ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 27η Μαρτίου 2023

ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΠΡΟΩΘΕΙ ΑΚΑΘΕΚΤΟ ΤΗΝ ΟΥΝΙΑ!

Ο Παπισμός, όπως έχουμε αποδείξει επανειλημμένως, όχι μόνο δεν είναι

Εκκλησία, όπως την θέλουν οι θιασώτες του Οικουμενισμού, αλλά έχει

καταντήσει μια δόλια εγκληματική οργάνωση, σύμφωνα με πάμπολλα, αδιάσειστα

στοιχεία από την χιλιόχρονη ιστορική του πορεία. Τα παπικά χέρια είναι

αιματοβαμμένα με το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων, των οποίων το «έγκλημα»

ήταν η άρνησή τους να υποταχθούν στην εξουσία των φράγκων ηγεμόνων

«παπών»!

Μια από τις πλέον φρικτές και δόλιες πρακτικές του Παπισμού είναι και η

σατανική Ουνία, την οποία δίκαια κάποιοι αποκαλούν ως «πέμπτη φάλαγγα» και

ως «δούρειο ίππο» του Παπισμού. Η Ουνία, άγνωστη στην προ του σχίσματος

εποχή, όπου υπήρχε ενότης στην πίστη, στην λατρεία και στην διοίκηση μεταξύ

Ανατολής και Δύσεως, επιτρεπομένων μόνον ορισμένων παραλλαγών στις τοπικές

παραδόσεις, μη θιγόντων τα δόγματα της πίστεως, κάνει τη εμφάνισή της κατά

τον 13 ον αιώνα στη «Σύνοδο» του Λατερανού το 1215 και στη Βούλα του «Πάπα»

Ιννοκέντιου του Δ'. Ο Παπισμός, μετά τη απόσχισή του από τον κορμό της

Καθολικής Ορθόδοξου Εκκλησίας το 1054, επεδίωξε κατ’ αρχήν, μέσω των

Σταυροφοριών, να κυριαρχήσει και να επιβληθεί εκκλησιαστικά στην Ορθόδοξη

Ανατολή με την μέθοδο του βιαίου εκλατινισμού, χωρίς όμως ουσιαστικά

αποτελέσματα. Τότε επενόησε και εφήρμοσε το εκκλησιολογικό σχήμα της

Ουνίας, που αποτελεί την πλέον δόλια και πονηρή μέθοδο προσηλυτισμού των

Ορθοδόξων. Προκειμένου να παραπλανήσουν τους Ορθόδοξους, οι ουνίτες

«κληρικοί» λαμβάνουν Ορθόδοξη εμφάνιση, φορώντας ράσα και άμφια,

πανομοιότυπα με αυτά των Ορθοδόξων. Χτίζουν ναούς βυζαντινού ρυθμού, τους

αγιογραφούν με εικόνες αυστηρής βυζαντινής τεχνοτροπίας, ενώ έχουν εξοβελίσει

τα αγάλματα, τα οποία θυμίζουν παπικούς ναούς. Χρησιμοποιούν ιερά σκεύη

Ορθόδοξα, ακολουθούν με ακρίβεια το Ορθόδοξο λειτουργικό τυπικό και

εορτάζουν τις εορτές των Ορθοδόξων μαζί μ’ αυτούς. Η μόνη διαφορά τους είναι

ότι αναγνωρίζουν τον «πάπα» ως πνευματικό τους ηγέτη και τον μνημονεύουν

στις λατρευτικές τους συνάξεις. Παράλληλα ακολουθούν συγκεκαλυμμένα τα

αιρετικά δόγματα και όλες τις κακοδοξίες του Παπισμού. Δυστυχώς η σατανική

αυτή εφεύρεση απέδωσε καρπούς. Χιλιάδες Ορθόδοξοι έχουν πέσει στην παγίδα

και προσχώρησαν σ’ αυτό το δόλιο και σατανικό τερατούργημα.

Το εκκλησιολογικό έκτρωμα της Ουνίας πήρε μια πιό οργανωμένη μορφή μετά

την ψευδοσύνοδο της Φεράρας–Φλωρεντίας (1438-1439) «με πρώτους Ουνίτας

επισκόπους τους μεταστραφέντας εις τον Ρωμαιοκαθολικισμόν Ορθοδόξους

μητροπολίτας, μέλη της Συνόδου, Βησαρίωνα Νικαίας και Ισίδωρον Κιέβου και

οργανώνεται εις σύστημα από τους Ιησουΐτας, οι οποίοι, μέσω αφορήτων

2

πιέσεων και τεχνασμάτων, την επιβάλουν δια πρώτην φοράν με επιτυχίαν εις

τους Ορθοδόξους της Ουκρανίας κατά την Σύνοδον της Βρέστης (1596),

εκμεταλλευόμενοι την πολιτικήν υποταγήν των Ουκρανών υπό τον βασιλέα της

Πολωνίας Σιγισμούνδον». 1

Οι ουνίτες, όταν δεν επιτυγχάνουν το στόχο τους με τον δόλο και την απάτη,

τότε δεν διστάζουν να καταφύγουν στη βία και στο έγκλημα. Φοβερά και φρικτά

είναι τα διαχρονικά εγκλήματα που διέπραξαν και συνεχίζουν να διαπράττουν

μέχρι σήμερα εις βάρος των Ορθοδόξων στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Χιλιάδες είναι οι μάρτυρες, που δεν υπέκυψαν στις πιέσεις των ουνιτών και

έχυσαν το αίμα τους για να μείνουν πιστοί στην Ορθοδοξία. Μνημονεύουμε

ενδεικτικά τον μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Ιερομάρτυρα Αθανασίου του

Λιθουανού. Απεριγράπτου βαρβαρότητος είναι ακόμη οι διωγμοί, οι βανδαλισμοί,

οι αρπαγές και οι λεηλασίες ναών των Ορθοδόξων, που φανερώνουν το απύθμενο

μίσος των κατά της Ορθοδοξίας.

Η Β΄ «Σύνοδος» του Βατικανού (1962-1965) όχι μόνον δεν κατεδίκασε, αλλ’

απεναντίας επεκύρωσε και επεδοκίμασε τις ραδιουργίες και τα απιστεύτου

ωμότητος διαπραχθέντα υπό της Ουνίας εγκλήματα. Με το γνωστό Διάταγμά της

«Orientalium Ecclesiarum», δηλαδή το «Διάταγμα για τις Ανατολικές

Καθολικές Εκκλησίες», (τις Ουνιτικές), αναβάθμισε το ρόλο και την αποστολή

της με κάθε επισημότητα 2 . Η φρίκη της Ουνίας εφαρμόστηκε με τον πλέον

απάνθρωπο τρόπο στους Ορθοδόξους Σέρβους κατά τον Β΄ παγκόσμιο Πόλεμο

από τους Κροάτες φασίστες Ουστάσι, πίσω από τους οποίους κρυβόταν το

Βατικανό. Σχεδόν ένα εκατομμύριο σφαγιάστηκαν από τους κροάτες δολοφόνους

με την «ευλογία» του κροάτη «αρχιεπισκόπου» Α. Στέπινατς.

Ο από το 1980 αρξάμενος Θεολογικός διάλογος μεταξύ Ορθοδόξων και

Ρωμαιοκαθολικών απεκάλυψε με τον πιό ξεκάθαρο τρόπο, ότι ο Διάλογος αυτός

απὸ την πλευρὰ του Βατικανού δεν είναι δυνατόν να έχει ως προοπτικὴ την

αποκατάσταση της ενότητος των Εκκλησιών «κατὰ το πρότυπο της αρχαίας

αδιαίρετης Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας», αλλὰ της Ουνίας! Ο μακαριστός

αρχ. π. Γεώργιος Καψάνης, πρώην Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου

Όρους επεσήμανε πολύ σοφά: «Εφ' όσον το Βατικανό επιβεβαιώνει την Ουνία

εξασφαλίζοντας στις ουνιτικές εκκλησίες το δικαίωμα να υπάρχουν υπό το

παρόν εκκλησιολογικό τους καθεστώς, ο Θεολογικός Διάλογος από την πλευρά

του Βατικανού δεν μπορεί να έχη ως προοπτική την αποκατάστασι της

ενότητος των Εκκλησιών ‘κατά το πρότυπο της αρχαίας αδιαίρετης Εκκλησίας

της πρώτης χιλιετίας’ αλλά της Ουνίας!» 3 . Και θέτει το καίριο ερώτημα ο

ομολογητής αυτός άνδρας: «Διερωτάται η Ορθόδοξος συνείδησις: Σε ποιά

θεολογική βάσι στηρίζεται η οικουμενιστική ανοχή έναντι της Ουνίας; Τί

1 Πρωτ. Θεοδώρου Ζήση, Καθ. Παν. Θεσσαλονίκης, , Ουνία, η καταδίκη και η αθώωση, Θεσσαλονίκη 2002, σελ.

58.

2 π. Θεοδώρου Κοντίδη, «Η Β΄ Σύνοδος του Βατικανού ανοίγει την Εκκλησία στο μέλλον. Β΄ Βατικανή Σύνοδος -

Ἐποχή συμφιλίωσης καί διαλόγου», περιοδικό Ανοιχτοί Ορίζοντες, τεύχος 1028, Δεκέμβριος 2005,

http://ao.cen.gr/anoriz1028/AnOriz1028_19.htm.

3 Ουνία: Η μέθοδος του παποκεντρικού οικουμενισμού

https://web.archive.org/web/20100918052708/http://alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=993

3

άλλαξε στην εκκλησιολογία και την θεολογία των ουνιτικών εκκλησιών, ώστε οι

επίσκοποι και οι κληρικοί της να γίνωνται φιλοφρόνως δεκτοί και αποδεκτοί;» 4 !

Πέραν αυτών διάφορες κατά καιρούς συγκεκριμένες ενέργειες των «Παπών»

επιβεβαιώνουν μέχρι σήμερα, ότι το Βατικανό δεν γνωρίζει άλλο μοντέλο

ενώσεως εκτός από αυτό της Ουνίας. Ο πρώην «Πάπας» Βενέδικτος ο ΙΣΤ´,

ακολουθώντας την γραμμή των προκατόχων του, ευλόγησε και συνεχάρη την

Ουνιτικὴ «Εκκλησία» στην Ουκρανία. Με επιστολή του προς τον Ουνίτη

«Αρχιεπίσκοπο» της Ουκρανίας Λιουμπομίρ Χούζαρ εγκωμίασε τους αγώνες των

Ουνιτών για την διατήρηση της ιδιοπροσωπίας τους και προσέθεσε υπέρ της

Ουνίας τα εξής: «Μέσα στην κοινωνία με τους Διαδόχους των Αποστόλων, των

οποίων την ορατή ενότητα την εγγυάται ο Διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου, η

Ουκρανική Καθολική Κοινότητα, κατόρθωσε να διατηρήσει ζωντανή την Ιερή

Παράδοση, στήν ακεραιότητά της....». 5

Αλλά και ο νυν «Πάπας» Φραγκίσκος ο Α΄ με μια ακόμη πρόσφατη ενέργειά

του έρχεται και αυτός να συνεχίσει την γραμμή των προκατόχων του, όπως

τουλάχιστον μαρτυρεί πρόσφατο δημοσίευμα της εν Ελλάδι εφημερίδος των

παπικών «Καθολική», (Φύλο της 20ης. 2.2023), με τίτλο: «Ομιλία του

Γρατιανουπόλεως Δημητρίου στη Θεολογική Σχολή του Καθολικού

Πανεπιστημίου της Σλοβακίας»: «Στις 27-28 Ιανουαρίου 2023 συμπληρώθηκαν

15 χρόνια από την ανακήρυξη από τον πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ της Βυζαντινής

Καθολικής Εκκλησίας της Σλοβακίας σε Μητρόπολη (9/3/2008) απαρτιζόμενης

από τρείς εκκλησιαστικές επαρχίες με έδρα την πόλη Presov. Ο ίδιος ο πάπας

Φραγκίσκος στις 14 Σεπτεμβρίου 2021 τέλεσε στο Presov Αρχιερατική

Λειτουργία με τους επισκόπους της Βυζαντινής αυτής Καθολικής Εκκλησίας

και επεσήμανε την ιστορική σημασία του γεγονότος, μιας Εκκλησίας η οποία

θεμελιώθηκε με το αίμα εκατοντάδων μαρτύρων κατά την περίοδο της

κουμουνιστικής περιόδου. Με αυτήν την ευκαιρία η Καθολική Θεολογική Σχολή

της Presov οργάνωσε εορταστική διεθνή ακαδημαϊκή εκδήλωση με γενικό θέμα

‘την εκκλησιολογική, κανονική και οικουμενική σημασία του διπλού αυτού

ιστορικού γεγονότος’ με κύριο ομιλητή τον Επίσκοπο Δημήτριο Σαλάχα»!

Ιδρύεται «Μητρόπολη» με τις ευλογίες του «Πάπα» σε μια περιοχή που, απ’ ότι

γνωρίζουμε, ο αριθμός των ουνιτών είναι ελάχιστος και δεν δικαιολογείται σε

καμιά περίπτωση η ίδρυση «Μητρόπολης»! Η μόνη εξήγηση είναι ότι ιδρύθηκε

με σκοπό να αποσπά ορθοδόξους και να τους εντάσσει στον Παπισμό! Αυτή είναι

η εντιμότητα του Βατικανού: Να ιδρύει ψευδο-ορθόδοξες «εκκλησίες» στην

καρδιά των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Ο μακαριστός π. Γεώργιος Μεταλληνός, σημείωσε τα εξής για την γένεση και

την διαβρωτική δράση της Ουνίας: «Η ιδέα της Ουνίας, ως μεθόδου και τρόπου

υποταγής, συναρτάται με την επεκτατική βούληση της φραγκευμένης Παλαιάς

Ρώμης, συνισταμένη στην εξάπλωση και επιβολή του παπικού πρωτείου

εξουσίας. Γι’ αυτό δεν είναι περίεργη η διαπίστωση, ότι η Ουνία, ως ιδέα,

4 Όπου ανωτέρω.

5 Ἐφημερίδα Καθολική, φ. 3046/18-4-2006.

4

γεννήθηκε και αναπτύχθηκε παράλληλα με την Ιερά Εξέταση (inquisitio). Ιερά

Εξέταση και Ουνία αποδείχθηκαν αμφιθαλλείς καρποί του παποφραγκικού

πνεύματος….Η Ουνία θα συμβαδίζει ιστορικά με την Ιερά Εξέταση. Η μία

λοιπόν, φωτίζει το ρόλο της άλλης….Η Ουνία όμως παραμένει και η

καταστροφή στην Ορθοδοξία της Ανατολικής Ευρώπης. Κάθε, λοιπόν,

υποχώρηση των Ορθοδόξων θα ισοδυναμεί με έγκλημα.…» 6 ! Πράγματι,

οποιαδήποτε υποχώρηση στην διαβρωτική δράση της Ουνίας ισοδυναμεί με

έγκλημα ασυγχώρητο κατά της Εκκλησίας μας! Ως και αυτή η Θεολογική Σχολή

του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε ψήφισμά της στις 20 Ιανουαρίου 1992,

«εξέφρασε την ανησυχία της για ‘τις προγραμματισμένες προσπάθειες του

Βατικανού να ενεργοποιήσει τα ιστορικά κατάλοιπα της Ουνίας στην

Ουκρανία, στη Μολδαβία, στην Γιουγκοσλαβία, στην Αλβανία και στην

Τσεχοσλοβακία εναντίον των εμπερίστατων Ορθοδόξων λαών, για να επιβάλλει

την κυριαρχία του Παπισμού στην Ανατολική Ευρώπη’» 7 .

Συντάσσοντας την ανακοίνωσή μας, διαβάσαμε μια είδηση, η οποία μας

πίκρανε και μας απογοήτευσε για μια ακόμα φορά. Ο παν. Οικουμενικός

Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Λιθουανία,

συναντήθηκε με κάθε επισημότητα και με τον ουνίτη «επίσκοπο» της

«Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας» Στεπάν Σους, στον οποίο δώρισε

αρχιερατικό εγκόλπιο, αναγνωρίζοντας έτσι, εμμέσως, πλην σαφώς, την

«αρχιεροσύνη» του! Μάλιστα «η συνάντηση με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο

έγινε “στο πλαίσιο της ομάδας εργασίας Διαπολιτισμικού και Διαθρησκειακού

Διαλόγου”, που πραγματοποιήθηκε στο Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της

Λιθουανίας στο Βίλνιους» 8 !

Κλείνουμε την ανακοίνωσή μας, διερωτώμενοι, με ποιο δικαίωμα οι «δικοί»

μας ορθόδοξοι ανέχονται την παπική δολιότητα της Ουνίας; Πότε θα καταλάβουν

πως το παπικό δαιμονικό δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», δίνει στη δολιότητα

και την απάτη της Ουνίας «θεολογικό χαρακτήρα», καθιερώνοντάς την ως

«εξαγιασμένη πρακτική»; Γι’ αυτό άλλωστε το Βατικανό δεν είναι διατεθειμένο

να την αποβάλλει. Αντίθετα την προωθεί και την ισχυροποιεί, αδιαφορώντας, αν η

τακτική της και οι τρόποι της ενέχουν το στοιχείο της απάτης και κωφεύοντας

στις διαμαρτυρίες των Ορθοδόξων. Πότε θα συνειδητοποιήσουν ότι για το

Βατικανό η Ουνία είναι το «μοντέλο», ο «ενδεδειγμένος τρόπος της ένωσης των

“εκκλησιών”»; Σύμφωνα με τον Καθηγητή της Νομικής Σχολής του

Εκκλησιαστικού Δικαίου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.

Κυριάκο Κυριαζόπουλο: «Σκοπός του Βατικανού είναι να γίνουν Ουνιτικές οι

Αυτοκέφαλες Εκκλησίες. Αυτός είναι ο σκοπός του Οικουμενικού διαλόγου» 9 !

6 Ουνία: Μια θρησκευτικοπολιτική παπική εξουσία

https://archive.is/20120716094558/www.aegean.gr/agios-therapontas/magazine/apostoli/issue/44/ounia.html

7 ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΔΥΣΗ Ιστορικές επισημάνσεις και σύγχρονη προβληματική. https://apostoliki-

diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?cat=hist&main=kat012&file=12.2.htm

8 http://aktines.blogspot.com/2023/03/blog-post_194.html

9 https://gr.pravoslavie.ru/127230.html

5

Καλούμε, λοιπόν, για μια ακόμα φορά τους Επισκόπους μας, τους κληρικούς

και καθηγητές μας, να μην εθελοτυφλούν στο αναντίρρητο γεγονός, ότι το εδώ

και δέκα αιώνες φραγκοκρατούμενο Βατικανό δεν πρόκειται να αλλάξει, να

μετανοήσει, να αποβάλλει τις δεκάδες κακοδοξίες του. Να προσγειωθούν στην

σκληρή πραγματικότητα και να προστατέψουν το ορθόδοξο πλήρωμα από κάθε

κακοδοξία και εν προκειμένω από την προβατόσχημη Ουνία, η οποία, με δόλο και

απάτη αποσπά ψυχές από την σωστική αγκαλιά της Εκκλησίας και τις προσδένει

στο παπικό κράτος, στερώντας τους τη σωτηρία, υπέρ των οποίων «Χριστός

απέθανε» (Ρωμ.5,8)!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΥΦΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΥΔΡΟΧΟΪΚΗΣ

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 20 η Μαρτίου 2023

Η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΥΦΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΥΔΡΟΧΟΪΚΗΣ

ΕΠΟΧΗΣ»

Έχουμε επισημάνει πολλές φορές στις ανακοινώσεις μας το γεγονός ότι ο

σύγχρονος κόσμος βρίσκεται βουτηγμένος σε ένα πρωτοφανές πνευματικό τέλμα.

Βιώνει προφανώς τη χειρότερη και εφιαλτικότερη πνευματική σύγχυση όλων των

εποχών. Μετά την κατάρρευση των υλιστικών ιδεολογιών και των αθεϊστικών

καθεστώτων της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενώσεως, παρατηρείται μια απροσδόκητη

στροφή του σημερινού ανθρώπου προς τη θρησκεία, που όμως δεν είναι υγιής,

διότι εμφορείται από ένα πρωτοφανή μυστικισμό και αποκρυφισμό. Όταν μιλάμε

για μυστικισμό και αποκρυφισμό εννοούμε την υποκατάσταση της πίστεως στον

αληθινό Θεό από την πίστη σε απόκρυφες δυνάμεις, είτε αυτές υπάρχουν στον

έσω άνθρωπο, είτε στη φύση, οι οποίες, (υποτίθεται), ότι διαδραματίζουν

πρωταρχικό ρόλο στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Διατυμπανίζεται μάλιστα

από τους προωθητές του αποκρυφισμού, πως η στροφή της πίστεως προς τις

απόκρυφες δυνάμεις αποτελεί «πνευματική επανάσταση» και σημαίνει την

«απελευθέρωσή του από τον καταπιεστικό μονοθεϊστικό ζυγό των δύο

τελευταίων χιλιετιών»! Περιττό να τονίσουμε πως αυτές οι δυνάμεις είναι για την

χριστιανική μας πίστη δαιμονικές, κακοποιά πνεύματα.

Αυτή την «πνευματική στροφή» οι ηγήτορες του παγκόσμιου αποκρυφισμού

την ονόμασαν «Νέα Εποχή» και τη συνέδεσαν με τον ζωδιακό κύκλο του

Υδροχόου. Το σκοτεινό αυτό κίνημα έχει διαποτίσει με την αντίχριστη ιδεολογία

της μέγα μέρος της ανθρωπότητος και έχει διαμορφώσει νέα δεδομένα,

καταστροφικά και ολέθρια, για την πνευματική της πορεία. Εδώ και αιώνες

φρόντισαν τα σκοτεινά κέντρα της, που ρυθμίζουν τις τύχες της ανθρωπότητος, να

εισαγάγουν σ’ αυτήν μια νέα πρωτόγνωρη «πνευματικότητα», η οποία δεν είναι

τίποτε άλλο παρά ο αντίποδας της γνήσιας πνευματικότητος, που είναι καρπός της

Χάριτος του παναγίου Πνεύματος. Η νέα αυτή «πνευματικότητα» πηγάζει από

τον σκοτεινό και ερεβώδη κόσμο του αποκρυφισμού, της μαγείας και του

δαιμονισμού.

Ο όρος «Νέα Εποχή» (New Age), είναι παρμένος από την αστρολογία,

σύμφωνα με την οποία, κατά την αντίληψη των αποκρυφιστών και θεοσοφιστών,

ο ήλιος γυρίζει γύρω από ένα κεντρικό άξονα και η περιστροφή του διαρκεί

χιλιάδες χρόνια. Η τροχιά του διαιρείται σε 12 μέρη και αποτελεί τον ζωδιακό

κύκλο. Για να περάσει από το ένα ζώδιο στο άλλο, χρειάζεται γύρω στα δύο

χιλιάδες χρόνια. Αυτές είναι οι εποχές. Σε κάθε εποχή κυριαρχεί ένας νέος

διδάσκαλος, ένας «αβατάρ»-Μεσσίας, που φέρνει νέες αλήθειες στη γη. Σύμφωνα

με τη θεωρία αυτή, η εποχή του Χριστιανισμού, η εποχή των Ιχθύων, πέρασε και

2

μπήκαμε σε μια νέα εποχή, την εποχή του Υδροχόου. Ο Χριστιανισμός ο οποίος

κυριάρχησε στην εποχή των ιχθύων έχει πλέον χρεοκόπησει διότι κράτησε την

ανθρωπότητα στο πνευματικό «σκοτάδι» και την οπισθοδρόμιση. Η «Νέα Εποχή

του Υδροχόου», κατά τους αποκρυφιστές, εισήγαγε την ανθρωπότητα

νομοτελειακά σε μια «νέα πνευματική πορεία». Έφερε την «πολυπόθητη

ελευθερία που ζητούσε εδώ και αιώνες ο άνθρωπος». Στο κίνημα αυτό

συστεγάζονται και αλληλοπεριχωρούνται η θεοσοφία και ο αποκρυφισμός με τα

πάμπολλα παρακλάδια του, η μασονία, ο διεθνής σιωνισμός, ο νεογνωστικισμός

και πολλές άλλες αντίχριστες οργανώσεις.

Οι εκφραστές της αυτοπροσδιορίζονται, ως «ένα δυναμικό ρεύμα πνευματικής

αναζήτησης, που αναπροσανατολίζει την ανθρώπινη συνείδηση σε νέες πηγές

αληθείας», και που ως γνώρισμα έχει την «πύρινη αγάπη», την

«πνευματικότητα» και «την καθολική ελευθερία μέσα στην αναδυόμενη

παγκόσμια κοινότητα πέρα από διακρίσεις φυλετικές, θρησκευτικές, πολιτικές,

ή ιδεολογικές». Οι παρά πάνω θέσεις και απόψεις, φαίνονται βέβαια πολύ

ελκυστικές, εντυπωσιάζουν και γίνονται εύκολα αποδεκτές. Κατά βάθος όμως δεν

αποτελούν τίποτε άλλο, παρά το προσωπείο της Νέας Εποχής, στην προσπάθειά

της να παραπλανήσει και να διαβρώσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Πίσω από

το προσωπείο κρύβεται μια άλλη, σκοτεινή και εφιαλτική πραγματικότητα. Διότι

τίποτε από όσα επαγγέλλεται και διακηρύσσει η Νέα Εποχή, δεν είναι νέο.

Απολύτως τίποτα. Αντιθέτως η Ορθόδοξη Εκκλησία, το μόνο αληθινά νέο και

καινό το οποίο βιώνει και ομολογεί εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια είναι η

ενσάρκωση του Θεού Λόγου, όπως παρατηρεί ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός:

Με την ενσάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού, «επιτελείται το πάντων

καινών καινότατον, το μόνον καινόν υπό τον ήλιον».

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του κινήματος, με την έλευση του «φωτός», της

«Νέας Εποχής», η ανθρωπότητα θα οδηγηθεί στην «πραγματική αλήθεια», το

«φωτισμό» και την «ευημερία»! Περιμένουμε ένα νέο Μεσσία, τον Μεσσία της

Νέας Εποχής, ο οποίος θα είναι συγχρόνως, ένας παγκόσμιος πολιτικός ηγέτης,

που θα κυβερνήσει την ανθρωπότητα, αλλά και θρησκευτικός, που θα ενώσει όλες

τις θρησκείες. Θα εγκαταστήσει μια νέα τάξη πραγμάτων, τόσο σε

πολιτικοοικονομικό επίπεδο όσο και σε θρησκευτικό. Κύριος στόχος της «Νέας

Εποχής» είναι η δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας θρησκείας, η οποία θα

ταιριάζει στον σύγχρονο αποστατημένο άνθρωπο. Πρόκειται για τη μελετώμενη

εδώ και χρόνια από τους αποκρυφιστές, εφιαλτική Πανθρησκεία, η οποία θα είναι

ένα τερατώδες συνονθύλευμα, μια φρικτή χοάνη απορρόφησης όλων των

θρησκειών, η οποία στην ουσία θα είναι ένωση όλων των δαιμονικών πλανών!

Αυτή η θρησκεία δε θα απαιτεί κανενός είδους πνευματικού αγώνα και δε θα έχει

ανάγκη να επιβάλλει κανένα δόγμα, διότι όλες οι δοξασίες όλων των θρησκειών

του κόσμου θα απαρτίζουν το «δόγμα» της νέας θρησκείας.

Επιγραμματικά οι βασικές δογματικές παραδοχές του κινήματος είναι: 1)

Απουσία προσωπικού Θεού. Ολόκληρος ο κόσμος είναι ένθεος (πανθεϊσμός).

3

Θεός κατά τη «Νέα Εποχή» ονομάζεται η νεφελώδης «Συμπαντική

Συνειδητότητα ή Ενέργεια». Ουσιαστικός όμως θεός αυτής της τερατώδους

θρησκείας θα είναι ο Εωσφόρος, ο οποίος θα λατρεύεται μέσω του αποκρυφισμού

και της απόλυτης ηθικής καταβαράθρωσης. 2) Υπάρχουν απόκρυφες δυνάμεις

στον ένθεο κόσμο οι οποίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου.

Στα πλαίσια αυτής της παραδοχής έχει εδραιωθεί και η μαντική, η οποία, ενώ σε

παλιότερες εποχές θεωρούνταν απάτη και προκαλούσε ειρωνικά σχόλια, σήμερα

έχει «καταξιωθεί» στα μάτια του νεοεποχίτη ανθρώπου. Ωστόσο οι «απόκρυφες

δυνάμεις της φύσεως» «εισί πνεύματα δαιμονίων ποιούντα σημεία»

(Αποκ.16,14), κατά το λόγο του Θεού, οι οποίες όντως παίζουν καταστροφικό

ρόλο στη ζωή των ανθρώπων! 3) Ο άνθρωπος είναι ο ίδιος θεός και καλείται να

συνειδητοποιήσει τη θεότητά του, καλλιεργώντας τις κρυμμένες μέσα του θεϊκές

δυνάμεις. Μπορεί από μόνος του να αυτοπραγματωθεί μέσω συγκεκριμένων

τεχνιτών, (π.χ. γιόγκα), για να γίνει θεός. Επομένως στην ιδεολογία της «Νέας

Εποχής» βρήκε εκπλήρωση η αρχέγονη αμαρτωλή επιθυμία του πεσόντος

ανθρώπου να γίνει από μόνος του θεός. 4) Δεν υπάρχει καλό ή κακό, αμαρτία, ή

πτώση και ως εκ τούτου ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη σωτηρίας και σωτήρος. 5) Η

αρχέγονη γνώση βρίσκεται κρυμμένη στα πανάρχαια παγανιστικά θρησκεύματα

και τις πρωτόγονες μυστηριακές τελετουργίες και γι’ αυτό προβάλλονται, για να

φτάσει ο άνθρωπος σε αυτή. Αυτή τη γνώση τη στέρησε από την ανθρωπότητα ο

«κακός» Χριστιανισμός. 6) Πίστη στην παγκόσμια Ειμαρμένη, (κάρμα), στην

οποία υποτάσσονται τα πάντα, ανεξάρτητα από τη θέλησή τους, (μοιρολατρία). 7)

Πίστη στην μετενσάρκωση, η οποία εκθεμελιώνει κυριολεκτικά ολόκληρο το

οικοδόμημα της εν Χριστώ σωτηρίας του κόσμου, προσδένοντας τον άνθρωπο

στις «αυτόματες συμπαντικές διεργασίες»! 8) Πίστη στην αστρολογία και την

απόλυτη εξάρτηση του ανθρώπου από τις δήθεν αστρικές επιδράσεις και ζωδιακές

εναλλαγές. 9) Πίστη στην καθοδήγηση του κόσμου από διάφορους «χριστούς», οι

οποίοι προέρχονται κυρίως από τον γκουρουισμό και οι οποίοι, ως «νέοι μεσσίες»

σφετερίζονται το θειο πρόσωπο και το έργο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, κ.α.

Το κίνημα της «Νέας Εποχής» δεν είναι άσχετο με τα σύγχρονα παγκόσμια

τεκταινόμενα. Έχει αποδειχθεί περίτρανα πως η «Νέα Εποχή» είναι απόλυτα

ενταγμένη στη «Νέα Τάξη Πραγμάτων», ως το πνευματικό της κομμάτι. Μέσω

αυτής δρομολογείται ο πνευματικός και θρησκευτικός έλεγχος του κόσμου.

Μπορούμε να πούμε ότι γεύεται ήδη ολόκληρη η ανθρωπότητα τους πικρούς

καρπούς της. Η όποια προσωπική ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου σε λίγο καιρό

θα αποτελεί παρελθόν. Δεν θα έχει το προνόμιο της επιλογής, αλλά την

υποχρέωση της άκριτης αποδοχής! Διαλαλούν απροκάλυπτα οι νεοεποχίτες

ηγήτορες ότι στην κοινωνία της «Νέας Εποχής του Υδροχόου» δε θα έχουν θέση

όσοι δεν ασπαστούν τις αρχές της. Πρέπει να «βγουν από τη μέση για να

μπορέσει να προχωρήσει ο κόσμος μπροστά»!

Βρισκόμαστε δυστυχώς μπροστά σε κοσμοϊστορικές ανατροπές με αβέβαιο το

μέλλον της ανθρωπότητας. Είναι ολοφάνερο πως οι αντίθεες δυνάμεις, μέσα από

τη δυναμική της «Νέας Εποχής», δίνουν την πιο σκληρή και αποφασιστική τους

4

μάχη για να πλήξουν καίρια την Εκκλησία του Χριστού και να αναστείλουν τη

σώζουσα διακονία Της στο ανθρώπινο γένος. Εκμεταλλευόμενοι τη σύγχρονη

πνευματική σύγχυση και τη γενικότερη πνευματική και ηθική κατάπτωση, καθώς

επίσης και την τεχνολογική πρόοδο, επιχειρούν να αλώσουν την οικουμένη. Ήρθε

δυστυχώς ο χρόνος που προείπε ο Κύριος ότι «εγερθήσονται ψευδόχριστοι και

ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε πλανήσαι, ει

δυνατόν και τους εκλεκτούς» (Ματθ.24,24), με το σατανικό τέχνασμα της

αλλοίωσης του φρονήματος των πιστών. Η «Νέα Εποχή» δε θέλει άδειες

εκκλησίες, αλλά γεμάτες από πιστούς με αλλοιωμένο φρόνημα! Έχοντας οδηγό

τις θεόπνευστες Γραφές και τις θεοφώτιστες προρρήσεις των Πατέρων της

Εκκλησίας μας, φρονούμε ότι το εν λόγω κίνημα είναι ο προάγγελος φρικτών

αποκαλυπτικών εξελίξεων στο άμεσο μέλλον. Δεν αποκλείεται να πρόκειται για

τον «Ψευδοπροφήτη» του ιερού συγγραφέα της Αποκαλύψεως (Αποκ.16,13.

19,20), διότι ενσαρκώνει τις πιο ακραίες σατανικές πλάνες, κακοδοξίες, και

τακτικές οι οποίες ταιριάζουν απόλυτα στην ερχόμενη τάχιστα φρικώδη βασιλεία

του Αντιχρίστου!

Περαίνοντας, επισημαίνουμε το γεγονός ότι έχουμε χρέος, ως συνειδητοί πιστοί

ορθόδοξοι χριστιανοί, να εναντιωθούμε με όλες μας τις δυνάμεις κατά αυτής της

εφιαλτικής κατάστασης. Καλούμαστε να περιχαρακωθούμε στη σώζουσα αλήθεια

της μητέρας μας Εκκλησίας και να κλείσουμε ερμητικά τα αυτιά μας στις

κακόηχες σειρήνες των νεοεποχίτικων πλανών, οι οποίες οδηγούν με μαθηματική

ακρίβεια στην απώλεια. Οφείλουμε να δίνουμε, «εν παντί καιρώ και πάση ώρα»

την προσωπική μας μαρτυρία, καταγγέλλοντας τις δαιμονικές πλάνες της «Νέας

Εποχής» και ομολογώντας την αποκλειστικότητα της εν Ιησού Χριστώ

αποκαλυμμένης μόνης σώζουσας αλήθειας, σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του

αποστόλου: «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία, ουδέ γαρ όνομα εστιν έτερον

υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς»

(Πραξ.4,12).

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως στον Ι.Ναό μας.

Προετοιμασία του Σταυρού από τον Πατέρα Βονιφάτιο κ τις κυρίες του συμβουλίου. 

Λιτανεία του Σταυρού εντός του Ι Ναού μας

       Μνημόσυνο εις μνήμην των ενοριτών κ             δωρητών του ναού μας από τον                 Σεβασμιώτατο κ Σεραφείμ.

Ευλογία στους πιστούς η διάθεση της ροδαράς με δενδρολίβανο κ τα άνθη από το δίσκο που εναποτέθηκε ο Σταυρός για τη λιτανεία! 

    Διάθεση λαχνών  για τη λαχεοφόρο αγορά         της Κυριακής των Βαΐων .

Δωρεά στους πιστούς τα τρία συγγράματα του Πανοσιολογιώτατου Αρχιμανδρίτου π. Παύλου Δημητρακοπούλου. 

Εόρτιο κέρασμα στον Σεβασμιώτατο στην αίθουσα εκδηλώσεων του ναού μας μετά το πέρας της θείας λειτουργίας.

ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ: ΚΑΘΙΕΡΩΝΕΤΑΙ (ΚΑΙ) Η ΠΟΛΥΓΑΜΙΑ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ!

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 13η Μαρτίου 2023

ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ: ΚΑΘΙΕΡΩΝΕΤΑΙ (ΚΑΙ) Η ΠΟΛΥΓΑΜΙΑ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ

ΚΟΣΜΟ!

Ο Γάμος αποτελεί ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας και αναμφίβολα

κορυφαίο κοινωνικό θεσμό, διότι συνιστά το θεμέλιο της κοινωνίας και το

πρωταρχικό της κύτταρο. Η επιστήμες της ανθρωπολογίας, της χριστιανικής

ηθικής, της κοινωνιολογίας, της αρχαιολογίας και φυσικά η μελέτη της ιστορίας,

μας βεβαιώνει ότι ο γάμος και η οικογένεια είναι πανάρχαιος θεσμός και ασφαλής

μήτρα, όπου γεννιέται, αναπτύσσεται, πραγματώνεται ο άνθρωπος και

συγκροτείται η κοινωνία.

Για την χριστιανική μας πίστη είναι ο πρώτος θεσμός, τον οποίο θέσπισε ο ίδιος

ο Δημιουργός, ο Θεός. Στο ιερό βιβλίο της Γενέσεως διαβάζουμε: «είπε Κύριος ο

Θεός· ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν κατ’ αὐτόν.

Και επέβαλεν ο Θεός έκστασιν επί τον Αδάμ, και ύπνωσε· και έλαβε μίαν των

πλευρών αυτού και ανεπλήρωσε σάρκα αντ’ αὐτῆς. Και ωκοδόμησεν ο Θεός

την πλευράν, ήν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και ήγαγεν αυτήν προς τον

Αδάμ. Και είπεν Αδάμ· τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της

σαρκός μου· αύτη κληθήσεται γυνή, ότι εκ του ανδρός αυτής ελήφθη αύτη·

ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και

προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν»

(Γεν.2,18-24).

Παρά την θεσμοθέτηση του Γάμου ενός ανδρός με μία γυναίκα από τον Θεό, ο

μεταπτωτικός άνθρωπος συν τω χρόνω παρεξέκλινε στην πολυγαμία. Βεβαίως η

μορφή της δεν ήταν πάντα η ίδια, αλλά καθοριζόταν από το πολιτισμικό επίπεδο

της κάθε εποχής. Σαφώς στις πρωτόγονες κοινωνίες κυριαρχούσε η πολυγαμία. 1 Η

μονογαμία καθιερώθηκε σταδιακά, με την πολιτισμική εξέλιξη της κοινωνίας και

ταυτίστηκε με την πρόοδο και τον πολιτισμό.

Στο λαό του Ισραήλ στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης η πολυγαμία ήταν

ανεκτή. Ο Αβραάμ για παράδειγμα, ενώ επαινείται για την ακλόνητη πίστη και

αφοσίωσή του στο θέλημα του Θεού, ωστόσο δεν επιτιμάται, ούτε

αποδοκιμάζεται από τον Θεό για τις πολυγαμικές σχέσεις του. Επίσης το διαζύγιο

επιτρεπόταν στο Μωσαϊκό Νόμο εξ’ αιτίας της «σκληροκαρδίας» των Εβραίων:

«Μωσής προς την σκληροκαρδίαν υμών επέτρεψεν υμίν απολύσαι τας γυναίκας

υμών· απ’ αρχής δε ου γέγονεν ούτω», (Ματθ. 19,8).

Στην εποχή της Καινής Διαθήκης τα πράγματα αλλάζουν ριζικά και ως προς το

θεσμό του γάμου και ως προς τη δυνατότητα του διαζυγίου. Ο Κύριός με τη νέα

1 https://www.ertnews.gr/eidiseis/mono-sto-ertgr/i-polysyntrofikotita-kai-oi-anoichtes-scheseis-fernoyn-to-telos-

tis-monogamias/

2

του διδασκαλία έρχεται να συμπληρώσει την ηθική διδασκαλία του Μωσαϊκού

Νόμου και να μας παραδώσει τον τέλειο Ηθικό Νόμο του Ευαγγελίου, ο οποίος

δίδει πλέον νέες διαστάσεις και νέα νοηματοδότηση στο θεσμό του γάμου: «ουκ

ανέγνωτε ότι ο ποιήσας απ’ ἀρχῆς άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς και είπεν,

ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και

κολληθήσεται τη γυναικί αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν; ώστε ουκέτι

εισί δύο, αλλά σαρξ μία. Ό ουν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω»

(Ματθ.19,3-6). «Εγώ δε λέγω υμίν ότι πας ο βλέπων γυναίκα προς τον

επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού…Εγώ δε λέγω

υμίν ότι ος αν απολύση την γυναίκα αυτού παρεκτός λόγου πορνείας, ποιεί

αυτήν μοιχάσθαι και ος εάν απολελυμένην γαμήσει, μοιχάται», (Ματθ.5, 28,32).

Δεν παρέλειψε επίσης ο Κύριος να επισημάνει και την προσωρινότητα του γάμου,

ότι δηλαδή ο γάμος είναι ένα σχήμα του παρόντος κόσμου, το οποίο δεν θα

υφίσταται στην πέραν του τάφου ζωήν: «εν γαρ τη αναστάσει ούτε γαμούσιν ούτε

εκγαμίζονται, αλλ’ ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισι», (Ματθ. 22,30).

Μέσα στο χώρο της Εκκλησίας η ένωση ανδρός και γυναικός ανυψώνεται σε

μυστήριο, το οποίο ανάγεται στο μυστήριο της ενώσεως του Χριστού με την

Εκκλησία, σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου: «Το μυστήριο

τούτο μέγα εστί εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν», (Εφ. 5,32).

Αυτό σημαίνει ότι η ενοποιητική δύναμη που ενώνει τον άνδρα με την γυναίκα,

παύει να είναι απλώς και μόνον η φυσική έλξη των δύο φύλων, αλλά η απείρως

ισχυρότερη δύναμη της Χάριτος του αγίου Πνεύματος, που παρέχεται στους

νεονύμφους δια του μυστηρίου του γάμου. Κατ’ επέκταση και η οικογένεια παύει

να αποτελεί ένα απλό άθροισμα ατόμων και μεταβάλλεται σε ενότητα, που

υπερβαίνει τα επί μέρους άτομά της. Στην προοπτική αυτή η οικογένεια βρίσκει

την πλήρη καταξίωση της, επειδή γίνεται ο «χώρος» μέσα στον οποίον τα μέλη

της καρποφορούν και αυξάνουν στην κατά Χριστόν ζωή δια της αμοιβαίας

αγάπης, υποταγής και θυσιαστικής προσφοράς.

Σύμφωνα με την διδασκαλία των αγίων Πατέρων ο γάμος, ως κοινωνία

προσώπων, είναι κοινωνία αγάπης. Και είναι αληθινός, μόνον όταν βιώνεται ως

κοινωνία της εν Χριστώ αγάπης. Χωρίς αυτήν μεταβάλλεται σε μια απλή

συμβίωση προσώπων, που πολλές φορές καταντάει βασανιστική και τυραννική.

Στο γάμο ο άνδρας και η γυναίκα δεν είναι απλώς κάποιος άνδρας και κάποια

γυναίκα, αλλά τα μοναδικά και ανεπανάληπτα πρόσωπα που συγκροτούν το

ζεύγος. Ο ιερός Χρυσόστομος παρατηρεί σχετικά τα εξής: «Εποίησε εξ’ ενός ένα.

Και πάλιν τους δύο τούτους ένα ποιήσας ούτω ποιεί ένα. Ώστε και νυν εξ’ ενός

τίκτεται άνθρωπος». 2

Σύμφωνα πάλι με την διδασκαλία των αγίων Πατέρων ο γάμος έχει, οφείλει να

έχει, εσχατολογική προοπτική, οφείλει δηλαδή να γίνεται οδοδείκτης προς την

βασιλεία των ουρανών. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να περιορίζεται στο επίπεδο

της ύλης και των αισθήσεων, αλλά οφείλει να προχωρεί διαρκώς από τα σωματικά

προς τα πνευματικά. Οι προσωπικές σχέσεις των συζύγων πρέπει συνεχώς να

2 Ομιλία στην προς Κολασσαείς 12,5, PG 62,387

3

τελειοποιούνται εν Χριστώ, να εξαγιάζονται και να προσλαμβάνουν όλο και

περισσότερο πνευματικό περιεχόμενο: «τούτο δε φημι, αδελφοί, ο καιρός

συνεσταλμένος το λοιπόν εστίν, ίνα και οι έχοντες γυναίκας ως μη έχοντες ώσι,

και οι κλαίοντες ως μη κλαίοντες, και οι χαίροντες ως μη χαίροντες και οι

αγοράζοντες ως μη κατέχοντες και οι χρώμενοι τω κόσμω τούτω ως μη

καταχρώμενοι· παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου τούτου», (Α΄ Κορ. 7,29-31).

Οι πρώτες χριστιανικές κοινωνίες ανέπτυξαν αξιοθαύμαστα πρότυπα οικογένειας

και κοινωνικής ζωής, δείχνοντας στην ανθρωπότητα το δρόμο της αρετής και της

προόδου και χαράσσοντας τον νέο παγκόσμιο χριστιανικό πολιτισμό.

Ωστόσο, όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, ο αντίδικος διάβολος, ο οποίος

πάντοτε ανθίσταται στο σωστικό έργο του Χριστού, προσπάθησε να διαστρέψει

και το θεόσδοτο αυτό μυστήριο του γάμου, υποβιβάζοντας αυτό είτε σε μια απλή

συμβίωση δύο προσώπων, είτε σε άλλες παρεφθαρμένες παραλλαγές διαφόρων

μορφών συμβιώσεως. Μια τέτοια μορφή είναι η πολυγαμία, όπως τη συναντούμε

στο Ισλάμ, το οποίο ως γνωστόν καθιέρωσε την πολυγαμία, ως «θεία

διδασκαλία»: «Να παντρεύεστε άλλες δύο, ή τρεις, ή τέσσερις γυναίκες της

εκλογής σας» (Κορ.4,3). Σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ισλάμ, ένας άνδρας

μπορεί να συζευχθεί περισσότερες γυναίκες, όχι όμως και η γυναίκα, η οποία

παραμένει δουλικά υποτεταγμένη στον άνδρα. Επίσης επιτρέπει στον άνδρα να

έχει εξωσυζυγικές σχέσεις. Κατά τον μεγάλο μουσουλμάνο «θεολόγο» Al Ghazali

«Ο γάμος είναι ένα είδος σκλαβιάς για τη γυναίκα. Καθήκον της είναι η

απόλυτη υπακοή στον άνδρα σε κάθε πράγμα, εκτός εάν αυτό βρίσκεται σε

αντίθεση με τους νόμους του Ισλάμ». 3

Και ενώ σύμπας ο πολιτισμένος κόσμος θεωρούσε επί αιώνες την ισλαμική

πολυγαμία και γενικά την πολυγαμία ως ένα άδικο θεσμό, που προσβάλλει την

ισότητα των δύο φύλων, ως ένα κατάλοιπο του πρωτογόνου παρελθόντος, έρχεται

ο σύγχρονος αποστατημένος δυτικός κόσμος να την υιοθετήσει! Να εγκαταλείψει

την δύο χιλιάδων ετών χριστιανική παράδοση και τον σεβασμό του ιερού

μυστηρίου του Γάμου και της οικογένειας και να ακολουθήσει την πολυγαμία.

Μόνο που η πολυγαμία του δυτικού κόσμου δεν ταυτίζεται με την πολυγαμία του

Ισλάμ, αλλά εμφανίζεται μάλλον με μια αντεστραμμένη μορφή. Ενώ δηλαδή στο

Ισλάμ έχουμε το σχήμα: Ένας άνδρας - πολλές γυναίκες, στο δυτικό κόσμο

έχουμε το αντίθετο σχήμα: Πολλοί άνδρες - μία γυναίκα.

Η διακεκριμένη δημοσιογράφος κ. Μαρία Νεγρεπόντη - Δελιβάνη, αποκάλυψε,

με άρθρο της, πως αυτού του είδους η πολυγαμία στη Δύση βρίσκεται σε άνθιση. 4

Έγραψε: «Η είδηση περί πολυγαμίας, στις ΗΠΑ, όπως αυτή δημοσιεύτηκε από

τον Economist της 14.01.2023, σ. 38, πέρασε παραδόξως ασχολίαστη, από όσο

γνωρίζω. Πρόκειται για ένα ζευγάρι, στο οποίο προστέθηκε και ένας δεύτερος

‘μπαμπάς’, και που τα δύο παιδιά του αρχικού ζεύγους αποκαλούν ‘μπόνους

μπαμπά’. Καθώς, προς το παρόν, καμία Πολιτεία των ΗΠΑ δεν έχει

νομιμοποιήσει το νέο αυτό οικογενειακό σχήμα, η περί ης οικογένεια έσπευσε να

3 https://www.pemptousia.gr/2018/03/i-gineka-sto-islam/

4 http://aktines.blogspot.com/2023/02/blog-post_13.html

4

υπογράψει, ενώπιον δικηγόρου, σύμφωνο διατροφής και ανατροφής των

παιδιών, σε περίπτωση διάσπασης, ή θανάτου ενός από το τρισδιάστατο

σχήμα των ‘γονέων’….Το σχήμα αναγνωρίζεται ως ‘συναινετικό μη-

μονογαμικό σύμφωνο’ (CNM) και εννοείται ότι μπορεί να περιλάβει εντός του

και πέραν των τριών ‘γονέων’. Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου

Chapman ένας στους είκοσι, σε παρόμοια σχέση, αναζητεί την υπογραφή

‘συναινετικού μη-μονογαμικού συμφώνου’. Κυρίως ομοφυλόφιλοι καταφεύγουν

στο αναδυόμενο αυτό σχήμα. Πρόκειται για συναινετική πολυσυντροφικότητα,

δηλαδή πλέγματα ερωτικών σχέσεων, που μπορεί να διαχειρίζονται από κοινού

και πρακτικά ζητήματα της ζωής, όπως κάνουν παραδοσιακώς οι παντρεμένοι

και τα ζευγάρια, διεκδικώντας και την από κοινού γονεϊκότητα». Είναι αλήθεια

πως οι ομοφυλόφιλοι είναι αυτοί που κινούν τα νήματα για την θέσπιση αφύσικου

«γάμου». Τα λεγόμενα «Σύμφωνα Συμβίωσης» θεσπίστηκαν κυρίως για τα

ομόφυλα «ζευγάρια». Είναι φανερό εδώ ότι η είσοδος και η καθιέρωση της

δυτικής πολυγαμίας έχει στόχο να πλήξει τον θεσμό της παραδοσιακής

οικογένειας.

Το ανησυχητικό είναι ότι «στο σχήμα αυτό αρχίζουν να ενδίδουν κράτη και

πόλεις, προς το παρόν με δειλές και στη σκιά της νομιμότητας αναγνωρίσεις

δικαιωμάτων στους μετέχοντες. Ένας δικαστής στη Νέα Υόρκη αναγνώρισε το

δικαίωμα, σε τρίτο μέλος ενός τέτοιου σχήματος, από το οποίο ο ένας

απεβίωσε, να καρπωθεί τη συμφωνία δικαιώματος στην κοινή στέγη, που είχε

υπογραφεί από τους τρεις. […] Σχετική έρευνα του 2020 διαπιστώνει ότι ήδη το

1/5 των Αμερικανών αναγνωρίζει την ηθική βάση της πολυγαμίας, ενώ το

ποσοστό αυτό έχει τριπλασιαστεί από το 2006»!

Στη συνέχεια διασαφίζει τη σχέση της ισλαμικής από την δυτική πολυγαμία:

«Η πολυγαμία στη Δύση, μέχρι στιγμής εμφανίζεται αντίστροφη από την

καθιερωμένη σε πολλές μουσουλμανικές χώρες. Δηλαδή, στη Δύση το σχήμα

εμφανίζεται με περισσότερους του ενός άνδρες, στην “οικογένεια”, αλλά με

μία μόνο γυναίκα και συνεπώς είναι το αντίστροφο σχήμα του καθιερωμένου

χαρεμιού με έναν άνδρα. Πρόκειται, ασφαλώς, για διείσδυση άλλου πολιτισμού,

στον δυτικό. Μπορεί, ίσως να εξυπηρετεί την προσπάθεια μείωσης του γήινου

πληθυσμού».

Τέλος διαπιστώνει πως «η αναγνώριση της πολυγαμίας που ενσκήπτει στη

Δύση, έστω και αντεστραμμένη, (πολλοί άνδρες και όχι πολλές γυναίκες),

φαίνεται να διαψεύδει παταγωδώς την ουτοπία της δυνατότητας αφομοίωσης

των μεταναστών, που στη χώρα μας υποστηρίχτηκε από την ΠτΔ και τον

Πρωθυπουργό. Η εισβολή της πολυγαμίας, ενός από τα ισχυρότερα πολιτισμικά

στοιχεία των πολυπληθέστερων μεταναστών, ακυρώνει εν τη γενέσει της αυτή

την ελπίδα»! Εδώ να παρατηρήσουμε πως, κατά τη γνώμη μας, συμβαίνει το

αντίθετο. Αντί να αφομοιώνει η «χριστιανική» και «πολιτισμένη» Δύση τους

αλλοθρήσκους, νόμιμους και παράνομους μετανάστες, αφομοιώνεται εκείνη από

αυτούς! Είναι γνωστό πως οι θρησκευτικές δοξασίες των Ανατολικών

Θρησκευμάτων και του Ισλάμ, αλλά και ο τρόπος ζωής των θέλγει τους

πνευματικά πωρωμένους δυτικούς. Επίσης είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε

5

πως η «εξαγιασμένη» αμαρτία στα θρησκεύματα της Ανατολής και ειδικά στο

Ισλάμ δίνει το άλλοθι σ’ αυτούς, να την διαπράττουν στο όνομα της θρησκείας!

Περαίνοντας, εκφράζουμε την ανησυχία μας για το μέγεθος της πολύπλευρης

κατάπτωσης του σημερινού ανθρώπου και εν προκειμένω, του οικογενειακού

θεσμού και την αυτοκτονική του πορεία. Υιοθετώντας την ρατσιστική πολυγαμία,

προσβάλλει βάναυσα τον ιερό θεσμό του γάμου και της οικογένειας, όπως την

βιώνει ο πανανθρώπινος πολιτισμός και κύρια, όπως τον θέσπισε ο Δημιουργός

μας. Μας ανησυχεί περισσότερο η αφωνία των εκκλησιαστικών μας ταγών σε

αυτά τα παρακμιακά φαινόμενα και περισσότερο οι κρίσεις του παν.

Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, που είχε υποστηρίξει πως «το

Πατριαρχείο μας και η Αμερική υπηρετούμε τα ίδια ιδανικά δικαιοσύνης και

ελευθερίας, όλες τις μεγάλες ηθικές και πνευματικές αξίες που ισχύουν

διαχρονικώς, παγκοσμίως…» 5 και του μακ. Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ.

Θεοδώρου σε πρόσφατο ταξίδι του στις ΗΠΑ που αποκάλεσε την Αμερική

«ευλογημένη χώρα»! 6

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

5 https://amethystosbooks.blogspot.com/2011/02/blog-post_1921.html?m=0

6 https://www.ekirikas.com/o-papas-kai-patriarchis-alexandreias-th/

Ζητείται Νεοκόρος

Ζητείται νεοκόρος.

Ο ναός του Τιμίου Σταυρού στην Καστέλλα Σωτήρος κ Θρασυβούλου, ζητά άνθρωπο για να αναλάβει καθήκοντα κ χρέη νεοκόρου . 

Όποιος ενδιαφέρεται η γνωρίζει κάποιον κατάλληλο για τη θέση αυτή  ,παρακαλούμε να επικοινωνήσει

 με τον Πατέρα Παύλο στο τηλ/νο

6979136828

ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ!

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 6 η Μαρτίου 2023

ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ!

Εισήλθαμε με τη χάρη του Θεού στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, που

είναι μια από τις σημαντικότερες εορτολογικές περιόδους της Εκκλησίας μας.

Είναι μια πένθιμη και κατανυκτική περίοδος εντονωτέρου πνευματικού αγώνος,

στην οποία η Εκκλησία μας, με την νηστεία, τα τροπάρια, τους ύμνους, τα

αναγνώσματα, τις κατανυκτικές Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες, και με την

όλη κατάλληλη ατμόσφαιρα των ημερών αυτών, μας καλεί σε μιά βαθύτερη

βίωση του μυστηρίου της μετανοίας. Μας καλεί να παλαίψουμε και να

σταυρώσουμε τα πάθη και τον παλαιόν άνθρωπο, που φέρουμε μέσα μας, έτσι

ώστε συσταυρωμένοι και συναναστημένοι με τον Χριστό, να εορτάσουμε τα άγια

Πάθη και την Ανάστασή του.

Η ανάγκη για προσωπική και συλλογική μετάνοια, στην οποία ιδιαίτερα αυτή

την περίοδο μας καλεί η Εκκλησία, καθίσταται ακόμη πιο επιτακτική, αν λάβουμε

υπ’ όψη μας την σύγχρονη εξόχως τραγική και ολέθρια πορεία, την οποία βαδίζει

ολοταχώς ολόκληρη η ανθρωπότητα. Όπως και άλλοτε έχουμε τονίσει, πρόκειται

για μια πορεία πρωτοφανούς αποστασίας με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα την

πλέον ακραία διαστροφή της ανθρωπίνης φύσεως, παρόμοια με αυτήν των

δαιμόνων! Θεωρούμε δε επιτακτική την ανάγκη της μετανοίας, διότι πιστεύουμε

ακράδαντα, ότι όσο περισσότερο η ανθρωπότητα οδεύει από πτώση σε πτώση και

από βάραθρο σε βάραθρο, τόσο περισσότερο είναι ανάγκη ο πιστός λαός του

Θεού, «το μικρόν ποίμνιον», (Λουκ. 12,32), να προκόπτει και να καρποφορεί

καρπούς μετανοίας. Όσο περισσότερο αυξάνει η ηθική σήψη και αποσύνθεση της

ανθρωπότητος, τόσο περισσότερο είναι ανάγκη να γίνεται ο λαός του Θεού το

«άλας της γης», (Ματθ.5,13), το οποίο θα προλαμβάνει την ολοσχερή ηθική

σήψη της ανθρωπότητος. Όσο περισσότερο η ανθρωπότητα θα μεταβάλλεται σε

Σόδομα και Γόμορα, τόσο περισσότερο επιτακτική είναι η ανάγκη να υπάρχουν

έστω και 10 άνθρωποι με αγιότητα βίου και παρρησία ενώπιον του Θεού, οι

οποίοι με τις προσευχές τους θα αναχαιτίζουν την δικαία οργή του Θεού. Και το

λέμε αυτό, έχοντας υπ’ όψη μας τον χαριτωμένο διάλογο που είχε ο Αβραάμ με

τον Θεό, τον οποίο παραθέτει το θεόπνευστο βιβλίο της Γενέσεως, (κεφ. 18, 23-

33). Στον διάλογο αυτό ο Θεός βεβαίωσε τον Αβραάμ, ότι αν υπήρχαν στην πόλη

των Σοδόμων 10 δίκαιοι, δεν θα κατέστρεφε την πόλη χάριν των 10 δικαίων.

Κάτι ανάλογο συναντούμε και στο βιβλίο των Πράξεων και πιο συγκεκριμένα

στο ταξίδι του Παύλου στη Ρώμη, το ναυάγιο και τη θαυμαστή διάσωσή του. Τότε

που όλοι οι επιβάτες του πλοίου είχαν χάσει κάθε ελπίδα σωτηρίας, ο Παύλος

(κατόπιν οράματος και άνωθεν πληροφορίας), τους βεβαιώνει ότι κανείς από

αυτούς δεν θα χάσει τη ζωή του: «παρέστη γαρ μοι τη νυκτί ταύτη άγγελος του

2

Θεού ού ειμί, ώ και λατρεύω, λέγων· μη φοβού, Παύλε· Καίσαρί σε δει

παραστήναι· και ιδού κεχάρισταί σοι ο Θεός πάντας τους πλέοντας μετά σου»

(Πραξ.27,23-24). Ο Θεός για χάρη του Παύλου χαρίζει την ζωή και σε όλους

όσους συνταξιδεύουν μαζί του. Οι άγιοι και οι δίκαιοι με τις προσευχές των

συγκρατούν και αποτρέπουν την δικαία οργή του Θεού και για χάρη αυτών

εξακολουθεί ακόμη να υπάρχει ο κόσμος.

Η ηθική και πνευματική καταβαράθρωση της κοινωνίας σε παγκόσμιο επίπεδο

είναι έκδηλη και πρωτοφανής στην εποχή μας, επιβεβαιώνει δε πλήρως τις

αγιογραφικές και πατερικές προρρήσεις για τα έσχατα. Ο σύγχρονος άνθρωπος

ευρισκόμενος υπό την ισχυρή επίδραση της ιδεολογίας της Νέας Εποχής και της

μετανεωτερικότητος, της αμφισβήτησης δηλαδή των παραδεδομένων αξιών, όχι

απλά περιθωριοποίησε τους πανανθρώπινους κώδικες ηθικής, αλλά κυριολεκτικά

τους καταπάτησε και συκοφάντησε ως «αναχρονιστικά κατάλοιπα του

παρελθόντος», τα οποία «περιορίζουν την ελευθερία του ανθρώπου να ζεί και να

απολαμβάνει τη ζωή του, όπως αυτός θέλει», δηλαδή να ζει κατ’ ουσίαν όπως τα

άλογα ζώα! Ο πρωτοφανής πανσεξουαλισμός έχει παραλύσει κάθε ίχνος ηθικού

φραγμού. Η ηδονή έχει αναχθεί σε ύψιστο ζητούμενο, ώστε να αναζητείται

μανιωδώς μέσα από ανομολόγητα πάθη και διαστροφές. Το αποτέλεσμα είναι

κάθε αφύσικος ερωτισμός να καθιερωθεί ως «φυσικός». Και το χειρότερο, να

προστατεύεται η αμαρτία με νομοθετήματα, όπως λ.χ. το θανάσιμο αμάρτημα της

ομοφυλοφιλίας. Και το ακόμα χειρότερο, να διώκονται ως «ρατσιστές» όσοι

εναντιώνονται στην διαστροφή της ανθρώπινης φυσιολογίας και οντολογίας.

Πληροφορίες των τελευταίων ημερών αναφέρουν ότι έχει ξεκινήσει μια διεθνής

εκστρατεία για την νομιμοποίηση και αυτής της φρικώδους και απάνθρωπης

παιδεραστίας, προφανώς της χειρότερης μορφής ηθικής διαστροφής. Σύμφωνα με

γνωστό, αξιόπιστο ιστολόγιο: «Οι "Νιου Γιορκ Τάιμς", δημοσίευσαν ένα άρθρο

που υποστηρίζει ότι η παιδοφιλία δεν είναι έγκλημα. […] η προστασία των

πολιτικών δικαιωμάτων πρέπει να επεκταθεί στους παιδόφιλους […] Το CNN,

για να μην μείνει πίσω, αντέδρασε με ένα άρθρο που διακηρύσσει ότι οι

παιδόφιλοι δεν είναι τέρατα ή αποκλίνοντα κοινωνικά άτομα που ζουν στο

σκοτάδι και είναι καιρός η κοινωνία να αναθεωρήσει την εικόνα για τους

παιδόφιλους και κάνει ρητή έκκληση για συμπόνια αντί να θεωρούνται οι

παιδεραστές ως οι κατώτεροι των κατώτερων. Θα πρέπει να τους

προσεγγίσουμε και να προσπαθήσουμε να τους κατανοήσουμε… Ο ψυχολόγος

Τζέσε Μπέρινγκ, συγγραφέας του βιβλίου "Διαστροφή: Η Σεξουαλική

Παρεκτροπή που κρύβεται μέσα μας" παροτρύνει επίσης τον αναγνώστη να

δείξει κατανόηση στους παιδεραστές» 1 . Κάποιες πληροφορίες αναφέρουν πως

στην φετινή συνάντησή του «Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ έφτασε στο

σημείο να ζητήσει την αποποινικοποίηση του σεξ με παιδιά, υποστηρίζοντας

ότι οι νόμοι κατά της ‘αγάπης με χάσμα ηλικίας’, παραβιάζουν τα ανθρώπινα

δικαιώματα» 2 .

1 Ιστ. https://agonasax.blogspot.com

2 https://anazitiseis.gr/to-wef-zita-tin-apopoinikopoiisi-tou-sex-me-paidia-oi-nomoi-kata-tis-agapis-me-diafora-

ilikias-gnosto-os-paidofilia-paraviazei-ta-anthropina-dikaiomata/

3

Δυστυχώς αυτό το κατάντημα της ηθικής καταρράκωσης του σύγχρονου

κόσμου, έχει τις ρίζες του στην σάπια ευρωπαϊκή διανόηση. Η υπεράσπιση της

άκρατης ατομικής ελευθερίας, η οποία εκτείνεται μέχρι το «δικαίωμα» της

παιδεραστίας, έχει φιλοσοφική κατοχύρωση στον άθεο Ευρωπαϊκό Ουμανισμό, ο

οποίος έχει θεοποιήσει τον άνθρωπο και την χωρίς όρια ελευθερία του.

Σε ενδιαφέρον σχετικό δημοσίευμα διαβάζουμε τα εξής: «Αν ανατρέξουμε

κάποια χρόνια πίσω, εκεί στην ταραγμένη γενιά του Μάη του ’68, θα

διαπιστώσουμε πως μεταξύ κορυφαίων γάλλων διανοουμένων υπήρξε μια

κάπως ελαστική αντιμετώπιση του απεχθούς φαινομένου της κακοποίησης των

παιδιών. Αρκεί να θυμηθούμε πως ονομαστοί διανοούμενοι όπως οι: Jean-Paul

Sartre, Roland Barthes, και πολλοί άλλοι, (συνολικά 69 διανοητές), είχαν

υπογράψει στις 26 Ιανουαρίου 1977 μια ανακοίνωση με την οποία

υπερασπίζονταν τρεις άντρες που είχαν φυλακιστεί για περισσότερα από τρία

χρόνια επειδή κακοποίησαν σεξουαλικά ανηλίκους κάτω των 15 ετών. Πολλές

εφημερίδες εκείνη την περίοδο έγραφαν για “κίνημα” υπέρ της παιδεραστίας.

[…] Στη συνέχεια, στις 23 Μαΐου 1977, η εφημερίδα “Opinion” δημοσίευσε

ανακοίνωση 80 γάλλων διανοουμένων, […] στην οποία ζητούσαν να

αποποινικοποιήσει η πολιτεία τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ενηλίκων και

παιδιών κάτω των 15 ετών» 3 !

Φρίκη προκαλεί και η είδηση ότι καλλιεργείται και η αηδής και αποκρουστική

διαστροφή της κτηνοβασίας. Σύμφωνα με δημοσίευμα: «Στη Γερμανία, ίσως να

μην το γνωρίζετε, η ερωτική πράξη μεταξύ ανθρώπου και ζώου δεν τιμωρείται

εκτός εάν το ζώο τραυματιστεί κατά τη διάρκεια της συνουσίας. Με άλλα

λόγια, στην “πολιτισμένη” Γερμανία, που θέλει να κάνει κουμάντο στην

Ευρώπη, η κτηνοβασία είναι ελεύθερη και ατιμώρητη […] Επειδή, λοιπόν, στη

Γερμανία οι κτηνοβάτες αντιμετωπίζονται ως… φυσιολογικοί άνθρωποι, το νέο

“επάγγελμα” που γνωρίζει άνθηση είναι οι οίκοι ανοχής για κτηνοβάτες,

δηλαδή οίκοι ανοχής που πάνε οι ανώμαλοι και συνουσιάζονται με ζώα!» 4 .

Σύμφωνα ακόμη με τελευταίες δημοσιογραφικές πληροφορίες, έχει ξεσπάσει

διαμάχη στην Ισπανία, διότι «το Κογκρέσο των Αντιπροσώπων ενέκρινε τον

“Νόμο για την Ευημερία των Ζώων”, ο οποίος, σύμφωνα με τους επικριτές,

αποποινικοποίησε την κτηνοβασία εφόσον το εν λόγω ζώο δεν υφίσταται

“τραυματισμό που απαιτεί κτηνιατρική θεραπεία”» 5 . Δυστυχώς ανάλογες ηθικές

παρεκτροπές και φρικαλεότητες συμβαίνουν και στην ορθόδοξη Ελλάδα μας. Τον

τελευταίο καιρό τα ΜΜΕ μονοπωλούν ανατριχιαστικές περιπτώσεις βιασμών

ανήλικων παιδιών και σεξουαλικής εκμετάλλευσής τους. Σε πολλές περιπτώσεις

οι σεξουαλικές κακοποιήσεις των αθώων παιδιών γίνονται από συγγενικά

πρόσωπα, μηδέ των γονέων τους εξαιρουμένων!

Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε και άλλα παραδείγματα για να σκιαγραφήσουμε

την σύγχρονη ζοφερή πραγματικότητα, η οποία φανερώνει την τραγικότητα της

3 https://www.andro.gr/zoi/french-intellectuals-defended-pedophilia/

4 https://www.tribune.gr/world/news/article/30187/sti-germania-ktinovasia-epitrepete-ke-anigoun-ke-ikous-

anochis-zoa.html

5 http://aktines.blogspot.com/2023/02/21.html

4

εσχατολογικής και αποκαλυπτικής εποχής μας. Ο άνθρωπος των νεωτέρων

χρόνων, υπό την επίδραση του άθεου Ουμανισμού και της Νέας Εποχής, πίστεψε

πως η πίστη στο Θεό και η τήρηση των εντολών Του είναι επιβλαβείς και γι’ αυτό

Τον απέβαλλε από τη ζωή του και την κοινωνία. Αλλά, όπως είχε γράψει ο Φ.

Ντοστογιέφσκι «χωρίς το Θεό όλα επιτρέπονται». Ο άνθρωπος χωρίς το Θεό

προσδένεται απαραίτητα στον αντίδικο διάβολο και γίνεται παίγνιό του. Ταπεινά

φρονούμε πως η σημερινή ηθική κατάπτωση είναι μη αναστρέψιμη, διότι ο

σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει την παραμικρή διάθεση μετανοίας, η οποία μπορεί

να τον επανασυνδέσει με το Θεό και να τον επαναφέρει από την παρά φύση στην

κατά φύση κατάσταση.

Περαίνοντας, για ακόμη φορά κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς

διαπιστώνουμε τη σύγχρονη εφιαλτική πραγματικότητα, όπως την

σκιαγραφήσαμε εν ολίγοις παρά πάνω και καλούμε τον πιστό λαό του Θεού σε

γενική και ειλικρινή μετάνοια. Τα ειδεχθή εγκλήματα, οι παιδοκτονίες, οι

γυναικοκτονίες, τα φρικτά σεξουαλικά εγκλήματα βιασμών παιδιών και ενηλίκων,

η βία των νέων, οι σεξουαλικές διαστροφές, η αλλοίωση της ανθρώπινης

οντολογίας κ.α. είναι τα ολέθρια αποτελέσματα αυτού του δαιμονικού

«κλίματος». Η έλλειψη ηθικής οδηγεί ολοταχώς στον όλεθρο. Αυτό μας διδάσκει

και η ιστορία. Λαοί που είχαν βουτηχτεί στην ακολασία και την αμαρτία,

εξέλειπαν από προσώπου της γης! Ωστόσο η όλη ζοφερή ατμόσφαιρα στην οποια

ζούμε δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει ή να μας παρασύρει στην κοσμική ζωή,

έχοντας υπ’ όψη μας τον θεόπνευστο λόγο της Γραφής «μείζων εστίν ο εν υμίν η

ο εν τω κόσμω», (Α΄ Ιω. 4,4), όπως επίσης και τον θεόπνευστο λόγο του

προφήτου: «ου φοβηθήσομαι από μυριάδων λαού των κύκλω συνεπιτιθεμένων

μοι», (ψαλμ.3,7).

Ευχόμαστε σε όλους καλή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, καλόν αγώνα και καλή

μετάνοια!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών