Η διεθνής κοινή γνώμη για την εθνική μας επέτειο της

28ης Οκτωβρίου 1940.

Εν Πειραιεί τη 28η Οκτωβρίου 2021

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου.

Πρ. Ιερού Ναού Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού Πειραιώς.

Η σημερινή ημέρα, αγαπητοί μου αδελφοί, της 28ης Οκτωβρίου, είναι για μας

τους Έλληνες ημέρα εθνικής χαράς και ευγνωμοσύνης προς την Υπεραγία

Θεοτόκο. Ημέρα χαράς, διότι με την βοήθεια και σκέπη της Υπερμάχου

Στραγητού, της κυρίας Θεοτόκου, η μικρή Ελλάδα νίκησε το τότε πανίσχυρο

κράτος της φασιστικής Ιταλίας. Για τον λόγο αυτό η Εκκλησία της Ελλάδος

μετέθεσε την εορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου που ήταν πριν, στην

28η Οκτωβρίου.

Οι Έλληνες φαντάροι μας, καθώς πολεμούσαν στο μέτωπο, πάνω στα

χιονισμένα βουνά της Πίνδου, έβλεπαν την Παναγία μας, (όπως οι ίδιοι μαρτυρούν

και ομολογούν), να τους σκεπάζει, να τους εμψυχώνει και να τους προστατεύει από

τον εχθρό. Δεν χωράει αμφιβολία, ότι η ένδοξη νίκη των Ελλήνων το 40 αποτελεί

ένα θαύμα της Παναγίας. Στα κρίσιμα εκείνα χρόνια του πολέμου οι Έλληνες,

άνδρες και γυναίκες, εμπιστεύθηκαν τον αγώνα τους στα χέρια της. Δεν είχαν στη

διάθεσή τους τα σύγχρονα πολεμικά όπλα, που διέθεταν οι Ιταλοί. Είχαν όμως ως

ισχυρό εφόδιο μέσα στην καρδιά τους τη θερμή πίστη προς τον Χριστό και την

Παναγία. Καθημερινά γέμιζαν οι ναοί της Ελλάδος και έψαλλαν οι πιστοί την

Παράκληση της Παναγίας και ζητούσαν να υπερασπιστεί το δίκαιό τους. Χάρη στη

Σκέπη της Παναγίας μας οι στρατιώτες έπαιρναν θάρρος, περιφρονούσαν τη

λογική των αριθμών και αντιστέκονταν στις σιδερόφρακτες στρατιές του άξονα με

τέτοιο ηρωισμό, που όλοι οι λαοί τους θαύμαζαν.

Οι ίδιοι οι φαντάροι που πολέμησαν στο μέτωπο μαρτυρούν και ομολογούν τις

θαυμαστές επεμβάσεις της Παναγίας. Από κάποιον διάλογο ενός συντάκτου του

περιοδικού «ΖΩΗ» της εποχής εκείνης, που δημοσιεύτηκε την 1η Φεβρουαρίου

1941, με τραυματίες πολέμου στο θάλαμο ενός Νοσοκομείου, μαθαίνουμε τα εξής:

Ένας τραυματίας φαντάρος δήλωσε: «Εκεί πάνω, κύριε, έχουμε γίνει άλλοι

άνθρωποι. Να το ξέρετε. Να το λέτε παντού. Είμαστε τα παιδιά της Παναγίας. Η

Μεγαλόχαρη είναι μάνα και προστάτιδά μας». Ένας άλλος νεαρός τραυματίας

είπε: «Εγώ δεν ήμουν θρήσκος. Δεν πίστευα σε θαύματα. Η γριά μάνα μου

θυμιάτιζε τα βραδάκια το εικόνισμα της Παναγίας κι εγώ μέσα μου την

κορόϊδευα. Αλλά τώρα, αν μου τα πει άλλος αυτά, θα τον θεωρήσω εχθρό μου.

Σας μιλάω ίσια. Αυτά που είδα εκεί πάνω στην Αλβανία, δεν είναι ένα θαύμα,

είναι χίλια θαύματα. Κάθε ύψωμα που παίρνουμε, είναι ένα θαύμα. Κάθε μάχη,

κάθε εξόρμηση δική μας, ένα θαύμα. Κάθε μέρα πολέμου που περνά, ένα μεγάλο

θαύμα. Ο Θεός είναι μαζί μας…».

2

Οι ελληνίδες μητέρες της εποχής εκείνης, αληθινές μπουμπουλίνες, με ηρωϊκό

φρόνημα και καύχηση μιλούσαν για τους συζύγους και τα παιδιά τους, που πήγαν

στο μέτωπο να πολεμήσουν. Έλεγε μια από αυτές: «Έχασα τον σύζυγό μου.

Ευλογητός ο Θεός. Ο μεγαλύτερος γιος μου σκοτώθηκε με το όπλο στο χέρι.

Ευλογητός ο Θεός! Ο δεύτερος γιος μου, δεκατετραετής την ηλικία, μάχεται

μαζί με τους Έλληνες και πιθανώς να βρει ένδοξο θάνατο. Ευλογητός ο Θεός!

Υπό την σκιά του Σταυρού θα χυθεί επίσης το αίμα μου. Ευλογητός ο Θεός!

Αλλά θα νικήσουμε, ή θα παύσουμε να ζούμε. Θα έχουμε όμως την παρηγοριά,

ότι δεν αφήσαμε πίσω μας δούλους Έλληνες. Στην τότε εφημερίδα «Πρωΐα»,

δημοσιεύτηκε μια επιστολή, μάνας χήρας από τα Μέγαρα, που μόλις είχε λάβει τον

πολεμικό σταυρό ανδρείας του σκοτωμένου γιού της. Έγραφε η νέα

Μπουμπουλίνα: «Ο Δημητρός μου, ο μοναχογιός μου, προστάτης των τριών

κοριτσιών μου, έπεσε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Χαλάλι της πατρίδος ο

Δημητρός μου. Ας ήταν να πέθαινα κι εγώ πολεμώντας μαζί του. Ζήτω η

Ελλάς».

Μεγάλοι ηγέτες της εποχής εκείνης επεσήμαναν, αναγνώρισαν και διεκήρυξαν

τον σπάνιο ηρωϊσμό των στρατιωτών μας στην εποποιία του 40: Ο αιμοσταγής

δικτάτορας Αδόλφος Χίτλερ εδήλωσε: «Χάριν της ιστορικής αλήθειας πρέπει να

επιβεβαιώσω, ότι μόνον οι Έλληνες, απ’ όλους τους αντιπάλους, που μας

αντιμετώπισαν πολέμησαν με το μεγαλύτερο θάρρος και περισσότερο αψήφησαν

τον θάνατο». Ο τότε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Ουΐστον Τσώρτσιλ

ομολόγησε: «Η λέξη ηρωϊσμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει στο ελάχιστο τις

πράξεις αυτοθυσίας των Ελλήνων, οι οποίες ήταν ο καθοριστικός παράγοντας

για την νικηφόρα έκβαση της κοινής προσπάθειας των εθνών κατά την διάρκεια

του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου για την ανθρώπινη ελευθερία και την αξιοπρέπεια.

Εάν δεν ήταν η ανδρεία των Ελλήνων και το θάρρος τους, η έκβαση του Β΄

Παγκοσμίου Πολέμου θα ήταν ακαθόριστη. Μέχρι τώρα συνηθίζαμε να λέμε ότι

οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν

Έλληνες». Ο τότε σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν πρόσθεσε: «Όταν νικήσουμε

θα μπούμε στην Βουλγαρία ως τιμωροί, στην Γιουγκοσλαβία ως ελευθερωτές

και στην Ελλάδα ως προσκυνητές…». Ο τότε Ρώσος στρατηγός Ζούκοφ

ομολόγησε: «Εάν οι Ρώσοι κατόρθωσαν να προβάλλουν αντίσταση στην είσοδο

της Μόσχας, για να σταματήσουν και να αποτρέψουν τον γερμανικό χείμαρρο,

το οφείλουν στους Έλληνες, οι οποίοι καθυστέρησαν τις γερμανικές μεραρχίες

την ώρα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να γονατίσουμε». Ο Ραδιοφωνικός

Σταθμός της Μόσχας μετέδιδε: «Πολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και

νικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήταν δυνατόν να

γίνει αλλιώς, διότι είστε Έλληνες. Κερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι

και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε». Ο Γάλλος στρατηγός και πολιτικός Σαρλ

Ντε Γκώλ διεκήρυξε: «Είμαι ανίκανος να δώσω το κατάλληλο εύρος της

ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι για την ηρωϊκή αντίσταση του λαού και των

ηγετών της Ελλάδος». Το αμερικανικό Κογκρέσο στις 3 Απριλίου του 1941

διεκήρυσσε: «Η γενναία θυσία του λαού, αυτού του μικρού σχετικά κράτους, για

3

το δικαίωμα να ζούμε χωρίς επεμβάσεις από δικτατορικά καθεστώτα, προκαλεί

τον σεβασμό και τον θαυμασμό όλων των εθνών, που αγαπούν την ελευθερία».

Αλλά και σήμερα, αδελφοί μου, πρέπει να προστρέξουμε στη Σκέπη της

Παναγίας μας, με προσευχές και δάκρυα, για να σωθεί η αγαπημένη μας πατρίδα.

Οι σημερινοί επίδοξοι κατακτητές μας, οι σκοτεινές δυνάμεις της Νέας Τάξεως

Πραγμάτων, που προωθούν τα διεθνή Σιωνιστικά κέντρα της Νέας Εποχής, που

κρατούν στα χέρια τους το διεθνές κεφάλαιο, δεν ήλθαν με όπλα, με άρματα και με

αεροπλάνα, για να μας υποδουλώσουν και να πάρουν τη γη μας. Σήμερα οι

εισβολείς χρησιμοποιούν άλλα μέσα, για να κατακτήσουν τα εδάφη μας.

Χρησιμοποιούν τον οικονομικό αποκλεισμό, δημιουργούν υπέρογκα χρέη,

προσπαθούν να διαλύσουν την παιδεία μας, να ξηλώσουν το ιερό θεσμό της

οικογενείας, να γκρεμίσουν τα ιερά και τα όσια, τα ήθη και τα έθιμα, τις

παραδόσεις μας. Παράλληλα έχουν εξαπολύσει, φανερά πλέον και απροκάλυπτα,

έναν ανελέητο διωγμό εναντίον της Εκκλησίας. Προσπαθούν με κάθε τρόπο, να

αντιστρατευτούν στο έργο της, να προβάλλουν ποικίλα εμπόδια, να

περιθωριοποιήσουν τον πνευματικό και κοινωνικό της ρόλο. Με μία σωρεία

αντιχριστιανικών και αντεθνικών νόμων, επιδιώκουν να αποχριστιανοποιήσουν το

λαό μας και να αλλοιώσουν την εθνική μας ιστορία, προβάλλοντας στα κανάλια

νέο τρόπο ζωής χωρίς Χριστό και Ελλάδα.

Ωστόσο για το κατάντημα αυτό, στο οποίο φθάσαμε, έχουμε και εμείς μεγάλο

μερίδιο ευθύνης. Οι ρίζες του κακού βρίσκονται στην απομάκρυνσή μας από τον

Θεό και την Εκκλησία. Στο ότι περιφρονήσαμε τις αιώνιες αρχές και αξίες της

ελληνορθόδοξης παράδοσής μας, που συγκροτούν και συνέχουν όλο το

οικοδόμημα του εθνικού και κοινωνικού μας βίου, ενώ παράλληλα ανυψώσαμε ως

υπέρτατες αξίες στη ζωή μας το χρήμα και τις ηδονές.

Όμως, παρά την τραγικότητα της καταστάσεως, δεν πρέπει να απελπιστούμε.

Καιρός να ανανήψουμε έστω και τώρα, την ενδεκάτη ώρα, χωρίς αναβολή. Ο

λόγος του αποστόλου Παύλου «ώρα ημάς ήδη εξ’ ύπνου εγερθήναι» (Ρωμ.13,11)

είναι ιδιαίτερα επίκαιρος στην παρούσα περίσταση. Καιρός να μετανοήσουμε. Να

ομολογήσουμε με συντριβή την αποστασία μας και να κάνουμε στροφή 180

μοιρών. Καιρός να επιστρέψουμε όπως ο άσωτος υιός της παραβολής στον Κύριο,

να επιστρέψουμε στη ζωή της Εκκλησίας, και ως πρόσωπα και ως Έθνος. Με

εκτενείς δεήσεις και προσευχές, με αγρυπνίες και λιτανείες. Να παραδεχθούμε τα

λάθη μας και να αρχίσουμε την διόρθωση. Να αναλάβουμε ο καθένας τις ευθύνες

του. Να επαναξιολογήσουμε και να εγκολπωθούμε τον πνευματικό και εθνικό μας

πλούτο, την πνευματική μας κληρονομιά. Να εμπνευσθούμε από την ένδοξη εθνική

μας ιστορία, από τα ηρωϊκά κατορθώματα των προγόνων μας. Να κλείσουμε τα

αυτιά μας στην στοχευμένη εθνομηδενιστική ιδεολογία της Νέας Εποχής, που

προβάλλεται από τα ΜΜΕ. Και τέλος καλούμαστε, να παρακαλέσουμε εκτενώς

τον Κύριο, να αναδείξει ικανούς ηγέτες, πολιτικούς και εκκλησιαστικούς με πίστη

και αγάπη προς την Εκκλησία, με νουν Χριστού, ανθρώπους της αρετής, αληθινούς

πατριώτες. Μόνον τότε μπορούμε να ελπίζουμε σε ανάκαμψη και ανάσταση της

4

Πατρίδος μας. Μόνον έτσι θα μπορέσει και πάλι να μεγαλουργήσει και να γράψει

νέες σελίδες δόξης.

Κατηχητικό & Νεανικές συντροφιές.

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 18η Οκτωβρίου 2021

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΝΕΑ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Το πανθρησκειακό όραμα είναι το μεγάλο ζητούμενο στην αποστατημένη και

πνευματικά αποπροσανατολισμένη εποχή μας. Ο επάρατος παναιρετικός

Οικουμενισμός έχει καταλάβει την ανθρωπότητα ως νοητή αράχνη με τον

δαιμονικό του ιστό και οδηγεί την ανθρωπότητα στην θρησκευτική ενοποίηση, η

οποία θα σημάνει, σύμφωνα με τις θεόπνευστες προρρήσεις της Ιεράς

Αποκαλύψεως και των αγίων και θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας, τον

ερχομό του μεγάλου άνομου, του Αντιχρίστου. Επαναλαμβάνουμε αυτό που τόνιζε

συνεχώς ο μακαριστός μεγάλος χαρισματούχος και σύγχρονος ομολογητής κυρός

Αθανάσιος ο Μυτιληναίος, πως «ο Οικουμενισμός είναι ο τελευταίος πρόδρομος

του Αντιχρίστου», διότι αυτός θα στρώσει το «χαλί» για να περάσει ο χείριστος

και πλέον δαιμονοκίνητος εκείνος άνθρωπος.

Ο απόστολος Παύλος, ομιλών περί των εσχάτων στην Β΄ προς Θεσσαλονικείς

επιστολή του, μας χειραγωγεί στο βαθύτερο νόημα του μυστήριου της αποστασίας,

που συντελείται στις εσχατολογικές ημέρες μας: «και νυν το κατέχον οίδατε, εις

το αποκαλυφθήναι αυτόν εν τω εαυτού καιρώ· το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται

της ανομίας, μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται· και τότε

αποκαλυφθήσεται ο άνομος, ον ο Κύριος αναλώσει τω πνεύματι του στόματος

αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού· ου εστιν η παρουσία

κατ’ ενέργειαν του σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους»,

(Β΄Θεσ.2,6-9). Κατά τον απόστολο «το κατέχον», ή «ο κατέχων» είναι εκείνο, ή

εκείνος, που εμποδίζει την έλευση του Αντιχρίστου. Ο μέγας διδάσκαλος της

Εκκλησίας μας άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θεωρεί ότι πίσω από τις δύο αυτές

αινιγματικές λέξεις κρύβεται η ρωμαϊκή αρχή. Γράφει: «Άλλοι λένε ότι πρόκειται

για την Χάρη του Πνεύματος. Άλλοι πάλι ότι πρόκειται για την ρωμαϊκή αρχή

και εξουσία. Μ’ αυτούς συμφωνώ και εγώ. Γιατί; Διότι αν ήθελε, [ο Παύλος],

σημάνει το Πνεύμα, θα τόλεγε όχι με ασάφεια, αλλά φανερά», (ΕΠΕ 23,66).

Ωστόσο η «ρωμαϊκή αρχή» ως Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ως κρατικό σύστημα

εξουσίας, είχε ήδη παρέλθει, όταν ζούσε ο άγιος. Επομένως τη φράση του ιερού

πατρός «ρωμαϊκή αρχή», κατά την ταπεινή μας γνώμη, θα πρέπει να την

θεωρήσουμε υπό την ευρύτερή της έννοια, υπό την έννοια δηλαδή κάθε

αντίχριστης εξουσίας, που αντιστρατεύεται στο έργο της Εκκλησίας. Στην εποχή

της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οι ρωμαίοι αυτοκράτορες αντιστρατεύονταν το έργο

της Εκκλησίας μέσω της ειδωλολατρίας. Στην εποχή μας, οι σύγχρονοι αντίχριστοι

πολιτικοί ηγέτες, (πιόνια του Διεθνούς Σιωνισμού και της Μασονίας),

αντιστρατεύονται το έργο της Εκκλησίας κυρίως μέσω μιας άλλης μορφής

ειδωλολατρίας, που είναι ο Οικουμενισμός. Ο Οικουμενισμός κηρύσσοντας ότι

2

όλες οι θρησκείες πιστεύουν στον ίδιο θεό, κηρύσσει κατ’ ουσίαν μια άλλης

μορφής ειδωλολατρία. Αυτός λοιπόν ο Οικουμενισμός, ο τελευταίος πρόδρομος

του Αντιχρίστου, «εκ μέσου γένηται», θα καταργηθεί, όταν έρθει ο Αντίχριστος. Ο

Αντίχριστος είναι εκείνος, που θα τον καταργήσει, διότι θα έχει λήξει πλέον η

αποστολή του και θα τον αντικαταστήσει με τη λατρεία του εαυτού του.

Ο μακαριστός Γέροντας και ομολογητής αείμνηστος αρχ. κυρός Χαράλαμπος

Βασιλόπουλος αποκάλυψε πριν από μισό αιώνα το σατανικό αυτό σχέδιο, στο

πολύκροτο και αποκαλυπτικό βιβλίο του: «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα»,

σημειώνοντας πως «οι σκοτεινές δυνάμεις έθεσαν τα θεμέλια ενός προγράμματος

μακράς πνοής. Το τελικό αποτέλεσμα του προγράμματος αυτού θα είναι η

συνένωσις όλων των θρησκειών της γης εις μιαν ενιαίαν Πανθρησκείαν, η οποία

εκφράζεται με τα τρία γράμματα MRA. Αλλά και η βαθμιαία τελικώς

αντικατάστασις των θεοτήτων των άλλων θρησκειών με ένα κοινό Θεό – τον

Σατανά! … Το σχέδιον MRA – Πανθρησκεία αποβλέπει εις την συγχώνευσιν

όλων των θρησκειών υπό μίαν θρησκείαν, που οι άνθρωποι θα πιστεύουν απλώς

εις έναν Θεόν» (σελ.94-95)! Όταν πραγματοποιηθεί αυτό το σατανικό σχέδιο, τότε

θα ωριμάσουν οι συνθήκες για τη δημιουργία μιάς παγκόσμιας κυβέρνησης υπό

τον Αντίχριστο, ο οποίος θα εγκαταστήσει στη γη την πιο φρικτή δικτατορία στην

ιστορία της ανθρωπότητος, μεταβάλλοντας τον πλανήτη σε μια απέραντη

ηλεκτρονική φυλακή.

Εξετάζοντας με προσοχή τα γεγονότα των τελευταίων ετών, διαπιστώνουμε με

φρίκη να υλοποιείται το φοβερό αυτό σχέδιο, να οδηγείται η ανθρωπότητα στην

θρησκευτική ενοποίηση και να προωθείται αυτή ως μία «αναγκαιότητα» για την

δήθεν «εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης». Τελευταία δε, με την επιδείνωση της

«κλιματικής αλλαγής», για «την προστασία και σωτηρία του φυσικού

περιβάλλοντος»! Για την επίτευξη των παρά πάνω στόχων έχουν συστρατευθεί

δυστυχώς Πατριάρχες, Προκαθήμενοι Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και πολλοί

άλλοι κληρικοί κάθε βαθμίδος, οι οποίοι συμμετέχουν στα διάφορα Διαθρησκειακά

Forum και Συνέδρια. Να σημειώσουμε εδώ, πως πριν από μερικά χρόνια, όσους

ασχολούνταν με την αποκάλυψη αυτού του τερατώδους σχεδίου τους

αποκαλούσαν «γραφικούς» και «ονειροπαρμένους», ενώ σήμερα τους χλευάζουν

ως «αντιδραστικούς», «συνομωσιολόγους» και «σκοταδιστές», καθώς τα

πνευματικά τους μάτια είναι δυστυχώς κλειστά και γι’ αυτό αδυνατούν να «δουν»

αυτά που «βλέπουν» σύγχρονοι χαρισματούχοι Γέροντες.

Η πρόσφατη Πανθρησκειακή Συνάντηση, (4.10.2021), που πραγματοποιήθηκε

στο Βατικανό, ήρθε να επιβεβαιώσει όσα παρά πάνω σημειώσαμε. Σύμφωνα με το

αποκαλυπτικό ιστολόγιο «Πενταπόσταγμα»: «Κοινή έκκληση για την κλιματική

αλλαγή από Φραγκίσκο, Βαρθολομαίο, Ιλαρίωνα, Μουσουλμάνους, Ινδουιστές,

Βουδιστές και Εβραίους. Η Εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Βατικανό. Ο

Πάπας Φραγκίσκος και δεκάδες θρησκευτικοί ηγέτες υπέγραψαν σήμερα

Δευτέρα κοινή έκκληση προς τις κυβερνήσεις να δεσμευτούν για φιλόδοξους

στόχους στην επικείμενη διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα, ενώ υποσχέθηκαν να

κάνουν το δικό τους σκέλος για να οδηγήσουν τους πιστούς τους σε πιο βιώσιμη

3

συμπεριφορά. ‘Έχουμε κληρονομήσει έναν κήπο. Δεν πρέπει να αφήσουμε μια

έρημο στα παιδιά μας’, ανέφερε η έκκληση, η οποία υπεγράφη σε επίσημη

τελετή στο Αποστολικό Μέγαρο πριν παραδοθεί στον επικεφαλής του συνεδρίου

COP26, Αλόκ Σάρμα. Για τους θρησκευτικούς ηγέτες, η φροντίδα για το

περιβάλλον είναι ηθική επιταγή για να διατηρηθεί η δημιουργία του Θεού για τις

επόμενες γενιές και να υποστηριχθούν οι κοινότητες που είναι πιο ευάλωτες στην

κλιματική αλλαγή….Από την πλευρά τους, ορκίστηκαν να προωθήσουν

περιβαλλοντικά εκπαιδευτικές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες και να

παροτρύνουν τους πιστούς τους να οδηγήσουν πιο βιώσιμους τρόπους ζωής»!

Δυστυχώς δεν έμειναν στις συζητήσεις και στις κοινές ανακοινώσεις, αλλά

προχώρησαν και σε κοινή προσευχή! Κοινή επίσης προσευχή έγινε από τον

«Πάπα» Φραγκίσκο και τον παν. Οικουμενικό Πατριάρχη: «Πραγματοποιήθηκε

στον προαύλιο χώρο του Κολοσσαίου, η προσευχή υπέρ της ειρήνης στην οποία

συμμετείχαν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο πάπας

Φραγκίσκος, μαζί με τον αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι, Τζάστιν Ουέλμπι.

….’Κύριε, προστάτεψέ μας, ώστε να μπορέσει κάθε περιοχή της γης να ζήσει

ελεύθερη, χωρίς πολέμους και βία. Ώστε να μπορέσουν όλοι να ζήσουν γαλήνια’,

είπε ο κύριος Βαρθολομαίος. ‘Η ειρήνη είναι Θεού δώρο. Απευθύναμε έκκληση

με την προσευχή, εισήλθε στις καρδιές μας, ως ευλογία για όλους τους λαούς και

την Πλάση’, πρόσθεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης» (https://www.naftemporiki.

gr/story/1786499/koini-proseuxi-papa-oikoumenikou-patriarxi-gia-tin-eirini-sto-

kolossaio)! Δυστυχώς οι θιασώτες του Οικουμενισμού, καταφρονούν προκλητικά

τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι απαγορεύουν ρητά και

κατηγορηματικά τις συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλοθρήσκους, για τον

απλούστατο λόγο, ότι δεν λατρεύουμε τον ίδιο Θεό.

Τέτοιου είδους Πανθρησκειακές Συναντήσεις με παρόμοιο θέμα έχουν γίνει και

άλλες στο παρελθόν. Μνημονεύουμε εδώ ενδεικτικά τό 7 ο  Περιβαλλοντικό

Συμπόσιο που πραγματοποιήθηκε εν πλω στον Αρκτικό Ωκεανό, στη Γροιλανδία,

τον Οκτώβριο του 2007 και είχε ως θέμα: «Θρησκεία, Ἐπιστήμη καί

Περιβάλλον». Κατά τη διάρκεια του συμποσίου αυτού συμπροσευχήθηκαν ο οικ.

Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος μπροστά σέ «ομοίωμα» της υδρογείου με τον

πρόεδρο της Γροιλανδίας και θρησκευτικούς ηγέτες Παπικών, Ευαγγελικών,

Λουθηρανών, Σιϊτών και Σουνιτών Μουσουλμάνων, Ιουδαίων, Σιντοϊστών,

Βουδιστών και Ινδουϊστών. (Βλ. Περιοδ. «Εν Συνειδήσει˙ Οικουμενισμός˙

ιστορική και κριτική προσέγγιση», Εκδ. Ι. Μ. Μεγ. Μετεώρου, Άγια Μετέωρα,

Ιούνιος 2009, σ. 32). Επίσης μνημονεύουμε το Διαθρησκειακό Συνέδριο στη

Θεσσαλονίκη στις 4-6 Ιουνίου 2013 μεταξύ Ιουδαϊσμού και Ορθοδοξίας με θέμα:

«Το πνευματικό και φυσικό περιβάλλον: σεβασμός προς τον κόσμο, σεβασμός

προς αλλήλους».

Όπως έχουμε και άλλοτε επισημάνει, τα εν λόγω Συνέδρια και Συναντήσεις με

αυτού του είδους την θεματολογία, που διοργανώνονται από κοινού με άλλα

θρησκεύματα, για να υπηρετήσουν πολιτικές, ή άλλες σκοπιμότητες, δεν μπορούν

να έχουν καμία θέση στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, διότι είναι ξένα

4

προς την πίστη, την διδασκαλία της Εκκλησίας μας και την Πατερική μας

Παράδοση. Συνεργασία σε διαθρησκειακό επίπεδο με βάση τον λόγο του Θεού,

ούτε δυνατή είναι, ούτε επιτρεπτή. Είναι ανεπίτρεπτο και απαράδεκτο η Εκκλησία

μας να συμφύρεται και να εξομοιώνεται με τις άλλες θρησκείες και να

επιστρατεύεται, για να υπηρετήσει τέτοιου είδους σκοπιμότητες, ωσάν να ήταν

κάποιος εγκόσμιος οργανισμός, διότι απλούστατα η Εκκλησία δεν είναι κάν

θρησκεία αλλά καινή κτίσις: «Ει τις εν Χριστώ καινή κτίσις» (Β΄Κορ.5,17). Πως

είναι δυνατόν να συνεργαστούμε με τις άλλες θρησκείες που βρίσκονται στο

σκότος της πλάνης, χωρίς να προσκρούσωμε τον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου:

«Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις. Τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία;

Τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος;» (Β΄ Κορ. 6,14). Ποιά επικοινωνία, και κατά

συνέπεια, ποιάς μορφής συνεργασία, μπορεί να υπάρχει μεταξύ του φωτός της

Ορθοδοξίας και του σκότους των διαφόρων αιρέσεων και θρησκειών; Ασφαλώς

καμία. Με τον συμφυρμό και τη συνεργασία αντί να ευλογείται και να δοξάζεται οι

Θεός, υβρίζεται και βλασφημείται. Εξισώνεται η αλήθεια με το ψεύδος, δίδεται

έγκριση και κύρος στις αιρέσεις και στις θρησκείες του κόσμου και ακυρώνεται η

μοναδικότητα της σωτηρίας, που προσφέρει η Εκκλησία μας.

Ο μέγας και ομολογητής της εποχής μας όσιος και θεοφόρος Ιουστίνος ο

Πόποβιτς, σε «Υπόμνημα» που υπέβαλε το 1971 προς την Ιερά Σύνοδο της

Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, με τίτλο: «Περί την μελετωμένην

“Μεγάλην Σύνοδον” της Ορθοδόξου Εκκλησίας», παρατηρεί μεταξύ άλλων τα

εξής σχετικά με το θέμα αυτό: «…Εις την Εκκλησίαν, διά την οποίαν ο

Θεάνθρωπος είναι το παν και τα πάντα, ουδέν επιτρέπεται να ρυθμίζεται “κατά

άνθρωπον”, “κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου

και ου κατά Χριστόν”... Εάν και τα σύγχρονα προβλήματα της Ορθοδόξου

Εκκλησίας δεν λύωνται με τον Θεάνθρωπον και κατά τον θεανθρώπινον,

αποστολικόν, αγιοπατερικόν τρόπον, είναι αδύνατον να λυθούν ορθοδόξως και

θεαρέστως». 1

Τα σύγχρονα πανανθρώπινα προβλήματα, όπως αυτό της προστασίας του

φυσικού περιβάλλοντος, σύμφωνα με τον θεοφώτιστο λόγο του αγίου, δεν μπορούν

να λυθούν σε συνεργασία με τις θρησκείες του κόσμου, (που είναι ανθρώπινα

κατασκευάσματα και εμπνευστής των είναι ο ίδιος ο διάβολος), παρά μόνο με

«θεανθρώπινον, αποστολικόν, αγιοπατερικόν τρόπον». Μ’ άλλα λόγια δεν

μπορούν να λυθούν παρά μόνον εν τω Χριστώ και δια του Χριστού και με βάση την

διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Σύμφωνα όμως με τη διδασκαλία της Εκκλησίας

μας η ρίζα όλων των κοινωνικών κακών βρίσκεται στην αμαρτία, γι’ αυτό και τότε

μόνον εξαλείφονται, όταν θεραπευθεί η ψυχή του ανθρώπου από το δηλητήριο της

1 Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς, «Περί την μελετωμένην “Μεγάλην Σύνοδον” της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Υπόμνημα προς την Σύνοδον της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας». Το πλήρες κείμενο του

οσίου υπάρχει καταχωρημένο στο σύγγραμμα του Α. Δελημπάση, Πανορθόδοξος Σύνοδος, Σύνοδοι,

Αντισύνοδοι, και η «Πανορθόδοξος Σύνοδος», Αθήναι 1976, σελ. 111-118.

5

αμαρτίας, όταν ελευθερωθεί από τη δουλεία της αμαρτίας. Η δε θεραπεία και

απελευθέρωση της ψυχής πραγματοποιείται μόνον δυνάμει της σταυρικής θυσίας

του Κυρίου, σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο των αποστόλων: «το αίμα Ιησού

Χριστού του υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας», (Α΄ Ιω. 1,7),

«ειδότες ότι ου φθαρτοίς, αργυρίω η χρυσίω, ελυτρώθητε εκ της ματαίας υμών

αναστροφής πατροπαραδότου, αλλά τιμίω αίματι ως αμνού αμώμου και ασπίλου

Χριστού», (Α΄ Πετρ. 1,18-19).

Ώστε, λοιπόν, η ποικιλόμορφη κοινωνική κακία τότε μόνον θα εκλείψει, όταν

ολόκληρη η ανθρωπότης απαρνηθεί τις πλάνες των αιρέσεων και των θρησκειών

του κόσμου και εγκλοπωθεί την Ορθόδοξη πίστη. Επειδή όμως αυτό είναι αδύνατον

σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου: «αύτη δε εστιν η κρίσις, ότι το

φως ελήλυθεν εις τον κόσμον και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το

φως· ην γαρ πονηρά αυτών τα έργα», (Ιω. 3,19), γι’ αυτό και η ποικιλόμορφη

κοινωνική κακία και τα επακόλουθα αυτής, η κλιματική αλλαγή και κρίση, όχι

μόνον δεν θα παύσει να υπάρχει, αλλά θα επαυξάνεται μέχρι συντελείας των

αιώνων. Εξ’ άλλου την μεγάλη αυτή αλήθεια επιβεβαιώνει και το θεόπνευστο

βιβλίο της Αποκαλύψεως, το οποίο ομιλεί για επικείμενες βιβλικές καταστροφές

του φυσικού περιβάλλοντος, παγκοσμίου κλίμακος, όσο πλησιάζουμε προς την

συντέλεια του κόσμου. Οι καταστροφές αυτές θα είναι τόσο μεγάλες και φρικτές,

που ποτέ μέχρι σήμερα δεν έζησε η ανθρωπότης.

Περαίνοντας την ανακοίνωσή μας, εκφράζουμε την ανησυχία μας για τα όσα

συμβαίνουν στις ταραγμένες ημέρες μας. Ο «απ’ αρχής ανθρωποκτόνος»

διάβολος έχει επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις του για να πραγματοποιήσει το

δόλιο σχέδιό του, για την κατάργηση της Εκκλησίας, να πάψει να έχει τη σωστική

δύναμη, διά της πνευματικής συγχύσεως, δια της μείξεως της αλήθειας και του

ψεύδους. Η ανησυχία μας εντείνεται από τη συμμετοχή υψηλόβαθμων

Εκκλησιαστικών Προσώπων στις Διαθρησκειακές Συναντήσεις, δίνοντας έτσι το

«άλλοθι» στο ψεύδος και οδηγώντας την Εκκλησία στην πανθρησκειακή χοάνη,

ακυρώνοντας έργω την σωτηριώδη Θεία Οικονομία. Καλούμε λοιπόν τους πιστούς

μας, να μην δίνουν προσοχή στα μηνύματα που θέλουν να «περάσουν» σ’ αυτούς

οι εν λόγω Συναντήσεις, με τα ωραιοποιημένα συνθήματα της ψευδοειρήνης, της

δήθεν προστασίας του περιβάλλοντος, της δήθεν συναδέλφωσης των ανθρώπων

και της δήθεν αλληλεγγύης, γιατί οδηγούν στον αιώνιο θάνατο, πολύ χειρότερο

από τον φυσικό. Αδελφοί αγρυπνείτε!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Ιερά Αγρυπνία.

Από τη ζωή των Αγίων του Αγίου Όρους

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 18η Οκτωβρίου 2021

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΝΕΑ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Το πανθρησκειακό όραμα είναι το μεγάλο ζητούμενο στην αποστατημένη και

πνευματικά αποπροσανατολισμένη εποχή μας. Ο επάρατος παναιρετικός

Οικουμενισμός έχει καταλάβει την ανθρωπότητα ως νοητή αράχνη με τον

δαιμονικό του ιστό και οδηγεί την ανθρωπότητα στην θρησκευτική ενοποίηση, η

οποία θα σημάνει, σύμφωνα με τις θεόπνευστες προρρήσεις της Ιεράς

Αποκαλύψεως και των αγίων και θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας, τον

ερχομό του μεγάλου άνομου, του Αντιχρίστου. Επαναλαμβάνουμε αυτό που τόνιζε

συνεχώς ο μακαριστός μεγάλος χαρισματούχος και σύγχρονος ομολογητής κυρός

Αθανάσιος ο Μυτιληναίος, πως «ο Οικουμενισμός είναι ο τελευταίος πρόδρομος

του Αντιχρίστου», διότι αυτός θα στρώσει το «χαλί» για να περάσει ο χείριστος

και πλέον δαιμονοκίνητος εκείνος άνθρωπος.

Ο απόστολος Παύλος, ομιλών περί των εσχάτων στην Β΄ προς Θεσσαλονικείς

επιστολή του, μας χειραγωγεί στο βαθύτερο νόημα του μυστήριου της αποστασίας,

που συντελείται στις εσχατολογικές ημέρες μας: «και νυν το κατέχον οίδατε, εις

το αποκαλυφθήναι αυτόν εν τω εαυτού καιρώ· το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται

της ανομίας, μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται· και τότε

αποκαλυφθήσεται ο άνομος, ον ο Κύριος αναλώσει τω πνεύματι του στόματος

αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού· ου εστιν η παρουσία

κατ’ ενέργειαν του σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους»,

(Β΄Θεσ.2,6-9). Κατά τον απόστολο «το κατέχον», ή «ο κατέχων» είναι εκείνο, ή

εκείνος, που εμποδίζει την έλευση του Αντιχρίστου. Ο μέγας διδάσκαλος της

Εκκλησίας μας άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θεωρεί ότι πίσω από τις δύο αυτές

αινιγματικές λέξεις κρύβεται η ρωμαϊκή αρχή. Γράφει: «Άλλοι λένε ότι πρόκειται

για την Χάρη του Πνεύματος. Άλλοι πάλι ότι πρόκειται για την ρωμαϊκή αρχή

και εξουσία. Μ’ αυτούς συμφωνώ και εγώ. Γιατί; Διότι αν ήθελε, [ο Παύλος],

σημάνει το Πνεύμα, θα τόλεγε όχι με ασάφεια, αλλά φανερά», (ΕΠΕ 23,66).

Ωστόσο η «ρωμαϊκή αρχή» ως Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ως κρατικό σύστημα

εξουσίας, είχε ήδη παρέλθει, όταν ζούσε ο άγιος. Επομένως τη φράση του ιερού

πατρός «ρωμαϊκή αρχή», κατά την ταπεινή μας γνώμη, θα πρέπει να την

θεωρήσουμε υπό την ευρύτερή της έννοια, υπό την έννοια δηλαδή κάθε

αντίχριστης εξουσίας, που αντιστρατεύεται στο έργο της Εκκλησίας. Στην εποχή

της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οι ρωμαίοι αυτοκράτορες αντιστρατεύονταν το έργο

της Εκκλησίας μέσω της ειδωλολατρίας. Στην εποχή μας, οι σύγχρονοι αντίχριστοι

πολιτικοί ηγέτες, (πιόνια του Διεθνούς Σιωνισμού και της Μασονίας),

αντιστρατεύονται το έργο της Εκκλησίας κυρίως μέσω μιας άλλης μορφής

ειδωλολατρίας, που είναι ο Οικουμενισμός. Ο Οικουμενισμός κηρύσσοντας ότι

2

όλες οι θρησκείες πιστεύουν στον ίδιο θεό, κηρύσσει κατ’ ουσίαν μια άλλης

μορφής ειδωλολατρία. Αυτός λοιπόν ο Οικουμενισμός, ο τελευταίος πρόδρομος

του Αντιχρίστου, «εκ μέσου γένηται», θα καταργηθεί, όταν έρθει ο Αντίχριστος. Ο

Αντίχριστος είναι εκείνος, που θα τον καταργήσει, διότι θα έχει λήξει πλέον η

αποστολή του και θα τον αντικαταστήσει με τη λατρεία του εαυτού του.

Ο μακαριστός Γέροντας και ομολογητής αείμνηστος αρχ. κυρός Χαράλαμπος

Βασιλόπουλος αποκάλυψε πριν από μισό αιώνα το σατανικό αυτό σχέδιο, στο

πολύκροτο και αποκαλυπτικό βιβλίο του: «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα»,

σημειώνοντας πως «οι σκοτεινές δυνάμεις έθεσαν τα θεμέλια ενός προγράμματος

μακράς πνοής. Το τελικό αποτέλεσμα του προγράμματος αυτού θα είναι η

συνένωσις όλων των θρησκειών της γης εις μιαν ενιαίαν Πανθρησκείαν, η οποία

εκφράζεται με τα τρία γράμματα MRA. Αλλά και η βαθμιαία τελικώς

αντικατάστασις των θεοτήτων των άλλων θρησκειών με ένα κοινό Θεό – τον

Σατανά! … Το σχέδιον MRA – Πανθρησκεία αποβλέπει εις την συγχώνευσιν

όλων των θρησκειών υπό μίαν θρησκείαν, που οι άνθρωποι θα πιστεύουν απλώς

εις έναν Θεόν» (σελ.94-95)! Όταν πραγματοποιηθεί αυτό το σατανικό σχέδιο, τότε

θα ωριμάσουν οι συνθήκες για τη δημιουργία μιάς παγκόσμιας κυβέρνησης υπό

τον Αντίχριστο, ο οποίος θα εγκαταστήσει στη γη την πιο φρικτή δικτατορία στην

ιστορία της ανθρωπότητος, μεταβάλλοντας τον πλανήτη σε μια απέραντη

ηλεκτρονική φυλακή.

Εξετάζοντας με προσοχή τα γεγονότα των τελευταίων ετών, διαπιστώνουμε με

φρίκη να υλοποιείται το φοβερό αυτό σχέδιο, να οδηγείται η ανθρωπότητα στην

θρησκευτική ενοποίηση και να προωθείται αυτή ως μία «αναγκαιότητα» για την

δήθεν «εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης». Τελευταία δε, με την επιδείνωση της

«κλιματικής αλλαγής», για «την προστασία και σωτηρία του φυσικού

περιβάλλοντος»! Για την επίτευξη των παρά πάνω στόχων έχουν συστρατευθεί

δυστυχώς Πατριάρχες, Προκαθήμενοι Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και πολλοί

άλλοι κληρικοί κάθε βαθμίδος, οι οποίοι συμμετέχουν στα διάφορα Διαθρησκειακά

Forum και Συνέδρια. Να σημειώσουμε εδώ, πως πριν από μερικά χρόνια, όσους

ασχολούνταν με την αποκάλυψη αυτού του τερατώδους σχεδίου τους

αποκαλούσαν «γραφικούς» και «ονειροπαρμένους», ενώ σήμερα τους χλευάζουν

ως «αντιδραστικούς», «συνομωσιολόγους» και «σκοταδιστές», καθώς τα

πνευματικά τους μάτια είναι δυστυχώς κλειστά και γι’ αυτό αδυνατούν να «δουν»

αυτά που «βλέπουν» σύγχρονοι χαρισματούχοι Γέροντες.

Η πρόσφατη Πανθρησκειακή Συνάντηση, (4.10.2021), που πραγματοποιήθηκε

στο Βατικανό, ήρθε να επιβεβαιώσει όσα παρά πάνω σημειώσαμε. Σύμφωνα με το

αποκαλυπτικό ιστολόγιο «Πενταπόσταγμα»: «Κοινή έκκληση για την κλιματική

αλλαγή από Φραγκίσκο, Βαρθολομαίο, Ιλαρίωνα, Μουσουλμάνους, Ινδουιστές,

Βουδιστές και Εβραίους. Η Εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Βατικανό. Ο

Πάπας Φραγκίσκος και δεκάδες θρησκευτικοί ηγέτες υπέγραψαν σήμερα

Δευτέρα κοινή έκκληση προς τις κυβερνήσεις να δεσμευτούν για φιλόδοξους

στόχους στην επικείμενη διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα, ενώ υποσχέθηκαν να

κάνουν το δικό τους σκέλος για να οδηγήσουν τους πιστούς τους σε πιο βιώσιμη

3

συμπεριφορά. ‘Έχουμε κληρονομήσει έναν κήπο. Δεν πρέπει να αφήσουμε μια

έρημο στα παιδιά μας’, ανέφερε η έκκληση, η οποία υπεγράφη σε επίσημη

τελετή στο Αποστολικό Μέγαρο πριν παραδοθεί στον επικεφαλής του συνεδρίου

COP26, Αλόκ Σάρμα. Για τους θρησκευτικούς ηγέτες, η φροντίδα για το

περιβάλλον είναι ηθική επιταγή για να διατηρηθεί η δημιουργία του Θεού για τις

επόμενες γενιές και να υποστηριχθούν οι κοινότητες που είναι πιο ευάλωτες στην

κλιματική αλλαγή….Από την πλευρά τους, ορκίστηκαν να προωθήσουν

περιβαλλοντικά εκπαιδευτικές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες και να

παροτρύνουν τους πιστούς τους να οδηγήσουν πιο βιώσιμους τρόπους ζωής»!

Δυστυχώς δεν έμειναν στις συζητήσεις και στις κοινές ανακοινώσεις, αλλά

προχώρησαν και σε κοινή προσευχή! Κοινή επίσης προσευχή έγινε από τον

«Πάπα» Φραγκίσκο και τον παν. Οικουμενικό Πατριάρχη: «Πραγματοποιήθηκε

στον προαύλιο χώρο του Κολοσσαίου, η προσευχή υπέρ της ειρήνης στην οποία

συμμετείχαν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο πάπας

Φραγκίσκος, μαζί με τον αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι, Τζάστιν Ουέλμπι.

….’Κύριε, προστάτεψέ μας, ώστε να μπορέσει κάθε περιοχή της γης να ζήσει

ελεύθερη, χωρίς πολέμους και βία. Ώστε να μπορέσουν όλοι να ζήσουν γαλήνια’,

είπε ο κύριος Βαρθολομαίος. ‘Η ειρήνη είναι Θεού δώρο. Απευθύναμε έκκληση

με την προσευχή, εισήλθε στις καρδιές μας, ως ευλογία για όλους τους λαούς και

την Πλάση’, πρόσθεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης» (https://www.naftemporiki.

gr/story/1786499/koini-proseuxi-papa-oikoumenikou-patriarxi-gia-tin-eirini-sto-

kolossaio)! Δυστυχώς οι θιασώτες του Οικουμενισμού, καταφρονούν προκλητικά

τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι απαγορεύουν ρητά και

κατηγορηματικά τις συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλοθρήσκους, για τον

απλούστατο λόγο, ότι δεν λατρεύουμε τον ίδιο Θεό.

Τέτοιου είδους Πανθρησκειακές Συναντήσεις με παρόμοιο θέμα έχουν γίνει και

άλλες στο παρελθόν. Μνημονεύουμε εδώ ενδεικτικά τό 7 ο  Περιβαλλοντικό

Συμπόσιο που πραγματοποιήθηκε εν πλω στον Αρκτικό Ωκεανό, στη Γροιλανδία,

τον Οκτώβριο του 2007 και είχε ως θέμα: «Θρησκεία, Ἐπιστήμη καί

Περιβάλλον». Κατά τη διάρκεια του συμποσίου αυτού συμπροσευχήθηκαν ο οικ.

Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος μπροστά σέ «ομοίωμα» της υδρογείου με τον

πρόεδρο της Γροιλανδίας και θρησκευτικούς ηγέτες Παπικών, Ευαγγελικών,

Λουθηρανών, Σιϊτών και Σουνιτών Μουσουλμάνων, Ιουδαίων, Σιντοϊστών,

Βουδιστών και Ινδουϊστών. (Βλ. Περιοδ. «Εν Συνειδήσει˙ Οικουμενισμός˙

ιστορική και κριτική προσέγγιση», Εκδ. Ι. Μ. Μεγ. Μετεώρου, Άγια Μετέωρα,

Ιούνιος 2009, σ. 32). Επίσης μνημονεύουμε το Διαθρησκειακό Συνέδριο στη

Θεσσαλονίκη στις 4-6 Ιουνίου 2013 μεταξύ Ιουδαϊσμού και Ορθοδοξίας με θέμα:

«Το πνευματικό και φυσικό περιβάλλον: σεβασμός προς τον κόσμο, σεβασμός

προς αλλήλους».

Όπως έχουμε και άλλοτε επισημάνει, τα εν λόγω Συνέδρια και Συναντήσεις με

αυτού του είδους την θεματολογία, που διοργανώνονται από κοινού με άλλα

θρησκεύματα, για να υπηρετήσουν πολιτικές, ή άλλες σκοπιμότητες, δεν μπορούν

να έχουν καμία θέση στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, διότι είναι ξένα

4

προς την πίστη, την διδασκαλία της Εκκλησίας μας και την Πατερική μας

Παράδοση. Συνεργασία σε διαθρησκειακό επίπεδο με βάση τον λόγο του Θεού,

ούτε δυνατή είναι, ούτε επιτρεπτή. Είναι ανεπίτρεπτο και απαράδεκτο η Εκκλησία

μας να συμφύρεται και να εξομοιώνεται με τις άλλες θρησκείες και να

επιστρατεύεται, για να υπηρετήσει τέτοιου είδους σκοπιμότητες, ωσάν να ήταν

κάποιος εγκόσμιος οργανισμός, διότι απλούστατα η Εκκλησία δεν είναι κάν

θρησκεία αλλά καινή κτίσις: «Ει τις εν Χριστώ καινή κτίσις» (Β΄Κορ.5,17). Πως

είναι δυνατόν να συνεργαστούμε με τις άλλες θρησκείες που βρίσκονται στο

σκότος της πλάνης, χωρίς να προσκρούσωμε τον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου:

«Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις. Τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία;

Τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος;» (Β΄ Κορ. 6,14). Ποιά επικοινωνία, και κατά

συνέπεια, ποιάς μορφής συνεργασία, μπορεί να υπάρχει μεταξύ του φωτός της

Ορθοδοξίας και του σκότους των διαφόρων αιρέσεων και θρησκειών; Ασφαλώς

καμία. Με τον συμφυρμό και τη συνεργασία αντί να ευλογείται και να δοξάζεται οι

Θεός, υβρίζεται και βλασφημείται. Εξισώνεται η αλήθεια με το ψεύδος, δίδεται

έγκριση και κύρος στις αιρέσεις και στις θρησκείες του κόσμου και ακυρώνεται η

μοναδικότητα της σωτηρίας, που προσφέρει η Εκκλησία μας.

Ο μέγας και ομολογητής της εποχής μας όσιος και θεοφόρος Ιουστίνος ο

Πόποβιτς, σε «Υπόμνημα» που υπέβαλε το 1971 προς την Ιερά Σύνοδο της

Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, με τίτλο: «Περί την μελετωμένην

“Μεγάλην Σύνοδον” της Ορθοδόξου Εκκλησίας», παρατηρεί μεταξύ άλλων τα

εξής σχετικά με το θέμα αυτό: «…Εις την Εκκλησίαν, διά την οποίαν ο

Θεάνθρωπος είναι το παν και τα πάντα, ουδέν επιτρέπεται να ρυθμίζεται “κατά

άνθρωπον”, “κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου

και ου κατά Χριστόν”... Εάν και τα σύγχρονα προβλήματα της Ορθοδόξου

Εκκλησίας δεν λύωνται με τον Θεάνθρωπον και κατά τον θεανθρώπινον,

αποστολικόν, αγιοπατερικόν τρόπον, είναι αδύνατον να λυθούν ορθοδόξως και

θεαρέστως». 1

Τα σύγχρονα πανανθρώπινα προβλήματα, όπως αυτό της προστασίας του

φυσικού περιβάλλοντος, σύμφωνα με τον θεοφώτιστο λόγο του αγίου, δεν μπορούν

να λυθούν σε συνεργασία με τις θρησκείες του κόσμου, (που είναι ανθρώπινα

κατασκευάσματα και εμπνευστής των είναι ο ίδιος ο διάβολος), παρά μόνο με

«θεανθρώπινον, αποστολικόν, αγιοπατερικόν τρόπον». Μ’ άλλα λόγια δεν

μπορούν να λυθούν παρά μόνον εν τω Χριστώ και δια του Χριστού και με βάση την

διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Σύμφωνα όμως με τη διδασκαλία της Εκκλησίας

μας η ρίζα όλων των κοινωνικών κακών βρίσκεται στην αμαρτία, γι’ αυτό και τότε

μόνον εξαλείφονται, όταν θεραπευθεί η ψυχή του ανθρώπου από το δηλητήριο της

1 Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς, «Περί την μελετωμένην “Μεγάλην Σύνοδον” της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Υπόμνημα προς την Σύνοδον της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας». Το πλήρες κείμενο του

οσίου υπάρχει καταχωρημένο στο σύγγραμμα του Α. Δελημπάση, Πανορθόδοξος Σύνοδος, Σύνοδοι,

Αντισύνοδοι, και η «Πανορθόδοξος Σύνοδος», Αθήναι 1976, σελ. 111-118.

5

αμαρτίας, όταν ελευθερωθεί από τη δουλεία της αμαρτίας. Η δε θεραπεία και

απελευθέρωση της ψυχής πραγματοποιείται μόνον δυνάμει της σταυρικής θυσίας

του Κυρίου, σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο των αποστόλων: «το αίμα Ιησού

Χριστού του υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας», (Α΄ Ιω. 1,7),

«ειδότες ότι ου φθαρτοίς, αργυρίω η χρυσίω, ελυτρώθητε εκ της ματαίας υμών

αναστροφής πατροπαραδότου, αλλά τιμίω αίματι ως αμνού αμώμου και ασπίλου

Χριστού», (Α΄ Πετρ. 1,18-19).

Ώστε, λοιπόν, η ποικιλόμορφη κοινωνική κακία τότε μόνον θα εκλείψει, όταν

ολόκληρη η ανθρωπότης απαρνηθεί τις πλάνες των αιρέσεων και των θρησκειών

του κόσμου και εγκλοπωθεί την Ορθόδοξη πίστη. Επειδή όμως αυτό είναι αδύνατον

σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου: «αύτη δε εστιν η κρίσις, ότι το

φως ελήλυθεν εις τον κόσμον και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το

φως· ην γαρ πονηρά αυτών τα έργα», (Ιω. 3,19), γι’ αυτό και η ποικιλόμορφη

κοινωνική κακία και τα επακόλουθα αυτής, η κλιματική αλλαγή και κρίση, όχι

μόνον δεν θα παύσει να υπάρχει, αλλά θα επαυξάνεται μέχρι συντελείας των

αιώνων. Εξ’ άλλου την μεγάλη αυτή αλήθεια επιβεβαιώνει και το θεόπνευστο

βιβλίο της Αποκαλύψεως, το οποίο ομιλεί για επικείμενες βιβλικές καταστροφές

του φυσικού περιβάλλοντος, παγκοσμίου κλίμακος, όσο πλησιάζουμε προς την

συντέλεια του κόσμου. Οι καταστροφές αυτές θα είναι τόσο μεγάλες και φρικτές,

που ποτέ μέχρι σήμερα δεν έζησε η ανθρωπότης.

Περαίνοντας την ανακοίνωσή μας, εκφράζουμε την ανησυχία μας για τα όσα

συμβαίνουν στις ταραγμένες ημέρες μας. Ο «απ’ αρχής ανθρωποκτόνος»

διάβολος έχει επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις του για να πραγματοποιήσει το

δόλιο σχέδιό του, για την κατάργηση της Εκκλησίας, να πάψει να έχει τη σωστική

δύναμη, διά της πνευματικής συγχύσεως, δια της μείξεως της αλήθειας και του

ψεύδους. Η ανησυχία μας εντείνεται από τη συμμετοχή υψηλόβαθμων

Εκκλησιαστικών Προσώπων στις Διαθρησκειακές Συναντήσεις, δίνοντας έτσι το

«άλλοθι» στο ψεύδος και οδηγώντας την Εκκλησία στην πανθρησκειακή χοάνη,

ακυρώνοντας έργω την σωτηριώδη Θεία Οικονομία. Καλούμε λοιπόν τους πιστούς

μας, να μην δίνουν προσοχή στα μηνύματα που θέλουν να «περάσουν» σ’ αυτούς

οι εν λόγω Συναντήσεις, με τα ωραιοποιημένα συνθήματα της ψευδοειρήνης, της

δήθεν προστασίας του περιβάλλοντος, της δήθεν συναδέλφωσης των ανθρώπων

και της δήθεν αλληλεγγύης, γιατί οδηγούν στον αιώνιο θάνατο, πολύ χειρότερο

από τον φυσικό. Αδελφοί αγρυπνείτε!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

ΤΙ ΔΡΟΜΟΛΟΓΕΙ Η ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ «ΠΕΝΤΑΡΧΙΑΣ»;

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 14 η Οκτωβρίου 2021

ΤΙ ΔΡΟΜΟΛΟΓΕΙ Η ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ «ΠΕΝΤΑΡΧΙΑΣ»;

Αναφερθήκαμε πολλές φορές στην χρονολογία – ορόσημο για την Ορθόδοξο

Καθολική Εκκλησία του Χριστού: το 2025, όπου αναμένονται κοσμοϊστορικά

γεγονότα. Υψηλά ιστάμενα εκκλησιαστικά πρόσωπα με ξεκάθαρες δηλώσεις των

μας πληροφορούν, ότι στο έτος αυτό πρόκειται κατά πάσαν πιθανότητα να γίνει η

θρυλούμενη «ένωση των Εκκλησιών», δηλαδή Ορθοδοξίας και Παπισμού. Το

2025 όπως είναι γνωστό, θα εορταστούν τα 1700 χρόνια από την σύγκληση της

Αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου της Νικαίας (325), από τον πρώτο χριστιανό

αυτοκράτορα Άγιο και Μέγα Κωνσταντίνο. Η σημαντική αυτή επέτειος θα

αποτελέσει αφορμή για την επίσπευση των στόχων του Οικουμενισμού, που είναι

αρχικά μεν η «ένωση των Εκκλησιών», (Ορθοδοξίας και Παπισμού) και στη

συνέχεια η θρησκευτική ένωση της ανθρωπότητας, με τη δημιουργία της

φρικώδους Πανθρησκείας. Φυσικά η «ένωση» αυτή προετοιμάζεται χωρίς να

υφίστανται οι προϋποθέσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες για να πραγματοποιηθεί.

Και οι προϋποθέσεις αυτές, όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, είναι η επιστροφή

στην Ορθοδοξία της καταδικασμένης συνοδικά, (με πάμπολλες συνοδικές

αποφάσεις Οικουμενικών και Ενδημουσών Συνόδων), αιρετικής παρασυναγωγής

του Παπισμού με την απόπτυση όλων των αιρετικών διδασκαλιών της. Δηλαδή

επιχειρείται μια «ένωση» ουνιτικού τύπου, στην οποία διαγράφεται ουσιαστικά μια

ολόκληρη Συνοδική Ορθόδοξη Παράδοση 10 αιώνων. Για την ιστορία αναφέρουμε

ότι στο παρελθόν επιχειρήθηκαν δύο παρόμοιες προσπάθειες «ενώσεως», χωρίς

ευτυχώς επιτυχία. Η πρώτη στα πλαίσια της παπικής Συνόδου της Λυών το 1274

και η δεύτερη στα πλαίσια της ψευδοσυνόδου της Φεράρας- Φλωρεντίας το

1438-1439.

Να επισημάνουμε επίσης ότι με την έκπτωση στην αίρεση του Πατριαρχείου της

της Ρώμης, έχουμε την διατάραξη του αρχέγονου συστήματος διοικήσεως της

Εκκλησίας, της λεγομένης «Πενταρχίας» (Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως,

Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων). Αργότερα με την ισλαμική

κατάκτηση των τριών Πατριαρχείων: Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων,

καταλύθηκε ουσιαστικά το σύστημα αυτό και στη συνέχεια, στην εποχή της

Τουρκοκρατίας, οι εκάστοτε Σουλτάνοι έδωσαν τη δυνατότητα στο Οικουμενικό

Πατριαρχείο να παίξει «πρωτεύοντα ρόλο» στη ρύθμιση των εκκλησιαστικών

ζητημάτων.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, αναμένεται η πραγματοποίηση μιας

«παγχριστιανικής Συνόδου», βασισμένης «στο πνεύμα της Α΄ Οικουμενικής

Συνόδου», στην οποία, αν δεν αποφασισθεί η «ένωση των Εκκλησιών», (το πιο

2

πιθανό), αυτή θα δρομολογηθεί, ώστε να πραγματοποιηθεί το ταχύτερο δυνατόν.

Φυσικά η αιτία για τη σύγκλησή της, (που θα προβληθεί κατά κόρον στα ΜΜΕ),

θα είναι αφ’ ενός μεν ο από κοινού εορτασμός των «Εκκλησιών» της μεγάλης

επετείου και αφ’ ετέρου η από κοινού με τον Παπισμό εξέταση και ρύθμιση του

τρόπου με τον οποίο θα επιτευχθεί η «ένωση», παρά τις υπάρχουσες δογματικές

διαφορές. Επομένως θα δρομολογηθούν πολύ δυσάρεστες εξελίξεις, όπως ακριβώς

τις έχουν προγραμματίσει ισχυρές πολιτικές δυνάμεις, ο Διεθνής Σιωνισμός και η

Μασονία, που κινούν την όλη διαδικασία στα σκοτεινά παρασκήνια

Αποκαλυπτικό δημοσίευμα της Ένωσης Ορθόδοξων Δημοσιογράφων εκτιμά

πως «το φάντασμα της τρίτης ένωσης με τους Καθολικούς δεν είναι πλέον

φάντασμα». Και διευκρινίζει: «Πριν από λίγους μήνες, σε ένα κήρυγμα για τη

γιορτή του ιερού Αποστόλου Ανδρέα του Πρώτου Καλεσμένου, ο Πατριάρχης κ.

κ. Βαρθολομαίος δήλωσε ότι ο διάλογος μεταξύ Καθολικών και Ορθόδοξων

οδηγεί σε πλήρη ενότητα. Ταυτόχρονα, υποστήριξε ότι μια τέτοια ενότητα θα

έρθει ‘παρά τις αντιρρήσεις εκείνων που είτε υποτιμούν την αξία της θεολογίας,

είτε θεωρούν τον οικουμενισμό μια ουτοπία’. Τώρα ο επικεφαλής του Φαναρίου

έχει περιγράψει πιο συγκεκριμένα περιγράμματα τέτοιας ενότητας. Δήλωσε ότι

το κίνημα προς την ενότητα θα μπορούσε να προχωρήσει σημαντικά σε σχέση

με την επερχόμενη επέτειο της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια το

2025: ‘Βεβαίως, η επέτειος 1.700 ετών της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου της

Νίκαιας το 2025 μπορεί να χρησιμεύσει ως ευκαιρία για τις χριστιανικές

Εκκλησίες να προβληματιστούν για την πορεία τους, για τα λάθη του

παρελθόντος, καθώς και του παρόντος, και να αναλάβουν περισσότερο

καθορισμένη οικουμενική πορεία, αξιοποιώντας τα μαθήματα πάνω από έναν

αιώνα σύγχρονης οικουμενικής εμπειρίας’» (https://spzh.news/gr/zashhita-

very/77665-prizrak-tretyjej-unii-s-katolikami-uzhe-ne-prizrak). Το δημοσίευμα

αναφέρει ακόμη «ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος οδηγεί τους υποστηρικτές του

στην τρίτη ένωση, (μετά τη Λυών το 1274 και τη Φλωρεντία το 1439), με το

Βατικανό και το 2025 είναι η στιγμή κατά την οποία αυτή η ένωση είτε θα

ολοκληρωθεί, είτε θα γίνει ένα μεγάλο βήμα προς αυτή» (πηγή: όπου ανωτέρω)!

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Τελμησσού κ. Ιώβ «φέρεται να έχει δηλώσει πως οι

Ορθόδοξοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσουν το πρωτείο της

Ρώμης» και διαβεβαιώνει πως «ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Καρδινάλιος Κοχ

ελπίζουν ότι θα υπάρξει πλήρης κοινωνία και ‘ορατή ενότητα’ μεταξύ της

Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου!».

Ως «προεόρτια» αυτής της αναμενόμενης, ολέθριας για την Εκκλησία του

Χριστού, εξελίξεως χωρίς αμφιβολία αποτελούν δύο πρόσφατα ιστορικά γεγονότα:

η «Σύνοδος» της Κρήτης (2016) και το ουκρανικό Αυτοκέφαλο.

Είναι γνωστό πως η «Σύνοδος» της Κρήτης, κατά κόρον σχολιασθείσα με

εκτενείς και περισπούδαστες μελέτες από μεγάλες θεολογικές προσωπικότητες και

πνευματικά αναστήματα της εποχής μας, θεωρήθηκε, (και δικαίως), ως μία

«Σύνοδος» με πολλές παθογένειες, κυρία των οποίων είναι η μη κατάγνωση των

υφισταμένων αιρέσεων και κακοδοξιών και η μη έναντι αυτών οριοθέτηση της

3

πίστεως. Περιοριζόμαστε ωσάυτως να τονίσουμε ότι δεν αποτελεί οργανική

συνέχεια των αρχαίων μεγάλων Οικουμενικών Συνόδων, για πολλούς μεν λόγους,

αλλά και για τον λόγο, ότι δεν έλαβε Ορθόδοξες αποφάσεις. Το δογματικού

περιεχομένου κείμενο με τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον

λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» νομιμοποιεί συνοδικά, (αντί να καταδικάσει) και

θεσμοθετεί τον Οικουμενισμό. Αντί να ανανεώσει την καταδίκη των ετεροδόξων

ως αιρετικών και αντί να τους καλέσει σε μετάνοια και επιστροφή στην

Ορθοδοξία, αναγνώρισε την ιστορική ονομασία τους ως «Εκκλησιών».

Επισημειώνουμε εκφαντορικά ότι ουδεμία αίρεση και κακοδοξία, από τον

απίστευτο κυκεώνα των συγχρόνων αιρέσεων, κατονομάστηκε, πολλώ δε μάλλον

καταδικάστηκε σ’ Αυτή!

Είναι γνωστό πως στη «Σύνοδο» της Κρήτης δεν συμμετείχαν τέσσερις

Τοπικές Εκκλησίες, (Πατριαρχεία Αντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας).

Η Εκκλησία της Ρωσίας σε Σύνοδο, την οποία συγκάλεσε στις 13 Ιουνίου 2016,

έλαβε ορισμένες πολύ σημαντικές και διαφωτιστικές αποφάσεις, δια των οποίων η

Τοπική αυτή Εκκλησία εξηγεί τους λόγους, για τους οποίους δεν θα συμμετάσχει

τελικά, όχι μόνον αυτή, αλλά και οι υπόλοιπες τρεις Τοπικές Εκκλησίες. Από την

μελέτη του Συνοδικού Κειμένου προκύπτει, ότι η απουσία των ως άνω τεσσάρων

Τοπικών Εκκλησιών, που δεν συμμετείχαν, οφειλόταν πρώτον μεν στην μη

εξασφάλιση της ομοφωνίας όλων ανεξαιρέτως των Τοπικών Εκκλησιών, που ετέθη

ως απαραίτητος όρος για τη σύγκληση της «Συνόδου» της Κρήτης, τόσο στον

Κανονισμό Λειτουργίας της, όσο και στη Σύναξη των Προκαθημένων του

Ιανουαρίου του 2016. Και εν συνεχεία στην επισήμανση πολλών αντιπατερικών

και αντορθοδόξων θέσεων των προσυνοδικών κειμένων, που είχαν ψηφισθεί στις

Προσυνοδικές Πανορθόδοξες Διασκέψεις.

Η εφημερίδα «Στύλος Ορθοδοξίας», (τεύχος 227 Δεκέμβριος 2020), προσθέτει

έναν ακόμη λόγο, για τον οποίο δεν συμμετείχε το Πατριαρχείο της Ρωσίας.

Γράφει: «Ο οικουμενισμός δε που καλλιεργήθηκε μέσω των προκαθορισμένων -

κατευθυνόμενων διαθρησκειακών και διαχριστιανικών διαλόγων συνέβαλε στην

επίτευξη των στόχων του αμερικανικού βαθέως κράτους. Αυτό διαφάνηκε και

στην σύνοδο του Κολυμπαρίου, όπου το γενικό πρόσταγμα δεν το είχε το

Πατριαρχείο αλλά οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ (CIA). Αυτό ακριβώς το

στοιχείο ήταν η αιτία της μη συμμετοχής του Πατριαρχείου Μόσχας στην

ψευτοσύνοδο της Κρήτης, η οποία είχε ένα και μοναδικό στόχο. Την αναγνώριση

του Παπισμού ως Εκκλησία!!! Αυτό ήταν και το πρώτο βήμα. Η μη συμμετοχή

της Μόσχας στην σύνοδο της Κρήτης ενεργοποίησε το επιθετικό σχέδιο

απομόνωσής της»! Από την ειδησεογραφία των ημερών εκείνων

πληροφορούμαστε ότι η «Σύνοδος» της Κρήτης βρισκόταν υπό τον απόλυτο

αμερικανικό έλεγχο με την παρουσία αμερικανών πρακτόρων που βρίσκονταν σε

διαρκή επιχειρησιακή ετοιμότητα με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, τύπου C.I.A.,

και βέβαια με την παρουσία της κ. Ελισάβετ Προδρόμου, η οποία υπό την

ιδιότητά της ως σύμβουλος στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των Η.Π.Α., το

υπουργείο Άμυνας, την Αμυντική Υπηρεσία Πληροφοριών, (D.I.A.), την Κεντρική

4

Υπηρεσία Πληροφοριών, (C.I.A.), το N.A.T.O., τον Ο.Η.Ε. και άλλους διεθνείς

οργανισμούς, υπήρξε η κυρία εκπρόσωπος της αμερικανικής κυβερνήσεως στην

«Σύνοδο».

Σύμφωνα με μία άποψη, κακώς τα τέσσερα Πατριαρχεία δεν συμμετείχαν. Η μη

συμμετοχή τους προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στην αμερικανική διπλωματία, η

οποία έτσι πέτυχε τον στόχο της: Πραγματοποίησε το πρώτο μεγάλο ρήγμα στην

ενότητα της παγκόσμιας Ορθοδοξίας! Έπρεπε να συμμετάσχουν και να

ξεσκεπάσουν τους σκοτεινούς της σκοπούς! Σύμφωνα με μία άλλη άποψη, η μη

συμμετοχή των τεσσάρων Πατριαρχείων ήταν έργο της θείας προνοίας, διότι χάρις

σ’ αυτή την μη συμμετοχή η «Σύνοδος» αυτή έχασε το πανορθόδοξο κύρος της,

κάτι το οποίο σφόδρα εξόργισε το Φανάρι. Πράγματι, τα 2/3 της παγκοσμίου

Ορθοδοξίας δεν συμμετείχαν σ’ αυτήν. Επίσης έγινε αφορμή για την περαιτέρω

ενίσχυση του αντιαιρετικού αγώνος κατά των αποφάσεων της «Συνόδου», (από

Χριστιανικά Σωματεία, Μοναστικές Αδελφότητες, ακαδημαϊκούς θεολόγους,

κ.α.), στις Τοπικές εκείνες Εκκλησίες, που συμμετείχαν σ’ αυτήν και δέχθηκαν τις

αποφάσεις της. Η μη συμμετοχή των τεσσάρων Πατριαρχείων ήταν ένα ισχυρό

«χαρτί», ένα ισχυρό έρεισμα, στην διεξαγωγή αυτού του αντιαιρετικού αγώνος.

Με το ουκρανικό Αυτοκέφαλο υλοποιείται το δεύτερο πολύ καλά μεθοδευμένο

σχέδιο των Αμερικανών για την διάσπαση της Ορθοδοξίας. Σύμφωνα με το σχέδιο

αυτό, η Αυτοκεφαλία έπρεπε να δοθεί όχι στη συντριπτική πλειοψηφία του κλήρου

και του ουκρανικού λαού, υπό τον Μακαριώτατο Μητροπολίτη Ονούφριο, αλλά σε

μια μικρή μειοψηφία δύο σχισματικών ομάδων. Γύρω από το θέμα αυτό έχει

ασχοληθεί το Γραφείο μας με εκτενείς μελέτες. Επίσης διαφωτιστικές είναι οι

εισηγήσεις στο Συνέδριο, που συνδιοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολή μας στο Στάδιο

Ειρήνης και Φιλίας, στις 19 Μαΐου 2020. Εδώ απλώς τονίζουμε ότι η χορήγηση

της Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία, είχε ως τραγική συνέπεια τη δημιουργία

μεγάλου σχίσματος, το μεγαλύτερο στην ιστορία της Εκκλησίας μετά από εκείνο

του 1054. Η Εκκλησία της Ρωσίας διέκοψε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με το

Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις Εκκλησίες, Ελλάδος, Αλεξανδρείας και

Κύπρου, οι οποίες αναγνώρισαν το νέο εκκλησιαστικό μόρφωμα στην Ουκρανία.

Το ουκρανικό Αυτοκέφαλο επέφερε με τη σειρά του νέα πόλωση και διχασμό, τον

διαχωρισμό δηλαδή των Τοπικών Εκκλησιών σε Σλαβικές και σε Ελληνόφωνες,

πράγμα που αποτελεί μια άλλη μεγάλη επιτυχία της αμερικανικής διπλωματίας.

Τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα για την «ένωση των Εκκλησιών». Με

την ανασύσταση της Πενταρχίας, με πρώτο «Πατριαρχείο» την παπική Ρώμη,

ανοίγει ο δρόμος για την «ένωση», με την πραγματοποίηση το 2025 της

«πανχριστιανικής Συνόδου», στην οποία θα συμμετάσχουν μόνο τα πέντε

πρεσβυγενή Πατριαρχεία, αφήνοντας απ’ έξω τους «σχισματικούς» Σλάβους!

Έγκριτοι εκκλησιαστικοί αναλυτές αναφέρουν πως η «ένωση των Εκκλησιών» το

2025 θα πραγματοποιηθεί πάνω σ’ αυτή την βάση!

Το ερώτημα είναι, τι άραγε θα επακολουθήσει; Το Ορθόδοξο πλήρωμα, θα

αποδεχθεί την «ένωση»; Αναμφίβολα θα επακολουθήσουν τραγικές εξελίξεις,

αλλά κατά την ταπεινή μας γνώμη, οι όποιες αντιδράσεις, υπό τις σύγχρονες

5

συνθήκες, δεν θα καρποφορήσουν! Είναι απόλυτα σίγουρο, πως η συντριπτική

πλειοψηφία των Πατριαρχών και Επισκόπων των τεσσάρων πρεσβυγενών

Ορθοδόξων Πατριαρχείων θα αποδεχθεί την «ένωση». Μία από τις αποφάσεις της

εν λόγω «ενωτικής Συνόδου» θα προβλέπει, κατά πάσαν πιθανότητα, ότι δεν

έχουμε την υποχρέωση να ασπαστούμε τις κακοδοξίες των αιρετικών παπικών,

αλλά καλούμεθα να τις ανεχθούμε, «από αγάπη» και «ανεκτικότητα», για το

«καλό της ανθρωπότητος»! Όσοι ελάχιστοι Επίσκοποι αντιταχθούν, θα

κηρυχθούν έκπτωτοι, θα καθαιρεθούν και θα απομακρυνθούν από τις Επισκοπές

τους με την συνδρομή αστυνομικών δυνάμεων, ως «απείθαρχοι», ως

«σχισματικοί» και «παράνομοι»!

Οι υπόλοιποι κληρικοί τι άραγε θα κάμουν; Στη συντριπτική τους πλειοψηφία,

κατά πάσαν πιθανότητα, θα εξαναγκαστούν να αποδεχθούν την «ένωση» και να

υποταχθούν στους εξωμότες Επισκόπους τους, προκειμένου να επιβιώσουν, διότι

θα απειληθούν με στέρηση μισθού. Τι θα κάμουν οι μοναχοί; Πιστεύουμε ότι θα

υπάρξει κάποια αντίδραση, όχι όμως υπολογίσιμη. Άλλωστε είναι γνωστό, πως

υπάρχει σημαντική υποβάθμιση του ομολογιακού φρονήματος σε μεγάλη μερίδα

ιερομονάχων και μοναχών, όπως λ.χ. στο Άγιον Όρος. Ο λαός τι θα κάνει; Οι

διοργανωτές της «ενωτικής συνόδου» δεν θα λογαριάσουν τις όποιες αντιδράσεις

του. Και τούτο διότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού είναι αδιάφορη γύρω από

τα θέματα της πίστεως. Μάλιστα πολλοί θα είναι εκείνοι, οι οποίοι θα εγκρίνουν

την «ένωση» προς όφελος κοσμικών επιδιώξεων, π.χ. αναχαίτιση του Ισλάμ!

Περαίνοντας εκφράζουμε τις ανησυχίες μας για όσα δρομολογούνται. Δεν είναι

αποκυήματα της φαντασίας μας, αλλά πρόκειται για δρομολόγηση πραγματικών

γεγονότων, για ευθείες ομολογίες υψηλά ισταμένων εκκλησιαστικών παραγόντων,

για νηφάλια ερμηνεία των όσων συμβαίνουν. Όπως και στο παρελθόν κατ’

επανάληψη τονίσαμε, εμείς μια τέτοιου είδους «ένωση» δεν πρόκειται να

αποδεχθούμε και θα διακόψουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με όσους την

αποδεχθούν. Παρά ταύτα δεν θα πρέπει να απελπιζόμαστε, διότι η Εκκλησία είναι

ακατάλυτη στους αιώνες, αφού «πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής»

(Ματθ.16,16). Καλούμαστε να μείνουμε εδραίοι στην σώζουσα πίστη της

Εκκλησίας μας, να δώσουμε την ομολογία μας και να αφήσουμε τον Κύριό μας

Ιησού Χριστό, την κεφαλή της Εκκλησίας να μας στηρίξει στα όσα δυσμενή

αναφαίνονται στον ιστορικό ορίζοντα!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

ΣΥΝΤΟΜΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΜΑΣ.

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 11 η Οκτωβρίου 2021.

Πατήρ Παύλος Δημητρακόπουλος

ΣΥΝΤΟΜΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΜΑΣ.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.

Η τοπική μας Εκκλησία, με την φροντίδα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

μας κ. κ. Σεραφείμ, έχει θέσει ως μία από τις πρωταρχικές μέριμνές της την

προστασία του Ορθοδόξου πληρώματος της περιφερείας μας από τις σύγχρονες,

ποικιλώνυμες αιρέσεις μέσω του Γραφείου επί των Αιρέσεων και

Παραθρησκειών, στο οποίο, με την Χάρη του Θεού, έχουμε την ευλογία να

διακονούμε εδώ και μια δεκαετία περίπου.

Το Γραφείο μας στην χρονική αυτή περίοδο κλήθηκε να αντιπαλαίσει με μια

πληθώρα αιρετικών και παραθρησκευτικών ομάδων και να διεξαγάγει ένα

πολυμέτωπο αγώνα. Στον αγώνα αυτόν, θεωρήσαμε αναγκαίο κατ’ αρχήν, να

διακρίνουμε και να επισημάνουμε, ποιά απ’ όλες αυτές τις αιρετικές ομάδες

είναι ο πιο επικίνδυνος εχθρός της Εκκλησίας, έχοντας υπ’ όψη μας τον λόγο

του μακαρίου Παύλου: «εν σοφία περιπατείτε προς τους έξω», (Κολ.4,5).

Διαπιστώσαμε ότι ο υπ’ αριθμόν ένα θανάσιμος εχθρός είναι σήμερα ο

παναιρετικός Οικουμενισμός, (Διαχριστιανικός και Διαθρησκειακός), το γνήσιο

αυτό τέκνο της Μασονίας και της Νέας Εποχής, που προετοιμάζει την νέα

παγκόσμια θρησκεία του σατανά. Γι’ αυτό και προς την κατεύθυνση αυτή

στρέψαμε το μεγάλο βάρος του αγώνος, χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι αμελήσαμε

την αντιμετώπιση και των άλλων πολυειδών αιρέσεων, οι οποίες ταλανίζουν το

Eκκλησιαστικό Σώμα. Θεωρήσαμε δε τον Οικουμενισμό ως την μεγαλύτερη

απειλή, κυρίως για τους παρακάτω λόγους:

α) Διότι εν προκειμένω η Εκκλησία πολεμείται από «μέσα» και όχι από

«έξω», σε αντίθεση με τις άλλες αιρέσεις, τον Παπισμό, Προτεσταντισμό και

Μονοφυσιτισμό, οι οποίες έχουν καταδικασθεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία

επίσημα και Συνοδικά από πλήθος Συνόδων, Οικουμενικών και Ενδημουσών.

Αντίθετα και κατά παράδοξο τρόπο, ο Οικουμενισμός δεν έχει, δυστυχώς, μέχρι

σήμερα καταδικαστεί σε πανορθόδοξο επίπεδο, ενώ έχουν παρέλθει 100 και

πλέον χρόνια από της εμφανίσεώς του, κάτι που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο

στη ζωή και τη συνοδική Παράδοση της Εκκλησίας μας.

β) Διότι απέναντι στις άλλες αιρέσεις, (όπως για παράδειγμα στους Μάρτυρες

του Ιεχωβά, ή τους Νεοπαγανιστές), τόσον η Συνοδική Επιτροπή επί των

Αιρέσεων με τις Πανορθόδοξες Συνδιασκέψεις, όσο και όλες σχεδόν οι Ιερές

Μητροπόλεις της Ελλάδος, (άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο), διεξάγουν

αντιαιρετικό αγώνα με φυλλάδια και Ημερίδες. Απέναντι όμως στη λαίλαπα του

Οικουμενισμού ελαχιστότατοι είναι οι ποιμένες και ακόμη πιο ελάχιστοι οι

2

Αρχιερείς, που τολμούν να αρθρώσουν λόγο αντιαιρετικό και να ελέγξουν

δημοσίως, όσους την προωθούν.

γ) Διότι η εν λόγω παναίρεση εξαπλώνεται προϊόντος του χρόνου, μη

υπαρχουσών ικανών αντιστάσεων, όλο και περισσότερο, διαβρώνοντας την

Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία του πιστού λαού του Θεού. Έτσι παρατηρείται το

αλγεινό φαινόμενο να προσκαλούνται πρόσωπα και να επευφημούνται,

χειροκροτούμενοι από το ανυποψίαστο και ακατήχητο ποίμνιο ως μεγάλες

προσωπικότητες, καθ’ όν χρόνον αυτοί διακηρύσσουν επισήμως κακοδοξίες.

δ) Διότι η εν λόγω παναίρεση δυστυχώς βρήκε την πλήρη συνοδική

νομιμοποίησή της στη «Σύνοδο» που διοργανώθηκε πριν από πέντε χρόνια, (το

2016), στο Κολυμπάρι της Κρήτης. Το πολυκέφαλο θηρίο του Οικουμενισμού

προχωρεί τώρα ακάθεκτο με πολύ περισσότερη ορμή και αποφασιστικότητα

στην πραγματοποίηση των στόχων της Νέας Τάξεως Πραγμάτων και της Νέας

Εποχής, στην πραγματοποίηση δηλαδή του οράματος της Πανθρησκείας. Μετά

την «Σύνοδο» η οικουμενιστική θύελλα εν είδει τυφώνος σαρώνει πλέον τα

πάντα στο πέρασμά της. Η διάβρωση μέσα στον χώρο της Ιεραρχίας, στον

υπόλοιπο κλήρο, στον Μοναχισμό, στο Άγιον Όρος, στις Θεολογικές μας

Σχολές, (με ελάχιστες εξαιρέσεις), είναι πρωτοφανής και άνευ προηγουμένου.

Και σαν να μην έφθαναν όλα τα παρά πάνω, ήρθε να προστεθεί ένα ακόμη

τραγικό γεγονός, (ίσως θλιβερότερο από όλα όσα προηγουμένως αναφέραμε),

το γεγονός δηλαδή της αποδυναμώσεως και διασπάσεως της «Συνάξεως

Κληρικών και Μοναχών». Η διάσπαση αυτή, η οποία προήλθε εξ’ αιτίας

κυρίως της αποτειχίσεως ορισμένων μελών της, είχε ως αποτέλεσμα να

υποβαθμισθεί σημαντικά ο αγώνας κατά του Οικουμενισμού. Η «Σύναξη

Κληρικών και Μοναχών», όπως είναι γνωστό, μέχρι το 2017 αποτελούσε ένα

ισχυρό ανάχωμα κατά της οικουμενιστικής λαίλαπος και έπαιζε ένα

σημαντικότατο ρόλο στα εκκλησιαστικά δρώμενα της ελλαδικής Εκκλησίας.

Αναλογιζόμενοι όλα τα παρά πάνω καθώς και την αδυναμία της Εκκλησίας

μας να αντιμετωπίσει σήμερα συνοδικά και αποτελεσματικά την φοβερή αυτή

αίρεση, εύλογα γεννήθηκε μέσα μας το καυτό ερώτημα: Άραγε υπάρχει ελπίδα

να επιτευχθεί η συνοδική της καταδίκη κάποτε στο μέλλον; Υπάρχει δηλαδή

ελπίδα στο μέλλον να θριαμβεύσει και πάλι η Ορθοδοξία, όπως εθριάμβευσε

απέναντι σε όλες τις προηγούμενες αιρέσεις, που εμφανίσθηκαν στην ιστορική

της πορεία; Αν λάβουμε υπ’ όψη μας τα προφητικά λόγια που είπε κάποτε ο

αείμνηστος μεγάλος χαρισματούχος γέροντας κυρός Αθανάσιος Μυτιληναίος

ότι ο Οικουμενισμός αποτελεί τον «τελευταίο πρόδρομο του Αντιχρίστου»,

τότε μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι η φοβερή αυτή αίρεση θα εξακολουθεί να

υπάρχει και να θριαμβεύει σ’ όλα τα επόμενα χρόνια, μέχρις ότου εμφανιστεί ο

Αντίχριστος. Το συμπέρασμά μας αυτό ενισχύεται και από το γεγονός, ότι η

παναίρεση αυτή στηρίζεται, χρηματοδοτείται και προωθείται από ισχυρές

πολιτικές δυνάμεις, από τον Διεθνή Σιωνισμό και την Μασονία. Η πρόβλεψή

μας αυτή ενισχύεται και από το γεγονός ότι όλοι σχεδόν οι άγιοι της Εκκλησίας

3

μας, που ομίλησαν για τα έσχατα, (άγιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός, άγιος

Μεθόδιος Πατάρων, άγιος Ταράσιος Κωνσταντινουπόλεως, άγιος Νείλος ο

μυροβλήτης κ.α.), επισημαίνουν και τονίζουν ότι στην εποχή των εσχάτων οι

κληρικοί θα καταντήσουν χειρότεροι από τους λαϊκούς και τους αθέους.

Ας το πάρουμε λοιπόν απόφαση και ας το χωνέψουμε, ότι στο μέλλον η

εκκλησιαστική κατάσταση, (τουλάχιστον εις ό,τι αφορά το θέμα αυτό), όχι

μόνον δεν θα καλυτερεύει, αλλά θα γίνεται όλο και χειρότερη, καθώς θα

βαδίζουμε προς τα έσχατα. Ούτε η δική μας η γενιά, ούτε οι επόμενες, μέχρι την

εποχή του Αντιχρίστου, θα ζήσουμε τη χαρά της νίκης της Ορθοδοξίας απέναντι

στο οκουμενιστικό τέρας.

Επίσης, χωρίς να είμαστε προφήτες, αλλά αξιολογώντας τα πράγματα με

βάση τα σημερινά εκκλησιαστικά δεδομένα, θεωρούμε πολύ πιθανόν να

πραγματοποιηθεί και η θρυλούμενη «Ένωση των Εκκλησιών» στο κοινό

Ποτήριο με την παπική παρασυναγωγή το 2025, με αφορμή την επέτειο των

1700 ετών από την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο. Θα πρόκειται για μια «Ένωση»

παρόμοια εκείνης της επί των ημερών του αγίου Μάρκου του Ευγενικού

γενομένης, μόνο που τότε θα είναι λίαν αμφίβολο, αν θα υπάρξει νέος άγιος

Μάρκος Ευγενικός. Είναι υπερβέβαιο, ότι την «Ένωση» αυτή θα την αποδεχθεί

η συντριπτική πλειοψηφία των Επισκόπων και του λοιπού κλήρου, των

Μοναστηριών του αγίου Όρους, αλλά και των άλλων Μοναστηριών στον

ελληνικό χώρο. Εμείς, όπως έχουμε δηλώσει ξεκάθαρα και επανειλημμένως σε

προηγούμενες δημοσιεύσεις μας, δεν πρόκειται να αποδεχθούμε αυτή την

«Ένωση» και θα διακόψουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με όσους την

αποδεχθούν.

Το Γραφείο μας έχοντας πλήρη επίγνωση όλης αυτής της εξόχως τραγικής

καταστάσεως και ότι κάθε προσπάθειά της, ανθρωπίνως κρινόμενη, να

αντιστρέψει την ροή των πραγμάτων, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, δεν

αποθαρρύνθηκε. Με την βεβαιότητα ότι έχουμε την Αλήθεια – Χριστός με το

μέρος μας και χωρίς φυσικά να τρέφουμε αυταπάτες, ότι θα γίνουμε «σωτήρες»

της Εκκλησίας, προσπαθήσαμε να πράξουμε το αυτονόητο καθήκον μας. Να

επισημάνουμε τους κινδύνους και να δώσουμε την ομολογία μας, αφήνοντας

την έκβαση των πραγμάτων στην παντοδύναμη πρόνοια του Θεού. Στις

πάμπολλες δημοσιεύσεις μας, αντιοικουμενιστικού χαρακτήρος, προσπαθήσαμε

να μην αφήσουμε αναπάντητη καμία σημαντική εκτροπή στο χώρο αυτό. Πέρα

από τα ενημερωτικά φυλλάδια που εκδώσαμε, τις θεολογικές κριτικές και

μελέτες που δημοσιεύσαμε και τις Ημερίδες, που διοργανώσαμε, προχωρήσαμε

και σε μια νέα έκδοση με τίτλο: «Η ‘Σύνοδος της Κρήτης’. Προπαρασκευή,

Συγκρότηση, Αποφάσεις, Συνέπειες». Πρόκειται για μια εργασία, στην οποία

περιγράφουμε συνοπτικά όλα τα σχετικά με τη «Σύνοδο» αυτή, τον τρόπο της

προπαρασκευής της, τη συγκρότησή της, τις αποφάσεις που έλαβε και τις

μετασυνοδικές εξελίξεις.

4

Παράλληλα η δράση και η μαρτυρία του Γραφείου μας δεν περιορίστηκε

μόνον στον αντιαιρετικό τομέα. Επεκτάθηκε και σε άλλου είδους θέματα,

κοινωνικού και εθνικού περιεχομένου. Επεκτάθηκε στο σχολιασμό αντιχρίστων

αποφάσεων της Πολιτείας, σε θέματα που αφορούν την παιδεία, δίνοντας

ιδιαίτερη έμφαση στην αλλοίωση του μαθήματος των θρησκευτικών και την

σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Επίσης σε θέματα που αφορούν την

πανδημία, την λαθρομετανάστευση, την απειλή του Ισλάμ, τον αγιορειτικό

Μοναχισμό και γενικότερα την κατάσταση του σύγχρονου Μοναχισμού, την

προβολή και ανάδειξη μεγάλων προσωπικοτήτων και θεολογικών μορφών της

εποχής μας, το σχίσμα των παλαιοημερολογητών, κ.α.

Για όλα τα παρά πάνω σοβαρότατα προβλήματα, που ταλανίζουν την πατρίδα

μας το Γραφείο μας έδωσε στις δύσκολες και εσχατολογικές ημέρες μας την

ιδική του μαρτυρία με λόγο Ορθόδοξο και Πατερικό, με άρτια θεολογική

θεμελίωση και προπαντός με πνεύμα αγάπης προς τους αντιφρονούντες. Αυτή

είναι η κινητήρια δύναμη που μας παροτρύνει να επιτελούμε αυτή την ταπεινή

διακονία μας. Να υπηρετούμε την Αλήθεια, που είναι ο Χριστός,

επισημαίνοντας και στηλιτεύοντας τις σύγχρονες αιρέσεις, που απειλούν την

σωτηρία μας και ασκώντας κριτική, πάντοτε με γνώμονα τον θεόπνευστο λόγο

του Θεού και την πατερική διδασκαλία της Εκκλησίας μας.

Επίσης θεωρούμε χρέος μας να δηλώσουμε για μια ακόμη φορά με τον πλέον

ξεκάθαρο τρόπο, ότι οι δημοσιεύσεις και κριτικές μας δεν στοχεύουν στο να

κατασπιλώσουν την προσωπική ζωή και αξιοπρέπεια προσώπων, όποια και αν

είναι αυτά. Ουδέποτε μέχρι σήμερα, με τη Χάρη του Θεού, θίξαμε πρόσωπα για

τα ατομικά τους πιστεύω, πάνω σε θέματα άσχετα και ξένα προς την δογματική

διδασκαλία και Παράδοση της Εκκλησίας μας. Αυτό θα πράξουμε και στο

μέλλον. Η κριτική μας, είτε επώνυμη, είτε ανώνυμη, θα στοχεύει πάντοτε στην

ανατροπή κακοδόξων απόψεων και διδασκαλιών, δημοσίως εκπεφρασμένων,

που απειλούν να αλλοιώσουν τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας, να

φθείρουν το εκκλησιαστικό φρόνημα και να ακυρώνουν τη σωτηρία των

πιστών.

Κλείνοντας, για πολλοστή φορά θέλουμε να τονίσουμε τη βαθειά μας

πεποίθηση, πως οι αιρετικοί δεν είναι εχθροί μας, αλλά πλανεμένοι αδελφοί μας.

Δεν τους μισούμε, αλλά τους αγαπάμε, τους συμπονούμε, τους νουθετούμε με

πνεύμα αγάπης και προσευχόμαστε για την επιστροφή τους στην Εκκλησία.

Ωστόσο η αγάπη μας και η όποια κατανόηση προς αυτούς σε καμία περίπτωση

δεν σημαίνει έκπτωση από την Ορθοδοξία μας. Εδώ έγκειται μια πολύ

σημαντική διαφορά μας με τους θιασώτες του Οικουμενισμού, οι οποίοι εν

ονόματι μιάς κίβδηλης και απροϋπόθετης αγάπης προς τους αιρετικούς,

παραβιάζουν την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Αυτή τη γραμμή

και αυτές τις αρχές θα ακολουθήσωμε και στο μέλλον, όσον καιρό ακόμη

θελήσει ο Θεός, διακονώντας στο νευραλγικό τομέα της αντιαιρετικής δράσεως,

στον οποίο μας έταξε η Τοπική μας Εκκλησία και συμβάλλοντας στο όλο

5

ποιμαντικό έργο της. Ευχόμαστε από καρδίας σε όλους τους αναγνώστες μας η

νέα εκκλησιαστική χρονιά, στην οποία μπήκαμε εδώ και μερικές ημέρες, να

είναι ειρηνική, αγωνιστική, αγία και καρποφόρος.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών