ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 30η Ιανουαρίου 2023
ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ
ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙΟ!
Έχουμε συντάξει και δημοσιεύσει πάμπολλες ανακοινώσεις μας σχετικά με το
Ισλάμ. Έχουμε αποδείξει με αδιάσειστα στοιχεία, ότι πρόκειται για μια από τις
πλέον βάρβαρες και απολίτιστες θρησκείες της ιστορίας, αλλά και μία από τις
πλέον βλάσφημες εναντίον του Χριστιανισμού. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός
δίκαια και εύστοχα την αποκαλεί ως «λαοπλάνο θρησκεία και πρόδρομο του
Αντιχρίστου»! Σοβαρές θεολογικές μελέτες αποδεικνύουν ότι το Ισλάμ
απορρίπτει και πολεμά λυσσαλέα σχεδόν όλη την δογματική διδασκαλία της
Εκκλησίας μας. Αποκαλύπτουν ότι δεν πρόκειται για μία θρησκεία
«μονοθεϊστική», όπως την θέλουν οι θιασώτες του Οικουμενισμού, με δικές της
αρχές και πίστεις, αλλά για ένα συμπίλημα διδασκαλιών από τον Ιουδαϊσμό,
Χριστιανισμό, Γνωστικισμό, Μανιχαϊσμό, Ζωροαστρισμό, κλπ, δομημένων σε
συνδυασμό με την παγανιστική δεισιδαιμονία της προϊσλαμικής αραβικής
χερσονήσου. Τα χριστιανικά στοιχεία του Ισλάμ προέρχονται από τις διάσπαρτες
αιρετικές ομάδες της αραβικής ερήμου, όπου είχαν καταφύγει πλήθος αιρετικών,
που διώχθηκαν από το Βυζαντινό κράτος. Πολλές ανιστόρητες διηγήσεις του
Κορανίου, προέρχονται από τα λεγόμενα απόκρυφα κείμενα των πρώτων
χριστιανικών χρόνων, τα οποία χρησιμοποιούνταν ως «ιερές γραφές» από τους
αιρετικούς της εποχής εκείνης. Είναι άλλωστε ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι ο
αγράμματος βεδουίνος Μωάμεθ, κατηχήθηκε από αιρετικούς χριστιανούς
ερημίτες, στα διάφορα ταξίδια του ως βοηθός καμηλιέρης.
Η ιστορία των 13 αιώνων της θρησκείας αυτής είναι ένας αδιάκοπος αγώνας
κατά του Χριστιανισμού, ο οποίος είναι ποτισμένος με ποταμούς αιμάτων
εκατομμυρίων χριστιανών. Φρικτές είναι οι διώξεις και θανατώσεις χιλιάδων
Νεομαρτύρων στα μαύρα χρόνια της οθωμανικής δουλείας, οι οποίοι
υποβλήθηκαν σε φοβερά μαρτύρια και έχυσαν το αίμα τους, διότι αρνήθηκαν να
απεμπολήσουν την πίστη τους στον αληθινό Τριαδικό Θεό και τον Ένσαρκο Θεό
Λόγο Του.
Ωστόσο στους σύγχρονους καιρούς της δαιμονικής «Νέας Εποχής» οι
θιασώτες του Οικουμενισμού και του πανθρησκειακού οράματος, αποδεχόμενοι
και διακηρύσσοντες επισήμως ότι όλες οι θρησκείες πιστεύουν στον ίδιο θεό και
σ’ όλες μπορεί να βρεί ο άνθρωπος τη σωτηρία, φυσικό και επόμενο είναι να
αποδέχονται και το ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων, το Κοράνιο και να το
θεωρούν άγιο και θεόπνευστο. Μάλιστα για να αποδείξουν την «εκτίμησή» τους
σ’ αυτό, δωρίζουν δήθεν «άγια» Κοράνια σε επιφανείς μουσουλμάνους! Το
χειρότερο όμως αποκαλύφτηκε πρόσφατα. Τα δήθεν «άγια» Κοράνια, τα οποία
2
δωρίζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, είναι έκδοση του
Οικουμενικού Πατριαρχείου, του Πατριαρχικού Κέντρου της Ελβετίας!
Πιο συγκεκριμένα στις 12 Νοεμβρίου 2022 ο κ. Βαρθολομαίος,
κατευθυνόμενος προς την Κύπρο για την κηδεία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου
Χρυσοστόμου του Β΄, στάθμευσε στην Κω, όπου συναντήθηκε με τον εκεί
μουσουλμάνο ιμάμη, στον οποίο δώρισε όχι ένα αντίτυπο της Αγίας Γραφής,
όπως θα περίμενε κανείς, αλλά του Κορανίου. Εκεί αποκαλύφτηκε ότι το
συγκεκριμένο αντίτυπο προέρχεται από έκδοση του Οικουμενικού
Πατριαρχείου. Την απίστευτη είδηση έφερε στη δημοσιότητα γνωστό ιστολόγιο:
«Στις 12/11/22 ο πατριάρχης …Βαρθολομαίος βρέθηκε για λίγο στο νησί της
Κω πριν την άφιξή του στην Κύπρο για την εξόδιο ακολουθία του Χρυσοστόμου
Β΄. Θλίψη απέραντη προκαλεί αυτό που έγινε στην Κω με τους
“πατριαρχικούς” που περίμεναν να πάρουν την “ευλογία” του. […] Γύρω στο
11 του βίντεο ο ιμάμης στην Κω εξηγεί στην δημοσιογράφο, ότι ο πατριάρχης
Βαρθολομαίος του έδωσε ένα κοράνι μεταφρασμένο στα Ελληνικά και λέει
πόσο συγκινημένος είναι. […] Αμέσως μετά ο μητροπολίτης Αγκύρας Ιερεμίας
εξήγησε πως φτιάχτηκε η έκδοση του συγκεκριμένου κορανίου. […] “Η έκδοσις
αυτή έγινε στη Γενεύη. Έγινε στο κέντρο του πατριαρχείου στη Γενεύη, όπου ο
πρώην μητροπολίτης εκεί ο Δαμασκηνός ο μακαριστός είχε δημιουργήσει
επαφές με την Ιορδανία και μία καλή συνεργασία, και αποτέλεσμα της
συνεργασίας αυτής είναι η έκδοσις του κορανίου με μετάφραση Ελληνική
παραπλεύρως και χαίρω ιδιαιτέρως που ο πατριάρχης το έδωσε σήμερα στον
σοφολογιότατο να το κρατάει στην βιβλιοθήκη του”».
Όπως είναι φυσικό, το γεγονός αυτό δημιούργησε αίσθηση, πολλή λύπη και
ισχυρό σκανδαλισμό στον πιστό λαό του Θεού, ο οποίος γνωρίζει, τι πραγματικά
είναι το Ισλάμ. Πικρία και απογοήτευση προκάλεσε και σε όλους εμάς, που
ασχολούμαστε με θέματα οριοθετήσεως της Ορθοδόξου Πίστεώς μας. Το
Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο υπήρξε στο παρελθόν ο κυματοθραύστης των
κακοδοξιών και των πλανών, με ποταμούς αιμάτων αγίων και ηρώων της πίστεως,
εκδίδει ένα βλάσφημο για την χριστιανική μας πίστη βιβλίο, το Κοράνιο! Ένα
βιβλίο που υβρίζει ανελέητα τις αρχές της χριστιανικής πίστεως και εξαγγέλλει
φοβερές τιμωρίες για τους χριστιανούς που τις πιστεύουν! Θα κάνουμε το κόπο
στις γραμμές που ακολουθούν, για μια ακόμη φορά να παραθέσουμε συνοπτικά
τις φρικώδεις ύβρεις και βλασφημίες του και τις φοβερές απειλές του εναντίον
μας:
Α) Βλασφημίες κατά της Αγίας Τριάδος
Το Ισλάμ αρνείται μετά βδελυγμίας την θεμελιώδη χριστιανική πίστη περί του
αγίου Τριαδικού Θεού και την απορρίπτει ως «ειδωλολατρία» με τα εξής
κορανικά χωρία: «Πιστεύετε όθεν εις τον Θεόν και εις τους αποστόλους Αυτού
και μη λέγετε ότι υπάρχει Τριάς. Παύσατε λέγοντες τούτο και θα ωφεληθήτε,
διότι εις είναι μόνον ο Θεός» (Αι γυναίκες,4:169). «Ω οπαδοί της Βίβλου, μην
κάνετε κατάχρηση της θρησκείας σας και μην λέτε για τον Αλλάχ τίποτε άλλο
παρά μόνο την αλήθεια.…Πιστεύετε λοιπόν στον Αλλάχ και στους αποστόλους
3
του και μη λέτε ‘Τριάδα’. Παραιτηθείτε, θα είναι το καλύτερο για σας, γιατί ο
Αλλάχ είναι ο Θεός δοξασμένος. Μεγάλη η αξιοπρέπειά του προπαντός από το
να έχει παιδί» (Αι γυναίκες,4,171). «Πράγματι βλαστήμησαν όσοι είπαν “ο
Αλλάχ είναι ένας από τους τρεις της Τριάδας” Γιατί δεν υπάρχει άλλος Θεός
εκτός από τον ένα Θεό. Εκτός και αν παραιτηθούν από τον λόγο τους αυτό,
τότε αυτοί είναι άπιστοι και φοβερά βασανιστήρια θα πέσουν στους
βλάστημους» (Κοράν.5,73). Απορρίπτει την προαιώνια και αΐδια γέννηση του
Υιού από τον Πατέρα. Σύμφωνα με το Κοράνιο: «Πως είναι δυνατόν να έχει
παιδί, [ο Πατήρ], χωρίς να έχει σύζυγο;» (Κοράν.6,101). «Λέγε, Μουχάμμεντ:
“Αυτός είναι ο Αλλάχ, ο ένας και μοναδικός […] Ποτέ δεν γέννησε και ποτέ δεν
γεννήθηκε”» (Κοράν.112,1-4).
Β) Βλασφημίες κατά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Απορρίπτει με σφοδρότητα την θεότητα του Χριστού, με τα εξής κορανικά
χωρία: «Άπιστοι εισίν οι λέγοντες ότι ο Μεσσίας, Υιός της Μαριάμ, είναι Θεός.
Ειπέ αυτοίς, τις δύναται να αναχαιτίση τον Θεόν, εάν θελήση να καταστρέψη
τον Μεσσίαν Υιόν της Μαριάμ και την μητέραν αυτού και πάντα τα επί της γης
όντα;» (Η Τράπεζα 5:19). «Ο Μεσσίας, ο γιος της Μαριάμ, δεν ήταν τίποτ’ άλλο
παρά ένας Απόστολος. Τόσοι και τόσοι Απόστολοι πέρασαν πριν απ’ αυτόν»
(Κοράν.5:75). Απορρίπτουν την Σταύρωση και την Ανάστασή Του: «Και είπον
ημείς εφονεύσαμεν τον Μεσσίαν Ιησούν, Υιόν της Μαριάμ τον Απόστολον του
Θεού. Ουχί δεν εφόνευσαν, δεν εσταύρωσαν αυτόν, αλλά έτερον τινά όμοιον
αυτώ. Οι δε συζητήσαντες επί του αντικειμένου τούτου, έμειναν αυτοί οι ίδιοι εν
τη αμφιβολία, δεν ήσαν βέβαιοι περί τούτου αλλά κατά εικασίαν. Αληθώς ούτοι
δεν εφόνευσαν αυτόν, αλλ’ ο Θεός εν τη ισχύι και σοφία αυτού μετεκαλέσατο
αυτόν» (Αι γυναίκες 4:156). Προσθέτουν έναν ανύπαρκτο διάλογο του Ιησού με
τον Αλλάχ: «Και πρόσεξε όταν ο Αλλάχ θα πει: ‘Ω Ιησού γιε της Μαριάμ,
μήπως είπες στους ανθρώπους, λατρεύετε εμένα και τη μητέρα μου σαν Θεούς
εκτός από τον Αλλάχ;’ Δόξα σε σένα είπε ο Ιησούς “ποτέ δεν θα έλεγα ό,τι δεν
είχα δικαίωμα να πω και αν είπα τέτοιο πράγμα, εσύ θα το γνωρίζεις αμέσως.
Γιατί ξέρεις, τι κρύβει η καρδιά μου ενώ εγώ δεν ξέρω τι υπάρχει στη δική σου,
γιατί εσύ είσαι ο Γνώστης όλων όσα είναι κρυμμένα”» (Κοράν.5,116).
Ο Χριστός είναι για το Ισλάμ ένας απλός δούλος του Αλλάχ σύμφωνα με
«ομολογία» του ιδίου του Χριστού: «Είμαι στ’ αλήθεια ένας δούλος του Αλλάχ.
Μου έδωσε το Βιβλίο, [την αποκάλυψη] και με έκανε Προφήτη» (Κοράν.9:30).
Όποιος εξισώνει τον Αλλάχ με τον Χριστό θα τιμωρηθεί στο αιώνιον πυρ: «Και
όμως [οι άπιστοι χριστιανοί] έχουν αποδώσει σε αυτόν τη θεότητα του Αλλάχ
ένα μέρος, ένα παιδί από τον δούλο του» (Κοράν.43/15). «Βλασφημούν βεβαίως
όποιοι λένε ότι ‘ο Αλλάχ είναι ο Χριστός ο γιος της Μαριάμ’. Ο Χριστός είπε “Ω
παιδιά του Ισραήλ λατρεύετε τον Αλλάχ τον Κύριο μου και Κύριό σας” και
σίγουρα όποιος συνδυάζει άλλους θεούς με τον Αλλάχ τότε ο Αλλάχ θα
απαγορεύσει για αυτόν τον παράδεισο και σπίτι του θα είναι η φωτιά»
(Κοράν.5,72). Ο Χριστός θεωρείται ισότιμος του Αδάμ, ο οποίος πλάστηκε με
4
λάσπη. Για τον Αλλάχ η γέννηση του Ιησού είναι παρόμοια με τη γέννηση του
Αδάμ (Κοράν.10.7). Οι Χριστιανοί αποκαλούνται «άπιστοι», «βλάσφημοι» και
«αχάριστοι» επειδή λατρεύουν τον Μεσσία – Χριστό ως Θεό: «Μοιάζουν με τους
αρχαίους άπιστους. Ο Θεός ας τους καταστρέψει. Πόσα ψέματα λένε!»
(Κοράν.9.30)
Επίσης αναφέρεται: «Ο Μωάμεθ δίδαξε ότι ο Ιησούς θα κατέλθει στα έσχατα
στη γη από τον ουρανό και θα επιτελέσει τα ακόλουθα: Θα καταστρέψει
(σπάσει) τον σταυρό. Θα σκοτώσει τους χοίρους. Θα καταργήσει τον κεφαλικό
φόρο, τον οποίο πληρώνουν οι μη μουσουλμάνοι, (ιουδαίοι, χριστιανοί και
ζωροάστρες) στο ισλαμικό Κράτος. Θα ακυρώσει όλες τις ψεύτικες θρησκείες,
εκτός από το Ισλάμ και θα αγωνιστεί υπέρ της επικράτησής του. Θα επιβάλλει
και θα διαδώσει το Ισλάμ ακόμη και με τη βία. Τέλος, θα συντρίψει τον
αντίχριστο και θα ζήσει για σαράντα έτη. Στη συνέχεια θα πεθάνει και οι
μουσουλμάνοι θα προσευχηθούν για εκείνον» 1 . Τελεία διαστροφή ολοκλήρου της
Ενσάρκου Θείας Οικονομίας!
Γ) Βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος.
Το Κοράνιο βλασφημεί και το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο ταυτίζει με τον
Μωάμεθ! Ο ψευδοπροφήτης του Ισλάμ είναι, σύμφωνα με το Κοράνιο, ο
αναγγελλόμενος από το Χριστό Παράκλητος: «Ο δε Ιησούς Υιός της Μαριάμ
είπε προς τον λαόν αυτού: Ω υιοί Ισραήλ εγώ ειμί Απόστολος του Θεού
πεμφθείς προς υμάς όπως κυρώσω την προ εμού αποσταλείσαν Πεντάτευχον
και ευαγγελίσωμαι υμίν την έλευσιν ετέρου Αποστόλου μετ’ εμέ, ού το όνομα
Αχμέτ» (Πολεμική παράταξη 61:6).
Δ) Βλασφημία κατά της Εκκλησίας.
Η Εκκλησία για το Ισλάμ είναι ψεύτικη θρησκεία, την οποία ίδρυσαν οι
μετέπειτα «άπιστοι» χριστιανοί, παρερμηνεύοντας και παραχαράσσοντας το
«αληθινό κήρυγμα» του Ιησού, που ήταν η αναγγελία της «αληθινής θρησκείας»
του Ισλάμ! «Λέγε: Ω λαοί της Βίβλου μην ξεπερνάτε στην πίστη, τα όρια του
σωστού, καταπατώντας την αλήθεια, αλλά ούτε και να ακολουθείτε τους
πόθους εκείνων, που παραπλάνησαν πολλούς και απομάκρυναν τον εαυτό τους
από τον σωστό δρόμο» (Κοράν.5,77)!
Ε) Βλασφημίες κατά της Θεοτόκου.
Παρά το γεγονός ότι το Κοράνιο φαίνεται να σέβεται το πρόσωπο της
Θεοτόκου Μαρίας, στην ουσία την υβρίζει, αφού την απογυμνώνει από την
ιδιότητά Της ως Μητέρα του Θεού, η οποία δεν γέννησε Θεό, αλλά άνθρωπο! «Ο
1 Πηγή: Abū Dāwūd, Sunan Abī Dāwūd, Tahqiq Muḥammad Nāsir al-Dīn al-Albanī, Riyāḍ: Maktabat al-Maʿārif
lil-Nashr wal-Tawzīʻ, 1996, σσ. 773-774
5
Μεσσίας, ο γιος της Μαριάμ, δεν ήταν τίποτ' άλλο παρά ένας Απόστολος. Τόσοι
και τόσοι Απόστολοι πέρασαν πριν απ’ αυτόν» (Κοράνιο 5:75). Σύμφωνα με την
ισλαμική παράδοση, όπως την εξέφρασε πρόσφατα ο αιγύπτιος μουσουλμάνος
«θεολόγος» Σαλέμ Αμπντέλ Γκαλίλ, η Παναγία θα είναι μια από τις τέσσερις
συζύγους του Μωάμεθ στον «παράδεισο»: «Τέσσερις γυναίκες επελέγησαν, μαζί
με τη Μαριάμ και η Μαριάμ είναι η πρώτη μεταξύ τους. Και αυτή θα είναι η
σύζυγος του αγαπημένου μας Μωάμεθ στον παράδεισο, και θα είναι η πρώτη
που θα μπει στον παράδεισο μαζί με τους μεγαλύτερους προφήτες. Και όχι μόνο
με του προφήτες, αλλά με τους μεγαλύτερους προφήτες» 2 .
ΣΤ) Προτροπή για αισθήματα μίσους και πράξεων βίας κατά των χριστιανών.
Το Κοράνιο, όπως και η Χαντίθ, (παράδοση), του Ισλάμ είναι κατάμεστη από
εκδηλώσεις αισθημάτων μίσους και σαφή παραγγέλματα πράξεων βίας και
θανατώσεως ημών ως «απίστων»! Παραθέτουμε κάποια από αυτά: «Ώ προφήτη!
Παρότρυνε τοὺς πιστοὺς στὸν πόλεμο. Αν υπάρχουν είκοσι από σας, που
υπομονετικά επιμένουν, θα νικήσουν διακόσιους και αν από σας είναι εκατό, θα
νικήσουν χίλιους από τους απίστους…» (Τα λάφυρα, 8,65). «Ο Αλλάχ δεν
συγχωρεί, όποιον λατρεύει συνέταιρο μ’ Αυτόν» (Αι γυναίκες, 4,8). Αφού ο
Αλλάχ δεν συγχωρεί εκείνους που πιστεύουν σε άλλο Θεό, τι πρέπει να κάμουν οι
πιστοί του; Ασφαλώς να εξοντώσουν, όσους λατρεύουν «συνεταίρους» του
Αλλάχ! «Και να πολεμάτε για χάρη του Αλλάχ όσους σας πολεμούν…», (Η
αγελάδα,190). «Φονεύετέ τους, όπου τους βρίσκετε και διώχτε τους, από κει
που σας εδίωξαν (….) Αν όμως σας πολεμήσουν, σκοτώστε τους. Τέτοια είναι η
τιμωρία των απίστων», (Η αγελάδα,4,191). «Πολεμάτε τους ώσπου να μην σας
καταδιώξουν στην ειδωλολατρία και να υπερισχύσει η Πίστη στον Αλλάχ», (Η
αγελάδα,2,193). «Και όταν οι απαγορευμένοι μήνες έχουν περάσει, τότε
(πολεμάτε και) σκοτώνετε τους ειδωλολάτρες, οπουδήποτε κι αν τους βρείτε,
και συλλάβετέ τους και πολιορκείστε τους και στήστε τους παγίδες με κάθε
(πολεμικό) στρατήγημα. Αν όμως μετανιώσουν και διατηρήσουν την τακτική
προσευχή κι εφαρμόσουν (τακτική) ελεημοσύνη, τότε αφήστε τους ελεύθερους.
Γιατί ο Αλλάχ είναι πολυεύσπλαχνος, πολυεπιεικής», (Η μετάνοια,9,5).
Τί σημαίνουν όλα αυτά; Ασφαλώς εξόντωση των «απίστων» Χριστιανών και
τίποτε λιγότερο! Μ’ άλλα λόγια εμείς οι χριστιανοί είμαστε άξιοι θανάτου, δεν
έχουμε δικαίωμα ζωής και άρα ούτε ως ανθρώπινα όντα πρέπει να λογιζόμαστε.
«Πολυεπιεικὴς» είναι ὁ Αλλάχ, μόνον όταν υποταχτούμε στο Ισλάμ, ειδάλλως θα
εξοντωθούμε! Αλλά πως μπορεί να είναι αληθινός Θεός, ένας «θεός», ο οποίος
καταπατεί το αυτεξούσιο, με το οποίο ετίμησε τον άνθρωπο, όταν τον έπλασε, ως
κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της κατ’ εικόνα Θεού δημιουργίας του;
Αυτό είναι, εν ολίγοις, το φρικτό περιεχόμενο του δήθεν «αγίου» Κορανίου, το
οποίο εξέδωσε, σύμφωνα με επίσημη ομολογία του Σεβ. Μητροπολίτου Αγκύρας
2 https://www. huffingtonpost.gr/2017/01/28/eidhseis-diethnes-panagia-moameth-paradeisos-
aigyptos_n_14460436.html
6
κ. Ιερεμίου, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, για να το δωρίζει ο εκάστοτε
Πατριάρχης σε εξέχοντα πρόσωπα μουσουλμάνων! Ένα βιβλίο όχι απλά διάφορο
της χριστιανικής μας πίστεως, αλλά άκρως βλάσφημο, γεμάτο απειλές κατά της
χριστιανικής μας πίστεως και κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, «βιβλίον
ανάμεστον, [= γεμάτο], πάσης κτηνωδίας και αθείας» και «άξιο γέλωτος»!
Περαίνοντας, προσπαθούμε να βρούμε έστω και την παραμικρή δικαιολογία για
την πράξη αυτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας και δεν βρίσκουμε. Όπως
δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι θα μπορούσαν ο Μέγας Αθανάσιος, ή ο Άγιος
Κύριλλος να εκδώσουν την «Θάλεια» του αιρεσιάρχη Αρείου, έτσι δεν μπορούμε
να διανοηθούμε ότι το Φανάρι εξέδωσε το Κοράνιο! Όμως η επίσημη μαρτυρία
του πατριαρχικού Ιεράρχου δεν μας αφήνει περιθώρια να αμφιβάλλουμε! Ίσως
κάποιοι δικαιολογήσουν την ανίερη και άφρονα αυτή πράξη, ως διπλωματικό
ελιγμό, ως καλλιέργεια δημοσίων σχέσεων με τους αλλόθρησκους. Αγνοούν
όμως, ότι σε θέματα πίστεως δεν χωρούν διπλωματικοί ελιγμοί, οι οποίοι είναι
απόλυτα ξένοι προς την Πατερική μας Παράδοση. Οι άγιοι Πατέρες μας ποτέ τους
δεν θυσίασαν την ομολογία της πίστεως στο βωμό διπλωματικών ελιγμών και
δημοσίων σχέσεων. Η πλάνη ότι όλες οι θρησκείες πιστεύουν στον ίδιο Θεό και
όλες παρέχουν σωτηρία, γιατί έχουν δήθεν τμήμα της αληθείας, τότε μόνο θα
κατεδαφιστεί, εάν και εφ’ όσον στο μέλλον συγκροτηθεί αληθής πανορθόδοξη
Σύνοδος, που θα καταδικάσει την παναίρεση του Οικουμενισμού. Όμως ένα
τέτοιο ενδεχόμενο δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Προς το παρόν τουλάχιστον, με
ευθύνη των πρωθιεραρχών της Ορθοδοξίας.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Κάθε χρόνο, στις 30 Ιανουαρίου, η Χριστιανική Εκκλησία τιμά από κοινού τους τρεις Μεγάλους Πατέρες και Οικουμενικούς Δασκάλους, τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Στην Ελλάδα τιμώνται ως προστάτες της εκπαίδευσης και των γραμμάτων.
Σύμφωνα με το sansimera.gr, η εορτή των Τριών Ιεραρχών εισήχθη στην εκκλησία στα μέσα του 11ο αιώνα από τον λόγιο και μητροπολίτη Ευχαΐτων Ιωάννη Μαυρόποδα (1000-1070), επί αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Θ’ του Μονομάχου (1000-1055). Σκοπός του Μαυρόποδα ήταν να παρουσιάσει τις τρεις εξέχουσες αυτές προσωπικότητες της Χριστιανοσύνης ως τους κατ’ εξοχήν υπερμάχους του τριαδικού δόγματος και να δώσει τέλος στον φατριασμό που σοβούσε στο σώμα της εκκλησίας για το ποιος από τους τρεις ιεράρχες είναι ο σπουδαιότερος. Είναι χαρακτηριστικό ότι την εποχή εκείνη μεγάλος αριθμός ιερωμένων και πιστών είχαν χωριστεί σε τρεις ομάδες: τους Ιωαννίτες, τους Γρηγορίτες και τους Βασιλείτες.
Στην Ακολουθία ο Μαυρόπους υμνεί τη σημασία του έργου και την ποιότητα της δράσης τους και τονίζει τη σχέση της Τριανδρίας με τον Τρισυπόστατο Θεό για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι απαρχές της Εορτής πρέπει να εντοπισθούν σε μια περίοδο «διανοητικού αναβρασμού». Είναι η εποχή που ο Κωνσταντίνος Θ’ Μονομάχος αναδιοργάνωνε τη Νομική Σχολή της Κωνσταντινούπολης η οποία κατάρτιζε τα μελλοντικά στελέχη της Βυζαντινής διοίκησης, στελεχώνοντας τη Σχολή με λόγιους όχι αριστοκρατικής καταγωγής: σε αυτούς συμπεριλαμβάνονταν ο Μιχαήλ Ψελλός, ο Ιωάννης Ξιφιλίνος και ο Ιωάννης Μαυρόπους. Οι μεταρρυθμίσεις που ο Κωνσταντίνος Θ΄ προωθούσε και με τις οποίες ταυτίστηκε ο Ψελλός και η ομάδα του τους εξανάγκασε έναν-έναν σε παραίτηση στη συνέχεια.
Πράγματι, οι συνεχείς επιθέσεις εκ μέρους του παλιού δικαστή Οφρυδά ήταν μια έκφραση δυσαρέσκειας για τον τρόπο στέρησης του ελέγχου της νομικής εκπαίδευσης εκ μέρους των καθημερινών εργατών του νόμου, της συντεχνίας των συμβολαιογράφων. Τα πνευματικά ενδιαφέροντα των Ψελλού και Ιωάννη Ιταλού και ο προσανατολισμός τους στην θύραθεν σκέψη προκάλεσε την αντίδραση της Εκκλησίας η οποία επιθυμεί να ελέγξει την εκπαίδευση και να την απαλλάξει από τα όποια περιττά της στοιχεία. Οι Τρεις Άγιοι εμφανίζονται μαζί το 1066 στο Ψαλτήριο Θεοδώρου και σε όλη τη διάρκεια του 11ου αιώνα όλο και πιο συχνά σε εικονογραφημένα χειρόγραφα. Στα Ευχάιτα πρέπει να καθιερώθηκε για πρώτη φορά η εορτή όταν ήταν εκεί ο Μαυρόποδας Μητροπολίτης.
Η μνήμη των Τριών Ιεραρχών έρχεται να συμβολίσει μεταφορικά την Αγία Τριάδα και τον ρόλο των Τριών Πατέρων στη διαμόρφωση του τριαδικού δόγματος και να υποδηλώσει τα όρια προσέγγισης του ελληνικού φιλοσοφικού στοχασμού. Ουσιαστικά η εκκλησιαστική εορτή θεσπίστηκε με σκοπό την κατασίγαση της εγερθείσης διάστασης σχετικά με την αξιολογική ιεράρχησή τους και δεν ήταν παρά ένα απλό επεισόδιο της ιστορίας της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης, καθώς ο καθορισμός περιελάμβανε τρεις πατέρες οι οποίοι ανήκαν στο κλίμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Η εορτή των Τριών Ιεραρχών, εκτός από τον εκκλησιαστικό χαρακτήρα, έχει και εκπαιδευτικό στα καθ’ ημάς. Θεωρείται ως η εορτή των ελληνικών γραμμάτων, καθόσον οι Τρεις Ιεράρχες συνετέλεσαν στην ανάπτυξη της χριστιανικής διδασκαλίας, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη των αρχαίων ελληνικών γραμμάτων. Ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας της εορτής των Τριών Ιεραρχών καθιερώθηκε στις 9 Αυγούστου του 1841 από το ακαδημαϊκό συμβούλιο του Οθωνείου Πανεπιστημίου (νυν Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) και πρωτογιορτάστηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1842. Τα επόμενα χρόνια, ο εορτασμός επεκτάθηκε σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Οι διαδικασίες καθιέρωσης της εορτής ως εκπαιδευτικής συνδέονται με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όταν σε συνεδρίαση του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου στις 9 Αυγούστου του 1841, η οποία πραγματοποιήθηκε με αφορμή τον θάνατο του καθηγητή του ιδρύματος Δημήτριου Μαυροκορδάτου και δωρεάς στο Πανεπιστήμιο Αθηνών της οικίας του θανόντος από τον πατέρα του, θέλησαν να τον τιμήσουν. Τελικά προκρίθηκε η καθιέρωση μνημοσύνου υπέρ των ευεργετών του Πανεπιστημίου κατά την Εκκλησιαστική Εορτή των Τριών Ιεραρχών. Ο πρώτος Εορτασμός-μνημόσυνο πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1842. Η πραγματική θεσμοθέτηση της εορτής όμως θα καθυστερήσει: θα πραγματοποιηθεί το 1911 όταν το ανώτατο αυτό ακαδημαϊκό ίδρυμα θα αποκτήσει τον καινούργιο οργανισμό του και μέσα σε αυτόν θα προσδιορίσει και τις εορτές του
Τους τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος, τους την οικουμένην ακτίσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους την κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τον μέγαν, και τον Θεολόγον Γρηγόριον, συν τω κλεινώ Ιωάννη, τω την γλώτταν χρυσορρήμονι, πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί, συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν· αυτοί γαρ τη Τριάδι, υπέρ υμών αεί πρεσβεύουσιν. sansimera.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 23η Ιανουαρίου 2023
ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Η ανθρωπότητα εισήλθε σε μια νέα εποχή θεωρήσεως του ανθρώπου, στην
εποχή του «Μετανθρωπισμού», όπου ο άνθρωπος έχει απογυμνωθεί από τις
θεόσδοτες αξίες του και έχει υποβιβαστεί στην κατηγορία της χρηστικότητας. Που
σημαίνει ότι η όποια αξία του μετράται με το πόσο χρήσιμος είναι, ή δεν είναι, για
τον άλλον, κατά πόσον μπορεί να ικανοποιήσει, ή όχι, τις ανάγκες του άλλου! Σ’
αυτή την δίνη τον οδήγησε η μακροχρόνια ύπουλη δράση της «Νέας Εποχής», η
οποία, όπως έχει αποδειχτεί, αποτελεί την χειρότερη κατάπτωση στην ιστορία της
ανθρωπότητας. Στο πρόσωπο του νεοεποχίτικου ανθρώπου υιοθετήθηκε απόλυτα
το αρχέγονο εωσφορικό ψέμα προς στους πρωτοπλάστους, ότι δήθεν είναι από τη
φύση τους θεοί, (Γεν.3,5). Το δαιδαλώδες πλέγμα της «Νέας Υδροχοϊκής
Εποχής» με τα χιλιάδες «παρακλάδια» του έχει δηλητηριάσει τον σύγχρονο
άνθρωπο με το εωσφορικό ψέμα, ότι δεν χρειάζεται άλλον Θεό, έξω από τον
εαυτό του για να τον σώσει.
Ένα από αυτά τα «παρακλάδια» είναι και το νεοφανές νεοπαγανιστικό
φαινόμενο, το οποίο λειτουργεί ως «προωθητικός κριός» εκθεμελίωσης των
χριστιανικών αξιών από τα ανθρώπινα πρόσωπα και την κοινωνία. Με τη
δυναμική απόπειρα «νεκρανάστασης» των αρχαίων ειδωλολατρικών
θρησκευμάτων εισάγει μια νέα θεώρηση του ανθρώπου, ο οποίος εξωθείται στις
«ηθικές» των παγανιστικών «θεών», οι οποίοι ενσάρκωναν την πλέον ακραία
διαστροφή της ανθρωπίνης φύσεως, παρόμοια με αυτήν των δαιμόνων!
Θεωρήσαμε ότι είναι σημαντικό να αναφερθούμε σ’ αυτή την τρομακτική
αλλοίωση του σύγχρονου ανθρώπου, προκειμένου να αντιληφθούμε, έστω και
αμυδρώς, το εύρος της σύγχρονης κακοδαιμονίας, της πραγματικά εφιαλτικής
κατάστασης που επικρατεί παγκοσμίως τον τελευταίο καιρό.
H ανθρωπολογία της «Νέας Εποχής», η οποία ταυτίζεται σχεδόν απόλυτα με
εκείνη του Νεοπαγανισμού, αντικατοπτρίζει πλήρως τον αυτονομημένο και
αποστατημένο από το Θεό άνθρωπο. Δεν υπάρχει στην ανθρώπινη ιστορία άλλο
αντίχριστο σύστημα, όπως αυτό της «Νέας Εποχής», το οποίο καλλιεργεί την
αλαζονία του ανθρώπου σε τέτοιο βαθμό, ώστε να τον ανεβάζει σε δυσθεώρητα
ύψη νοσηρής αποθέωσης. Επίσης δεν υπάρχει άλλο αντίχριστο σύστημα, το οποίο
αποκόπτει τον άνθρωπο σε τέτοιο βαθμό από την κοινωνική συνοχή, ώστε να τον
βυθίζει σε ένα απερίγραπτα τρομακτικό εγωκεντρισμό. Μέσα στα πλαίσια της εν
λόγω ανθρωπολογίας έχουν αναπτυχθεί ποικίλες μέθοδοι και πρακτικές, όπως π.χ.
η ανάπτυξη της «θετικής σκέψεως», οι «εναλλακτικές μορφές θεραπείας», κ.α.,
δια των οποίων εμπεδώνεται η αντίληψη ότι ο άνθρωπος, ως παντοδύναμος,
μπορεί να «αυτοπραγματωθεί» και να «αυτοθεραπευθεί». Μια τέτοια μέθοδος
είναι για παράδειγμα η μέθοδος Κουάν Γιν, η οποία βοηθάει, (υποτίθεται), τον
2
άνθρωπο να ανακαλύψει τις πανίσχυρες δυνάμεις που βρίσκονται μέσα του, οι
οποίες εκδηλώνονται ως εσωτερικό φως και ήχος.
Ας δούμε τι λένε οι ίδιοι οι εκπρόσωποι τη Νέας Εποχής για το θέμα αυτό, αλλά
και οι εκπρόσωποι του Νεοπαγανισμού. Ο θεοσοφιστής συγγραφέας Τζέφρεϋ
Φάρδινγκ τόνισε κατηγορηματικά πως «ο άνθρωπος είναι ο ίδιος θεός και
μάλιστα ο μοναδικός θεός του εαυτού του» (βλ. «Το Όραμα», ιστοσελ. Ελλ.
Θεοσοφ. Εταιρίας). Ένας άλλος αποκρυφιστής ο Έμμετ Φόξ ορίζει τον άνθρωπο
ως «αιώνιο και παντοδύναμο, ο οποίος μπορεί να πετύχει ό,τι θελήσει» (βλ. Χ.
Τσιάκκα, «Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων», Κύπρος 2002, σελ.307)! Η
νεοεποχίτικη οργάνωση Agni Yoga έχει ως αρχή της το: «Εγώ είμαι εσύ, εσύ
είσαι εγώ, μέρη του θεϊκού Εαυτού». Με άλλα λόγια ο άνθρωπος είναι και αυτός
μια από της πολλές απορροές της «Συμπαντικής Αρχής» και φέρει μέσα του τη
θεία ουσία, άρα είναι φύσει θεός!
Μια άλλη επίσης θεμελιώδης δοξασία των ομάδων της Νέας Εποχής και του
Νεοπαγανισμού είναι η πίστη στον αδυσώπητο νόμο του Κάρμα και της
μετενσάρκωσης, που είναι μια από τις πιο τρανταχτές παραμέτρους της
αυτονόμησης του ανθρώπου από το Θεό. Τονίζει Ελληνίδα θεοσοφίστρια: «Για
πρώτη φορά στο Δυτικό κόσμο, ανακοινώνονται οι νόμοι του Κάρμα και της
Μετενσάρκωσης…Μέσω της γνώσης και της αυτοπαρατήρησης καλλιεργείται
η πίστη για τις μεταφυσικές αιτίες της ζωής και η σταθερή έφεση προς την
πνευματικότητα». Σε άλλο σύγγραμμά της η ίδια συγγραφέας είναι πιο
αναλυτική: Ο άνθρωπος με την αυτοεξέλιξή του μπορεί να αναχθεί σε Μαχάτμας,
δηλαδή σε υπεράνθρωπο, καθότι «οι Μαχάτμας είναι άνθρωποι πολύ εξελιγμένοι
πνευματικά (και) ελέγχουν τις δυνάμεις της φύσης» (https://www.reikicenter.gr
/forum/viewtopic.php?t=2109). Καλούνται λοιπόν οι άνθρωποι της Νέας Εποχής
να αποδεχτούν το νόμο του Κάρμα και της αυτοεξέλιξης μέσα από τις διαδικασίες
της μετεμψύχωσης για να γίνουν Μαχάτμας, να υπερβούν τη φύση τους, να γίνουν
υπεράνθρωποι. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του γνωστού γκουρού
Ρόμπερτ Νάτζεμυ, οποίος προτρέπει: «Να γίνουμε υπεράνθρωποι σαν τον Ιησού
Χριστό και να συγχωνευτούμε, να γίνουμε ένα με το Θεό» (βλ. «Ο μυστικός
κύκλος της ζωής»).
Στο χώρο του Νεοπαγανισμού επαναλαμβάνεται η ίδια ιδεολογία. Έλληνας
θεωρητικός του χώρου των αρχαιοθρήσκων γράφει: «Δια του θείου νόμου της
εξελίξεως και με τις επανειλημμένες μετεμψυχώσεις, οι ατομικότητες που
γεννιούνται μέσα στον κόσμο κατακτούν την Ανωτέρα Συνείδηση και γίνονται
θεοί αθάνατοι που φροντίζουν για την εύρυθμη λειτουργία της Φύσεως»
(Ιστοσελίδα oodegr.com). Και συνεχίζει: «Η ψυχή εξελίσσεται, δέχεται εγγραφές
και αποκτά την συνείδηση διά επανειλημμένων μετεμψυχώσεων που αρχίζουν
από το ορυκτό βασίλειο, για να περάσουν στα ζώα και τέλος στον άνθρωπο.
Όταν ο κύκλος αυτός κλείσει επιτυχώς, τότε η ψυχή έχει αποκτήσει την
Ανωτέρα Συνείδηση, οπότε και εισέρχεται στους Ανωτέρους Κόσμους, όπου και
συνεχίζει διηνεκώς την εξέλιξή της, καθισταμένη ήρως, δαίμων, θεός
Ολύμπιος» (όπου ανωτ.). Το ίδιο διαβάζουμε και σε αχραιολατρικό περιοδικό:
«Κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να προβιβάσει το Είναι του σε Θεό. Και
3
αυτό επειδή αντιπροσωπεύουμε όλοι μας ένα μικρό απειροελάχιστο κομμάτι
της Πρωταρχικής Ιδέας» (Διιπετές.τευχ.1,1991,σ.6).
Κοινές είναι και οι περί ηθικής αντιλήψεις τους. Μια από τις σημαντικότερες
παραμέτρους της διδασκαλίας της «Νέας Εποχής» καθώς και του Νεοπαγανισμού
είναι η έλευση στον σύγχρονο κόσμο της νέας ηθικής, όπως την οραματίστηκαν οι
ιδρυτές του κινήματος αυτού. Όπως διατείνονται, η νεοεποχίτικη υδροχοϊκή
«ηθική» ήλθε να εκτοπίσει την παλαιά ηθική, κυρίως την χριστιανική, η οποία,
κατ’ αυτούς, καταπίεζε και καταπιέζει ασφυκτικά τον άνθρωπο και του
αναστέλλει όλες τις δημιουργικές του δυνάμεις, για να αναχθεί σε ανώτερες
πνευματικές σφαίρες. Όπως προκύπτει όμως από τα ίδια τα κείμενά τους, η
«νεοεποχίτικη ηθική» είναι στην ουσία η κατάργηση της χριστιανικής ηθικής και
όλων των ηθικών κωδίκων, που διαμόρφωσε ο άνθρωπος μέχρι σήμερα. Είναι η
ταφόπετρα κάθε ηθικής εννοίας, διότι δεν κάνει καμιά διάκριση ανάμεσα στο
καλό και το κακό.
Ο διαβόητος γκουρού Μπαμπάζι (Babazi) αποφάνθηκε κατηγορηματικά πως
«Οι παλαιοί νόμοι και οι κανονισμοί έχασαν σήμερα την ισχύ τους» (Χ.
Τσιάκκα, μν. έργ. σελ. 624). Το ίδιο και ο γνωστός Σάτυα Σαϊ Μπάμπα
αποφάνθηκε: «Όποιος υπακούει στο νόμο του Κάρμα, είναι πιο ηθικός και
δίκαιος, από έναν που ακολουθεί τις 10 εντολές… Αυτό που ονομάζουμε
τιμωρία του Θεού δεν είναι τίποτε άλλο από την αντίδραση των δικών μας
πνευματικών φυσικών πράξεων» (όπου ανωτ. 609). Αμαρτία κατά τον θεωρητικό
της Νέας Εποχής J. Murphy είναι η αδυναμία μας να αυτοπραγματωθούμε.
Προσέξτε το αλλόκοτο σκεπτικό του: «Το να είναι κανείς ασθενής, πτωχός,
θλιμμένος, αυτό είναι αμαρτία. Ο τελικός σκοπός της ηθικής τάξης είναι η
ηδονή»! Ακούστε και το πιο εξωφρενικό και άκρως δαιμονικό: «Το να θεωρήσει
κανείς τον εαυτό του αμαρτωλό, λογίζεται ως αρνητική σκέψη. Μόνο τότε
γίνεται ‘αμαρτωλός’ και αυτοβυθίζεται στη δυστυχία»! Ο Αμερικανός
νεοεποχίτης ψυχοθεραπευτής Γουέιν Ντύερ συστήνει κυνικά στους ασθενείς του:
«Αν η θρησκεία που ανήκεις σου λέει ότι είσαι αμαρτωλός, γρήγορα θα πρέπει
να την αλλάξεις» (όπου ανωτ. σελ.207).
Ύψιστο ιδανικό και στόχος είναι για τη Νέα Εποχή η ηδονή και η δύναμη. Ο
Νεοεποχίτης Victor Frankl, θεμελιωτής του λεγομένου «τρίτου ανθρωπισμού»
υποστηρίζει: «Και η θέληση για ηδονή και η θέληση για δύναμη είναι παράγωγα
της γνήσιας θέλησης για νόημα» (όπου ανωτ. σελ.56). Επίσης η περιβόητη
νεοεποχίτικη κίνηση Αράϊς (Araise) για τη θεμελίωση του ηδονισμού έχει ως
σλόγκαν το «να ζεις είναι σπουδαιότερο από το να επιβιώνεις. Η ευχαρίστηση
πρέπει να είναι το κύριο μέλημα στην καθημερινή ζωή» (όπου ανωτ. σελ.103). Ο
ιδρυτής της νεοπαγανιστικής – νεοσατανιστικής οργάνωσης «Αδελφότης του
Κρόνου» Αμερικανός Eugen Grosche (Έγκεν Γκρός) συμβούλευε κυνικά τους
οπαδούς του: «Ακούστε το νόμο του νέου αιώνα: Κάντε αυτό που θέλετε»!
Σε ελληνικό νεοπαγανιστικό περιοδικό διαβάζουμε: «Δεν πιστεύουμε στην
Εβραιοχριστιανική δυαδικότητα (καλό - κακό) … Η προσπάθεια μας είναι να
ξεφύγουν κάποτε (οι άνθρωποι) από το διπολισμό των εννοιών Καλό και Κακό»
(Διιπετές, τ. 4, 1993, σελ. 9 και 30). Επίσης υποστηρίζουν, ότι μόνο «ο
4
πολυθεϊσμός απελευθερώνει τον άνθρωπο απ’ οποιονδήποτε ηθικό νόμο. Βάζει
την ηθική του πάνω στη φύση και πουθενά αλλού» (Δ. Δελής, Ένα 5-5-1988,
σελ. 124). «Ο Παγανισμός μπορεί να γίνει συμπαθής στον πολίτη του 21ου
αιώνα. Προσφέρει φύση, σεξ και επικοινωνία» (Αθηναϊκό περιοδικό, υπότιτλος
άρθρου 1-4-1997). Σε κάποιο περιοδικό του χώρου διαβάζουμε: «Για τον Έλληνα
Άνθρωπο οι ηθικές δεσμεύσεις εκπηγάζουν από τη συνείδησή του και όχι από
αυταρχικές εντολές, η παραβίαση των οποίων επισείει κινδυνολογικά την
τιμωρία της Κολάσεως» («Απολλώνειον Φως»)!
Πιο αποκαλυπτικό είναι το πόρισμα της «Εθνικής Επιτροπής για τα
Δικαιώματα του Ανθρώπου», σύμφωνα με το οποίο απορρίφτηκε η αίτηση
προσφυγής της «Επιτροπής για την αναγνώριση της Θρησκείας του
Δωδεκαθέου», με το σκεπτικό ότι «Και μόνο η έλλειψη ηθικής διδασκαλίας (στο
δωδεκάθεο) αποκλείει την έννοια της θρησκείας» (Εφ. Ορθόδοξος. Τύπος, 30-
9-2005)!
Περαίνοντας, θεωρούμε ότι η σύγχρονη εφιαλτική πραγματικότητα αποδεικνύει
περίτρανα την φρικτή διαβρωτική δράση της «Νέας Εποχής» στον σύγχρονο
άνθρωπο και την κοινωνία. Τα ειδεχθή εγκλήματα, οι παιδοκτονίες, οι
γυναικοκτονίες, τα φρικτά σεξουαλικά εγκλήματα βιασμών παιδιών και ενηλίκων,
η βία των νέων, οι σεξουαλικές διαστροφές, η αλλοίωση της ανθρώπινης
οντολογίας κ.α. είναι τα ολέθρια αποτελέσματα αυτού του δαιμονικού
«κλίματος». Η έλλειψη ηθικής οδηγεί ολοταχώς στην καταστροφή. Αυτό μας
διδάσκει και η ιστορία. Λαοί που είχαν βουτηχτεί στην ακολασία και την αμαρτία,
εξέλειπαν από προσώπου της γης! Ο αυτοθεοποιημένος άνθρωπος μεταποιείται σε
δαίμονα και αυτοκαταστρέφεται! Αυτός άλλωστε είναι και ο στόχος του
«Μετανθρωπισμού», να καταστραφεί ο άνθρωπος μέσω του εαυτού του! Αυτό
είναι και το τελικό σχέδιο του διαβόλου, για την καταστροφή του ανθρώπου!
Διατρανώνουμε λοιπόν την φωνή μας, ότι ο άνθρωπος χωρίς το Θεό, όχι τον
οποιοδήποτε «θεό», αλλά τον αληθινό, που μας αποκαλύφτηκε από τον
Σαρκωμένο Λόγο Του, είναι καταδικασμένος να καταστραφεί. Ο Λυτρωτής μας
Χριστός είναι η μοναδική σωτηρία για τον άνθρωπο και την κοινωνία. «Ουκ
έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία· ουδέ γαρ όνομά εστιν έτερον υπό τον ουρανόν
το δεδομένον εν ανθρώποις εν ώ δει σωθήναι ημάς» (Πράξ.4,12)!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΓΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 16η Ιανουαρίου 2023
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΣ ΟΙΣΤΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ ΣΤΟ
ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ «ΠΑΠΑ» ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ 16 ΟΥ
Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν πολλές φορές στον Παπισμό και τονίσαμε ότι
δεν είναι Εκκλησία, αλλά ένα αιρετικό θρησκευτικό σύστημα. Μία κακόδοξη
χριστιανική κοινότητα με δεκάδες αιρετικές διδασκαλίες, που έχουν καταδικαστεί
από σειρά Αγίων Συνόδων θεοφόρων Πατέρων, Οικουμενικών και Ενδημουσών,
αρχής γενομένης από την Η΄ Οικουμενική Σύνοδο, επί μεγάλου Φωτίου το 879-
880. Σύνοδοι που έχουν καταξιωθεί στη συνείδηση του Ορθοδόξου πληρώματος,
ως άγιες και γνήσια Ορθόδοξες, με πανορθόδοξο κύρος. Η αέναη παρουσία του
παναγίου Πνεύματος στην Εκκλησία του Χριστού, στην μία, μοναδική και
αδιαίρετη, που είναι μόνον η Ορθόδοξη, φώτισε τους αγίους Πατέρες μας, να
κατανοήσουν το εύρος και το βάθος των παπικών κακοδοξιών και να τις
ανασκευάσουν με αδιάσειστες γραφικές και πατερικές μαρτυρίες, ώστε να μην
παρασύρεται ο πιστός λαός του Θεού από τις δόλιες μεθοδεύσεις και πλάνες των
παπικών, αλλά και από την προσηλυτιστική προπαγάνδα που ασκούν τα τελευταία
χίλια χρόνια σε βάρος της Ορθοδοξίας. Αμέτρητα είναι τα θύματα των
Ορθοδόξων μέχρι σήμερα, κυρίως από τη δράση της σατανικής Ουνίας.
Η εμφάνιση της παναιρέσεως του Οικουμενισμού στις αρχές του 20 ου αιώνος
στον προτεσταντικό και στον Ορθόδοξο χώρο και αργότερα στο χώρο του
Παπισμού, δημιούργησε ριζικές ανακατατάξεις και αλλαγές στις σχέσεις της
Ορθοδοξίας με τις χριστιανικές αιρέσεις. Οι πατριαρχικές Εγκύκλιοι του 1902,
1904 και κυρίως του 1920 άνοιξαν ουσιαστικά τον δρόμο προς την παναίρεση,
σηματοδοτώντας ένα νέο τρόπο θεωρήσεως των εν λόγω αιρέσεων από τους
θιασώτες της. Καθιέρωσαν μία νέα πορεία, μία άλλη γραμμή και τακτική, ξένη
προς την Ορθόδοξη πίστη και Παράδοση, ξένη προς την Ορθόδοξη
αυτοσυνειδησία μας, διαγράφοντας παράλληλα πλήθος Ορθοδόξων Συνόδων και
ακυρώνοντας τους αγώνες μιας πλειάδος ομολογητών αγίων της Εκκλησίας μας.
Οι ποικίλες κακόδοξες θεωρίες που αναπτύχθηκαν μέσα στους κόλπους της
παναιρέσεως, με κορυφαία τη σχιζοφρενική θεωρία της Μιάς και ταυτόχρονα
διεσπασμένης Εκκλησίας, βρήκαν τελικά την πλήρη συνοδική νομιμοποίησή τους
στην «Σύνοδο» της Κρήτης το 2016! Η οικουμενιστική θύελλα συνεχίστηκε στα
επόμενα, μετά τη «Σύνοδο», χρόνια με ακόμη μεγαλύτερη σφοδρότητα με πλήθος
κακοδόξων δηλώσεων και διακηρύξεων, πατριαρχών και προκαθημένων.
Κλασικό παράδειγμα τέτοιων δηλώσεων είχαμε πρόσφατα στα συλλυπητήρια
μηνύματα που έστειλαν «Ορθόδοξοι» Προκαθημένοι και Πατριαρχες, με αφορμή
τον θάνατο του πρώην «Πάπα» Βενεδίκτου του 16 ου . Ο θανών αμετανόητος
αιρεσιάρχης θεωρήθηκε ως Ορθόδοξος επίσκοπος. Του έπλεξαν προκλητικά
εγκώμια και του ευχήθηκαν «καλό παράδεισο», παρά το γεγονός ότι ο
2
«μακαρίτης» για την Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία βρισκόταν εκτός της Εκκλησίας,
όπου, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, δεν υπάρχει σωτηρία
(Άγιος Κυπριανός και σύσσωμη η πατερική μας Παράδοση)! Με τις
συλλυπητήριες δηλώσεις τους απέδειξαν για μια ακόμη φορά, (με τον πιο
εμφαντικό μάλιστα τρόπο), ότι θεωρούν τον Παπισμό ως αληθή ορθοδοξούσα
Εκκλησία, ευθυγραμμιζόμενοι πλήρως με τις κακόδοξες αποφάσεις της
«Συνόδου» της Κρήτης.
Αγνόησαν το γεγονός ότι επρόκειτο για έναν αμετανόητο αιρεσιάρχη, ο οποίος,
ως καθηγητής και «Πάπας» γνώριζε την Ορθοδοξία, έδειχνε υποκριτικά ότι την
σέβονταν και την αγαπούσε, αλλά ποτέ δεν διανοήθηκε να απεμπολήσει τις
παπικές κακοδοξίες. Το αντίθετο μάλιστα. Με την διδακτική του δράση και την
βραχυχρόνια παπική του ιδιότητα, έδωσε την ψευδαίσθηση της σωτηρίας σε
εκατομμύρια παπικούς. Η εμμονή του στις παπικές πλάνες δεν άφησε δυστυχώς σ’
αυτόν κανένα περιθώριο μετανοίας. Πέθανε τελικά μέσα στην αίρεση ως
αμετανόητος αιρετικός, χωρίς καμία ελπίδα σωτηρίας. Επομένως ο τραγικός
αυτός άνθρωπος όχι μόνον δεν είναι άξιος επαίνων, αλλά θρήνων!
Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε κάποια από τα μηνύματα κορυφαίων
Ορθοδόξων εκκλησιαστικών ανδρών, για να πάρει ο αναγνώστης μια ιδέα του
εύρους της αλλοτριώσεως των. Αρχίζουμε με το συλλυπητήριο μήνυμα του παν.
Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, το οποίο εκφώνησε στην
καθιερωμένη ομιλία του, στην Αίθουσα του Θρόνου του Πατριαρχικού Οίκου,
μετά τη Θεία Λειτουργία της εορτής της Περιτομής του Κυρίου και της μνήμης
του Μ. Βασιλείου. Είπε: «Θα ήθελα να πω δύο λόγια επιπλέον μνημονεύων με
σεβασμόν και αγάπην και ευγνωμοσύνην τον μόλις κοιμηθέντα Αγιώτατον
Πάπαν Βενέδικτον τον 16ον….. Ήτο μεγάλος θεολόγος ο Βενέδικτος ο 16ος,
Γερμανός εις την καταγωγήν ως γνωστόν, επί σειράν ετών καθηγητής
Πανεπιστημίου, είχε και ορθοδόξους φοιτητάς, μεταξύ των οποίων διέπρεψαν ο
μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός και ο μετέπειτα Μητροπολίτης
Ελβετίας Δαμασκηνός, και ήκουσα ο ίδιος από τον Βενέδικτον να λέγει ότι
εγνώρισε καλύτερα την Ορθοδοξίαν χάρις εις τους Ορθοδόξους φοιτητάς του,
και μάλιστα τους προαναφερθέντας εκλεκτούς Ορθοδόξους θεολόγους και
Ιεράρχας. Ευχόμεθα να είναι αιωνία η μνήμη του.….Εις την κηδείαν του, η
οποία θα γίνει την προσεχή Πέμπτη, το Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον θα
εκπροσωπήσουν ο Ιερώτατος Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Εμμανουήλ
και ο Ιερώτατος Μητροπολίτης Ιταλίας Πολύκαρπος» (Πηγή: Ecumenical
patriarchate)!
Αποκαλεί τον θανόντα «Αγιώτατο». Υπάρχει αγιότητα στην αίρεση και στους
αμετανόητους αιρεσιάρχες; Όχι μόνο αγιότητα δεν υπάρχει, αλλά ούτε καν
σωτηρία, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας! Ο αγιασμός είναι
καρπός των ακτίστων ενεργειών του αγίου Πνεύματος, το οποίο όμως στερούνται
οι αιρετικοί, ως εκτός της Εκκλησίας ευρισκόμενοι. Πόσα βήματα έκαμε ο
«μακαρίτης» προς την σώζουσα αλήθεια της Ορθοδοξίας, ώστε να τον
μνημονεύει με «με σεβασμόν και αγάπην και ευγνωμοσύνην»; Κανένα!
3
Τον χαρακτηρίζει ως «μέγα θεολόγο», παρά το γεγονός ότι βρισκόταν στο
σκότος της πλάνης. Τί είναι όμως η θεολογία στο εσώτατο είναι της; Θεοπτία,
μέθεξις Θεού, εμπειρία θεώσεως. Μια κατάσταση στην οποία φθάνει ο θεούμενος,
όταν διά μετανοίας και μακροχρονίου ασκήσεως νεκρώσει τον παλαιόν άνθρωπον
και τα πάθη. Και όταν στη συνέχεια ανυψωθεί στη σφαίρα του θείου φωτισμού,
αποκτήσει «νουν Χριστού» (Α΄Κορ.2,16) και γίνει κατοικητήριο του αγίου
Πνεύματος. Τότε είναι σε θέση να διδάξει απλανώς περί του Θεού και των θείων,
σύμφωνα με τον θεοφώτιστο λόγο του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: «…Υπέρ
νουν τοις υπέρ νουν ωμιληκότες οι θεόσοφοι θεολόγοι θεοχαρίστως τε
εδιδάχθησαν και θεομιμήτως ημάς εδίδαξαν», (Α΄ προς Βαρλαάμ, ΕΠΕ 1,512).
Δηλαδή: Οι θεόσοφοι θεολόγοι αφού συναναστράφηκαν υπέρ νουν με τα υπέρ
νουν, με τη Χάρη του Θεού εδιδάχθησαν και κατά μίμηση Θεού μας εδίδαξαν. Ο
άγιος Νείλος ο Σιναΐτης πολύ εύστοχα παρατηρεί: «ει θεολόγος ει, προσεύξη
αληθώς· και ει αληθώς προσεύχη, θεολόγος ει». Ένας αμετανόητος και
συνειδητός αιρετικός μπορεί να έχει καθαρή προσευχή και ως εκ τούτου να είναι
αληθινός θεολόγος; Φυσικά όχι!
Όταν ομιλούμε περί θεολογίας και θεολόγων, καλό θα είναι πάντοτε να γίνεται
μια στοιχειώδης διάκριση μεταξύ εμπειρικής και ακαδημαϊκής Θεολογίας και να
τονίζεται ότι η ακαδημαϊκή Θεολογία οφείλει να είναι θεραπαινίδα της εμπειρικής
και να ακολουθεί αυτήν. Προφανώς ο παν. κ. Βαρθολομαίος, όταν χαρακτηρίζει
τον πρώην «πάπα» ως «μέγα θεολόγο», εννοεί ότι υπήρξε μέγας ακαδημαϊκός
θεολόγος. Στην προκειμένη περίπτωση ούτε καν ως ακαδημαϊκός θεολόγος μπορεί
να θεωρηθεί, για τον απλούστατο λόγο ότι ως καθηγητής ομιλούσε και δίδασκε
έναν ετερόδοξο Χριστό, δηλαδή για έναν ανύπαρκτο Χριστό. Ο άγιος Γρηγόριος
ο Παλαμάς στην προς Διονύσιον επιστολή του ονομάζει την αίρεση δεύτερο
γένος αθεΐας. Γράφει: «Δεύτερον δε γένος αθεΐας εστίν η πολυσχιδής και
πολύμορφος απάτη των αιρετικών.…Πάντες δε ούτοι και οι τοιούτοι ουδέν των
αθέων διενηνόχασιν… [Όλοι αυτοί και οι όμοιοι μ’ αυτούς σε τίποτε δεν
διαφέρουν από τους αθέους]». 1 Την ίδια αλήθεια επισημαίνει και ο Μέγας
Αθανάσιος στην επιστολή του προς Σεραπίωνα: «Ούτως ο διαιρών τον Υιόν από
του Πατρός, ή το Πνεύμα κατάγων εις τα κτίσματα, [=ο αιρετικός], ούτε τον
Υιόν έχει ούτε τον Πατέρα, αλλ’ έστιν άθεος και απίστου χείρων, και πάντα
μάλλον, ή χριστιανός» 2 .
Ως επισφράγισμα των λόγων του, συμμετείχε στις 7 Ιανουαρίου ε.ε. «στην
επιμνημόσυνη λειτουργία για τον μακαριστό επίτιμο Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ΄»,
στον εν Κωνσταντινουπόλει παπικό ναό του Αγίου Πνεύματος στο Harbiye,
(http://aktines.blogspot.com/2023/01/blog-post_66.html)! Προφανώς πήγε στον
παπικό αυτό ναό για να συμπροσευχηθεί με τους παπικούς υπέρ αναπαύσεως της
ψυχής του θανόντος, αγνοώντας όμως θεληματικά ότι η Εκκλησία μας παύει να
δέεται και να μνημονεύει στην προσκομιδή, όσους έχει αποκόψει από το σώμα
1 Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Προς τον ευλαβέστατον εν μοναχοίς κυρ Διονύσιον, Ε.Π.Ε. τομ. 4, σελ. 408.
2 Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου, Επιστολή προς Σεραπίωνα Θμουέως επίσκοπον, 30, PG 26, 597 C.
4
της ως «ανιάτως νοσήσαντας». Αγνόησε ακόμη ότι οι συμπροσευχές με
αιρετικούς απαγορεύονται ρητά από τους ιερούς Κανόνες.
Στο ίδιο «μήκος κύματος» ήταν και το μήνυμα του Πατριάρχου Μόσχας και
πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλου: «Με θλίψη πληροφορήθηκα για την εκδημία
του πρώην πάπα Βενέδικτου 16ου.…Ο πρώην πάπας Βενέδικτος με το έργο του
συνεισέφερε σημαντικά στην ανάπτυξη της διαχριστιανικής συνεργασίας,
ομολόγησε τον Χριστό μπροστά σε έναν εκκοσμικευμένο κόσμο και
υπερασπίστηκε τις παραδοσιακές ηθικές αξίες.…Όσο ήταν Ποντίφικας, οι
σχέσεις μεταξύ της εν Ρωσία Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολικής
Εκκλησίας αναπτύχθηκαν σημαντικά στο πνεύμα της αδελφικής συνεργασίας
και της επιθυμίας για αλληλεπίδραση στον δρόμο για την υπέρβαση της ενίοτε
οδυνηρής κληρονομιάς του παρελθόντος. Εκ μέρους της εν Ρωσία Ορθοδόξου
Εκκλησίας, εκφράζω τα συλλυπητήριά μου»
(https://www.orthodoxianewsagency.gr/patriarxeia/patriarxio_mosxas/syllypitiria-
patriarxi-mosxas-gia-tin-ekdimia-tou-papa-venediktou/)!
Ο Μακαριώτατος αποκαλεί τον αιρετικό Παπισμό «Ρωμαιοκαθολική
Εκκλησία», δίνοντας έτσι εκκλησιαστική υπόσταση στην αίρεση! Τόνισε ότι
«ομολόγησε τον Χριστό μπροστά σε έναν εκκοσμικευμένο κόσμο και
υπερασπίστηκε τις παραδοσιακές ηθικές αξίες»! Αλλά ποιον «Χριστό»
ομολόγησε, αφού ο «Χριστός» του Παπισμού είναι ανύπαρκτος; Και ακόμη ποιες
είναι οι «παραδοσιακές ηθικές αξίες» που υπερασπίστηκε, αφού δεν τόλμησε να
καθαρίσει τον κόπρο του Αυγείου από την «εκκλησία» του και προτίμησε την
απόδραση; Δεν γνωρίζει ο Μακαριώτατος το σκοτεινό παρελθόν του θανόντος με
την συγκάλυψη χιλιάδων σεξουαλικών σκανδάλων παπικών «κληρικών» στη
Γερμανία, όταν ενοχοποιήθηκε και ο αδελφός του; Αγνοεί την από αυτόν
«αγιοποίηση» του προκατόχου του Πάπα Ιωάννου – Παύλου του Β΄ του
«αγιοποιήσαντος» τον δολοφόνο Καρδινάλιο της Κροατίας Αλουΐσιο Στέπινατς,
τον διεθνή εγκληματία; Αγνοεί ότι ο από αυτόν «αγιοποιηθείς» προκάτοχός του
είχε ερωτικές σχέσεις με την συμπατριώτισσά του Πολωνή ακαδημαϊκό, όπως
απεκαλύφθη επισήμως; Κάνει επίσης λόγο για «υπέρβαση της ενίοτε οδυνηρής
κληρονομιάς του παρελθόντος», εννοώντας προφανώς την κληρονομιά του
σχίσματος. Πολλές φορές έχουμε τονίσει ότι την αποκλειστική ευθύνη για το
σχίσμα έχει ο Παπισμός και όχι η Ορθοδοξία.
Ομοίως και ο Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Δανιήλ δήλωσε: «Με βαθιά λύπη
έμαθα την εκδημία, μετά από μακρά ταλαιπωρία που υπέμεινε με πολύ θάρρος,
εκείνου που ήταν ο 265ος Επίσκοπος Ρώμης, ο πάπας Βενέδικτος 16ος, μια
αξιοσέβαστη προσωπικότητα. Συμμεριζόμαστε τον πόνο της απώλειας του
πρώην πάπα, και εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας σε ολόκληρη τη
Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Προσευχόμαστε στον Κύριο Ιησού Χριστό, Αυτόν
που είναι η ανάσταση και η ζωή, να αναπαύσει την ψυχή του πάπα Βενέδικτου
16 ου » (https://www.orthodoxianewsagency.gr/patriarxeia /patriarxio_roumanias/
syllypitiria -patriarxi-roumanias-gia-tin-ekdimia-tou-papa-venediktou/)! Ό,τι
ελέχθησαν για τους παραπάνω πατριάρχες ισχύουν και για τον κ. Δανιήλ, διότι και
το δικό του μήνυμα επαναλαμβάνει περίπου τα ίδια με τους προηγουμένους.
5
Άξιο σχολιασμού είναι και το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ.
Αναστασίου. Γράφει: «Συμμετέχοντας εκ καρδίας στη βαθειά θλίψη επί τη
εκδημία εις Κύριον του Επιτίμου Πάπα Βενεδίκτου 16ου, τον οποίον είχαμε τη
χαρά να γνωρίζουμε από πολλών ετών, εκφράζουμε ειλικρινή συλλυπητήρια.
Υπήρξε εξέχουσα προσωπικότητα, προικισμένος με εξαιρετικά διανοητικά
χαρίσματα και αδιασάλευτη πίστη στον Τριαδικό Θεό, ακεραιότητα, ευγένεια
και ευαισθησία. Διακεκριμένος θεολόγος με ανοικτούς ορίζοντες, καθηγητής με
αξιοσπούδαστη συγγραφική προσφορά, εργάστηκε σταθερά για την υπεράσπιση
της πίστεως, την προώθηση της χριστιανικής μαρτυρίας, του διαθρησκειακού
διαλόγου και για την εμπέδωση της παγκοσμίου εἰρήνης. “Μακάριοι οι νεκροί
οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ άρτι. ναι, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται
εκ των κόπων αυτών· τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ αὐτῶν” (Ἀποκ.
14:13)».(https://www.romfea.gr/ekklisies-ts/ekklisia-albanias/54428-16)!
Δεν γνωρίζετε, Μακαριώτατε, ότι όσοι αποθνήσκουν μέσα στην αίρεση, δεν
εκδημούν προς Κύριον, αλλά χάνονται αιωνίως στην ατελεύτητη κόλαση;
Τονίσατε ότι «υπήρξε εξέχουσα προσωπικότητα, προικισμένος με εξαιρετικά
διανοητικά χαρίσματα και αδιασάλευτη πίστη στον Τριαδικό Θεό»! Σας
ερωτούμε: Ποια αξία μπορεί να έχουν τα «εξαιρετικά διανοητικά χαρίσματα»,
όταν αυτά δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν τον «μακαρίτη» να επιστρέψει στην
αλήθεια της Ορθοδοξίας; Ποια «αδιασάλευτη πίστη στον Τριαδικό Θεό» είχε,
αφού, ως γνωστό ο Παπισμός έχει διαστρεβλώσει την περί του τριαδικού Θεού
διδασκαλία της Εκκλησίας; Γράφετε ότι ο θανών ήταν «καθηγητής με
αξιοσπούδαστη συγγραφική προσφορά» και πως «εργάστηκε σταθερά για την
υπεράσπιση της πίστεως, την προώθηση της χριστιανικής μαρτυρίας, του
διαθρησκειακού διαλόγου και για την εμπέδωση της παγκοσμίου ειρήνης». Σας
ερωτούμε και πάλι: Πόσο «αξιοσπούδαστη» μπορεί να είναι η συγγραφή ενός
αιρεσιάρχη; Τι έχει να αποκομίσει ένας Ορθόδοξος μελετητής από τα αιρετικά του
συγγράμματα, πέρα από τη διαπίστωση των αιρετικών δοξασιών του; Ποια πίστη
υπερασπίστηκε; Μήπως την απαραχάρακτη Ορθόδοξη πίστη της Εκκλησίας;
Ασφαλώς όχι! Υπερασπίστηκε τις δυτικές κακοδοξίες, προβάλλοντάς τες ως πίστη
της Εκκλησίας! Ποια χριστιανική μαρτυρία προώθησε, αφού η παπική
«χριστιανική μαρτυρία» αποτελεί όνειδος για την πνευματική πορεία της
ανθρωπότητας και η κύρια αιτία αποστροφής της χριστιανικής πίστεως από τον
σύγχρονο κόσμο; Γνωρίζετε, άραγε ποια είναι η κυρία αιτία της σημερινής
γενικής αποστασίας του δυτικού κόσμου και της στροφής του προς το Ισλάμ και
τις θρησκείες της Άπω Ανατολής; Μπορείτε, άραγε, να συνειδητοποιήσετε ότι η
γενική αυτή αποστασία οφείλεται κατά κύριο λόγο στο εγκληματικό παρελθόν του
Παπισμού; Στις ιερές εξετάσεις, στις φρικτές γενοκτονίες, στα συγχωροχάρτια,
στις σταυροφορίες, στις δυσώδεις παιδεραστές κληρικών και σε άλλα πολλά, ών
ουκ έστιν αριθμός; Γνωρίζει άραγε, ή θεληματικά αγνοείτε, ότι ο Παπισμός,
προβάλλοντας το δαιμονικό πρωτείο, ήδη από τον 4 ο αιώνα, υπήρξε η αιτία της
διασπάσεως του δυτικού Χριστιανισμού με την ανάδυση του Προτεσταντισμού,
όπως επίσης και η αιτία του σχίσματος του 1054 μεταξύ Ανατολής και Δύσεως;
6
Τον εγκωμιάζετε και ως προωθητή «του διαθρησκειακού διαλόγου και την
εμπέδωση της παγκοσμίου ειρήνης». Φαίνεται όμως ότι αγνοείτε, ότι ο
διαθρησκειακός διάλογος αποτελεί σήμερα το κυριότερο εργαλείο των σκοτεινών
δυνάμεων του Διεθνούς Σιωνισμού, διά του οποίου αυτός απεργάζεται τον
συγκερασμό όλων των θρησκευτικών πίστεων σε ένα νέο θρησκευτικό μόρφωμα,
την φρικώδη πανθρησκεία, στην οποία κυρίαρχο ρόλο θα έχει ο «πάπας».
Τον επαινείτε και ως «προωθητή της παγκόσμιας ειρήνης». Αλλά η έννοια και
το αγαθό της ειρήνης είναι ολότελα ασύμβατα με την φύση και την ιστορία του
Παπισμού! Το Βατικανό και οι εγκάθετοι στο θρόνο της Ρώμης είναι οι
τελευταίοι, που μπορούν να μιλούν για ειρήνη, αφού εδώ και χίλια χρόνια ο
Παπισμός είναι αιματοβαμμένος με το αίμα εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων από
σφαγές Ουγενότων, θρησκευτικούς πολέμους, εξολόθρευση 880.000 Σέρβων
Ορθοδόξων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, φρικτές διώξεις και σφαγές
Ορθοδόξων από ουνίτες στην Ανατολική Ευρώπη και αλλαχού, υποδαύλιση του
φονικού πολέμου στη Σερβία, υποδαύλιση του πολέμου στην Ουκρανία κλπ)!
Πότε ο «μακαρίτης» αποκήρυξε το εγκληματικό παρελθόν του Παπισμού, για να
θεωρηθεί υπέρμαχος της ειρήνης; Ποτέ!
Κλείνετε το μήνυμά σας με την παράθεση του βιβλικού χωρίου «Μακάριοι οι
νεκροὶ οι εν Κυρίῳ αποθνήσκοντες» (Αποκ.14.13). Ρωτάμε: Πως μπορεί να
ανήκει στους μακαρίους και στους εν Κυρίω αποθνήσκοντες ένας αμετανόητος
αιρεσιάρχης, που υπηρέτησε σε όλη τη ζωή του έναν ανύπαρκτο Χριστό; Κρίμα
Μακαριώτατε!
Κλείνοντας λυπούμεθα για πολλοστή φορά για τον οικουμενιστικό οίστρο, ο
οποίος έχει καταλάβει πλειάδα Ορθοδόξων μεγαλόσχημων κληρικών.
Διαπιστώνουμε με θλίψη ότι δράττονται κάθε ευκαιρίας, για να εκδηλώσουν τα
οικουμενιστικά τους φρονήματα, «βαπτίζοντας» ως «Ορθοδόξους» τους
αιρετικούς και ως «Εκκλησίες» τις αιρέσεις, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την
«ένωση των εκκλησιών». Δυστυχώς μόνο ως προπομπούς ολέθριων εξελίξεων
μπορούμε να τα δούμε όλα αυτά για την πορεία της αγίας μας Εκκλησίας!
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΓΚΕΙΩΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 9 η Ιανουαρίου 2023
ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΜΟΡΜΟΝΩΝ
Στη χώρα μας δραστηριοποιούνται πάμπολλες αιρετικές ομάδες. Τα τελευταία
χρόνια έχει προστεθεί και η αίρεση των Μορμόνων, μια άκρως κακόδοξη και
βλάσφημη αίρεση του ευρύτερου προτεσταντικού χώρου. Αυτοαποκαλείται ως
«Εκκλησία του Ιησού Χριστού των αγίων των τελευταίων ημερών», (Church of
Jesus Christ of Latterday Saints). Στην Αθήνα έχει ιδρυθεί ήδη «τοπική
εκκλησία» και στεγάζεται σε ευρύχωρο κτίριο. Επίσης στους δρόμους της
Πρωτεύουσας και άλλων μεγάλων πόλεων καλοντυμένοι αλλοδαποί
«ιεραπόστολοι», με προσποιητή ευγένεια κηρύττουν με ζήλο την μορμονική
αίρεση.
Ανήκει στις προτεσταντικές εκείνες ομάδες του 19ου αιώνα, που έχουν
κυρίαρχο χαρακτηριστικό γνώρισμα το μυστικιστικό και αποκαλυπτικό στοιχείο.
Ιδρύθηκε το 1830 στις Η.Π.Α. από τον Τζόζεφ Σμίθ. Το όνομά της οφείλεται
στον Μόρμον, κάποιον ιστορικά ανύπαρκτο «προφήτη», ο οποίος υποτίθεται ότι
έζησε τον 4ο μ. Χ. αιώνα στην Αμερικάνικη ήπειρο. Ο ιδρυτής της Τζόζεφ Σμίθ
γεννήθηκε το 1805 στην πολιτεία Βερμόντ των ΗΠΑ από φτωχούς αγρότες
γονείς. Αρχικά ανήκε στη θρησκευτική κοινότητα των Πρεσβυτεριανών και
αργότερα εντάχθηκε στους Μεθοδιστές. Ήταν αναμφίβολα έξυπνος άνθρωπος και
τον χαρακτήριζε άκρατη φιλοδοξία, αχαλίνωτη φαντασία και παθολογικός
μυστικισμός. Το 1830 εγκατέλειψε ξαφνικά τη «Μεθοδιστική Εκκλησία» και
άρχισε να κηρύττει μια δική του περίεργη διδασκαλία. Ονόμασε τον εαυτό του
«προφήτη» και ισχυρίσθηκε ότι στις 21 Σεπτεμβρίου 1823 είδε ένα όραμα, «στο
οποίο ο άγγελος Μορονί του είπε ότι στο λόφο Cumorah, κοντά στο
Μάντσεστερ, στην πολιτεία της Ν. Υόρκης, ήταν κρυμμένες πλάκες χρυσού με
σπουδαίες επιγραφές, που έπρεπε να ξεθάψει μετά τέσσερα χρόνια», (Βλ. H. De
Glasenapp, Παγκόσμιος Ιστορία των Θρησκειών, μετάφραση: Νικ. Βρετάκος,
Αθήνα, σελ. 494). Στα 1827, όπως ισχυριζόταν, ξέθαψε τις πλάκες και «στα
επόμενα τρία χρόνια υπαγόρευσε το περιεχόμενο των πινάκων, που ήταν
γραμμένο σε μια παραλλαγή αιγυπτιακής γραφής και ισχυρίζονταν ότι
ερμήνευσε δίχως να ξέρει τη γλώσσα και τους χαρακτήρες, με τη βοήθεια δύο
κρυστάλλων, που του έδωσε ο άγγελος και που υποτίθεται πως ήταν το Urim
και το Thummim του εβραίου αρχιερέα» (αυτόθι σελ. 494-495). Το υποτιθέμενο
λοιπόν περιεχόμενο των «χρυσών πλακών» αποτέλεσε κατόπιν το περιβόητο
«Βιβλίο του Μόρμον», το οποίο αποτελεί ύψιστη ιερή γραφή για τους
Μορμόνους, ανώτερη ακόμα και της Αγίας Γραφής!
Το περιεχόμενο αυτού του «ιερού» βιβλίου είναι μυθιστορηματικό, χωρίς το
παραμικρό ίχνος ιστορικών και πραγματικών γεγονότων. Σε παλαιοδιαθηκικό
ύφος αναφέρεται η υποτιθέμενη μετανάστευση κατά τον 1ο μ. Χ. αιώνα στην
2
Αμερικανική ήπειρο των δέκα φυλών του Ισραήλ, οι οποίες χωρίστηκαν σε δύο
ομάδες, τους «Νεφίτες» και τους «Λαμανίτες». Οι δεύτεροι λόγω της ασέβειάς
τους, έγιναν ερυθρόδερμοι, σε αντίθεση με τους πρώτους οι οποίοι δέχτηκαν το
Χριστό και έγιναν Χριστιανοί. Ανάμεσα στους «Νεφίτες» διακρίθηκε τον 4ο μ. Χ.
αιώνα ο «προφήτης» Μόρμον, ο οποίος πιστεύεται ότι έγραψε το ομώνυμο βιβλίο
στις «χρυσές πλάκες», που αποκαλύφτηκαν μετά από 14 αιώνες στον Σμιθ και
από τον οποίο πήρε το όνομά της η αίρεση.
Ο Σμιθ ονόμασε το 1827 την «εκκλησία» του «Latter Day Saints» και με τα
φλογερά του κηρύγματα απέκτησε αρκετούς και αφοσιωμένους οπαδούς, αρχικά
στην περιοχή της Ν. Υόρκης και αργότερα στο Κίρλαντ, στο Μισσούρι, στο
Ναουβόου, (Ιλλινόϊς), και αλλού. Ταυτόχρονα όμως απέκτησε και πολλούς
φανατικούς εχθρούς, οπαδούς άλλων προτεσταντικών ομάδων από τις οποίες
αντλούσε τους οπαδούς του. Τον κατηγόρησαν για διάφορα εγκλήματα,
κατόρθωσαν να τον καταδικάσουν και να τον φυλακίσουν. Τελικά πέθανε στη
φυλακή στις 27 Ιουνίου του 1844, λυντσαρισμένος από φανατικούς
συγκρατούμενους των φυλακών. Έτσι ο αιρεσιάρχης Σμιθ, εκτός από
«προφήτης» θεωρείται και «μάρτυρας» από τους Μορμόνους!
Τον Σμιθ διαδέχτηκε στην ηγεσία της «εκκλησίας» του ο φίλος του Μπρίγκαμ
Γιανγκ, (1801-1877), πρώην μαραγκός και υαλουργός. Αυτός προκειμένου να
γλιτώσει τους οπαδούς της αίρεσης από το διωγμό των εχθρών του Σμίθ, τους
οδήγησε μετά από μεγάλες περιπέτειες στη Δύση, στα Βραχώδη όρη, μπροστά
στη Μεγάλη Αλμυρά Λίμνη των Η.Π.Α., όπου ίδρυσε την πόλη Γιούτα, την οποία
χαρακτήρισε ως τη «Γη της Επαγγελίας» και τη «Νέα Ιερουσαλήμ». Εκεί
θεμελίωσε ένα ιδιότυπο θεοκρατικό καθεστώς, το «Διζερέτ», με πρόεδρο τον
Γιανγκ, με απεριόριστη εξουσία. Κάτω από τις εντολές του οι Μορμόνοι
μετέβαλλαν τον αφιλόξενο εκείνο τόπο σε επίγειο παράδεισο! Σε πολύ μικρό
χρόνο αυξήθηκαν και έγιναν πολυάριθμοι. Το 1898 αριθμούσαν 254.000 (Βλ.
Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Φοίνιξ», τομ. 17, σελ.382). Σήμερα αριθμούν
πολλά εκατομμύρια και έχουν ως κέντρο την πρωτεύουσα της πολιτείας τους, την
Σολκ Λέικ Σίτυ, όπου υπάρχει τεράστιος ναός, ο οποίος χτίστηκε μεταξύ των
ετών 1853-1893.
Το 1852 η αίρεση διασπάστηκε σε μια μετριοπαθή ομάδα, την
«Αναδιοργανωμένη Εκκλησία των Αγίων των Τελευταίων Ημερών», η οποία
οργανώθηκε επίσημα το 1860 στο Αμπόϋ, (Ιλλινόϊς). Όμως ποτέ δεν απέκτησε
την σπουδαιότητα της αρχικής ομάδος, της «Αλμυράς Λίμνης». Στην πρωτεύουσα
της Γιούτα, Σόλκ Λέικ Σίτυ, λειτουργεί μια πολύ καλά οργανωμένη
ιεραποστολική οργάνωση. Φανατικοί νέοι επιστήμονες, θεωρούν υποχρέωσή τους
τα πρώτα χρόνια της καριέρας τους, να τα αφιερώσουν στην ιεραποστολή.
Ιδιαίτερη επιτυχία σημειώνουν στα νησιά του Ειρηνικού και την Αυστραλία. Η
Θεοκρατική Πολιτεία των Μορμόνων προσαρτήθηκε στις Η.Π.Α. το 1860 με το
όνομα Ουτάχη. Σήμερα η ομοσπονδιακή αυτή Πολιτεία δεν διαθέτει τον καθαρό
μορμονικό της χαρακτήρα, διότι αφ’ ενός μεν υπερίσχυσαν οι ομοσπονδιακοί
νόμοι των πολλών ιδιαζόντων συνηθειών της κοινότητας (π.χ. πολυγαμία) και αφ’
ετέρου λόγω των αλλεπάλληλων μεταναστεύσεων, οι οποίοι έφεραν στην Ουτάχη
3
πολυάριθμους οπαδούς άλλων δογμάτων και θρησκειών και αλλοίωσαν το
μορμονικό κλίμα της περιοχής.
Η «εκκλησιαστική» οργάνωση των Μορμόνων είναι ιεραρχική και ταυτίζεται
με τη πολιτική εξουσία, (θεοκρατία). Ο αρχηγός της αίρεσης είναι και ο
κυβερνήτης της κοινότητας. Ο κλήρος αποτελείται από τους εκλεγμένους
προεστούς, οι οποίοι φέρουν βαθμούς με βιβλική αναφορά, (απόστολοι, προφήτες,
επίσκοποι, πρεσβύτεροι, διάκονοι). Σε αντίθεση με τους άλλους προτεστάντες
δέχονται την ιεροσύνη, την οποία διακρίνουν σε δύο κατηγορίες: την «Ιεροσύνη
του Ααρών» και την «Ιεροσύνη του Μελχισεδέκ». Η λατρεία της αιρέσεως είναι
τυπική προτεσταντική και επί πλέον ενέχει έντονο μυστικιστικό στοιχείο.
Ιδιαίτερη σημασία έχει για τους Μορμόνους η τελετή του «Μυστικού Δείπνου», η
«χειροθεσία», η χειροτονία δηλαδή των κληρικών της αιρέσεως και η τελετή του
Βαπτίσματος, η οποία γίνεται μόνο στους ενηλίκους, δια καταδύσεως. Ως ιερά
βιβλία θεωρούνται όπως αναφέραμε, το «Βιβλίο του Μόρμον», η Παλαιά και η
Καινή Διαθήκη, το «Βιβλίο των Διδασκαλιών και Επιγαμιών», το «Ακριβό
Μαργαριτάρι» κ.α. Οι Μορμόνοι ζουν βίο λιτοδίαιτο, απέχουν της κρεοφαγίας
και των ποτών, ακολουθώντας τις ευσεβιστικές τάσεις του Προτεσταντισμού.
Σχετικά με τις κακοδοξίες της αιρέσεως με πολλή συντομία αναφέρουμε τα
εξής: Η διδασκαλία του Μορμονισμού είναι κράμα χριστιανικών, ιουδαϊκών,
ινδουϊστικών, βουδιστικών, γνωστικών και θεοσοφικών ιδεών. Αν και ο ιδρυτής
της αιρέσεως ήταν ο Τζόζεφ Σμίθ, ωστόσο τις αρχές της μορμονικής διδασκαλίας
θα πρέπει να αναζητήσουμε στους διάσημους «θεολόγους» Όρσον Πράττ και
Πάρλεϋ Πάττ. Ολόκληρο το θεολογικό οικοδόμημα της αιρέσεως στηρίζεται στα
συγγράμματα αυτών των ακραίων προτεσταντών θεολόγων. Κυρίως
διαπιστώνουμε δοξασίες Ανατολικών θρησκειών όπως του Ινδουϊσμού και του
Βουδισμού. Επίσης κυρίαρχες είναι οι πανθεϊστικές δοξασίες του Θεοσοφικού
κινήματος, το οποίο, όπως είναι γνωστό, συστηματοποίησε όλες τις
αποκρυφιστικές και ειδωλολατρικές θεωρίες και πίστεις του παρελθόντος.
Ιδιαίτερα η περί Θεού, ή μάλλον περί θεών διδασκαλία, του Μορμονισμού είναι
παραλλαγή των θεοσοφικών ιδεών. Αναφέρουμε ενδεικτικά την ιδιότυπη
«θεογονία» της μορμονικής αιρέσεως, την καταγωγή του θείου από την ύλη, την
πληθώρα των κοσμικών θεοτήτων, τους θεϊκούς έρωτες, τις γεννήσεις των
πνευμάτων, την προΰπαρξη των ανθρωπίνων ψυχών, την θεοποίηση του
ανθρώπου διά των ιδίων αυτού δυνάμεων και δια των μετενσαρκώσεων, κλπ.
Οι Μορμόνοι θεωρούν τους εαυτούς τους ως τους μόνους γνησίους χριστιανούς
και την «εκκλησία» τους ως τη μόνη αληθινή εκκλησία, ενώ τους άλλους
χριστιανούς θεωρούν συλλήβδην ως «απίστους». Σύμφωνα με τον διάσημο
θρησκειολόγο H. De Glassenapp, τα χριστιανικά στοιχεία της αιρέσεως είναι
μόνο «η αναγνώριση της Βίβλου, η πίστη στους Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα,
(που ωστόσο γι’ αυτούς είναι τρεις διαφορετικοί θεοί), στον εξιλαστήριο και
καθαγιασμένο θάνατο του Χριστού, και στην εσχατολογική του προσδοκία.
Μέσα για την απόκτηση της θείας Χάριτος είναι γι αυτούς η πίστη, η μετάνοια,
η βάπτιση, ο Μυστικός Δείπνος και η επίθεση των χειρών, (με σκοπό τη
4
μετάδοση των δώρων του Αγίου Πνεύματος κατά τη χειροτονία)», (Βλ. παρά
πάνω μνημονευθέν έργο, σελ. 496).
Εκτός όμως από τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, δέχονται ότι
υπάρχουν πολυάριθμοι άλλοι θεοί «εν πολυγαμία ζώντες» (Βλ. Μεγάλη
Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Φοίνιξ», τομ. 17, σελ.382)! Ο χριστιανικός Θεός είναι
αποκλειστικά ο Θεός της γης, ενώ για κάθε άστρο υπάρχει και ένας θεός με τις
γυναίκες του! Κανένας θεός δεν είναι άναρχος. Όλοι έχουν αρχή και γεννήθηκαν
από κάποιο ανώτατο άγνωστο θεό, ο οποίος βασιλεύει σήμερα στο κεντρικό
άστρο Kolob! Όμως και αυτός ακόμη δεν είναι άναρχος, «γεννήθηκε προ
αμνημονεύτων χρόνων, από την ένωση σε μια μονάδα, τριών ατόμων της
αιώνιας πνευματικής ύλης. Πράγματι μια από τις βασικές αρχές αυτής της
διδασκαλίας είναι ότι το ίδιο πνεύμα αποτελείται από λεπτή ύλη» (Βλ. H.
Glassenapp, όπου ανωτ. σελ. 497)! Αυτός ο πρωταρχικός θεός δημιούργησε μέγα
πλήθος ετερόφυλων πνευμάτων, «γιατί σύμφωνα με την αιώνια τάξη του
κόσμου, ο σεξουαλισμός είναι η προϋπόθεση κάθε υπάρξεως και κάθε ηθικής
ζωής. Από την ένωση αυτών των πανάρχαιων θεοτήτων γεννήθηκαν
πολυάριθμα πνεύματα που κατοικούν σήμερα το Σύμπαν και που συνεχώς
αυξάνονται τεκνοποιώντας» (αυτόθι)!
Οι δημιουργοί της γης είναι πολλοί θεοί, σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνουν
στο γνωστό πληθυντικό όνομα «Ελλωχείμ» της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτοί οι θεοί
μετά τη δημιουργία της γης, την παρέδωσαν στη δικαιοδοσία του Θεού της
Βίβλου. Ο Θεός αυτός είναι ένα ον, που αποτελείται από πνεύμα και σώμα
ανθρώπινης μορφής. Έχει χέρια, πόδια, μάτια και τρώγει πίνει, αγαπάει, μισεί και
μιλάει στους ανθρώπους. Έχει επίσης πολλές γυναίκες και με τη θνητή Μαρία
γέννησε το Χριστό! Ο Χριστός λοιπόν υπήρξε καρπός φυσιολογικής μείξης του
Θεού με την εβραιοπούλα Μαρία, ο οποίος ήρθε στον κόσμο να λυτρώσει τους
ανθρώπους! Ο ίδιος, πιστεύουν, ήταν έγγαμος και μάλιστα πολύγαμος, έχοντας ως
συζύγους του τη Μαρία Μαγδαληνή και τη Μάρθα! Μετά το τέλος του κόσμου θα
επανέλθει στη γη, θα εγκαθιδρυθεί στο μεγάλο ναό των Μορμόνων στη Γιούτα,
όπου θα κρίνει τους εθνικούς και τους απίστους. Θα επιβραβεύσει επίσης τους
Μορμόνους, ιδρύοντας το βασίλειο της χιλιετίας στην Αμερική, καθιστώντας
αυτούς άρχοντες του κόσμου. Η «Νέα Ιερουσαλήμ» (Αποκ.21,2) θα κτιστεί στο
Τζάκσον (Μισσούρι)!
Οι άνθρωποι, σύμφωνα με τις κακοδοξίες της αίρεσης, είναι καρποί θείων
ερώτων, στους οποίους δόθηκε θνητό σώμα! Σύμφωνα με αιώνιο θεϊκό νόμο, όλοι
οι άνθρωποι περνούν από τρία στάδια: α) Αφού γεννηθούν από κάποιο θεϊκό
έρωτα, παραμένουν ως κατώτερα πνεύματα για χιλιάδες, ή και εκατομμύρια
χρόνια, β) όταν γίνουν άνθρωποι και μπουν στο «ναό του σαρκικού σώματος»,
δεχτούν τη διδασκαλία του Μόρμον και γεννήσουν πολλά παιδιά θα γίνουν θεοί,
και γ) ως θεοί μιας συγκεκριμένης περιοχής, θα λατρεύονται από τους κατοίκους,
ως μοναδικοί κοσμικοί άρχοντες! Η «θέωση» επιτυγχάνεται πρωτίστως και
κυρίως με την απόκτηση πολλών παιδιών, γι’ αυτό και καθιερώθηκε από τους
Μορμόνους η πολυγαμία, (μόνο των ανδρών)! Ο ίδιος ο Σμίθ θέσπισε και
νομιμοποίησε την πολυγαμία, στηριζόμενος σε μια υποτιθέμενη αποκάλυψή του
5
στις 12 Ιουλίου 1843 στο Νοουβόου! Αυτοί που πεθαίνουν χωρίς να πιστέψουν
στη διδασκαλία του Μόρμον και δεν κατόρθωσαν να κάνουν πολλά παιδιά, τα
πνεύματά τους μπαίνουν στα σώματα ερυθροδέρμων, μαύρων, ή ζώων
προκειμένου να εξαγνιστούν! Στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας θα γίνει
ανάσταση των νεκρών, οι οποίοι θα κατοικούν πλέον αιώνια στη γη ως αθάνατα
όντα!
Η περί κόσμου αντιλήψεις του Μορμονισμού ταυτίζονται εν πολλοίς με
εκείνες της Θεοσοφίας. Σε αντίθεση με το σύνολο του χριστιανικού κόσμου, οι
Μορμόνοι δέχονται την αιωνιότητα της ύλης και τη γέννηση από αυτή των
πολυάριθμων θεών. Κατ’ ουσίαν η ύλη είναι ο πρωταρχικός Θεός των Μορμόνων!
Αλλοπρόσαλλες επίσης είναι και οι αντιλήψεις της αιρέσεως για τους
κοινωνικούς θεσμούς. Ο Μορμονισμός, είναι ένα απαράδεκτο θεοκρατικό και
απολυταρχικό σύστημα, κατάλοιπο του παρελθόντος. Μια άλλη επίσης θλιβερή
και απαράδεκτη παράμετρος του Μορμονισμού είναι ο εμφανής ρατσισμός, ο
οποίος είναι ενταγμένος στο θεολογικό του σύστημα. Ιδιότυπος ρατσισμός πρέπει
να θεωρηθεί και η κυρίαρχη θέση των ανδρών της αιρέσεως έναντι των γυναικών.
Οι γυναίκες δεν μπορούν να διαδραματίσουν κανένα ρόλο στην μορμονική
κοινωνία. Υπάρχουν μόνο για να ικανοποιούν την ανάγκη της παιδοποιίας, η
οποία για τους Μορμόνους είναι κύριος τρόπος σωτηρίας τους! Ο ιδιότυπος τέλος
χιλιασμός της αιρέσεως και η τρομοκρατία που ασκεί στα μέλη της περί της
επικείμενης συντέλειας του κόσμου και της υλικής απολαβής των Μορμόνων,
δημιουργεί ψευδαισθήσεις και άγχος στα μέλη της.
Από την παραπάνω σύντομη επισκόπηση των βασικών αρχών της αιρέσεως
αυτής προκύπτει, νομίζομε, ξεκάθαρα ότι ο Μορμονισμός αποτελεί την πιο
ακραία, κακόδοξη και βλάσφημη χριστιανική αίρεση. Ο διαπρεπής ιστορικός των
θρησκειών H. de Glassenapp την ονομάζει «πρωτότυπη αίρεση της Βορείου
Αμερικής» (Βλ. μνημ. έργο σελ. 494). Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι δεν
πρόκειται για χριστιανική αίρεση, αλλά για πολυθεϊστική θρησκεία με χριστιανικά
στοιχεία! Ο «Θεός της γης» έχει απογυμνωθεί πλήρως από την βιβλική
διδασκαλία και αντίληψη γι’ Αυτόν. Η περί Χριστού αντιλήψεις τους κρίνονται
απαράδεκτες και άκρως βλάσφημες για το πρόσωπο του Σωτήρος. Αρνούνται την
υπερφυσική ενανθρώπησή Του και ασεβούν όταν τον αναφέρουν ως πολύγαμο! Η
σωτηρία δεν είναι προϊόν του απολυτρωτικού έργου του Χριστού, αλλά είναι
προϊόν της τυφλής πίστης στον Μορμονισμό και της τεκνοποιίας! Η Αγία Γραφή
υποβιβάστηκε από τον Μορμονισμό και αντικαταστάθηκε από άλλες «ιερές
γραφές», όπως το μυθιστορηματικό «Βιβλίο του Μόρμον». Η θεία αποκάλυψη
έχει δευτερεύουσα σημασία, διότι βαρύνουσα σημασία έχουν οι «ζωντανές
αποκαλύψεις» των «προφητών» της αιρέσεως!
Καλούμε λοιπόν στους πιστούς μας να είναι προσεκτικοί και να μην ενδίδουν
σε καμιά πρόσκληση από οποιονδήποτε αιρετικό και εν προκειμένου, από τους
καλοντυμένους περιπλανώμενους «ιεραποστόλους» της αιρέσεως των
Μορμόνων!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
