«Ο Λόγος σάρξ εγένετο» (Ιω. 1,14) Υπό Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς.

 «Ο Λόγος σάρξ εγένετο» (Ιω. 1,14)

Υπό Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου

Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς.

Εν Πειραιεί τη 24 η Δεκεμβρίου 2022

Η εγγίζουσα μεγάλη Δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων, η Μητρόπολη των

εορτών κατά τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, αλλά και η όλη κατανυκτική ατμό-

σφαιρα των ημερών, που διανύουμε, με τα προεόρτια τροπάρια και τους ύμνους,

στρέφουν και πάλι την προσοχή μας και οδηγούν την γραφίδα του λόγου προς το

μέγα γεγονός, το γεγονός των γεγονότων, την σάρκωση του Θεού Λόγου.

«Η πρώτη και η μεγαλυτέρα χαρμόσυνος αγγελία, το πιό μεγάλο ευαγγέλιον, που

ήτο δυνατόν να δώση ο Θεός εις τον άνθρωπον και ο ουρανός στη γη είναι, ότι ‘ο

Λόγος σάρξ εγένετο’», παρατηρεί ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους της

εποχής μας ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Και συνεχίζει: Ολόκληρο το ευαγγέλιο του

ουρανού προς την γη συνοψίζεται στις τέσσερις αυτές λέξεις. Έξω από αυτό και

χωρίς αυτό, άλλος ευαγγελισμός δεν υπάρχει για τον άνθρωπο, ούτε σ’ αυτόν ούτε

στον άλλο κόσμο. Ο Θεός Λόγος έγινε άνθρωπος «ίνα θεόν τον αδάμ απεργάσηται»,

κατά τον Μέγαν Αθανάσιον, δηλαδή για να θεώση τον άνθρωπο, για να τον

επαναφέρει προς το αρχέτυπό του, προς τον δημιουργόν του, προς τον αρχικό προ-

ορισμό για τον οποίον τον έπλασε. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, καθώς εμβαθύνει

στο μυστήριο της σαρκώσεως παρατηρεί: «Αυτός που παρήγαγε τα πάντα εκ μη

όντων, επίγεια και επουράνια, όταν είδε τα λογικά κτίσματά του να αχρειώνονται

από πόθο για τα μεγαλύτερα, τους χαρίζει τον εαυτό του, του οποίου τίποτε μεγα-

λύτερο, ούτε ίσον, ούτε πλησίον δεν υπάρχει και προβάλλεται για μέθεξη από τους

επιθυμούντας, έτσι ώστε να μπορούμε στο εξής να χρησιμοποιούμε ακινδύνως την

επιθυμία προς την θέωση, εξ’ αιτίας της οποίας στην αρχή καταντήσαμε στον έσχα-

το κίνδυνο, και, ποθώντας ο καθένας μας να γίνει θεός, να μην είμαστε μόνο ακα-

τάκριτοι, αλλά και να επιτυγχάνωμε την επιθυμία. Με την κένωσή του δε και την

εκούσια πτώχευσή του, υπέδειξε στους ανθρώπους, αλλά και στους αγγέλους την

μόνη ασφαλή οδό που οδηγεί προς την θέωση. Εξ’ αιτίας αυτής (της σαρκώσεως)

τώρα πλέον οι άγγελοι έλαβαν το απερίτρεπτον, αφού έμαθαν εμπράκτως από τον

Δεσπότη Χριστό, ότι η οδός της υψώσεως και της προς αυτόν ομοιώσεως δεν είναι η

έπαρσις, αλλά η ταπείνωσις. Εξ’ αιτίας αυτής και οι άνθρωποι έχουν το

ευκολοδιόρθωτο, αφού πλέον αναγνωρίζουν ότι η ταπείνωσις είναι η οδός της ανα-

κλήσεως.

Όπως επισημαίνει σύγχρονος αγιορείτης ασκητής: Ο Θεός εγνώριζε την πτώση

του ανθρώπου προτού ακόμη τον δημιουργήσει, δεν του αφήρεσε όμως την

ελευθερία για να μην μειώσει την ιδιότητά του ως λογικού όντος, κατ’ εικόνα Θεού

δημιουργηθέντος. Ως άπειρη όμως αγάπη και σοφία δεν άφησε να ματαιωθεί η προ-

αιώνια θέλησή του, να χαρίσει δηλαδή στον άνθρωπο τα προητοιμασμένα γιαυτόν

αγαθά, και γιαυτό προώρισε εξ’ αρχής την «φιλάνθρωπον οικονομίαν» της σωτη-

ρίας του. Η ελευθερία του ανθρώπου υπήρχε στο σχέδιο της δημιουργίας αυτού και

επομένως η πτώσις του δεν εξένισε τον Θεόν. Πλην όμως, κατά τον μέγαν Δαμα-

2

σκηνόν, δεν θέλησε η αμαρτία του ανθρώπου και η πονηρία του διαβόλου να υπερ-

νικήσουν την αγαθότητά Του. Γιαυτό οικονόμησε μεγαλύτερη φανέρωση της αγά-

πης του. Έτσι η ανθρώπινη ελευθερία δεν μπόρεσε να καταστρέψη το σχέδιο του

Θεού, διότι βρέθηκε έγκλειστη, τρόπον τινά, σ’ ένα άλλο ευρύτερο πεδίο: Το σχέδιο

της διά της σαρκώσεως του Λόγου σωτηρίας και θεώσεως του κόσμου. Η αγάπη του

Θεού, που εκδηλώνεται διά μέσου αυτής, δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός ή μικράς

τινός σημασίας, διότι ο σαρκωθείς Λόγος καθίσταται πλέον για μας το κέντρον της

ζωής μας και ο σκοπός της αιωνιότητός μας. Γίνεται κατά τον Μέγαν Αθανάσιον και

άγιον Μάξιμον, το κέντρον της ιστορίας, και της προϊστορίας και της μεταϊστορίας

ημών.

Είναι φανερόν, ότι η διά της σαρκώσεως του Λόγου θεία οικονομία αποτελεί με-

γαλύτερο και βαθύτερο μυστήριο παρά η δημιουργία του κόσμου. Το μέγα αυτό γε-

γονός δεν αποτελεί μιά επίσκεψη του Θεού προς τον άνθρωπον, για να τον ε-

παναφέρει μηχανικώ τω τρόπω, από όπου εξέπεσε, αλλά αποτελεί την πραγμα-

τοποίηση των ανερμηνεύτων βουλών της σοφίας και της αγάπης του Θεού προς το

πεπτωκός πλάσμα του: Να αναπλάση, δηλαδή και καταστήση αυτό υιόν του Πατρός

και κοινωνόν της θείας ζωής, διά της συνουσιώσεως αυτού μετά του Χριστού. Ιδού

τι ήταν εκείνο που κατέπληττε τον Παύλον, ώστε να λέγει «ω βάθος πλούτου και

σοφίας και γνώσεως Θεού» (Ρωμ.11,33). Την συγκλονιστική αυτή αλήθεια επιση-

μαίνει και ο μέγας της Εκκλησίας φωστήρ άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Μεγάλα

μεν τα δοθέντα, πολλώ δε μείζονα γίνεται τω διά του Χριστού δοθήναι. Ότι ουκ

έπεμψε τινά των δούλων προς τους δούλους, αλλ’ αυτόν τον μονογενή. Και πάλιν

ου μόνον ότι τον Υιόν έδωκε, θαυμαστόν, αλλ’ ότι και τούτω τω τρόπω, ώστε σφα-

γήναι αυτόν τον αγαπώμενον. Ουδέν γαρ ούτω μέγα ως το αίμα εκχυθήναι του Θεού

υπέρ ημών». Όντως και της υιοθεσίας και των άλλων δωρεών τούτο ασυγκρίτως

υπερέχει: το ότι ο Θεός «του ιδίου υιού ουκ εφείσατο» (Ρωμ.8,32).

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, στρέφοντας την προσοχή του προς τον τρόπον της

σαρκώσεως και βλέποντας την άκρα ταπείνωση, πτωχεία και κένωση παρατηρεί

γεμάτος θαυμασμό: Αυτός, που κάθεται επάνω στα χερουβίμ ευρίσκεται σήμερα ως

βρέφος επάνω στη γη. Αυτός που είναι αθέατος από τα εξαπτέρυγα, που δεν μπο-

ρούν να ατενίσουν όχι μόνο την φύση του, αλλ’ ούτε την αίγλη της δόξης του,

γιαυτό και επισκιάζουν τα μάτια με τις πτέρυγες, βλέπεται αισθητώς και υποπίπτει

στους σαρκικούς οφθαλμούς, αφού έγινε σάρκα. Αυτός που ορίζει τα πάντα και δεν

ορίζεται από κανένα περιλαμβάνεται σε μία πρόχειρη και μικρή φάτνη. Αυτός που

κατέχει και συσφίγγει το παν με την παλάμη του περιτυλίσσεται σε μικρά σπάρ-

γανα. Αυτός που έχει τον πλούτο των ακενώτων θησαυρών, τέτοια πτωχεία υφί-

σταται εκουσίως, ώστε ούτε τόπο να μην ευρίσκει στο κατάλυμα.

Ας στρέψουμε λοιπόν και εμείς τους νοερούς οφθαλμούς της ψυχής μας προς τον

εν σπηλαίω γεννηθέντα Κύριον και ας διδαχθούμε από την άκρα ταπείνωσή του. Ας

τον δοξολογήσωμε μαζί με τους αγγέλους και τους ποιμένες, «δόξα εν υψίστοις

λέγοντες τω σήμερον εν σπηλαίω τεχθέντι εκ της παρθένου και Θεοτόκου εν

Βηθλεέμ της Ιουδαίας».

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ Η ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ!

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 21η Δεκεμβρίου 2022

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ Η ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ!

(Σχόλιο σε απόφαση του «Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων

Δικαιωμάτων»)

Είναι ολοφάνερο πως ο δυτικός κόσμος βαδίζει προς την οριστική δύση του,

εξαιτίας της πτώσεώς του σε όλα τα επίπεδα. Κατρακυλάει στην άβυσσο της

καταστροφής του, χωρίς να διαφαίνεται καμιά πιθανότητα ανάνηψης και

επιστροφής! Εντελώς απογυμνωμένος από τις πανανθρώπινες αξίες και μάλιστα

αυτές του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, οι οποίες επί αιώνες στήριζαν και

ποδηγετούσαν τις κοινωνίες, τα έθνη και τους λαούς, βιώνει την καταστροφική

του πορεία ως «πρόοδο»! «Βαπτίζει» την ηδονοθηρία και τον άκρατο

ευδαιμονισμό σε «ζητούμενο» και «ύψιστο ιδανικό». Ανάγει την θεοποίηση των

ανθρωπίνων παθών και την αμαρτία σε «ατομικό δικαίωμα», ενώ παράλληλα

καταδικάζει κάθε αντίσταση στην διάπραξη της αμαρτίας, ως «τροχοπέδη στην

πρόοδο», ως «σκοταδισμό» και «μεσαιωνισμό»

Και δεν μένει μόνο στα λόγια, αλλά ποινικοποιεί κάθε φωνή και διαμαρτυρία

κατά της ηθικής κατρακύλας. Τα κοινοβούλια της Δύσης ψήφισαν

«αντιρατσιστικούς» νόμους, ώστε να καταδικάζουν με αυστηρότατες,

εξοντωτικές ποινές, όσους διαμαρτύρονται για την απεμπόληση των

παραδεδομένων πανανθρώπινων και διαχρονικών αξιών και κυρίως κάθε αντίθεση

κατά της αμαρτίας, η οποία άπτεται του κοινωνικού συνόλου, και έχει κοινωνικές

επιπτώσεις, όπως λ.χ. το φρικώδες έγκλημα των εκτρώσεων και αυτό της

ανατροπής της ανθρωπίνης φυσιολογίας και οντολογίας, διά του θανασίμου

αμαρτήματος της ομοφυλοφιλίας. Ψηφίζουν επίσης νόμους, οι οποίοι

προστατεύουν όσους υβρίζουν, βλασφημούν και βεβηλώνουν την πίστη και τα

ιερά σεβάσματα των πιστών. Επίσης ευρωπαϊκοί θεσμοί, όπως το λεγόμενο

«Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», έφθασε στο σημείο να

ανατρέπει δικαστικές αποφάσεις και να καταδικάζει εθνικές κυβερνήσεις, οι

οποίες ακόμα ανθίστανται στην ηθική κατρακύλα.

Μια τέτοια πρόσφατη απόφαση του «Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων

Δικαιωμάτων», (ΕΔΑΔ), είδε το φως της δημοσιότητος, το οποίο αποφάνθηκε

ότι η βεβήλωση λατρευτικών χώρων, ιερών συμβόλων κλπ, δεν αποτελεί αδίκημα,

αλλά δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση! Διάφορα χριστιανικά και πατριωτικά

ιστολόγια δημοσιοποίησαν την απίστευτη είδηση, η οποία φέρνει πλήρη ανατροπή

του κώδικος αξιών στην σύγχρονη κοινωνία. Ανάρτησαν μάλιστα και ένα

αξιόλογο και αποκαλυπτικό άρθρο της Γαλλίδας διανοούμενης κ. Karine Bechet-

Golovko, Διδάκτωρος Δημοσίου Δικαίου, Συγγραφέως και Καθηγήτριας στο

Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, το οποίο αναδημοσίευσε, μεταφρασμένο στα

ελληνικά, το ιστολόγιο της πατριωτικής οργάνωσης «Ενωμένη Ρωμιωσύνη», με

τίτλο: «Ευρωπαϊκό Δικαστήριο: Η βεβήλωση ιερών ναών είναι ελευθερία

έκφρασης!!! (https://enromiosini.gr/arthrografia/eyropaiko-dikastirio-anthropinon

-dikaiomaton/). Το ενδιαφέρον και λίαν ανησυχητικό δημοσίευμα αρχίζει με την

επισήμανση: «Ποιός το φανταζόταν οι Femen να εκπροσωπούν την ελεύθερη

έκφραση στην Ευρώπη; Και μάλιστα με τη βούλα του Ευρωπαϊκού

Δικαστηρίου;…. Femen: οι νέες θεές του μετανεωτερικού κόσμου! Το

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) μόλις καταδίκασε

τη Γαλλία επειδή τόλμησε, σε τελευταία αναλαμπή, να προσπαθήσει να

προστατεύσει την Εκκλησία». Έχουμε ασχοληθεί σε παλιότερη ανακοίνωσή μας

για το φαινόμενο «Femen», τις «οργισμένες» ακτιβίστριες, οι οποίες κρύβονται

πίσω από την δήθεν προάσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, για να

προωθήσουν τα ολέθρια σχέδια της «Νέας Τάξεως Πραγμάτων», να ευτελίσουν

τους παραδεδομένους θεσμούς και αξίες, οι οποίες λειτουργούν ως τροχοπέδη

στην λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης. Κύρια να βεβηλώσουν την πίστη στο Θεό

και να καταρρίψουν κάθε ίχνος ηθικής.

Στη συνέχεια αναφέρει: «Η βεβήλωση του ναού της αγίας Μαγδαληνής στο

Παρίσι έγινε τον Δεκέμβριο του 2013, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, όταν η Eloïse

Bouton εισέβαλε γυμνόστηθη με μια επιγραφή “Τα Χριστούγεννα

ακυρώνονται!”, μπροστά σε μια δωδεκάδα ανθρώπων και μια χορωδία σε

πλήρη πρόβα. Λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, στις 20 Δεκεμβρίου 2013,

η Eloïse Bouton μπαίνει γυμνόστηθη στο ναό της αγίας Mαγδαληνής, στο 8ο

διαμέρισμα του Παρισιού, και στέκεται μπροστά στο ιερό όπου αναπαριστά μια

έκτρωση χρησιμοποιώντας κομμάτια από ματωμένο συκώτι μοσχαριού, που

υποτίθεται ότι συμβολίζουν ένα έμβρυο. Τελειώνει το “χάπενινγκ” της με τη

σάλτσα Femen ουρώντας μπροστά σε μια παράνομη ομήγυρη. Ο ιερέας της

ενορίας υπέβαλε μήνυση και τον Ιανουάριο η Eloïse Bouton τέθηκε σε

προληπτική κράτηση»! Φαίνεται ότι οι «Femen» έχουν ως κύριο στόχο τους τη

βεβήλωση εκκλησιών, όπως τουλάχιστον αποδεικνύει η δαιμονική ενέργεια της κ.

Bouton. Έχουμε επανειλημμένως αναλύσει πως το πλέον φρικτό φαινόμενο της

εποχής μας είναι το διαρκές έγκλημα των εκτρώσεων. Εκατομμύρια αθώα έμβρυα

θανατώνονται καθημερινά σε όλο τον κόσμο, με τον πλέον ειδεχθή τρόπο, με

απόφαση των «γονέων» τους και την άδεια και αρωγή των Κρατών! Οι «Femen»

είναι οι διαπρύσιοι κράχτες αυτού του φρικιαστικού εγκλήματος, με τις γνωστές

τραμπουκικές εκδηλώσεις τους, όπως η ανωτέρω!

Όπως σημειώνει το ΕΔΑΔ: «Η κ. Bouton εξήγησε ότι από το κίνημα Femen

της είχε ανατεθεί για τη Γαλλία να παρέμβει, σύμφωνα με ένα σχέδιο

ταυτόχρονων παρεμβάσεων και σε άλλες χώρες. Ο ναός της αγίας Mαγδαληνής

είχε επιλεγεί στη Γαλλία “για τον συμβολισμό του σε διεθνές επίπεδο”. …Στο

ιερό της εκκλησίας της Mαγδαληνής, η Αγία Μητέρα Eloise απέβαλε τον

Ιησού”». Εν τέλει «Το δικαστήριο, [ΕΔΑΔ], έκρινε ότι η ενέργειά της εμπίπτει

στην ελευθερία της έκφρασης και απέρριψε συγκεκριμένα το επιχείρημα της

προσφεύγουσας ότι η ενέργειά της ήταν αποκλειστικά πολιτική»! Δυστυχώς,

αυτές οι βλάσφημες και προσβλητικές διά τους πιστούς ενέργειες είναι για το

ΕΔΑΔ «δικαίωμα ελευθέρας έκφρασης»!

Ωστόσο κατά την αρθογράφο: «Η ελευθερία της έκφρασης δεν μπορεί να είναι

δικαιολογία για οποιαδήποτε βεβήλωση. Σε κάθε περίπτωση κάθε κοινωνία

πρέπει να προστατεύει τους ‘ιερούς’ τόπους της. Και η γαλλική δικαιοσύνη,

περιέργως σήμερα, υπερασπίστηκε την Εκκλησία: Το ποινικό δικαστήριο

καταδίκασε την κατηγορουμένη για σεξουαλική επίδειξη σε φυλάκιση ενός

μηνός με απλή αναστολή και, για λόγους αστικού συμφέροντος, να καταβάλει

στον εκπρόσωπο της ενορίας ποσό 2.000 ευρώ για ηθική βλάβη, καθώς και να

συμμετάσχει στα δικαστικά έξοδα του αντιδίκου της μέχρι του ποσού των 1.500

ευρώ».

Και συνεχίζει: «Προφανώς, το ΕΔΑΔ αθώωσε την Eloïse Bouton επειδή αυτό

έχει άλλες ιερότητες. Μη λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι αυτό το ευαίσθητο

άτομο ούρησε στο ιερό στο τέλος της παράστασης, το ΕΔΑΔ θεωρεί στην

απόφασή του της 13ης Οκτωβρίου ότι η ποινή που επιβλήθηκε είναι

δυσανάλογη σε μια δημοκρατική κοινωνία, επειδή δεν ελήφθησαν υπόψη τα

κίνητρα αυτής της πρόκλησης, και αυτό συνιστά επίθεση στην ελευθερία της

έκφρασης: Τέλος, το Δικαστήριο [ΕΔΑΔ] σημειώνει ότι, ενώ τα εθνικά

δικαστήρια δεν αγνόησαν τις δηλώσεις της προσφεύγουσας κατά τη διάρκεια

της ποινικής έρευνας, περιορίστηκαν ωστόσο στην εξέταση του ζητήματος της

γύμνιας του στήθους της σε έναν τόπο λατρείας, χωρίς να λάβουν υπόψη το

νόημα που αποδίδεται στην ενέργειά της ή τις εξηγήσεις που δόθηκαν για το

νόημα που έδωσαν στο γυμνό τους οι ακτιβίστριες των Femen. […]». Είναι

ολοφάνερο ότι το ΕΔΑΔ προσπαθεί να παρουσιάσει το άσπρο μαύρο και να

δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Παρά κάτω προσθέτει: «Κάθε εποχή και κάθε κοινωνία έχει τα ιερά της, τα

οποία προστατεύει από κάθε βεβήλωση. Το να μπαίνεις με τόπλες και να ουρείς

σε έναν ναό σημαίνει ότι τον βεβηλώνεις. Είτε η κοινωνία θεωρεί, [ως], αξία

της την προστασία των χριστιανικών χώρων λατρείας, επειδή ανήκουν στα

ιερά της, είτε αρνείται τον ιερό τους χαρακτήρα και τότε είναι δυνατό να

γδυνόμαστε σ’ αυτά για ιδεολογικούς λόγους και να ουρούμε σ’ αυτά, όπως σε

ουρητήριο. Το ΕΔΑΔ υποβιβάζει την Καθολική Εκκλησία σε ουρητήριο! Θα

ήμουν περίεργη να μάθω ποια θα ήταν η αντίδραση αυτού του θεσμού, αν μια

ομάδα θυμωμένων πολιτών πραγματοποιούσε μια τέτοια “παράσταση” στην

αίθουσα ακροάσεών του; Ή αν βεβηλώναμε τους ιερούς τόπους που

προστατεύει ιδεολογικά; Η απάντηση θα ήταν καταδικαστική, γιατί κάθε

ιδεολογικό σύστημα προστατεύει τα ιερά του, διαφορετικά είναι καταδικασμένο

να εξαφανιστεί»! Πολύ ορθές οι παρά πάνω παρατηρήσεις της, που ομιλούν από

μόνες τους και δεν χρειάζονται περαιτέρω σχολιασμό.

Επισημαίνει ακόμη ότι στο ΕΔΑΔ λειτουργούν «δύο μέτρα και δύο σταθμά»:

«Το 2018, το ΕΔΑΔ καταδίκασε μια Αυστριακή λέκτορα γιατί χαρακτήρισε

‘παιδοφιλία’ το γάμο του Μωάμεθ με την 9χρονη Aϊσά. Καταλόγισε στη

λέκτορα παρακίνηση σε έλλειψη σεβασμού στον Μωάμεθ και ότι ο όρος

“παιδόφιλος” γι’ αυτόν ήταν μια “γενίκευση χωρίς τεκμηριωμένη βάση” και

“πιθανόν να προκαλέσει δικαιολογημένη αγανάκτηση” στους μουσουλμάνους.

Και μάλιστα, ήταν “μια κακόβουλη παραβίαση του πνεύματος ανεκτικότηταςσ τη βάση της δημοκρατικής κοινωνίας” που πιθανόν “να υποκινήσει

προκαταλήψεις” και “να θέσει σε κίνδυνο τη θρησκευτική ειρήνη”!!!!»! Είναι

γεγονός ότι οι απαγορεύσεις και οι καταδίκες εξαντλούνται στην χριστιανική

πίστη και ζωή, σε αντίθεση με τις άλλες θρησκευτικές πίστεις, οι οποίες όχι μόνο

προστατεύονται από το ΕΔΑΔ, αλλά επί πλέον καταδικάζονται οι χριστιανοί, όταν

τολμήσουν να εκφράσουν την πίστη και την ηθική τους, και να διαμαρτυρηθούν

σε όσους την προσβάλουν.

Εξετάζοντας από την ορθόδοξη σκοπιά αυτή την τραγική κατάσταση στον

δυτικό κόσμο, θεωρούμε ότι ο κύριος υπεύθυνος είναι ο δυτικός παρεφθαρμένος

Χριστιανισμός, διότι το εγκληματικό παρελθόν του και το αλλοπρόσαλλο παρόν

του προκάλεσε αποστροφή στις δυτικές κοινωνίες.

Περαίνοντας, εκφράζουμε την ανησυχία μας για τα τεκταινόμενα στο χώρο του

«πολιτισμένου» δυτικού κόσμου. Ταπεινά φρονούμε ότι αυτά τα άκρως

εκφυλιστικά φαινόμενα μαρτυρούν, ότι ζούμε στους εσχάτους χρόνους για τους

οποίους μας ομιλούν οι θεόπνευστες Άγιες Γραφές: «εν εσχάταις ημέραις

ενστήσονται καιροί χαλεποί· έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι,

αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιν απειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι,

άστοργοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται,

προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον ή φιλόθεοι, έχοντες μόρφωσιν

ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι. Και τούτους αποτρέπου. Εκ

τούτων γαρ εισιν οι ενδύνοντες εις τας οικίας και αιχμαλωτίζοντες γυναικάρια

σεσωρευμένα αμαρτίαις, αγόμενα επιθυμίαις ποικίλαις, πάντοτε μανθάνοντα

και μηδέποτε εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν δυνάμενα» (Β΄Τιμ.3,1-7)! Κι όλα

αυτά με το πρόσχημα των «ατομικών δικαιωμάτων», τα οποία βεβαίως

προστατεύουν τα ευρωπαϊκά δικαστήρια! Ας είμαστε λοιπόν έτοιμοι για τα

χειρότερα, που σίγουρα θα ακολουθήσουν!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

Δέματα απόρων στην Ι Μητρόπολη Πειραιώς

Ο Ιερός Ναός μας,ο Πανοσιολογιώτατος πατήρ Παύλος Δημητρακόπουλος ως  Προισταμενος προσέφεραν  κ φέτος στην Ι Μητρόπολη Πειραιώς 15  δέματα πλήρη  για τις ημέρες των εορτών των Χριστουγέννων κ του Ν Έτους ώστε να χορηγηθούν στους συνανθρώπους μας! Όλα τα τρόφιμα, επίσης κιμάς , κοτόπουλα κ τυρί  είναι ευγενική δωρεά του Super Market Κρητικός το οποίο κ ευχαριστούμε! 

Ευχαριστούμε όσους μεσολάβησαν για τη χορηγία αυτή! 

Την αντιπρόεδρο του Φιλοπτώχου του ναού μας κ Renata Vakopoulou  το Νομικό σύμβουλο του SM Κο Dionisios Vrachatis τον μεταφορέα,τον αποθηκάριο κ.α. 

Επίσης ευχαριστούμε τις κυρίες που συσκεύασαν τα δέματα  Αδαμαντία Παντελάκη κ Χριστίνα Μπαλή . 

Ευχόμαστε Καλά Χριστούγεννα σε όλους ,καλές γιορτές! 

Εόρτιες ευχές! Χριστός ετέχθη! Αληθώς ετέχθη! Χρόνια πολλά!

 Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς

Αρχ. Παύλος Δημητρακόπουλος

Διευθυντής του Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειώντης Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς

Εν Πειραιεί τη 21η Δεκεμβρίου 2022

Σεβαστοί Πατέρες και αγαπητοί μου αδελφοί,

Η πρώτη και η μεγαλυτέρα χαρμόσυνος αγγελία, το πιό μεγάλο ευαγγέλιο, που ήταν δυνατόν να δώσει ο Θεός στον άνθρωπο και ο ουρανός στη γη είναι, ότι «ο Λόγος σάρξ εγένετο», παρατηρεί ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους τηςεποχής μας, ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Και συνεχίζει: Ολόκληρο το ευαγγέλιο του ουρανού προς την γη συνοψίζεται στις τέσσερις αυτές λέξεις. Έξω από αυτό και χωρίς αυτό, άλλος ευαγγελισμός δεν υπάρχει για τον άνθρωπο, ούτε σ’ αυτόν ,ούτε στον άλλο κόσμο. 

Ο Θεός Λόγος έγινε άνθρωπος «ίνα θεόν τον αδάμ απεργάσηται», κατά τον Μέγαν Αθανάσιον, δηλαδή για να θεώσει τον άνθρωπο, για να τον επαναφέρει προς το αρχέτυπό του, προς τον δημιουργόν του, προς τον αρχικό προορισμό για τον οποίον τον έπλασε.

«Ου φέρει το μυστήριον έρευναν», αλλά «πίστει μόνη τούτο πάντες δοξάζομεν».

Μόνον διά της πίστεως μπορεί ο άνθρωπος να φθάσει σε μιά μεγαλύτερη μέθεξη του μυστηρίου. Με την πίστη προσεγγίζει μέχρις ενός βαθμού, όσα η λογική και οι αισθήσεις αδυνατούν να προσεγγίσουν, σύμφωνα μετον λόγο του Παύλου «Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτωνέλεγχος ού βλεπομένων» (Εβρ.11,1). Στο χώρο της πίστεως ο Θεός αποκαλύπτεται και ο άνθρωπος αποδέχεται. 

Ο Θεός προσφέρει τον εαυτό του, την αγάπη του, και ο άνθρωπος προσφέρει την πίστη του. Χωρίς να διστάζει. Με απόλυτη εμπιστοσύνη πιστεύει και ευχαριστεί. 

Πιστεύει και δοξολογεί. 

Πιστεύει και σώζεται.

Εύχομαι από βάθους καρδίας, όπως ο εν σπηλαίω γεννηθείς και εν φάτνη ανακληθείς διά την ημών σωτηρίαν Κύριος χαρίσει σε όλους μας μέθεξιν του μυστηρίου της αρρήτου Αυτού κενώσεως και αποκαλύψει στις καρδιές μας «τις η ελπίς της κλήσεως αυτού και ο πλούτος της δόξης της κληρονομίας Αυτού εν τοις αγίοις» (Εφ.1,18) και «τις η κληρονομία του μυστηρίου του αποκεκριμένου από των αιώνων εν τω Θεώ» (Εφ.3,9) κατά τον μέγαν Παύλον.

Του νέου ενιαυτού της χρηστότητος του Κυρίου επί θύραις όντος, εύχομαι επί τούτοις αυτόν εν παντί ευλογημένον, πλήρη αγαθών έργων και καρπών πνευματικών.

Χριστός ετέχθη! Αληθώς ετέχθη! Χρόνια πολλά!

Μετά των εν Κυρίω ευχών και αγάπης εν Χριστώ επί γης τεχθέντι,

Ελάχιστος εν Χριστώ αδελφός

          Αρχ. Παύλος

Γαλοπούλες! κλήρωση λαχνών

Η δωρεά ενός συνανθρώπου μας μας έδωσε την ευκαιρία να θέσουμε σε κλήρωση λαχνών για γαλοπουλες για όσους στήριξαν την προσπάθεια ενίσχυσης των εσόδων του ναού μας με την αγορά ενός+ λαχνού δωρεά ενός συνανθρώπου μας μας έδωσε την ευκαιρία να θέσουμε σε κλήρωση λαχνών για γαλοπουλες για όσους στήριξαν την προσπάθεια ενίσχυσης των εσόδων του ναού μας με την αγορά ενός+ λαχνού

Ονομαστήρια εορτή του πατέρα Βονιφάτιου υπό το φως των κεριών!

Σήμερα ζήσαμε μια λειτουργία με κατάνυξη κ πίστη ! Σ αυτό συνέβαλε η ΔΕΗ! Δεν είχαμε ρεύμα στο παρεκκλήσι του Αγίου Νεκταρίου κ έτσι φωτίσαμε όσο μπορούσαμε το ναό με κεριά! .Γιορτάσαμε τα ονομαστήρια του πατέρα Βονιφάτιου! Του ευχήθηκαμε με αγάπη να έχει υγεία κ να επιτελεί το έργο του με την ταπείνωση κ την πίστη που τον διακρίνει !

 Χρόνια πολλά πατέρα Βονιφάτιε! 

Την ευλογία σας!

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 19 η Δεκεμβρίου 2022

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

(Αναφορά στην «αίρεση» του κοινωνικού προβλήματος)

Ολόκληρη η ανθρωπότητα ταλανίζεται τους τελευταίους μήνες από μια

πρωτόγνωρη οικονομική κρίση. Την ώρα που η παγκόσμια καπιταλιστική

οικονομία θριαμβολογούσε, ότι τα αποτελέσματα της «ελεύθερης» οικονομίας θα

έφερναν στην ανθρωπότητα την πολυπόθητη ευμάρεια και ευδαιμονία, ξαφνικά τα

πάντα κατέρρευσαν ως χάρτινος πύργος. Αρχικά ήρθε «από το πουθενά» η φοβερή

πανδημία του κορωνοϊού να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό και να πλήξει καίρια την

παγκόσμια οικονομία. Ήρθε στη συνέχεια και ο αδελφοκτόνος πόλεμος στην

μαρτυρική Ουκρανία, για να αποτελειώσει την ανθρωπότητα και να την φέρει

κοντά στον όλεθρο μιας ενδεχόμενης πυρηνικής καταστροφής! Το φάσμα της

παγκόσμιας ύφεσης, αλλά και αυτού του λιμού, πλανάται πάνω από την υφήλιο,

πλημμυρίζοντας με αγωνία πολλά εκατομμύρια ανθρώπους της βιοπάλης για το

φόβο της ανεργίας, της αβεβαιότητας και του θανάτου από την πείνα. Σύμφωνα με

τις αναλύσεις των ειδικών η ενεργειακή κρίση είναι η κύρια αιτία της οικονομικής.

Η έλλειψη φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας στην Δυτική Ευρώπη

οδήγησε στο κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, ενώ η ανεργία καλπάζει και ο

πληθωρισμός ανεβαίνει κατακόρυφα. Η τριπλάσια και τετραπλάσια αύξηση του

ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου οδήγησε σε απόγνωση τους

ευρωπαίους πολίτες και τις επιχειρήσεις, ενώ ο επερχόμενος χειμώνας προβλέπεται

να είναι χειρότερος και από αυτόν του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου. Γενικά η

κατάσταση κρίνεται κάτι περισσότερο από δραματική, καθώς, όπως μας

βεβαιώνουν οι ειδικοί, δεν ήρθαν ακόμη τα χειρότερα.

Οι γράφοντες δεν είμαστε ούτε πολιτικοί, ούτε οικονομολόγοι, ούτε διεθνολόγοι,

για να αναλύσουμε τις πολιτικές, οικονομικές και γεωστρατηγικές παραμέτρους

της πρωτοφανούς κρίσεως, ούτε θα κάνουμε αυθαίρετες προβλέψεις για το μέλλον.

Στις γραμμές που ακολουθούν θα προσπαθήσουμε με πολλή συντομία, να

αναδείξουμε μια άλλη διάσταση στη σύγχρονη πρωτοφανή οικονομική κρίση,

διαφορετική από αυτές των πολιτικών και οικονομολόγων. Θα προσπαθήσουμε να

προσεγγίσουμε το θέμα από την σκοπιά της Ορθοδόξου χριστιανικής μας πίστεως,

η οποία δεν περιορίζεται μόνο στα «θρησκευτικά μας καθήκοντα», όπως

διδάσκουν οι αιρετικοί, αλλά αγκαλιάζει ολόκληρη την ζωή μας, ως Ορθοδόξων

χριστιανών. Και τούτο διότι πιστεύουμε, ότι αν η κοινωνική διδασκαλία της

Εκκλησίας μας εφαρμοζόταν σε ευρεία κλίμακα από τα έθνη και τους λαούς, θα

λυνόταν πλείστα όσα κοινωνικά προβλήματα, όπως η φτώχεια, η ανεργία, η

εκμετάλλευση των αδυνάτων, η κοινωνική αδικία, η συσσώρευση του πλούτου στα

χέρια ολίγων προνομιούχων κ.λ.π.

2

Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, η παρουσία της αμαρτίας στον

κόσμο είναι η απαρχή, η αρχική αιτία όλων των κακών, (και αυτού του ιδίου του

θανάτου), που ταλανίζουν και βασανίζουν το ανθρώπινο γένος από το απώτερο

παρελθόν μέχρι σήμερα. Ο Δημιουργός του κόσμου, ο απόλυτα αγαθός Θεός της

αγάπης και της τελειότητος έπλασε την κτίση Του «λίαν καλή» (Γεν.1,31), χωρίς

ατέλειες και την προίκισε με δυνάμεις και δυνατότητες τέτοιες, ώστε να μην

υπάρχει καμιά δυσαρμονία. Το ευγενέστερο πλάσμα Του, ο άνθρωπος, πλάστηκε

να ζει μέσα στον παράδεισο και να απολαμβάνει τις αστείρευτες δωρεές του Θεού.

Το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος, ο Αδάμ και η Εύα, δημιουργήθηκαν από τον Θεό

κατ’ εικόνα Θεού, με προορισμό να ανέβουν σταδιακά από το κατ’ εικόνα στο καθ’

ομοίωση. Ωστόσο απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτύχουν τον προορισμό τους,

(και να φθάσουν στην θέωση), ήταν η υπακοή τους στη συγκεκριμένη εντολή που

έλαβαν από τον Θεό, διά μέσου της οποίας και μόνον θα μπορούσαν να βρίσκονται

σε συνεχή αγαπητική κοινωνία με τον Θεό και μεταξύ τους.

Κατ’ επέκταση και το κάθε ανθρώπινο πρόσωπο που έρχεται σ’ αυτό τον κόσμο,

καλείται μέσα στο χώρο της Εκκλησίας να εκπληρώσει τον προορισμό του

υπακούοντας στο θέλημα του Θεού, έτσι ώστε δια της υπακοής και της μετοχής

του στα μυστήρια της Εκκλησίας, να βρίσκεται σε συνεχή αγαπητική κοινωνία με

τον Θεό, αλλά και με τα άλλα μέλη της Εκκλησίας. Τα ανθρώπινα πρόσωπα, ως

μέλη της Εκκλησίας, καλούνται να αποβάλλουν την φιλαυτία και τον

εγωκεντρισμό τους, γίνονται μεταξύ τους αδελφοί, αισθάνονται μέλη του αυτού

σώματος και ανυψώνονται σε πραγματικές εικόνες της υπερτέλειας κοινωνίας των

Θείων Προσώπων της Αγίας Τριάδος. Ο νέος και ανακαινισμένος εν Χριστώ

άνθρωπος παύει να είναι το αριστοτελικό πολιτικό ον, αλλά η χαρισματική

θεοειδής εικόνα του Αγίου Τριαδικού Θεού. Η σχέση των ανθρωπίνων προσώπων

μεταβάλλεται σε σχέση αγάπης ως αντικατοπτρισμός της αγάπης των Θείων

Προσώπων της αγίας Τριάδος. Αισθάνεται ακόμη ο νέος εν Χριστώ άνθρωπος,

καθώς έχει αποβάλει την φιλαυτία του, ότι όλα τα αγαθά του περιβάλλοντος

κόσμου είναι δωρήματα τέλεια και δίνονται πλουσιοπάροχα στον άνθρωπο «από

του Πατρός των φώτων» (Ιακ.1,17), για να τα απολαμβάνουν όλοι εξ’ ίσου. Ο

ήλιος, η βροχή, το νερό, η γήινη καρποφορία, τα μεταλλεύματα, οι

υδρογονάνθρακες που υπάρχουν κάτω από τις θάλασσες, τα φυτά, τα ζώα κλπ,

υπάρχουν εξ’ ίσου για όλους «δικαίους και αδίκους» (Ματθ.5,45) και κανείς δεν

έχει δικαίωμα να τα σφετεριστεί εγωιστικά για τον εαυτό του. Τα ανθρώπινα

πρόσωπα είναι ευχαριστιακοί αποδέκτες αυτών των κοινόχρηστων δωρεών και όχι

διεκδικητικοί κυρίαρχοι.

Όταν όμως ο άνθρωπος αρνείται να πιστεύσει στο Χριστό, ή απομακρυνθεί από

την ζωή της Εκκλησίας, τότε εγκλωβίζεται και πάλι στην φιλαυτία και τον

εγωκεντρισμό του. Αιχμαλωτίζεται από το πάθος της πλεονεξίας και της

φιλαργυρίας, η οποία κατά τον απόστολο είναι η «ρίζα πάντων των κακών», (Α΄

Τιμ. 6,10). Το πάθος της πλεονεξίας έγινε με το πέρασμα του χρόνου πάθος

αγιάτρευτο και η βασική αιτία της κακοδαιμονίας στις μεταπτωτικές κοινωνίες.

Μάλιστα δεν αρκέστηκε μόνο στα υλικά αγαθά, αλλά επεκτάθηκε και σε αυτά τα

3

ανθρώπινα πρόσωπα, και έτσι γεννήθηκε ο επαίσχυντος θεσμός της δουλείας, ως η

έσχατη κατάπτωση του πεσόντος ανθρώπου.

Ο Υιός και Λόγος του Θεού ήρθε στον κόσμο ως ό μόνος και αποτελεσματικός

σωτήρας του. Έγινε άνθρωπος, ως ο νέος και υπερτέλειος τύπος ανθρώπου, για να

επαναφέρει το πλάσμα Του στην προ της πτώσεως κατάσταση. Ήρθε να

καταργήσει την αμαρτία και να διαλύσει το κράτος του διαβόλου και τα άνομα επί

γης έργα του. Να σώσει καθολικά τον άνθρωπο (πνευματικά, ψυχικά, σωματικά).

Να αλλάξει τις σαθρές και απάνθρωπες κοινωνικές δομές, τις οποίες δημιούργησε

η σατανοκρατούμενη μεταπτωτική κοινωνία, μια από τις οποίες είναι η κοινωνική

αδικία. Ολόκληρη η θεία διδασκαλία του Κυρίου είναι διαποτισμένη από την αρχή

της παγκόσμιας αδελφότητας των ανθρώπων, η οποία είναι αποτέλεσμα της

πατρότητας του Θεού. Κατά συνέπεια οι άνθρωποι, ως δημιουργήματα του Θεού,

αλλά και ως μέλη της Εκκλησίας, είναι αδέλφια μεταξύ τους. Όπως σε μια φυσική

καλή οικογένεια όλα τα τέκνα απολαμβάνουν ισομερώς και χωρίς διακρίσεις την

πατρική φροντίδα, έτσι και στην παγκόσμια αδελφότητα τα ανθρώπινα απρόσωπα

θα πρέπει να απολαμβάνουν ισομερώς τα δώρα του Ουράνιου Πατέρα. Μέσα στη

θεανθρωπίνη κοινωνία της Εκκλησίας τα πάντα ανήκουν σε όλους. Απόδειξη

αυτού η εφαρμογή της κοινοκτημοσύνης των υλικών αγαθών στις

πρωτοχριστιανικές κοινότητες και ακόμη η επί δύο χιλιάδες χρόνια βίωση της

κοινοκτημοσύνης στα Ορθόδοξα κοινόβια μοναστήρια μας μέχρι σήμερα. Η κοινή

χρήση των υλικών αγαθών στις πρωτοχριστιανικές κοινωνίες και στα μοναστήρια

γίνεται, τρόπον τινά, ένα ιδεώδες, ένα πρότυπο κοινωνικής συμβιώσεως σε όλες τις

ανθρώπινες κοινωνίες διά μέσου των αιώνων μέχρι σήμερα.

Η άσκοπη συσσώρευση υλικών αγαθών σύμφωνα με τη διδασκαλία των αγίων

Πατέρων μας, χαρακτηρίζεται ως ανοησία και ως σημείο ηθικής και πνευματικής

παρακμής. Αυτός που κατέχει περισσότερα από όσα του χρειάζονται, (ο πλούσιος),

εξομοιώνεται με τον κλέφτη, διότι το δικό του περίσσευμα λείπει από κάποιον

άλλον. Αυτή η μεγάλη αλήθεια τονίζεται ιδιαίτερα στην παραβολή του πλουσίου

και του Λαζάρου όπως και σ’ αυτήν του άφρονος πλουσίου. Ο Μέγας Βασίλειος

σε κάποιο λόγο του στην Εξαήμερο, (ΕΠΕ 4,274, PG 29,153 Α ), αναφέρει ότι «ο

πλεονέκτης ο οποίος αρπάζει τον πλούτο του πτωχού εις ουδέν διαφέρει του

μεγάλου ιχθύος, ο οποίος κατατρώγει τον μικρότερον». Ο όντως μεγάλος αυτός

άγιος έζησε στη ζωή του απλά, λιτά και πτωχικά, έχοντας προ οφθαλμών το

παράδειγμα του Κυρίου μας, ο οποίος έζησε στη γη ως πάμπτωχος, μη έχων «που

την κεφαλήν κλίνη», (Ματθ.8,20), όπως επίσης και τον θεόπνευστο λόγο του

αποστόλου Παύλου: «Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, τούτοις

αρκεσθησόμεθα», (Α΄ Τιμ. 6,8). Παρόμοια ήταν και η διαγωγή όλων των αγίων

Πατέρων της Εκκλησίας μας, οι οποίοι έζησαν στην παρούσα ζωή με πτωχεία,

λιτότητα και ασκητικότητα, αποφεύγοντας κάθε είδους πολυτέλεια και περιττή

δαπάνη, δίδοντας έτσι το παράδειγμα της λιτότητας και της αποφυγής κάθε είδους

πολυτέλειας στον κλήρο και στον πιστό λαό του Θεού. Έτσι οι πύρινοι λόγοι των

εναντίον κάθε είδους σπατάλης και πολυτελούς ζωής αποκτούσαν κύρος και

βαρύτητα, διότι επεσφραγίζοντο από την ίδια τη ζωή τους. Ο απόστολος Παύλος

στον θεόπνευστο λόγο του στην Α΄ προς Τιμόθεον επιστολή του επισημαίνει, ότι η

4

σπατάλη οδηγεί τον χριστιανό στον πνευματικό θάνατο: «η δε σπαταλώσα, ζώσα

τέθνηκε», (Α΄ Τιμ.5,5). Πράγματι, πως είναι δυνατόν ένας χριστιανός, (είτε

κληρικός είναι αυτός, είτε λαϊκός), να ζεί με σπατάλες και πολυτέλειες, καθ’ όν

χρόνον άλλοι αδελφοί μας πεινούν, είναι άστεγοι και κοιμούνται στο ύπαιθρο μέσα

στο κρύο του χειμώνα;

Υπάρχει όμως και ο αντίλογος για τη σχέση πλουτισμού και χριστιανικής

πίστεως. Κάποιοι παρασυρμένοι από το πάθος της πλεονεξίας φρόντισαν να του

δώσουν «χριστιανική χροιά». Θεωρούν τον πλουτισμό ως «θεία ευλογία για την

πίστη τους στο Θεό»! Πρόκειται για μια εβραϊκή λαθεμένη αντίληψη, η οποία

πέρασε και στον ευσεβιστικό Προτεσταντισμό. Δυστυχώς το σύγχρονο

πλουτοκρατικό οικονομικό σύστημα έχει την «πνευματική» στήριξη του αιρετικού

προτεσταντικού «Χριστιανισμού». Μια ακόμα απόδειξη ότι η αίρεση δεν

προσβάλλει μόνο το δόγμα, άλλα και το ήθος και την όλη ζωή των ανθρώπων και

των κοινωνιών. Επομένως όλες οι νόθες και κακέκτυπες μορφές του

Χριστιανισμού, που θέλουν να ονομάζονται «εκκλησίες» όχι μόνο δεν δίνουν

λύση, αλλά αντίθετα διαιωνίζουν την ανθρώπινη κακοδαιμονία.

Οι μηχανισμοί λειτουργίας της λεγομένης «ελεύθερης αγοράς», που εφεύρε ο

βάρβαρος και αιρετικός Φραγκισμός, διά του λεγομένου «Ευρωπαϊκού

Διαφωτισμού», σαφέστατα δεν αρμόζουν ως μορφές συναλλαγών των ανθρωπίνων

προσώπων. Μάλλον μοιάζουν με συμπεριφορές αγρίων και αιμοβόρων θηρίων. Ο

θάνατος του ενός είναι η ζωή του άλλου. Ο διαβόητος άθεος μηδενιστής Ζαν Πωλ

Σαρτρ μας έδωσε το μέτρο της ανθρώπινης αποκτήνωσης με την παροιμιώδη

φράση του «ο άλλος άνθρωπος είναι η κόλασή μου»! Τα πτώματα των

οικονομικών ανταγωνιστών γίνονται τα σκαλοπάτια για κατάκτηση του πλούτου.

Επειδή οι οικονομικά ισχυροί μπορούν και επιβάλλονται, οι νόμοι κατά κανόνα,

ευνοούν αυτούς και όχι τους αδυνάτους. Αν και πέρασαν πολλές χιλιετίες αφότου

ο άνθρωπος ξέφυγε από την αγελαία πρωτόγονη κατάσταση και βαυκαλίζεται ότι

έγινε δήθεν «πολιτισμένος», στον τομέα της οικονομικής διαχείρισης του

παγκόσμιου πλούτου παραμένει το ίδιο πρωτόγονος, ένα αδηφάγο θηρίο.

Υπάρχει, λοιπόν, λύση για την συνεχώς εξελισσόμενη και επιδεινούμενη

παγκόσμια οικονομική κρίση; Υπάρχει! Είναι η βίωση των αιώνιων σε κύρος και

αυθεντία διδαγμάτων του Χριστού, τα οποία εάν εφαρμοστούν σε ευρεία κλίμακα

από τα έθνη και τους λαούς, μπορούν να μεταβάλλουν τη γη από κόλαση σε

παράδεισο. Η λύση όλων των προβλημάτων του κόσμου βρίσκεται στην βίωση της

Ορθοδόξου πνευματικότητος μέσα στο χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Περαίνοντας την σύντομη αυτή ανακοίνωσή μας τονίζουμε ότι όσο οι λαοί και

οι κοινωνίες αντιστέκονται στη θεανθρωποποίηση του κόσμου, τόσο περισσότερο

τα αδιέξοδα, όχι μόνο θα διαιωνίζονται, αλλά και θα επαυξάνουν και η

ανθρωπότητα θα κατρακυλά στην άβυσσο της καταστροφής!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

 

Εν Πειραιεί τη 18η Δεκεμβρίου 2022

 

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου

Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Καστέλλας Πειραιώς.

 

   Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι η Κυριακή της προ Χριστού Γεννήσεως, επειδή προηγείται της μεγάλης δεσποτικής εορτής της Γεννήσεως του Κυρίου μας. Το μεν αποστολικό ανάγνωσμα, που ακούσαμε προηγουμένως, είναι μια περικοπή από την προς Εβραίους επιστολή του αποστόλου Παύλου, το δε ευαγγελικό, μια περικοπή από το 1ο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου. Στο πρώτο μέρος της περικοπής αυτής ο ευαγγελιστής Ματθαίος μας παραθέτει μια σειρά ονομάτων και στο δεύτερο μας περιγράφει, πως γεννήθηκε, δηλαδή με ποιον υπερφυσικό τρόπο προσέλαβε την ανθρώπινη φύση ο Χριστός.

   Τα ονόματα που μας παραθέτει ο ευαγγελιστής είναι οι κατά σάρκα πρόγονοι του Χριστού. Συγκεκριμένα μας παραθέτει τρεις δεκατετράδες ονομάτων, σύνολο 42 ονόματα. Δηλαδή 42 γενεές ανθρώπων προηγήθηκαν μέχρις ότου έρθει ο Χριστός, αρχίζοντας από τον Αβραάμ και φθάνοντας μέχρι τον Ιωσήφ τον μνήστορα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Παραθέτει τα ονόματα αυτά όχι τυχαία, αλλά για να αποδείξει ότι ο Θεός εξεπλήρωσε την υπόσχεση που έδωσε στον Αβραάμ, στον Δαυΐδ, αλλά και στους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ότι θα στείλει τον Μεσσία, τον λυτρωτή του κόσμου, ο οποίος, σύμφωνα με τις προφητείες, θα ήταν απόγονος του Αβραάμ και του Δαυΐδ. Προηγήθηκαν 42 ονόματα, για να φθάσουμε στο ένα όνομα, «το υπέρ πάν όνομα», (Φιλ.2,9) σύμφωνα με τον απόστολο. Σπουδαίος ο Αβραάμ, αλλά απείρως σπουδαιότερος ο Χριστός. Σπουδαίος ο Δαυΐδ, αλλά απείρως σπουδαιότερος ο Χριστός. Όλα αυτά τα ονόματα είναι οι δορυφόροι του ενός ονόματος, του ονόματος του Ιησού. Όπως τα άστρα περιφέρονται γύρω από τον ήλιο, έτσι και όλες οι γενεές των Εβραίων της Παλαιάς Διαθήκης περιστρέφονται γύρω από τον Χριστό, μας ομιλούν προφητικά γι’ αυτόν που θα έρθει, ο οποίος θα είναι η λαχτάρα και η «προσδοκία των εθνών», (Γεν. 49,10), σύμφωνα με την προφητεία του πατριάρχου Ιακώβ. Όλα αυτά τα ονόματα κουβαλούν στην πλάτη τους το όνομα του Χριστού. Όλα μαζί βγάζουν μια φωνή χαράς και ελπίδας και μας λένε: Έρχεται ο Χριστός. Έρχεται η προσδοκία μας, η λαχτάρα μας, η σωτηρία μας!!!

   Οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης, αδελφοί μου, ζούσαν για τον Χριστό. Έβλεπαν με το προφητικό τους μάτι τον λυτρωτή του κόσμου και περίμεναν με υπομονή, πότε θα έρθει ο Χριστός. Ο ίδιος ο Χριστός, ομιλώντας για τον Αβραάμ, μας αποκαλύπτει ότι ήταν γεμάτος χαρά όταν ο Θεός τον πληροφόρησε για την ημέρα της ενανθρωπίσεώς του: «Αβραάμ ο πατήρ υμών ηγαλλιάσατο, ίνα ίδη την ημέραν την εμήν και είδε και εχάρη», (Ιω. 8,56). Το ίδιο ισχύει για όλους τους προφήτες και δικαίους, που έζησαν προ Χριστού.  

   Και όχι μόνον περίμεναν τον λυτρωτή, αλλά και πάλευαν γι’ αυτόν. Εμείς παλεύουμε για την ύλη, εκείνοι πάλευαν να δώσουν την ομολογία της πίστεώς τους στο Χριστό. Και από που το ξέρουμε αυτό; Αν ρίξουμε μια ματιά στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα, που είναι από το 11ο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, θα δούμε ότι εκεί ο απόστολος Παύλος αναφέρει ένα πλήθος αγίων της παλαιάς Διαθήκης, που επέτυχαν μεγάλα και υπερφυσικά κατορθώματα διά μέσου της πίστεως στο Χριστό. Μεταξύ άλλων μας αναφέρει ότι «κατηγωνίσαντο βασιλείας…έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός…εγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκκλιναν αλλοτρίων». Δηλαδή καταπολέμησαν και υπέταξαν βασίλεια, έφραξαν στόματα λεονταριών, έσβησαν τη δύναμη της φωτιάς, αναδείχθηκαν ισχυροί και ανίκητοι στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή τα στρατεύματα των εχθρών. Μας περιγράφει ακόμη τις θλίψεις, τους διωγμούς και τα μαρτύρα που υπέμειναν, όπως επίσης τις κακουχίες και τις στερήσεις για την αγάπη του Χριστού. Γιατί πριονίστηκε ο προφήτης Ησαΐας; Διότι δίδασκε την αλήθεια και προφήτευσε την εκ παρθένου γέννηση του Χριστού. Γιατί ρίχτηκε στο λάκκο των λεόντων ο προφήτης Δανιήλ; Διότι ήταν άνθρωπος του Θεού, ο οποίος και αυτός προφήτευσε την ακατάλυτη βασιλεία του Μεσσία Χριστού. Γιατί ρίχτηκαν στη φωτιά οι άγιοι τρείς παίδες; Διότι δεν δέχθηκαν να προσκυνήσουν τα είδωλα της εποχής εκείνης, αλλά παρέμειναν πιστοί στην ομολογία του αληθινού Θεού.

   Ας έρθουμε τώρα και στο δεύτερο μέρος της ευαγγελικής περικοπής, το οποίο μας ομιλεί για την υπερφυσική γέννηση του Χριστού. Ο ευαγγελιστής μας περιγράφει με λιτό τρόπο, ότι ο Θεός εξεπλήρωσε την υπόσχεσή του και έστειλε τον Υιόν του στον κόσμο. Προσέλαβε τη φύση μας από την παρθένο Μαρία και έγινε τέλειος άνθρωπος εκτός αμαρτίας, χωρίς όμως να παύσει να είναι και τέλειος Θεός. Η σάρκωσή του είναι η απόδειξη της υπέρτατης αγάπης του για το πλάσμα του, τον άνθρωπο. Εισέρχεται μέσα στο χώρο και στο χρόνο, μπαίνει στην ιστορία της ανθρωπότητος Αυτός που δημιούργησε τον χώρο και τον χρόνο και τα πάντα από το μηδέν. Γι’ αυτό το μέγα γεγονός, το γεγονός των γεγονότων, που είναι το σπουδαιότερο ιστορικό γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητος, σπουδαιότερο και από αυτήν ακόμη την δημιουργία του κόσμου, μας ομιλεί όχι μόνο ο ευαγγελιστής Ματθαίος, αλλά και όλοι οι ευαγγελιστές. Μας ομιλούν ακόμη όλοι οι άγιοι, που έζησαν στην εποχή της Καινής Διαθήκης. Αν όλοι οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης με ένα στόμα φωνάζουν και διακηρύσσουν, ότι έρχεται ο Χριστός, τότε όλοι οι ευαγγελιστές και οι άγιοι της Καινής Διαθήκης φωνάζουν με ένα στόμα και διακηρύσσουν ότι ήρθε ο Χριστός. Ο Χριστός γίνεται το κέντρο της προϊστορίας, της ιστορίας και της μεταϊστορίας της ανθρωπότητος. Είναι αυτός που έρχεται, αυτός που ήρθε και αυτός που θα ξαναέρθει για να κρίνει τον κόσμο την ημέρα της δευτέρας του παρουσίας.

   Αλλά γιατί ήρθε ο Χριστός; Ποιος ήταν ο σκοπός της ενανθρωπίσεώς του; Μας το λέει στη συνέχεια ο ευαγγελιστής, διά του αγγέλου: «Αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών», (1,21). Δεν ήρθε για να εγκαταστήσει μια εγκόσμια βασιλεία, όπως ανοήτως πίστευαν και ακόμη μέχρι σήμερα πιστεύουν οι Εβραίοι. Ήρθε να ανακαλέσει  τον εκπεσόντα στην φθορά και στον θάνατο άνθρωπο. Ήρθε να  τον επαναφέρει στον αρχικό σκοπό, για τον  οποίο τον εδημιούργησε. Να τον καταστήσει και πάλι πολίτη της βασιλείας των ουρανών. Και με ποιο τρόπο έφερε εις πέρας το έργο αυτό; 

Με τον σταυρό, την ταφή και την ανάστασή του. Οι άρχοντες και οι βασιλείς του κόσμου αυτού κάθονται σε μεγαλοπρεπείς θρόνους δόξης. Ο Χριστός κάθησε στο θρόνο του σταυρού, που είναι ο θρόνος του πόνου. Από τη φτώχεια του σταύλου, όπου γεννήθηκε, στον πόνο του σταυρού. Η φάτνη και ο σταυρός: Ιδού τα δύο παλάτια του Χριστού. Οι ηγέτες του κόσμου αυτού έρχονται και παρέρχονται. Μοιάζουν με τους κομήτες, που για λίγο λάμπουν και ύστερα εξαφανίζονται. Ο αρχηγός της σωτηρίας μας δεν είναι ένας κομήτης της ιστορίας, αδελφοί μου. Είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης, ο οποίος δεν θα δύσει ποτέ, μέχρι συντελείας των αιώνων, σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου: «Αυτοί, [δηλαδή οι ουρανοί], απολούνται, συ δε διαμένεις», (Εβρ.1,11).

   Στη διαδρομή της ιστορίας σπουδαίες προσωπικότητες θέλησαν να βοηθήσουν τον άνθρωπο, να βγει από την τραγικότητα και την δυστυχία του. Φιλόσοφοι, πολιτικοί, διδάσκαλοι, επιστήμονες, εφευρέτες κ.α.. Κανείς όμως δεν μπόρεσε να τον λυτρώσει από την αμαρτία, τη φθορά και το θάνατο, παρά μόνον ο Θεάνθρωπος. Ο Κύριός μας φόρεσε την ανθρώπινη φύση για τη σωτηρία του κόσμου, αν και γνώριζε, ότι στην πλειονότητά τους οι άνθρωποι θα τον απέρριπταν. Δυστυχώς οι σύγχρονες κοινωνίες όλο και περισσότερο απωθούν τον Σωτήρα Κύριο από τη ζωή τους. Ένας σύγχρονος άγιος της εποχής μας ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, έγραφε τα εξής για τη σημερινή Ευρώπη και τον άθεο πολιτισμό της: «Ο Χριστός απεμακρύνθη από την Ευρώπην, όπως κάποτε από την χώραν των Γαδαρηνών, όταν οι Γαδαρηνοί το εζήτησαν. Μόλις όμως Αυτός έφυγε, ήλθε ο πόλεμος, η οργή, ο τρόμος και η φρίκη, η κατάρρευσις και η καταστροφή. Επέστρεψεν εις την Ευρώπην ο προχριστιανικός βαρβαρισμός ...μόνον που αυτός ήταν εκατό φορές φρικωδέστερος».

   Όμως, αν και οι περισσότεροι σήμερα απορρίπτουν το Χριστό, υπάρχουν και αυτοί, που με θεϊκό πόθο ετοιμάζουν την ψυχή τους, να τον υποδεχθούν. Ας ετοιμάσουμε και εμείς, αδελφοί μου, το σταύλο της ψυχής μας, για να υποδεχθούμε τον Κύριο ως Σωτήρα και Λυτρωτή μας, με την μετάνοια, την εξομολόγηση, με τα έργα της αγάπης και της φιλανθρωπίας προς τους πτωχούς αδελφούς μας, με την συμμετοχή μας στις ιερές ακολουθίες και προ πάντων στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Ας συγκλονιστούμε από την αγάπη του. Μια αγάπη υπέροχη, μεγαλειώδης, ανυπέρβλητη, για όλους εμάς που είμασταν χαμένοι, που δεν είχαμε καμιά ελπίδα σωτηρίας, που είμασταν καταδικασμένοι στην φθορά και στον αιώνιο θάνατο. Και ας Τον δοξολογήσουμε για την σωτηρία, που μας χάρισε με τη θεία Ενανθρώπισή Του, το Πάθος και την Ανάστασή Του. Αμήν.