεύει το φθαρτό σώμα, αλλά την αθάνατη ψυχή. Δεν είναι νέος αυτός ο «ιός»,
αλλά μετρά περισσότερο από εκατό χρόνια παρουσίας στον κόσμο. Πρόκειται για
τον «ιό» του Οικουμενισμού, Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού, ο οποίος ως
άλλη φοβερή μεταδοτική αρρώστια απειλεί να σχετικοποιήσει την σώζουσα
αλήθεια της Εκκλησίας μας, να την καταπνίξει και στο τέλος να την εξαφανίσει,
ρίχνοντάς την στη φρικώδη χοάνη της εφιαλτικής πανθρησκείας. Ο
Οικουμενισμός χαρακτηρίστηκε, (και δικαίως), από αγίους και από σημαίνοντα
πνευματικά αναστήματα της εποχής μας ως η χειρότερη και η πλέον σατανική
αίρεση όλων των εποχών. Κι’ αυτό διότι δεν αλλοιώνει απλώς μία από τις
δογματικές διδασκαλίες της Εκκλησίας μας, όπως οι προηγούμενες αιρέσεις που
εμφανίστηκαν στη ζωή της, αλλά ανατρέπει συλλήβδην ολόκληρη την
αποκεκαλυμμένη αλήθεια της Ορθοδοξίας, αναιρώντας την μοναδικότητά της, με
την αναγνώριση των μεν ετεροδόξων ομολογιών ως «Εκκλησιών», των δε άλλων
θρησκειών ως «διαφορετικών οδών αναγωγής στον ίδιο Θεό»! Ως οδών που
οδηγούν εξ’ ίσου με την Ορθοδοξία στη σωτηρία! Ο νεοφανής άγιος της
σερβικής Εκκλησίας, σύγχρονος μέγας θεολόγος και ομολογητής, Ιουστίνος ο
Πόποβιτς χαρακτήρισε, ως γνωστόν, τον Οικουμενισμό ως «παναίρεση», διότι
συγκεφαλαιώνει όλες μαζί τις αιρέσεις, ο δε μακαριστός θεοφώτιστος Γέροντας
π. Αθανάσιος Μυτιληναίος τον χαρακτήρισε ως τον «τελευταίο πρόδρομο του
Αντιχρίστου».
Το Γραφείο μας έχει δημοσιεύσει πάμπολλα άρθρα για τον Οικουμενισμό,
αποκαλύπτοντας όλα το δομικά στοιχεία που τον συνθέτουν, τις καταβολές του,
τα σατανικά του σχέδια και όσους κρύβονται πίσω από αυτόν στα σκοτεινά
παρασκήνια και τον προωθούν. Έχει επισημάνει ακόμη την μέχρι σήμερα πορεία
του, την νομιμοποίηση του από την «Σύνοδο» της Κρήτης και την στενή
ιδεολογική συγγένειά του με την Νέα Εποχή, την Μασονία και τον Διεθνή
Σιωνισμό. Δεν παραλείψαμε ακόμη να τονίσουμε τον ολέθριο ρόλο πολλών
εκκλησιαστικών ηγετών, (Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων και Επισκόπων), αλλά
και πολλών άλλων κληρικών, θεολόγων και λαϊκών, οι οποίοι δυστυχώς
διαβρωμένοι και εμποτισμένοι από την ιδεολογία του, ή πιεζόμενοι από ισχυρούς
πολιτικούς παράγοντες, εργάζονται πυρετωδώς, με διοργανώσεις Συνεδρίων
διεθνούς εμβελείας, για την υλοποίηση των δολίων και καταστροφικών
επιδιώξεών του, γενόμενοι αίτιοι απώλειας πολλών ψυχών υπέρ ων Χριστός

2

απέθανε. Αυτοί, κατά την ταπεινή μας γνώμη, είναι και οι πλέον επικίνδυνοι,
διότι πολεμούν την Εκκλησία εκ των έσω, εμφανιζόμενοι ως ποιμένες, ενώ στην
πραγματικότητα είναι «λύκοι άρπαγες».
Στην παρούσα ανακοίνωσή μας θα αναφερθούμε σε κάποιες από τις πολλές
οικουμενιστικές απρέπειες, που έλαβαν χώρα αυτόν τον καιρό με αφορμή την
μεγάλη δοκιμασία της πανδημίας του κορωνοϊού. Ο πιστός λαός του Θεού είδε
την πανδημία ως παιδαγωγία του Θεού και ως αφορμή μετανοίας. Έστρεψε το
βλέμμα του προς τον Θεό και με θερμές προσευχές και δεήσεις ζήτησε την εξ
ύψους βοήθεια. Όμως την κρίσιμη αυτή περίοδο βρήκαν την ευκαιρία και οι
θιασώτες του Οικουμενισμού για να δράσουν. Οργάνωσαν οικουμενιστικές
συμπροσευχές, Διαχριστιανικές και Διαθρησκειακές, (τις οποίες, όπως είναι
γνωστό, απαγορεύουν οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας μας με αυστηρά επιτίμια),
για να «ενώσουν», όπως ισχυρίζονται, «όλοι οι άνθρωποι, όλων των
θρησκευτικών πίστεων τις κοινές προσευχές τους και να ζητήσουν από τον
κοινό Θεό τη βοήθεια και τη σωτηρία από την επιδημία». Φρόντισαν μάλιστα
να δώσουν μεγάλη δημοσιότητα, θέλοντας έτσι να εμπεδώσουν στους απλοϊκούς
και ανυποψίαστους πιστούς την πρώτη και φοβερότερη πλάνη αυτής της
παναιρέσεως, ότι όλες οι θρησκείες πιστεύουν στον ίδιο Θεό. Ένα δεύτερο
μήνυμα που θέλησαν να «περάσουν» στα λαϊκά στρώματα ήταν η ανάγκη
ανοικοδομήσεως «θρησκευτικής ενότητας της ανθρωπότητας» όταν αυτή
αντιμετωπίζει τέτοιου είδους παγκόσμια προβλήματα. Μια ενότητα όμως, που δεν
εδράζεται στο πανάγιο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και στο
απολυτρωτικό του έργο, αλλά πάνω σε έναν άγνωστο, απρόσωπο και ανύπαρκτο
θεό.
Πρώτος ο ΟΗΕ επεσήμανε την ανάγκη, να ενωθούν όλες μαζί οι θρησκείες του
κόσμου, προκειμένου να δώσουν από κοινού την κοινή μάχη εναντίον του
κορωνοϊού. Σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα: «Ειδική έκκληση στους
θρησκευτικούς ηγέτες όλων των πίστεων, “να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να
εργαστούν για την ειρήνη σε όλο τον κόσμο και να επικεντρωθούν στην κοινή
μας μάχη να νικήσουμε τον COVID-19”, απηύθυνε σήμερα ο γενικός
γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες. Εξέφρασε μάλιστα την πεποίθησή
ότι “μαζί μπορούμε και θα νικήσουμε τον ιό, με συνεργασία, αλληλεγγύη και
πίστη στην κοινή μας ανθρωπότητα”. “Κάνω έκκληση σε μια ειδική περίοδο
του πνευματικού ημερολογίου. Για τους Χριστιανούς είναι ο εορτασμός του
Πάσχα. Οι Εβραίοι γιορτάζουν το εβραϊκό Πάσχα. Σύντομα, οι Μουσουλμάνοι
θα αρχίσουν τον ιερό μήνα του Ραμαζανιού” ανέφερε ξεκινώντας το μήνυμά
του ο Αντόνιο Γουτέρες. Εξίσου εξέφρασε τις θερμότερες ευχές του σε όσους
εορτάζουν “τις σημαντικές αυτές στιγμές” και σημείωσε: “Πάντα γνωρίζαμε
αυτές τις περιστάσεις ως τις κοινές μας στιγμές. Των οικογενειακών
συγκεντρώσεων. Του εναγκαλισμού και της χειραψίας, της συνάντησης της
ανθρωπότητας”» (Ιστ. «Ξυπνήστε»)! Στις παρά πάνω δηλώσεις έχουμε μία
ακόμη απόδειξη ότι ο διεθνής αυτός Οργανισμός βρίσκεται στα χέρια των
σκοτεινών δυνάμεων του Διεθνούς Σιωνισμού και της Νέας Εποχής, που

3

προωθούν την εφιαλτική πανθρησκεία, η οποία θα προετοιμάσει, όπως έχουν
αποκαλύψει θεοφώτιστα πρόσωπα της Εκκλησίας μας, την φρικώδη θρησκεία του
μιαρού Αντιχρίστου!
Από τις συμπροσευχές που πραγματοποιήθηκαν, μνημονεύουμε αυτήν που
έγινε στο Σικάγο των ΗΠΑ, στις 25 Μαρτίου ε.ε. Σύμφωνα με τη
ειδησεογραφία: «Ο Παπικός καρδινάλιος του Σικάγου μέσα από τον παπικό
Μητροπολιτικό Ναό, παρουσία του Ορθόδοξου Μητροπολίτη και του
Προτεστάντη πάστορα, καλεί τους Παπικούς, τους Ορθόδοξους αλλά και τους
Ευαγγελικούς – Μεθοδιστές Λουθηρανούς, να συμπροσευχηθούν στη δύσκολη
αυτή στιγμή, μέσω των social media. Οι τρεις προκαθήμενοι απαγγέλλουν το
Πάτερ ημών όλοι μαζί και στο τέλος προσεύχονται στο Θεό – και οι τρεις μαζί
πάλι – για να μας έχει όλους ο Θεός καλά. Ο Μητροπολίτης Ναθαναήλ της
Μητρόπολης του Σικάγου, κατά τον χαιρετισμό του λέει τα εξής: ‘Αδέλφια μου
φίλοι, ο Χριστός είναι μαζί μας! Καθώς συνεχίζονται οι προσπάθειες για να
μειωθούν οι επιπτώσεις του Κορωνοϊού, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε
τώρα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά, ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πιο πολλά
απ’ αυτά που μας χωρίζουν. Πράγματι, οι θυσίες που έκαναν πρώτα οι γιατροί
και το νοσηλευτικό προσωπικό, και ο κλήρος για την ανακούφιση των
άρρωστων, αλλά και οι προσωπικές πράξεις αγάπης και ελέους προς τον
συνάνθρωπο μας, μας διδάσκουν πως αν και για λίγο καιρό θα είμαστε σε
κοινωνική απόσταση, θα παραμείνουμε όμως πολύ ενωμένοι ως τοπική, εθνική
και παγκόσμια Χριστιανική οικογένεια – κοινότητα. Ο Θεός μαζί σας και στους
δικούς σας’» (https://derkamerad.com)! Ακούει ο Θεός τέτοιες κοινές προσευχές;
Αναμφίβολα όχι, διότι ο θεός, στον οποίο όλοι αυτοί συμπροσευχήθηκαν, είναι
ανύπαρκτος. Όπως μας διδάσκουν οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας και
ιδιαιτέρως ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, οι αιρετικοί, (και εν προκειμένω οι
Παπικοί, και οι Προτεστάντες) είναι κατ’ ουσίαν άθεοι, όπως οι ειδωλολάτρες,
διότι η αίρεση είναι ένα δεύτερο είδος αθεΐας: «Δεύτερον δε γένος αθεΐας εστίν η
πολυσχιδής και πολύμορφος απάτη των αιρετικών…», (αγίου Γρηγόριου του
Παλαμά, «Προς Διονύσιον», ΕΠΕ 4,404-412). Αφού πλέον εξέπεσαν και
αποκόπηκαν από το Σώμα της Εκκλησίας, έχουν απολέσει την Χάρη του Θεού
και κάθε ελπίδα σωτηρίας. Η συμμετοχή των Ορθοδόξων σ’ αυτές τις φρικώδεις
συμπροσευχές είναι βαρύτατη αμαρτία και κατ’ ουσίαν εμπαιγμός του αγίου
Πνεύματος.
Μια άλλη μιαρή συμπροσευχή είδε το φως της δημοσιότητας προ ολίγων
ημερών στα Ιεροσόλυμα, στην καρδιά των Αγίων Τόπων. Εκεί συγκεντρώθηκαν,
στην ταράτσα του ξενοδοχείου King David, οι εκπρόσωποι όλων των θρησκειών
του Ισραήλ, έπειτα από πρωτοβουλία του Παγκοσμίου Συμβουλίου
Θρησκευτικών Ηγετών (και σε συνεργασία με το Ισραηλινό ΥΠΕΞ). Σύμφωνα
με την ειδησεογραφία: «Και – στραμμένοι προς το Τείχος των Δακρύων –
συμπροσευχήθηκαν με αφορμή τον κορωνοϊό, σε μία μοναδική και ιστορική
στιγμή, όπως ισχυρίζεται ο ραβίνος Ντέιβιντ Ρόζεν… Ανάμεσά τους δυστυχώς
και ο ημέτερος Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος, ενώ μετείχαν ακόμη ο

4

Αρχιραβίνος του Ισραήλ Σεφάρντι, (μαζί και με άλλους ραβίνους, καθώς και
τον πρόεδρο του Μεγάλου Ραβινικού Δικαστηρίου), ο Ρωμαιοκαθολικός
Αρχιεπίσκοπος Πιερμπατίστα, ο Ιμάμης Σεΐχ Γκαμάλ Ελ Ουμπρά, ο Ιμάμης
Σεΐχ Άγκελ Αλ-Ατράς και ο πνευματικός ηγέτης των Δρούζων της Γαλιλαίας
Σεΐχ Μοουάφακ Ταρίφ. Όσο για τα λόγια της κοινής προσευχής όλων αυτών
(που τη συνέγραψε και την εκφώνησε ο Ισραηλίτης Αρχιραβίνος), καμαρώστε
ένα μικρό τμήμα της: ‘Θεέ του πρώτου και του εσχάτου, θεέ όλων των
πλασμάτων της Γης, άρχοντα όλων των γενεών. Εσύ που αφυπνίζεις τους
κοιμωμένους και ξυπνάς τους αδρανούντες, θεραπεύεις τους αρρώστους,
ανοίγεις τους οφθαλμούς των τυφλών. Ερχόμαστε μπροστά σου σκυμμένοι
ταπεινά και σε παρακαλούμε: Εκατοντάδες χιλιάδες πέθαναν, εκατομμύρια
αρρώστησαν. Σώσε μας και στείλε μας ευημερία! Δώσε πλήρη ανάρρωση
στους άρρωστους, απότρεψε την πανούκλα από τον κόσμο σου. Σε
παρακαλούμε, Θεέ, εσύ που μας έθρεψες σε καιρό πείνας και μας έσωσες από
σοβαρές ασθένειες. Βοήθησέ μας και τώρα…’» (https://inkomotini.news/vid-i-
nea-epoxi-einai-edo-i-simprosefxi-stin-taratsa-tou-ksenodoxeiou-king-david-
sta-ierosolima/)! Ο «θεός του πρώτου και του εσχάτου», για τον οποίο εδώ
γίνεται λόγος, είναι ένας θεός ανύπαρκτος, που δεν έχει καμιά σχέση με τον
ένσαρκο Θεό Λόγο, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Και τούτο διότι με τη παρά
πάνω φράση, άλλον θεό εννοούν οι Εβραίοι και άλλον οι Μουσουλμάνοι. Και
πάντως σε καμιά περίπτωση τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, τον οποίον οι μεν
Εβραίοι σταύρωσαν ως κακούργο και συνεχίζουν να ανασταυρώνουν με την
εμμονή τους στο Ταλμούδ και την Καμπαλά, διά των οποίων διεστράφη η Τορά
και ο προφητισμός, οι δε Μουσουλμάνοι θεωρούν ως κτίσμα. Με φρίκη και
αποτροπιασμό είδαμε μέσα στον συρφετό των αιρετικών και αλλοθρήσκων να
παρίσταται και να συμπροσεύχεται και ο Μακ. Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.
Θεόφιλος.
Τα παρά πάνω θλιβερά γεγονότα επιβεβαιώνουν για μία ακόμη φορά, ότι η
παναίρεση του Οικουμενισμού προχωρεί ακάθεκτη, χωρίς να φαίνεται προς το
παρόν καμία ελπίδα καταστολής της και Συνοδικής καταδίκης της. Αντίθετα
μάλιστα η Συνοδική νομιμοποίησή της στη «Σύνοδο» της Κρήτης έδωσε σ’
αυτήν νέα ισχυρή ώθηση παγκοσμίως. Οι πρωτεργάτες της προχωρούν τώρα με
περισσότερο ζήλο και ενθουσιασμό, στην υλοποίηση των στόχων τους,
επικαλούμενοι τις κακόδοξες αποφάσεις της, για να δικαιολογήσουν
συμπροσευχές και άλλες παραβάσεις των Ιερών Κανόνων, συλλείτουργα με
αιρετικούς και μετάδοση της Θείας Κοινωνίας σε ετεροδόξους, γενόμενοι
εκόντες, άκοντες όργανα της Νέας Εποχής. Τα θλιβερά αυτά γεγονότα δεν μας
εκπλήσσουν, ούτε μας απογοητεύουν, αφού και άλλοτε στο παρελθόν η
Εκκλησία αντιμετώπισε παρόμοιες καταστάσεις. Αντίθετα θα πρέπει να γίνονται
αφορμή για περισσότερη επαγρύπνηση και αγωνιστικότητα του πιστού λαού του
Θεού, ο οποίος καλείται πάντοτε να ενθυμείται τους λόγους του Κυρίου μας:
«Βλέπετε, μη πλανηθήτε. Πολλοί γαρ επί τω ονόματί μου ελεύσονται λέγοντες,
ότι εγώ ειμί ο Χριστός· και πολλούς πλανήσουσι» (Λουκ.21.8). «Προσέχετε

5

εαυτοίς από των ψευδοπροφητών οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι
προβάτων, έσωθεν δε εισί λύκοι άρπαγες· από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε
αυτούς….Ου δύναται δένδρον αγαθόν καρπούς πονηρούς ποιείν, ουδέ δένδρον
σαπρόν καρπούς καλούς ποιείν» (Ματθ.7,15-18). Οι αιρετικοί είναι «κλέπτες και
ληστές», μη εισερχόμενοι «διά της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλ’
αναβαίνοντες αλλαχόθεν», (πρβλ. Ιω. 10,1). Είναι οι «αλλότριοι», τους οποίους
τα πρόβατα καλούνται να μην ακολουθήσουν, αλλά να φύγουν από αυτούς,
(πρβλ. Ιω. 10,5). Είναι εκείνοι για τους οποίους ισχύει εκείνος ο φοβερός λόγος
Του: «Ουαί υμίν ότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών˙ υμείς γαρ ουκ
εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχομένους αφίετε εισελθείν» (Ματθ.23.14).
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών.

Τρίτη 12 Μαΐου 2020

Δευτερα 11 Μαίου

Πατηρ Παύλος


προς george.wilerΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣΙερεύςΣΥΝΑΞΙΣΠεριοδικόEfenpresstriklopodiaAndreas

daskalosMonkSerafimpreotvtsigkoskonstantinosauthorimkmhtropolhΜητρόποληπ.Νικόδημος
Εν Πειραιεί τη 11η Μαΐου 2020.
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΘΕΡΜΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑ ΚΑΤΩ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ

Αρχ. Παύλος Δημητρακόπουλος


Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΚΥΡΙΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου
Θεολόγου –Συγγραφέως
Εν Πειραιεί τη 11η Μαΐου 2020
Έχουν ήδη γραφεί και δημοσιευθεί στο διαδίκτυο και στα ΜΜΕ πλείστα όσα
άρθρα, ανακοινώσεις και συνεντεύξεις σε τηλεοπτικά κανάλια, από καταξιωμένες
προσωπικότητες, κληρικούς και λαϊκούς, που επισημαίνουν ότι η Εκκλησία
δέχθηκε τους τελευταίους δύο μήνες από την Πολιτεία ένα πρωτοφανή και
ιδιότυπο διωγμό με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού. Τόσον οι μέχρι σήμερα
κοινές Υπουργικές Αποφάσεις της Πολιτείας, όσο και τα ίδια τα γεγονότα των
τελευταίων ημερών, αποδεικνύουν ξεκάθαρα το τραγικό αυτό γεγονός, που δεν
επιδέχεται καμιά αμφισβήτηση. Ο διωγμός αυτός στην πρώτη του φάση
εκφράστηκε με δύο τρόπους: α) Με το να αποκλειστεί με κάθε τρόπο η
προσέλευση των πιστών στους Ναούς και η συμμετοχή τους στις ιερές ακολουθίες
και β) Με το να αποκλεισθεί η μετάδοση της Θείας Κοινωνίας, ως πράξη που θέτει
σε κίνδυνο την δημόσια υγεία. Ωστόσο η συνεχώς διογκουμένη οργή και
αγανάκτηση του πιστού λαού του Θεού που επακολούθησε σε πανελλήνιο επίπεδο,
έφερε ένα θετικό αποτέλεσμα. Εξανάγκασε την Πολιτεία να κάνει ένα βήμα πίσω
και να επιτρέψει, (από τις 17.5.2020), την επαναλειτουργία των Εκκλησιών με τη
συμμετοχή και πιστών σε ακολουθίες και Θείες Λειτουργίες. Πολλοί πίστεψαν με
αφέλεια, ότι ο διωγμός τελείωσε. Ότι η Εκκλησία μπορεί τώρα πλέον να συνεχίσει
απρόσκοπτα την αποστολή της, κάτω βέβαια από νέες συνθήκες, που προέκυψαν
στη λειτουργία των Ναών, λόγω της επελάσεως της πανδημίας.
Όμως η τραγική πραγματικότητα είναι ότι, δυστυχώς, ο διωγμός δεν τελείωσε,
όπως θα φανεί ξεκάθαρα με όσα θα λεχθούν παρά κάτω. Απλώς πέρασε σε μια
δεύτερη φάση. Στη φάση αυτή, όπως δείχνουν τα πράγματα, ο κύριος στόχος των
διωκτών είναι, να συκοφαντηθεί και να ενοχοποιηθεί η Θεία Κοινωνία, ως αιτία
μεταδόσεως του ιού στους πιστούς. Κατ’ επέκταση, να απαξιωθεί το ιερότερο, το
κορυφαίο μυστήριο της Εκκλησίας μας η Θεία Ευχαριστία, το οποίο συνιστά, τον
πυρήνα της εκκλησιαστικής ζωής, αυτή την ίδια την ύπαρξη της Εκκλησίας, τη
σύσταση και φανέρωσή της στον κόσμο. Χωρίς Θεία Ευχαριστία δεν υπάρχει
Εκκλησία! Δεν αποκλείεται στο μέλλον, να αποκαλυφθούν και νέες παράμετροι
αυτού του διωγμού. Πάντως επί του παρόντος ο στόχος είναι ένας και ξεκάθαρος,
ορατός και διά γυμνού οφθαλμού: Να χτυπηθεί με κάθε τρόπο η Θεία Μετάληψη
με σκοπό να απομακρυνθούν οι πιστοί, όσο γίνεται περισσότερο, από το Ποτήριο
της Ζωής.
Υπάρχουν πολλές αποκαλυπτικές σχετικές δηλώσεις φορέων της Πολιτείας και
εκπροσώπων της αρμόδιας επιτροπής του Υπουργείου Υγείας, από τις οποίες θα
μνημονεύσουμε μερικές:

2

α) Την θέση της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας: «‘Ο ιός
μεταδίδεται και με το σάλιο και με το κουταλάκι της Θείας Κοινωνίας’,
ενημέρωσε η Εθνική Επιτροπή Προστασίας Δημόσιας Υγείας, απαντώντας στην
ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου ότι ο κορωνοϊός δεν μεταδίδεται όταν κάποιος
κοινωνάει. Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί, πως δεν θα υπάρξει επίσημη
τοποθέτηση περί του θέματος, αφού σύμφωνα με τις πληροφορίες δεν θέλουν να
‘θίξουν το θέμα πίστης’. Ωστόσο, το σημαντικό που θέλει να περάσει στην
κοινωνία η εν λόγω επιτροπή, στην οποία συμμετέχει, μεταξύ άλλων και ο
επικεφαλής λοιμωξιολόγος καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας, είναι πως οι ευπαθείς
ομάδες πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγουν χώρους με πολύ κόσμο, όπως είναι οι
εκκλησίες», (https://www. patris. gr/2020/03/10/ epistoli-tsiodra-metadidetai-o-ios-
me -ti-theia-koinonia/).
β) Την θέση των ειδικών που συμμετέχουν, στην αρμόδια επιτροπή του
υπουργείου Υγείας: «η επιστημονική άποψη των ειδικών που συμμετέχουν,
[στην αρμόδια επιτροπή], είναι σαφής: φυσικά και κολλάει από το σάλιο και
βέβαια από το κουταλάκι. Το αυτονόητο αυτό επιστημονικά ζήτημα συζητήθηκε
στην αρμόδια επιτροπή του Υπουργείου Υγείας, σύμφωνα με έγκυρες πηγές του
ethnos.gr, και βέβαια δεν υπήρχε ούτε ένας επιστήμονας που να εκφέρει
διαφορετική άποψη», (https://www.ethnos. gr/ ygeia/ 92948_koronaios-ti-ektima-
i-epitropi-toy-ypoy rgei oy-ygeias-gia-tin-theia-koinonia).
γ) Την θέση της Υπουργού Παιδείας κ. Κεραμέως: «Η Υπουργός ερωτηθείσα
για την Θεία Μετάληψη ανέφερε πως ‘δεν υπεισερχόμαστε σε θέματα πίστης, οι
ειδικοί έχουν τοποθετηθεί για τους τρόπους μετάδοσης του ιού και αυτοί
περιλαμβάνουν και το σάλιο’», (https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/ 36
845-kerameos-gia-theia-koinonia-oi-eidikoi-exoun-topothetithei-gia-tin-metadosi-i-
opoia-perilambanei-kai-to-salio).
δ) Την θέση του εκπροσώπου της Ελλάδος στους Διεθνείς Οργανισμούς για
τον κορωνοϊό, κ. Ηλία Μόσιαλου: «Ο καθηγητής της Πολιτικής της Υγείας του
London School of Economics και σύμβουλος της κυβέρνησης μιλώντας
στο   ‘Έθνος της Κυριακής’ για τον κορωνοϊό, αναφέρθηκε στο θέμα της Θείας
Κοινωνίας και ζήτησε να μη δίνεται στους πιστούς, τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί
το εμβόλιο, με τη σημερινή της μορφή», (https://www. trikalanews. gr/i-epistrofi-
stin-theia-koinonia-tha-prepei-na-argisei/).
Στον αντίποδα των παρά πάνω θέσεων τοποθετήθηκαν μια πλειάδα ιατρών
επιστημόνων, (όπως η κ. Γιαμαρέλλου, ο κ. Κουντουράς, 152 ιατροί επιστήμονες
από την Κύπρο, κ.α.) και κληρικών, οι οποίοι αποδεικνύουν σαφέστατα, με
επιστημονικά και πνευματικά επιχειρήματα, ότι δεν υπάρχει καμιά επιστημονική
τεκμηρίωση και κανένα ιστορικό προηγούμενο, ότι η Θεία Κοινωνία διασπείρει
μεταδοτικές ασθένειες. Εδώ θα προσθέσουμε ορισμένες ακόμη μαρτυρίες, οι
οποίες συμφωνούν απόλυτα με τις προηγούμενες:
α) Την παρέμβαση 37, μέχρι στιγμής, (διότι η λίστα των ονομάτων συνεχώς
αυξάνει), διακεκριμένων επιστημόνων, οι οποίοι σε επιστολή τους προς τον
Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη και την Σύνοδο της Ιεραρχίας της
Εκκλησίας της Ελλάδος, γράφουν μεταξύ άλλων τα εξής: «Οι υπογραφόμενοι

3

ιατροί, λαμβάνοντες υπ’ όψη και τα δεδομένα της επίπτωσης της μόλυνσης, της
νόσησης και των επιπλοκών της τελευταίας ίωσης από τον κορωνοϊό COVID-
19  στη χώρα μας, αλλά κυρίως και τις τεκμηριωμένες θέσεις εξεχόντων
Ελλήνων Καθηγητών ιατρών του Εξωτερικού και της Ελλάδας, ομόφωνα
διαπιστώνουμε, ότι πολλά από τα συνεχιζόμενα ισχύοντα μέτρα είναι
δυσανάλογα, υπερβολικά, μεροληπτικά και δυνητικώς επιβλαβέστατα τόσο για
την ψυχική υγεία των Ελλήνων, όσο και για τις καταστροφικές συνέπειες επί της
οικονομίας της χώρας. Για τους προαναφερθέντες λόγους εισηγούμαστε προς
τον Πρωθυπουργό της χώρας και προς την Σεβαστήν Σύνοδον της Ιεραρχίας
της Εκκλησίας της Ελλάδος το άμεσο άνοιγμα και τη λειτουργία των Ιερών
Ναών υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
1. Tά υγεινομικά μέτρα, (μοντέλα προστασίας), τα οποία λαμβάνονται για την
περιστολή της εξάπλωσης του κορωνοϊού,  να είναι κοινά για όλες τις ομάδες
του πληθυσμού και για όλους τους χώρους συνάθροισης του κοινού.
2. Με βάση ορισμένα από τα αποφασισθέντα αναιτιολόγητα και παράλογα
μέτρα, όπως η απαγόρευση της κωδωνοκρουσίας, ακόμη και το βράδυ της
Αναστάσεως, αλλά και η απαγόρευση της χρήσης μεγαφώνων,  δίνεται η
εντύπωση ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ευρίσκεται εν διωγμώ. Σημειωτέον ότι στις
Ορθόδοξες χώρες στις οποίες οι Ιεροί Ναοί παρέμειναν ανοικτοί, (με τις δέουσες
υγειονομικές προφυλάξεις), τα κρούσματα της ασθενείας αυτής ήταν σαφώς
ολιγότερα έναντι των άλλων κρατών.
3. Η ακώλυτη και ελεύθερη προσέλευση των Ορθόδοξων Χριστιανών στις
Ακολουθίες και τις Θείες Λειτουργίες της Εκκλησίας μας επιβάλλεται
και απαιτείται να καταστή άμεσα δυνατή. Όσον αφορά ειδικότερα στη
συμμετοχή των πιστών στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αυτό είναι θέμα
καθαρώς προσωπικό, το οποίο εξαρτάται απολύτως από την πίστη και τη
βούληση του προσερχομένου. Άλλωστε, από τη δισχιλιετή ιστορία της
Ορθοδόξου Εκκλησίας μας δεν μαρτυρείται περίπτωση μετάδοσης
μολυσματικής νόσου από τη Θεία Κοινωνία. Στη συνάφεια αυτή επισημαίνεται
ότι ‘ειδικοί επιτροπής λοιμώξεων’ εκφράζουν μη κατοχυρωμένη επιπολής
άποψη έναντι: α) επιστημονικών τεκμηρίων-δεδομένων, δημοσιευμένων, ή
υποβληθέντων για δημοσίευση, σε έγκριτα διεθνή περιοδικά, τα οποία
βεβαιώνουν την ασφάλεια από τη μετάδοση της Θείας κοινωνίας έναντι
λοιμώξεων  (πχ. https://stalagmaties.blogspot. Com /2020/04/blog-post_18.html)
και β) άλλων ειδικών διεθνούς εμβέλειας επιστημόνων, των οποίων φευ!
παραβλέπουν το κύρος και ελληνικά MME με συνοδό αδιανόητη, ή
παρεκκλίνουσα απουσία αντικειμενικής άποψης.
4. Οι πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε τη βαθειά αίσθηση της
εγκατάλειψης από την Ποιμαίνουσα Εκκλησία -εκτός ελαχίστων φωτεινών
εξαιρέσεων- και την άνευ όρων υποχώρησή της στα αντορθόδοξα κελεύσματα
της Πολιτείας. Περαιτέρω, φαίνεται ωσάν να εξέλιπε το διαχρονικό Ομολογιακό
και Μαρτυρικό φρόνημα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, το οποίο οφείλουν οι
Ποιμένες να διαφυλάττουν ως κόρην οφθαλμού! Φοβούμεθα για χειρότερα
επακόλουθα στον χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, εάν ακολουθηθή από την

4

Ποιμαίνουσα Εκκλησία η ίδια παθητική τακτική!», (http://aktines .blogspot
.com/2020/05/blog-post _20 .html).
β) Την μαρτυρία του καθηγητού της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ., κ.
Χατζητόλιου Απόστολου, και Διευθυντού της Α΄ Προπαιδευτικής Παθολογικής
Κλινικής του ΑΧΕΠΑ, Αντιπρόεδρου της Εταιρείας Παθολογίας Ελλάδος και
Αντιπρόεδρου της Επαγγελματικής Ένωσης Παθολόγων Ελλάδος. Ο εν λόγω
καθηγητής σε συνέντευξή του είπε μεταξύ άλλων τα εξής: «Και φτάνουμε τώρα
απ’ το κακό στο χειρότερο, να απαγορευθεί και η Μετάληψις. Η Θεία Κοινωνία
η οποία, το λέει και η λέξη, είναι επικοινωνία με το Θείον. Αλλά το Θείον είναι
ζωή! Ακούσαμε το Πάσχα, πως μας ελευθέρωσε από τον θάνατο ο Χριστός με
την Ανάστασή Του. Και εμείς απαγορεύσαμε την προσέλευση, για να μην γευθεί
την ζωή ο κόσμος, φοβούμενος τον θάνατο; Εμείς απαγορεύσαμε την Θεία
Κοινωνία, την Μετάληψη για να μην υπάρξει μετάδοση του ιού, με τι; Με το
Σώμα και Αίμα Χριστού; Αφού πιστεύουμε ότι μεταλαμβάνουμε Σώμα και Αίμα
Χριστού! Με το Σώμα και Αίμα Χριστού λοιπόν, είναι δυνατόν να μεταδοθούν
ασθένειες; Αυτό εξάλλου, ακόμη και τυπικά επιστημονικά να το πάρει κανείς δεν
έχει παρατηρηθεί! Επί χρόνια, δεν έχει υπάρξει περιστατικό μόλυνσης του
Ιερέως, ο οποίος παίρνει στο τέλος ο,τι υπολείπεται από το Άγιο Δισκοπότηρο!
Κι όμως, ενώ μεταλαμβάνουμε και λέμε ότι μεταλαμβάνουμε Σώμα και Αίμα
Χριστού «εις ίασιν ψυχής και σώματος», φθάσαμε να ανατρέπεται όλο αυτό, να
επιχειρείται η ανατροπή του με την ‘λογική’ της πιθανότητας μετάδοσης. Κι εγώ
λέω, ωραία, και δεν είχαμε κορωνοϊό, δεν υπάρχουν άλλες ασθένειες; Άρα, να
απαγορευθεί τελείως η Θεία Κοινωνία, διότι είναι επικίνδυνο να μεταδοθούν οι
άλλες ασθένειες. Γνωρίζει κανείς όταν πηγαίνει στην Εκκλησία, ποιός διπλανός
του μεταλαμβάνει και τι έχει αυτός από το ιατρικό του ιστορικό; Αν έχει
μεταδοτικό νόσημα; Το γνωρίζει; Εισήχθησαν καινά δαιμόνια τώρα εδώ. Δεν
είναι μόνο ότι απαγορεύθηκε, αλλά ο κόσμος οδηγείται σε μία σκέψη ανατροπής
της πραγματικότητας, αυτού που πράγματι είναι η Θεία Κοινωνία! Αυτό είναι
επιεικώς απαράδεκτο! Και βγάζω το ‘επιεικώς’, όσον αφορά τους Ιερείς και
τους Αρχιερείς! Γι’ αυτούς είναι απολύτως απαράδεκτο! Δεν υπήρχε κανένας
λόγος για την Θεία Κοινωνία να απαγορευθεί και θα έπρεπε να υπάρξει
αντίδραση στο θέμα αύτό!», (https://www.pentapostagma. gr/ ekklisia/ pney
matikaofelima/6938872_synentyxi-enos-lamproy-epistimonapoy-blepei-ta pra
gmata).
γ) Την μαρτυρία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Σεραφείμ, οποίος
σε συνέντευξή του στο MEGA, (6.5.2020), δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής: «Στο
πολύκροτο ζήτημα της Θείας Κοινωνίας, δεν υπάρχει καμία επιστημονική
τεκμηρίωση, ότι μέσα από τα άχραντα μυστήρια μπορεί να μεταδοθεί η λοιμική
ασθένεια. Είναι ύβρις και ρατσισμός για την Εκκλησία να διακοπεί η Θεία
Κοινωνία. Είναι απαράδεκτο, όσοι το ισχυρίζονται δεν έχουν εμπειρία του Θεού
και της χάριτός Του», (https://www. Vimaorthodoxias .gr/mitropoleis/peiraios-
serafeim-yvris-gia-tin-ekklisia-na-diakopei-i-theia-koinonia/).
Σημείο αντιλεγόμενο κατέστη η στάση της ΔΙΣ απέναντι στο διωγμό που
εξαπέλυσε η Πολιτεία εναντίον της Εκκλησίας. Κάποια πρόσωπα πρόβαλαν το

5

επιχείρημα, ότι η Εκκλησία δεν μπορούσε να πάρει πάνω της τις συνέπειες μιας
πρωτόγνωρης πανδημίας και να χρεωθεί θύματα της λοιμώδους νόσου. Όποτε
ορθώς έπραξε η Ιερά Σύνοδος. Ένα άλλο επιχείρημα που προβλήθηκε και που
συνηγορεί με το προηγούμενο είναι, ότι η Εκκλησία αναγκάστηκε να αποδεχθεί
την κυβερνητική απόφαση, για να αποφύγει συκοφαντικές κατηγορίες εις βάρος
της, ότι δήθεν έγινε αιτία διασποράς της νόσου. Ας προσπαθήσουμε, να
εξετάσουμε τα επιχειρήματα αυτά.
Η Εκκλησία στην δισχιλιόχρονη ιστορική πορεία της δέχθηκε μέχρι σήμερα
αμέτρητες συκοφαντικές κατηγορίες και θα συνεχίζει να δέχεται μέχρι συντελείας
των αιώνων. Όμως όλες αυτές οι συκοφαντίες κατέρρεαν η μία μετά την άλλη.
Τελικά αποκαλυπτόταν η αλήθεια και η Εκκλησία θριάμβευε απέναντι στους
συκοφάντες της πανηγυρικά. Ποτέ δεν σκέφθηκε η Εκκλησία, επί 20 αιώνες
μέχρι σήμερα, να αναστείλει, έστω και προσωρινά, το ποιμαντικό και αγιαστικό
της έργο από φόβο και δειλία, μήπως συκοφαντηθεί, από εκείνους που αείποτε
την συκοφαντούσαν, την συκοφαντούν και θα την συκοφαντούν. Πουθενά στην
Εκκλησιαστική Ιστορία δεν αναφέρεται τέτοια περίπτωση. Αν η Εκκλησία
σκεπτόταν έτσι, θα είχε προ πολλού χρεοκοπήσει πνευματικά, ζώντας συνεχώς και
μονίμως με τον φόβο και το άγχος της συκοφαντίας. Και τελικά, εξ’ αιτίας αυτού
του φόβου, θα συμβιβαζόταν και θα συμπορευόταν πάντοτε με τον κόσμο,
γινόμενη ένα με τον κόσμο. Πολλές φορές στην ιστορική της πορεία βρέθηκε στη
δίνη πανδημιών, τις οποίες όμως αντιμετώπιζε με τα αγιαστικά μέσα, που διέθετε.
Με αγιασμούς, παρακλήσεις, λιτανείες αγίων λειψάνων και θαυματουργών
εικόνων, με θαυμαστά πολλές φορές αποτελέσματα. Είναι υπερβέβαιο ότι και στην
παρούσα περίπτωση οι όποιες συκοφαντικές κατηγορίες θα είχαν διατυπωθεί, από
οπουδήποτε και αν αυτές προερχόταν, θα κατέρρεαν κάποια στιγμή σαν χάρτινος
πύργος. Θα αποδεικνυόταν για μια ακόμη φορά πανηγυρικά η εμπειρία της
Εκκλησίας, μια εμπειρία 2000 χρόνων, ότι η Θεία Κοινωνία δεν είναι δυνατόν να
διασπείρει μεταδοτικές ασθένειες. Και η Εκκλησία θα έβγαινε από όλη αυτή την
περιπέτεια ακόμη πιο δυνατή και ακόμη πιο αήττητη. Νικήτρια του κόσμου και
των σκοτεινών δυνάμεων.
Για να καταλάβουμε καλύτερα πόση πλάνη κρύβεται πίσω από το επιχείρημα
αυτό, (του φόβου της συκοφαντίας), ας κάνουμε μια υπόθεση. Μπορούμε να
φαντασθούμε τον απόστολο Παύλο να αναστέλλει το ιεραποστολικό του έργο, για
να αποφύγει τις συκοφαντίες των διωκτών του, των Ιουδαίων; Αν μελετήσουμε το
βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, θα διαπιστώσουμε ότι οι πρώτοι διώκτες και
οι πρώτοι συκοφάντες της Εκκλησίας ήταν οι Ιουδαίοι. Ο απόστολος Παύλος από
την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε το ιεραποστολικό του έργο και σε κάθε του βήμα
συνάντησε την λυσσώδη πολεμική, αλλά και πάμπολλες συκοφαντίες από τους
«απειθούντες Ιουδαίους», (Πραξ.14,2), όπως τους χαρακτηρίζει. Τον
κατηγόρησαν στις ρωμαϊκές αρχές, ότι εισάγει καινά δαιμόνια, ότι είναι ένας
λαοπλάνος, ένας επαναστάτης που αντιστρατεύεται τη ρωμαϊκή εξουσία, διότι
κηρύσσει έναν άλλο βασιλέα, τον Χριστό κλπ. Ο απόστολος ποτέ δεν φοβήθηκε τις
συκοφαντίες των Ιουδαίων, ούτε ποτέ υποχώρησε απέναντι στους διωγμούς, που
εξαπέλυσαν εναντίον του. Ούτε επίσης σκέφθηκε ποτέ, μήπως τους σκανδαλίσει,

6

κηρύσσοντας το ευαγγέλιο, επειδή, όπως μας πληροφορεί, το ευαγγελικό κήρυγμα
ήταν γι’ αυτούς σκάνδαλο: «Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, έλλησι δε μωρία», (Α΄
Κορ.1,23). Η Εκκλησία στην εποχή του αποστόλου είχε ως διώκτες και
συκοφάντες της τους Ιουδαίους. Σήμερα έχει την Πολιτεία. Ε, λοιπόν, όπως
ακριβώς ο απόστολος δεν λογάριασε τις συκοφαντίες των Ιουδαίων και δεν
ανέστειλε, ούτε για ένα λεπτό, το ιεραποστολικό του έργο, έτσι όφειλε να πράξει
και τώρα η διοικούσα Εκκλησία. Αυτή είναι η μαρτυρική και σταυρική πορεία
την οποία καλείται σήμερα να βαδίσει η διοικούσα Εκκλησία! Κάθε άλλη
δικαιολογία είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις».
Εσφαλμένος επίσης νομίζουμε ότι είναι και ο ισχυρισμός, που διατύπωσαν
κάποιοι, ακόμη και Επίσκοποι, ότι η στάση που τήρησε η ΔΙΣ απέναντι στην
Πολιτεία αποτελεί δήθεν μία «κένωση». Από όσα παραθέσαμε παρά πάνω είναι
ολοφάνερο ότι η περιδεής στάση της ΔΙΣ δεν αποτελεί «κένωση» αλλά άρνηση
της αποστολής της.
Πέραν αυτών: Ο διωγμός που εξαπέλυσε η Πολιτεία εναντίον της Εκκλησίας
είχε και το εξής οδυνηρό αποτέλεσμα. Να στερηθούν επί δύο μήνες, (από
16.3.2020 έως 17.5.2020), τα εκατομμύρια των πιστών της ελλαδικής Εκκλησίας
την αναγκαία και άκρως απαραίτητη για την πνευματική τους τροφοδοσία και
ζωή Θεία Κοινωνία και να καταδικαστούν σε πνευματική λιμοκτονία.
Ισχυρίστηκε η διοικούσα Εκκλησία ότι «δεν μπορούσε να πάρει πάνω της τις
συνέπειες μιας πρωτόγνωρης πανδημίας». Πολύ ωραία! Ερωτούμε: Τις συνέπειες
από την πνευματική λιμοκτονία ενός ολόκληρου λαού, ποίος θα τις πάρει επάνω
του; Ποιος θα απολογηθεί γι’ αυτή την τρομακτικών διαστάσεων πνευματική
ζημιά; Ο καθένας ας βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του. Στο σημείο αυτό
αξίζει να σημειώσουμε, ότι οι υποτιθέμενες «συνέπειες» είναι κατ’ ουσίαν
ανύπαρκτες. Εάν η Εκκλησία τηρούσε τα υγειονομικά μέτρα που τηρούνται στις
Υπεραγορές και τις Τράπεζες, δεν θα μπορούσε να κατηγορηθεί ούτε για ένα
κρούσμα. Τρανταχτό παράδειγμα οι βαλκανικές χώρες και η Γεωργία, όπου, ενώ
δεν κλείστηκαν οι ναοί, τα θύματα από τον ιό, ανάλογα με τον πληθυσμό της κάθε
χώρας, είναι πολύ λιγότερα απ’ ότι στην Ελλάδα!
Πέραν αυτών: Ακούμε και διαβάζουμε ένα καταιγισμό δηλώσεων, τόσο από την
ΔΙΣ, όσο και από Ιεράρχες, ότι «το ζήτημα της Θείας Ευχαριστίας είναι
αδιαπραγμάτευτο». Αλλά εδώ τίθεται το εξής καίριο ερώτημα: Ποια είναι η
πρακτική σημασία των δηλώσεων αυτών; Όντως «αδιαπραγμάτευτο» θα ήταν το
ζήτημα της Θείας Ευχαριστίας, μόνο στην περίπτωση εκείνη που η Διοικούσα
Εκκλησία είχε το σθένος, να προβάλει ισχυρή αντίσταση απέναντι στο διωγμό της
Πολιτείας και κατόπιν πολλών αγώνων κατόρθωνε τελικά να εξαναγκάσει την
Πολιτεία να υποχωρήσει και να δεχθεί την ελεύθερη μετάδοση της Θείας
Κοινωνίας στους πιστούς της, τηρουμένων των υγειονομικών μέτρων, που
τηρούνται στις Υπεραγορές και τις Τράπεζες. Τώρα όμως η τραγική
πραγματικότητα δείχνει το αντίθετο. Το δήθεν «αδιαπραγμάτευτο» της
Εκκλησίας ακυρώθηκε στην πράξη από την απαγόρευση της Πολιτείας! Ας μη
λησμονούμε τις διοικητικές και ποινικές διώξεις κατά κληρικών, οι οποίοι
τόλμησαν να κοινωνήσουν ελάχιστους πιστούς. Ο λαός του Θεού ήταν και

7

εξακολουθεί να είναι, τουλάχιστον μέχρι τις 17 Μαΐου ε. ε., αποδιωγμένος και
αποκομμένος από το Ιερό Μυστήριο και δεν μπορεί να κοινωνήσει.
Το δήθεν «αδιαπραγμάτευτο» της Εκκλησίας ελέγχεται ως λόγος κενός
περιεχομένου και από άλλη άποψη: Αν πραγματικά πίστευε σ’ αυτό το
«αδιαπραγμάτευτο» η ΔΙΣ, θα είχε προτείνει στην Πολιτεία διάφορες
εναλλακτικές λύσεις και συγκεκριμένους τρόπους μετάδοσης της Θείας
Κοινωνίας, χωρίς να παραβιάζονται τα υγειονομικά μέτρα. Για παράδειγμα εκτός
από την φροντίδα για την είσοδο ελεγχομένου αριθμού πιστών στους Ναούς, θα
μπορούσε να φροντίσει για την πραγματοποίηση δύο, ή και τριών ακόμη, Θείων
Λειτουργιών την ίδια ημέρα, αλλά σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, σε Ναούς
παρεκκλήσια, ή και σε υπαίθριους χώρους. Και όλα αυτά κατόπιν διαλόγου και με
τη σύμφωνη γνώμη της Πολιτείας. Και σε περίπτωση που η Πολιτεία δεν δεχόταν
κανένα διάλογο και καμία «διαπραγμάτευση», τότε η διοικούσα Εκκλησία θα
έπρεπε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αφ’ ενός μεν να επιβάλει επιτίμιο
ακοινωνησίας στους διώκτες και αφ’ ετέρου, με διάγγελμά της «Προς τον Λαό»,
να καταγγείλει δημοσίως στους πιστούς της, ότι Αυτή μεν έπραξε το καθήκον της
και έκανε, ό,τι μπορούσε, για να απαιτήσει και να κατοχυρώσει το
«αδιαπραγμάτευτο» της Θείας Κοινωνίας, αλλά η Πολιτεία δεν δέχθηκε καμία
«διαπραγμάτευση»!
Κλείνοντας, επισημαίνω με πολλή λύπη και οδύνη ψυχής αυτό που και πολλοί
άλλοι αδελφοί εν Χριστώ, κληρικοί και λαϊκοί, διαπιστώνουν, ότι σήμερα η τοπική
μας Εκκλησία έχει, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ανάγκη από αληθινούς
εκκλησιαστικούς ηγέτες, από αληθινούς Επισκόπους, θαρραλέους και αγωνιστές,
μιμητές των αγίων Πατέρων. Ας προσευχηθούμε θερμά, να μας χαρίσει ο Θεός μια
τέτοια πολύτιμη πνευματική δωρεά, αν και δεν την αξίζουμε, εξ’ αιτίας των
αμαρτιών μας.

Δευτέρα 4 Μαΐου 2020


ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Εισερχόμενα
x

Πατηρ Παύλος

Συνημμένα4:16 μ.μ. (πριν από 2 ώρες)
προς εγώdl.askari@hotmail.com


                                    Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Εν όψει των νέων δεδομένων που προέκυψαν στη λειτουργία των Ιερών Ναών,
λόγω της επελάσεως της πανδημίας του κορωνοϊού στην πατρίδα μας και επί τη
βάσει σχετικής Εγκυκλίου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος,
ανακοινώνουμε στους αγαπητούς ενορίτες μας τα κατωτέρω:
Α) Από τις 4.5.2020 έως τις 16.5.2020 ο Ιερός Ναός μας λειτουργεί σύμφωνα με
όσα ήδη ισχύουν σχετικά με την τέλεση των ιερών ακολουθιών και Θείων
Λειτουργιών «κεκλεισμένων των θυρών». Επί πλέον στο χρονικό αυτό διάστημα
επιτρέπεται η προσέλευση των πιστών για κατ’ ιδίαν προσευχή. Ο συνολικός
αριθμός των εντός των χώρων λατρείας παρευρισκομένων καθορίζεται
σύμφωνα με την αναλογία του ενός (1) ατόμου ανά 10 τ.μ επιφανείας και με
ελάχιστη απόσταση ενός και ημίσεος (1,5) μέτρου μεταξύ τους. Το ωράριο
λειτουργίας του Ναού για κατ’ ιδίαν προσευχή είναι αυτό που ισχύει για την
θερινή περίοδο: 7 π.μ. έως 12 μ. το πρωΐ και 5 μ.μ. έως 7 μ.μ. το απόγευμα.
Β) Από την Κυριακή 17 Μαΐου 2020 θα τελούνται οι Ιερές ακολουθίες και Θείες
Λειτουργίες με την συμμετοχή και πιστών, των οποίων ο αριθμός θα είναι
ελεγχόμενος. Ο συνολικός αριθμός των εντός των χώρων λατρείας
παρευρισκομένων καθορίζεται σύμφωνα με την αναλογία του ενός (1) ατόμου
ανά 10 τ.μ επιφανείας και με ελάχιστη απόσταση ενός και ημίσεος (1,5) μέτρου
μεταξύ τους. Το ωράριο τελέσεως του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας της
Κυριακής είναι το ήδη ισχύον: 7 π.μ. έως 10,30 π.μ. το πρωΐ. Το ωράριο
τελέσεως του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας άλλων ημερών της Εβδομάδος
που προβλέπονται σύμφωνα με το πρόγραμμα είναι το ήδη ισχύον: 7 π.μ. έως
9,30 π.μ. το πρωΐ. Το ωράριο λειτουργίας του Ναού είναι αυτό που ισχύει για
την θερινή περίοδο: 7 π.μ. έως 12 μ. το πρωΐ και 5 μ.μ. έως 7 μ.μ. το απόγευμα.
Γ) Η προσέλευση των ενοριτών στον ιερό Ναό γίνεται κάτω από όρους, δηλαδή
με την τήρηση των κανόνων υγιεινής, που ορίζει η πολιτεία. Συγκεκριμένα:
- Οι ενορίτες εισέρχονται στον Ναό από την δυτική κεντρική είσοδο και τηρούν
την απαραίτητη και υποχρεωτική για όλους διαδικασία απολυμάνσεως των
χεριών με αντισηπτικά, τα οποία είναι τοποθετημένα σε τραπεζάκι αριστερά της
εισόδου.
- Παραλαμβάνουν το κερί από το παγκάρι, το ανάβουν στον γνωστό χώρο και
στη συνέχεια κάθονται στην καρέκλα που θα τους υποδείξουν οι επίτροποι, που
είναι εντεταλμένοι για την τήρηση της τάξεως. Δεν επιτρέπεται η μετακίνηση
των ενοριτών από καρέκλα σε καρέκλα, ούτε η μετακίνηση των καρεκλών, οι
οποίες είναι τοποθετημένες σε απόσταση μεταξύ τους, (μπρος - πίσω – δεξιά -
αριστερά) σε απόσταση 1,5 μέτρων.
- Σε περίπτωση που όλες οι καρέκλες είναι κατειλημμένες, δεν επιτρέπεται η
προσέλευση επί πλέον ενοριτών για την αποφυγή συνωστισμού. Οι ενορίτες
παραμένουν εκτός Ναού, μέχρις ότου κάποιος ενορίτης αποχωρήσει από τον
Ναό, όποτε μπορεί να τον αναπληρώσει κάποιος, που περιμένει εκτός του Ναού.
Παρακαλούμε θερμώς για την υπακοή όλων στις υποδείξεις των επιτρόπων.
- Όσοι θα κοινωνήσουν προσέρχονται ο ένας πίσω από τον άλλον σε απόσταση
μεταξύ τους δύο μέτρων.
- Μετά την απόλυση οι ενορίτες αποχωρούν από τον Ναό από την νότια πύλη
του Ναού, αφού προηγουμένως απολυμάνουν τα χέρια τους με αντισηπτικό, που
βρίσκεται σε τραπεζάκι παραπλεύρως της πύλης.

Πατηρ Παύλος

Συνημμένα4:11 μ.μ. (πριν από 2 ώρες)
προς george.wilerΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣΙερεύςΣΥΝΑΞΙΣΠεριοδικόEfenpresstriklopodiaAndreasdaskalosMonkSerafimpreotvtsigkoskonstantinosauthorimkmhtropolhΜητρόποληπ.Νικόδημοςp.VasiliosinfomixhoulΙΕΡΑcontactpanhouaverophΣάλπισμαinfonewsimkythironaugmyrouLabrosNickthriskeftikainfoPANCYPRIANdespotatoneapetropoulosinfoimag.gorgΑΝΔΡΕΑΣganagnoiakritisΤΡΕΛΟ-contactPetergram.imkawΠαναγιώτηςakhs1914gmanolisΤάσοςεγώΚαθεδρικόςtselengmitropoliimkachrisgefsiI.M.PΜΗΤΡΟΠΟΛΗΕΣΤΙΑinfoinfoinfoΕπιτροπήimaaorthotypLeonidasΑΚΤΙΝΑtasthyrasAmethystpanagiotis_karanikas
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 4η Μαΐου 2020

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΘΕΡΜΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑ ΚΑΤΩ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 4η Μαΐου 2020
ΕΝΑΣ ΑΘΕΟΣ ΧΩΡΙΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ
Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές σε ανακοινώσεις μας στην αθεΐα,
αποδεικνύοντας ότι δεν πρόκειται απλά για σύστημα ιδεολογικών και φιλοσοφικών
πεποιθήσεων, αλλά για δυναμική έκφραση πολεμικής εναντίον όσων πιστεύουν
στο Θεό και έχουν μεταφυσικές ανησυχίες. Πρόκειται αναμφίβολα για μια
δαιμονική κατάσταση, πίσω από την οποία κρύβεται ο προαιώνιος εχθρός του
Θεού και του ανθρώπου, ο διάβολος.
Πρέπει να αναφέρουμε, ότι υπάρχουν πολλά είδη αθεϊσμού, όπως ο Συνειδητός
- Ασυνείδητος Αθεϊσμός, ο Θετικός – Αρνητικός αθεϊσμός, ο Νέος Αθεϊσμός,
κλπ. Ανάμεσα στις μορφές αυτές υπάρχουν σημαντικές διαφορές όσον αφορά την
έκφραση άρνησης της υπάρξεως του Θεού. Ενώ οι δύο πρώτες αναφερόμενες
μορφές αθεΐας περιορίζονται σε ένα σύνολο ατομικών πεποιθήσεων άρνησης του
υπερβατικού και αποδοχής ως μοναδικής πραγματικότητας του αισθητού κόσμου,
αδιαφορώντας για τη διάδοσή τους, η τρίτη μορφή, ο Νέος Αθεϊσμός, δεν αρκείται
στις ατομικές πεποιθήσεις, αλλά καλλιεργεί μια μαχητική και εχθρική στάση
απέναντι σε όσους δεν τις ασπάζονται, η οποία υπερβαίνει κατά πολύ τον
θρησκευτικό φανατισμό.
Αυτή η μορφή είναι σχετικά νέο φαινόμενο, δημιούργημα του λεγομένου
«Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού». Η εμφάνισή του υπήρξε αποτέλεσμα
συγκεκριμένων ιστορικών συγκυριών. Ήταν ένα κίνημα που είχε σαν πρωταρχικό
στόχο να επιφέρει καίριο πλήγμα στη χριστιανική πίστη, έτσι όπως αυτή
εμφανιζόταν μέσα στους κόλπους του χρεωκοπημένου και με δεκάδες κακοδοξίες
αλλοτριωμένου Παπισμού. Στόχευε να απελευθερώσει τον ευρωπαίο άνθρωπο από
τις αθλιότητες, την υποκρισία και τις αυθαιρεσίες του πλήρως εκκοσμικευμένου
παπικού «ιερατείου», από τις κτηνωδίες και τις βαρβαρότητες των σταυροφοριών,
από τις μαζικές δολοφονίες των «αιρετικών» και «απολίτιστων ειδωλολατρών»
εκ μέρους των αδίστακτων ιεροεξεταστών της περιβόητης ιεράς Εξετάσεως και
τέλος από τον εκφυλισμό και τον κατακερματισμό της Μεταρρύθμισης. Ο
«Διαφωτισμός» ήταν, για να χρησιμοποιήσουμε ιατρικούς όρους, το «πύον» που
χύθηκε στους λαούς της Ευρώπης, όταν «έσπασε το κακό σπυρί» του παπικού
Μεσαίωνα και ο περίφημος «Ουμανισμός» δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η «γάζα»
που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται, για να καθαρίσει αυτό το «πύον», που
είχε μολύνει αθεράπευτα και επικίνδυνα τις ευρωπαϊκές και σύγχρονες κοινωνίες.
Όλη αυτή η διαφθορά, όπως ήταν φυσικό, είχε ως συνέπεια την πολεμική των
θεωρητικών του «Διαφωτισμού» και τις διώξεις καθώς και τα εγκλήματα εναντίον
του παπικού κλήρου από τους πρωτοπόρους της Γαλλικής Επανάστασης. Αυτού
του είδους η πολεμική και το μίσος για κάθε τι το χριστιανικό συνεχίστηκε κατόπιν
στα μετέπειτα κοινωνιολογικά – φιλοσοφικά και πολιτικά συστήματα του
Μαρξισμού και Ναζισμού και επεκτάθηκε, ως μη όφειλε, και στην αγιότατη

2

Ορθοδοξία μας, που δεν είχε καμιά σχέση με τις αθλιότητες και βαρβαρότητες του
Παπισμού.
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα
στην εφημερίδα «Καθημερινή», (19-1-2020), ανήμερα του Πάσχα, του κ. Νίκου
Μαραντζίδη, καθηγητή της Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο
Μακεδονίας, με θέμα: «Η πίστη των άλλων». Από τη μελέτη του άρθρου
διαπιστώσαμε, ότι πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική θεώρηση και περί
αθεϊσμού τοποθέτηση. Με βάση τα γραφόμενά του μπορούμε να πούμε, ότι ο
άνθρωπος αυτός δεν ανήκει στον μαχητικό και φανατικό Νέο Αθεϊσμό, αλλά σε
κάποια μορφή φιλοσοφικού αθεϊσμού, απαλλαγμένη από δογματισμούς και
φανατισμούς. Μας εξέπληξε θετικά η ευγένεια του αρθρογράφου και η απουσία
πολεμικής εναντίον όσων δεν ασπάζονται τις απόψεις του και ιδιαίτερα όσων
πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού και έχουν μεταφυσικές ανησυχίες.
Ο αρθρογράφος κατ’ αρχήν επισημαίνει ότι δεν είναι αγνωστικιστής,
σχετικιστής, ούτε κάτι άλλο σχετικό, αλλά «απλώς άθεος» χωρίς καμιά
«μεταφυσική ανησυχία, τόσο ορατή τουλάχιστον, που την (έχει) αντιληφθεί».
Και συνεχίζει: «Αντιμετωπίζω την ιδέα του θανάτου με λύπη μεν, με ρεαλισμό
δε. Κατά κάποιον τρόπο έχω συμβιβαστεί με τη θνητότητά μου. Δεν είναι
παρηγοριά αυτό, είναι διαπίστωση». Με βάση αυτές τις προσωπικές
«εξομολογήσεις» του μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι η άρνηση του Θεού και
κάθε μεταφυσικής ανησυχίας, δεν μπορεί να είναι βίωμα γι’ αυτόν, αλλά
σύμπτωμα, που δεν αγγίζει το βάθος της ψυχής του και επομένως είναι μια
κατάσταση, η οποία μπορεί να αλλάξει. Δεν απορρίπτει, a priori, τις μεταφυσικές
ανησυχίες, αλλά προσπαθεί να τις αντιμετωπίσει «με ρεαλισμό» και να
«συμβιβαστεί με τη θνητότητά» του, πράγμα που σημαίνει ότι αφήνει ανοικτή την
πόρτα για μια μελλοντική κατανόηση του μεταφυσικού. Η ιδέα του θανάτου δεν
τον αφήνει αδιάφορο, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται οι φανατικοί άθεοι του Νέου
Αθεϊσμού, οι οποίοι κομπάζουν ότι με τον ψυχρό ορθολογισμό και ρεαλιασμό,
«νικούν το φόβο του θανάτου», αλλά τον λυπεί και τον προβληματίζει.
Γενικότερα μπορούμε να πούμε ότι ο προβληματισμός για τη θνητότητα και το
θάνατο, σε πολλούς ανθρώπους συντρίβει την αλαζονεία και τους προσγειώνει
στην πραγματικότητα, στην σχετικότητα. Η αντιμετώπιση της ιδέας του θανάτου
και το ίδιο το γεγονός του θανάτου είναι δύο πολύ θετικά στοιχεία, που μπορούν
να αποτελέσουν μια στερεά βάση, πάνω στην οποία μπορεί να διαλεχτεί κάποιος
με ένα άθεο και να οικοδομήσει ένα σωτήριο διάλογο μαζί του, περί της
χριστιανικής πίστεως στο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος
νίκησε τον θάνατο, όχι μόνο για τον Εαυτό του, αλλά και για όποιον πιστεύει σ’
Αυτόν. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι η μνήμη του θανάτου είναι ύψιστη
χριστιανική αρετή, η οποία κρατά τον άνθρωπο σε συνεχή εγρήγορση και
μετάνοια.
Στη συνέχεια κάνει μια προσωπική αναδρομή στον κόσμο των ιδεολογικών
συγκρούσεων της νεανικής του ηλικίας. Γράφει: «Πέρασα τα παιδικά, εφηβικά
και νεανικά μου χρόνια καταναλώνοντας την κληρονομιά της εξεγερμένης
Γαλλίας του ’68 και βιώνοντας τα πάθη της ανήσυχης ελληνικής
Μεταπολίτευσης. Νέος πίστευα, αφελώς και εσφαλμένα, πως άβυσσος χωρίζει

3

τον κόσμο του Διαφωτισμού από τον κόσμο των θρησκειών. Είτε είσαι από εδώ,
είτε είσαι από εκεί, νόμιζα. Ζούσα μέσα στην ψευδαίσθηση πως αρκεί να
δηλώσεις ότι δεν υπάρχει Θεός για να απαλλαγείς από την κόλαση: τις χίμαιρες,
τις προφητείες, τους μεσσίες και τις εκκλησίες τους». Από τα παρά πάνω
μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι ο αρθρογράφος έψαχνε απεγνωσμένα,
ψηλαφώντας μέσα σ’ ένα πυκνό πνευματικό σκοτάδι, αλλά με καλή διάθεση, να
βρει την αλήθεια. Στην αρχή απέρριψε την χριστιανική πίστη του χρεοκοπημένου
και πλήρως αλλοτριωμένου Παπισμού και Προτεσταντισμού, με την ελπίδα ότι θα
συναντήσει την αλήθεια στον «Διαφωτισμό». Σύντομα όμως, όπως ο ίδιος
ομολογεί, απογοητεύτηκε, διότι όπως γράφει παρακάτω, διαπίστωσε ότι βούλιαξε,
«σε έναν διανοητικό ολοκληρωτισμό όχι γιατί μου το επέβαλε κανείς, ούτε
βέβαια η ‘εκκλησία’ στην οποία ανήκα, αλλά γιατί απλώς εμφορούμουν από την
τυφλή πίστη πως είχα ανακαλύψει την ‘Αλήθεια’ και μέσω αυτής νόμιζα πως
διέθετα την ικανότητα να αλλάξω τον κόσμο. Τελικά βασικά άλλαζα εγώ, και
μάλλον προς το χειρότερο»! Δεν άργησε να διαπιστώσει ότι και στον
«Διαφωτισμό» επικρατούσε ένα πυκνό πνευματικό σκοτάδι. Γι’ αυτό και τελικά
απέρριψε την «μεταφυσική» του, τους «μεσσίες», τις «εκκλησίες» και τους
«προφήτες» του, οι οποίοι ορθώθηκαν στη θέση των ψευδοπροφητειών και
ψευδοεκκλησιών της Ευρώπης, για να «σώσουν» δήθεν τον ευρωπαίο άνθρωπο και
να τον οδηγήσουν στη «γη της επαγγελίας», δηλαδή στον «παράδεισο» χωρίς
Θεό, όπως κόμπαζαν οι φανατικοί αθεϊστές του «Διαφωτισμού». Περιπλανώμενος
από σκοτάδι σε σκοτάδι και από πλάνη σε πλάνη έφτασε κάποια στιγμή στο σημείο
να κατανοήσει, αυτό που δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν οι φανατικοί άθεοι, ότι
δηλαδή, τόσον ο «Διαφωτισμός», όσο και οι θρησκείες του κόσμου, δεν είναι
τίποτε άλλο παρά δύο όψεις του αυτού νομίσματος, πτωτικά σχήματα του
παρόντος κόσμου, ανθρώπινα κατασκευάσματα. Πολύ σωστά επίσης διαπίστωσε,
ότι με το να αρνηθεί κανείς τον Θεό, δεν σημαίνει ότι Αυτός έπαυσε να υπάρχει. Ο
Θεός υπάρχει, έστω και αν εμείς τον αρνούμαστε, όπως ακριβώς υπάρχει και ο
ήλιος, έστω και αν εμείς κλείνουμε τα μάτια και δεν θέλουμε να τον δούμε.
Άλλωστε, όλη η κτιστή δημιουργία, με τους απειράριθμους γαλαξίες, διαλαλεί την
ύπαρξη, την πανσοφία και την αγάπη Του, σύμφωνα με τον λόγο του ψαλμωδού:
«Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το
στερέωμα», (Ψαλμ.18,2). Αποκαλύπτεται, επίσης σε όσους με ευθύτητα και
ειλικρίνεια αναζητούν την αλήθεια.
Παρακάτω προσθέτει: «Μαγεύτηκα και με τα χρόνια ξεμαγεύτηκα. Όχι από τις
ιδέες· αυτές συνεχίζουν να με συναρπάζουν, αλλά από την αλαζονική πίστη σε
αυτές και τις εκκλησίες τους». Εδώ ως «εκκλησίες» χαρακτηρίζει προφανώς τα
ιδεολογικά κλαμπ του «Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού», τα οποία, όπως γράφει στη
συνέχεια, «αλλάζουν απλά ετικέτες»: «Γιατί το νόημα, υποθέτω, δεν βρίσκεται
στο να περιφέρεις αδιάκοπα την αδιαλλαξία σου, αλλάζοντάς της απλώς
ετικέτες: χθες φανατικός κομμουνιστής, σήμερα φανατικός νεοσυντηρητικός,
αύριο ποιος ξέρει τι φανατικός»! Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο
«Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός» έχει εκφραστεί και εμφανιστεί μέχρι τώρα με πολλές
ετικέτες, (Μαρξισμός, Ναζισμός, Μηδενισμός, Καπιταλισμός, Νεωτερικότητα,
Φιλελευθερισμός, Νεοφιλελευθερισμός, Μετανεωτερικότητα, κλπ), πίσω από τις

4

οποίες κρύβεται το ίδιο πρόσωπο, ο αλαζονικός και απάνθρωπος «ανθρωπισμός»
του «Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού», ο οποίος συνιστά την κόλαση του σύγχρονου
κόσμου.
Στη συνέχεια εξομολογείται τα βαθύτερα βιώματα της ψυχής του και
αποκαλύπτει τις τραγικές εμπειρίες που έζησε, περιπλανώμενος από σκοτάδι σε
σκοτάδι και από πλάνη σε πλάνη, που ήταν εμπειρίες κολάσεως. Ήταν, όπως
γράφει, μια συνεχής περιπλάνηση «από το ένα δωμάτιο της κόλασης στο άλλο».
«Αρνούμενος να αποδεχθείς και να ανεχθείς ‘το Άλλο’, κουνώντας συνεχώς το
δάχτυλο σε εκείνους που μπορεί να είναι σήμερα, αυτό που ήσουν εσύ χθες, ή
που θα είσαι αύριο, είναι σαν να περιφέρεσαι αέναα από το ένα δωμάτιο της
κόλασης στο άλλο, φρονώντας πως η κόλαση είναι αλλού, ενώ κατοικείς μέσα
της· είναι μέσα σου». Πράγματι, τι νόημα έχει «να κουνάμε το δάχτυλο» στους
άλλους, ελέγχοντάς τους, διότι ακολουθούν κάποια αθεϊστική ιδεολογική
παράταξη, καθ’ όν χρόνον εμείς οι ίδιοι περιφερόμαστε «από το ένα δωμάτιο της
κολάσεως στο άλλο», όταν, μ’ άλλα λόγια, βρισκόμαστε σε μια αξιοθρήνητη
κατάσταση; Δεν είναι παραλογισμός να κρίνεις και να καταδικάζεις την κόλαση
του άλλου, όταν εσύ βρίσκεσαι σε μια χειρότερη κόλαση; Ασφαλώς ναι! Τι
χρειάζεται λοιπόν να γίνει στην προκειμένη περίπτωση; Αυτό που γράφει
παρακάτω: «Το ζήτημα όμως είναι να επιστρέψεις από την κόλαση». Εκείνο που
χρειάζεται είναι να λυτρωθούμε, πρώτα εμείς, από τα πάμπολλα «δωμάτια των
κολάσεων» της αθεΐας, που έχουν διαφορετικές ετικέτες το καθ’ ένα από αυτά, για
να μπορέσουμε στη συνέχεια να βοηθήσουμε και τον «άλλο», τον οποίο όχι μόνο
δεν πρέπει να κρίνουμε, ούτε να ελέγχουμε, επειδή βρίσκεται σε κάποιο από αυτά
τα «δωμάτια», αλλά μάλλον να τον συμπαθούμε και να πονούμε γι’ αυτόν και να
κάνουμε, ό, τι μπορούμε, για να τον βγάλουμε από την κόλαση που βιώνει. Αυτή
την σωτήρια «επιστροφή» προς τον Χριστό και την Εκκλησία Του ευχόμαστε από
καρδίας στον, κατά τα άλλα, συμπαθέστατο και αξιαγάπητο αδελφό μας κ. Νίκο
Μαραντζίδη.
Αξίζει να σημειωθεί ακόμα ο σεβασμός που δείχνει απέναντι στην πίστη του
«άλλου». Ο «άλλος» δεν είναι απαξία, αλλά η εικόνα του Θεού και στο πρόσωπό
του πρέπει να βλέπουμε τον ίδιο τον Χριστό: «Είδες τον άδελφόν σου; Είδες
Κύριον τον Θεόν σου». Το κάθε ανθρώπινο πρόσωπο, όσο αμαρτωλό και
εξαχρειωμένο και αν είναι, δεν παύει ποτέ να είναι εικόνα του Θεού. Ο
συγγραφέας, χωρίς ίσως να το αντιλαμβάνεται, ανασύρει συνειδητά – ασυνείδητα
από την ψυχή του κατάλοιπα της παιδικής του εμπειρίας, ξεθωριασμένες
χριστιανικές αλήθειες, οι οποίες του υπενθυμίζουν ότι οι πραγματικοί πιστοί
αποτελούν ξεχωριστές ανθρώπινες οντότητες στην κοινωνία, ότι είναι το «άλας
της γης» και «πόλεις πάνω όρους κείμενες». Διαφοροποιείται, ο κ. Καθηγητής, με
τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, από τους αθεϊστές όλων των χρωμάτων, οι
οποίοι, στο διάβα της ιστορίας, αιματοκύλισαν αμέτρητους πιστούς, θεωρώντας
ως «έγκλημα κατά της προόδου και της κοινωνίας» την πίστη τους στο Θεό!
Στη συνέχεια αναφέρεται στα αισθήματα που νοιώθει για τους ανθρώπους που
θρησκεύουν, κάτι πρωτόγνωρο για άθεο: «Αν και αντιμετωπίζω με επιφύλαξη και
καχυποψία την πίστη, την κάθε μορφής πίστη, και την εκκλησία, την κάθε
μορφής εκκλησία, οι πιστοί όλων των δογμάτων, και των μεταφυσικών και των

5

κοσμικών, πολλές φορές συμβαίνει να με συγκινούν. Αισθάνομαι πως, από
ψυχολογικής, κοινωνικής και ηθικής απόψεως, οι πιστοί αποτελούν το πιο
αξιοπρόσεκτο διαχρονικά φαινόμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η
αφοσίωσή τους με αγγίζει βαθιά. Η ικανότητά τους άλλοτε για το καλύτερο και
άλλοτε, δυστυχώς, για το χειρότερο είναι κάτι οπωσδήποτε ασύνηθες. Όποιος
έχει συναντήσει ιεραποστόλους στα πιο απίθανα και συχνά αβίωτα μέρη του
κόσμου, μπορεί να το καταλάβει εύκολα. Όποιος έχει επισκεφθεί φυλακές,
εξορίες ή τόπους εκτελέσεων κομμουνιστών, επίσης»! Εδώ δείχνει, ότι, επί του
παρόντος τουλάχιστον, τηρεί μια επιφυλακτική στάση (σαν ένας ουδέτερος
παρατηρητής), απέναντι σ’ όλες τις πίστεις «όλων των δογμάτων, και των
μεταφυσικών και των κοσμικών». Παρ’ όλα αυτά «οι πιστοί όλων των
δογμάτων», φαίνεται να τον συγκινούν, διότι θεωρεί ότι «αποτελούν το πιο
αξιοπρόσεκτο διαχρονικά φαινόμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας». Εκείνο
δε που τον συγκινεί περισσότερο, είναι το έργο των ιεραποστόλων «στα πιο
απίθανα και συχνά αβίωτα μέρη του κόσμου», εννοώντας προφανώς την
αυτοθυσία τους και την αγάπη τους προς τον συνάνθρωπο. Πολύ θετικό αυτό.
Εκείνο που χρειάζεται τώρα, είναι να ψάξει να ανακαλύψει από που αντλούν αυτοί
το θάρρος, την αυτοθυσία και την αγάπη για να μεταδώσουν το ευαγγέλιο «στα
πιο απίθανα και συχνά αβίωτα μέρη του κόσμου». Ασφαλώς, από τον πρώτο
Ιεραπόστολο της σωτηρίας μας, το Χριστό! Τον συγκλονίζει επίσης η καρτερία και
η υπομονή των χριστιανών στις «φυλακές, εξορίες ή τόπους εκτελέσεων
κομμουνιστών». Τώρα χρειάζεται, να ψάξει να βρει, από που αντλούν αυτοί την
καρτερία και την υπομονή, υποφέροντας στα φρικτά προαναφερόμενα μέρη.
Ασφαλώς από τον πρώτο Μάρτυρα της Πίστεώς μας, τον Κύριό μας Ιησού
Χριστό, ο οποίος υπέμεινε για χάρη της σωτηρίας μας, ύβρεις, κολαφισμούς,
μαστιγώσεις και εμπτυσμούς και κύρια τον επονείδιστο σταυρικό θάνατο.
Και καταλήγει με τα εξής αξιοπρόσεκτα: «Ποιος ξέρει. Είμαι άθεος, αλλά
υπήρξα με τον τρόπο μου πιστός, και ίσως από μιαν άποψη να παραμένω.
Συνεχίζουν να με συγκινούν οι άνθρωποι της πίστης και σέβομαι τα αισθήματά
τους, ειδικά κάτι τέτοιες μέρες. Καλή Ανάσταση σε όλους τους χριστιανούς,
εύχομαι, ιδιαίτερα σε αυτούς που την προσμένουν και τη χρειάζονται»! Δεν θα
ήταν καθόλου υπερβολή, να χαρακτηρίσουμε τον Καθηγητή κ. Νίκο Μαραντζίδη,
ως μια σπάνια εξαίρεση στην αθεϊστική αρθρογραφία και γραμματεία. Θα
τολμούσαμε να πούμε, πως δεν είναι άθεος, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος
αυτοπροσδιορίζεται έτσι, αλλά ένας άνθρωπος ο οποίος, για λόγους που δεν
μπορούμε να προσδιορίσουμε, σχοινοβατεί μεταξύ απιστίας και πίστης. Ένας
άνθρωπος δεκτικός του προβληματισμού και του διαλόγου, ο οποίος ψάχνει να
βρει την αλήθεια, παρά το γεγονός ότι φαίνεται να έχει αποβάλλει κάθε διάθεση
επιβολής της «αλήθειας». Τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των αθέων
λοιδορεί την πίστη μας στο Πρόσωπο του Λυτρωτή μας Χριστού και σαρκάζει την
λαμπροφόρο Ανάστασή Του, ο Καθηγητής κ. Νίκος Μαραντζίδης εύχεται σε
όλους «Καλή Ανάσταση» και ιδιαίτερα σε όλους όσους την προσμένουμε και την
χρειαζόμαστε! Με το χαρακτηρισμό «σε όλους», εύχεται προφανώς και στον εαυτό
του «Καλή Ανάσταση», γιατί σίγουρα και γι’ αυτόν είναι χρήσιμη και την

6

περιμένει, διότι δεν θα είχε κανένα νόημα, να δημοσιεύσει το άρθρο του την ημέρα
του Πάσχα!
Κλείνοντας ευχόμαστε από καρδιάς τον καθηγητή κ. Νίκο Μαραντζίδη, να βρει
την αλήθεια, που ψάχνει, η οποία δεν είναι άλλη από την ένσαρκη Αλήθεια, (με
κεφαλαίο Α), το Χριστό. Οι οδυνηρές περιπλανήσεις του στις ποικίλες μορφές της
αθεΐας, αποτελούν προφανώς, γι’ αυτόν, μια πολύτιμη εμπειρία, η οποία μπορεί να
τον βοηθήσει να κάνει ένα βήμα πιο πέρα. Να αναζητήσει την Αλήθεια – Χριστό,
μέσα από τους αληθινούς προφήτες, που μιλούν γι’ Αυτόν, μέσα από τα βιβλικά
κείμενα, που περιγράφουν το απολυτρωτικό Του έργο και την Ανάστασή Του,
μέσα στην ιστορία και μέσα στην μία και μόνη αυθεντική Εκκλησία Του, την
Ορθοδοξία. Δεν χρειάζεται να ψάξει πολύ, για να την βρει. Αρκεί να «επιστρέψει»
στη μάνα που τον γέννησε πνευματικά, στην αγία Ορθόδοξη Εκκλησία, μέσα στην
οποία βαπτίστηκε, όταν ήταν νήπιο. Χριστός Ανέστη κ. Καθηγητά!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών